R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
misschien kan iemand me helpen... ik probeer wat meer te weten te komen over het feit dat sommige mensen zo snel boos worden en ook erg hevig. bijvoorbeeld mijn vriend; kan boos worden om hele kleine dingen, heel heftig boos zijn en dat ook een paar dagen blijven. vaak gaat het echt nergens over....
hij is nooit fysiek boos, altijd met woorden, soms schelden. het is lastig voor mij omdat ik er dan van baal dat hij weer eens boos is om niets en voor hem moet het toch ook doodvermoeiend zijn? wat kun je eraan doen dat je partner niet de hele tijd uit zijn vel spingt om kleine dingen (voorbeeld: vinden dat iemand te lang onder de douche staat, dat diegene wel erg laat thuis is, dat diegene een keer zijn spullen niet opruimt...)? De boosheid is dan zo erg dat hij in het geval van die douche al na 1 minuut aan de kraan beneden gaat draaien zodat ik geen warm water meer heb (ik zeg daar niets van, dat werkt het beste), vervolgens gooit ie boos de deur dicht en tot aan de avond kan ie dan boos zijn (als je hem eerder belt en hem vraagt naar zijn boodheid hangt ie op) en dan denk ik OMG, doe eens relaxed en spring eens niet zo snel uit je vel! het is niet heel ernstig dit, het zijn kleine dingen maar toch, ze zijn zo vermoeiend!
zal de aard van het beestje wel zijn, komt het misschien omdat hij ook een persoon is die niet goed kan praten, een binnen vetter is? vaak heeft ie ook dat ie ruzietjes om grotere dingen niet vergeet, zijn boosheid kan zo wel een week aanhouden als het om iets groters gaat...
hij is nooit fysiek boos, altijd met woorden, soms schelden. het is lastig voor mij omdat ik er dan van baal dat hij weer eens boos is om niets en voor hem moet het toch ook doodvermoeiend zijn? wat kun je eraan doen dat je partner niet de hele tijd uit zijn vel spingt om kleine dingen (voorbeeld: vinden dat iemand te lang onder de douche staat, dat diegene wel erg laat thuis is, dat diegene een keer zijn spullen niet opruimt...)? De boosheid is dan zo erg dat hij in het geval van die douche al na 1 minuut aan de kraan beneden gaat draaien zodat ik geen warm water meer heb (ik zeg daar niets van, dat werkt het beste), vervolgens gooit ie boos de deur dicht en tot aan de avond kan ie dan boos zijn (als je hem eerder belt en hem vraagt naar zijn boodheid hangt ie op) en dan denk ik OMG, doe eens relaxed en spring eens niet zo snel uit je vel! het is niet heel ernstig dit, het zijn kleine dingen maar toch, ze zijn zo vermoeiend!
zal de aard van het beestje wel zijn, komt het misschien omdat hij ook een persoon is die niet goed kan praten, een binnen vetter is? vaak heeft ie ook dat ie ruzietjes om grotere dingen niet vergeet, zijn boosheid kan zo wel een week aanhouden als het om iets groters gaat...
Ik zou het niet met zo'n iemand uit kunnen houden. Probeer een keer als hij "rustig" is ermee met hem over te praten.
Hmm mijn vriendin vraagt zich af waarom ik nooit boos wordt en overal rustig onder blijft, want ze wil juist dat ik wat fel reageer enzo en dat ik boos word
ik denk niet dat het ligt aan het feit dat het een binnenvetter is, men zegt over mij hetzelfde alleen heb ik het probleem dat ik niet boos kan worden, zelfs al wordt me de pis helemaal lauw gemaakt dan nog trek ik mijn schouders op en ga iets anders doen ..
Als hij zich trouwens over zulke kleine dingen zo boos kan maken, is er dan niet iets anders aan de hand? Misschien is het verstandig om samen eens met een maatschappelijk werker of psychotherapeut te gaan praten ...
Als hij zich trouwens over zulke kleine dingen zo boos kan maken, is er dan niet iets anders aan de hand? Misschien is het verstandig om samen eens met een maatschappelijk werker of psychotherapeut te gaan praten ...
Hij is denk ik geen binnen vetter maar hij reageert zich af op jou bijvoorbeeld terwijl het misschien slecht gaat op zijn werk ofzo. Er stoort hem iets waar die niet voor durft uit te komen en dan maakt hij van een mug een olifant denk ik
Het klinkt alsof er met hem meer aan de hand is... maar je moet je niet op je kop laten zitten door die gek!! Beetje de kraan dichtdraaien, ik zou hem tegen z'n flikker slaan als-ie dat deed!
[under construction]
mijn broertje heeft dat ook, terwijl ik juist de opkropper ben, dus daar ligt het niet aan denk ik. zelf ben ik nauwelijks boos. maar mensen die snel boos worden kunnen volgens mij niet inzien dat iets niet erg is.
je moet em ens vragen waarom die boos wordt en kijken of dat gegrond is, en zo niet, hem ook laten zien dat het niet gegrond is..
denk ik zo
je moet em ens vragen waarom die boos wordt en kijken of dat gegrond is, en zo niet, hem ook laten zien dat het niet gegrond is..
denk ik zo
Misschien heeft dat iets met elkaar te maken, at hij misschien denkt dat het goed is dat hij "boos" wordt? Ik weet het niet... Inderdaad wat underdoggy zegt; praat er eens over met hem, als hij wat rustiger is.
