hoog sensitief...ja want denk jij ervan?

Tja, ik heb ook zo mijn twijfels bij HSP. Sowieso omdat het enorm gehypt wordt, dat is jammer, want daardoor krijg je weer mensen die gewoon niet tevreden zijn over zichzelf en een bijpassend labeltje zoeken. En waarschijnlijk herkent iedereen wel iets tot aardig wat in de beschrijving.

Ik zou mezelf nooit als HSP beschouwen, en ik zie ook niet zo enorm in waarom het een probleem zou moeten vormen. Wanneer het gaat om karaktereigenschappen, denk ik dat je die best kunt leren aanpassen. Natuurlijk zal de een dan nog gevoeliger zijn dan de ander, maar ik zie niet in waarom dat een stoornis zou moeten zijn.

Zelf heb ik wel buien dat ik overprikkeld ben. Ik kan dan geluiden en beelden niet "uitfilteren" zoals je dat normaalgesproken automatisch doet, en dat terwijl ik toch altijd al beter zag en hoorde dan de meeste mensen en ook andere geluiden hoor. Zo ben ik dus zo iemand die altijd lampen en televisies hoort piepen en last heeft van die apparaten die geluid produceren om katten te verjagen. Ook ruikt alles in die buien tien keer zo sterk. Als ik dat heb dan is tien minuten in de metro in de spits op een regenachtige dag echt verschrikkelijk misselijkmakend. Ik kan me voorstellen dat dat soort dingen wel problemen oplevert, omdat je gewoon meer informatie moet verwerken dan normaal en dat is vermoeiend en in sommige gevallen (zoals met die extreme sterke geuren) ook buitengewoon onaangenaam.

In mijn geval hangt het wel samen met hoe ik me voel. Als ik al moe en gestresst ben, dan heb ik het veel vaker. Ik vermoed dus dat het toch samenhangt met de capaciteit van je hersenen om informatie te verwerken of zo, en het is wel logisch dat ze dat minder goed kunnen als je ziek, moe of gestresst bent. Wat dat betreft kan ik me dus ook wel voorstellen dat een arts misschien een link legt met depressie, zeker wanneer er ook nog eens slaapproblemen, darmklachten en hoofdpijn bij komen. Ik vraag me dan ook af of de lichamelijke klachten wel uit hoogsensitiviteit voortkomen, of dat het niet eerder andersom is, dus dat mensen dit soort symptomen krijgen juist omdat ze slecht slapen en fysieke klachten hebben e.d. (mogelijk door spanningen, piekeren, ziekte, whatever).

[ Bericht 0% gewijzigd door Maeghan op 16-03-2006 16:58:40 (woord vergeten) ]

Maeghan, als jij een hoogsensitief zou zijn, dan zou ik jouw manier van het omgaan ermee echt geweldig vinden. Vind dat je je post op een goede manier verwoord.

Nou ja, zoals ik het zie ben ik dat dus niet, hooguit af en toe wat zintuiglijk overprikkeld of zo =P

Jeeeeezus wat kan jij goed antwoorden geven bedankt hiervoor.
ppppppppppppppffffffffffffft tranen liepen over de wangen want het deed me erg goed nogmaals dank je wel
Ik heb er heel lang ingezeten, als kind al, en nog vind ik het raar dat ik zo ben, hulp helpt niet vind ik ben geen kudde dier, of groepjes mens,
Wel ben ik blij dat ik weet dat het een naam heeft, en dat je door lezen veel kan veranderen voor jezelf.
In een topic die ik geopend had voor beelddenker en hsp heb ik veel over nagedacht om het te doen. Jammer dat ik er achter gekomen bent dat ik daar een zwak voor hebt als mensen zo schrijven.
Ik had van te vooren zelf gelezen wat de regels van een topic waren en dacht dan kan ik het makkelijk doen.
Gelukkig ben ik er ook meegestopt omdat eigenwaarde ook belangrijk is om dat te houden.
Ondanks dat ik het wel stom heb aangepakt om mijn OP te verwijderen, maar ik dacht waarom mag ik niet mijn letters weghalen als er zo gereageerd word, achteraf denk je, er zijn mensen die aan het praten zijn die niks verkeerd deden ook straft zo, daar heb ik nu wel spijt van.
Maar de l dilinger of hoe die ook heete die zuigte mijn bloed onder de nagels vandaan.
Omdat hij hier mijn link plaatste en teksten erbij om zo weer een rel teschoppen.
Echt iedereen mag zijn mening hebben maar ga niet ervan uit dat ik labiel bent omdat mijn tekesten misschien anders getypt worden als een ander.
PPPFT dat wilde ik er ook nog ff uithebben
Liefs es

