Na de zwangerschap waren boeken over Baby's eerste jaar ook erg leuk om te lezen maar het meeste had ik toch aan boeken over (kinder)ziektes en wat ik daar vervolgens aan kon doen.
Boeken over opvoeden heb ik, onvoorbereid als ik nou eenmaal ben, eigenlijk nooit gelezen.
Laatst had ik het daarover met een vriendin, die dat ook nooit had gedaan, en ik vroeg me af wie dan al die boeken leest. Als je kijkt in het hoekje "opvoeden" in de bibliotheek, de boekenwinkel (of voor de internetmensen bol. com) staat het vol met allerhande uitgaven die allemaal betrekking hebben om je kind zo liefdevol, veilig of zelfs met harde hand klaar te maken voor de wereld.
Lezen jullie wel boeken over opvoeden? Welke zou je dan je mede-users kunnen aanraden? Wat vinden jullie eigenlijk van dit soort boeken, nodig of onzin?
Boeken zijn ook leuk. Maar ik vind 't gewoon leuk om alle stijlen met elkaar te vergelijken, we hebben 't nog niet echt nodig nu.. Je kunt hooguit zeggen dat ik nu kan kiezen tusen een tik op de vingers als ze ergens niet aan mag komen of haar ergens mee afleiden en zeggen 'Nee, dat is niet van Myrthe, dat is van papa/mama/.. (ik kies 't laatste). [ Bericht 2% gewijzigd door poemojn op 27-02-2005 22:14:50 ]
:
1. Een kind komt ter wereld als een blanko blaadje vol potentieel
2. Een kind heeft bij geboorte slechts twee angsten, die voor vallen, en die voor lawaai
3. De eerste woordjes die de meeste kinderen leren naast "mama" en "papa" zijn "nee" en "niet doen", en zo is het begin gemaakt van het vernietigen van de vrije denker in het kind, hoe meer je een kind in het "gareel" jaagt, hoe minder creatief het kind later zal zijn
4. Een kind komt ter wereld zonder zelfbeeld, en baseert later zijn zelfbeeld op basis van hoe de wereld om hem heen op hem over komt (voila, de geboorte van het ego, handle with care)
5. Kinderen tot 4 jaar kunnen nog niet voor zichzelf zorgen en daarom is absolute & onvoorwaardelijke liefde van levensbelang, dit geeft het kind namelijk het idee dat het goed met hem/haar komt, straffen door tijdelijk de liefde terug te trekken (negeren) kan als zeer traumatisch worden ervaren en kan een kind voorgoed tekenen
Staat dit ook in de boeken? Weet iemand dat?
Radio-uitzendingen dubbel-O
Hallulama, iemand bij Dubbel-O heeft dat over dat 'nee zeggen' wel eens gezegd, was een 80-jarige 9oid) pedagoge, ik wil wel even kijken of ik die uitzending kan terugvinden.
/edit
Was dus een 90-jarige psychiater
Je kunt hier meer info vinden.
[ Bericht 28% gewijzigd door poemojn op 28-02-2005 13:47:33 ]
quote:Dat ben ik niet met je eens, als je hiermee doelt op het zgn 'tabula rasa'-idee (tabula rasa betekent letterlijk zoiets als onbeschreven blad).Op zondag 27 februari 2005 23:39 schreef Hallulama het volgende:
Ik heb nog wel wat dingen die misschien goed zijn om te beseffen:
1. Een kind komt ter wereld als een blanko blaadje vol potentieel
Een kind heeft weliswaar nog niks meegemaakt op het moment dat het geboren wordt (de in-de-buik ervaringen even achterwege latend), maar dat betekent niet dat een kind alles kan worden. Daarvoor is talent nodig, naast natuurlijk motivatie.
Het moet erin zitten, anders komt het er niet uit.
Het gaat om nature (genen) én nurture (opvoeding in de ruimste zin des woord).
En voor wat betreft je andere uitgangspunten, ook daar zou ik wel graag wat kanttekeningen bij willen plaatsen, maar dat gaat wat ver, gezien het onderwerp dat Lois in dit topic aanzwengelt.
Overigens komt het me behoorlijk over als een of andere dogmatische leer, en dan zal het vast wel terug te vinden zijn in boeken. Of heb je het zelf bedacht?
