MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Als Hind Laroussi (21) binnenkomt, samen met haar vriend Gertjan Mulder, oftewel rapper Brainpower, klinkt er wat geroezemoes maar blijft het verder rustig. De enige die vraagt of 'dat nou die zangeres' was, is een oude man die als lunch een kopstootje neemt.
Ze denkt er wel eens over om te verhuizen, zegt Hind iets later. Weg uit Gouda, de stad waarin ze opgroeide en waarvan de burgemeester haar na het Idols-succes (derde achter Jamai en Jim) ambassadrice maakte. "Ik heb hier alles wel gezien, en er zijn geen discotheken." Maar tegelijkertijd voelt de stad prettig vertrouwd, net als dit lunchcafé, waar ze vroeger al kwam.
Brainpower komt erbij zitten, omdat ze 'geen geheimen' voor hem heeft. Ze bestellen hetzelfde gerecht en signeren samen een ansichtkaart voor de kokshulp. Dan gaat hij zitten sms'en en vertelt zij over haar tournee. Maandag is de premičre in de Goudse Schouwburg.
Twee dagen heeft ze gerepeteerd in een loods in Schijndel, met de band die na audities is samengesteld uit onder meer een Nederlander, een Uruguayaan, een Venezolaan, en een Duitse bandleider met een talenknobbel. Na try-outs in wat theaters zit nu ook de lichtshow in de computer, en zijn de vier dansers gewend geraakt aan het podium.
"Een ingewikkelde dans met doeken ging niet geweldig. Verder liep het verrassend goed." Zelf danst ze ook mee, en ze traint veel om haar ademhaling dan rustig te houden.
Vorig jaar verscheen haar cd 'Halfway Home', de tweede van het contract dat ze met platenmaatschappij SonyBMG sloot na Idols. Dit nieuwe album is Arabischer van toon dan haar debuut 'Around the world' (2003), en dat bewijst dat ze wel degelijk haar eigen weg mag gaan. "Dat moet ook", zegt ze, "een artiest heeft vrijheid nodig. Een platenmaatschappij moet iets met een cd kunnen beginnen. Maar niemand heeft er baat bij als ik in een richting wordt geduwd die me niet ligt."
Over haar derde album heeft ze al wel ideeën: "Nog meer Arabische invloeden. En meer percussie, zoals Shakira doet." Maar nu is ze nog vol van 'Halfway Home', dat ze opnam bij verschillende producers.
Vorig jaar januari vertrok ze naar New York om in de kleine studio van de Amerikaan Anthony James en zijn Griekse muziek- en levenspartner Yiorgos Bellapaisiotis een serie nummers in te zingen. De muziek stond al op band, na veel telefonisch overleg over uitgewisselde mp3-bestanden. Vooraf had Hind door zanglessen al haar partijen uit het hoofd geleerd. "Het was spannend. Het was er 17 graden onder nul en dan ben je zo verkouden. En we hadden zeven dagen de tijd." Maar het ging goed, het klikte met het duo. "Misschien doordat ze homo zijn, ze waren open en gezellig."
In de zomer werden de overige nummers opgenomen in Madrid, bij producer Yadam González. In die Madrileense arrangementen, vol instrumenten als Spaanse gitaar, djembe, viool, cello, heb je meer het gevoel dat er een band staat te spelen. "Dat is niet zo, ook in Madrid werd elk instrument apart opgenomen. Maar González hield de muziek wat opener. De songs uit New York kregen een vollere productie. Zelf houd ik wel van al die details."
Het nummer dat het best uit de verf komt is het liefdeslied 'Habbaytek Besaif', dat een Arabische tekst heeft. Elders worden Engelse teksten soms onderbroken door Arabische kreten, passages of een rap.
Het zelfgeschreven titelnummer gaat over de twee culturen waarin Hind zich dankzij haar opvoeding evenveel thuisvoelt. Haar vader is een Marokkaanse moslim, haar moeder een Nederlandse katholiek. Hind voelt zich niet geroepen om uitspraken te doen over integratievraagstukken: "Ik ben immers geen politicus maar zangeres."
Wel bewijst haar jeugd dat de islam en het christendom onder één dak prima samengaan. "Mijn ouders zijn al tientallen jaren gelukkig getrouwd. Volgens mij is dat zo goed gegaan doordat mijn vader ook openstond voor de Nederlandse gewoontes. Ik werd islamitisch opgevoed, maar kreeg wel een bepaalde vrijheid. Mijn vader heeft mij bijvoorbeeld nooit gezegd vijf keer per dag te moeten bidden." En nu Hind thuiskomt met een jongen met een andere achtergrond - Brainpower groeide op als domineeszoon - is dat geen probleem. "Mijn vader is ook met een Nederlandse vrouw getrouwd. Verliefdheid plan je niet."
Dat ze zich niet uitspreekt over zaken als hoofddoekjes, betekent niet dat ze zich niet bezighoudt met de buitenwereld. Zat bij haar debuut-cd nog een foldertje van een haarverzorgingsmerk, nu vinden cd-kopers een foldertje van Vluchtelingenwerk Nederland. "Ik heb ze opgebeld en gezegd dat ik me aan ze wilde verbinden. Ze reageerden verrast, omdat ze niet eerder met een bekende Nederlander hadden samengewerkt, maar waren heel positief."
