R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Je kent het wel vrienden die altijd vooraan hebben gestaan, de deur van de kroeg als laatste dicht deden en waarmee je tot diep in de nacht de mooiste gesprekken kon hebben.
Mooie verhaaltjes duren niet lang wordt wel eens gezegd. Een waarheid als een koe, zoals nu blijkt. Vrienden die al twintig jaar deel uitmaken van mijn leven krijgen de kriebels om, laat ik het mooi zeggen, de vleugels uit te slaan en daarnaast de drang krijgen aan ‘vastigheid’. Een keerpunt in het leven: huisje, tuintje, beestje, hypotheekje en binnen de afzienbare tijd van drie á vijf jaar een kindje.
De mooie, diepgaande gesprekken gaan plaatsmaken voor gesprekken over veiligere onderwerpen zoals over de kleine. Dit alles zonder enige vorm van géne. Hoe goed hij of zij het wel niet doet op school, hoeveel luiers hij/zij er in een week volschijt, welke babyvoeding het beste is, welk behangetje voor de kinderkamer het mooiste is, en meer van dit soort diepzinnige die onder het genot van een Malt zullen worden gevoerd.
En daar zit je dan: op je 25e nog steeds met je neus in de studieboeken en je hoofd vol met dromen, toekijkend hoe je vrienden een voor een vallen voor het monster van de burgerlijkheid. Gedaan met uitgaan tot in het holst van de nacht, gedaan met die mooie gesprekken en het gebroederlijk samenzijn. Wie had ooit kunnen denken dat het ooit zo rustige jongetje van groep 8 zich dertien jaar later zou ontvouwen in een rebel daar waar het gaat om alom opgelegde Westerse ideaal? Ik kan me dan ook voor de volle honderd procent vinden in de zienswijze van Jacques Brel zoals hij die eens op papier zette.
“Een man slaagt er nooit in zijn kinderjaren van zich af te schudden. Grofweg geschat sterft een man met zestien, zeventien jaar. Met zeventien zijn al zijn dromen op. Een kind omarmt het leven als een wondertuin, aanhoort de schepping als een samenzang van veldbloemen, veelkleurige vogels en de voortjagende wolken. Maar de volwassen blazen droom na droom op, ze stropen dieren, onderwerpen medemensen, voeren koude en hete oorlogen en leren wiskunde om een atoombom te kunnen fabriceren.“
- Jacques Brel (1929-1978) -
Zo. Dat lucht op
Mooie verhaaltjes duren niet lang wordt wel eens gezegd. Een waarheid als een koe, zoals nu blijkt. Vrienden die al twintig jaar deel uitmaken van mijn leven krijgen de kriebels om, laat ik het mooi zeggen, de vleugels uit te slaan en daarnaast de drang krijgen aan ‘vastigheid’. Een keerpunt in het leven: huisje, tuintje, beestje, hypotheekje en binnen de afzienbare tijd van drie á vijf jaar een kindje.
De mooie, diepgaande gesprekken gaan plaatsmaken voor gesprekken over veiligere onderwerpen zoals over de kleine. Dit alles zonder enige vorm van géne. Hoe goed hij of zij het wel niet doet op school, hoeveel luiers hij/zij er in een week volschijt, welke babyvoeding het beste is, welk behangetje voor de kinderkamer het mooiste is, en meer van dit soort diepzinnige die onder het genot van een Malt zullen worden gevoerd.
En daar zit je dan: op je 25e nog steeds met je neus in de studieboeken en je hoofd vol met dromen, toekijkend hoe je vrienden een voor een vallen voor het monster van de burgerlijkheid. Gedaan met uitgaan tot in het holst van de nacht, gedaan met die mooie gesprekken en het gebroederlijk samenzijn. Wie had ooit kunnen denken dat het ooit zo rustige jongetje van groep 8 zich dertien jaar later zou ontvouwen in een rebel daar waar het gaat om alom opgelegde Westerse ideaal? Ik kan me dan ook voor de volle honderd procent vinden in de zienswijze van Jacques Brel zoals hij die eens op papier zette.
