The Spurs: de sleeping giant van het Engelse voetbal.
Over de hele wereld dragen voetbalfans Tottenham Hotspur een warm hart toe. De club was eens een grootheid in het Engelse voetbal, maar wanbeleid heeft The Sleeping Giant doen inslapen. Over de historie en het heden van een roemruchte voetbalclub uit Londen.Tottenham Hotspur ziet in 1882 het levenslicht onder de naam Hotspur Football Club. De club wordt opgericht door een paar jongemannen, die les krijgen op een nabijgelegen school. De jeugd heeft genoeg van het traditionele cricket en legt zich toe op de voetbalsport. De club dankt haar opvallende naam aan Sir Henry Percy, een lokale edelman uit de veertiende eeuw die ook bekend was onder de naam Sir Henry Hotspur. Al snel verandert de club haar naam in Tottenham Hotspur, omdat het zich wil onderscheiden van een ander club genaamd Londen Hotspur.
In haar beginjaren speelt Tottenham Hotspur in navy-blue shirts. In de seizoenen die volgen krijgen de fans een modeshow aan tricots voorgeschoteld. De club speelt in rode, blauwe, bruine en zelfs goudkleurige shirts, maar in het seizoen 1899-1900 wordt de huidige outfit in gebruik genomen. Toch heeft de club de huidige kledingcombinatie niet zelf verzonnen. Het witte shirt, met navy-blue broek werd afgekeken van Preston, in die tijd een zeer succesvol team.
In 1888 gaat Tottenham Hotspur voor het eerst een stadion bespelen. De eerste thuishaven van de club draagt de naam Northumberland Park. Door de verhuizing kunnen de fans voortaan vanaf een tribune de wedstrijden van hun favoriete club bekijken. In die tijd was de club al bijzonder populair. Sinds Tottenham Hotspur in 1896 was toegelaten tot de Southern League, trok het wekelijks 15.000 fans. Als Charles Roberts de voorzittershamer in handen krijgt, begint de club echt te groeien. In 1899 volgt wederom een verhuizing naar een nieuw onderkomen. Nabij High Road verrijst een stadion dat genoemd wordt naar de nabijgelegen hoofdstraat: White Hart Lane.
De verhuizing draait uit op een succes. In 1900 pakt de club haar eerste prijs door het kampioenschap van de Southern League te veroveren. Een jaar later wordt deze prestatie bekroond met winst in het FA Cup-toernooi. Na enkele succesvolle seizoenen in de Southern League, wordt de club genomineerd voor promotie naar de Second Division. In haar eerste seizoen eindigen
The Spurs direct als tweede, en volgt promotie naar de First Division. Vanaf dat moment breken mindere tijden aan. Tottenham Hotspur verliest veel spelers door militaire verplichtingen en bezet in 1915, als de Eerste Wereldoorlog uitbreekt, de laatste plaats.
Als in 1919 de vrede getekend wordt, begint het voetbal weer langzaam van de grond te komen. Tottenham Hotspur moet het seizoen aanvangen in de Second Division. Arsenal neemt de opengevallen plek in de First Division op een zeer dubieuze manier over. Volgens sommigen is dit de reden van de rivaliteit, die nog altijd tussen beide clubs woedt. Tottenham Hotspur neemt echter sportieve revanche. In 1920 grijpt de club het kampioenschap in de Second Division, waarna een jaar later de FA Cup voor de tweede maal in de historie wordt veroverd. Op Stamford Bridge delft Wolverhampton Wanderes met 1-0 het onderspit.
In de jaren twintig en dertig breekt een mindere periode aan. De club zakt steeds verder weg op de ranglijst van de First Division, en maakt ook in de FA Cup weinig klaar. In 1928 volgt degradatie naar de Second Division. Tot afgrijzen van de fans vestigt rivaal Arsenal in de jaren dertig een hegemonie. Ondanks het feit dat de prestaties achterblijven, lijkt de achterban van
Spurs alleen maar te groeien. In 1938 zit White Hart Lane afgeladen vol, als maar liefst 75.038 fans aanschouwen hoe de club met 0-1 verliest van Sunderland. Op 3 september 1940 verklaart Engeland de oorlog aan Duitsland, en worden de voetbalcompetities voor onbepaalde tijd opgeschort.
Tottenham Hotspur komt na de Tweede Wereldoorlog maar moeizaam op gang. Hoewel Londen nimmer onder het juk leefde van de Duitse bezetter, heeft de stad veel te verduren gehad. Pas in 1949 krabbelt de club weer overeind. Arthur Rowe, een oud-speler van de Londenaren, wordt aangesteld als nieuwe manager. Onder zijn heerschappij gaat de club een vernieuwende stijl van voetbal spelen. Met de push-and-run tactiek wordt een compleet nieuwe soort passing-game ontwikkelt. Het brengt de club bijzonder veel populariteit onder voetbalfans. De tactiek sorteert niet alleen effect, het is ook nog eens spectaculair om naar te kijken.
