Bevallingsverhalen deel 3

Lief al diezelfde pakjes! Ik meen me te herinneren dat Maria van Sugar die ook al aan had.

wow renzell.. dat is het enige wat ik op dit moment kan zeggen.. WOW!

Ik hoef toch echt niet snel te huilen, maar nu rolden de tranen toch wel over mijn wangen!
Want ontzettend mooi en herkenbaar geschreven, ik kon je pijn bijna voelen...

Hier nog één hoor. Wat heb je het mooi opgeschreven zeg!!

Renzell, held! Ik heb echt bewondering voor je. Wat een bevalling zeg. Maar prachtig opgeschreven.

Mooi beschreven en verwoorde en vooral spannende heftige en een vol emotie gevulde bevalling Renzell je bent een kanjer !!!

Renzell, wat prachtig vertelt, k heb het zelfs 2 maal gelezen! FANTASTISCH!!!

Hier ook maar even mijn bevallingsverhaal.

10-mei

Om half 7 's ochtends word ik wakker met lichte krampen in mijn buik , ik herken het gevoel niet maar weet wel wat het betekend, het moment is eindelijk daar, ik ga bevallen.
Ik stuur Remco voor de zekerheid toch nog naar zijn werk en beloof hem te bellen als het erger word.
Om half 11 bel ik hem en heb de verloskundige ook even gebeld, die komt langs.
Ze komen bijna tegelijk aan en de verloskundige wil meteen kijken, alles is goed in werking gezet, mijn baarmoedermond is verzacht en heb bijna 1 cm ontsluiting.
Ze verwacht zelf dat de kleine voor 12 uur geboren wordt.

Die dag gaan we wat door met de weeën en krampen, heb veel last van rugweeën maar het is allemaal nog goed te doen, Remco helpt me goed en alles loopt voorspoedig denken we.

Om 4 uur worden de weeën heftiger en zoals beloofd bellen we de verloskundige weer die langs komt, ik heb nu 2 cm ontsluiting en baal daar een beetje van maar ach, ga weer met goede moed verder.

De douche vind ik heerlijk op mijn rug en ook Remco die wat drukt in mijn rug geeft verlichting.

Zo tobben we nog even aan het om 22:00 uur komt de verloskundige weer kijken, bijna 3 cm ontsluiting, ik krijg een beetje een dip maar we kunnen niet anders dan doorgaan.

11- mei

Het is bijna 1 uur als de verloskundige weer komt kijken, nu bijna 4 cm ontsluiting, ik ben blij, nu komt er wat schot in voor me gevoel.
De weeën worden heftiger , heb enorm veel last van rugweeën en heb moeite om de weeën weg te puffen.
Dankzei Remco red ik het elke keer weer, hij staat voor me en ik zit op bed, met mijn hoofd leun ik tegen zijn buik aan en hij trekt een beetje aan mijn armen zodat mijn rug verlicht wordt.
Dit werkt voor mij, dit is prettig en zo kan ik het nog wel even volhouden voor mijn gevoel.

De tijd kruipt voorbij maar toch breekt daar de ochtend aan, de verloskundige is nog een paar keer komen kijken, maar de ontsluiting verloopt heel langzaam.

Om half 8 worden moeder en schoonmoeder erbijgehaald, Remco heeft steun nodig, hij is emotioneel kapot omdat hij er niet tegen kan mij in zoveel pijn te zien.
De moeders erbij helpt en we krijgen allen weer even frisse moed en puffen met zijn vieren de weeën weg, even komt er een hele scherpe wee, raak even in paniek maar mijn moeder haalt me weer terug.

Om 8:30 worden mijn vliezen gebroken

Om ong. 10.45 uur krijg ik persdrang, maar mag nog niet aangezien ik nog geen 10 cm ontsluiting heb, de verloskundige helpt me door met haar vingers meer ontsluiting te creeën, ondertussen puf ik de weeën weg.

Eindelijk krijg ik groen licht, ik mag persen, het is ondertussen 11.15 uur en ik pers met al mijn kracht.
Demi blijft het gelukkig heel goed doen, ze lijkt er niet echt onder de indruk van te zijn.
Ik ben kapot moe, ben echt uitgeput en roep ook steeds dat ik niet meer kan.
De kraamverzorgster is er ondertussen ook bijgekomen en die moet helpen door op mijn buik te drukken, nog steeds pers ik met al mijn kracht maar krijg Demi's hoofdje bijna niet voorbij mijn schaambotje.
Ik zie aan de verloskundige haar gezicht dat ze zich zorgen maakt, ze kijkt ook naar de kraamverzorgster en ik weet dat ik het nu moet doen anders moet ik naar het ziekenhuis.
Demi begint het nu wat moeilijker te krijgen en ik raak te erg uitgeput, val elke keer bijna weg.