“Een man slaagt er nooit in zijn kinderjaren van zich af te schudden. Grofweg geschat sterft een man met zestien, zeventien jaar. Met zeventien zijn al zijn dromen op. Een kind omarmt het leven als een wondertuin, aanhoort de schepping als een samenzang van veldbloemen, veelkleurige vogels en de voortjagende wolken. Maar de volwassen blazen droom na droom op, ze stropen dieren, onderwerpen medemensen, voeren koude en hete oorlogen en leren wiskunde om een atoombom te kunnen fabriceren.“
- Jacques Brel (1929-1978) -
Zo. Dat lucht op
Triest, maar waar.. Ook nog eens herkenbaar.. Hoe pijnlijk is dit, je beste vrienden die worden wat ze vroeger nooit wilde zijn.. En worden dat wat jij niet wilt zijn..
Echt vindt men eng. Echt doet pijn. Echt geeft liefde.
Ik hou van echt.
Ik hou van echt.
Miss ligt t gewoon aan je vrienden. Ik ben van dezelfde leeftijd en 2 van mn beste vrienden hebben idd meer de vastigheid opgezocht. Maar nog steeds gaanb we stappen en nog steeds doen we de dingen die we altijd deden...quote:Op maandag 7 februari 2005 17:46 schreef freggeltje het volgende:
Triest, maar waar.. Ook nog eens herkenbaar.. Hoe pijnlijk is dit, je beste vrienden die worden wat ze vroeger nooit wilde zijn.. En worden dat wat jij niet wilt zijn..
Raadsel: Het is christelijk, tegen abortus, zit in de sex addicts crew en heeft zich ongelovelijk hard laten uitwonen door WeirdMicky?
Sja, ik vind het jong hoor. Ik ben nu 22 en moet er echt niet aan denken de komende 10 jaar al zo burgerlijk te worden. Tuurlijk, als het komt dan komt het, maar het is niet iets dat ik vrijwillig zou willen
He created a new world of rave in which he gave rebirth to elements of melody and positivity.
He named this world: Forbidden Paradise
He named this world: Forbidden Paradise
Duh, tuurlijk ligt het aan je vrienden. Ik mag toch hopen dat ik ze die kant heb opgeduwt. Behalve als mensen hun ding laten doen iemand een kant opduwen is.quote:Op maandag 7 februari 2005 17:52 schreef OoDaniëlOo het volgende:
[..]
Miss ligt t gewoon aan je vrienden. Ik ben van dezelfde leeftijd en 2 van mn beste vrienden hebben idd meer de vastigheid opgezocht. Maar nog steeds gaanb we stappen en nog steeds doen we de dingen die we altijd deden...
Ik mag toch hopen dat ik ze die kant heb opgeduwt. Behalve als mensen hun ding laten doen iemand een kant opduwen is. En het is ook niet erg dat ze burgerlijk worden, maar het zuigt wel.
Echt vindt men eng. Echt doet pijn. Echt geeft liefde.
Ik hou van echt.
Ik hou van echt.
Best lullig ja, als je vrienden eerder doorgaan naar een volgende fase van hun leven. Maar om nou zo dramatisch over "vallen voor het monster van de burgerlijkheid" te beginnen. Ben je een beter mens als je tot diep in de nacht in de kroeg zit te filosoferen?quote:Op maandag 7 februari 2005 17:40 schreef Botje96 het volgende:
En daar zit je dan: op je 25e nog steeds met je neus in de studieboeken en je hoofd vol met dromen, toekijkend hoe je vrienden een voor een vallen voor het monster van de burgerlijkheid. Gedaan met uitgaan tot in het holst van de nacht, gedaan met die mooie gesprekken en het gebroederlijk samenzijn.
