R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Een heel andere periode dan ik verwacht had.
Jonge ouders van een prachtig en lief kind en dan sta
je er ineens alleen voor.
Je partner slaat door en geeft jou de schuld.
Jij bent postnataal depresief.
Escalatie en leugens achter je rug je om.
Hij heeft iedereen voor de gek weten te houden.
Mijn ouders het idee gegeven dat het goed mis was met mij.
Mijn vader reageerd op de hulpvraag van mijn partner
want ik zou mezelf en ons kind iets aan doen.
Alle hulp word op gang gebracht.
Dan komt mijn vader voor ondersteuning , zodat mijn
partner niet alleen is met mij en ons kind zodat
de rust bewaard kon worden als de hulp arriveerde.
En daar slaan de stoppen door bij mijn partner.
De leugens zouden uitkomen dat er met mij niets aan
de hand is.
Hij probeerd het nog te redden en rent met ons kind
de straat op en duwt het in de armen van mijn vader.
Krijgt de opdracht om weg te rijden , maar mijn vader
bleef en daar werd duidelijk dat het goed mis was
met mijn partner.
Hij keek naar mij vol angst in zijn ogen , zoveel angst heb
ik nog nooit gezien bij iemand.
Hij stapt bij mijn vader in de auto , doet de deur op slot.
Vanaf dat moment mis ik een gedeelte van wat er
buiten gebeurd.
Mijn partner is geestelijk ziek er moet hulp komen
met spoed.
En die komt.
De huisarts , 2 politie auto's en een ambulance.
En nog beweerde hij dat die er voor mij waren.
Hij sprak in war taal , had wanen.
Ik mocht ons kind niet meer verzorgen want dan zou
ik het doden.
De hulpverlening arriveerd en de huisarts vertrekt.
Maar de hulpverlening erkend zijn probleem niet en
stelt voor (nadat ik heb gezegd dat ik niet onder 1 dak
wilde blijven met hem vanwege de angst dat hij
onze dochter iets zou aandoen) een
afkoel periode te hebben.
4 weken zou deze duren , ik bleef met onze dochter
thuis , hij ging naar familie.
1 nacht alleen en de volgende ochtend een telefoontje.
Hij is nog steeds geestelijk in de war en spreekt nog
steeds in wartaal.
Zegt dat hij dit deed voor ons , want ik heb een probleem.
Maar op de vraag wat mijn probleem dan is
volgens hem krijg ik geen antwoord.
Het gaat mis en s'middags krijg ik een telefoontje
van de hulpverlening dat hij is opgenomen op
de gesloten afdeling van een psychiatrische kliniek.
Dit gebeurde woensdag...
Terug naar maandag avond voor een stukje achtergrond.
Mijn partner staat onder de douche en roept ineens om
hulp en zegt dat hij in een psychose geraakt.
Ik ben hier niet bekend mee en schrik en vraag dus wat
ik moet doen.
Ik bel voor hulp , men doet moeilijk , mijn partner komt erbij
en zegt dat het beter gaat , maar ik wil hoe dan ook
een arts om zeker te weten of dit zo is en omdat ik
moet weten wat een psychose is en of ons kind veilig
is in zijn bijzijn.
De arts beweerd dat het mijn angsten zijn en dat er niets
aan de hand is.
Ik twijfel aan mezelf en denk dat hij het wel weet.
Dinsdag tijdens het gesprek met de hulpverlening word ook
ontkend dat hij een psychose heeft.
Mijn vader en ik weten dat er meer is dan hij denkt.
Woensdag dus de opname....
Hij zit in een psychose....
Woensdagavond is het zo erg geworden dat hij
op de serpereer zit en dat er om een IBS (in bewaring
stelling) is gevraagd.
Ik krijg hem te zien , op het eerste gezicht lijkt hij
redelijk aanspreekbaar.
Het doet pijn om te zien, je partner op een matrasje
in speciale kleding van de kliniek.
Zijn kleding op de gang netjes opgevouwen op de grond.
Ik heb een foto meegenomen van onze dochter, dat raakt hem.
Zijn grootste angst schijnt te zijn dat hij haar nooit weer zou zien.
Hij is blij me te zien maar denkt dat hij daar zit voor mij zodat de hulp
goed op gang komt en ik er geestelijk weer boven op kom.
Nog steeds denkt hij dat er met hem niets is.
Maar tegen te verpleging spreekt ie heel anders , denkt dat er een
god is en dat armageddon is begonnen.
Moeilijk gesprek want hij leeft in zijn wereld met zijn waarheid
tegenspreken maakt hem van slag , dus je beaamt alles maar.
Ik ga weer weg met de belofte morgen met onze dochter langs te komen.
Hou me sterk , maar eenmaal terug op de afdeling waar mijn moeder
zit te wachten knapt er iets in mij.
Ik had me dit jaar zo anders voor gesteld en nu zit ik met een
heel klein meisje helemaal alleen thuis.
Je verwacht als jonge ouders dat je een stabiele basis hebt gelegd,
dat de financiën op orde zijn en dan valt 1 van beide weg.
(als dit hele verhaal hier niet thuis zou horen , hoop ik dat hij naar
de juiste plaats verplaatst word)
Jonge ouders van een prachtig en lief kind en dan sta
je er ineens alleen voor.
Je partner slaat door en geeft jou de schuld.
Jij bent postnataal depresief.
Escalatie en leugens achter je rug je om.
Hij heeft iedereen voor de gek weten te houden.
Mijn ouders het idee gegeven dat het goed mis was met mij.
Mijn vader reageerd op de hulpvraag van mijn partner
want ik zou mezelf en ons kind iets aan doen.
Alle hulp word op gang gebracht.
Dan komt mijn vader voor ondersteuning , zodat mijn
partner niet alleen is met mij en ons kind zodat
de rust bewaard kon worden als de hulp arriveerde.
En daar slaan de stoppen door bij mijn partner.
De leugens zouden uitkomen dat er met mij niets aan
de hand is.
Hij probeerd het nog te redden en rent met ons kind
de straat op en duwt het in de armen van mijn vader.
Krijgt de opdracht om weg te rijden , maar mijn vader
bleef en daar werd duidelijk dat het goed mis was
met mijn partner.
Hij keek naar mij vol angst in zijn ogen , zoveel angst heb
ik nog nooit gezien bij iemand.
