Ouders gehandicapte Kelly krijgen schadevergoeding

quote:

Op vrijdag 18 maart 2005 13:33 schreef Verbal het volgende:

[..]

Het lijkt wel of op zaken als verdriet en rouw tegenwoordig maar prijskaartjes moeten worden geplakt...

V.

Het probleem is dat de samenleving een prijskaartje hangt aan hun gehandicapte kind. Een prijskaartje dat de ouders nu mogen betalen. Ziekenhuizen leveren niets gratis. Hulptoestellen voor een zwaar gehandicapte worden niet gratis gemaakt, geleverd, onderhouden. Waarschijnlijk kan één van beide ouders niet werken terwijl ze dat misschien wel gewild hadden.

Deze ouders worden op gigantische kosten gejaagd door de fout van een ander. Als iemand jou voor tonnen schade berokkent wil je dat ook verhalen op de nalatige dader, zo moet je het zien. Dat er een kind uit voort is gekomen staat er natuurlijk eigenlijk los van. Deze ouders zullen vast van hun kind houden.

Apart. Hoewerl ik wel snap dat de kosten voor het verzorgen van zo'n wrongful life (heerlijke jeukterm) flink op kunnen lopen vind ik niet dat dit allemaal maar vergoedt dient te worden. De ouders hadden te allen tijde een second opinion kunnen vragen bij een ander ziekenhuis.

Zijn de mensen die moedwillig kinderen kweken terwijl ze weten van deze afwijking niet net zo schuldig?

quote:

Op vrijdag 18 maart 2005 13:33 schreef Verbal het volgende:
Het lijkt wel of op zaken als verdriet en rouw tegenwoordig maar prijskaartjes moeten worden geplakt...

V.

En er moèt een schuldige zijn.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2005 13:49 schreef LucasH het volgende:
De ouders hadden te allen tijde een second opinion kunnen vragen bij een ander ziekenhuis.

Zijn de mensen die moedwillig kinderen kweken terwijl ze weten van deze afwijking niet net zo schuldig?

Yup.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2005 13:48 schreef Verbal het volgende:

[..]

Ik heb het niet over de vergoeding van de onkosten.

Ik heb het over vergoeding van immateriële schade aan ouders en kind.

V.

Wat vind je dat zeggen dan? Je vind het niet helemaal fris dat men smartegeld wegens geleden schade krijgt?

Dit is dus heel erg

Niet alleen dat de mogenlijkheid bestaat dat deze etisch afkeurenswaardige praktijk namens Eugenische Indikatie de-jure is toegestaan, nu worden derden ook nog verplicht daar aan mee te werken.

Een beetje alsof je vegetarier bent , maar als Dierarts verplicht wordt stage te lopen in een slachthuis.

Zow, de verzekeringsmaatschappij van het ziekenhuis kan nu miljoenen uitkeren.

Hier ontbreekt toch enorm veel aan Ino?

wanneer ik weet dat in min famillie een vreselijke ziekte voorkomt die genetisch wordt vererft
en ik mijn Verloskundige(???) vraag om een DNA Test door te voerenomdat ik werkelijk niet wil dat zo´n kind wordt gebeoren
en deze dat dan uit wat voor redenen dan ook verweigerd....................

Dan ga ich toch naar iemand anders die dat wel doet ?

Ik begrijp het één en ander niet.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2005 15:03 schreef Verbal het volgende:

Maar weet je wat? We hebben een misbaksel, we kunnen het niet ruilen, dus plakken we een prijs op ons verdriet. Dat gevoeld dringt zich deels bij mij op, ja.

V.

Als dat het gevoel is wat bij je opdringt dan dringt bij mij het gevoel op dat jij de connectie met de realiteit aardig kwijt bent. Ik durf te zeggen dat de ouders NOOIT zullen zeggen wat jij daar nou net zegt. Dat jij daar een prijsplakker van maakt zegt meer over jou dan over het bericht in de openingspost. Gatver,

Maar weet je wat? Die testen zijn er niet voor niets. En wellicht hadden deze ouders inderdaad gekozen om dit kindjen iet geboren te laten worden als ze hadden geweten dat ze de betreffende chromosoomafwijking had.
En weet je wat? Wat een ander daar ok van vindt, die ouders hadden dat recht om zoiets te beslissen, alleen is ze dat ontnomen doordat er geen test is gedaan!

