Dieren en syndroom van down?

Een hond lijkt altijd op zijn baasje dus ja het zou heel goed kunnen.

quote:

Op woensdag 9 februari 2005 16:26 schreef markiemark het volgende:
haha bek houden joh!!

De waarheid is hard he

ik vraag me af of die genetische afwijkingen uberhaupt (levend) voorkomen bij andere soorten

met down zie je het meestal ook aan de buitenkant, ziet jouw hond er misschien anders uit?

Is Markiemark niet die gast van de KLF?

KLF

ik denk dat het wel voorkomt bij dieren, maar dat ze niet verkocht worden (maar bv afgemaakt) en dat ze het in de natuur sowieso niet redden

Syndroom van Down wordt bij de mens veroorzaakt door een extra kopie van het 21e chromosoom. Extra kopieen van een chromosoom komt bij alle diersoorten voor, maar in vrijwel alle gevallen zijn deze organismen niet levensvatbaar.
Sowieso hebben dieren een ander aantal chromosomen dan de mens met verschillende genen. Een extra kopie van een chromosoom zal dus bij iedere diersoort anders tot uiting komen.

[ Bericht 21% gewijzigd door IM_Barney op 09-02-2005 17:06:59 ]

Ik heb een x iets gezien van een aapje met een extra chromosoom. Hoeveel chromosomen die soort aapjes hebben weet ik niet, en of de verschijnselen ook hetzelfde zijn weet ik ook niet, maar een extra chromosoom is dus niet alleen bij de mens soms levensvatbaar.

Ik las net inderdaad dat er ook een muis gemaakt is met een extra kopie van een bepaald chromosoom, waarbij ook Down syndroom achtige kenmerken te zien waren. Ze zeggen alleen niet welk chromosoom.

Down weet ik niet, maar een zekere mate van geestelijk gehandicapt wel, de hond van mijn ouders bv, iets waar ik me regelmatig flinke zorgen om baar aangezien het een knoepert van een bullmastiff is.

Beest spoort echt niet in zijn kop, kan niet tegen veranderingen enzo, dan bijt hij af, dit terwijl zijn lichaamstaal het tegenovergestelde zegt van wat hij doet, hij bijt, maar is er niet content mee, wil niet bijten.

Hij behoort ook tot een extreem selecte groep van honden die ik niet kan "lezen", hij is heel stil en doods wbt lichaamstaal en uitdrukking van de kop.

Verder is het echt een heel aardig beest, maar hij spoort niet, al van pup afaan niet...

Verdere honden die ik heb gekend die echt niet spoorde hadden allemaal een medische oorzaak zoals hersentumoren, heb er daarvan 3 meegemaakt, dat is best heel eng, je ziet zo'n nare groene gloed over de ogen en de lieve hond die het was verdwijnt in een miliseconde en draait echt helemaal door, valt zelfs zijn eigen baas aan, beest weet er niets meer van daarna, weet niet wat hij doet...

quote:

Op woensdag 9 februari 2005 18:32 schreef erodome het volgende:
Down weet ik niet, maar een zekere mate van geestelijk gehandicapt wel, de hond van mijn ouders bv, iets waar ik me regelmatig flinke zorgen om baar aangezien het een knoepert van een bullmastiff is.

Beest spoort echt niet in zijn kop, kan niet tegen veranderingen enzo, dan bijt hij af, dit terwijl zijn lichaamstaal het tegenovergestelde zegt van wat hij doet, hij bijt, maar is er niet content mee, wil niet bijten.

Hij behoort ook tot een extreem selecte groep van honden die ik niet kan "lezen", hij is heel stil en doods wbt lichaamstaal en uitdrukking van de kop.

Verder is het echt een heel aardig beest, maar hij spoort niet, al van pup afaan niet...

Hmpf en je broer had óók al zo'n * rare * hond Beetje vreemd..... lijkt erop dat men dat soort honden met opzet uitzoekt in jouw familie.......
Ze bijten wel maar zijn tóch erg lief. Merkwaardig !

Nee, mijn broer had een akbash, dat spreekt voor zich

Een akbash waarvan papa en mama direct uit turkye kwamen, dat staat garant voor een hond die niet is aangepast aan onze maatschappij.

Die hond was alles behalve gek, het was gewoon een schatje, alleen niet voor alles wat niet eigen was, pracht karakter verder, zo stabiel als maar kon, alles meer dan op orde in dat koppie, maar gewoon een ras dat hij beter niet had kunnen nemen, iets dat ik hem ook verteld heb, maarja luisteren is soms lastig...
Als ik toen geen tosa had gehad dan had die akbash nu bij mij gewoont en had ik er geen enkel probleem mee gehad, heb nooit last met die hond gehad, heerlijke hond, ik hou van dat soort honden, zelfstandige, eigenzinnige karakters, veel zelfvertrouwen, ontzettend intelligent, leergierig zonder slaafs te zijn, geweldig gewoon.

