Dit moet me
nu van het hart want ik heb het helemaal gehad met mezelf. Ik heb eigenlijk mijn hele leven al een waardeloze zelfdiscipline. Ik wil mezelf niet vergelijken met uitkeringstrekkers, maar mijn instelling komt aardig in de buurt.
![]()
Ik ben dit jaar begonnen met een puike bedrijfskundige studie, wat ik ook best leuk vind tot nu toe maar ik heb gewoon de motivatie van een zak stront. Het eerste blok heb ik al m'n tentamens gehaald omdat het (bleek later) kinderachtige simpele kutvakken waren.
![]()
Het tweede blok ben ik hopeloos op m'n bek gegaan doordat ik tentamens een dagje van tevoren ging leren en een boek van 800 pagina's lees je niet in één dag. Tenminste, zo iemand als ik niet...
![]()
Nu weer... de herkansingen van die tentamens komen eraan en ik neem mezelf elke dag voor te starten met leren, zodat ik straks niet in tijdnood kom. Je raadt het al, ik heb hooguit 2 bladzijdes gelezen de afgelopen weken.
![]()
Ik heb godverdomme 1 dag college in de week en de rest kan ik thuis op mijn luie aarsch zitten.
![]()
Ik zou élke dag gewoon iets kunnen doen, maar mijn dagen bestaan uit laat opstaan en voornemen om te gaan leren. Dat voornemen schuift steeds een uurtje op totdat ik ga eten. Daarna weer voornemen om te gaan leren totdat het avondeten is. Na het eten trainen en na het trainen ben ik te moe en ga ik niet meer leren.
![]()
Ik zou ook meer kunnen gaan werken door mijn vrije dagen maar verdomme... zelfs dat trek ik niet.
![]()
Ik heb die types die hun studie vergallen door teveel te FOK!ken enzo altijd hard uitgelachen, maar onderhand lijk ik er zelf ook wel eentje.
![]()
Voor een trein springen, of mezelf tot de Islam bekeren vind ik iets te extreem, maar in godesnaam, het
moet veranderen.
![]()
En voordat de standaard grappen over bans, zelfmoord en 'een leven zoeken' getapt worden wil ik alvast even melden dat ik al die dingen al heb geprobeerd.