Je zou kunnen stellen dat ze uiteraard een second opinion konden zoeken, maar je weet niet op welke manier het gesprek met en de beslissing door de verloskundige is gedaan.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2005 15:03 schreef Verbal het volgende:
...dat is de onkostenvergoeding al, dunkt me.

Nee, je snapt er niets van. Die onkostenvergoeding is er alleen voor de directe kosten die een ernstig gehandicapt kind met zich meebrengt. Daarnaast zijn er nog veel meer indirecte kosten (onder meer opportunity costs), zoals de veel intensievere zorg die het kind van de ouders behoeft waardoor de ouders in hun doen en laten worden beperkt ten opzichte van de situatie waarbij ze een gezond kind zouden hebben. Het is niet meer dan terecht en uitermate rechtvaardig dat dáár ook een vergoeding voor wordt betaald.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2005 16:02 schreef Verbal het volgende:
Maar gelukkig kom jij het uitleggen.

Graag gedaan hoor.

quote:

Ja, maar ik vind dus dat daarbij voorbijgegaan is aan de eigen verantwoordelijkheid van de ouders.

Hoezo wordt daaraan voorbij gegaan? In hoeverre kun je de ouders verantwoordelijk houden? Ik denk dat de Hoge Raad wel een evenwichtig oordeel kan vellen en dat daar echt wel rekening mee is gehouden.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2005 schreef verbal het volgende:Maar weet je wat? We hebben een misbaksel, we kunnen het niet ruilen, dus plakken we een prijs op ons verdriet. Dat gevoeld dringt zich deels bij mij op, ja.

Het is niet meer dan terecht en uitermate rechtvaardig dat dáár ook een vergoeding voor wordt betaald

eine quote

Dat is dus de Filosofisch- Ethische vraag hier

is dat überhaupt wel zo?

Kunnen wij iemand anders aansprakelijk stellen voor een voorgang die 100% natuurlijk is, niet te beinvloeden is , en is niet op kwalijke intenties berust?

Je kunt de argumentatie van de hoge raad alleen volgen , wanneer je accepteert dat er een recht op "niet leven" bestaat.
De vraag is ,dan wie daarvoor de vorderende rechtspersoon is!

De ouders kunnen dat niet zijn , dat lijkt mij ethisch onmogenlijk. Je komt dan automatisch bij het "Geboren Misbaksel"-Argument van Verbal. "Piet waar heb jij de garantieverklaring neergelegd , want ik breng Marion vandaag terug naar de Kliniek"

De geboren gehandicapte kan ook onmogenlijk vorderen dat het niet geboren zou zijn, want dat is juridisch spelen met de relativiteitstheorie.

Ik vind dat de raad met deze uitspraak nieuw land heeft betreden , wat ten sterkste moet worden afgekeurd door onze samenleving.

Het kan niet zijn , dat geboren leven een straf als gevolg heeft. De consequenties zijn een ethische nachtmerrie.

Ja , een gehandicapt kind is niet altijd een reden om een feestje te vieren.
Ja een gehandicapt kind kan duurder zijn als andere kinderen.

Maar een gehandicapt kind heeft hetzelfde recht te leven als elk ander kind en geen mens kan daar een Nero-Duim over verheffen´en geen mens kan daarvoor verantwoordelijk zijn.


Filmtip
The man who went out the sue God
met Billy Connoly

[ Bericht 2% gewijzigd door CANARIS op 18-03-2005 16:18:57 ]

quote:

Op vrijdag 18 maart 2005 16:07 schreef CANARIS het volgende:

Maar een gehandicapt kind heeft hetzelfde recht te leven als elk ander kind en geen mens kan daar een Nero-Duim over verheffen´en geen mens kan daarvoor verantwoordelijk zijn.