Hij stapt bij mijn vader in de auto , doet de deur op slot.
Vanaf dat moment mis ik een gedeelte van wat er
buiten gebeurd.
Mijn partner is geestelijk ziek er moet hulp komen
met spoed.
En die komt.
De huisarts , 2 politie auto's en een ambulance.
En nog beweerde hij dat die er voor mij waren.
Hij sprak in war taal , had wanen.
Ik mocht ons kind niet meer verzorgen want dan zou
ik het doden.
De hulpverlening arriveerd en de huisarts vertrekt.
Maar de hulpverlening erkend zijn probleem niet en
stelt voor (nadat ik heb gezegd dat ik niet onder 1 dak
wilde blijven met hem vanwege de angst dat hij
onze dochter iets zou aandoen) een
afkoel periode te hebben.
4 weken zou deze duren , ik bleef met onze dochter
thuis , hij ging naar familie.
1 nacht alleen en de volgende ochtend een telefoontje.
Hij is nog steeds geestelijk in de war en spreekt nog
steeds in wartaal.
Zegt dat hij dit deed voor ons , want ik heb een probleem.
Maar op de vraag wat mijn probleem dan is
volgens hem krijg ik geen antwoord.
Het gaat mis en s'middags krijg ik een telefoontje
van de hulpverlening dat hij is opgenomen op
de gesloten afdeling van een psychiatrische kliniek.
Dit gebeurde woensdag...
Terug naar maandag avond voor een stukje achtergrond.
Mijn partner staat onder de douche en roept ineens om
hulp en zegt dat hij in een psychose geraakt.
Ik ben hier niet bekend mee en schrik en vraag dus wat
ik moet doen.
Ik bel voor hulp , men doet moeilijk , mijn partner komt erbij
en zegt dat het beter gaat , maar ik wil hoe dan ook
een arts om zeker te weten of dit zo is en omdat ik
moet weten wat een psychose is en of ons kind veilig
is in zijn bijzijn.
De arts beweerd dat het mijn angsten zijn en dat er niets
aan de hand is.
Ik twijfel aan mezelf en denk dat hij het wel weet.
Dinsdag tijdens het gesprek met de hulpverlening word ook
ontkend dat hij een psychose heeft.
Mijn vader en ik weten dat er meer is dan hij denkt.
Woensdag dus de opname....
Hij zit in een psychose....
Woensdagavond is het zo erg geworden dat hij
op de serpereer zit en dat er om een IBS (in bewaring
stelling) is gevraagd.
Ik krijg hem te zien , op het eerste gezicht lijkt hij
redelijk aanspreekbaar.
Het doet pijn om te zien, je partner op een matrasje
in speciale kleding van de kliniek.
Zijn kleding op de gang netjes opgevouwen op de grond.
Ik heb een foto meegenomen van onze dochter, dat raakt hem.
Zijn grootste angst schijnt te zijn dat hij haar nooit weer zou zien.
Hij is blij me te zien maar denkt dat hij daar zit voor mij zodat de hulp
goed op gang komt en ik er geestelijk weer boven op kom.
Nog steeds denkt hij dat er met hem niets is.
Maar tegen te verpleging spreekt ie heel anders , denkt dat er een
god is en dat armageddon is begonnen.
Moeilijk gesprek want hij leeft in zijn wereld met zijn waarheid
tegenspreken maakt hem van slag , dus je beaamt alles maar.
Ik ga weer weg met de belofte morgen met onze dochter langs te komen.
Hou me sterk , maar eenmaal terug op de afdeling waar mijn moeder
zit te wachten knapt er iets in mij.
Ik had me dit jaar zo anders voor gesteld en nu zit ik met een
heel klein meisje helemaal alleen thuis.
Je verwacht als jonge ouders dat je een stabiele basis hebt gelegd,
dat de financiën op orde zijn en dan valt 1 van beide weg.
(als dit hele verhaal hier niet thuis zou horen , hoop ik dat hij naar
de juiste plaats verplaatst word)
sterkte
Dit is niet best, misschien is dit topic iets voor R&P.
Wees blij dat jij niet in een gesticht bent gestopt i.p.v hij als niemand jou geloofde.
Maar je hebt vantevoren nooit zien aankomen dat hij aan psychoses leed?
Wees blij dat jij niet in een gesticht bent gestopt i.p.v hij als niemand jou geloofde.
Maar je hebt vantevoren nooit zien aankomen dat hij aan psychoses leed?
Ook sterkte gewenst
Ull de llebre.
Fynproewers waardeer die ouer Tempranillo-wyne wat in eikevate bewaar word.
Fynproewers waardeer die ouer Tempranillo-wyne wat in eikevate bewaar word.
Hoe krom kan het soms zijn
Sterkte iig TS.
Don't walk in front of me, I may not follow... Don't walk behind me, I may not lead...
Just walk beside me and be my friend.
Games
Just walk beside me and be my friend.
Games
Heel veel sterkte.
Wordt als iemand die voortdurend dood is. De ware volgeling van bushidõ sterft elke ochtend en avond opnieuw. En wordt niet gehinderd door angst voor de dood. Yamamoto Tsunetomo's hagakure.
Wat een warrig verhaaltje.
God gaf de mens vrijheid en we kunnen dus al met al aannemen dat hij niet verantwoordelijk is voor menselijke misdaden. Alleen hij die de mens heeft geschapen draagt echter de volle verantwoordelijkheid voor de stront.
Klopt, maar vind je het gek als je zoiets mee maakt, gaat je niet in je koude kleren zitten.quote:Op donderdag 17 maart 2005 03:58 schreef cultheld het volgende:
Wat een warrig verhaaltje.
Heel veel sterkte meid, en ik hoop echt dat het uiteindelijk allemaal weer goed gaat komen met jullie.
Probeer jezelf alleen wel te troosten met de gedachte dat het geen kwade opzet is, maar je man/vriend gewoon echt ziek is.
Wie is jouw favoriete sprookjesfiguur, Sinterklaas, Hans en Grietje, Roodkapje, of Jezus?
Nee , ik weet dat hij 14 jaar geleden een psychose heeft gehad , maar dit heeft niemandquote:Op donderdag 17 maart 2005 03:37 schreef Joana het volgende:
Dit is niet best, misschien is dit topic iets voor R&P.