Hind bezocht asielzoekerscentra en maakte emotionele gesprekken mee. Opgewekter was het bezoek aan een Nederlands vakantiekamp: "IJsjes uitdelen aan kinderen." Toch leverde dat ook zware momenten op: "Een vader die over zijn onzekerheid vertelt. Wat je dan zegt? Het is al waardevol om te luisteren."
De tekst van 'Ashamed' schreef Hind over de kwestie van de 25000 asielzoekers die het land uitmoeten. Het gaat niet over minister Verdonk. "Ik heb ook niks tegen haar persoonlijk, alleen tegen haar beleid." Zou je de regel 'It ain't right to close the gate' als een politieke uitspraak kunnen zien? "Nee, het lied is een menselijk statement. Het gaat mij om de gezichten achter de nota's."
Het nummer 'Ya Wili' (Wat een ramp), over de ongelijkheid in de wereld, ontstond na een reis naar India waar ze vrouwen ontmoette die dankzij microkrediet vooruit kunnen. "Als 20-jarige is het moeilijk om te zien dat er zoveel ellende is waaraan je weinig kan doen. Behalve dan een goed doel steunen." Het zorgt voor gevoelens van onvermogen en ongemak. "Maar erover zingen lucht me wel op. Het is fijn mijn gevoelens zo te kunnen delen."
(bron: Trouw d.d. 3-2-2006)
[ Bericht 0% gewijzigd door Riparius op 05-02-2006 23:56:24 ]
Ze denkt er wel eens over om te verhuizen, zegt Hind iets later. Weg uit Gouda, de stad waarin ze opgroeide en waarvan de burgemeester haar na het Idols-succes (derde achter Jamai en Jim) ambassadrice maakte. "Ik heb hier alles wel gezien, en er zijn geen discotheken." Maar tegelijkertijd voelt de stad prettig vertrouwd, net als dit lunchcafé, waar ze vroeger al kwam.
Brainpower komt erbij zitten, omdat ze 'geen geheimen' voor hem heeft. Ze bestellen hetzelfde gerecht en signeren samen een ansichtkaart voor de kokshulp. Dan gaat hij zitten sms'en en vertelt zij over haar tournee. Maandag is de premičre in de Goudse Schouwburg.
Twee dagen heeft ze gerepeteerd in een loods in Schijndel, met de band die na audities is samengesteld uit onder meer een Nederlander, een Uruguayaan, een Venezolaan, en een Duitse bandleider met een talenknobbel. Na try-outs in wat theaters zit nu ook de lichtshow in de computer, en zijn de vier dansers gewend geraakt aan het podium.
"Een ingewikkelde dans met doeken ging niet geweldig. Verder liep het verrassend goed." Zelf danst ze ook mee, en ze traint veel om haar ademhaling dan rustig te houden.
Vorig jaar verscheen haar cd 'Halfway Home', de tweede van het contract dat ze met platenmaatschappij SonyBMG sloot na Idols. Dit nieuwe album is Arabischer van toon dan haar debuut 'Around the world' (2003), en dat bewijst dat ze wel degelijk haar eigen weg mag gaan. "Dat moet ook", zegt ze, "een artiest heeft vrijheid nodig. Een platenmaatschappij moet iets met een cd kunnen beginnen. Maar niemand heeft er baat bij als ik in een richting wordt geduwd die me niet ligt."
Over haar derde album heeft ze al wel ideeën: "Nog meer Arabische invloeden. En meer percussie, zoals Shakira doet." Maar nu is ze nog vol van 'Halfway Home', dat ze opnam bij verschillende producers.
Vorig jaar januari vertrok ze naar New York om in de kleine studio van de Amerikaan Anthony James en zijn Griekse muziek- en levenspartner Yiorgos Bellapaisiotis een serie nummers in te zingen. De muziek stond al op band, na veel telefonisch overleg over uitgewisselde mp3-bestanden. Vooraf had Hind door zanglessen al haar partijen uit het hoofd geleerd. "Het was spannend. Het was er 17 graden onder nul en dan ben je zo verkouden. En we hadden zeven dagen de tijd." Maar het ging goed, het klikte met het duo. "Misschien doordat ze homo zijn, ze waren open en gezellig."
In de zomer werden de overige nummers opgenomen in Madrid, bij producer Yadam González. In die Madrileense arrangementen, vol instrumenten als Spaanse gitaar, djembe, viool, cello, heb je meer het gevoel dat er een band staat te spelen. "Dat is niet zo, ook in Madrid werd elk instrument apart opgenomen. Maar González hield de muziek wat opener. De songs uit New York kregen een vollere productie. Zelf houd ik wel van al die details."
Het nummer dat het best uit de verf komt is het liefdeslied 'Habbaytek Besaif', dat een Arabische tekst heeft. Elders worden Engelse teksten soms onderbroken door Arabische kreten, passages of een rap.
