OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ja, ik herken dat wel een beetje. Baby's wil ik nooit vasthouden.
Hetzelfde geldt voor grote scherpe messen of een pistool ofzo.
Hetzelfde geldt voor grote scherpe messen of een pistool ofzo.
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
een baby die je laat vallen is niet per definitie dood
En als je een baby goed vastpakt, valt het echt niet. Ik had op de verloskamers dagelijks te maken met pasgeboren, glibberige babies. Gewoon tegen je aanhouden, onder de okseltjes, of als een wieg in je armen en er kan niets gebeuren.
En als je een baby goed vastpakt, valt het echt niet. Ik had op de verloskamers dagelijks te maken met pasgeboren, glibberige babies. Gewoon tegen je aanhouden, onder de okseltjes, of als een wieg in je armen en er kan niets gebeuren.
Zou het dan niet angst voor het onbekende kunnen zijn? Ik weet het ook niet hoor , maar dat lijkt mij op zich wel logisch. Net als dat voor bepaalde mensen de gedachte aan vliegen véél enger is dan het vliegen zelf; dat valt vaak wel mee dan.quote:Op vrijdag 31 december 2004 19:11 schreef Yamyam het volgende:
[..]
Helemaal niet. Ik heb er ook nog nooit een echt vastgehouden behalve mijn broertje toen hij net geboren was (ik was 3).
En ik wil wel heel graag later een kindje maar ik ben als de dood dat ik 'm vermoord.
, maar dat lijkt mij op zich wel logisch. Net als dat voor bepaalde mensen de gedachte aan vliegen véél enger is dan het vliegen zelf; dat valt vaak wel mee dan.
Ik heb dat alleen met kleine Marrokaantjes .
Nee, maar er zijn ook veel mensen die "bang" zijn om bijv. andere mensen wat aan te doen, schijnt redelijk vaak voor te komen.
.Nee, maar er zijn ook veel mensen die "bang" zijn om bijv. andere mensen wat aan te doen, schijnt redelijk vaak voor te komen.
Misschien even mee wachten tot het voorbij is. Ik zou toch als ik jou was eens met iemand gaan praten eigenlijk..quote:Op vrijdag 31 december 2004 19:11 schreef Yamyam het volgende:
[..]
Helemaal niet. Ik heb er ook nog nooit een echt vastgehouden behalve mijn broertje toen hij net geboren was (ik was 3).
En ik wil wel heel graag later een kindje maar ik ben als de dood dat ik 'm vermoord.
Don’t touch the girl,
she will cut your hands off,
and call it an accident.
she will cut your hands off,
and call it an accident.
Nee, nooit last van gehad. Ben wel altijd bang geweest dat ik zo'n kleintje zou 'vergeten' . . .quote:Op vrijdag 31 december 2004 10:18 schreef Yamyam het volgende:
Ik vind het gruwelijk van mezelf, maar ik durf geen babietje op te pakken of iets want ik ben doodsbang dat ik het laat vallen.
Of dat ik het zelfs 'expres' dood, door het raam gooi weet ik veel omdat het zo'n klein teer wezentje is en totaal afhankelijk van anderen en...nou ja..
ik vroeg me af of iemand daar meer over weet, of andere mensen dat ook hebben enzo.
Ik denk dat dat wel zal meevallen wanneer het zover is . . .quote:Op vrijdag 31 december 2004 19:11 schreef Yamyam het volgende:
Helemaal niet. Ik heb er ook nog nooit een echt vastgehouden behalve mijn broertje toen hij net geboren was (ik was 3).
En ik wil wel heel graag later een kindje maar ik ben als de dood dat ik 'm vermoord.
Take my love, take my land, take me where I cannot stand
I don't care, I'm still free. You can't take the sky from me
Take me out to the black, tell them I ain't comin' back
Burn the land and boil the sea, you can't take the sky from me
I don't care, I'm still free. You can't take the sky from me
Take me out to the black, tell them I ain't comin' back
Burn the land and boil the sea, you can't take the sky from me
meer zoals phileine zegt: angst dat je zelf iets stoms/engs doet (dat onomkeerbaar is). en inderdaad, bijna iedereen heeft wel eens dat soort gedachtenflitsen en het wordt pas een probleem als je leven erdoor beheerst gaat worden en je allerlei situaties zou gaan mijden om te voorkomen dat die gedachtes werkelijkheid gaan worden. dus TS: toch maar es op kraambezoek en een kindje vasthouden zou ik zeggen.quote:Op vrijdag 31 december 2004 19:33 schreef miss_dynastie het volgende:
Zou het dan niet angst voor het onbekende kunnen zijn?