HSP rulezzz

quote:

Op donderdag 16 maart 2006 16:40 schreef Esmeralfa het volgende:

Ik ben vroeger ook in de molen geweest van de autist als kind, maar doordat ik niet introvert genoeg was, was ik dat opeens weer niet.

Het is voor mensen in het circuit natuurlijk belangrijk dat ze hun stoornis zo wetenschappelijk mogelijk houden. Er zijn 3 criteria bedacht voor autisme, en aan alle criteria moet je voldoen. Voldoe je daar niet aan, dan mag je verder shoppen naar een andere stoornis.

quote:

Mensen moeten gewoon met je om blijvengaan als mens, want om iemand maar met een vluwelen hand aan te pakken, heeft ook geen zin, daar is onze maatschappij ook niet op ingesteld.

Op de school waar ik werkte, zat een jongen met de diagnose Asperger. Om eerlijk te zijn begrijp ik wel waarom de kinderen zo hard waren voor hem. Hij was zo anders, onaangepast, en ongevoelig in de ogen van de andere kinderen. Een voorbeeldje: iedereen in de klas heeft een eigen plek, die jongen komt binnen, gaat op andermans plek zitten, en de leraar doet er niets aan. Of: ze zijn met een knutselproject bezig, en hij pakt zonder te vragen een plaatje van een ander. En hij komt er altijd mee weg, omdat de leraren weten van zijn diagnose.

Dit zijn kleine voorbeelden, maar ze verpesten wel de verhoudingen. Tja, wat doe je eraan? Mensen hebben vaak een romantisch beeld van omgaan met andermans stoornis; dat je kunt begrijpen wat iemand beweegt en daar dus rekening mee houdt. Maar dat is niet zo makkelijk. Ik vond die jongen ook heel vaak gewoon vervelend, dus hoe kan ik van de leerlingen verwachten dat ze ze zich niet tegen zijn gedrag wapenen?

Zulke kinderen gedijen mijns inziens bij een bekende omgeving waarin anderen begrijpen waarom ze zich gedragen zoals ze zich gedragen. En ik denk dat dit opgaat voor alle kinderen die buiten een verwachte norm vallen, daar moet niet al te veel mee geleurd worden. De labeltjes, behandelplannen en nieuwe scholen doen vaak meer kwaad dan goed.

quote:

Op donderdag 16 maart 2006 16:24 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Maar levert het niet vooral veel ellende op? Bestaat er bijvoorbeeld zoiets als 'de autist'? Hoe gedraagt die autist zich dan? Hoe zouden mensen met hem om moeten gaan? Is het niet erg moeilijk om daar algemene uitspraken over te doen? Kun je niet beter per individu beslissen wat de beste houding en aanpak is?
[..]

Wanneer kun je iets eigenlijk een stoornis noemen? Deze vraag bedoel ik heel wetenschappelijk: wat zijn de criteria? Hoeveel causale verbanden zijn er eigenlijk al in de psychologie gevonden?

Afwijkend, ongewoon gedrag, wat het gevolg is van een mentale stoornis. Een relatief nieuw criterium is dat het de patiënt hinder oplevert.

Lieve maegan
Ook jou ber vond ik fijn om te lezen,
Mijn vraagje na jou is ben jij ook een beelddenkend persoon, of een woordenker.
Mijn gevoel na het lezen van jou ber was een beelddenkend persoon.