Daar kan je de bull van mijn ouders niet mee vergelijken, die hond vertrouw ik zover als ik hem zie en geen cm verder.

quote:

Op woensdag 9 februari 2005 19:55 schreef erodome het volgende:
Nee, mijn broer had een akbash, dat spreekt voor zich

Een akbash waarvan papa en mama direct uit turkye kwamen, dat staat garant voor een hond die niet is aangepast aan onze maatschappij.

Die hond was alles behalve gek, het was gewoon een schatje, alleen niet voor alles wat niet eigen was, pracht karakter verder, zo stabiel als maar kon, alles meer dan op orde in dat koppie, maar gewoon een ras dat hij beter niet had kunnen nemen, iets dat ik hem ook verteld heb, maarja luisteren is soms lastig...
Als ik toen geen tosa had gehad dan had die akbash nu bij mij gewoont en had ik er geen enkel probleem mee gehad, heb nooit last met die hond gehad, heerlijke hond, ik hou van dat soort honden, zelfstandige, eigenzinnige karakters, veel zelfvertrouwen, ontzettend intelligent, leergierig zonder slaafs te zijn, geweldig gewoon.

Als ik het me goed herinner heeft dat * schatje * een kind een winkelhaak in de bips gebeten en een ander kind op een haar na iets veel ergers aan gedaan. Tsjaa 't is maar wat je een schatje noemt.
Bij mij heet zoiets een * gevaar voor de samenleving * en niet geschikt om hier gehouden te worden. Zo'n beest is meer geschikt voor * verre en onherbergzame oorden *

Zo heette het voor mijn broer ook mevrouwtje, die hond is namelijk weg gegaan, terug naar de fokker waar hij nu bij het gezin hoort en het terrein(paardenhandel) mag bewaken, hond in zijn element, hond gelukkig, wij missen hem....

Maar het was gewoon een schatje, je had zijn hoofdje moeten zien, zelfs mensen waartegen hij lelijk deed zeiden, wat doet hij nu????????
Die konden niet geloven dat zo'n schattig hondje zo lelijk kon doen
Hij was echt gewoon leuk, als je hem kon dan, altijd een grijns(bij wijze van spreken) op zijn plaat, echt een hond waar je vrolijk van wordt, de ondeugd, zelfs bijten deed hij schattig zover ik heb gehoort

Ik heb een geestelijk gehandicapte kat, die ook wat lichamelijke rare dingen heeft. Zn poten staan anders en hij is verder gewoon debiel.

Ze willen hem héél graag in Utrecht onderzoeken en testen, maar dat wil ik zelf niet

quote:

Op woensdag 9 februari 2005 18:32 schreef erodome het volgende:
iets waar ik me regelmatig flinke zorgen om baar

Wat een pràchtige nieuwe uitdrukking, die houden we erin!

quote:

Op woensdag 9 februari 2005 19:55 schreef erodome het volgende:
Een akbash waarvan papa en mama direct uit turkye kwamen, dat staat garant voor een hond die niet is aangepast aan onze maatschappij.

Geldt dit zelfs voor honden?

Je bezorgt mij vandaag veel plezier!

quote:

Op donderdag 10 februari 2005 09:44 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

[..]

Geldt dit zelfs voor honden?

Je bezorgt mij vandaag veel plezier!

Nou ja zeg, beetje mijn woorden verdraaien!!!!!!

De akbash is een zelfstandige kuddebewaker, alles waar hij mee opgroeit ziet hij als familie en zal hij voor sterven als dat moet, alles wat daarbuiten valt houdt hij niet van en ziet hij als bedreiging, hij heeft een sterke terratoriumdrift, zijn terratorium beperkt zich niet tot je huis, maar de hele buurt waar de hond komt.

Deze honden werken daar dus totaal zelfstandig, als in zonder herder die commando's geeft, ze groeien op met het vee en de familie en gaan ervoor door het vuur, niemand hoeft ze dat te leren.

Ik ken de akbash ja. Prachtige beesten zijn dat.

quote:

Op donderdag 10 februari 2005 09:11 schreef erodome het volgende:
zelfs bijten deed hij schattig zover ik heb gehoort

Jaha die kinderen die hij aanviel hebben zich vast te pletter gelachen.....
Hopenlijk heb je geen al te grote familie ? Ik moet er niet aan denken wat de rest voor leuke honden heeft
En dat blijf jij maar goedpraten ! Zo'n beest bijt en veel te laat wordt hij * verwijderd * en dat is in jouw ogen wel grappig

quote:

Op donderdag 10 februari 2005 09:43 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

[..]

