Ik sex gek... Vriendin anti-sex!!!

Weet echt niet meer wat ik hier mee aan moet. Heb sinds kort een vaste relatie met een meisje... Alles is helemaal leuk behalve op sexueel vlak...

Zij is aangerand in het verleden en heeft daardoor een behoorlijke aversie van sex gekregen. Ze vindt het gewoon ech niet leuk om te doen. Maakt niet uit wat alles vindt ze niet echt leuk.

Ik daarentegen heb het omgekeerde. Ik vind sex helemaal geweldig en kan ook echt niet zonder.

Nu probeer ik me altijd in te houden en rekening met haar te houden. Ik vind haar echt helemaal geweldig en heb niet eens zin om sex met een meisje te hebben die het eigenlijk niet leuk vindt.

Maar ik kan mn frustraties gewoon niet voor me houden. Ik blijf erover zeiken totdat we er beide ziek van zijn. Zij ziet mij als een sex-verslaafde ik vind dat overdreven. Ik zie haar 1 a 2 keer in de week en misschien egoistisch (of niet???) verwacht dan ook sex. Zij vindt mij overdrijven.

Denk dat ik het nu trws al flink verpest heeft dus waarschijnlijk heeft het al geen zin meer, maar wat moet ik hier nou mee...

Aan ene kant wil ik haar graag begrijpen en het wat rustiger aan doen aan andere kant is het gewoon een basisbehoefte van me.

Toen ik vrijgezel was had ik gewoon een stuk meer sex dan nu en t zou toch andersom moeten zijn

quote:

Op zaterdag 12 maart 2005 14:39 schreef Bombie het volgende:
Zelfkastijding is een duidelijk onderdeel van jouw leven.

Waarom willen mensen toch altijd rechthoekige blokken in stervormige gaatjes stoppen?
En waarom nog méér wanneer die stervormige gaatjes nog nauwer zijn dan normaal?

Ik weet ook niet waarom dat zo is, maar t is nou eenmaal zo...

Mn verstand zegt wel van laat dr gewoon gaan je vindt sowieso iemand anders...
Alleen mn gevoel zegt probeer het nog even, misschien lukt het je om je even in te houden en 'het' gewoon langzaam op te bouwen...

Verliefd zijn is kut!

quote:

Op zaterdag 12 maart 2005 14:50 schreef Natalie het volgende:
Jullie lijken wel complete tegenpolen op dat gebied.

Ik vraag me af: heeft ze alles mbt die aanranding wel helemaal verwerkt? Want het lijkt erop of ze daardoor alles mbt seks afkaatst.
Heeft ze zelf ook geen last van die reactie?
Wíl ze geen seks of kán ze er voor haar gevoel niet van genieten omdat ze eens aangerand is?

We zijn ook echt tegenpolen op dat gebied. En ik begrijp haar echt wel... Alleen dan gaat het een paar uur goed om me in te houden en daarna loopt mn irritatie ontzettend hoog op. Ze heeft het denk ik idd niet goed verwerkt. Ze wil afentoe wel sex (naar mijn gevoel te weinig, zij vindt dat wel meevallen) maar bij echte penetratie kan ze niet echt genieten. Ik vind t ook zo dubbel, ze vindt het aan de ene kant echt niet leuk aan de andere kant komt ze wel klaar.
Zij vindt het zelf geen probleem om weinig sex te hebben en snapt mijn irritatie dan ook helemaal niet. Ik daarentegen snap haar tot op een zeker niveau maar weet niet wat ik er mee moet.

Ik voel me ook best vaak schuldig omdat ik mn bek niet gewoon kan houden. Verder is het ook zo dat ik graag intiem met haar wil zijn, dus niet puur om het neuken maar juist omdAT het iets moois hoort te zijn wat je samen doet...

quote:

Op zaterdag 12 maart 2005 14:56 schreef ioor het volgende:
als je er steeds over begint en een discussie aanwakkert over waarom ze niet wilt, werkt dat alleen maar averechts en duurt het nog langer. gewoon een tijdje laten rusten en haar eventueel helpen met het verwerken van haar aanranding.

Dat is het dus precies! Ik weet dit maar al te goed en toch blijf ik doorzeiken. Het is gewoon moeilijk om haar de tijd te geven. En het is dus niet zo dat we nooit sex hebben maar ik vind het te weinig. Als ik haar bv 2 keer in de week zie vind ik t niet raar om het daarvan 1 keer te doen. Verder is die aanranding toch wel hele tijd geleden (5 jaar) en heb ik geen id hoe ik haar daarmee moet helpen...

Probleem is ook dat ze zelf niet weet wat er 'mis' met haar is. Ze loopt bij hulpinstanties, maar heb niet echt t id dat t werkt. Verder weet ik dat ze niet gelukkig met dr zelf is, terwijl ik echt het omgekeerde ben.

Ik vind het ook moeilijk om me in haar in te leven, aangezien ze voor mijn gevoel alles heeft. Goede opleiding lieve ouders, lieve vriendinnen... Maar zij voelt dat niet... Als ik eerlijk ben heb ik soms het gevoel dat ze niet voelt en dat doet me best verdriet.