Kinderen krijgen heeft veel impact (weet ik uit ervaring) en je moet je in no time een heleboel nieuwe dingen eigen maken en bent de eerste tijd 24/7 met het wurm bezig. Geen wonder dat de gesprekken daar veel over gaan. Maar er zit ook een kant aan het ouderschap die niet oppervlakkig is, maar juist voor een nieuwe soort diepgang in je leven zorgt. Misschien kun je eens proberen om het dáárover te hebben met je vrienden.
Kortom, the usual.
Ja. En marshmellows roosteren. En bier drinken. En alle burgerlijkheid vervloeken als we als laatste de kroeg uit kruipen.quote:Op maandag 7 februari 2005 18:12 schreef VOLVOMEISTER het volgende:
Moeten wij hier nu collectief gaan janken?
Echt vindt men eng. Echt doet pijn. Echt geeft liefde.
Ik hou van echt.
Ik hou van echt.
ja uhhh what can I say?
I agree!
I agree!
"Het is misschien een druppel op de gloeiende plaat, maar het alternatief is niets doen,
en dat vind ik cynisch." - Dolf Jansen
Fotoboek
en dat vind ik cynisch." - Dolf Jansen
Fotoboek
Totdat je over vijf jaar zelf ook zo'n leventje leidt.. of niet natuurlijk.
"There are no short cuts to any place worth going"
- Beverly Sills
- Beverly Sills
Dat mensen "burgerlijk" worden is nog niet eens het grote probleem; ik zie het ook overal om me heen, mensen van mijn leeftijd, zo rond de dertig, gaan trouwen, kopen een huis, een auto van de bank voor de deur.. En dan beginnen bij die vrouwen de hormonen op te spelen, de "biologische klok" , "begint te tikken", er moet een kind komen zodat de vrouw wat te verzorgen heeft. Komt er voorlopig - door wat voor reden dan ook, of het nu de hypotheeklasten is of traag zaad - géén kind dan verschijnt binnen afzienbare tijd het "excuushondje".
Die mensen kennen we allemaal wel; eindelijk weer een zaterdagavond waarop iedereen kan, zit je lekker te ouwehoeren onder het genot van een drankje en dan, zo tegen half elf, elf uur, staan ze op en verkondigen: "wij moeten 'helaas' naar huis, de hond zit alleen". Om vervolgens de jas aan te trekken en te verdwijnen, vaak met medeneming van de sfeer (binnen een uur zal de rest óók een excuus maken om richting vinex-doorzonwoning te verdwijnen)
Mensen waarmee je vroeger niet alleen de kroeg in ging of achter de meiden aanzat, maar ook vakanties in spanje doorbracht op het strand en dagjes naar amsterdam ging op ongelukkige dagen (zoals koninginnedag), moeten nu kennelijk op zaterdag al om half twaalf in bed liggen; want wil de vrouw naar huis, dan moet hij mee - stel je voor dat je een eigen leven zou hebben, aargh! - en probeer nu werkelijk niet hier commentaar op te hebben want dan krijg je altijd de standaard dooddoeners:
"ja hallo, wij moeten er morgen vroeg uit. we gaan naar mijn schoonouders". Of het venijnige:
"Tsja, sommige mensen hebben nu eenmaal verantwoordelijkheden en kunnen niet meer feesten zoals anderen (met andere woorden, wanneer word je nu eens volwassen)
Ach, verschillende vrienden heb ik al met lede ogen zien tuinen in de valstrik van "huisje, boompje, beestje". En begrijp me niet verkeerd, een relatie hebben is natuurlijk geweldig, ik zou mijn vriendin - waar ik overigens alweer vier jaar heel tevreden mee samenwoon - niet meer willen missen maar wanneer ik eens met de weinige overgebleven (voornamelijk vrijgezelle, zou dat toeval zijn?) vrienden de stad in wil, of stappen in Utrecht, of snowboarden in Duitsland, dan kán dat gewoon. Net zoals mijn vriendin lekker de stad in kan met vriendinnen, naar een sauna of naar een verjaardag van een collega.
