Drie jaar na fusie kampt Inholland met flinke problemenWat citaten:Onrust, chaos, angst. Bijna drie jaar na de fusie is het personeel van Hogeschool Inholland doodongelukkig. De onvrede over de organisatieveranderingen, reorganisaties en van bovenaf opgelegde onderwijsvernieuwingen is groot, zo blijkt uit onderzoek van de hogeschool zelf. Maar het college van bestuur speelt verstoppertje en wil de barre resultaten van de tevredenheidsonderzoeken niet openbaar maken. Veel hoop op verbeteringen heeft het personeel niet. Kritiek wordt meestal teruggekaatst naar de docenten.
Bij de studentenorganisaties ISO en LSVb komen veel klachten van binnen, melden bestuursleden Madelein Hofmijster en Gijs van Dijk. Studenten voelen zich een nummer, de medezeggenschap is slecht geregeld, er zijn roosterproblemen en ze schamen zich voor de kinderachtige, inhoudsloze reclame die Inholland onder het mom van studievoorlichting produceert aldus Hofmijster. Het ISO-kenniscentrum dat studenten in de raden ondersteunt, inventariseert de klachten over de medezeggenschap. Ook het onderzoeksbureau van de LSVb is bezig met Inholland. Gijs van Dijk: Het is voor het eerst dat de LSVb één hogeschool onder de loep neemt. We krijgen over alle grote hogescholen klachten, maar Inholland steekt er echt met kop en schouders boven uit.
Inholland heeft dit jaar ook een tevredenheidsonderzoek onder medewerkers uitgevoerd, maar de uitslag daarvan mag absoluut niet naar buiten gebracht worden. Mensen die de uitkomsten (gedeeltelijk) hebben gezien houden angstvallig hun kiezen op elkaar. Jos Elbers heeft tijdens het cao-overleg verteld dat de uitkomst verschrikkelijk slecht is stelt Annemieke Lub, onderhandelaar bij Inholland namens de AOb. Maar hij zegt dat hij er niet van geschrokken is. Bij Ichthus was er in het begin ook veel kritiek en nu dragen ze me daar op handen beweerde hij. Die laatste opmerking laat ik graag voor zijn rekening.
De sfeer bij Inholland is verschrikkelijk slecht, er heerst een angstcultuur. Medewerkers die protesteren, worden onder druk gezet. Ze krijgen bijvoorbeeld te horen: je hebt toch een tijdelijk contract? Ina Siebelink: Je merkt dat mensen erg bang zijn om zich uit te spreken. Er waren zelfs medewerkers die het tevredenheidsonderzoek niet durfden in te vullen. Sterker nog: Medewerkers willen niet eens meer in de medezeggenschapsraad weet studente Iris Goedhart, die in de raad van de Alkmaarse school of economics zit. Bij de laatste tussentijdse verkiezingen heeft geen enkel personeelslid zich beschikbaar gesteld. Docenten hebben wel een mening, maar daar komen ze liever niet openlijk voor uit. Ze denken: straks ben ik mijn baan kwijt.
De mening van de baas Jos Elbers weigerde mee te werken aan het portret van de Hogeschool Inholland. Hij wilde wel een interview geven, maar alleen als hij in het artikel als enige aan het woord zou komen. Het verhaal zou bovendien afgedrukt moeten worden in de vraag-antwoordvorm en er zouden minimaal vijf vragen gesteld moeten worden. De vragen mochten niet vooringenomen zijn en Inholland zou achteraf mogen corrigeren op fout citeren en feitelijke onjuistheden. Deze voorwaarden zouden vooraf in een door Inholland opgesteld contract worden vastgelegd.
Popsterren, Hollywood-acteurs en profvoetballers stellen wel vaker dit soort eisen, maar voor bestuurders van publiek gefinancierde organisaties zijn ze nogal ongebruikelijk. Het Onderwijsblad wil een portret van Inholland publiceren waarin ook medewerkers en studenten hun mening kwijt kunnen en geen interview waarin alleen de collegevoorzitter aan het woord komt. Uiteraard is Elbers uitgenodigd te reageren op de feiten en opinies in dit artikel, maar daar had hij geen behoefte aan.
Deze reactie past in een patroon: Elbers wil de beeldvorming over Inholland controleren en regisseren. Zodra Inholland met de pers te maken krijgt worden er draaiboeken opgesteld en protocollen gemaakt waarin precies wordt aangegeven wie er met de journalisten mogen praten en wat die mogen zien weet AOb-onderhandelaar Annemieke Lub. Zelfs de commissie-Schutte die onderzoek deed naar de fraudeaffaire kreeg een door Inholland opgesteld protocol voorgelegd waarin stond dat alle communicatie via het college van bestuur moest verlopen. De commissie mocht bovendien alleen de Inholland-vestiging in Den Haag bezoeken, waar het college van bestuur kantoor houdt, en kreeg geen toegang tot andere locaties. (YvdM)
De bodem van de schatkistDe financiële positie van Inholland is gezond. Voor het schrappen van banen is dus geen acute aanleiding. Maar de bodem van de schatkist begint in zicht te komen. Dat blijkt uit de jaarrekening over 2003 die het Onderwijsblad bij het ministerie van Onderwijs heeft opgevraagd omdat Inholland de (openbare) stukken niet wilde afgeven.
Het boekjaar 2003 werd afgesloten met een tekort van 3,3 miljoen euro, 2,1 procent van de totale inkomsten. Het verlies is bijna voor de helft toe te schrijven aan de contractactiviteitenpoot die 1,6 miloen euro tekort kwam. Daarnaast waren de personeelsuitgaven hoger dan verwacht, onder andere omdat de personeelsreductie trager is verlopen dan gepland en er zijn meer interimmanagers aangesteld dan begroot.
De investeringen, onder andere in de nieuwbouw in Haarlem en ICT, zijn voor een groot deel betaald uit eigen middelen. Eind 2002 had Inholland nog 88,7 miljoen euro in kas, eind 2003 was daar nog 18,4 miljoen van over. In de toekomst zal er geld geleend moeten worden om investering te betalen. Geld lenen zal echter een negatief effect hebben op de vermogenspositie, die door het tekort en de grote investering in 2003 al is verslechterd. De solvabiliteit (een maat voor het vermogen om op lange termijn schulden af te lossen) daalde met bijna vijf procentpunten, maar blijft wel boven de in het hbo (en door Inholland zelf) gehanteerde norm van twintig procent.
Bron:
www.aob.nlINholland:
[ Bericht 0% gewijzigd door HPoi op 27-02-2005 14:51:11 ]