Het zelfgeschreven titelnummer gaat over de twee culturen waarin Hind zich dankzij haar opvoeding evenveel thuisvoelt. Haar vader is een Marokkaanse moslim, haar moeder een Nederlandse katholiek. Hind voelt zich niet geroepen om uitspraken te doen over integratievraagstukken: "Ik ben immers geen politicus maar zangeres."
Wel bewijst haar jeugd dat de islam en het christendom onder één dak prima samengaan. "Mijn ouders zijn al tientallen jaren gelukkig getrouwd. Volgens mij is dat zo goed gegaan doordat mijn vader ook openstond voor de Nederlandse gewoontes. Ik werd islamitisch opgevoed, maar kreeg wel een bepaalde vrijheid. Mijn vader heeft mij bijvoorbeeld nooit gezegd vijf keer per dag te moeten bidden." En nu Hind thuiskomt met een jongen met een andere achtergrond - Brainpower groeide op als domineeszoon - is dat geen probleem. "Mijn vader is ook met een Nederlandse vrouw getrouwd. Verliefdheid plan je niet."
Dat ze zich niet uitspreekt over zaken als hoofddoekjes, betekent niet dat ze zich niet bezighoudt met de buitenwereld. Zat bij haar debuut-cd nog een foldertje van een haarverzorgingsmerk, nu vinden cd-kopers een foldertje van Vluchtelingenwerk Nederland. "Ik heb ze opgebeld en gezegd dat ik me aan ze wilde verbinden. Ze reageerden verrast, omdat ze niet eerder met een bekende Nederlander hadden samengewerkt, maar waren heel positief."
Hind bezocht asielzoekerscentra en maakte emotionele gesprekken mee. Opgewekter was het bezoek aan een Nederlands vakantiekamp: "IJsjes uitdelen aan kinderen." Toch leverde dat ook zware momenten op: "Een vader die over zijn onzekerheid vertelt. Wat je dan zegt? Het is al waardevol om te luisteren."
De tekst van 'Ashamed' schreef Hind over de kwestie van de 25000 asielzoekers die het land uitmoeten. Het gaat niet over minister Verdonk. "Ik heb ook niks tegen haar persoonlijk, alleen tegen haar beleid." Zou je de regel 'It ain't right to close the gate' als een politieke uitspraak kunnen zien? "Nee, het lied is een menselijk statement. Het gaat mij om de gezichten achter de nota's."
Het nummer 'Ya Wili' (Wat een ramp), over de ongelijkheid in de wereld, ontstond na een reis naar India waar ze vrouwen ontmoette die dankzij microkrediet vooruit kunnen. "Als 20-jarige is het moeilijk om te zien dat er zoveel ellende is waaraan je weinig kan doen. Behalve dan een goed doel steunen." Het zorgt voor gevoelens van onvermogen en ongemak. "Maar erover zingen lucht me wel op. Het is fijn mijn gevoelens zo te kunnen delen."
(bron: Trouw d.d. 3-2-2006)
[ Bericht 0% gewijzigd door Riparius op 05-02-2006 23:56:24 ]
.
quote:Verslag reis Hind (24-03-2006)
Muziek in een Zuid-Afrikaanse studio
Hind gaat samen met haar band voor Mundial een week naar Zuid-Afrika, Johannesburg. Samen met twee Zuid-Afrikaanse zangeressen gaat ze optreden op uiteenlopende locaties in en rond Johannesburg. Ze treden op in een upperclass restaurant in de sjieke wijk Rosebank, in een opvanghuis voor gehandicapte kinderen, in het theater 'Bassline' en in de hoofdstad Pretoria.
Al in het vliegtuig krijgen Hind en haar band alle aandacht van de stewardessen. Ze beloven zelfs om naar één van de optredens in Johannesburg te komen kijken. Na de lange vliegreis komen we aan op een bijna uitgestorven vliegveld. Een tas is verdwenen, maar blijkt later door een Belgisch stel mee te zijn genomen. Gelukkig komen ze snel terug en kunnen wij vertrekken naar ons hotel. Daar aangekomen lijkt het geen Zuid-Afrika, maar een vijf sterren hotel in Europa. Alleen het hek met stroomdraad dat eromheen staat verraadt dat we in Johannesburg zijn. Een biertje drinken in de stad zit er dan ook niet in, te gevaarlijk. Lekker slapen en morgen Johannesburg eens bij daglicht bekijken.
De volgende ochtend schijnt een zwak zonnetje en is de temperatuur aangenaam. Nu mogen we met z'n allen wel even over straat. Twee straten verderop is het restaurantje, waar we de rest van de groep gaan ontmoeten. Twee zangeressen (Bianca la Grange en Nosisi), waar Hind mee gaat optreden en de band van Nosisi, Kwani Experience. Na het heerlijke ontbijt gaan we naar de studio. Achter een huis, met alweer een hek, is de kamer waar de repetitie plaatsvindt. Er is anderhalve dag uitgetrokken om samen een optreden voor te bereiden.