Ik vroeg me juist af in het andere topic wat dat nou inhoudt precies. Ik denk niet in beelden en heb zelfs erg veel moeite met het bewust visualiseren van dingen. Aan de andere kant denk ik ook niet echt in woorden. Ik ben me er tenminste niet van bewust dat ik woorden 'in mijn hoofd' heb. Voor mijn gevoel denk ik 'gedachten'. Ideeën, concepten, ik weet niet hoe ik het uit moet leggen.

Wat ik me vooral afvroeg naar aanleiding van dat andere topic is hoe je abstracte begrippen in beelden kunt denken.

quote:

Op donderdag 16 maart 2006 17:02 schreef heiden6 het volgende:

Afwijkend, ongewoon gedrag, wat het gevolg is van een mentale stoornis.

Hier kan ik niet zoveel mee. Wanneer is het afwijkend? Wat is een mentale stoornis? Hoe weet je dat het een mentale stoornis is? Hoe bewijs je dat? Wanneer zijn autisme en Asperger bijvoorbeeld twee verschilende syndromen? Waaraan moet een theorie in de psychologie voldoen om het bestaan verschillende soorten ADHD aannemelijk te maken?

quote:

Op donderdag 16 maart 2006 17:09 schreef Maeghan het volgende:
Wat ik me vooral afvroeg naar aanleiding van dat andere topic is hoe je abstracte begrippen in beelden kunt denken.

Goede vraag. Hoe denk je bijvoorbeeld 'vrijheid'?

quote:

Op donderdag 16 maart 2006 17:01 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Het is voor mensen in het circuit natuurlijk belangrijk dat ze hun stoornis zo wetenschappelijk mogelijk houden. Er zijn 3 criteria bedacht voor autisme, en aan alle criteria moet je voldoen. Voldoe je daar niet aan, dan mag je verder shoppen naar een andere stoornis.
[..]

Op de school waar ik werkte, zat een jongen met de diagnose Asperger. Om eerlijk te zijn begrijp ik wel waarom de kinderen zo hard waren voor hem. Hij was zo anders, onaangepast, en ongevoelig in de ogen van de andere kinderen. Een voorbeeldje: iedereen in de klas heeft een eigen plek, die jongen komt binnen, gaat op andermans plek zitten, en de leraar doet er niets aan. Of: ze zijn met een knutselproject bezig, en hij pakt zonder te vragen een plaatje van een ander. En hij komt er altijd mee weg, omdat de leraren weten van zijn diagnose.

Dit zijn kleine voorbeelden, maar ze verpesten wel de verhoudingen. Tja, wat doe je eraan? Mensen hebben vaak een romantisch beeld van omgaan met andermans stoornis; dat je kunt begrijpen wat iemand beweegt en daar dus rekening mee houdt. Maar dat is niet zo makkelijk. Ik vond die jongen ook heel vaak gewoon vervelend, dus hoe kan ik van de leerlingen verwachten dat ze ze zich niet tegen zijn gedrag wapenen?

Zulke kinderen gedijen mijns inziens bij een bekende omgeving waarin anderen begrijpen waarom ze zich gedragen zoals ze zich gedragen. En ik denk dat dit opgaat voor alle kinderen die buiten een verwachte norm vallen, daar moet niet al te veel mee geleurd worden. De labeltjes, behandelplannen en nieuwe scholen doen vaak meer kwaad dan goed.

Ben ik heel erg mee eens doordat ik anders was, deden de leraren je ook anders behandelen, waardoor je een pestgedrag van anderen kinderen kreeg.
Werd dooor mijn ouders van schoolgehaald en op een andere basisschool gedaan, en in de grote vakantie 6 weken dus werd er bij mij ingepomt dat als ik nu weer gepest werd, dat ik het zelf maar uitmoest zoeken.
Ging na de nieuwe school vergeet dat echt niet meer,
probeerde nog aardiger te zijn als anders en gaf zoveel mogenlijk dingen weg, snoepjes knikers en noem maar op, wilde mijn best doen voor mijn ouders, anders kreeg ik weer op mijn kop
Maar nu weet je dat het niks oplost je bent immers ouder, maar als kind dacht je anders.

quote:

Op donderdag 16 maart 2006 16:58 schreef Esmeralfa het volgende:
Jeeeeezus wat kan jij goed antwoorden geven bedankt hiervoor.
ppppppppppppppffffffffffffft tranen liepen over de wangen want het deed me erg goed nogmaals dank je wel

Oh come on

quote:

Wel ben ik blij dat ik weet dat het een naam heeft.