En in Nederland hebben ouders wel het recht om het ongeboren kind tot een bepaald moment in de zwangerschap het recht op leven te ontzeggen.

En aangezien dat een recht is dat ze in Nederland hebben, en deze mensen ook vantevoren hadden aangegeven een kind met de bewuste afwijking niet geboren te laten worden, is deze uitspraak niet onterecht.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2005 16:17 schreef miss_sly het volgende:

[..]

En in Nederland hebben ouders wel het recht om het ongeboren kind tot een bepaald moment in de zwangerschap het recht op leven te ontzeggen.

En aangezien dat een recht is dat ze in Nederland hebben, en deze mensen ook vantevoren hadden aangegeven een kind met de bewuste afwijking niet geboren te laten worden, is deze uitspraak niet onterecht.

En verballetje snapt dat niet.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2005 16:15 schreef Verbal het volgende:

[..]

Da's mooi.
[..]

Dat heb ik volgens mij al gezegd: ik ben van mening dat je, als je weet van een erfelijke kwaal, en je je daarom zorgen maakt, je 1) vantevoren moet beslissen hoe je dat gaat aanpakken, 2) als die aanpak op obstakels stuit (een niet meewerkende verloskundige) je de realiteitszin dient te hebben een andere manier (verloskundige) te vinden die die test wel wil doen. Nu krijg ik het gevoel van: 'we maken ons zorgen, we willen een test, o, we krijgen geen test, okee, dan niet' om vervolgens daarna in zak en as te zitten.
Ik begrijp dat verloop niet helemaal, en vind dus dat de ouders daar een verantwoordelijkheid hadden, t.o.v. zichzelf en hun kind.

Jij krijgt dat gevoel. Feit is dat je niet weet hoe de gesprekken zijn gegaan, op welke basis de verloskundige het onderzoek heeeft geweigerd, wat de aangedragen argumenten zijn, enz. Je baseert je gevoel dus op erg weinig, dus wellicht zou je een oordeel wat kunnen matigen.

Laten we duidelijk zijn dat het om een eugenische indikatie gaat , dus een ongeboren kind VER Na de 20 ste week !!

quote:

Op vrijdag 18 maart 2005 16:15 schreef Verbal het volgende:
Dat heb ik volgens mij al gezegd: ik ben van mening dat je, als je weet van een erfelijke kwaal, en je je daarom zorgen maakt, je 1) vantevoren moet beslissen hoe je dat gaat aanpakken, 2) als die aanpak op obstakels stuit (een niet meewerkende verloskundige) je de realiteitszin dient te hebben een andere manier (verloskundige) te vinden die die test wel wil doen. Nu krijg ik het gevoel van: 'we maken ons zorgen, we willen een test, o, we krijgen geen test, okee, dan niet' om vervolgens daarna in zak en as te zitten.
Ik begrijp dat verloop niet helemaal, en vind dus dat de ouders daar een verantwoordelijkheid hadden, t.o.v. zichzelf en hun kind.

Maar wie zegt dat het zo'n eenvoudig verloop heeft gehad? Voor hetzelfde geldt heeft de verloskundige het stel voorgehouden dat de test onderweg was of in enigerlei andere mate het stel te kennen gegeven dat verder handelen niet meer noodzakelijk was.

Maar goed, de slachtoffers van de ramp in Volendam hoeven van jou ook niet uit te zien naar enige vorm van smartengeld omdat ze ook zelf hadden kunnen controleren of de nooduitgangen van de kroeg aldaar wel een vrije doortocht garandeerden?

quote:

Op vrijdag 18 maart 2005 16:28 schreef Verbal het volgende:

[..]