Tja ik HAD een vriend die net zo is tegen zijn vriendinnetjes. Ook tegen mij. Ook tegen mijn ex-vriendin. Vaak zijn deze mensen gewoon erg onzeker. Ze hebben geen vertrouwen. Zoeken overal wat achter. Zien overal complotten..
Ik heb deze vriend verstoten. Ik en mijn andere vrienden met mij waren het gewoon zat. Nu heeft hij een vriendin en die mag alle spreekwoordelijk klappen vangen. Arm kind.
Dat je het uithoudt met hem zeg. Je zal wel van em houden oid. Maar zo laat je je toch niet behandelen? Vroeg of laat wordt je het wel zat. Je kan hem beter meteen verlaten voordat er wel iets fysieks gebeurt..
Ik heb deze vriend verstoten. Ik en mijn andere vrienden met mij waren het gewoon zat. Nu heeft hij een vriendin en die mag alle spreekwoordelijk klappen vangen. Arm kind.
Dat je het uithoudt met hem zeg. Je zal wel van em houden oid. Maar zo laat je je toch niet behandelen? Vroeg of laat wordt je het wel zat. Je kan hem beter meteen verlaten voordat er wel iets fysieks gebeurt..
ja daar probeer ik me ook in te verdiepen dat het wellicht ergens anders aan ligt. in verschillende ruzietjes heb ik er dan ook op aangestuurd dat hij zocht naar mogelijkheden om boos te worden en heb hem geconfroteerd met het feit dat hij misschien niet blij is met onze relatie... elke keer wordt dan toch weer bewezen dat dat het niet is maar dat hij gewoon heel erg snel boos wordt en niet "zoekt" naar een reden om boos te zijn. Hij heeft dit ook naar zijn ouders en andere mensen die dichter bij hem staan, mensen waarvan hij houdt. Het zit in zijn genen, het komt aan één kant van de familie voor... is geen excuus natuurlijk, ik zoek een manier om er mee om te gaan voor mezelf maar ook voor hem... het is niet zo dat ik hierdoor bij hem weg zou gaan maar het is wel een vervelende eigeschap...quote:Op woensdag 16 februari 2005 13:45 schreef R0elio het volgende:
ik denk niet dat het ligt aan het feit dat het een binnenvetter is, men zegt over mij hetzelfde alleen heb ik het probleem dat ik niet boos kan worden, zelfs al wordt me de pis helemaal lauw gemaakt dan nog trek ik mijn schouders op en ga iets anders doen ..
Als hij zich trouwens over zulke kleine dingen zo boos kan maken, is er dan niet iets anders aan de hand? Misschien is het verstandig om samen eens met een maatschappelijk werker of psychotherapeut te gaan praten ...
Toscane, respect hoor, dat jij dat volhoudt. Maar probeer er eens over te praten met hem, het lijkt me dat die jongen een verleden heeft en alles heeft ingeslikt. Iets is er met die jongen goed fout.
Weet hij ook dat het jou weer irriteert, dat hij zo snel boos is?
En een binnenvetter moet eigenlijk geen excuus/reden zijn om maar wel snel boos te worden/zijn.
En een binnenvetter moet eigenlijk geen excuus/reden zijn om maar wel snel boos te worden/zijn.
Zoiets heb je gewoon in je...
1: hij heeft ergens problemen mee, maar ipv. het met jou te overleggen maakt ie om alle kleine dingen ruzie (bijvoorbeeld over dat het op zijn werk niet goed gaat).
2: hij is altijd al zo geweest dat hij een opvliegend karakter heeft
Ik weet niet of het altijd al zo was, dat je wat met hem had?
1: hij heeft ergens problemen mee, maar ipv. het met jou te overleggen maakt ie om alle kleine dingen ruzie (bijvoorbeeld over dat het op zijn werk niet goed gaat).
2: hij is altijd al zo geweest dat hij een opvliegend karakter heeft
Ik weet niet of het altijd al zo was, dat je wat met hem had?
Zo niet, dan toch...
ik denk ook niet dat er iets in zijn verleden is gebeurd of dat hij die boosheid opzoekt. volgens mij ziet hij gewoon niet dat boos worden geen zin heeft..quote:Op woensdag 16 februari 2005 13:50 schreef toscane het volgende:
[..]
ja daar probeer ik me ook in te verdiepen dat het wellicht ergens anders aan ligt. in verschillende ruzietjes heb ik er dan ook op aangestuurd dat hij zocht naar mogelijkheden om boos te worden en heb hem geconfroteerd met het feit dat hij misschien niet blij is met onze relatie... elke keer wordt dan toch weer bewezen dat dat het niet is maar dat hij gewoon heel erg snel boos wordt en niet "zoekt" naar een reden om boos te zijn. Hij heeft dit ook naar zijn ouders en andere mensen die dichter bij hem staan, mensen waarvan hij houdt. Het zit in zijn genen, het komt aan één kant van de familie voor... is geen excuus natuurlijk, ik zoek een manier om er mee om te gaan voor mezelf maar ook voor hem... het is niet zo dat ik hierdoor bij hem weg zou gaan maar het is wel een vervelende eigeschap...
thanks voor de reacties, antwoord op diverse vragen:
- hij is midden 30
- het komt ongeveer eens per maand voor, soms twee keer per maand
- hij is inderdaad erg onzeker
- vaak komt het inderdaad dat ie zich afreageerd (goed voorbeeld is inderdaad dat er dan iets op het werk is)
- soms krijgen we grotere ruzie na zoiets omdat ik dan vervolgens ook boos wordt maar van nature ben ik rustig dus valt dat vaak wel mee, ik zeg dan wel vaak dat zijn boosheid niet normaal is...