Ik heb 't van Brian Tracey, waar hij 't vandaan heeft weet ik niet, maar betrek er gewoon wat biologie (instinct) bij, plus een vleugje psychologie, voeg wat logisch nadenken toe, mix het met wat oosterse filosofieen, en je komt een heel eind.
Met blanko blaadje doel ik niet op talenten, ik doel op een ongeconditioneerd schepsel zonder enige vooroordelen t.o.v. wat dan ook.
Je vind 't ver gaan gezien het onderwerp dat Lois in dit topic aanzwengelt, en ik zeg u, de mens is wat dit onderwerp betreft al duizenden jaren NIET VER GENOEG gegaan.
Wat de ouders niet weten, kunnen ze ook hun kinderen niet leren, hence the human drama.
---
In order to investigate the need of a child for love and touch, an
experiment was carried out in Russia with appalling consequences. A group
of new born orphans were denied all forms of human contact. They were
bottle fed and cleaned in complete silence and with the minimum of contact
for several weeks. Tragically the experiment was stopped too late and 90% of
the babies shrivelled up and actually died. They died of grief. The effect is
now known as Infant Grief-Death Syndrome. Babies can die of a broken
heart
Children that are denied high quality touching love in the first three or
even up to eight years of their lives always develop some form of personality
problem or deficiency. This is made manifest in the form of an inadequate
Self Image in later years, and they will spend the rest of their lives
compensating for this deficiency, rather than maximising their potential as
human beings.
Je andere verhaal over de russische babytjes kende ik. Geen zinnig mens zal dit normaal gedrag jegens een baby vinden. Ik vind het niet gek dat de babytjes daar uiteindelijk aan overlijden.
Enfin, ik stel voor dat we deze discussie ofwel elders voortzetten, ofwel afsluiten. Hier hoort-ie in ieder geval niet.
Over opvoedingsboeken gesproken: ik heb er wel een paar in de kast staan, maar moet zeggen dat ik ze zelden inkijk. Alleen als ik echt denk dat er een probleem is, bijvoorbeeld ten aanzien van slaapgedrag, of eetgedrag.
Het enige waar ik veel aan gehad heb, is een boekje over problematisch slapen bij kinderen. Zal eens kijken of ik dat nog ergens kan opdiepen.
Icaä, waarom is het praten over zaken aangaande het opvoeden van kinderen dan off-topic? Het dekt de vraag over boeken over opvoeding, ik vraag me immers af of dergelijke boeken ook dergelijke verhalen behandelen, zo ja, welk boek is dat dan?
quote:Meer info: recensie in het Reformatorisch Dagblad.Het misverstand opvoeding
Ouders spelen een wezenlijke rol in het kinderleven - het is alleen niet de rol die zij denken. In Het misverstand opvoeding blijkt dat de invloed van ouders in veel opzichten wordt overschat, door henzelf maar ook door vakmensen en therapeuten.
In dit boek betoogt Judith Harris dat de persoonlijkheid van een kind - en daarmee succes of falen in het latere leven - grotendeels door andere kinderen wordt gevormd, en dus niet door de ouders! Fel en humoristisch bekritiseert zij gangbare opvattingen over opvoeding en de rol daarbij van erfelijkheid en omgeving. Zij ondersteunt bovendien haar beweringen met een stortvloed aan voorbeelden uit de praktijk en met wetenschappelijke gegevens uit de meest uiteenlopende bronnen.
Het misverstand opvoeding is ondertussen geen pleidooi tegen opvoeding. Ouders hebben natuurlijk wel degelijk een zeer belangrijke functie en kunnen op vele manier wél invloed uitoefenen. Judith Harris pleit voor een herwaardering van de rol van ouders, voor de erkenning van hun werkelijke verantwoordelijkheid, en tegen nodeloze schuldgevoelens over het resultaat van de opvoeding van hun kinderen.
Nog iemand dat gelezen?
When we bring children into the world we play awful games with them.
Instead of being quite direct with our children and saying:
- How do you do?
- Welcome to the human race.
- Now, my dear, we are playing some very complicated games.
- And these are the rules of the games we are playing.
- I want you to understand them, and then you learn them, and then when you get a little bit older you may be able to think up some better rules.
...we say:
- You are here on probation, you understand that?
- And maybe, when you grow up a bit, you'll be acceptable.
- But until then you should be seen and not heard.
- You're a mess, and you got to be educated and schooled and whipped until you're human.