's Avonds wordt een tafel buitengezet met 'echt' Zuid-Afrikaans eten. Bianca, een van de zangeressen moet eerder weg. Ze belt tien minuten later haar moeder. Onderweg is haar autoruit ingeslagen. Ze hebben haar telefoon afgepakt. Als wij terug naar het hotel rijden, gaan de deuren op slot. Het raampje dat wordt opengedraaid tegen de hitte moet ook snel dicht. Het is pas acht uur als we bij het hotel aankomen, maar toch zijn de meesten doodmoe.
Optreden voor de 'buppen' van Johannesburg
Maart in Zuid-Afrika. In deze tijd van het jaar schijnt er toch meestal wel een lekker zonnetje. Helaas regent het en dat zal het de hele dag ook blijven doen. Vandaag repeteren we nog een halve dag in de studio. Alle nummers worden nog eens doorgenomen en de laatste veranderingen worden aangebracht.
Om drie uur rijden we door de sjieke buurt Rosebank. In het restaurant Divine Lounge vindt het eerste optreden plaats. Hier komen de yuppen van Johannesburg. Er zijn veel regels, waar je aan moet voldoen om naar binnen te kunnen. Zo moet je ouder zijn dan 23. Gelukkig mag Hind gewoon optreden
Om vijf uur is er een soundcheck. Daarna is er nog even tijd om in wat winkels te snuffelen. De prijzen laten duidelijk zien in welke buurt van Johannesburg we zijn. Hind koopt een paar Afrikaanse cd's en ook de band vermaakt zich goed in de muziekzaak.
Na anderhalf uur moeten we echt weer terug naar de Divine Lounge, waar het eten al op ons staat te wachten. Daarna begint Bianca La Grange met een optreden met haar band.
Ondertussen kleedt Hind zich om op het toilet. Hier worden ook wat zangoefeningen gedaan (zanglerares Setske is meegekomen naar Zuid-Afrika). Uit het toilet klinken noten van Setske en Hind zingt tijdens het opmaken de noten na.
Na een half uur optreden van Bianca nemen Hind en haar band het over. Het publiek is erg enthousiast. Vooral wanneer Hind gaat buikdansen. De stewardessen van KLM gaan helemaal uit hun dak.
(Op de heenweg raakten de stewardessen hartstikke enthousiast toen ze Hind zagen. De charmeurs van de band maakte ook nog eens veel indruk, waardoor er al snel publiek voor het eerste optreden was geregeld. Met de hele crew kwamen ze naar de Divine Lounge om Hind te zien optreden.)
Hind en de band spelen eerst een paar nummers alleen en daarna zingen Bianca en Nosisi mee. Ze spelen samen drie nummers van de cd van Hind en een typisch Afrikaans nummer. Het publiek danst op de nummers mee. Er zijn ook twee heel bekende Zuid-Afrikaanse zangeressen op het optreden afgekomen. Thandiswa Mazwai en Lebo Mathosa zijn lovend over Hind.
Ook na het optreden wordt er volop geswingd. De stewardessen willen allemaal op de foto met Hind. We drinken nog wat drankjes. De band besluit langer te blijven als het busje naar het hotel vertrekt. Om 3 uur 's nachts brengt Pumza, van de organisatie, de mannen naar huis. Met z'n zessen stappen ze in de kever en met wat kleine schade aan de auto komen ze veilig aan bij het hotel.
La buena vida es cara. Hay otra más barata, pero no es vida.
En nog een recensie:
quote:Afgelopen zondag waren we in het Zuidpleintheater in Rotterdam bij de theatershow van Hind Laroussi die in oktober vorig jaar haar tweede album 'Halfway Home' uitbracht. Hans en ik hadden nog geen tijd gehad om ons te verdiepen in deze CD (al kenden we haar eersteling natuurlijk wel) dus we konden ons echt laten verrassen. We hadden om zeven uur afgesproken met Hinds tourmanager omdat er nog een andere reden was voor ons bezoek: Hind was de foto's van de premičre kwijt (camera van de fotograaf was gestolen) en wij hadden aangeboden dat een klein beetje goed te maken voor haar. De soundcheck was nog in volle gang maar er was gelukkig nog wel even tijd om met Hind en haar manager afspraken te maken over de foto's.
Het Zuidpleintheater was goed gevuld met voornamelijk jong publiek dat gewapend met mobieltjes en digitale camera's in de aanslag zat te wachten op wat komen ging. Het doek was half open en op het podium er achter waren in het blauwe licht dansende vrouwenfiguren te ontwaren, tot het doek helemaal open ging en Hind met al haar dansers de show openden. Een geweldige keuze om het programma te verlevendigen met flitsende dansnummers waaraan Hind zelf ook een verdienstelijk steentje bijdraagt. Ik vond zelf de dans met de voiles heel mooi maar ook de spiegelende choreografieën waren prachtig evenals het 'getolkte' dansnummer dat ontstaan is toen Hind een keer optrad voor dove mensen.
In het programma komen vooral de nummers van de nieuwe CD voorbij waarvan Hind er een aantal zelf schreef. Haar zelfgeschreven nummers (waarvan drie samen met Tjeerd van Zanen) gaan vooral over onrecht in de wereld zoals het nummer 'Ya Wili', over haar bezoek aan India, en 'Ashamed', dat ze schreef ze samen met Tjeerd Oosterhuis, over uitgeprocedeerde asielzoekers. Een hele goede zaak trouwens dat jonge mensen die in de spotlights staan, zoals Hind, niet alleen de muziek maar ook hun naam verbinden aan goede doelen die zich richten op onrecht en armoede in de wereld. Hind is sinds haar deelname aan Idols indertijd zeer actief geweest op dat gebied en dat siert haar zeer.