"de ouders wilden", "de verloskundige weigerde"

En dat is wat je weet. Je weet niets over de verdere gang van zaken en argumenten enz.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2005 16:28 schreef Verbal het volgende:

"de ouders wilden", "de verloskundige weigerde"

En dat is, zoals je uitstekend zelf kunt lezen in het door jou geplaatste nieuwsbericht in de openingspost, een beroepsfout.

quote:

Diverse lagere rechters hebben dat al aangemerkt als een beroepsfout.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2005 16:37 schreef Verbal het volgende:

[..]

Dat zeg ik dan ook niet, ik vraag mij iets af.

Je vraagt je niet alleen iets af, je baseert ook je oordeel op deze twee feiten die je voorhanden hebt, terwijl je niet voldoende info hebt.
Het zal geen simpelweg "wij willen graag een test"-> "nee, is niet nodig" gesprek geweest zijn, dus kun je de ouders ook niet veroordelen omdat ze voor zover je weet niet met een second opinion bezig zijn geweest.

achtergrondinfo.
Er zijn dus wel degenlijk meer mesnen die met de Nederlandse zicht op dingen niet kunnen leven.


DEN HAAG, 18 MAART. De redenering van de Hoge Raad is eigenlijk zeer eenvoudig. De verloskundige maakte een fout. Het kind dat onder de gevolgen daarvan lijdt, moet daarom een schadevergoeding krijgen.

Andere Europese landen zijn tot nog toe terughoudend geweest bij het toekennen van claims voor 'wrongful life', 'onrechtvaardig bestaan'. In Duitsland verwierp de hoogste rechter de eis, omdat ouders niet verplicht zijn de geboorte van een kind te verhinderen dat voorzienbaar met handicaps ter wereld zal komen. De rechter oordeelde dat zo'n plicht namelijk tot gevolg zou kunnen hebben dat een kind zijn eigen ouders aansprakelijk stelt voor zijn geboorte. De Britse rechter volgde een vergelijkbare gedachtegang: een kind heeft geen recht om niet-gehandicapt ter wereld te komen. Bovendien vond de rechter een toewijzing van een dergelijke eis in strijd met de menselijke waardigheid.

De Hoge Raad heeft het wel aangedurfd om de eis toe te wijzen. De redenering van de raadsheer gaat als volgt:

De verloskundige van het academisch ziekenhuis in Leiden had officieel weliswaar een behandelingsovereenkomst met de moeder en niet met de baby (Kelly) zelf, maar dat neemt niet weg dat de behandelingsovereenkomst net zo goed is gericht op het verlenen van zorg aan de ongeboren vrucht. De verloskundige was in 1994 dus ook naar het ongeboren kind toe verplicht prenatale testen te (laten) verrichten.

De omvang van de schade die Kelly lijdt kan weliswaar niet nauwkeurig worden vastgesteld (dan zou je de waarde van haar niet-bestaan moeten weten en dat vergelijken met wat haar leven kost), maar dat betekent niet dat Kelly daardoor niet voor vergoeding in aanmerking komt. De immateriële schade voor Kelly kan volgens de raadsheer bovendien niet uitsluitend worden afgemeten aan de aard en de ernst van haar handicaps, maar ook aan de mate waarin zij door haar handicaps wordt belemmerd 'normaal' te leven en hoezeer zij daaronder lijdt.

Toewijzing van de vergoeding betekent volgens de raadsheer niet dat het gehandicapte bestaan van Kelly minder waard is dan haar niet-bestaan, ofwel, dat het zwaar gehandicapte kind beter af was geweest als ze er niet was geweest. Het oordeel van de rechter is zakelijk. Het is uitsluitend gebaseerd op het feit dat de verloskundige jegens Kelly tekort is geschoten. Door het ziekenhuis te laten betalen wordt aan de menselijke waardigheid van Kelly niet getornd, oordeelt de Hoge Raad. Kelly wordt met het geld dat ze van het ziekenhuis krijgt juist in staat gesteld om ,,zoveel mogelijk een menswaardig bestaan te leiden''. Kelly zou juist tekortgedaan worden als zij door de fout van de verloskundige niet alleen een gehandicapt leven moet leiden, maar ook nog eens geen schadevergoeding zou krijgen.