De do's & don'ts van de opvoeding. Vorig jaar december gekregen, leuk boekje. Leest lekker weg, op sommige punten erg herkenbaar, wat je begrip voor een kind zou kunnen versterken.
quote:bron: http://www.unieboek.nlIn dit boekje onderzoekt Steven Pont op een originele manier de do's en don'ts van de opvoeding. Het gaat er niet alleen om hoe je je kind op zou kunnen voeden, maar dit boekje belicht vooral de vraag hoe het is om opgevoed te worden. Je wordt uitgedaagd je werkelijk in te leven in de situatie van je kind. En om je daarbij te helpen heeft de auteur een boeiend gedachten-experiment bedacht...
MOM - Gezondheid
MOM - Lifestyle
MOM - Op de groei
MOM - Opvoeding
MOM - Ouderschap
MOM - Psychologie
Met per categorie de nodige lectuur,
handige site!quote:Hallulama, ken je de boeken van de Zwitserse psycho-analiste Alice Miller? Wat zij daarin schrijft komt wel overeen met wat jij hier terecht allemaal naar voren brengt!Op vrijdag 4 maart 2005 17:07 schreef Hallulama het volgende:
Ik niet, maar de titel komt aardig overeen met wat Alan Watts (een filosoof uit de vorige eeuw) ooit zei:
When we bring children into the world we play awful games with them.
Instead of being quite direct with our children and saying:
- How do you do?
- Welcome to the human race.
- Now, my dear, we are playing some very complicated games.
- And these are the rules of the games we are playing.
- I want you to understand them, and then you learn them, and then when you get a little bit older you may be able to think up some better rules.
...we say:
- You are here on probation, you understand that?
- And maybe, when you grow up a bit, you'll be acceptable.
- But until then you should be seen and not heard.
- You're a mess, and you got to be educated and schooled and whipped until you're human.
quote:Kinderen worden gevormd door het gezin waarin ze opgroeien. En ook als zij later hun ouders bekritiseren of zelfs helemaal met hen breken, kunnen ze niet verhinderen dat ingesleten gedrags- en reactiepatronen hun leven en relaties blijven beïnvloeden. Veel mensen maken daar geen gedachten aan vuil en herhalen eenvoudigweg met hun kinderen wat zij zelf hebben ervaren. Tot ze er op een bepaald moment tot hun verdriet en verbazing achterkomen dat het hun in de relatie met hun kinderen of partner aan dezelfde innerlijke vrijheid ontbreekt die ze zichzelf in hun jeugd zozeer hadden gewenst. In In den beginne was er opvoeding laat Alice Miller zien hoe de verschillende ervaringen van de kindertijd doorwerken in het dagelijks leven in de volwassenheid en hoe de vroegste levenservaringen van een kind steeds zullen terugslaan op de maatschappij als geheel. En hoe die stigma's kunnen worden overwonnen.
Alice Miller
In den beginne was er opvoeding
ISBN 90 2692 709 6
quote:Er wordt al lang niet meer op deze manier met kinderen omgegaan, in de tijd van die filosoof was dit wellicht relevant en dan ook vernieuwend, maar nu slaat het echt nergens meer op.- You are here on probation, you understand that?
- And maybe, when you grow up a bit, you'll be acceptable.
- But until then you should be seen and not heard.
- You're a mess, and you got to be educated and schooled and whipped until you're human.
quote:Jah daar ken ik hem van! Hij is goed en leuk!Op vrijdag 4 maart 2005 21:49 schreef phileine het volgende:
Dat boek van Pont klinkt leuk Melonovy, de omschrijving maakt me nieuwsgierig maar ik was bij Big Brother-weet ik welk deel ook helemaal weg van hem. Ik ga het lezen!
Met opvoedkundige boeken kun je het beste heel zorgvuldig omgaan.
Om mijn eigen opvoeding te verwerken waren boeken als die van Alice Miller zeer geschikt, om mijn dochter op te voeden verkies ik 'Het misverstand opvoeding'.
quote:Dat geldt helaas voor meer dingen die door deze Hallulama worden geponeerd hier, ideeën over opvoeding die werkelijk van alle realiteit gespeend zijnOp vrijdag 4 maart 2005 21:55 schreef phileine het volgende:
[..]