Wees blij dat jij niet in een gesticht bent gestopt i.p.v hij als niemand jou geloofde.
Maar je hebt vantevoren nooit zien aankomen dat hij aan psychoses leed?
aan zien komen.
Zels artsen onkenden mijn vermoeden dat hij het had....
Thorn Apart.. na het lezen van je verhaal staan de tranen in mijn ogen. Wat een hel om mee te maken, voor jou, je partner en ook de familie en vrienden er omheen...
Ik heb totaal geen ervaring met psychose en kan je ook geen hart onder de riem steken al zou ik dat graag willen.
Hoe oud is jullie kleine meid?
Toch zou ik willen zeggen, ondanks alles wat er zich nu afspeelt, probeer aan een beetje gezellige afleiding te komen. Lekker met je meisje met dit mooie weer een keer naar buiten en laat alles maar even over je heen komen. Ik heb dan geen ervaring met psychose, maar ben net wel een dierbare verloren. Zorg goed voor jezelf, hou jezelf geestelijk op de been door ook echt iets leuks te doen (ookal staat je hoofd daar niet naar).
Hoe gaat het nu met je partner?
Ik heb totaal geen ervaring met psychose en kan je ook geen hart onder de riem steken al zou ik dat graag willen.
Hoe oud is jullie kleine meid?
Toch zou ik willen zeggen, ondanks alles wat er zich nu afspeelt, probeer aan een beetje gezellige afleiding te komen. Lekker met je meisje met dit mooie weer een keer naar buiten en laat alles maar even over je heen komen. Ik heb dan geen ervaring met psychose, maar ben net wel een dierbare verloren. Zorg goed voor jezelf, hou jezelf geestelijk op de been door ook echt iets leuks te doen (ookal staat je hoofd daar niet naar).
Hoe gaat het nu met je partner?
Niet mieten! Door gieten!
Goed advies! Moeilijk als het is zo, een psychose is een ziekte, probeer sterk te blijven voor je dochter, jezelf en hem! En wees niet bang hulp te vragen!quote:Op donderdag 17 maart 2005 07:45 schreef Sakura het volgende:
Probeer jezelf alleen wel te troosten met de gedachte dat het geen kwade opzet is, maar je man/vriend gewoon echt ziek is.
underground forever baby
Wat een verhaal
Heel evel sterkte en probeer idd wat afleiding te zoeken met je dochter en ik hoop dat het weer goed komt met jullie drietjes
Heel evel sterkte en probeer idd wat afleiding te zoeken met je dochter en ik hoop dat het weer goed komt met jullie drietjes
oef, wat een verschrikkelijk verhaal. Wat moet dit een afschuwelijke tijd voor je zijn, onvoorstelbaar. Het lijkt me dat ook voor jou behoorlijk de grond onder je voeten is weggeslagen. Word jij nu wel begeleid in dit proces? Je partner wordt nu behandeld, maar het lijkt me dat jij ook wel wat hulp kan gebruiken om dit allemaal te verwerken.
Zoals seilram zegt, probeer zoveel mogelijk je leven door te laten gaan, contacten met andere te hebben. Juist omdat je met een jong kind zit zul je de neiging hebben erg in jezelf en je eigen wereld te kruipen.
Sterkte!
Zoals seilram zegt, probeer zoveel mogelijk je leven door te laten gaan, contacten met andere te hebben. Juist omdat je met een jong kind zit zul je de neiging hebben erg in jezelf en je eigen wereld te kruipen.
Sterkte!
mooi he, alles
Dat is toch ook erg! Als je partner wegvalt, waardoor dan ook, dan heb je het moeilijk. Nu blijft je zorg uiteraard ook om je partner. Ik hoop dat je heel veel steun aan je familie hebt en dat je bijzonder veel mag genieten van jullie kleine dochter! Probeer, zoals hier al was aangegeven, om ook aan andere dingen te denken, om je te ontstressen, ga ook eens wat leuks doen met je dochter!
Heel veel sterkte en hopelijk gaat het met je partner straks ook wat beter (ook al weet ik dat dat erg lang kan gaan duren!)
Je hebt je verhaal bijzonder ontroerend opgeschreven, niet warrig, maar goed te volgen. Je hebt talent! Misschien is het ook fijn voor jezelf als je een dagboek aanlegt, zodat je daarin je problemen kwijt kan. Want, steeds ermee rondlopen is niet goed. Vertel ze, laat eventueel een verhaal lezen aan familie. Ook voor jullie dochter zal het later fijn zijn om dit te lezen, zodat ze weet wat er toen (nu!) speelde.
Nogmaals: heel veel sterkte!!!
Heel veel sterkte en hopelijk gaat het met je partner straks ook wat beter (ook al weet ik dat dat erg lang kan gaan duren!)
Je hebt je verhaal bijzonder ontroerend opgeschreven, niet warrig, maar goed te volgen. Je hebt talent! Misschien is het ook fijn voor jezelf als je een dagboek aanlegt, zodat je daarin je problemen kwijt kan. Want, steeds ermee rondlopen is niet goed. Vertel ze, laat eventueel een verhaal lezen aan familie. Ook voor jullie dochter zal het later fijn zijn om dit te lezen, zodat ze weet wat er toen (nu!) speelde.
Nogmaals: heel veel sterkte!!!
Wat is een psychose?quote:Op donderdag 17 maart 2005 08:47 schreef winux het volgende:
Heel veel sterkte.
Misschien stomme vraag maar wat is psychose?
Een andere realiteit
Iemand met een psychose neemt de wereld anders waar dan anderen. Dat kan zich uiten in wanen en/of hallucinaties.
* Wanen zijn overtuigingen die niet op de werkelijkheid zijn gebaseerd, maar waarin iemand heel sterk gelooft. Meestal neemt de persoon zelf een belangrijke plaats in bij deze waandenkbeelden. Zo kunnen mensen ervan overtuigd raken, dat zij een belangrijke taak hebben te vervullen. Sommige gedachten zijn beangstigend. Iemand kan denken dat anderen kwaad willen doen, of het eten vergiftigen.
* Hallucinaties zijn 'zinsbegoochelingen': iemand hoort, ziet, voelt, ruikt of proeft dingen die anderen niet waarnemen. Het horen van stemmen is de meest voorkomende hallucinatie. Vaak hebben deze stemmen een onprettig karakter. Ze geven bijvoorbeeld commentaar op het doen en laten van iemand. Soms geven ze opdrachten waar iemand zich moeilijk aan kan onttrekken.