Haar nieuwe album 'Halfway Home' heeft een multiculturele uitstraling en sound, net als Hind zelf trouwens die zich met een Marokkaanse vader en een Nederlandse moeder in beide culturen uitstekend thuis voelt. In veel van de nummers is dan ook een duidelijke Arabische invloed te horen en ook in de choreografieën van Hinds zus, Mouna Laroussi, komt dat thema veelvuldig terug. Tussen de nummers door vertelt Hind op een professionele en ontspannen manier over de nummers die ze zingt. Zo vertelt ze over 'Habbaytek Besaif' dat ze dat vroeger altijd draaiden in de auto als ze naar Marokko gingen. Dit klassieke Arabische nummer van de bekende zangeres Fairuz werd met een eigentijds arrangement in een modern jasje gestoken. Ronduit schitterend vonden wij allebei de twee fadonummers die Hind zong, beide van Dulce Pontes: 'Fado me' en 'Garca Perdida'. Dat ligt niet alleen aan haar stem, die zich uitstekend leent voor fado, maar ze kan het ook doorvoelen waardoor het overtuigt en raakt. Ook de wat meer jazzy nummers zoals 'Sweet Woman-Child' en ballads zoals 'Say a word' passen Hind als een handschoen.
Het is overduidelijk dat het merendeels jonge publiek vooral komt voor de swingende 'Arabpop', zoals ze dat zelf noemt refererend aan het muziekgenre dat in de Arabische wereld snel aan populariteit wint. Zo is er bij voorbeeld het vrolijke 'Summer all over again' of 'In the distance'. In het laatste deel van het programma gaat de hele zaal dan ook uit de stoel en swingt van harte mee, al dan niet met een filmend mobieltje in de boven het hoofd geheven handen. Hind is een hit bij al die jonge mensen en krijgt ook door het hele programma heen reacties uit de zaal waarvan een groot deel in de Arabische taal.
Het is knap hoe deze jonge talentvolle zangeres een avondvullende show van muziek en dans neer weet te zetten die van voor naar achter de aandacht weet vast te houden. Met haar 21 jaar doet ze dat als een echte pro! Ze is van vele markten thuis en dat laat ze horen ook. Bovendien weet ze zich te omringen met een uitstekende band en dito dansers. Ze blijft in haar show heel dicht bij zichzelf en komt daarbij heel naturel over. Ik ben heel benieuwd hoe haar eigen sound zich verder zal gaan ontwikkelen in de loop van de komende jaren. Van mij mag ze best wat meer de kant op die we horen in haar vertolking van de fado.
La buena vida es cara. Hay otra más barata, pero no es vida.
Nutteloze kick
You know when you close your eyes and wish for something?
Well, God's the person that is ignoring you.
Well, God's the person that is ignoring you.
Ze is met een derde album bezig, is er al een aantal maal voor naar Spanje gereisd.quote:Op woensdag 14 maart 2007 17:29 schreef marky het volgende:
Hoe is het eigenlijk met deze dame?
Andere muziek en andere tekst. Dus.
La buena vida es cara. Hay otra más barata, pero no es vida.
Nouja, speciaal voor haar grootste fan marky heb ik het ven op haar site opgezocht.
Marky, ik kan je gerust stellen: ze maakt het goed. Deze week optredens met The Auratones en Konrad Konselleck's Big Band, ik heb er nog nooit van gehoord maar dat doet er niet toe.
Over haar nieuwe album zegt ze onder meer: "Ik ben er nog hoor, alleen een beetje verzonken in mijn nieuwe songs. Wat kan ik jullie allemaal vertellen? Nog niet zo heel veel aangezien ik nog in een beginnend stadium ben. Wat ik wel kan zeggen is dat het nieuwe album heel anders wordt dan het tweede. Niet alleen qua produktie maar ook qua lyrics."
Ze is er inmiddels 3 keer voor naar Madrid geweest.
Nouja, hier moet je het mee doen voorlopig. Op haar site staan nog veel meer updates, maar die weet jij vast wel te vinden .
Marky, ik kan je gerust stellen: ze maakt het goed. Deze week optredens met The Auratones en Konrad Konselleck's Big Band, ik heb er nog nooit van gehoord maar dat doet er niet toe.
Over haar nieuwe album zegt ze onder meer: "Ik ben er nog hoor, alleen een beetje verzonken in mijn nieuwe songs. Wat kan ik jullie allemaal vertellen? Nog niet zo heel veel aangezien ik nog in een beginnend stadium ben. Wat ik wel kan zeggen is dat het nieuwe album heel anders wordt dan het tweede. Niet alleen qua produktie maar ook qua lyrics."
Ze is er inmiddels 3 keer voor naar Madrid geweest.
Nouja, hier moet je het mee doen voorlopig. Op haar site staan nog veel meer updates, maar die weet jij vast wel te vinden .