Er wordt al lang niet meer op deze manier met kinderen omgegaan, in de tijd van die filosoof was dit wellicht relevant en dan ook vernieuwend, maar nu slaat het echt nergens meer op.
Of in het beste geval de indruk van 'beste stuurman aan wal' geven.
quote:heb ik ook gelezen maar ik kan me er nauwelijks meer iets van herinneren...Op vrijdag 4 maart 2005 14:14 schreef Sugar het volgende:
Het geminachte kind van Guus Kuijer heb ik ooit gelezen en vond er wel wat kernen van waarheid in zitten. Zou het misschien nog eens moeten lezen!
Nog iemand dat gelezen?
vond het toen ook wel ok. moet hier nog ergens staan, dus ik ga 't ook nog es herlezen. bedankt voor de tip!quote:Je hebt waarschijnlijk wel gelijk, ik vond 't alleen wel matchen met de titel "Het geminachte kind", een boek wat overigens ook al weer 25 jaar oud is.Op vrijdag 4 maart 2005 21:55 schreef phileine het volgende:
[..]
Er wordt al lang niet meer op deze manier met kinderen omgegaan, in de tijd van die filosoof was dit wellicht relevant en dan ook vernieuwend, maar nu slaat het echt nergens meer op.
quote:Zeg je dat ook tegen jezelf, als je bijvoorbeeld commentaar hebt op de politieke gang van zaken in Nederland?Op vrijdag 4 maart 2005 22:12 schreef Icaä het volgende:
[..]
Of in het beste geval de indruk van 'beste stuurman aan wal' geven.
*spiegel*
http://www.bol.com/
quote:Kolere zeg, wat ben jij een irritant pedant betwetertje!Op vrijdag 4 maart 2005 22:35 schreef Hallulama het volgende:
[..]
Zeg je dat ook tegen jezelf, als je bijvoorbeeld commentaar hebt op de politieke gang van zaken in Nederland?
*spiegel*
Ontopic: boeken over zwangerschap heb ik ook volop gelezen, maar nu lees ik ook geen opvoedingsboeken meer.
[ Bericht 1% gewijzigd door easy-going op 04-03-2005 22:53:38 ]
Nu ik zelf kinderen heb, heb ik eerst heel veel principes uit het raam gesmeten, en daar achteraan de opvoedboeken
.Maar in de praktijk heb ik (tot nu toe) meer aan ervaringen van andere ouders (die ik op internetfora lees gewoonlijk). Dat zijn dingetjes als 'wat doe je als je kind je bijt', 'wat doe je als je kind een plant van tafel trekt en je wilt niet slaan', etc.
quote:Leg eens verder uit als je wilt, wat voor soort principes waren dat?Op vrijdag 4 maart 2005 23:00 schreef Leah het volgende:
Ik heb de nodige opvoedboeken gelezen, voor mijn werk.
Nu ik zelf kinderen heb, heb ik eerst heel veel principes uit het raam gesmeten, en daar achteraan de opvoedboeken
quote:Beschrijving:
Een waardevol boek met praktische adviezen om onrust, overmatig huilen en weinig slapen bij jonge kinderen te voorkomen én te verhelpen. Het is niet alleen bestemd voor ouders en verzorgers, maar ook voor eenieder die beroepshalve met kinderen te maken heeft. Gebaseerd op haar jarenlange ervaring als vrijgevestigd wijkverpleegkundige Ouder- en Kindzorg reikt Ria Blom inzichten en snel tot resultaat leidende methoden aan die de onrustspiraal doorbreken. De basis van de opvoeding, zoals de auteur deze beschrijft, is voorspelbare regelmaat en eenduidigheid - een weldaad voor elk kind. 'Grenzenloze liefde' zal in veel gevallen wijken voor 'liefdevolle grenzen' en een 'meer van minder' patroon. Naast voorspelbare regelmaat heeft een aantal kinderen een stevige begrenzing door inbakeren nodig, om het onvrijwillig bewegen van armen en benen te stoppen. Dan pas krijgt de slaap een kans. Hierdoor verandert de kwaliteit van eten, spelen en slapen vaak binnen één dag.
Ik heb ooit iets opgezocht op int. en gelijkweer afgesloten
Dat werkt voor mij echt niet.