Sommige mensen vergelijken psychotische belevingen met dromen. De droomwereld is echter realiteit geworden.
Tijdens een psychose bevindt iemand zich vaak in een toestand van verwardheid. Een wirwar van gedachten en gevoelens komt in hem op. Concentreren is onmogelijk. Iemand die psychotisch is, is vaak onrustig maar kan op andere momenten volkomen uitgeput zijn. Het normale dag- en nachtritme is meestal verstoord en slapen lukt slecht.
Positieve en negatieve symptomen
Wanen, hallucinaties en verwardheid worden ook wel positieve symptomen genoemd. Met positief wordt niet bedoeld: prettig of leuk. Het gaat om ervaringen die uitsluitend tijdens een psychose beleefd worden en daarbuiten niet.
Een psychose kent ook negatieve symptomen. Het gaat hierbij om normaal gedrag, dat iemand tijdens een psychose als het ware kwijtraakt. Iemand lijkt alle energie te verliezen en heeft weinig belangstelling voor sociale contacten, werk of hobby's. Het vervullen van huishoudelijke taken of zichzelf verzorgen kan een enorme opgave zijn.
Zoveel mensen, zoveel psychoses
Psychotische verschijnselen verschillen van persoon tot persoon en van moment tot moment. De belevingen tijdens een psychose worden onder meer bepaald door karakter, achtergrond en cultuur. Ook recente gebeurtenissen kunnen van invloed zijn.
Een psychose kan enkele uren duren, maar ook weken of maanden. Sommige mensen maken 1 keer in hun leven een psychose door, anderen vaker.
Het kan zijn dat het bij 1 psychose blijft. De kans is echter groter dat de psychose weer de kop op steekt. Zonder behandeling komt bij ruim 2 op de 3 mensen de psychose terug. Dat kan na enkele weken al gebeuren, maar ook pas na vele jaren.
Verloop van een psychose
Een psychose kent verschillende fasen. De meest opvallende fase is de psychotische fase met hallucinaties, wanen en verwardheid. Vaak gaat er een periode aan vooraf, waarin gedrag en stemming veranderen: de zogenaamde voorfase of prodromale fase.
Deze voorfase kan enkele dagen tot enkele maanden duren. De fase na of tussen psychotische periodes wordt de stabiele fase genoemd. Hierin staan soms de negatieve symptomen op de voorgrond.
Voortekenen van een psychose
Angst, prikkelbaarheid en slaapproblemen kunnen wijzen op een naderende psychose. Deze voortekenen verschillen van persoon tot persoon. Bij een 1e psychose kun je ze niet als voortekenen aanmerken. Pas achteraf zijn de signalen van de voorfase te herkennen. Hierdoor is het soms mogelijk een volgende psychose te zien aankomen.
Voorbeelden van signalen die kunnen wijzen op een naderende psychose:
* zich terugtrekken
* moeite hebben met concentreren
* vergeetachtig of verward zijn
* gemakkelijk geïrriteerd of kwaad zijn
* somber zijn, zich meer zorgen maken, piekeren
* 's nachts wakker zijn, overdag slapen
* meer of minder zin in eten hebben
* minder aandacht voor zelfverzorging hebben
* moe en futloos zijn
* achterdochtig zijn
* meer interesse in geloofszaken, filosofie en paranormale onderwerpen
* anders zien, horen en ruiken
Gevolgen van een psychose
Een psychose heeft vaak negatieve gevolgen. Zowel voor de persoon in kwestie, als voor de omgeving. Werk of studie worden onderbroken, relaties met anderen kunnen schade oplopen. Na de eerste psychose kan iemand last houden van geheugen- en concentratieproblemen. In tegenstelling tot wat veel mensen denken, is het niet zo dat deze problemen na elke psychose verergeren.
In de praktijk kan het moeilijk zijn om de gevolgen van een psychose (bijvoorbeeld concentratieproblemen) te onderscheiden van bijwerkingen van medicijnen.
[Klik op Antipsychotica voor meer informatie over medicijnen]
Relatie met psychiatrische ziektebeelden
Een psychose kan op zichzelf staan, maar kan ook te maken hebben met een psychiatrische ziekte. Zo komen psychoses voor bij de ziekte schizofrenie en bij mensen die manisch depressief zijn. Bij een 1e psychose is het meestal niet mogelijk om meteen vast te stellen of sprake is van een dergelijke psychiatrische ziekte.
Hoe vaak komt een psychose voor en bij wie?
Het krijgen van een psychose is geen zeldzaamheid. Elk jaar maken 6400 Nederlanders een 1e psychose door. Ruim 1 op de 100 Nederlanders heeft ooit een psychose gehad.
* Een psychose kan op elke leeftijd ontstaan, afhankelijk van de achterliggende oorzaken.
* Een 1e psychose doet zich meestal voor tussen de 16 en 30 jaar.
* Zowel mannen als vrouwen kunnen een psychose krijgen. Vrouwen krijgen hun 1e psychose meestal wel iets later dan mannen.
* Psychoses komen over de hele wereld voor: in alle culturen en in alle lagen van de bevolking. Het is geen nieuwe aandoening of welvaartsprobleem.
Wat ontzettend rot voor je zeg, veel sterkte. Juist dat het zo samenvalt met de geboorte van jullie kind maakt het zo naar, het zou juist een gelukkige tijd moeten zijn. Toch is het geen toeval. Een psychose kan opgeroepen worden door een aangrijpende verandering in je leven. De geboorte van een kind bijvoorbeeld. Uit angst voor zijn gevoelens lijkt het erop dat hij het op jou heeft geprojecteerd. Een psychose is ook angstig, je bent de grip op je leven helemaal kwijt.
Een psychose is met medicijnen vaak goed behandelbaar. Voor de toekomst is het belangrijk om de voortekenen in de gaten te houden. In tijden van stress moet je er alert op zijn.
Ik ken mensen die weleens een psychose hebben gehad (waaronder mijn vader) en die verder een heel gewoon leven hebben geleid, ook daarna. Het is erg ingrijpend voor alle betrokkenen, maar niet onoverkomelijk. Met goede psychiatrische begeleiding kunnen jullie leren hoe je met zoiets om kunt gaan.
