Suzanna, iddd wat Kozakken zegt vaak lijkt het veel erger dan het is.
Schrijf eens een tijdje op wanneer ze huilt, hoelang ze huilt, wat jij hebt ondernomen in die tijd, wat je hebt gegeten und so weiter. Misschien dat je zo een structuur kan ontdekken.
En over tips en adviezen, tja toch echt ieder kind is anders, net als iedere ouder, je zult toch zelf moeten aftasten. Het is heel moeilijk zo in het begin. Ik vergelijk het voor mezelf altijd maar met verliefdheid of een beginnende relatie (ja ja lb's visies over het moederschap zijn binnenkort te koop
![]()
). In het begin ben je gewoon heel onzeker terwijl juist dat het moeilijkste is. Het aftasten, het zoeken, het wennen aan elkaar en aan de situatie, leren 'leven met elkaar' Het ene moment is alles super, het gaat helemaal geweldig en het volgende moment stort dat helemaal in elkaar als er iets mis gaat, wat dan ook. Het lijkt allemaal vreselijk te zijn, niet meer goed te komen enzovoorts. Je bent er zelf ook heel kwetsbaar voor, het komt denk ik doordat je die eerste tijd vooral met je gevoel leeft en niet rationeel. Is heel normaal alles giert door je lief, ze is zo lief, zo mooi, zo leuk, je zou zo graag willen dat alles mooi en goed gaat. Helaas is dat gewoon af en toe niet zo en het hangt gedeeltelijk van jou af. Aan de ene kant ben jij degene die er voor moet zorgen maar aan de andere kant kan je er soms ook helemaal niks aan doen. Maar na een tijdje zal er een moment komen dat je denkt, hey het gaat goed! Opeens van de 1 op de andere dag realiseer je je, het gaat allemaal best wel en tuurlijk er zal nog wel eens een kutdag zijn maar he! dat hebben we allemaal wel eens toch. Daarnaast is er nog heel veel tijd om te genieten van de leuke dingen en d'r overal mee naar toe te nemen, dat moet nog een hele lange tijd. Maar echt dat moment komt, het lijkt nu alleen zo onbereikbaar. Kom op he, het komt wel!