Ik ga gewoon veel meer op mn gevoel af.
quote:Ik heb de Nederlandse versie wel een slechte vertalingOp zondag 27 februari 2005 22:38 schreef miss_dynastie het volgende:
Gezien de belangstelling voor het tv-programma, wil ik dit boek even noemen. 13,77 euro bij Bol. Tis in het Engels, maar misschien komt er nog een Nederlandse versie? Wij schaffen em in elk geval binnenkort aan, beter te vroeg dan te laat
[afbeelding]
twee weken geleden gekregen en helemaal gelezen. Tot mijn eigen verbazing overigens want op televisie vind ik het eigenlijk drie keer niks.Het boek is wat minder gedwongen dan het tv-programma vind ik (hoewel het daar natuurlijk om echte situaties gaat) en je leest ook meer over het hoe en waarom. Het heeft mij zeker aan het denken gezet, vooral over hoe het kind in elkaar zit en de manier waarop je er soms naast kan zitten. Niet alleen als in 'fout' aan het opvoeden maar ook de gedachtegang van het kind. Heeft iemand anders het al gelezen?
[ Bericht 1% gewijzigd door Luchtbel op 12-01-2006 21:34:19 ]
dus ik probeer 'm het komende halfjaar wel ergens op de kop te tikken.quote:Ik heb hem gisteren in de bieb gehaald en net uit. Ik vond het ook een helder boek. Heel open over het hoe en waarom bij kinderen en heel rustig in het "straffen". Betrokkenheid bij het kind en zijn gedachtegang staat veel meer voorop, meer dan je in het tv-programma merkt.Op donderdag 12 januari 2006 21:23 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Ik heb de Nederlandse versie wel een slechte vertaling
Het boek is wat minder gedwongen dan het tv-programma vind ik (hoewel het daar natuurlijk om echte situaties gaat) en je leest ook meer over het hoe en waarom. Het heeft mij zeker aan het denken gezet, vooral over hoe het kind in elkaar zit en de manier waarop je er soms naast kan zitten. Niet alleen als in 'fout' aan het opvoeden maar ook de gedachtegang van het kind. Heeft iemand anders het al gelezen?
Het heeft mij zeker aan het denken gezet, ik merk dat ik in sommige situaties meer kan ingrijpen en dat ik sommige zaken teveel verwacht terwijl het anders werkt in een kinderhoofdje.
Ik vind het boek zeker een aanrader.
Zelfs in het eerste jaar een monoloog uit gedaan.... (die ik tot in den treure in de stemles herhaald heb, dus die zelfs Gies nog uit haar hoofd kent vermoed ik zo
) Dus ja.... goed boek! V.w.b. de opvoeding vond en vind ik al die boeken dikke onzin. Het is maar een visie van iemand die er verstand van denkt te hebben. En dat terwijl zelfs in één gezin kinderen zo verschillend zijn en zo'n verschillende aanpak nodig hebben. Natuurlijk zijn er wel basismethoden, maar de meesten komen daar zelf ook wel op, lijkt me.
quote:Volgens mij zijn er heel veel mensen die daar niet op komenOp maandag 16 januari 2006 10:47 schreef Tan het volgende:
Natuurlijk zijn er wel basismethoden, maar de meesten komen daar zelf ook wel op, lijkt me.
Als ik wel eens om me heen kijk hoe mensen tegen hun kinderen doen en tekeer gaan Maar ik moet zeggen dat ik ook wel eens in situaties kom dat ik denk: ja, en nu? Soms geeft zo'n heel klein aanwijzinkje wel weer even aan welke richting ik op moet/kan.
quote:Dat is waar, een duwtje in de goede richting kan helpen als je vast zit. Heb ik wel nodig gehad met de oudste, maar dat was en is van nature al een apart meisje, en ik denk dat die boeken geschreven zijn voor het 'gemiddelde' kind.Op maandag 16 januari 2006 10:51 schreef snoopy het volgende:
[..]
Volgens mij zijn er heel veel mensen die daar niet op komen
Maar ik moet zeggen dat ik ook wel eens in situaties kom dat ik denk: ja, en nu? Soms geeft zo'n heel klein aanwijzinkje wel weer even aan welke richting ik op moet/kan.
Maar je hebt gelijk... als je die programma's van die nanny's enzo bekijkt dan valt mijn mond open van verbazing. Die tips die ze dan ook krijgen zijn in mijn ogen zó voor de hand liggend, dat ik me wel kan voorstellen dat opvoedboeken zeer nuttig zijn voor de minder creatieve medemens.
