quote:
Ik heb dus een deel van dat item gezien.
De deskundo's weten de problemen van Leica ook weer aan het 'vergeten mee te gaan in het digitale tijdperk', en dat klopt volgens mij maar gedeeltelijk. In werkelijkheid was Leica er al erg snel bij met digitale camera'tjes die kwalitatief erg goed waren, fraai vormgegeven, kortom behoorlijk Leica-waardig waren.
Dat Leica niet snel met een DSLR zou komen was te verwachten, het marktaandeel in de traditionele SLR-markt was ook niet bepaald groot.
Wat Leica in technisch opzicht wel te verwijten valt is een vorm van ongepast conservatisme bij het ontwerpen van hun produkten. Al voor de grote doorbraak van digitaal kon je deze ontwikkeling zien aankomen. Waar Leica uit de M6 niet veel meer perste dan een aangepaste M3 (1954), liet Contax zien hoe je in deze tijd eigenlijk een zoekercamera moet bouwen (G2)
Even ter illustratie een vroege M3
![]()
Een M6
![]()
En een Contax G2
![]()
In de SLR-sector duurde het bij de meeste ontwikkelingen jaren voor Leica ze oppakte en in hun SLR's verwerkte
en ze als moderne techniek bestempelde. In de filmpjestijd kon je zoiets best maken, het doelpubliek kocht de camera namelijk toch wel.
In de digitale wereld is die houding echter redelijk dodelijk, ik zie de digitale module voor de R9 dan ook al verouderd zijn bij introduktie.
Waar door de deskundo's aan voorbij werd gegaan was het stuk marketing waar volgens mij de werkelijke problematiek ligt. Als je kijkt wie momenteel nog Leica's gebruiken dan kom je tot de conclusie dat dat vooral oudere fotografen zijn voor wie het merk nog een soort godenstatus heeft. De jongere generaties hebben niet zoveel op met Leica en voor zover ze aan traditionele techniek hangen worden ze naar mijn inzicht beter bediend door voornamelijk Cosina.
Verder wordt het door steeds moeilijker om te achterhalen of uit te leggen waar de meerwaarde van een Leica nou precies ligt. Technisch worden de SLR'ren simpelweg overboden door Nikon en Canon en de rest, met dien verstande dat je daarvoor de helft betaalt.