- oh ja, dumpen is wel erg kort door de bocht he... wat nog wel vervelend is, is dat er vrijwel nooit een "sorry" komt...
- hij is midden 30
- het komt ongeveer eens per maand voor, soms twee keer per maand
- hij is inderdaad erg onzeker
- vaak komt het inderdaad dat ie zich afreageerd (goed voorbeeld is inderdaad dat er dan iets op het werk is)
- soms krijgen we grotere ruzie na zoiets omdat ik dan vervolgens ook boos wordt maar van nature ben ik rustig dus valt dat vaak wel mee, ik zeg dan wel vaak dat zijn boosheid niet normaal is...
- oh ja, dumpen is wel erg kort door de bocht he... wat nog wel vervelend is, is dat er vrijwel nooit een "sorry" komt...
Wat is jouw rol in de ruzies? Maak jij het vaak goed? Benader je hem steeds? Of wacht je af? Als hij de ruzies meestal begint en weer sust, dan zou ik serieus eens nadenken over de toekomst met hem.
Mja, mijn mening is dat er toch wat dieper zit, lijkt mij niet echt gezond als iemand continue zo bezig is. Ik heb zoiets bij mijn vriendin gehad, die kon ook om de kleinste dingen die ik deed meteen boos worden, gelukkig niet zoals jouw vriend (dat had ze eens moeten proberen...) maar inderdaad om de meest domme en kleine dingen...
Mijn aanpak is in zo'n geval ook de meest rigoreuze, normaal doen en praten en een oplossing zoeken of opzouten. Ik weet niet hoe lang jullie al bij elkaar zijn en of jullie al samenwonen ofzo, dan kan dit extra lastig lijken, maar het moet toch gebeuren! Op deze manier heb je geen plezier meer in je relatie en als het zo blijft voor de rest van je leven... Nou mij niet gezien hoor... Je moet aan jezelf denken in zo'n geval, het is jouw leven en ik weet zeker dat je niks liever wil dan een leuk, plezierig leven en dat hoef je niet hierdoor te laten verzieken.
My 2 cents...
Amen
Succes!
Mijn aanpak is in zo'n geval ook de meest rigoreuze, normaal doen en praten en een oplossing zoeken of opzouten. Ik weet niet hoe lang jullie al bij elkaar zijn en of jullie al samenwonen ofzo, dan kan dit extra lastig lijken, maar het moet toch gebeuren! Op deze manier heb je geen plezier meer in je relatie en als het zo blijft voor de rest van je leven... Nou mij niet gezien hoor... Je moet aan jezelf denken in zo'n geval, het is jouw leven en ik weet zeker dat je niks liever wil dan een leuk, plezierig leven en dat hoef je niet hierdoor te laten verzieken.
My 2 cents...
Amen
Succes!
"Misunderstandings don't exist, only the failure to communicate"
What's your dysfunction?
What's your dysfunction?
nou... het is juist een fijne persoon in de omgang, sociaal, lief, attent, gezellig, geïnteresseerd, maar bij de mensen die dicht bij hem staan: soms snel boos en een grote omslag van de goede eigenschappen (zie boven) naar veel slechte eigenschappen. het bijdraaien duurt dan weer even....quote:Op woensdag 16 februari 2005 13:56 schreef Salvad0R het volgende:
klinkt alsof die persoon niet fijn is in dagelijkse omgang
hij heeft geen vervelende dingen meegemaakt naar mijn weten, is altijd zo geweest (van familie begrepen) en het si dus een "familie-eigenschap" van één kant dan...
ik probeer er wel eens een mouw aan te passen door zelf weg te lopen en hem even boos te laten zijn zonder dat ik meteen iets wil uitpraten, niets helpt, hij is boos en diegene (dus als hij boos is op een ander is dat een ander, maar altijd wel iemand die dichter bij hem staat, tegen wat onbekendere mensen is ie nooit boos) zal dat weten ook...
ik ben ook zo geweest. althans, niet zo, ik was snel erg driftig.
ik ben een gigantische binnenvetter, en stond vroeger echt bekend als een notoire driftkikker, ik kon om de kleinste dingen laaiend worden, en dan was ik echt niet te genieten, deuren gooien, noem maar op.
op de een of andere manier ben ik dat al jaren niet meer, ik denk deels omdat ik mezelf een beetje gevonden heb.
ik denk dat het toch een vorm van afreageren is.
dingen stapelen zich van binnen op, en dan iets heel kleins en onbenulligs al genoeg zijn om een grote uitbarsting te veroorzaken.
overigens vind ik wel dat hij kinderachtig is hoor, met dat dichtdraaien van de kraan.
hoe oud ben je nou?
ik zou daar wel over proberen in gesprek te gaan.
ook denk ik dat hij gewoon eens lekker wat losser moet worden.
wie is hij om te beslissen hoe lang je onder de douche mag staan, dat er iets niet opgeruimd is, enz. ?
ik zou het geloof ik niet lang met hem uithouden.. sorry
ik ben een gigantische binnenvetter, en stond vroeger echt bekend als een notoire driftkikker, ik kon om de kleinste dingen laaiend worden, en dan was ik echt niet te genieten, deuren gooien, noem maar op.
op de een of andere manier ben ik dat al jaren niet meer, ik denk deels omdat ik mezelf een beetje gevonden heb.
ik denk dat het toch een vorm van afreageren is.
dingen stapelen zich van binnen op, en dan iets heel kleins en onbenulligs al genoeg zijn om een grote uitbarsting te veroorzaken.