(disclaimer: daarmee wil ik dus niet zeggen dat iedereen die een opvoedboek nodig heeft of uit nieuwsgierigheid leest niet creatief of een slecht opvoeder is
)Ik ben soms ongeduldig, te rommelig voor Jolie, soms te slecht gehumeurd om zelf dingen te bedenken. Daarnaast is het dagelijks zoeken naar een systeem om overal aan toe te komen, eten/drinken, spelen, slapen, wassen in combinatie met haar verdere behoefte, de mijne, school, werk en geld. Uit de boeken heb ik dingen gehaald waardoor ik beter begrijp hoe zij denkt, waarom ze niet wil wachten, waarom ze soms boos wordt om dingen waar van ik denk huh
dat consequent zijn soms langer moet duren dan ik denk, dat ze liever eerst samen met mij speelt en dan pas alleen ipv andersom met de belofte dat we daarna samen gaan spelen enzovoorts. Allemaal hele kleine simpele dingen die de schaarse dagen die wij helemaal samen hebben echt makkelijker doen verlopen en waar ik zelf dus toch echt niet op was gekomen. Ik gooi niet ons hele leven om aan de hand van een boek maar ik pas er wel dingen van toe en aan op ons leven. (disclaimer: dit is geen lange tenen reactie hoor
dat het even duidelijk is hiehie)De laatste jaren begrijp ik mijn kinderen redelijk goed (die kleintjes althans), en heb ik relatief weinig problemen met ze. Maar dat was ooit ook wel eens anders, inderdaad vaak mijn eigen slechtgehumeurdheid (meest door vermoeidheid) waardoor de energie ontbrak om creatief te zijn. Maar nog voelde ik destijds geen behoefte aan die boeken. Ik modderde wat aan en het lukte altijd wel. Ik ben van mening dat aangeleerde opvoeding toch minder goed blijft hangen en moeilijk is om in te volharden dan de opvoeding die je doet vanuit je eigen gevoel (omdat dát uiteindelijk past bij jouw karakter en dat van je eigen kind).
Maar goed, ik ben bevooroordeeld, dat geef ik toe, misschien zijn die boeken echt goed.
Een vriendinnetje van mij past er ook dingen uit toe. Grappig om haar te horen 'dreigen' met de stoutstoel.
Maar het werkt wel!
quote:Gaat dan wel niet over opvoeden, maar het boek ziet er ontzettend handig uit dus ik vond het wel een vermelding hier waard.'Als je kind ziek is' - H. van Tinteren, ISBN 9021540096, ca 20 euro
Het ideale handboek voor het gezin
-Met de meest voorkomende ziekten en ongemakken bij baby's en kinderen
-Klachten zelf herkennen en behandelen
-Waardevolle vraag- en antwoordkaarten om zelf klachten op te sporen
-Medicijnenwijzer speciaal voor kinderen
-Rijk geïllustreerd met tekeningen in kleur
In dit medisch handboek wordt op verschillende niveaus informatie gegeven over gezondheid en ziekten bij kinderen. In het eerste gedeelte wordt uitleg gegeven over de normale groei en ontwikkeling van het kind. Het tweede gedeelte bevat veertig symptoomschema's waarin aan de hand van eenvoudige vragen over de symptomen de mogelijke oorzaak achterhaald kan worden. Daarbij wordt verwezen naar relevante passages in het boek. In het derde gedeelte wordt informatie gegeven over ziekten en aandoeningen. Naast kinderziekten en veel voorkomende gezondheidsproblemen worden ook erfelijke aandoeningen en emotionele en gedragsproblemen besproken. In het vierde gedeelte worden eerstehulp-technieken beschreven. Het boek is overzichtelijk en niet overmatig gedetailleerd; het taalgebruik is helder. Het boek is rijk geïllustreerd met kleurenfoto's en enkele tekeningen. Het bevat een index. Het boek is een geheel herziene en bijgewerkte editie van 'Het zieke kind' uit 1997*.
).. Veel zijn of te ingewikkeld, of gaan wel over een potje maar dan over alle andere dingen die je er mee kunt doen (spelletjes, verstoppertje, etc). Hij is gemaakt in samenwerking met het blad Kinderen. De tekst is a la 'Poes, zegt Sem, wil jij op het potje? [peuter roept: Nee, en je slaat de blz om] Nee, zegt de poes. Ik ga op de bak.' En op de laatste pagina gaat Sem uiteindelijk maar zelf op het potje.
quote:Titel Sem op het potje / druk 1
Auteur Oud, P.