Om kort te gaan:
Het grootste probleem dat veel "stelletjes" hebben? Het lijkt wel alsof ze vergroeid zijn! Alsof ze niet verder dan 5 meter uit elkaars buurt kunnen zijn zonder doodongelukkig te worden; waar de één gaat, staat de ander nooit verder dan een armlengte weg. Dát is nu de strop voor gezellige avonden in de kroeg, dat mensen alleen nog maar een "wij" zijn en geen "ik" meer.
Die mensen kennen we allemaal wel; eindelijk weer een zaterdagavond waarop iedereen kan, zit je lekker te ouwehoeren onder het genot van een drankje en dan, zo tegen half elf, elf uur, staan ze op en verkondigen: "wij moeten 'helaas' naar huis, de hond zit alleen". Om vervolgens de jas aan te trekken en te verdwijnen, vaak met medeneming van de sfeer (binnen een uur zal de rest óók een excuus maken om richting vinex-doorzonwoning te verdwijnen)
Mensen waarmee je vroeger niet alleen de kroeg in ging of achter de meiden aanzat, maar ook vakanties in spanje doorbracht op het strand en dagjes naar amsterdam ging op ongelukkige dagen (zoals koninginnedag), moeten nu kennelijk op zaterdag al om half twaalf in bed liggen; want wil de vrouw naar huis, dan moet hij mee - stel je voor dat je een eigen leven zou hebben, aargh! - en probeer nu werkelijk niet hier commentaar op te hebben want dan krijg je altijd de standaard dooddoeners:
"ja hallo, wij moeten er morgen vroeg uit. we gaan naar mijn schoonouders". Of het venijnige:
"Tsja, sommige mensen hebben nu eenmaal verantwoordelijkheden en kunnen niet meer feesten zoals anderen (met andere woorden, wanneer word je nu eens volwassen)
Ach, verschillende vrienden heb ik al met lede ogen zien tuinen in de valstrik van "huisje, boompje, beestje". En begrijp me niet verkeerd, een relatie hebben is natuurlijk geweldig, ik zou mijn vriendin - waar ik overigens alweer vier jaar heel tevreden mee samenwoon - niet meer willen missen maar wanneer ik eens met de weinige overgebleven (voornamelijk vrijgezelle, zou dat toeval zijn?) vrienden de stad in wil, of stappen in Utrecht, of snowboarden in Duitsland, dan kán dat gewoon. Net zoals mijn vriendin lekker de stad in kan met vriendinnen, naar een sauna of naar een verjaardag van een collega.
Om kort te gaan:
Het grootste probleem dat veel "stelletjes" hebben? Het lijkt wel alsof ze vergroeid zijn! Alsof ze niet verder dan 5 meter uit elkaars buurt kunnen zijn zonder doodongelukkig te worden; waar de één gaat, staat de ander nooit verder dan een armlengte weg. Dát is nu de strop voor gezellige avonden in de kroeg, dat mensen alleen nog maar een "wij" zijn en geen "ik" meer.
A smell can bring you back in memory so hard, it hurts.
-
Ik was een kind hoe kon ik weten - dat het voorgoed voorbij zou gaan...
-
-
Ik was een kind hoe kon ik weten - dat het voorgoed voorbij zou gaan...
-
Goed gezegd.quote:Op maandag 7 februari 2005 18:15 schreef Pokkehontas het volgende:
Best lullig ja, als je vrienden eerder doorgaan naar een volgende fase van hun leven. Maar om nou zo dramatisch over "vallen voor het monster van de burgerlijkheid" te beginnen. Ben je een beter mens als je tot diep in de nacht in de kroeg zit te filosoferen?