Ten slotte wijkt de raadsheer af van de redenering van de Duitse rechter dat het toewijzen van een wrongful life-eis zou betekenen dat ze recht zou hebben gehad op abortus. Kelly heeft geen recht op haar eigen niet-bestaan en ze had geen recht op afbreking van de zwangerschap door haar moeder.

De Hoge Raad denkt niet dat nu de aanzet is gegeven voor 'defensieve geneeskunde', een argument dat vaak tegen wrongful life-claims wordt gehanteerd. Medici stellen hun eigen richtlijnen. Als ze zich niet aan hun eigen regels houden en er ontstaat daardoor schade, dan kan hij of zij aansprakelijk worden gesteld.

Ik vind dat het steeds krommer wordt

De volgende argumentatie " De immateriële schade voor Kelly kan volgens de raadsheer bovendien niet uitsluitend worden afgemeten aan de aard en de ernst van haar handicaps, maar ook aan de mate waarin zij door haar handicaps wordt belemmerd 'normaal' te leven en hoezeer zij daaronder lijdt."

impliceert dat Kelly wel degenlijk een ander leven had kunnen leven als iemand geen fout had gemaakt.

Ik zou zeggen , verklaag GOD maar , want hij is de enige die hier zijn vinger in de pap heeft. Dit meisje heeft alleen hypotetische Keus "Niet Leven - Wel Leven " niet "Hoe leven " en daarmee is zij niet alleen .

quote:

Op vrijdag 18 maart 2005 16:46 schreef Verbal het volgende:

[..]

...dan vraag ik mij af waarom die test niet heeft plaatsgevonden.

Je vraagt het je niet alleen af, je trekt meteen de conclusie dat de ouders verkeerd bezig zijn geweest. Dat is een voorbarige conclusie.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2005 16:52 schreef Verbal het volgende:

[..]

"Doordat zij onderzoek tijdens de zwangerschap niet nodig vond, ondanks aandringen van de ouders in spe, werd een erfelijke afwijking niet ontdekt." Bron: ANP bij monde van advocaat ouders.

Als je serieus bent, je hebt het over het leven van je kind, ga je verder. Tot je je onderzoek krijgt.

Dat is wat ik denk, ja.

V.

quote:

De ouders wilden tijdens de zwangerschap een onderzoek naar deze erfelijke afwijking, omdat die aan de kant van de vader voorkwam. De verloskundige weigerde dat.

Jij beweert nu dat de ouders niet serieus waren? Wat raar dat je zo'n conclusie trekt zonder dat je op de hoogte bent van de volledige feiten. Zo'n conclusie trek je door in de schoenen van de ouders te staan, met andere woorden,als jij in hun schoenen zou staan en je te horen had gekregen dat je geen onderzoek kreeg en je het er dus bij liet zitten, ben jij niet serieus bezig. Daarom, gezien je niet volledig van de gang van zaken op de hoogte bent en je toch deze conclusie trekt zeg ik dat jouw uitlatingen meer over jou zeggen dan over de ouders in het bericht.

Dat arrest is zeer interessant en ik ga het zeker uitgebreid lezen! In het maandblad Ars Aequi stond deze maand al een stuk (van ene Van Drunen) over deze 'wrongful life'-claims waar ik het meer mee eens ben dan met de Hoge Raad.

Ik vind het compleet logisch dat de ouders materiële schadevergoeding krijgen. Ze zitten nu eenmaal met een hoop kosten opgescheept die ze niet gehad zouden hebben wanneer de medici deze fout niet gemaakt hadden. Ook met de immateriële schade voor de ouders ben ik het eens. Als gevolg van de fout krijgen zij een hoop ellende over zich heen. Het is maar de vraag of zij nog tijd zullen hebben voor leuke dingen of eventueel nog een kind, nu ze zoveel tijd kwijt zullen zijn aan dit kind met problemen.