overigens vind ik wel dat hij kinderachtig is hoor, met dat dichtdraaien van de kraan.
hoe oud ben je nou?
ik zou daar wel over proberen in gesprek te gaan.
ook denk ik dat hij gewoon eens lekker wat losser moet worden.
wie is hij om te beslissen hoe lang je onder de douche mag staan, dat er iets niet opgeruimd is, enz. ?
ik zou het geloof ik niet lang met hem uithouden.. sorry
Ik maakTE het altijd weer goed... nu laat ik het gaan totdat het over is of ik klaag dat ie zo moeilijk zo over niets... maar ik geef niet echt meer mee omdat het nergens over gaat zeg ik ook geen sorry meer, dat deed ik vroeger dus wel...quote:Op woensdag 16 februari 2005 14:00 schreef skiczukie het volgende:
Wat is jouw rol in de ruzies? Maak jij het vaak goed? Benader je hem steeds? Of wacht je af? Als hij de ruzies meestal begint en weer sust, dan zou ik serieus eens nadenken over de toekomst met hem.
ja we wonen samen trouwens en gaan al een tijd met elkaar. tuurlijk is dit niet leuk maar zoals je al hebt gelezen komt het niet wekelijks voor... ik schat het op maandelijks maar ook dat is vermoeiend...
jammer dat je niet meer precies meer weet wat de omslag in jouw karakter heeft veroorzaakt....quote:Op woensdag 16 februari 2005 14:41 schreef MissyMirjaM het volgende:
ik ben ook zo geweest. althans, niet zo, ik was snel erg driftig.
ik ben een gigantische binnenvetter, en stond vroeger echt bekend als een notoire driftkikker, ik kon om de kleinste dingen laaiend worden, en dan was ik echt niet te genieten, deuren gooien, noem maar op.
op de een of andere manier ben ik dat al jaren niet meer, ik denk deels omdat ik mezelf een beetje gevonden heb.
ik denk dat het toch een vorm van afreageren is.
dingen stapelen zich van binnen op, en dan iets heel kleins en onbenulligs al genoeg zijn om een grote uitbarsting te veroorzaken.
overigens vind ik wel dat hij kinderachtig is hoor, met dat dichtdraaien van de kraan.
hoe oud ben je nou?
ik zou daar wel over proberen in gesprek te gaan.
ook denk ik dat hij gewoon eens lekker wat losser moet worden.
wie is hij om te beslissen hoe lang je onder de douche mag staan, dat er iets niet opgeruimd is, enz. ?
ik zou het geloof ik niet lang met hem uithouden.. sorry
kraan dichtdraaien: juist opendraaien zodat ik geen warm water meer heb... krijgen we vaak geen eens ruzie om, heb ik geen zin in dus ik zet de kraan uit en zeep mijn hoofd in en als ik hoor dat hij hem dicht draait draai ik hem weer open misschien ook wel weer heel irri voor hem...
ik denk ook dat ie losser moet worden en hij beslist zeker niet wat ik allemaal wel en niet doe! ruzies gaan meestal om dat soort dingen omdat hij mij blijkbaar erg goed onder de duim wil hebben, wat dus niet echt lukt....
ik denk dat je wel moet uitkijken dat het geen relatie is/wordt waarin hij jou maar onder de duim probeert te duwen, en jij die duim steeds wegdrukt. want dat gaat natuurlijk nergens over. relaties horen gelijkwaardig te zijn.quote:Op woensdag 16 februari 2005 14:46 schreef toscane het volgende:
[..]
jammer dat je niet meer precies meer weet wat de omslag in jouw karakter heeft veroorzaakt....
kraan dichtdraaien: juist opendraaien zodat ik geen warm water meer heb... krijgen we vaak geen eens ruzie om, heb ik geen zin in dus ik zet de kraan uit en zeep mijn hoofd in en als ik hoor dat hij hem dicht draait draai ik hem weer open misschien ook wel weer heel irri voor hem...
ik denk ook dat ie losser moet worden en hij beslist zeker niet wat ik allemaal wel en niet doe! ruzies gaan meestal om dat soort dingen omdat hij mij blijkbaar erg goed onder de duim wil hebben, wat dus niet echt lukt....
en hij is echt kinderachtig hoor, ik zou zeker proberen er eens goed over te praten, hij moet gewoon dimmen. als er iets is wat hem ergert, moet hij het op een normale manier kunnen uitspreken, zodat erover gepraat kan worden in alle redelijkheid
bij mezelf is het denk ik o.a. mijn opleiding geweest, veel aan zelfreflectie gedaan, en daardoor heb ik meer mezelf gevonden, en kon ik beter met mezelf en mijn omgeving omgaan.
het is echt een wereld van verschil.
Om een lang verhaal kort te maken: ik herken mezelf wel enigszins in het verhaal. Ik ben een driftkikker, vroeger er dan nu. Heb nu eens in het halfjaar ofzo een driftbui.
Komt door het opkroppen van gevoelens. Ik voel me dan gewoon echt kut maar weet niet hoe ik me moet afreageren. Dus degene die dan in de buurt is moet het dan ontgelden.
Het enige wat daar tegen helpt is iemand laten begaan en daarna, als diegene rustig is geworden, erover praten.
Komt door het opkroppen van gevoelens. Ik voel me dan gewoon echt kut maar weet niet hoe ik me moet afreageren. Dus degene die dan in de buurt is moet het dan ontgelden.
Het enige wat daar tegen helpt is iemand laten begaan en daarna, als diegene rustig is geworden, erover praten.