.
La buena vida es cara. Hay otra más barata, pero no es vida.
'Dat orkest dacht: 'Een popzangeres? We moeten maar eens kijken of die dat
wel kan.' Die sfeer hing echt in de lucht.' Zangeres Hind Laroussi (1984) reisde
onlangs af naar Israël om te repeteren met het gerenommeerde Arab Orchestra of
Nazareth. Ze werd er niet zonder slag of stoot geaccepteerd. Aan de vooravond
van hun eerste repetitie bezocht ze een concert van het Orchestra in Tel Aviv.
'Ineens werd ik uit het publiek gepikt en gedwongen een nummer te zingen, zonder
oefening of aankondiging, a cappella.' Ze doorstond de proef en vrijdag staat
Hind samen met het orkest in het Amsterdamse Muziekgebouw aan 't IJ, waar ze een
hommage brengen aan de Egyptische zangeres Umm Kulthum (1898-1975). 'Dat was een
legende in de Arabische wereld. Als zij zong stond het verkeer stil.'
Niet iedereen raakt na Idols verzeild in een Arabisch orkest, compleet met
instrumenten als de ud en kanun, dat Umm Kulthum-liederen speelt. Op de vraag
volgens welke leidraden ze haar carričre plant, antwoordt ze: 'Kwaliteit, klasse
en uitdaging.' Hind, die zich inzet voor Vluchtelingenwerk Nederland,
combineerde haar repetities in Israël met een bezoek aan Palestijnse
vluchtelingenkampen. 'Ik wilde meer over die geschiedenis weten.' Het zal haar
bijblijven. 'In de buurt van de muur tussen Israël en Palestina heb je steeds
het gevoel dat je beschoten wordt. Dat is heel benauwend.'
Bijzonder aan het Arab Orchestra of Nazareth is dat het uit christenen, joden
en moslims bestaat. 'Muziek brengt mensen samen.' Zelf heeft Hind niet per se
een sociaal doel met haar muziek. 'Het zegt gewoon wie ik ben.' In het
repertoire van de twintiger treffen we niet alleen fado en pop aan, maar ook
Arabische invloeden. 'Ik word vaak een jonge vrouw met een oude ziel genoemd',
grinnikt ze. 'Maar ik ben ook gewoon een jonge meid die van uitgaan houdt en een
scooter heeft.'
Haar volgende album wordt 'jonger, frisser en stoerder'. Of haar vriend,
rapper Brainpower, haar muzikaal gezien beďnvloedt? Een volmondig 'ja
natuurlijk' klinkt als antwoord. 'Als je verliefd bent, dan schrijf je daar
over.' Ook luistert ze vaker naar hiphop. 'Mijn vriend heeft een brede
muziekkennis, daar leer ik veel van.' Leert hij ook van haar? Een lichte
aarzeling. 'Ja ik denk het wel, maar misschien in iets mindere mate, haha.'
(bron: De Volkskrant d.d. 13 september 2007)
wel kan.' Die sfeer hing echt in de lucht.' Zangeres Hind Laroussi (1984) reisde
onlangs af naar Israël om te repeteren met het gerenommeerde Arab Orchestra of
Nazareth. Ze werd er niet zonder slag of stoot geaccepteerd. Aan de vooravond
van hun eerste repetitie bezocht ze een concert van het Orchestra in Tel Aviv.
'Ineens werd ik uit het publiek gepikt en gedwongen een nummer te zingen, zonder
oefening of aankondiging, a cappella.' Ze doorstond de proef en vrijdag staat
Hind samen met het orkest in het Amsterdamse Muziekgebouw aan 't IJ, waar ze een
hommage brengen aan de Egyptische zangeres Umm Kulthum (1898-1975). 'Dat was een
legende in de Arabische wereld. Als zij zong stond het verkeer stil.'
Niet iedereen raakt na Idols verzeild in een Arabisch orkest, compleet met
instrumenten als de ud en kanun, dat Umm Kulthum-liederen speelt. Op de vraag
volgens welke leidraden ze haar carričre plant, antwoordt ze: 'Kwaliteit, klasse
en uitdaging.' Hind, die zich inzet voor Vluchtelingenwerk Nederland,
combineerde haar repetities in Israël met een bezoek aan Palestijnse
vluchtelingenkampen. 'Ik wilde meer over die geschiedenis weten.' Het zal haar
bijblijven. 'In de buurt van de muur tussen Israël en Palestina heb je steeds
het gevoel dat je beschoten wordt. Dat is heel benauwend.'
Bijzonder aan het Arab Orchestra of Nazareth is dat het uit christenen, joden
en moslims bestaat. 'Muziek brengt mensen samen.' Zelf heeft Hind niet per se
een sociaal doel met haar muziek. 'Het zegt gewoon wie ik ben.' In het
repertoire van de twintiger treffen we niet alleen fado en pop aan, maar ook
Arabische invloeden. 'Ik word vaak een jonge vrouw met een oude ziel genoemd',
grinnikt ze. 'Maar ik ben ook gewoon een jonge meid die van uitgaan houdt en een
scooter heeft.'