Ik vind de posts tot nu toe niet van een dermate toevoegende waarde dat ik veel verder kom met mijn 'probleem'. Ik wil er echt induiken.
Weet iemand dan misschien de naam van die zogenaamde ziekte dat moeders hun pasgeboren kindje doden? (tuurlijk, misschien is het iets dat overgaat als ik een kind daadwerkelijk vastgehouden hebt, en/of niet iets dergelijks maar ik ben toch wel benieuwd)
Weet iemand dan misschien de naam van die zogenaamde ziekte dat moeders hun pasgeboren kindje doden? (tuurlijk, misschien is het iets dat overgaat als ik een kind daadwerkelijk vastgehouden hebt, en/of niet iets dergelijks maar ik ben toch wel benieuwd)
ik vind het niet gruwelijk van mezelf, maar ook ik pak geen pasgeborene vast, puur omdat ik als de dood ben dat er wat gebeurt (heb geen motorisch probleem ofzo, maar ik vind het té fragiel).
Of ik moet gewoon stil op de bank zitten en ze droppen een baby op schoot, dat gaat nog wel, maar dan beweeg ik ook niet...weet niet hoe het komt
Als ze 2 zijn, dan kan er veel minder stuk, vanaf dan worden ze leuk
Of ik moet gewoon stil op de bank zitten en ze droppen een baby op schoot, dat gaat nog wel, maar dan beweeg ik ook niet...weet niet hoe het komt
Als ze 2 zijn, dan kan er veel minder stuk, vanaf dan worden ze leuk
"Het leven is te kort voor een slechte filmquote als signature"
Ik sta ook nooit te springen om babies vast te houden. Maar goed, ik ben ook vrij onhandig, en dat lijkt me wel een plausibele verklaring.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Dit gaat dus gewoon om dwangmatige gedachten, niet over baby's.
Enge shit vind ik altijd.
Enge shit vind ik altijd.
When it comes to being Plug 1, it's just me, myself and I
Ik denk dat je dan beter hulp kan zoeken bij een professional.quote:Op zondag 2 januari 2005 14:28 schreef Yamyam het volgende:
Ik vind de posts tot nu toe niet van een dermate toevoegende waarde dat ik veel verder kom met mijn 'probleem'. Ik wil er echt induiken.
Yamyam, verdiep je eens in het fenomeen "dwanggedachten", want dat is waar je last van hebt. Een postnatale psychose of Münchhaussen by Proxy (waarbij moeders soms hun kinderen echt kwaad doen) zitten echt heel anders in elkaar.
mooi he, alles
Inderdaad, dit is een forum, geen kliniek of een andere plek waar je met problemen terecht kan...ik hoop iig dat je het snel onder de knie krijgtquote:Op zondag 2 januari 2005 15:40 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Ik denk dat je dan beter hulp kan zoeken bij een professional.
"Het leven is te kort voor een slechte filmquote als signature"
Ik ken het verhaal, het mogelijke begin van een dwangneurose. We gingen met onze zoon (toendertijd een 2-jarige) met een lift over rotsen naar beneden (zuid-west Engeland). Het eerste deel ging op een hoogte van een meter of 5. Daarna over de klif en je hangt plotseling 100 m boven de grond. De moeder had de baby bij zich, want de stoeltjes waren te klein om er met zi'n drieën in te zitten. Toen ze over die klif kwam wilde ze de baby van zich afgooien, omdat ze "wist" dat we naar beneden zouden storten. Dus als ze het snel zou doen, was het tenminste snel voorbij.
Haar gedachtengang was volkomen ontregeld door die plotselinge, onverwachte steile afgrond.
Haar gedachtengang was volkomen ontregeld door die plotselinge, onverwachte steile afgrond.
Zoals Phileine zei is dat het syndroom van Munschaussen by Proxy, moeders doen dan hun kinderen iets aan om zo de aandacht van iemand van buitenaf te trekken (een arts of verpleegsters).quote:Op zondag 2 januari 2005 14:28 schreef Yamyam het volgende:
Ik vind de posts tot nu toe niet van een dermate toevoegende waarde dat ik veel verder kom met mijn 'probleem'. Ik wil er echt induiken.
