Oasis - Don't Believe The Truth

quote:

Op donderdag 26 mei 2005 22:58 schreef googoodoll het volgende:
Ik vind hem niet veel beter dan Heathen Chemistry tot nu toe, maar ach, dat vond ik toch ook wel een puike plaat. Maar wat moet in vredesnaam de volgende single worden? Lyla springt er wel uit qua 'catchyness' (wat een woooooooord) maar geen enkel ander nummer niet.

quote:

Op maandag 23 mei 2005 18:08 schreef pfaf het volgende:
Valt mij toch weer flink tegen. Niet erg spannend, melodieus weinig aanstekelijk, kort. Maar misschien trek ik m'n conclusies te snel en moet ik 'm een paar beurten laten groeien.

quote:

[b]Op maandag 30 mei 2005 17:43
Trouwens als iemand em nog wil halen, haal em bij Plato! Je krijgt dan het album + dvd voor 18 E (dat vond ik al aardig goedkoop) En dan krijg je nog een boxje er bij, de cd single en de vynil single! Supervet!

quote:

Op vrijdag 3 juni 2005 12:41 schreef Cure het volgende:
Vanavond treden ze op bij Barend en van Dorp (vrijdag).


Iemand nog iets gehoord van een 3fm-showcase met oasis? Is die ook vandaag?

quote:

OASIS | DON'T BELIEVE THE TRUTH
CD, Sony/Sony
Onlangs bekeek ondergetekende de dvd Definitely Maybe, die vorig jaar is uitgebracht omdat het alweer tien jaar terug was dat de gebroeders Gallagher het land van de rock-’n-roll op stelten kwamen zetten. En ja, het debuutalbum van de band uit Manchester was bij vlagen geniaal. De bevlogenheid spatte ervan af en door de geveinsde arrogantie kon je onmogelijk heen om wat al snel het fenomeen Oasis heette. Op hun daaropvolgende album stonden de monsterhit ‘Wonderwall’ en nog wat sprekende nummers, maar toen was de koek ineens op.

Oasis had alle energie opgebruikt en Standing on the Shoulder of Giants (sic) en Heathen Chemistry waren niets anders dan inspiratieloze pogingen om die Grote Rockband te zijn waarvan Oasis zelf dacht dat hij het was. Niet dus. En datzelfde riedeltje kan nu nogmaals afgespeeld worden met het nieuwe Don't Believe the Truth. Sommigen riepen in de aanloop naar deze plaat dat het hervonden zelfvertrouwen te horen zou zijn. Dat blijkt op z’n zachtst gezegd klinkklare onzin.

Oasis probeert weer met alle macht groot te doen. Zo klinkt de opener ‘Turn Up the Sun’ stoer, maar is het niet meer dan een nummer zonder enige betekenis. Bassist Andy Bell wist onlangs te melden dat Oasis vooral een muur van ritmegitaren was. Dat slaat de spijker op de kop want een liedje is niet te ontdekken. Het dommige gepiel dat tevoorschijn komt als de rook optrekt, levert enkel plaatsvervangende schaamte op. De zogenaamd grootste rockband van de wereld is voor het derde album op rij de weg kwijt.

De heren wilden gaan voor een puur geluid en daarom werd Death In Vegas ontslagen als producersteam. Misschien dat zulks manschap nog iets had kunnen maken van het derde nummer op Don't Believe the Truth, de schaamteloze bijna-cover van ‘I’m Waiting for My Man’ van The Velvet Underground. Jatten in kunst is natuurlijk geen enkel probleem maar in dit geval wordt het nummer er niet sterker door; dit is erg omdat de pure luiheid ervan afdruipt. Dat nu nogmaals blijkt dat Noel echt niet kan zingen, stemt nog triester.

Daarna is het de beurt aan de doodvervelende en haast seniele single ‘Lyla’, waarop Liam de twijfelachtige eer krijgt weer een inspiratieloze nageboorte van zijn grote broer te zingen. Kom nou toch op, de heren weten zelf ook wel dat hier de bravoure van ‘Supersonic’, het omver-blaas-effect van ‘Columbia’, het grootse van ‘Live Forever’, de pit van ‘Roll with It’ en de stoïcijnse kracht van ‘Some Might Say’ gewoon zoek is.

En als het dan definitief de verkeerde kant opgaat met het wel erg simpele ‘Love Like a Bomb’, weten we genoeg. Wat volgt zijn nog meer liedjes zonder ziel, zonder drang, ja zonder rock-’n-roll. Waar is de noodzaak, de wil om te rocken en te schokken? “I can't get a life if my heart's not in it,” zingt Noel in ‘The Importance of Being Idle’. Het lijkt er anders niet op, meneer Gallagher! Rock-’n-roll my ass, zouden ze zelf gezegd kunnen hebben. Gewoon muziek zonder waarde, van een band die is vergeten hoe dergelijke liedjes ook alweer behoren te klinken.

Oasis kan per direct het kabinet van mislukkingen in, naast Lenny Kravitz, U2 en al die andere rockbands die na enkele albums vergaten te boeien. Oasis had wel een dubbelalbum uit kunnen brengen, schreeuwde Noel kort geleden nog, maar om Sony een loer te draaien werd het een enkele schijf. De platenmaatschappij mag blij zijn dat de recalcitrante broertjes het nest verlaten, want dit ene schijfje is er eigenlijk al een te veel.
tekst: Wilko van Iperen

quote:

Op zondag 5 juni 2005 10:56 schreef Man_in_a_Shed het volgende:
Ik kan ook niet echt zeggen dat ik het eens ben met die recensie. Zelfs Pitchfork wist de goede nummers er uit te halen. Maar ja, who cares about reviews anyway? Ik moet wel toegeven dat ik nog steeds zit te twijfelen of ik deze plaat zal kopen of niet. Ben er nog niet uit....

quote:

Op zondag 5 juni 2005 15:27 schreef IdlersDream het volgende:
Vond het trouwens niet best bij BvD. Vooral Lyla was nou niet bepaald subliem uitgevoerd.