Een psychose is met medicijnen vaak goed behandelbaar. Voor de toekomst is het belangrijk om de voortekenen in de gaten te houden. In tijden van stress moet je er alert op zijn.
Ik ken mensen die weleens een psychose hebben gehad (waaronder mijn vader) en die verder een heel gewoon leven hebben geleid, ook daarna. Het is erg ingrijpend voor alle betrokkenen, maar niet onoverkomelijk. Met goede psychiatrische begeleiding kunnen jullie leren hoe je met zoiets om kunt gaan.
De film: "A beatifull mind" laat heel mooi zien hoe mensen in een psychose de wereld zien, echt een aangrijpende film.quote:Op donderdag 17 maart 2005 08:47 schreef winux het volgende:
Heel veel sterkte.
Misschien stomme vraag maar wat is psychose?
En TS heel veel sterkte, ik wou dat ik iets kon doen...
a dirty mind is a joy forever
Forum admin Jump: webicon weggehaald wegens veiligheidswaarschuwing.
Forum admin Jump: webicon weggehaald wegens veiligheidswaarschuwing.
phieuw wat een verhaal.
doet me gelijk denken aan iemand die ik ken die in psychose was geraakt en zo van een flat 9 hoog afgesprongen is (hij heeft het wel overleefd gelukkig).
het is goed dat hij nu in een kliniek zit, daar word hij geholpen.
maar t feit blijft gewoon dat je nu er alleen voor staat met je kleine meid, hoe oud is ze eigenlijk??
ik wil je heel veel sterkte wensen, hoofd omhoog en kijk vooruit, t komt echt allemaal weer goed!
dikke knuf en
doet me gelijk denken aan iemand die ik ken die in psychose was geraakt en zo van een flat 9 hoog afgesprongen is (hij heeft het wel overleefd gelukkig).
het is goed dat hij nu in een kliniek zit, daar word hij geholpen.
maar t feit blijft gewoon dat je nu er alleen voor staat met je kleine meid, hoe oud is ze eigenlijk??
ik wil je heel veel sterkte wensen, hoofd omhoog en kijk vooruit, t komt echt allemaal weer goed!
dikke knuf en
Gezellig verhaal Martineke, ik weet niet of dat op dit moment nou iets is waar thorn wat aan heeft.
Een van mijn beste vriendinnen heeft ook een psychose gehad. Inmiddels heeft ze het goed onder controle (zelfs zonder medicatie) en leidt ze gewoon een normaal leven. Het hoeft helemaal niet zo te zijn dat iemand de rest van zijn leven last van psychoses blijft houden, het kan een eenmalige episode zijn. Ik vind de tip om een dagboek bij te houden wel een hele goede, zowel voor jezelf, je man als je dochter kan dat heel waardevol zijn.
Een van mijn beste vriendinnen heeft ook een psychose gehad. Inmiddels heeft ze het goed onder controle (zelfs zonder medicatie) en leidt ze gewoon een normaal leven. Het hoeft helemaal niet zo te zijn dat iemand de rest van zijn leven last van psychoses blijft houden, het kan een eenmalige episode zijn. Ik vind de tip om een dagboek bij te houden wel een hele goede, zowel voor jezelf, je man als je dochter kan dat heel waardevol zijn.
mooi he, alles
Thorn ik had je verhaal vanmiddag gelezen en wilde je nog heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd. Je hebt al aardig wat tips gehad om proberen verder te gaan. Meid het lijkt me echt super moeilijk, maar dat dagboek is inderdaad een hele goeie om te doen. Op die manier schrijf je het van je af en verwerk je het tegelijkertijd. Zo kun je je aandacht ook nog goed verdelen met je kindje.
En ik hoop dat je persoonlijk toch ook wel wat mensen om je heen hebt tegen wie je kunt praten, ook erg belangrijk.
En ik hoop dat je persoonlijk toch ook wel wat mensen om je heen hebt tegen wie je kunt praten, ook erg belangrijk.
Update van hier.
Ik ben weinig thuis en slaap op het moment bij mijn ouders omdat ik medicatie heb
om s'nachts te slapen zodat mijn hoofd rustig is en ik niet steeds zit te piekeren.
Mijn ouders zorgen voor de kleine meid.
Hoe oud ze is?
1,5 maand.
Ik ben hier op het forum ook onder een andere naam bekend wat sommigen al wel
gemerkt zullen hebben.
Wat betreft belangrijke en bijzondere gebeurtenissen in iemands leven is er bij ons
in een jaar tijd heel veel gebeurd wat waarschijnlijk dit tot gevolg heeft gehad.
Mijn partner staat op de rand van de psychose , met 1 been erin en de andere eruit.
Erg moeilijk ook voor hem.
Gisteren was heel erg moeilijk hij werd ineens heel erg boos en stond tegen me te schreeuwen
en is hij weer naar de isoleer gebracht.
Daar zit hij nu nog steeds , vannacht heeft hij niet geslapen maar op dit moment ligt ie wel
lekker te slapen.
Vanmiddag krijg ik telefoon van de kliniek hoe hij er dan bij zit en of hij het aan kan om
mij te zien.
Met mezelf , ik voel me niet gehoord door de hulpverlening , wat een ontzettend eenzaam gevoel geeft ook al heb je mensen om je heen.
Ik word verdrietig als ik in de mooie ogen van onze dochter kijk en als ze dan naar me lacht.
Hij mist zoveel van d'r.
Het idee dat hij er waarschijnlijk niet is met mijn verjaardag doet zeer.
Het idee dat het ook nog erg goed mogelijk is dat hij nog daar zit als hij jarig is...
En dat hij misschien zoveel "1e" dingen van onze dochter moet gaan missen doet enorm zeer.
Mijn schoonmoeder is een hell , ze verdraait alles en ik word er dood moe van.
Daarin heb ik ondertussen mijn standpunt genomen , ik doe voorlopig normaal tegen haar , maar straks als alles weer in orde is wil ik haar nooit meer zien of spreken.
In eerste instantie hadden mijn ouders altijd het idee dat het aan mij lag en dat ik gewoon zoals het\
hoorde een haat/liefde verhouding met haar had , maar de afgelopen dagen hebben zij zelf gezien
wat ze doet.