Want dat verandert veel aan jou ?

quote:

Maar de l dilinger of hoe die ook heete die zuigte mijn bloed onder de nagels vandaan.
Omdat hij hier mijn link plaatste en teksten erbij om zo weer een rel teschoppen.
Echt iedereen mag zijn mening hebben maar ga niet ervan uit dat ik labiel bent omdat mijn tekesten misschien anders getypt worden als een ander.
PPPFT dat wilde ik er ook nog ff uithebben

Kom op zeg, lees het begin van je post nou nog eens (dat stuk waar ik "Oh come on " op reageer ), en dan moeten we vooral niet denken dat je labiel bent want dat is niet zo ?

Zodra ik iets zeg begin je te schreeuwen en te huilen dat je niet labiel bent en geen aansteller bent.
Vind je dat zelf niet een klein beetje tegenstrijdig _{en grappig} ?

quote:

Op donderdag 16 maart 2006 17:00 schreef sweetgirly het volgende:
HSP rulezzz

Nee even serieus, ik zeg maar niks even
Heb net een erge discussie gehad over oa mijn gevoeligheid.
Kort samengevat, heb ik zoiets van het zí'jn ook mijn gevoelens, wals je erover heen, dan geef ik dat te kennen.

En opzich ben ik daar dan wel weer goed in , sterker, ik word er steeds beter in.
Vast te maken met die gevoeligheid. Ik zou binnenkort wel een assertiviteitscursus kunnen gaan leiden ofzo.



Maar heerlijk gevoel ergens iig.
Of is dat weer ongevoelig . Maar potjandorie gewoon, ik had het niet beter kunnen zeggen + bij mijzelf gebleven. Een ander die met mij verschilt, hoeft absoluut niet te veranderen, maar ik ga mezelf niet loslaten (laat het nou los, bladiebla), daar waar in de 1e plaats er eerst niets los te laten viel of er eigenlijk uberhaupt niets losgelaten hoeft te worden.

Dingen die kleven dan weer aan mijn energie, en daar heb ik schoon genoeg van.
Wat ik dus doe (en vind), de bal terugschieten, als hij dan wordt geschoten. Wordt er (ongevraagd) mijn probleem van gemaakt, dan zorg ik ervoor dat het mijn probleem niet meer wordt, want het is niet mijn probleem.

En dat geef verlichting! _{en energie, en eerlijke verhoudingen, en etc}

quote:

Op donderdag 16 maart 2006 17:13 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Goede vraag. Hoe denk je bijvoorbeeld 'vrijheid'?

Ik zie dan het vrijheids beeld en een eiland znder mensen met een golvende zee en zeehonden,
cocusbomen en verschillende fruitbomen
is het eerste beeld wat ik zie

quote:

Op donderdag 16 maart 2006 17:14 schreef L.Denninger het volgende:

Oh come on

Je kunt op z'n minst wat forumfatsoen uitoefenen en de ander serieus nemen. Doe je dat niet, dan kun je beter níet reageren. En al die argumenten op de man stellen al helemaal geen ruk voor. Stel wat hogere eisen aan jezelf..

Ik heb ook weleens een megahypergevoelige vriendin gehad. Die begon spontaan te janken over de dood van d'r bijlesleraar, hetgeen zo'n 10 jaar eerder had plaatsgevonden.