Weet iemand dan misschien de naam van die zogenaamde ziekte dat moeders hun pasgeboren kindje doden? (tuurlijk, misschien is het iets dat overgaat als ik een kind daadwerkelijk vastgehouden hebt, en/of niet iets dergelijks maar ik ben toch wel benieuwd)
Bij het ' gewone' syndroom van Munchaussen doen ze zich zelf iets aan om zo aandacht te trekken.
Maar meestal is het niet de bedoeling dat het kind doodgaat of dat ze respectievelijk zich zelf doden.
Een heer met stijl
volgens mij heb jij gewoon een obsessie voor obsessies.quote:Op zondag 2 januari 2005 14:28 schreef Yamyam het volgende:
Ik vind de posts tot nu toe niet van een dermate toevoegende waarde dat ik veel verder kom met mijn 'probleem'. Ik wil er echt induiken.
Weet iemand dan misschien de naam van die zogenaamde ziekte dat moeders hun pasgeboren kindje doden? (tuurlijk, misschien is het iets dat overgaat als ik een kind daadwerkelijk vastgehouden hebt, en/of niet iets dergelijks maar ik ben toch wel benieuwd)
eerst was het 't heel erg níet hebben van sex, later werd het 't heel erg wél hebben van sex met God weet wie allemaal, en nu ben je weer geobsedeerd door de angst voor het door het raam mieteren van andermans babietjes.
ga eens langs een psych, of wacht dat doe je ws al, laat hem dan de behandeling eens aanpassen of opvoeren, want het werkt niet.
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
. Lijkt me een drama. Straks laat je em doodvallen.
Ik ben niet geobsedeerd door babietjes, ik denk er alleen wel eens over na en dan komt dat gevoel naar boven.quote:Op zondag 2 januari 2005 20:08 schreef milagro het volgende:
[..]
volgens mij heb jij gewoon een obsessie voor obsessies.
eerst was het 't heel erg níet hebben van sex, later werd het 't heel erg wél hebben van sex met God weet wie allemaal, en nu ben je weer geobsedeerd door de angst voor het door het raam mieteren van andermans babietjes.
ga eens langs een psych, of wacht dat doe je ws al, laat hem dan de behandeling eens aanpassen of opvoeren, want het werkt niet.
En waarom oude koeien uit de sloot halen. Je weet hoe dat gaat. Iedereen meteen weer naar de search topic naar de knoppen
En geen enkele behandeling werkt tot nog toe al helemaal geen standaard psychbehandeling.
However, ik ben er wel uit dat ik dat munchhausen e.d niet heb da's heeeeel wat anders.
Wat ik wel ontdekt heb is dat het mogelijk in verband staat met een zelfde soort angst die ik soms heb om mezelf op momenten dat het heel makkelijk is te vermoorden. Neem een trein die langskomt, je hoeft maar te springen en hups. Of ik zie vuur. Ik krijg de neiging mijn hand erin te steken. Ik sta op grote hoogte. Ik wil naar beneden springen.
En nee, dat is niet fantaseren over 'wat nou als'. Dat gaat verder. Ik heb de neiging ik voel drang om het te doen alleen ik doe het niet.
Daar MOET toch een naam voor zijn.
Een specifieke naam voor dat 'fenomeen'. Neiging om jezelf en/of anderen de dood in te helpen als de mogelijkheid zich aandient. En angst om dat te doen.
Obsessie of dwangneurose is mij dan effe wat te breed.
En ik ben niet geobsedeerd en vermijd ook niet in grote mate gevaarlijke plekken.
Dus.
Nou ben ik misschien heel dom of zo, maar horen dit soort diagnoses niet door een arts gesteld te wordenquote:Op donderdag 6 januari 2005 16:07 schreef Yamyam het volgende:
Daar MOET toch een naam voor zijn.
Een specifieke naam voor dat 'fenomeen'. Neiging om jezelf en/of anderen de dood in te helpen als de mogelijkheid zich aandient. En angst om dat te doen.
Obsessie of dwangneurose is mij dan effe wat te breed.
Dat lijkt me ook miss_dynastie, maar yamyam je beschrijft toch echt typische dwanggedachten. Lees daar maar eens wat over, dan zul je zien dat je het herkent.
mooi he, alles
Ik ben ook bang voor bejaarden, omdat ik bang ben dat ik ze ter plekke dood maak....
met mijn fiets oid,
met mijn fiets oid,
in bad zitten met een joint, en keihard the doors op
yamyam, hier staat bijvoorbeeld wat over dwanggedachten dat misschien herkenbaar voor je is, maar da's na twee seconden googelen. Ik zal vanavond kijken of ik nog wat meer kan vinden.
mooi he, alles
|
|