Haar volgende album wordt 'jonger, frisser en stoerder'. Of haar vriend,
rapper Brainpower, haar muzikaal gezien beďnvloedt? Een volmondig 'ja
natuurlijk' klinkt als antwoord. 'Als je verliefd bent, dan schrijf je daar
over.' Ook luistert ze vaker naar hiphop. 'Mijn vriend heeft een brede
muziekkennis, daar leer ik veel van.' Leert hij ook van haar? Een lichte
aarzeling. 'Ja ik denk het wel, maar misschien in iets mindere mate, haha.'
(bron: De Volkskrant d.d. 13 september 2007)
INTERVIEW Eurovisie-troef Hind: Oh wat verschrikkelijk, was mijn eerste reactie - Housende kalkoen als rivaal
ANNEMART VAN RHEE
AMSTERDAM
Van kakkineus, deftig liedjesfestival tot podium voor extravaganza en eendagsvliegen én internationale schandpaal. Nederlands Eurovisie-troef Hind Laroussi - die morgenavond in Thank God it's Friday haar Songfestival-nummer presenteert - weet dat de status van het evenement in verval is. Tenminste: in het westen van Europa. Want de voormalige Oostbloklanden investeren veel geld en energie in de in hun ogen prestigieuze competitie.
Ondanks dat gedeukte imago zei de voormalig Idols-kandidate ja, toen de NOS haar in november vroeg voor de 53ste editie van de liedjesmarathon in Belgrado. Maar nadat Ierland bekendmaakte de housende kalkoen Dustin the Turkey af te vaardigen naar Servië zonk haar plots toch even de moed in de schoenen. Hind: "Ik zag dat beest met Irelande douze points bij het Journaal en mijn eerste reactie was: oh wat verschrikkelijk! Moet ik de strijd aangaan met een zingende kip. En ja hoor daar kwamen de sms'jes: puntje minder vanwege die kalkoen? Zul je net zien dat heel veel mensen erop stemmen, omdat ze het grappig vinden. Als je als land zoiets stuurt, geef je het signaal af dat je het festijn niet serieus neemt. Trek je dan terug! Ik vond het jammer, maar haal nu mijn schouders op. Want ik heb voor mezelf uitgemaakt dat ik die negatieve spiraal rond het Songfestival wil doorbreken. Een omslag wil creëren. Dat gebeurt als je goed scoort en hoog eindigt. Dan worden mensen weer chauvinistisch. Meeleven doen ze toch wel, want iedereen praat erover en heeft een mening."
De zangeres wil die kentering bewerkstelligen met een zelf geschreven 'typisch Hind-nummer dat óók geschikt is voor het Songfestival'. Kortom: een Engelstalige popsong met Marokkaanse invloeden.
"Meer zeg ik er niet over, dat maak ik morgenavond bekend. Voor mij staat vast dat niet hersenloos spektakel maar kwaliteit nog altijd de doorslag geeft. Kijk naar vorig jaar toen Marija ¦erifović won. Beslist geen extravagante act, maar een goede zangeres met een krachtig nummer. Ze sleepte zowel stemmen uit het oosten als uit het westen van Europa binnen. Dus van vriendjespolitiek was geen sprake."
Door het aanhoudende geklaag en de westerse krokodillentranen over het 'Oostblokfestival' is het evenement dit jaar anders van opzet. Maar liefst twee halve finales - in plaats van één voorronde - gaan vooraf aan de uiteindelijke wedstrijd op 24 mei. Het lot bepaalde dat Hind moet aantreden in de eerste halve eindstrijd op 20 mei. Zij treft daarin achttien tegenstanders onder wie de 'westerlingen' Noorwegen, België en Andorra, maar ook de topografische 'vijanden' Rusland, Moldavië en Slovenië. "Eerst dacht ik: het is nadelig om op 20 mei te zingen als er op 22 mei wéér een show is. Dat slaat nergens op. Als je indruk maakt, blijf je als artiest heus wel die twee dagen hangen in de herinnering."
Het is nu vijf jaar geleden dat Hind als derde eindigde in de eerste editie van Idols. Hoe kijkt ze terug op die periode? "Ook ik zat zaterdag aan de buis gekluisterd voor de ontknoping. Misschien denken Nikki en Nathalie dat ze de moeilijke dingen na die zware maanden achter de rug hebben. Maar nu begint het pas! Er is geen opvang na dat programma en je weet totaal niet wat je te wachten staat. Van de ene op de andere dag ben je bekende Nederlander en dat doet zoveel mentaal met jou en je familie. Alles draaide ineens om mij. Die impact is enorm. Je hebt geen privéleven meer en je leert wie je echt goed zijn gezind. Doordat ik plotseling volwassen werd, ben ik vriendinnen kwijtgeraakt, we zaten niet meer op één lijn. Heel jammer dat dat stuk is gegaan, maar kennelijk moest dat zo zijn. Ook moet je ineens alleen besluiten nemen over je carričre. Moeilijk, alsof je in het diepe wordt gegooid. Ik ben er wel sterker en zakelijker door geworden. Want alleen dan overleef je die jungle."