Ik slaakte een oerkreet en perste alle kracht uit mijn lichaam, ik voelde nog een scherpe steek wat laten een knip bleek te zijn.

Eindelijk daar is ze, onze kleine meid, ons lief wondertje Demi.
Het is ondertussen 12:42 uur
Ik roep keihard mijn moeder en schoonmoeder die beneden in spanning zitten te wachten.
Ik heb nog nooit 2 mensen zo hard een trap op horen rennen.
Ze kijken vol bewondering naar ons kindje en tranen rollen over hun wangen.
Mijn moeder mag de navelstreng doorknippen aangezien Remco dat wat eng vindt.

Ik ben te moe om haar aan te kijken maar ik hou haar vast en ben eigenlijk helemaal niet van plan haar los te laten, dit is ons dochtertje.







[ Bericht 0% gewijzigd door snakelady op 15-05-2005 18:20:31 ]

snake.. ook jij een prachtig verhaal met een prachtig resultaat!

die laatste foto...

Renzell! Het was een gruwel, maar wat heb je het vreselijk mooi beschreven!

Snake, ook jij hebt het toch maar mooi even zelf gedaan!

Snake wat heb je dat helder beschreven zeg!! En wat een mooi plaatje heb je eraan over gehouden, echt een droppie!!

_{Ook hier biggelen de tranen weer over mijn wangen, wat zijn het toch geweldige verhalen van allemaal kanjers, zucht hormonen...}

Oeh Snakie, je hebt het niet gemakkelijk gehad meid! Maar je hebt het geweldig gedaan. Moe zie je er inderdaad uit, hondsmoe, maar dat mag ook, na zo'n prestatie!!! En die kleine meid:

Snake, mooi beschreven. Wat goed dat je telkens weer nieuwe moed wist te verzamelen en ik vind het altijd mooi om te lezen dat mensen nog een laatste oerkracht kunnen aanboren, zoals jij in dit geval met die laatste perswee. Lijkt me heel bijzonder om mee te maken.

Snake: het resultaat mag er zijn hoor! Mooi verhaal!

JustLurker is helemaal ontroerd van deze verhalen

ik moet zeggen dat ik versteld stond van hoeveel kracht ik in mijn lichaam heb zitten.
En ik niet alleen aan de andere verhalen te lezen.
Renzel, meid, ik dacht dat ik het zwaar heb gehad maar jeetje mina zeg, wat een superwijf ben je toch.

[ Bericht 27% gewijzigd door snakelady op 16-05-2005 23:16:59 ]

Snake wat een mooi verhaal!!!
De kracht spreekt uit je woorden.
En wat is je meisje mooi

Nou Snake, ik denk dat ik voor ons allebei spreek als ik zeg dat bevallen het zwaarste is wat ik ooit heb moeten doen!


Maar aan onze blikken te zien, was het toch wel de moeite waard....

^{excuus voor de te grote foto, ik ga de volgende proberen netjes te verkleinen...}

Wat een prachtige verhalen weer. Je voelt gewoon die emoties, prachtig.

Ik ben wel benieuwd naar Lewis haar verhaal:
"Ik voelde een wee en ik had een dochtertje. Punt."

Snake, ook al zo'n mooi verhaal met een prachtig resultaat.

quote:

Op dinsdag 17 mei 2005 09:18 schreef dutchie het volgende:
Wat een prachtige verhalen weer. Je voelt gewoon die emoties, prachtig.

Ik ben wel benieuwd naar Lewis haar verhaal:
"Ik voelde een wee en ik had een dochtertje. Punt."

hey, als ik het zo weet te rekken kan zij het ook hoor

Wat een verhalen weer zeg, hulde aan de dames!! Wat een kracht Snakelady!
En Renzell, wat schrijf je mooi.

quote:

Op dinsdag 17 mei 2005 08:15 schreef renzell het volgende:
Nou Snake, ik denk dat ik voor ons allebei spreek als ik zeg dat bevallen het zwaarste is wat ik ooit heb moeten doen!

[afbeelding]
Maar aan onze blikken te zien, was het toch wel de moeite waard....

zie helaas de foto niet maar ik geloof je op je woord.
Het was idd het zwaarste maar toch ook het mooiste, ben eigenlijk best trots op mezelf.