Dit is bijna standaard, men voelt zich vrijer met mensen waar hij/zij van houdt dus maakt ook eerder ruzie met hen, mijn broertje is ook zo, tegenover "onbekenden" lijkt hij de ideale jongeman, maar als hij met mij alleen is is er geen land mee te bezeilen.quote:Hij heeft dit ook naar zijn ouders en andere mensen die dichter bij hem staan, mensen waarvan hij houdt
Ik zou denk ik toch eens voorzichtig vragen of wat "externe" hulp, van onbekenden dus, geen goed idee is om dit driftbuien te kunnen controleren.
Op het moment dat hij zich er bewust van wordt dat dit eigenlijk niet normaal is, en erachter kan komen hoe dit veroorzaakt wordt is er ook ruimte voor een oplossing,
ja dat is wat ik nu doe maar het juiste moment zoeken om er dan weer opp terug te komen is vaak wel weer lastig... nu was het trouwens 1,5 geleden als ik het goed heb maar is mijns inziens toch teveel... als je dan van familie hoort dat zij dezelfde problemen horen dan word je er wel eens moedeloos van! denk ik echt van fijn dat het in je genen zit maar hoe krijgen we het eruit???quote:Op woensdag 16 februari 2005 14:50 schreef goddess-in-heaven het volgende:
Om een lang verhaal kort te maken: ik herken mezelf wel enigszins in het verhaal. Ik ben een driftkikker, vroeger er dan nu. Heb nu eens in het halfjaar ofzo een driftbui.
Komt door het opkroppen van gevoelens. Ik voel me dan gewoon echt kut maar weet niet hoe ik me moet afreageren. Dus degene die dan in de buurt is moet het dan ontgelden.
Het enige wat daar tegen helpt is iemand laten begaan en daarna, als diegene rustig is geworden, erover praten.
tsja, ik kan het proberen ook al weet ik dat hij er wsl niet open voor staan, ik kan het wel proberen.quote:Op woensdag 16 februari 2005 14:53 schreef R0elio het volgende:
[..]
Dit is bijna standaard, men voelt zich vrijer met mensen waar hij/zij van houdt dus maakt ook eerder ruzie met hen, mijn broertje is ook zo, tegenover "onbekenden" lijkt hij de ideale jongeman, maar als hij met mij alleen is is er geen land mee te bezeilen.
Ik zou denk ik toch eens voorzichtig vragen of wat "externe" hulp, van onbekenden dus, geen goed idee is om dit driftbuien te kunnen controleren.
Op het moment dat hij zich er bewust van wordt dat dit eigenlijk niet normaal is, en erachter kan komen hoe dit veroorzaakt wordt is er ook ruimte voor een oplossing,
en ja, hij lijkt zeker de ideale man voor "onbekenden", voor mij is het dan natuurlijk ook wel, alleen die buien he...
Ik spring ook wel 's uit m'n vel, maar dan ben ik het ook meteen kwijt. Dat weet m'n vriend, die laat me dan ook rustig springen en komt als de bui over is wel weer terug.
Het nadeel van in de bergen fietsen: what comes down, must go up!
en als je eens voorstelt samen aar een psycholoog te gaan ofzo? dan leert ie vanzelf of het te maken heeft met "iets van vroeger" of iets anders. waarschijnlijk kan hij dan ook leren z'n boosheid te projecteren op iets anders dan de mensen waarbij hij zich prettig voelt.
ik weet niet bij wie het voorkomt in zn familie, zn ouders of opas omas tantes en ooms, maar als het bij zn pa is geweest bijvoorbeeld zal hij in het verleden ook niet echt een lekker voorbeeld zijn geweest, alles projecteren op z'n vrouw en kinderen bijvoorbeeld. het kan best psychologich zo doorgegeven zijn.
ik weet niet bij wie het voorkomt in zn familie, zn ouders of opas omas tantes en ooms, maar als het bij zn pa is geweest bijvoorbeeld zal hij in het verleden ook niet echt een lekker voorbeeld zijn geweest, alles projecteren op z'n vrouw en kinderen bijvoorbeeld. het kan best psychologich zo doorgegeven zijn.
Verschrikkelijk vermoeiend, zo iemand. Altijd dat verongelijkte, altijd denken dat iedereen er op uit is om hem te pakken of dat alles bedoeld is om hem dwars te zitten en nooit eens zijn eigen gedrag ter discussie stellen of inderdaad een keer de onredelijkheid of het ongelijk toegeven.
Ik herinner me nog eens een topic van jou waarin het er ook om ging dat je vriend zo verschrikkelijk star was en niet van plan om ook maar een duimbreed toe te geven.
Ik denk dat je er maar gewoon vanuit moet gaan dat die jongen onverbeterlijk is en dat je je af moet vragen of je daarmee kan en wil leven of niet.
Zo kort door de bocht vind ik dumpen overigens niet in dit geval.
Het is geen klein dingetje of een eenmalig incident, het verziekt de hele sfeer en maakt dat je constant op eieren loopt en dat is wel even een verschil.
Maar je moet voor jezelf de afweging maken natuurlijk.
Ik herinner me nog eens een topic van jou waarin het er ook om ging dat je vriend zo verschrikkelijk star was en niet van plan om ook maar een duimbreed toe te geven.
Ik denk dat je er maar gewoon vanuit moet gaan dat die jongen onverbeterlijk is en dat je je af moet vragen of je daarmee kan en wil leven of niet.
Zo kort door de bocht vind ik dumpen overigens niet in dit geval.