Ze drijft tussen iedereen een wig , althans dat is haar opzet....
Verder heb ik een paar dagen terug iets geschreven wat erg duidelijk mijn gevoel uit....
Mijn gevoelens zijn verscheurd.
De vraag waarom?
Geen antwoord te geven.
Signalen en hulp vraag,
niet erkend.
Pijn , angst , alleen.
Klein meisje , zorg , verdriet.
Boosheid , maar geen ruimte.
In stilte gilt mijn hart , huilt mijn
hoofd zonder tranen.
De stem je moet sterk zijn.
Maar waar is de kracht?
Familie die nog steeds in zijn praatjes
geloven, vooroordelen en vingers
die wijzen.
Schuldvraag , maar geen schuld.
Maag samen geknepen,
inwendig verscheurd.
Het is een greep uit de vele emoties
en auw het doet zeer!
Ik ben weinig thuis en slaap op het moment bij mijn ouders omdat ik medicatie heb
om s'nachts te slapen zodat mijn hoofd rustig is en ik niet steeds zit te piekeren.
Mijn ouders zorgen voor de kleine meid.
Hoe oud ze is?
1,5 maand.
Ik ben hier op het forum ook onder een andere naam bekend wat sommigen al wel
gemerkt zullen hebben.
Wat betreft belangrijke en bijzondere gebeurtenissen in iemands leven is er bij ons
in een jaar tijd heel veel gebeurd wat waarschijnlijk dit tot gevolg heeft gehad.
Mijn partner staat op de rand van de psychose , met 1 been erin en de andere eruit.
Erg moeilijk ook voor hem.
Gisteren was heel erg moeilijk hij werd ineens heel erg boos en stond tegen me te schreeuwen
en is hij weer naar de isoleer gebracht.
Daar zit hij nu nog steeds , vannacht heeft hij niet geslapen maar op dit moment ligt ie wel
lekker te slapen.
Vanmiddag krijg ik telefoon van de kliniek hoe hij er dan bij zit en of hij het aan kan om
mij te zien.
Met mezelf , ik voel me niet gehoord door de hulpverlening , wat een ontzettend eenzaam gevoel geeft ook al heb je mensen om je heen.
Ik word verdrietig als ik in de mooie ogen van onze dochter kijk en als ze dan naar me lacht.
Hij mist zoveel van d'r.
Het idee dat hij er waarschijnlijk niet is met mijn verjaardag doet zeer.
Het idee dat het ook nog erg goed mogelijk is dat hij nog daar zit als hij jarig is...
En dat hij misschien zoveel "1e" dingen van onze dochter moet gaan missen doet enorm zeer.
Mijn schoonmoeder is een hell , ze verdraait alles en ik word er dood moe van.
Daarin heb ik ondertussen mijn standpunt genomen , ik doe voorlopig normaal tegen haar , maar straks als alles weer in orde is wil ik haar nooit meer zien of spreken.
In eerste instantie hadden mijn ouders altijd het idee dat het aan mij lag en dat ik gewoon zoals het\
hoorde een haat/liefde verhouding met haar had , maar de afgelopen dagen hebben zij zelf gezien
wat ze doet.
Ze drijft tussen iedereen een wig , althans dat is haar opzet....
Verder heb ik een paar dagen terug iets geschreven wat erg duidelijk mijn gevoel uit....
Mijn gevoelens zijn verscheurd.
De vraag waarom?
Geen antwoord te geven.
Signalen en hulp vraag,
niet erkend.
Pijn , angst , alleen.
Klein meisje , zorg , verdriet.
Boosheid , maar geen ruimte.
In stilte gilt mijn hart , huilt mijn
hoofd zonder tranen.
De stem je moet sterk zijn.
Maar waar is de kracht?
Familie die nog steeds in zijn praatjes
geloven, vooroordelen en vingers
die wijzen.
Schuldvraag , maar geen schuld.
Maag samen geknepen,
inwendig verscheurd.
Het is een greep uit de vele emoties
en auw het doet zeer!
Geeft niet Martineke , ik weet dat je het niet verkeerd bedoelde....
(Ken je ook wel langer dan vandaag )
(Ken je ook wel langer dan vandaag )
)
Kom net weer van de kliniek.
Hij zit op de sepereer al sinds gisteren, hij zou redelijk aanspreekbaar zijn en ik zou dus om 19.00 uur op bezoek komen was afgesproken.
Aangezien hij de dag ervoor nogal teleurgesteld was dat zijn broer geen bigmac had meegenomen had ik het personeel gevraagd om te vragen of hij daar zin in had.
Dat had hij wel dus ik snel langs de mac voordat ik naar hem toe ging.
Hij was erg blij met de bigmac , maar at hem vervolgens niet op...
Wilde zelfmoord plegen met een tape recorder.
Hield deze tegen zijn hoofd met zijn vinger op een knopje alsof hij een pistool tegen zijn slaap duwde, het enige dat er gebeurde was dat de tape eruit viel op de grond
Hij was ook steeds het aanrecht aan het schoonmaken en de kraan aanzetten met de afvoer dicht.
Het ging ondanks dit alles best redelijk , totdat hij mijn trouwring afwilde doen.
Daar verloor hij de controle en ging hij weer schreeuwen en werd hij heel boos.
Enige plus puntje was dat ik hem even heb kunnen knuffelen en een kus heb kunnen geven.
Heerlijk om hem weer even zo vast te kunnen hebben.
Het erge van alles vind ik dat hij zijn dochter nu niet meer kan zien, daarvoor is hij te onberekenbaar en ik hoop dat dat snel over zal zijn.
Het doet me zo'n pijn als ik bedenk dat het nog wel maanden kan duren voordat het weer wat beter gaat en dat hij op die manier zoveel van zijn dochter gaat missen.
Ergens hoop ik natuurlijk dat hij er snel weer bovenop komt en dat de IBS niet verlengd hoeft te worden , maar hier durf ik niet vanuit te gaan.....
Hij zit op de sepereer al sinds gisteren, hij zou redelijk aanspreekbaar zijn en ik zou dus om 19.00 uur op bezoek komen was afgesproken.
Aangezien hij de dag ervoor nogal teleurgesteld was dat zijn broer geen bigmac had meegenomen had ik het personeel gevraagd om te vragen of hij daar zin in had.
Dat had hij wel dus ik snel langs de mac voordat ik naar hem toe ging.
