Laten we het weer eens over Lissabon hebben.
De maandagNa de uitspattingen van de vorige nacht worden we allemaal opmerkelijk fris wakker. Een ontbijtje gaat er wel in! Het hotelontbijt is
an sich wel redelijk. Mits je geen roerei of koffie neemt. De broodjes ham kaas zijn wel te eten. De surrogaat sinaasappelsap kan ermee door zolang je maar voor ogen houdt, dat het geen sinaasappelsap is.
Na het ontbijt pakken we onze spullen in. De tassen en koffers kunnen we in het hotel achterlaten en op het laatste moment besluit Dennis ook zijn jas daar bij te leggen. Maar wat nu? We hebben nog een hele dag te gaan voordat het vliegtuig vertrekt.
De
Torre de Belém roep ik in een opwelling. Toch weer iets cultureels. Op gebruikelijke wijze gaan we er naar toe. Op de parkeerplaats van de jachthaven worden we afgezet. De toren staat er mooi bij. Het is zonnig maar wel met een fris windje. Bij de toren aangekomen blijkt deze gesloten. Vast
Members Only grapt iemand. Langzaam wandelen we verder langs wat monumenten voor gevallen strijders en via een parkje weer terug naar de jachthaven.
Iets warms gaat er wel in, alleen blijkt het restaurantje in de haven gesloten. Het enige dat open is, is een self-service kantine. Ik haal 3 koffie en een warme chocolademelk. Dit blijkt geen succes. Om toch nog wat van de dag te maken, maken we een wandeling door Belém. Een bezoek aan een museum of de tuinen van een paleis kan nooit kwaad.
Het eerste museum blijkt gesloten. Net als het tweede, alsook het
Mosteiro dos Jerónimos. Mitä heeft daar een mooie foto van. Dapper stappen we voort en komen bij het paleis uit. Ook de deuren van deze bezienswaardigheid blijken gesloten. Hier helpt maar één ding tegen! Het terrasje op
Largo da Chiado. Even kijken we in het tramhokje of de tram daar langs komt. Dit blijkt het geval, maar een taxi is toch sneller.
In de zon nemen we plaats. De
Tosta Mista die we al eerder hier nuttigden, wordt in viervoud besteld. Ondanks de zon voelt het toch wel erg fris, dus ik besluit de mannen even alleen te laten en een shawl aan te schaffen. Het duurt even, maar dan heb ik ook wel een hele mooie rode.
Niet veel later struinen we weer door het centrum. Tot we weer voor het café staan met de favoriete serveerster van Mitä en Dennis. We kunnen natuurlijk niet weg uit Lissabon zonder afscheid te nemen. Zo gezegd, zo gedaan. Binnen zitten we aan de koffie en thee, die zoals gebruikelijk hier uit onschenkbare potjes komt.
Buiten worden we weer een keer of tig gevraagd of we interesse hebben in coke of hash. Nee dus. Wel is onze interesse gewekt als we langs een Port-winkel lopen. Flessen van 1200 euro zijn geen uitzondering. Helaas ligt dat net buiten onze begroting. Dennis scoort nog wel een kistje
Montechristo’s.
Het is tijd voor een maaltijd. Met een taxi gaan we naar
Portugalia, het bierlokaal waar we dag ervoor waren. Mitä en ik nemen een hamburger, Dennis gaat weer eens aan de garnalen en Limlander neemt een steak. Als het eten komt, blijken de vleesgerechten weer eens ondergedompeld in een soort botersaus. Ach, het smaakt beter dan het vliegtuigvoedsel waar we geen trek in hebben.
Na het eten lopen we terug naar het hotel om onze spullen op te halen. Als dat gelukt is, pakken we voor de laatste keer een taxi in Lissabon. Een emotioneel moment. De check-in verloopt voorspoedig. Bij de bar nemen we een laatste drankje voordat we aan boord gaan. En dan realiseert Dennis zich, dat z’n jas nog in het hotel ligt. Gelukkig is dat met één telefoontje opgelost. Per post zal het opgestuurd worden.
De vlucht kent de nodige turbulentie boven de
Golf van Biskaje. Dan volgt het voedsel. Een uitgedroogd broodje ham kaas, al ontbreekt de kaas bij Mitä. Het cakeje dat er naast ligt ziet er zoet uit. Na één hap kunnen we bevestigen dat het er niet alleen zoet uit ziet.
De landing is verre van vlekkeloos, maar we zijn weer terug in Nederland. Het is koud. Na de trein vind ik zowaar een taxichauffeur, die het niet erg vindt om een korte rit te maken. Dat is wel eens anders geweest. Thuis val ik in een diepe slaap.