Het voetbalverstand van Rowe legt de club geen windeieren. Met bijzonder snel en krachtig spel worden de tegenstanders opgerold en pakt de club in 1950 het kampioenschap van de Second Division. Een jaar later wordt ook de titel veroverd in de First Division. Sterspelers van de ploeg zijn Sir Alf Ramsey (die Engeland in 1966 al bondscoach de wereldtitel schenkt), Bill Nicholson en Ronnie Burgess. Tottenham Hotspur kan haar titelrush geen gevolg geven. Tegenstanders stellen zich steeds beter in op de push-and-run-tactiek, waardoor het effect langzaam wegebt.
In 1956, na een aantal mindere jaren, volgt een belangrijk moment in de clubhistorie. Tottenham Hotspur stelt ex-speler Bill Nicholson aan als manager. Onder zijn leiding wordt direct een 10-4 monsterzege geboekt op Everton. Het is een voorbode van wat komen gaat. Nicholson is al sinds 1936 verbonden aan de club als speler. In de 68 jaar die volgen leert hij de club van binnen en buiten kennen, en schopt hij het zelfs tot voorzitter. Als manager boekt hij zijn grootste successen. Het begin van de jaren zestig staat op White Hart Lane en omstreken nog altijd bekend als het
Glory Glory Era. In 1961 pakt de club de dubbel, waarna in 1962 de FA Cup nogmaals gewonnen wordt. Een jaar later wordt met de Europa Cup II de eerste Europese prijs veroverd.
In deze periode kent het elftal van Tottenham Hotspur enkele markante spelers. Aanvoerder Danny Blanchflower speelt een zeer belangrijke rol. Samen met Nicholson sleutelt hij aan het herkenbare spel dat de club grote successen bracht. John White staat onder de supporters bekend als Ghost, omdat hij tijdens een partij golf geraakt wordt door de bliksem. David Mackay wordt geroemd om zijn bikkelharde tackles en Jimmy Greaves maakt furore als een ouderwetse targetman. Hij scoort maar liefst 220 doelpunten namens Spurs. Met 37 doelpunten in een seizoen is hij bovendien nog altijd houder van het clubrecord.
Na 1964 beginnen de jaren te tellen voor het succeselftal. Het team valt mede door blessures en transfers langzaam uiteen. Nicholson probeert het team te herbouwen, en boekt in 1967 nogmaals een groot succes. Met onder meer Terry Venables in het elftal wint Tottenham Hotspur de FA Cup. Hierna is het gedaan met het
Glory Glory Era. De club zakt langzaam weg op de ranglijst en degradeert in 1976 naar de Second Division. De aanstelling van Keith Burkinshaw als manager betekent een ommekeer. De club promoveert terug naar de hoogste afdeling en pakt in 1981 wederom de FA Cup. Manchester City wordt na een replay verslagen. Een jaar later prolongeert Spurs haar titel door Queens Park Rangers te verslaan.
De dubbele FA Cup-winst is een voorbode van nieuwe Europese successen. Een zeer sterk Tottenham Hotspur met onder meer Steve Archibald. Osvaldo Ardiles, Glenn Hoddle en Garth Crooks verovert in 1984 de UEFA Cup. Keith Burkinshaw stapt op na het grote succes. Hij wordt opgevolgd door Peter Shreeves, die niet veel later plaats moet maken voor David Pleat. Onder diens leiding bereikt Spurs in 1987 wederom de finale van de FA Cup. De club heeft nog nooit een grote finale verloren, terwijl tegenstander Coventry City nog nooit een grote eindstrijd speelde. Toch verliest de Tottenham Hotspur de finale met 3-2. Niet veel later stapt Pleat op vanwege problemen in diens privé-leven.
De leiding van Tottenham Hotspur stelt oud-speler Terry Venables aan als vervanger. Tijdens het zesjarige bewind van
El Tel staat de club veel in de belangstelling. In 1989 eindigt Spurs op een derde plaats in de competitie, waarna een jaar later de FA Cup andermaal gewonnen wordt. Sterspelers van het team zijn de bij vlagen even geniale als gestoorde middenvelder Paul Gascoigne en de makkelijk scorende spits Gary Lineker. Begin jaren negentig neemt Venables (die nadien de functie van algemeen directeur bekleedt) de club over samen met zakenman Alan Sugar. Het duo betaalt de clubschulden af en laat Peter Shreeve terugkeren als manager. De nieuwe constructie loopt uit op een deceptie. Na het ontslag van Shreeve eindigt Spurs in zijn eerste Premier League-seizoen in de middenmoot en wordt Venables uit de directie verwijderd na een zakelijk geschil met de invloedrijke Sugar.
De directie maakt andermaal schoon schip en stelt ex-speler Osvaldo Ardiles aan als nieuwe manager. Een verrassing, aangezien de Argentijn nauwelijks trainerservaring heeft op het hoogste niveau. Wel heeft hij kort voor zijn aanstelling West Bromwich Albion naar het Premiership geloodst. Lineker en Gascoigne zijn op dat moment al vertrokken, en vervangen door Teddy Sheringham en Gordon Durie. Het mag niet baten. Spurs beleefd een rampseizoen met een vijftiende plaats als eindnotering. Bovendien steken steeds meer geruchten op over vermeende wanbetalingen midden jaren tachtig.