Uitgever Allmedia, Uitgeverij
ISBN 9059641566
Bindwijze Harde kaft
Productsoort boek
Prijs 7,95
Met de eenvoudige, vrolijke gekleurde illustraties van Pauline Oud, is dit boekje ideaal voor kleine kinderen.
Sem heeft een potje. Is het voor poes, of is het voor muis?
http://www.allinbooks.nl/product_info.php?products_id=502
een recensie van bol.com waar ik me wel in kan vinden:
quote:Een must voor iedereen met kids of een kinderwens
Dit boek biedt een hele andere kijk op 'opvoeding'. Geen tips of adviezen, maar een way of life die begint bij onszelf, zodat we vanuit ons hart contact kunnen maken met onze kinderen en in staat zijn hen te helpen om uit te groeien tot evenwichtige en capabele volwassenen. Welke taak kan belangrijker zijn? De kinderen van vandaag zijn tenslotte de maatschappij van morgen. Echt een aanrader!
quote:Hier staat de complete inleiding: *klik*Op dinsdag 18 september 2007 21:51 schreef bixister het volgende:
ik ben een heel indrukwekkend boek aan 't lezen dat echt een aanrader is voor mensen die kinderen hebben of eigenlijk nog meer voor mensen die ze nog gaan krijgen: de onschuldige gevangene van Ingeborg Bosch. klinkt misschien wat heftig en het is ook niet echt lichte kost maar wel erg raak en belangrijk denk ik. gaat over het feit dat je kind zo volledig aan jou overgeleverd is, en over de risico's en verantwoordelijkheden die dat met zich meebrengt.
een recensie van bol.com waar ik me wel in kan vinden:
[..]
Allemaal lezen dus.
Ik ben overigens ook nog niet zo ver, ik val er net zo makkelijk mee in slaap 's avonds als met een roman.
Of denk ik nu weer raar. Ik bedacht het omdat ze schrijft dat de stress en hormonale spiegel tussen week 12 en 22 voor een groot deel van invloed is op de stress-balans en stress-bestendigheid van je kindje later.
Klinkt logisch, maar daar waar zij idd eig. alleen de negatieve kanten bespreekt hoor je niks over de positieve kant.
Ik vind het overigens allemaal wel heel boeiend, maar ik ben me ook al wel aan het bedenken wat ik nou eens met al die info aan moet. Uiteraard is dit maar 1 boek, en een ander boek zegt vast weer hele andere dingen, maar toch probeer ik dus wel te bedenken of en wat ik met de info ga doen.
Ik heb voor vaderdag
Opvoeden voor dummies gekregen, maar dat is denk ik wel wat andere koek dan het boek wat bix hier aanhaalt.BE, voor zover ik het nu kan beoordelen kan het lezen van het boek in ieder geval nuttig zijn om je nog eens extra bewust te worden van die machtspositie die je hebt als ouder, van de kwetsbare positie van je kind daardoor. op moeilijke momenten misschien zinnig om daar nog eens goed bij stil te staan.
Je hoort zovaak over de grote afhankelijkheid die zo'n kleintje heeft maar je staat er niet altijd bij stil dat zelfs hele kleine dingetjes al heel veel invloed kunnen hebben.
Pruk, andere koek mss, maar daardoor niet minder leuk toch?
Althans, heeft hij er wat aan?
gegeven, en hij heeft het dus gekregen Ik heb nog geen plannen voor een transgenderoperatie
quote:Nou, dat denk ik nou juist niet. Tuurlijk er zijn er zat die 'maar wat doen' maar er zijn ook echt zat mensen die wel degelijk vanuit een bepaalde visie of wens met hun kind bezig zijn.Op donderdag 18 oktober 2007 09:36 schreef Biancavia het volgende:
Mensen doen gewoon allemaal maar wat.
quote:Hulde aan die mensen!Op donderdag 18 oktober 2007 09:38 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Nou, dat denk ik nou juist niet. Tuurlijk er zijn er zat die 'maar wat doen' maar er zijn ook echt zat mensen die wel degelijk vanuit een bepaalde visie of wens met hun kind bezig zijn.
Geen idee of het wat is, though.