Hij was erg blij met de bigmac , maar at hem vervolgens niet op...
Wilde zelfmoord plegen met een tape recorder.
Hield deze tegen zijn hoofd met zijn vinger op een knopje alsof hij een pistool tegen zijn slaap duwde, het enige dat er gebeurde was dat de tape eruit viel op de grond
Hij was ook steeds het aanrecht aan het schoonmaken en de kraan aanzetten met de afvoer dicht.
Het ging ondanks dit alles best redelijk , totdat hij mijn trouwring afwilde doen.
Daar verloor hij de controle en ging hij weer schreeuwen en werd hij heel boos.
Enige plus puntje was dat ik hem even heb kunnen knuffelen en een kus heb kunnen geven.
Heerlijk om hem weer even zo vast te kunnen hebben.
Het erge van alles vind ik dat hij zijn dochter nu niet meer kan zien, daarvoor is hij te onberekenbaar en ik hoop dat dat snel over zal zijn.
Het doet me zo'n pijn als ik bedenk dat het nog wel maanden kan duren voordat het weer wat beter gaat en dat hij op die manier zoveel van zijn dochter gaat missen.
Ergens hoop ik natuurlijk dat hij er snel weer bovenop komt en dat de IBS niet verlengd hoeft te worden , maar hier durf ik niet vanuit te gaan.....
Wat een vreselijke situatie, thorn-apart! Veel sterkte, ik hoop echt dat het snel goedkomt voor jullie alledrie!
En waarom post je niet gewoon onder je "eigen naam"? Nu weten de meesten toch ook wel wie je bent?
En waarom post je niet gewoon onder je "eigen naam"? Nu weten de meesten toch ook wel wie je bent?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
jasses heb heel de dag ermee in me hoofd gelopen hoe erg ik de situatie wel niet vind zeker nu ik weet dat het dus iemand is van forum, ik heb vermoeden maar weet t niet zeker.
ben blij dat je het niet erg vind anyway thorn-apart, gelukkig ken je me langer dan vandaag zal ik maar zeggen
dikke knuf en wat fijn dat je even hebt kunnen knuffelen en een kus hebt kunnen geven.
ben blij dat je het niet erg vind anyway thorn-apart, gelukkig ken je me langer dan vandaag zal ik maar zeggen
dikke knuf en wat fijn dat je even hebt kunnen knuffelen en een kus hebt kunnen geven.
In eerste instantie maakte ik een kloon omdat ik niet meteen bekend wilde zijn , maar toen ik al iemand sprak die ik van het forum ken die me meteen door had dacht ik al snel dat er wel meer zouden zijn die dat wisten...quote:Op zaterdag 19 maart 2005 20:26 schreef Sugar het volgende:
Wat een vreselijke situatie, thorn-apart! Veel sterkte, ik hoop echt dat het snel goedkomt voor jullie alledrie!
En waarom post je niet gewoon onder je "eigen naam"? Nu weten de meesten toch ook wel wie je bent?
Tis een beetje dubbel allemaal aan de ene kant maakt het me niet uit , aan de andere kant wil ik het weer niet.....
Onduidelijk he?
quote:Op zaterdag 19 maart 2005 20:46 schreef thorn-apart het volgende:
[..]
Tis een beetje dubbel allemaal aan de ene kant maakt het me niet uit , aan de andere kant wil ik het weer niet.....
Als je bovenstaande niet had gepost had ik er niet bij stilgestaan dat je "bekend" zou zijn hier. Door bovenstaande word de nieuwsgierigheid gewekt en is het niet zo heel moeilijk om erachter te komen wie je bent.quote:Op zaterdag 19 maart 2005 12:45 schreef thorn-apart het volgende:
Ik ben hier op het forum ook onder een andere naam bekend wat sommigen al wel
gemerkt zullen hebben.
Maargoed, daar gaat het allemaal niet om, je zit in een verschrikkelijk moeilijke situatie en ik wens je ontzettend veel sterkte!!
Hier had uw advertentie kunnen staan :P
iddquote:Op zaterdag 19 maart 2005 20:58 schreef easy-going het volgende:
[..]
[..]
Als je bovenstaande niet had gepost had ik er niet bij stilgestaan dat je "bekend" zou zijn hier. Door bovenstaande word de nieuwsgierigheid gewekt en is het niet zo heel moeilijk om erachter te komen wie je bent.
Maargoed, daar gaat het allemaal niet om, je zit in een verschrikkelijk moeilijke situatie en ik wens je ontzettend veel sterkte!!
maar heel veel sterkte gewenst hoor
Nou, dat kan toch maar zomaar mee vallen. Als hij zijn medicijnen slikt (slikt hij die?) kan hij vrij vlot opknappen. Alleen zit er soms wel dan nog wel een nasleep aan. Als de IBS eraf is, kan het zijn dat hij nog een tijdje vrijwillig blijft, wat soms ook wel nodig is. Je hebt ook tijd nodig om te bekomen van alles na een psychose. Soms, als mensen achteraf begrijpen wat er gebeurd is, schamen ze zich soms ook, wat ook verwerkt moet worden, ook met partners en familie.quote:Op zaterdag 19 maart 2005 20:14 schreef thorn-apart het volgende:
Ergens hoop ik natuurlijk dat hij er snel weer bovenop komt en dat de IBS niet verlengd hoeft te worden , maar hier durf ik niet vanuit te gaan.....
Wat ik erg naar voor je vind is dat je schoonmoeder zo vervelend doet. Hij is psychotisch, dat doet hij niet expres, dat kan elk mens overkomen en het is verschrikkelijk naar, vooral achteraf. Snapt ze dat niet? Begrijpt ze dan ook niet hoe ontzettend akelig dit allemaal is voor jou ook, net bevallen en dan zo'n toestand? Maar goed, ik begreep dat het toch al geen fijne schoonmoeder was
Ik heb geen notie wie je bent en dat is ook helemaal niet belangrijk. Belangrijk is dat je partner snel opknapt, dat jullie gauw samen van je kind kunnen genieten en dat het allemaal een beetje te verwerken is.
Sterkte
Zetje naar R&P.
Hoewel de OP nog wel iets met ouderschap te maken heeft, gaat de rest van het topic meer over de psychose en de verdere behandeling.