Kinderen krijgen heeft veel impact (weet ik uit ervaring) en je moet je in no time een heleboel nieuwe dingen eigen maken en bent de eerste tijd 24/7 met het wurm bezig. Geen wonder dat de gesprekken daar veel over gaan. Maar er zit ook een kant aan het ouderschap die niet oppervlakkig is, maar juist voor een nieuwe soort diepgang in je leven zorgt. Misschien kun je eens proberen om het dáárover te hebben met je vrienden.
Als je op voorhand al zo zwartgallig en superieur gaat zitten doen kun je er inderdaad op wachten dat het misloopt, hoe zij zich ook zullen opstellen.
In deze tijd. Mag ik gewoon eerlijk zeggen dat ik nog nooit zo gelukkig ben geweest als nu?
Gemeten aan deze maatstaven ben ik onzettend burgerlijk. Hell, gemeten aan iedere maatstaf ben ik ontzettend burgerlijk. Een nette baan, netjes 40 uur in de week, netjes op tijd thuis, netjes een deeltijdstudie, uitgaan uitsluitend in het weekend en dan nog 'slechts' dinner and a movie, al ruim vijf jaar samen met dezelfde met een vette optie op een huwelijk met diezelfde persoon. Hopelijk passen daar ook kindertjes bij.
Wellicht moet ik nu meewarig bekeken worden door de mid-twintigers die laveloos in de kroeg hangen en in al hun eenkennige eenzaamheid alleen maar kunnen uitkermen dat ze vrouwen niet begrijpen, of beter dat vrouwen hen niet begrijpen, terwijl ze diezelfde eenzaamheid abusievelijk opvatten als vrijheid, maar ik ben happy zo.
Wellicht moet ik nu meewarig bekeken worden door de mid-twintigers die laveloos in de kroeg hangen en in al hun eenkennige eenzaamheid alleen maar kunnen uitkermen dat ze vrouwen niet begrijpen, of beter dat vrouwen hen niet begrijpen, terwijl ze diezelfde eenzaamheid abusievelijk opvatten als vrijheid, maar ik ben happy zo.
When you're racing, it's life. Anything that happens before or after is just waiting.
Wat irritant en vervelend en jammer lijkt me dat zeg, als je vrienden ineens allemaal "volwassen" worden.. (Ik vind 25 sowieso al vrij vroeg om over een hypotheek na te denken, laat staan kinderen...)
Vervelend, jammer. Dat had je vroeger vast niet zo gezien. Shit.
Niet dat ik niet een beeetje die kant op ga, maar ik kan mezelf niet vergelijken met elke andere vrouw van 27
Vervelend, jammer. Dat had je vroeger vast niet zo gezien. Shit.
Niet dat ik niet een beeetje die kant op ga, maar ik kan mezelf niet vergelijken met elke andere vrouw van 27
Je zou natuurlijk ook eens interesse kunnen tonen voor de levensfase waar een ander in zit, in plaats van lekker statisch alles bij het oude willen laten.quote:Op maandag 7 februari 2005 17:40 schreef Botje96 het volgende:
De mooie, diepgaande gesprekken gaan plaatsmaken voor gesprekken over veiligere onderwerpen zoals over de kleine. Dit alles zonder enige vorm van géne. Hoe goed hij of zij het wel niet doet op school, hoeveel luiers hij/zij er in een week volschijt, welke babyvoeding het beste is, welk behangetje voor de kinderkamer het mooiste is, en meer van dit soort diepzinnige die onder het genot van een Malt zullen worden gevoerd.
Ik heb een aantal vrienden van midden 20 en daar moet ik niet al te veel mee omgaan anders word ik gegarandeerd echt een fulltime alcoholicus..
Maar je hebt in wezen gelijk, het 'rustiger aan gaan doen en het zoeken naar vastigheid' is een ontwikkeling die bijna iedereen doorloopt, daar niet mee om kunnen gaan is het leven ontkennen.