Wat een pràchtige nieuwe uitdrukking, die houden we erin!

* gniffelt :
Ik heb er ook erg van genoten maar wilde liever taktvol zwijgen

quote:

Op donderdag 10 februari 2005 11:37 schreef deedeetee het volgende:

[..]

Jaha die kinderen die hij aanviel hebben zich vast te pletter gelachen.....
Hopenlijk heb je geen al te grote familie ? Ik moet er niet aan denken wat de rest voor leuke honden heeft
En dat blijf jij maar goedpraten ! Zo'n beest bijt en veel te laat wordt hij * verwijderd * en dat is in jouw ogen wel grappig

Het meisje die een winkelhaak in haar kont had van hem kon er idd hartelijk om lachen, haar moeder ook trouwens, het meisje zei nog doodleuk, grinnik, het wondje is in de vorm van de j, de eerste letter van mijn naam
En ja dat is echt serieus....

Andere mensen zijn zich wel te pletter geschrokken, maar wat blaat je nu over veelste laat wegplaatsen, die dingen zijn in een kort tijdsbestek gebeurt, in de tussentijd is er heel extreem getraind met de hond om hem op het rechte pad te krijgen(denk aan gedragstherapie e.d.), maar de akbash bleef een akbash en mijn broer bleef mijn broer, niet oplettend genoeg...

Ik lach erom omdat het voorbij is, op dat moment was er niets grappigs aan, vooral omdat je met een enorm probleem zit van waar plaats je zo'n hond, kan dat wel, oftewel de keuze tussen een roze spuit en een andere plaats.
Ik ben ziedend geweest, heb me rot gepreekt vanaf het eerste moment dat die hond in huis was, al daarvoor eigenlijk toen mijn advies te beginnen met een makkelijk ras in de wind geslagen werd.
Hij was 14 weken toen hij zijn poot optilde bij het plassen, had toen al praatjes voor 10, maar er werd niet naar me geluisterd toen ik zei dat de training serieus moest beginnen en ze hem aan moesten pakken, iets waar mijn broer tot op de dag van vandaag spijt van heeft.
Ik woonde toen al niet meer thuis, niet eens vlakbij, anders was het nooit zover gekomen...

Het was gewoon een geweldige hond, ik heb me rot gelachen met dat beest, we waren dikke mik met elkaar, er was niets mis met die hond, het was gewoon geen beginnershond en niet geschikt voor mijn broer, that's all.

Ik ben niet zoals jij dat ik monsters zie in honden, het is heel moelijk om mij onder de indruk te krijgen van een hond, die akbash was een super leuk beest, je had hem mee moeten maken om te kunnen begrijpen wat ik bedoel...

En zeiken over mijn familie staat je niet erg netjes meisje, de bull van mijn ouders is gewoon ontzettend dikke pech hebben, daar kan geen lieve heer wat aan doen, goede fokker, goed over nagedacht, goed gesocialiseert, goed opgevoed, maar de hond spoort niet in zijn hoofd, hij heeft nog nooit een mens gebeten, maar het risiko zit er wel in, iets waar mijn ouders zich heel bewust van zijn en risiko's vermijden, hij mag bv voor de zekerheid niet bij de kleinkinderen, komt niet los behalve op hele eenzame plekken.
Maar die hond is verder een sul van een beest, hij is geen kwaaie, hij is gewoon een beetje een mongooltje

Hun hebben trouwens een bullmastiff genomen door de goede ervaringen met dit ras, mijn broer heeft een bullmastiff reu en nu een amarican bulldog, 2 schatten van honden trouwens...

Ik praat nergens het bijten van de akbash goed, dat lees jij erin omdat je dat blijkbaar wil lezen, ik verrek het alleen om die hond een slechte hond te noemen, want dat was hij absoluut niet, het was een geweldige hond, ronduit geweldig, hij zat alleen maar op de verkeerde plaats.

Je kan beter vragen voordat je oordeelt meisje, echt...

ik heb vroeger een nest hamsters gehad. het waren er oorspronkelijk 15, maar de moeder had er 5 opgegeten. ik heb dr betrapt toen ze met de volgende bezig was. die heb ik kunnen redden. de dierenarts zei later dat hamsters dit doen als ze teveel jongen hebben, of als er wat aan mankeert.
het geredde jong werd inderdaad steeds het nest uit gemikt, maar steeds door mij teruggezet.
later bleek er inderdaad wat mee mis te zijn. het had een heel ander koppie, was stunteling en kwijlde constant. ik heb dr steeds bijgevoerd en uiteindelijk is het wel een volwassen hamster geworden met alle eerder genoemde gebreken.
een debiel hamstertje dus...