Dus ik denk eigenlijk dat dit meer in R&P thuis hoort...
Hoewel de OP nog wel iets met ouderschap te maken heeft, gaat de rest van het topic meer over de psychose en de verdere behandeling.
Dus ik denk eigenlijk dat dit meer in R&P thuis hoort...
***
Mja, wat moet ik zeggen....heb een tijdlang een relatie gehad met een meisje, wiens vader schizofreen was en ook aardig wat psychoses heeft gehad, dus ik heb een beetje een idee wat voor ellende zoiets met zich mee brengt. Haar moeder is desondanks altijd bij hem gebleven. Maar daar is ze niet gelukkiger van geworden, geloof ik....iig veel sterkte toegewenst.
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Wat een triest verhaal.
Heel veel sterkte!
Heel veel sterkte!
Een volk dat voor tirannen zwicht, zal meer dan lijf en goed verliezen. Dan dooft het licht.
I.M. mijn streamzusje Quenda© of Loedertje zoals jullie haar kennen. RIP lief. :*
I.M. mijn streamzusje Quenda© of Loedertje zoals jullie haar kennen. RIP lief. :*
Je vent en je kind mogen zichzelf enorm gelukkig prijzen met jou!quote:Op zaterdag 19 maart 2005 20:14 schreef thorn-apart het volgende:
Kom net weer van de kliniek.
..
Enige plus puntje was dat ik hem even heb kunnen knuffelen en een kus heb kunnen geven.
Heerlijk om hem weer even zo vast te kunnen hebben.
Het erge van alles vind ik dat hij zijn dochter nu niet meer kan zien, daarvoor is hij te onberekenbaar en ik hoop dat dat snel over zal zijn.
..
Tussen alle ellende door is je liefde voor je man zo onvoorwaardelijk, ongelooflijk.
Als jij je eigen persoontje heel weet te houden komen jullie er wel uit en is er nog een heel lang leven om met zijn drieën te genieten. Heel veel sterkte in deze beroerde tijden!
twee violen en een trommel en een fluit
slijmballen? is het tegenwoordig raar als je met iemand meeleeft en vervolgens sterkte wenst.....nou ja, zal wel aan mij liggen dan....quote:Op zondag 20 maart 2005 15:35 schreef Dikke.Bertha het volgende:
Nooit zoveel slijmballen in 1 topic gezien.
Hier nog zo'n slijmbal: sterkte meis, ut valt niet mee zo'n situatie, zeker als je je niet begrepen voelt door je omgeving. Lastig om te genieten van je kleine lijkt mij...
Jaloers?quote:Op zondag 20 maart 2005 15:35 schreef Dikke.Bertha het volgende:
Nooit zoveel slijmballen in 1 topic gezien.
Je hoeft het niet te lezen en je hoeft niet te reageren hoor.....
Dank je.quote:Op zondag 20 maart 2005 15:10 schreef Roquefort het volgende:
[..]
Je vent en je kind mogen zichzelf enorm gelukkig prijzen met jou!
Tussen alle ellende door is je liefde voor je man zo onvoorwaardelijk, ongelooflijk.
Als jij je eigen persoontje heel weet te houden komen jullie er wel uit en is er nog een heel lang leven om met zijn drieën te genieten. Heel veel sterkte in deze beroerde tijden!
Indrukwekkend, oneerlijk,leven.
Suc6 en dat je juist sterker mag worden door dergelijke (kut) ervaringen...
Ik wil niet zeuren, maar de openingspost leest zwaar-irritant, misschien als je de moed ervoor kan vinden kan je even wat aanpassen (regels vol maken)
Suc6 en dat je juist sterker mag worden door dergelijke (kut) ervaringen...
Ik wil niet zeuren, maar de openingspost leest zwaar-irritant, misschien als je de moed ervoor kan vinden kan je even wat aanpassen (regels vol maken)
Vanavond was het helemaal mis.
Hij wilde zich zelf wel dood schieten of de verpleger.
Wilde niet met mij praten want mij kende hij niet.
Hij is ontzettend gefixeerd op trouwringen en trouwen en dat is nog steeds zo.
Op het laatst pakte hij mijn hand beet en vanwege gisteren heb ik vlak voor het bezoek
de ring afgedaan om hetzelfde als gisteren te voorkomen.
Hij begon kwaad te worden en schold me uit voor van alles en nog wat.
Pijnlijk , maar aan de andere kant hij weet niet beter nu.
Ook tegen de verpleging ging hij ontzettend te keer toen hij terug was in de isoleer voordat de deur dicht was.
Ik heb nog even na zitten praten en in die tussen tijd zat ie aardig tegen het raam van de deur te slaan , geen leuk bezoek dus....
Hopenlijk gaat hij zijn medicatie beter slikken anders moeten ze hem injecteren.
Ben benieuwd hoe het morgen is.....
Hij wilde zich zelf wel dood schieten of de verpleger.
Wilde niet met mij praten want mij kende hij niet.
Hij is ontzettend gefixeerd op trouwringen en trouwen en dat is nog steeds zo.
Op het laatst pakte hij mijn hand beet en vanwege gisteren heb ik vlak voor het bezoek
de ring afgedaan om hetzelfde als gisteren te voorkomen.
Hij begon kwaad te worden en schold me uit voor van alles en nog wat.
Pijnlijk , maar aan de andere kant hij weet niet beter nu.
Ook tegen de verpleging ging hij ontzettend te keer toen hij terug was in de isoleer voordat de deur dicht was.
Ik heb nog even na zitten praten en in die tussen tijd zat ie aardig tegen het raam van de deur te slaan , geen leuk bezoek dus....
Hopenlijk gaat hij zijn medicatie beter slikken anders moeten ze hem injecteren.
Ben benieuwd hoe het morgen is.....
maximale editduur is verstreken , dus alleen een mod kan dit nog aanpassen, sorry.quote:Op zondag 20 maart 2005 20:58 schreef Tobbes het volgende:
Ik wil niet zeuren, maar de openingspost leest zwaar-irritant, misschien als je de moed ervoor kan vinden kan je even wat aanpassen (regels vol maken)
dan moet een mod dat ffkes doenquote:Op zondag 20 maart 2005 21:04 schreef thorn-apart het volgende:
[..]
maximale editduur is verstreken , dus alleen een mod kan dit nog aanpassen, sorry.
|
|
