Vader met psychische problemen

Mijn vader werkt al bijna 40 jaar voor TPG post als besteller en doet tevens voorbereiden voor zijn eigen wijk op kantoor. Hij doet het werk al z'n hele leven, en is eigenlijk het liefst zo min mogelijk in contact met z'n collega's. Op sociaal vlak hij is niet erg sterk, en probeert zich af te zonderen van de rest. Er zijn wat voorvallen geweest in het verleden waarbij hij ruzie heeft gehad met een collega en er is daarbij ook een vechtpartij geweest. Daarnaast heeft hij wat psychische problemen over gehouden aan zijn verleden (als kind mishandeld, en tijdens z'n werk bedreigd met een pistool). Echter, sinds vorig jaar is TPG bezig om de werkwijze te veranderen, met behulp van het zogenaamde werken in teams. Hierbij worden onder het personeel teams gevormd waarbij een team verantwoordelijk is voor een aantal wijken en werkzaamheden.

Je voelt de bui al hangen, mijn vader wil hier natuurlijk niets mee te maken hebben, en wil kosten wat het kost op dezelfde manier blijven werken als dat hij nu doet. Tijden veranderen en bedrijven veranderen ook. Persoonlijk zou ik het werken in een team als een uitdaging zien, maar hij dus niet, en na meerdere gesprekken met de leiding (onder andere met behulp van m'n moeder, die is een stuk sterker in discussies, en wordt minder gauw emotioneel) is er voor hem niet het gewenste resultaat uit gekomen. Het lijkt erop dat hij net als zijn collega's gewoon op de nieuwe manier moet gaan werken.
Dit vooruitzicht teistert hem al maanden, en hij is depressief geworden (overigens niet voor de eerste keer). Gisteren was het laatste gesprek met de leiding wat de doorslag zou moeten geven, maar zoals ik al zei, zonder resultaat.

Gistermiddag is hij na dat gesprek naar bed gegaan en heeft daar tot middernacht gelegen. Nadat ik en m'n moeder zijn gaan slapen is hij, zo hoorde ik vanmorgen, de deur uit gegaan om 12 uur snachts. Mijn moeder heeft hem nog geprobeerd tegen te houden, maar dat lukte niet, en ze heeft toen de politie gebeld.
3 uur later kwam mijn vader weer thuis, en het blijkt dat hij naar de schuur van een vriend van hem is gegaan, op zoek naar een stuk touw om zichzelf op te hangen. Hij heeft al vaker gedreigd zelfmoord te plegen, maar daar is nooit echte psychische hulp bij aan te pas gekomen heb ik het idee. Gelukkig heeft hij vanacht dat stuk touw niet gevonden, en ik durf me haast niet in beelden wat er gebeurd zou zijn als hij dat wel had gedaan.

Ik zie dat mijn moeder aan deze situatie onderdoor gaat. Ze heeft gigantisch te lijden onder de problemen van m'n vader, en ik maak me ernstig zorgen om haar. Vanmorgen is ze wel naar haar werk gegaan, maar met natuurlijk veels te weinig slaap, en vol met emoties. Uiteraard moest ik vanmorgen ook gewoon weer aan de slag op m'n stage, en met een angstig gevoel ben ik de auto in gestapt. Voor mij is nu de tijd voorbij dat ik toe heb gekeken, ik wil iets doen, maar weet niet wat.
Er moet psychische hulp komen voor die man, alleen hij zelf wil dat niet, kan niet om gaan met zijn emoties.
Dat hij zichzelf dit aan doet, moet hij weten, maar dat hij mijn moeder mee sleept in deze ellende gaat mij te ver.

Ik heb de FAQ doorgenomen met de lijst van hulpinstanties, maar ik weet niet hoe ik, of mijn moeder dit verder op moeten lossen. Adviezen en / of reacties zijn zeer welkom. Het feit dat ik bovenstaande even van me af heb kunnen schrijven is voor mij al een opluchting, en ik wil iedereen die het heeft gelezen bedanken.

quote:

Op donderdag 3 februari 2005 14:28 schreef Jane het volgende:
Vreselijke situatie lijkt me.

Ik weet geen hulpinstantie voor je, maar wat ik me afvroeg... Hou oud is je vader en wil hij zelf per se blijven werken? Anders zou je misschien in overleg met de werkgever aan een soort VUT-regeling kunnen denken. Of een tijdelijke andere oplossing als hij niet meer zo lang hoeft.
Want buiten het gegeven dat je vader misschien sociaal niet sterk is en niet in een team wil werken, is er natuurlijk ook gewoon het feit dat oudere werknemers, die tegen hun pensioen aan lopen, hele ingrijpende wijzigingen in de organisatie of werkwijze meestal moeilijk kunnen verwerken. Het is destijds ook de reden geweest dat mijn moeder alsnog een jaar eerder gestopt is met werken, terwijl ze eigenlijk tot haar 65ste door zou gaan. Er stonden té ingrijpende veranderingen op stapel, waarvoor allerlei cursussen moesten worden gevolgd, en dat kon ze gewoon niet meer aan.

Hij kan inderdaad bijna in de VUT, maar dat is pas in de loop van 2006. Nu stoppen is niet mogelijk. Komende anderhalf jaar moet hij nog vol maken

quote:

Op donderdag 3 februari 2005 14:42 schreef Careca het volgende:
wat bezielt die sicko om daarna nog te zeggen dat ie een touw zocht? Wees dan een vent en koop bij de eerste de beste pomp een touw of startkabel... Kutsmoesjes dit gadverdamme. Lekker zelfmoord plegen als je je zin niet krijgt. Echt geen woorden voor...

De mensen die zeggen dat ze zelfmoord plegen doen het meestal niet. Het zijn de stille die het altijd doen. Dat houd ik dan maar aan als geruststellende gedachte.

Ik heb zojuist te horen gekregen dat mijn vader a.s maandag een afspraak heeft bij de psychiater, dit is besloten na een bezoek aan de huisarts vanmorgen. Mijn ma is vanmorgen ook voor maar een klein uurtje op d'r werk geweest, die heeft daar alleen maar lopen janken heb ik begrepen wat erg heeft opgelucht. Er lijkt schot in de zaak te zitten, en hopelijk was vandaag het dieptepunt van deze hele situatie. Misschien ben ik een beetje voorbarig geweest met mijn topic. Ze hebben zelf al een oplossing gevonden (hoop ik)