Met de immateriële schade voor het kind kind ben ik het oneens. Zowel in juridische als in ethische zin. Hoe kun je nu schadevergoeding krijgen vanwege het feit dat je leeft? Bovendien heeft het kind die vordering niet zelf ingesteld, maar de ouders hebben dat namens Kelly gedaan. Zij geven dus een waarde-oordeel over het bestaan van hun kind.

Stel dat Kelly 10.000 euro immateriële schadevergoeding krijgt. Als ze niet was geboren, dan was de schade 0 euro geweest. Dit betekent dat een negatief waarde-oordeel wordt gegeven over Kelly's leven. Waarschijnlijk dat Kelly dit nooit zal kunnen bevatten, maar stel dat ze dit ooit zal kunnen bevatten, hoe zou ze dat dan vinden? Hoe is het om -/- 10.000 euro waard te zijn?

quote:

Op vrijdag 18 maart 2005 16:48 schreef CANARIS het volgende:
Ik vind dat het steeds krommer wordt

De volgende argumentatie " De immateriële schade voor Kelly kan volgens de raadsheer bovendien niet uitsluitend worden afgemeten aan de aard en de ernst van haar handicaps, maar ook aan de mate waarin zij door haar handicaps wordt belemmerd 'normaal' te leven en hoezeer zij daaronder lijdt."

impliceert dat Kelly wel degenlijk een ander leven had kunnen leven als iemand geen fout had gemaakt.

Ik zou zeggen , verklaag GOD maar , want hij is de enige die hier zijn vinger in de pap heeft. Dit meisje heeft alleen hypotetische Keus "Niet Leven - Wel Leven " niet "Hoe leven " en daarmee is zij niet alleen .

Dat stuk vind ik inderdaad ook krom. Ook snap ik niet hoe dit een zakelijk oordeel genoemd kan worden, zonder even zakelijk te erkennen dat een negatief waarde-oordeel over het leven van Kelly wordt gegeven.

Want dat is hetgene wat bij de bepaling van schade moet worden bekeken: het verschil tussen de situatie als gevolg van de fout en de situatie die had bestaan wanneer de fout niet was gemaakt. In een mooie latijns-juridische term ook wel de conditio sine qua non genoemd. Het enige verschil tussen beide situaties is het wel/niet leven van Kelly. Geef je daar schadevergoeding voor, dan geef je dus een negatieve waarde aan haar leven.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2005 13:48 schreef Verbal het volgende:

[..]

Ik heb het niet over de vergoeding van de onkosten.

Ik heb het over vergoeding van immateriële schade aan ouders en kind.

V.

Er is een reden dat de Hoge Raad een bredere onkostenvergoeding geeft:

quote:

Eerder had het gerechtshof bepaald de vergoeding te stoppen zodra Kelly 21 zou worden. Ook de procureur-generaal bij de Hoge Raad adviseerde een beperking tot de schade als gevolg van haar handicaps..De Hoge Raad gaat ook hier niet in mee, omdat dit laatste zou betekenen dat de normale kosten voor levensonderhoud na het 21e jaar of als de ouders zouden overlijden, niet meer vergoed hoefden te worden. De Hoge Raad wijst nu alle schadeposten toe.

Oftewel, de schadevergoeding wordt aan Kelly gekoppeld omdat een koppeling aan haar ouders een beperking betekent bij het wegvallen van de ouders. Ik weet niet of het toewijzen van immateriële schadevergoeding middels de term "wrongful life" de enige wettelijke mogelijkheid is om dit te regelen. Als dit zo is, kan ik de argumentatie van de Hoge Raad goed voorstellen.

Dat betekent met name dat het erger klinkt, dan het is.

Wat een ontzettend ingewikkelde zaak, ik weet niet wat ik ervan moet vinden.

Ik begreep die hoogleraar in het journaal niet zo goed die suggereerde dat er wel eens veel meer zaken zouden kunnen volgen, van blinde mensen bijvoorbeeld, die niet hadden willen leven. Is dat niet wat sterk aangezet of heb ik dat mis?

quote:

Op vrijdag 18 maart 2005 23:39 schreef SCH het volgende:
Wat een ontzettend ingewikkelde zaak, ik weet niet wat ik ervan moet vinden.