In 1994 wordt Tottenham Hotsour schuldig bevonden aan het plegen van illegale betalingen aan spelers. De FA straft de club met harde hand: twaalf punten aftrek, een seizoen uitsluiting uit de FA Cup en 600.000 pond boete. Voorzitter Sugar vecht de straf aan, met het argument dat de betalingen niet zijn gedaan door de huidige directie. Zijn juridische strijd heeft succes. De club mag alsnog meedoen aan de FA Cup en de puntenstraf wordt ingetrokken. In hetzelfde seizoen wordt Ardiles ontslagen. Ondanks het aantrekken van dure buitenlandse spelers als Jurgen Klinsmann, Ilie Dimitrescu en Gheorge Popescu blijven successen uit.
Na het ontslag van Ardiles breekt een roerige periode aan op White Hart Lane. Spelers en managers komen en gaan. Voor de restant van het seizoen 1994-1995 wordt Gary Francis aangesteld als manager. De Engelsman kan de ploeg niet tot grote successen inspireren. Door het vertrek van sleutelspelers Nick Barmby, Gheorge Popescu en Jurgen Klinsmann, zet het aantrekken van Les Ferdinand weinig zoden aan de dijk. In 1997 wordt Francis ontslagen en opgevolgd door de Zwitser Christian Gross. Deze krijgt Spurs ook niet aan het voetballen. De club is stuurloos en door het terughalen van Jurgen Klinsmann kan degradatie ternauwernood worden ontlopen. De directie geeft Gross de schuld van het rampseizoen en stuurt hem de laan uit.
Een seizoen later krijgt ex-Arsenal manager George Graham de kans om het tij te keren. De Engelsman boekt redelijke resultaten met Spurs. Na een matig seizoen in de competitie verovert de club in 1999 de League Cup door Leicester City te verslaan. Na het middelmatige seizoen 1999/2000 wordt Graham vervangen door ex-sterspeler Glenn Hoddle. Hoewel sommigen stellen dat Hoddle de beste speler is in de clubhistorie van Spurs, verloopt zijn periode als manager bijzonder turbulent en teleurstellend. De excentrieke oefenmeester heeft nauwelijks geld om zijn verouderde selectie op peil te brengen, en zoekt zijn heil in ervaren krachten als Christian Ziege, Gustavo Poyet en Teddy Sheringham. Ook het aantrekken van Robbie Keane helpt de club niet verder. In het seizoen 2003/2004 wordt Hoddle ontslagen, en tijdelijk vervangen door sportief directeur David Pleat.
De resultaten blijven onder de maat. Bovendien is het voetbal verre van aantrekkelijk. De fans beginnen te morren; mede omdat aartsrivaal Arsenal langzamerhand uitgroeit tot een Europese topclub. Het steekt de fans van Spurs dat de supporters van de Londense buurman jaarlijks koketteren met 'St. Totteringham's Day': de dag waarop Arsenal op de ranglijst niet meer ingehaald kan worden door Tottenham Hotspur. Ook het transfervrije vertrek van sterspeler Sol Campbell naar Arsenal wordt de clubleiding niet in dank afgenomen. In 2004 besluit de Londense club het roer definitief om te gooien. Na een lange speurtocht over de Europese voetbalvelden, benoemt Tottenham Hotspur de Fransman Jacques Santini als nieuwe manager en wordt Frank Arnesen aangesteld als technisch directeur. Het Dream Team wordt korte tijd later versterkt met Martin Jol, die Santini gaat assisteren.
Ook het aanstellen van een compleet nieuwe technische staf brengt Tottenham Hotspur niet verder. Vooral de keuze om Santini te benoemen als manager blijkt een misser. De Fransman heeft een uitstekende conduitestaat, maar kan niet wennen aan het Engelse voetbal. De ploeg speelt defensief, onherkenbaar voetbal en de resultaten blijven uit. In november 2004 stapt Santini op, en neemt Martin Jol het stokje als manager over. Sindsdien waait er een frisse wind over White Hart Lane. Spurs eindigt het seizoen als negende en doet uitstekende zaken op de transfermarkt. Behalve het vastleggen van onder meer Teemu Tainio (AJ Auxerre), Young-Pyo Lee (PSV), Gregorsz Rasiak (Derby County) en Paul Stalteri (Werder Bremen) doet de club met Edgar Davids (Internazionale) een absolute topaankoop.
Komend seizoen heeft Jol de taak om de stijgende lijn door te trekken. Met Edgar Davids, Jermaine Defoe, Paul Robinson en Ledley King heeft de oefenmeester een sterke as in handen. Als Jol de tijd krijgt om aan een elftal te bouwen kunnen oude tijden herleven op White Hart Lane en keert Tottenham Hotspur eindelijk terug aan de Engelse voetbaltop. Een plek waar het op basis van haar roemruchte verleden thuishoort.
Bron:
Voetbalzone.nl