Het is geen klein dingetje of een eenmalig incident, het verziekt de hele sfeer en maakt dat je constant op eieren loopt en dat is wel even een verschil.
Maar je moet voor jezelf de afweging maken natuurlijk.
In deze tijd. Mag ik gewoon eerlijk zeggen dat ik nog nooit zo gelukkig ben geweest als nu?
Tijdens die ruzies, wordt 'ie dan ook persoonlijk? Dat hij je verbaal vernedert?
Het is moeilijk vriendelijkheid weg te geven, het wordt bijna altijd teruggegeven.
Het zit niet in zijn genen, maar in zijn opvoeding. En jij kan hem niet veranderen. Dat moet hij zelf willen.
ja dat is wel iets waar ik vaak aan denk, is het gewoon doorgegeven vanuit genen of vanuit ervaring (zijn vader overigens en die hele familie...)...quote:Op woensdag 16 februari 2005 15:00 schreef releaze het volgende:
en als je eens voorstelt samen aar een psycholoog te gaan ofzo? dan leert ie vanzelf of het te maken heeft met "iets van vroeger" of iets anders. waarschijnlijk kan hij dan ook leren z'n boosheid te projecteren op iets anders dan de mensen waarbij hij zich prettig voelt.
ik weet niet bij wie het voorkomt in zn familie, zn ouders of opas omas tantes en ooms, maar als het bij zn pa is geweest bijvoorbeeld zal hij in het verleden ook niet echt een lekker voorbeeld zijn geweest, alles projecteren op z'n vrouw en kinderen bijvoorbeeld. het kan best psychologich zo doorgegeven zijn.
ik denk dat genen eerlijk gezegd klein beetje n lulverhaal is.
tuurlijk, de een is meer aangebrand dan de ander, maar dit heeft denk ik meer te maken met het feit dat hij een binnenvetter is
misschien is zn jeugd ook niet geheel gladjes verlopen?
tuurlijk, de een is meer aangebrand dan de ander, maar dit heeft denk ik meer te maken met het feit dat hij een binnenvetter is
misschien is zn jeugd ook niet geheel gladjes verlopen?
Ik begrijp je wel... het blijft een situatie van incidenten in een leuke relatie... dingetjes die eens in de maand terugkomen, tuurlijk zijn ze vermoeiend maar als ik het zo om me heen hoor en op dit forum leest is dit niets vreemds... uitmaken heb ik heus wel eens over nagedacht maar vergeet niet dat jij nu alleen de "problemen" hoort en de leuke dingen die er meestal zijn niet...quote:Op woensdag 16 februari 2005 15:02 schreef Angeles het volgende:
Verschrikkelijk vermoeiend, zo iemand. Altijd dat verongelijkte, altijd denken dat iedereen er op uit is om hem te pakken of dat alles bedoeld is om hem dwars te zitten en nooit eens zijn eigen gedrag ter discussie stellen of inderdaad een keer de onredelijkheid of het ongelijk toegeven.
Ik herinner me nog eens een topic van jou waarin het er ook om ging dat je vriend zo verschrikkelijk star was en niet van plan om ook maar een duimbreed toe te geven.
Ik denk dat je er maar gewoon vanuit moet gaan dat die jongen onverbeterlijk is en dat je je af moet vragen of je daarmee kan en wil leven of niet.
Zo kort door de bocht vind ik dumpen overigens niet in dit geval.
Het is geen klein dingetje of een eenmalig incident, het verziekt de hele sfeer en maakt dat je constant op eieren loopt en dat is wel even een verschil.
Maar je moet voor jezelf de afweging maken natuurlijk.
maar toch bedankt
@ CartWoman, het verbaal vernederen vindt eigenlijk niet plaats nee...
@ Bankrupcy, ik twijfel hier inderdaad over
@ MissyMirjam, naar ik weet een jeugd zonder problemen! wel is ie altijd heel onzeker geweest...
@ Bankrupcy, ik twijfel hier inderdaad over
@ MissyMirjam, naar ik weet een jeugd zonder problemen! wel is ie altijd heel onzeker geweest...
Daarom krijg ik ook kippevel van deze situatie.quote:Op woensdag 16 februari 2005 15:02 schreef Angeles het volgende:
Verschrikkelijk vermoeiend, zo iemand. Altijd dat verongelijkte, altijd denken dat iedereen er op uit is om hem te pakken of dat alles bedoeld is om hem dwars te zitten en nooit eens zijn eigen gedrag ter discussie stellen of inderdaad een keer de onredelijkheid of het ongelijk toegeven.
Het is sprekend m'n schoonvader, waar we dus geen contact meer mee hebben sinds een jaar geleden.
Die kon zo verschrikkelijk tekeer gaan, onredelijk tot en met. Als je er iets van zei (op een rustige toon) ging 'ie nog meer over de rooie.
Hij kon je tot op het bot vernederen, om niks...
Ook een erg onzekere man, die zich alleen goed kon voelen door macht uit te oefenen over anderen.
Vandaar mijn vraag, toscane.
Het is moeilijk vriendelijkheid weg te geven, het wordt bijna altijd teruggegeven.
Het zit in de genen, niet in de opvoeding. In mijn familie zijn ook meer mensen die opvliegend kunnen reageren. Mijn ouders hebben ook altijd geprobeerd mijn dirftbuien (op verschillende manieren) tegen te gaan maar het enige wat hielp was me laten begaan en dan naderhand praten.quote:Op woensdag 16 februari 2005 15:03 schreef bankrupcy het volgende:
Het zit niet in zijn genen, maar in zijn opvoeding. En jij kan hem niet veranderen. Dat moet hij zelf willen.
en aan TS, je kan beter er wel achteraf over praten, want ws is je vriend ook niet blij met zn buien (boos zijn kost veeeel energie!) en dat hoeft niet heel dramatisch, maar gewoon vragen of het weer gaat. Aangezien jij het een probleem vindt, zal je het ook wel meoten bespreken.