Maar wel goeie seks.

quote:

Op donderdag 16 maart 2006 17:17 schreef Esmeralfa het volgende:

Ik zie dan het vrijheids beeld en een eiland znder mensen met een golvende zee en zeehonden,
cocusbomen en verschillende fruitbomen
is het eerste beeld wat ik zie

Maar is dat niet gewoon een associatie? Hoe begrijp jij wat vrijheid is? Hoe herken je het? Ik neem tenminste aan dat als het niet een vrijheidsbeeld en een golvende zee met zeehonden betreft, het nog steeds vrjiheid kan zijn.

quote:

Op donderdag 16 maart 2006 17:16 schreef sweetgirly het volgende:

[..]



Nee even serieus, ik zeg maar niks even
Heb net een erge discussie gehad over oa mijn gevoeligheid.
Kort samengevat, heb ik zoiets van het zí'jn ook mijn gevoelens, wals je erover heen, dan geef ik dat te kennen.

En opzich ben ik daar dan wel weer goed in , sterker, ik word er steeds beter in.

Hahahha lekker ding ff nadenken met het lezen maar ik begrijp je
Vast te maken met die gevoeligheid. Ik zou binnenkort wel een assertiviteitscursus kunnen gaan leiden ofzo.



Maar heerlijk gevoel ergens iig.
Of is dat weer ongevoelig . Maar potjandorie gewoon, ik had het niet beter kunnen zeggen + bij mijzelf gebleven. Een ander die met mij verschilt, hoeft absoluut niet te veranderen, maar ik ga mezelf niet loslaten (laat het nou los, bladiebla), daar waar in de 1e plaats er eerst niets los te laten viel of er eigenlijk uberhaupt niets losgelaten hoeft te worden.

Dingen die kleven dan weer aan mijn energie, en daar heb ik schoon genoeg van.
Wat ik dus doe (en vind), de bal terugschieten, als hij dan wordt geschoten. Wordt er (ongevraagd) mijn probleem van gemaakt, dan zorg ik ervoor dat het mijn probleem niet meer wordt, want het is niet mijn probleem.

En dat geef verlichting! _{en energie, en eerlijke verhoudingen, en etc}

quote:

Op donderdag 16 maart 2006 17:17 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Je kunt op z'n minst wat forumfatsoen uitoefenen en de ander serieus nemen. Doe je dat niet, dan kun je beter níet reageren. En al die argumenten op de man stellen al helemaal geen ruk voor. Stel wat hogere eisen aan jezelf..

Ik neem de ander heel serieus, alleen als de ander mij begint uit te schelden vanwege een mening die hem/haar niet aanstaat en vindt dat ik geen recht op een mening heb - tja, dan houdt het op.
Verder zijn het wel erg rare statements - in huilen uitbarsten en uitroepen dat je niet labiel bent.
Sorry dat ik dat een beetje tegenstrijdig vind

In dit geval ben ik het wel eens met L. Denninger ja. Ik vind in huilen uitbarsten om een post wel erg ver gaan in dit geval. Dat geeft toch het idee dat je erg slecht in je vel zit en vooral met jezelf in de knoop zit.

Claudia_x: natuurlijk is wat Esmeralfa zegt een associatie, maar dat doet er toch niet toe? Wat "vrijheid" precies is hoef je niet te weten om erover te kunnen praten, en misschien is het voor iedereen wel nét iets anders. Als je het woord "vrijheid" denkt zegt dat ook niets over wat het is of hoe je het herkent. Het is slechts een 'teken' wat je gebruikt om te verwijzen naar iets.

quote:

Op donderdag 16 maart 2006 17:19 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Maar is dat niet gewoon een associatie? Hoe begrijp jij wat vrijheid is? Hoe herken je het? Ik neem tenminste aan dat als het niet een vrijheidsbeeld en een golvende zee met zeehonden betreft, het nog steeds vrjiheid kan zijn.