Maar je hebt in wezen gelijk, het 'rustiger aan gaan doen en het zoeken naar vastigheid' is een ontwikkeling die bijna iedereen doorloopt, daar niet mee om kunnen gaan is het leven ontkennen.
I'm celebrating my love for you, with a pint of beer and a new tattoo
Heel herkenbaar. Ik heb vrienden binnen 2 jaar van losbollen en feestbeesten zien veranderen in een rustige jongen met hypotheek. Niet dat dat slecht is, maar het toont aan hoe snel dingen kunnen veranderen.
Veel van m'n beste vrienden hebben zich wat teruggetrokken, gaan samenwonen en een huis kopen e.d.. Maar als we dan een keer afspreken is alles weer -even- bij het oude. Dus dat kan prima, je hoeft je niet geforceerd af te zetten tegen burgerlijkheid om een uniek leven te leiden hoor.
Het enige waar ik me (als vrijgezel) aan kan ergeren, is dat alles vaak moet wijken voor een relatie. Er hoeft maar een telefoontje te komen van een vriendin die zich alleen voelt en je gezellige avondje wordt zonder pardon afgebroken. Op zo'n moment kan je toch best voor je vrienden kiezen? Dit geldt natuurlijk niet voor iedereen.
Veel van m'n beste vrienden hebben zich wat teruggetrokken, gaan samenwonen en een huis kopen e.d.. Maar als we dan een keer afspreken is alles weer -even- bij het oude. Dus dat kan prima, je hoeft je niet geforceerd af te zetten tegen burgerlijkheid om een uniek leven te leiden hoor.
Het enige waar ik me (als vrijgezel) aan kan ergeren, is dat alles vaak moet wijken voor een relatie. Er hoeft maar een telefoontje te komen van een vriendin die zich alleen voelt en je gezellige avondje wordt zonder pardon afgebroken. Op zo'n moment kan je toch best voor je vrienden kiezen? Dit geldt natuurlijk niet voor iedereen.
Een hypotheek is vandaag de dag echt zo gek niet, want de huurmarkt is gewoon kl*te. Je moet jaren wachten en vervolgens huur je voor een hoger bedrag dan een hypotheek. Zonder dat je vermogen opbouwt.quote:Op maandag 7 februari 2005 22:37 schreef Lolalala het volgende:
worden.. (Ik vind 25 sowieso al vrij vroeg om over een hypotheek na te denken, laat staan kinderen...)
Ik denk dat een balans tussen de (nieuwe) levensfase van de een en de (oude) levensfase van de ander nog het beste werkt. Gewoon wederzijdse interesse. Mensen met kinderen kunnen zich ook wel bedenken dat iemand die geen kinderen heeft er gewoon niet (of moeilijk) over mee kan praten.quote:Op maandag 7 februari 2005 22:51 schreef FoeiJongHaai het volgende:
[..]
Je zou natuurlijk ook eens interesse kunnen tonen voor de levensfase waar een ander in zit, in plaats van lekker statisch alles bij het oude willen laten.
"Het is misschien een druppel op de gloeiende plaat, maar het alternatief is niets doen,
en dat vind ik cynisch." - Dolf Jansen
Fotoboek
en dat vind ik cynisch." - Dolf Jansen
Fotoboek
- Prive gegevens op verzoek van de poster weggehaald. -
[ Bericht 85% gewijzigd door Sander op 17-05-2011 10:48:29 ]
[ Bericht 85% gewijzigd door Sander op 17-05-2011 10:48:29 ]
Zerg schreef:
1/1 is 1. 2/2 is 2. Basisschool breuken.
1/1 is 1. 2/2 is 2. Basisschool breuken.
Overigens kunnen we wel heeel voorzichtig stellen dat het krijgen van een relatie de burgerlijkheid enorm versnelt, niet dat daar wat mis mee is, moet iedereen zelf weten.
I'm celebrating my love for you, with a pint of beer and a new tattoo
|
|