Je vriend kan wel veranderen (al zal het misschien niet helemaal verdwijnen) maar dat kan alleen als hij inziet dat zijn driftbuien niet werken en het beter is om je gevoelens eerder te uiten
En al die adviezen: naar psycholoog, hulp zoeken etc. JE kan ook overal een heel groot probleem van maken.
een jeugd zonder problemen garandeert niets, net zoals een jeugd met allerlei problemen niets garandeert .. Het gaat erom hoe je hiermee omgaat
[ Bericht 14% gewijzigd door R0elio op 16-02-2005 15:33:28 ]
[ Bericht 14% gewijzigd door R0elio op 16-02-2005 15:33:28 ]
Er zijn vast ook nog wel leuke dingen, daar twijfel ik ook niet aan. Maar zoiets geeft wel een enorme schaduw. Zijn grillen zijn onredelijk en jij loopt op je tenen of je zit in een huis vol herrie, dat beïnvloedt toch de hele sfeer? Vaak is het nog onvoorspelbaar ook omdat ze vaak - ik spreek uit ervaring - gewoon naar iets zitten te zoeken om ruzie over te maken. Om ieder klein dingetje kan de boel ontploffen en dat leeft gewoon niet lekker. De dingen die objectief gezien leuk zijn daargelaten.
Dat het in de genen zit is onzin, want dat je een bepaalde aanleg hebt voor een karaktereigenschap betekent natuurlijk niet dat je je er dan maar bij neer mag leggen en alles op die zogenaamde genen mag schuiven. Er is ook nog zoiets als zelfbeheersing. Vlak trouwens ook het effect van de opvoeding niet uit, het feit dat zijn ouders het ook hebben wijst niet alleen op de genen, maar ook dat het is wat hij al die tijd heeft gezien, de manier waarop hij heeft leren ruzie maken.
Allemaal vervelend voor hem, maar geen excuus.
Als hij bovendien geen kwaad of onredelijkheid ziet in zijn gedrag is de kans niet erg groot dat het ooit verandert.
Jij moet beslissen. Jij moet er mee leven.
Dat het in de genen zit is onzin, want dat je een bepaalde aanleg hebt voor een karaktereigenschap betekent natuurlijk niet dat je je er dan maar bij neer mag leggen en alles op die zogenaamde genen mag schuiven. Er is ook nog zoiets als zelfbeheersing. Vlak trouwens ook het effect van de opvoeding niet uit, het feit dat zijn ouders het ook hebben wijst niet alleen op de genen, maar ook dat het is wat hij al die tijd heeft gezien, de manier waarop hij heeft leren ruzie maken.
Allemaal vervelend voor hem, maar geen excuus.
Als hij bovendien geen kwaad of onredelijkheid ziet in zijn gedrag is de kans niet erg groot dat het ooit verandert.
Jij moet beslissen. Jij moet er mee leven.
In deze tijd. Mag ik gewoon eerlijk zeggen dat ik nog nooit zo gelukkig ben geweest als nu?
zelfde hier.. mijn vriendin wil ook wel dat ik eens wat feller mag reageren.. heb er nooit zo'n zin in kost te veel energiequote:Op woensdag 16 februari 2005 13:42 schreef apachzor het volgende:
Hmm mijn vriendin vraagt zich af waarom ik nooit boos wordt en overal rustig onder blijft, want ze wil juist dat ik wat fel reageer enzo en dat ik boos word
Capoeira is like fire...some people can hold on to it and encompass it and it will be a part of their life...and some people, they touch it and get too hot and they drop it.
Dit stukje pik ik even uit je overige (zeer herkenbare) verhaal.quote:Op woensdag 16 februari 2005 15:30 schreef Angeles het volgende:
Als hij bovendien geen kwaad of onredelijkheid ziet in zijn gedrag is de kans niet erg groot dat het ooit verandert.
Het niet 'sorry' kunnen zeggen... alarmbellen all over the place.
Al hoeft mijn ervaring natuurlijk niet die van een ander te zijn; bij mijn schoonvader begon het exact zoals bij de vriend van toscane.
Het is moeilijk vriendelijkheid weg te geven, het wordt bijna altijd teruggegeven.
het achteraf praten lukt wel vaak en vaak komt daar ook iets onderliggends uit... ik zeg dan ook dat ie dát moet zeggen en niet boos moet worden op iets wat volgens hem betrekking heeft op wat hij eigenlijk wil zeggen. vaak lut het toch niet om duidelijk te omschrijven wat precies het probleem, ja het lukt wel maar vaak pas weken later... hij heeft lang nodig om er over na te denken en er dan over te praten...
soms blijkt hij me wel te wijzen op iet onderliggends waar wat in zit... als ik dan weer ga nadenken blijkt dat ik ook niet alles op de handige manier aanpak maar het zou zovee energie schelen als we het daar meteen over kunnen hebben... hier lijkt wel iets verbetering te komen, in alle driftbuien wel maar vanmorgen was weer even een stap terug, iets kleins waar ie absoluut niet over uit zijn vel had hoeven springen...
soms blijkt hij me wel te wijzen op iet onderliggends waar wat in zit... als ik dan weer ga nadenken blijkt dat ik ook niet alles op de handige manier aanpak maar het zou zovee energie schelen als we het daar meteen over kunnen hebben... hier lijkt wel iets verbetering te komen, in alle driftbuien wel maar vanmorgen was weer even een stap terug, iets kleins waar ie absoluut niet over uit zijn vel had hoeven springen...
ja ok maar wat jij beschrijft lijkt het erop dat je schoonvader altijd onmogelijk was... mijn vriend is "slechts" eens per maand onmogelijk, soms een uurtje, soms een paar dagen.... dit lijkt mij wel een essentieel verschilquote:Op woensdag 16 februari 2005 15:40 schreef CartWOman het volgende:
[..]