Ja dat was ook het eerste wat in mij ok kwam.
Vrijheid bij mij zal zijn als ik heel eeerlijk moet wezen, dat ik een mens bent als ieder ander en dat ik geen verkaring hoef af te geven waarom IK BEN WIE IK BEN
Dat wilde ik eigenlijk niet zeggen maar had niet verwacht dat je er nog op terug zal komen, jij bent een echte woorddenker he

Ik heb nu wel het gevoel alsof ik de code (weer een beetje) heb gevonden

Les 1. voor gevoelige mensen

1. blijf jezelf serieus nemen, daar waar anderen het niet doen, ook als ze het afwimpelen met dingen als 'je reageert of bent gewoon overgevoelig of fill it in'. Antwoord: 'dan kan dan wel zijn, dit gevoel geef je mij nou eenmaal of het nou waar is of niet/overtrokken is of niet, dit gevoel krijg ik ervan of geef jij mij dan'. (bij jezelf gebleven, geeft te kennen dat je een ander serieus neemt + het zou zo kunnen zijn (weet van jezelf dat het zou kunnen en idd te gevoelig bent ervoor), maar (belangrijk), je laat het, of het nou zo is of niet, dan nog niet toe, want het zijn en blijven wel jouw gevoelens of een ander ze nou serieus neemt of niet). Zelfverantwoording neem je dus en een stap tgt bij jezelf en jouw richting -> maak je cirkel!

2. relativeer over jezelf, grapjes, niet te serieus wat betreft levenslange issue. Het is een moment en geef dat ook te kennen. Je wilt nl dat het nu afgelopen is, je vindt dit er nu van, en hoe je (morgen of overmorgen) bent, boeit niet. Nu is het moment dat je er genoeg van hebt en ervoor past. Je hebt het niet eens over toekomst en als een ander er over begint, ook quatsch, nu geef je je grenzen aan, bewaak je ze en geef je dat te kennen.

3. blijf in je cirkel staan, bij jezelf dus, hoe je er ook uitgeflikkerd wordt, stap er telkens weer in.
Want er is geen probleem! Dat is het.

Mijn conclusie:
gevoeligheid is niets mis mee, zolang jezelf er niet mee schaadt.
blijf dus bij jezelf. En wat een ander doet moet ie zelf weten.

cursusje 'hoe ga ik om met soms wat ongevoelige mensen' was dat van sweetgirly

quote:

Op donderdag 16 maart 2006 17:21 schreef L.Denninger het volgende:

[..]

Ik neem de ander heel serieus, alleen als de ander mij begint uit te schelden vanwege een mening die hem/haar niet aanstaat en vindt dat ik geen recht op een mening heb - tja, dan houdt het op.
Verder zijn het wel erg rare statements - in huilen uitbarsten en uitroepen dat je niet labiel bent.
Sorry dat ik dat een beetje tegenstrijdig vind

Mijnheer L.Denniger
U bent een onrust stoker, begint eerst altijd dat je anderen begrijpt en daarna ga je een topic verklote, dat je mee wil praaten maakt mij niks uit, maar ik weet waar je na toe gaat, Ik heb immers je ber geschiedenis gezien en het zou niet voor de eerste keer zijn dat je deze ook weer wilt gaan verklote. Immers op mijn topic was je ook al bezig.
Je weet neit wat je veroorzaakt heb met mijn gevoel.
Je begint met respekt maar eindigt anders, je wilt alleen discussies ten gronde brengen omdat je daar op kickt.
Van mij mag je gerust mee praten maar wel met respekt blijven doen dan, ik heb genopeg van jegelezen en wil niet meer op mijn ziel getrapt worden.

Sweetgirly: jij vindt dus niet dat als je van jezelf weet dat je overtrokken reageert/kan reageren, je daarom dus ook je gesprekspartner tegemoet moet komen? Ik heb toevallig een collega die heel erg snel beledigd is en dan de hele dag verontwaardigd blijft, terwijl daar totaal geen aanleiding toe is. Dan zou ze wel tegen mij kunnen zeggen dat zij nu eenmaal beledigd is, ook als daar geen reden voor is, maar dat zou ik toch echt niet als excuus accepteren. Als zij dingen persoonlijk opvat terwijl die niet zo bedoeld zijn, dan ligt dat probleem bij haar, niet bij al haar collega's. Dan verwacht ik dus ook dat zij zich aanpast.