Hind is bezig met haar derde album en komende week begint haar theatertournee die haar langs 43 Nederlandse zalen voert. "Edsilia zei me dat ik het Songfestival absoluut moest doen. Het is een geweldige ervaring, er gaan deuren voor je open én bovendien heb ik niets te verliezen."
Thank God it's Friday, Nederland 3,
21.40 uur.
(bron: Algemeen Dagblad d.d. 6 maart 2008)
ANNEMART VAN RHEE
AMSTERDAM
Van kakkineus, deftig liedjesfestival tot podium voor extravaganza en eendagsvliegen én internationale schandpaal. Nederlands Eurovisie-troef Hind Laroussi - die morgenavond in Thank God it's Friday haar Songfestival-nummer presenteert - weet dat de status van het evenement in verval is. Tenminste: in het westen van Europa. Want de voormalige Oostbloklanden investeren veel geld en energie in de in hun ogen prestigieuze competitie.
Ondanks dat gedeukte imago zei de voormalig Idols-kandidate ja, toen de NOS haar in november vroeg voor de 53ste editie van de liedjesmarathon in Belgrado. Maar nadat Ierland bekendmaakte de housende kalkoen Dustin the Turkey af te vaardigen naar Servië zonk haar plots toch even de moed in de schoenen. Hind: "Ik zag dat beest met Irelande douze points bij het Journaal en mijn eerste reactie was: oh wat verschrikkelijk! Moet ik de strijd aangaan met een zingende kip. En ja hoor daar kwamen de sms'jes: puntje minder vanwege die kalkoen? Zul je net zien dat heel veel mensen erop stemmen, omdat ze het grappig vinden. Als je als land zoiets stuurt, geef je het signaal af dat je het festijn niet serieus neemt. Trek je dan terug! Ik vond het jammer, maar haal nu mijn schouders op. Want ik heb voor mezelf uitgemaakt dat ik die negatieve spiraal rond het Songfestival wil doorbreken. Een omslag wil creëren. Dat gebeurt als je goed scoort en hoog eindigt. Dan worden mensen weer chauvinistisch. Meeleven doen ze toch wel, want iedereen praat erover en heeft een mening."
De zangeres wil die kentering bewerkstelligen met een zelf geschreven 'typisch Hind-nummer dat óók geschikt is voor het Songfestival'. Kortom: een Engelstalige popsong met Marokkaanse invloeden.
"Meer zeg ik er niet over, dat maak ik morgenavond bekend. Voor mij staat vast dat niet hersenloos spektakel maar kwaliteit nog altijd de doorslag geeft. Kijk naar vorig jaar toen Marija ¦erifović won. Beslist geen extravagante act, maar een goede zangeres met een krachtig nummer. Ze sleepte zowel stemmen uit het oosten als uit het westen van Europa binnen. Dus van vriendjespolitiek was geen sprake."
Door het aanhoudende geklaag en de westerse krokodillentranen over het 'Oostblokfestival' is het evenement dit jaar anders van opzet. Maar liefst twee halve finales - in plaats van één voorronde - gaan vooraf aan de uiteindelijke wedstrijd op 24 mei. Het lot bepaalde dat Hind moet aantreden in de eerste halve eindstrijd op 20 mei. Zij treft daarin achttien tegenstanders onder wie de 'westerlingen' Noorwegen, België en Andorra, maar ook de topografische 'vijanden' Rusland, Moldavië en Slovenië. "Eerst dacht ik: het is nadelig om op 20 mei te zingen als er op 22 mei wéér een show is. Dat slaat nergens op. Als je indruk maakt, blijf je als artiest heus wel die twee dagen hangen in de herinnering."
Het is nu vijf jaar geleden dat Hind als derde eindigde in de eerste editie van Idols. Hoe kijkt ze terug op die periode? "Ook ik zat zaterdag aan de buis gekluisterd voor de ontknoping. Misschien denken Nikki en Nathalie dat ze de moeilijke dingen na die zware maanden achter de rug hebben. Maar nu begint het pas! Er is geen opvang na dat programma en je weet totaal niet wat je te wachten staat. Van de ene op de andere dag ben je bekende Nederlander en dat doet zoveel mentaal met jou en je familie. Alles draaide ineens om mij. Die impact is enorm. Je hebt geen privéleven meer en je leert wie je echt goed zijn gezind. Doordat ik plotseling volwassen werd, ben ik vriendinnen kwijtgeraakt, we zaten niet meer op één lijn. Heel jammer dat dat stuk is gegaan, maar kennelijk moest dat zo zijn. Ook moet je ineens alleen besluiten nemen over je carričre. Moeilijk, alsof je in het diepe wordt gegooid. Ik ben er wel sterker en zakelijker door geworden. Want alleen dan overleef je die jungle."
Hind is bezig met haar derde album en komende week begint haar theatertournee die haar langs 43 Nederlandse zalen voert. "Edsilia zei me dat ik het Songfestival absoluut moest doen. Het is een geweldige ervaring, er gaan deuren voor je open én bovendien heb ik niets te verliezen."
Thank God it's Friday, Nederland 3,
21.40 uur.
(bron: Algemeen Dagblad d.d. 6 maart 2008)
|
|