Ik begreep die hoogleraar in het journaal niet zo goed die suggereerde dat er wel eens veel meer zaken zouden kunnen volgen, van blinde mensen bijvoorbeeld, die niet hadden willen leven. Is dat niet wat sterk aangezet of heb ik dat mis?

Ik weet niet welk journaal jij hebt gezien, maar ik heb op RTL4 naa rhet nieuws gekeken en die hoogleraar zei nou juist dat er geen kans was op meerdere zaken. Het belangrijkste argument in deze zaak was namelijk dat de verloskundige een enorme fout had gemaakt door de test niet te doen/toe te staan. In de meeste gevallen dat mensen met een handicap worden geboren is er nooit aanleiding geweest om een test te doen, dus niets geweigerd, dus geen fout gemaakt, dus geen zaak.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2005 23:41 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Ik weet niet welk journaal jij hebt gezien, maar ik heb op RTL4 naa rhet nieuws gekeken en die hoogleraar zei nou juist dat er geen kans was op meerdere zaken. Het belangrijkste argument in deze zaak was namelijk dat de verloskundige een enorme fout had gemaakt door de test niet te doen/toe te staan. In de meeste gevallen dat mensen met een handicap worden geboren is er nooit aanleiding geweest om een test te doen, dus niets geweigerd, dus geen fout gemaakt, dus geen zaak.

Grappig, in het NOS-journaal wel. Of ik heb het verkeerd begrepen maar ik denk het niet.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2005 23:46 schreef SCH het volgende:

[..]

Grappig, in het NOS-journaal wel. Of ik heb het verkeerd begrepen maar ik denk het niet.

Wellicht afhankelijk van welke hoogleraar er uitgenodigd is?
Wel vreemd, dit.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2005 15:03 schreef Verbal het volgende:

[..]


Maar weet je wat? We hebben een misbaksel, we kunnen het niet ruilen, dus plakken we een prijs op ons verdriet. Dat gevoeld dringt zich deels bij mij op, ja.

V.

Nou, sorry Verbal, dat gevoel kreeg ik dus helemaal niet bij die reportage destijds van de ouders.

Ik neem aan dat jij die reportage niet gezien hebt? Zo wel, snap ik niet hoe je tot dat gevoel kan komen

quote:

Op vrijdag 18 maart 2005 23:39 schreef SCH het volgende:
Wat een ontzettend ingewikkelde zaak, ik weet niet wat ik ervan moet vinden.

Ik begreep die hoogleraar in het journaal niet zo goed die suggereerde dat er wel eens veel meer zaken zouden kunnen volgen, van blinde mensen bijvoorbeeld, die niet hadden willen leven. Is dat niet wat sterk aangezet of heb ik dat mis?

was dat niet een voorzitter van een vereniging (die zelf ook gehandicapt was, dacht ik) waarvan ik het idee had dat de man de uitspraak niet zo zag zitten en zei dat het niet de bedoeling was dat kinderen hun ouders aan gingen klagen of zo, dat dat voorkomen moest worden...

quote:

Op vrijdag 18 maart 2005 23:56 schreef milagro het volgende:

[..]

was dat niet een voorzitter van een vereniging (die zelf ook gehandicapt was, dacht ik) waarvan ik het idee had dat de man de uitspraak niet zo zag zitten en zei dat het niet de bedoeling was dat kinderen hun ouders aan gingen klagen of zo, dat dat voorkomen moest worden...

ik dacht dat het een soort hoogleraar in de schadevergoeding was - ik kijk of ik het kan vinden.

Ik heb het journaal teruggekeken, het was Carel Stolker, hoogleraar aansprakelijkheid. Hij werpt inderdaad de vraag op die ik hierboven schetste: dat het spannend wordt hoe mensen met minder grote handicaps hier mee omgaan, of zij ook gaan claimen.