Dit stukje pik ik even uit je overige (zeer herkenbare) verhaal.
Het niet 'sorry' kunnen zeggen... alarmbellen all over the place.
Al hoeft mijn ervaring natuurlijk niet die van een ander te zijn; bij mijn schoonvader begon het exact zoals bij de vriend van toscane.
Zoals CartWOman al zegt, het begon zoals bij jouw vriend. Daar moet je dus wel op letten. Vaak proberen mensen precies hoe ver ze kunnen gaan en als jij je grenzen niet bewaakt of ze niet kunt aangeven omdat hij er eenvoudig doof voor is dan gaat het ongemerkt steeds verder.
Het hoeft niet zo te gaan. Maar het gevaar is er. Het is voor jou duidelijk een probleem en terecht ook.
Eens in de maand is misschien niet zo problematisch, maar het is wel een klein bommetje onder jullie dagelijks leven, je weet nooit wanneer er weer een ontploffing komt en of het in de toekomst een grotere bom gaat worden. Dat is het nare, het onrustgevende.
Er is niemand die zegt dat jij bij je vriend weg MOET, er zullen zat mensen zijn die uitstekend kunnen leven met een grillige en onredelijke partner. Voorwaarde is dan denk ik wel om het je totaal niet aan te trekken en gewoon (in overdrachtelijke zin) de deur achter je dicht te trekken en zoiets te hebben van, doei, ga maar lekker tegen de muur zitten mokken. Zodat hij geen publiek heeft voor zijn onredelijke buien. Je moet dan natuurlijk wel de echte meningsverschillen van de onredelijke ruziepartijen blijven onderscheiden en het kost gewoon veel zelfvertrouwen, want doen alsof het je niks kan schelen werkt niet, dan is het nog enerverend, het moet je echt niet kunnen schelen als je ermee wil kunnen leven. Je doet het namelijk niet om hem een lesje te leren, want dat lukt je toch niet.
Als je dat niet kunt moet je je wel goed realiseren dat de kans dat hij nooit verandert of dat het zelfs erger wordt er wel inzit en hoe je daarmee om denkt te kunnen gaan. Natuurlijk is hij onredelijk en zou hij de consequenties van zijn gedrag moeten dragen inplaats van jij. Maar dat is gewoon niet te sturen.
Het hoeft niet zo te gaan. Maar het gevaar is er. Het is voor jou duidelijk een probleem en terecht ook.
Eens in de maand is misschien niet zo problematisch, maar het is wel een klein bommetje onder jullie dagelijks leven, je weet nooit wanneer er weer een ontploffing komt en of het in de toekomst een grotere bom gaat worden. Dat is het nare, het onrustgevende.
Er is niemand die zegt dat jij bij je vriend weg MOET, er zullen zat mensen zijn die uitstekend kunnen leven met een grillige en onredelijke partner. Voorwaarde is dan denk ik wel om het je totaal niet aan te trekken en gewoon (in overdrachtelijke zin) de deur achter je dicht te trekken en zoiets te hebben van, doei, ga maar lekker tegen de muur zitten mokken. Zodat hij geen publiek heeft voor zijn onredelijke buien. Je moet dan natuurlijk wel de echte meningsverschillen van de onredelijke ruziepartijen blijven onderscheiden en het kost gewoon veel zelfvertrouwen, want doen alsof het je niks kan schelen werkt niet, dan is het nog enerverend, het moet je echt niet kunnen schelen als je ermee wil kunnen leven. Je doet het namelijk niet om hem een lesje te leren, want dat lukt je toch niet.
Als je dat niet kunt moet je je wel goed realiseren dat de kans dat hij nooit verandert of dat het zelfs erger wordt er wel inzit en hoe je daarmee om denkt te kunnen gaan. Natuurlijk is hij onredelijk en zou hij de consequenties van zijn gedrag moeten dragen inplaats van jij. Maar dat is gewoon niet te sturen.
In deze tijd. Mag ik gewoon eerlijk zeggen dat ik nog nooit zo gelukkig ben geweest als nu?
Juist niet altijd, het begon vrij onschuldig: zoals jij beschrijft.quote:Op woensdag 16 februari 2005 15:53 schreef toscane het volgende:
[..]
ja ok maar wat jij beschrijft lijkt het erop dat je schoonvader altijd onmogelijk was... mijn vriend is "slechts" eens per maand onmogelijk, soms een uurtje, soms een paar dagen.... dit lijkt mij wel een essentieel verschil
Vanaf dat hij werd ontslagen op 42-jarige leeftijd (wegens woede-uitbarstingen) ging het écht bergafwaarts.
Ik zou als ik jou was heel goed duidelijk maken wat je wel en niet pikt. Als hij echt z'n best wil doen om jullie relatie prettig te houden luistert hij en gaat hij eraan werken.
Het is moeilijk vriendelijkheid weg te geven, het wordt bijna altijd teruggegeven.
|
|
