Live Forever was magisch. Dat nummer heeft (samen met R.E.M.'s 'What's The Frequency, Kenneth?') achteraf gezien mijn muzieksmaak definitief bepaald.
Maar waarom moet elke Oasis-plaat eerst naast Definitely Maybe gelegd worden? 'Ik hou op met zoeken, er is niet meer. Het wordt nooit meer zo mooi als de eerste keer', schreef Jack Poels ooit, en dat klopt. Zo mooi als in 1994 wordt het niet meer, maar dat heeft met veel meer dingen te maken dan alleen de muziek. Het hele tijdsbeeld. Nostalgie. Misschien moet je daar ook maar gewoon blij om zijn. Zo blijven nummers als Live Forever, Slide Away en Some Might Say anthems van onze generatie, zoals zoveel Beatles-nummers dat waren voor onze ouders.
Beluister je Don't Believe The Truth zonder hoge verwachtingen, dan kom je erachter dat het gewoon een hele goede plaat is met een groot aantal sterke nummers (meer dan op SOTSOG en Heathen Chemistry bij elkaar).
Lange tijd dacht ik dat het voor iedereen beter was als Oasis gewoon zou stoppen, maar van mij mogen ze voorlopig nog wel even doorgaan..
suburban gangster flow