Okee, ik heb echt gezocht. En niks gevonden. Daarom open ik zelf dan maar een topic over Thé Lau (en The Scene). Tenslotte zijn we gisteren naar zijn theatertoernee Overspel geweest, en dat was zo tof dat ik er best een beetje reclame voor wil maken.
![]()
Thé Lau / OverspelIn een halfgevulde Naald in Naaldwijk hebben we gisteren Thé Lau's Overspel gezien. In deze theatertour speelt hij samen met zangeres Maartje Teussink en vioolkwartet Pavadita. Aangezien alle locals op de fiets of lopend kwamen, konden we de auto op 20 meter van de ingang parkeren. Het meest opvallende aan de bar was toch wel dat Liejannuh en ik de gemiddelde leeftijd omlaag haalden, en dat maak ik niet zo vaak meer mee.
![]()
Thé Lau begon rond half negen, hij kwam op met alleen een gitaar, en zong twee nummers solo. De vierkoppige band komt ook het podium op, en daarna verschijnt de roodharige Maartje Teussink ten tonele. Samen met Thé Lau zingt ze eerst een duet, en daarna ook een paar nummers alleen. Het eerste dat opvalt is haar mooie stem. Ze klinkt als Tanita Tikaram, warm en donker. Niet de meest spannende stem uit de popwereld, maar toch wel één waar ik een zwak voor heb. Helaas doet ze Maartje net iets téveel haar best. Ze articuleert opvallend, en sommige stukken tekst zijn geforceerd, en doen niet echt aan. Ze zong een mooi lang stuk over een weduwe op een boerderij, maar door zinnen als 'een haan kraait in de keuken' raakte het nummer uit balans.
Hierna zong Thé Lau zelf weer een aantal nummers. Hij zal op 5 mei optreden Wageningen, Rotterdam, Amsterdam en Zwolle (en ja, ook hij zal in een heicopter over het land vliegen, met 'kotsende hardrockjongetjes, en rappers die zich angstig vasthouden aan een foto van hun moeder', en heeft ter gelegenheid van Bevrijdingsdag ook een nummer geschreven, dat op single uit zal komen. Dit nummer speelde hij gisteren, en het rockte. Als laatste stuk voor de pauze speelden ze Iedereen is van de wereld, en op zo'n moment is het gewoon jammer dat je in een suf theater zit, met suffe stoelen.
Na de pauze speelde Pavadita mee, vier vrouwen met viool en cello. Oorspronkelijk spelen ze Argentijnse tangomuziek, maar pop ging ze ook goed af. Net als Maartje Teussink krijgt ook Pavadita de ruimte om zelf enkele songs te spelen. Diezelfde Maartje komt na de pauze ook terug, gekleed in een rood jurkje en geelbruine kniekousen
![]()
om samen met Thé Lau te zingen, maar ook voor een slaap/liefdesliedje in dialect met Pavadita te laten horen. In dit tweede gedeelte laat Maartje horen dat ze niet alleen warm en donker kan zingen, maar ook de rockchick kan zijn. Ze heeft een heel sterke en veelzijdige stem.
![]()
Thé Lau speelt samen met toetsenist Jan-Peter Bast De Vriendschap, één van de mooiste nummers die hij ooit heeft geschreven. Daarna volgt een spetterende finale, als de tien man op het podium Blauw spelen.
Het was leuk, en gewoon jammer dat de zaal maar halfvol zat, want dat verdiende de man niet. In het begin verliep het contact met het publiek ook wat stroef, net alsof de Westlanders niet wisten wanneer ze moesten applaudiseren (als het nummer afgelopen is, en het mag best langer dan drie seconden). Na de pauze liep het wat beter, hij vertelde zelfs nog een anekdote over het Tromp Festival in Monster, waar hij on 2003 had opgetreden. Er stonden 24 rijen 13-jarige meisjes voor het podium te wachten op Jamai 'kennen jullie hem nog?' toen Birgit Schuurman Rigoreus van The Scene zong. Halverwege het nummer kwam Thé Lau op, en een oorverdovende stilte was zijn deel. Gelukkig kwam het bij het derde nummer goed, en kwamen de kids in beweging. 'Bij Blauw dachten die kinderen 'dat nummer draaiden mijn ouders ook altijd''.
Nog één opmerkelijk feit: Ruben Hoeke speelt gitaar in de band van Thé Lau, inderdaad, de zoon van.