Het grote AJAX-topic # 120. Wij doen het op z'n Grieks.

quote:

Op zondag 2 januari 2005 13:32 schreef BliksemSchigt het volgende:

Ik heb overigens ook hetzelfde gevoel als twi bij Vonk. Bij terugspeelballen houd ik ook mijn hart vast. Beetje de zelfde capriolen zoals Lobont die een jaar geleden had.

quote:

Op zondag 2 januari 2005 13:34 schreef SCH het volgende:
twi kijkt teveel naar momenten en niet naar het geheel. Zoals Ajax er nu nog bij staat is Vonk de meest geschikte keeper, nog even vertrouwen kweken, zeker als er nieuwe spelers bij komen. Stekelenburg brengt dat niet mee, Lobont ook niet.

quote:

Op zondag 2 januari 2005 16:18 schreef JaWi het volgende:
Ik ga misschien wel even.

Niet al te tactisch trouwens van Cohen .

quote:

Op zondag 2 januari 2005 16:23 schreef JeroenV het volgende:

[..]

Wat is er niet te tactisch dan?

quote:

Mijn Houten Hart

Mijn hart is niet van steen
Een geval van zuiver hout
Het was het beste dat ik vinden kon
Toen iemand wegging met het goud
Mijn hart is van het hardste hout
Maar het buigt nog als het moet
Maar niet te ver en rustig aan
Ik weet nog niet echt wat het doet

De wereld is een sinistere plek waar je voor je geluk aangewezen bent op het mededogen van een ander die bereid is je toe te staan deel uit te maken van haar of zijn wereldje zoals hij of zij dat wil. In persoonlijk opzicht is iedereen afhankelijk van de ene geliefde of die ene vriend of vriendin die bereid is nét dat stapje meer te zetten dan anderen, waardoor je je gewaardeerd en speciaal voelt, iets wat ieder mens nodig heeft. Door de jaren heen leren sommigen zichzelf voor anderen wegcijferen en er voor anderen zijn, anderen kiezen onvoorwaardelijk voor zichzelf. Het zijn twee uitersten waarvoor je kan kiezen terwijl de meeste mensen tussen beide posities heen schipperen.

De ramp in Azië laat geen mens onberoerd en je ziet dat de mensheid toch een soort solidariteit kent, wat dan weer hoopgevend is. Onlangs zag ik de DVD-box van Live Aid, een samenvatting van een tot nu toe onovertroffen muzikaal hoogtepunt in de jaren tachtig, wat ten doel had de honger in Afrika te bestrijden. Het initiatief van Sir Bob Geldof vond plaats midden in de jaren van Reaganomics en de yuppie-lifestyle had haar hoogtepunt bereikt. En toch was er die massale, voor die tijd ontroerende manifestatie van saamhorigheid. Live Aid was voor de generatie van de jaren tachtig wat Woodstock voor de generatie was die eind jaren zestig, begin jaren zeventig jong was.

Net als de actie rond de slachting in Ruanda, is de solidariteit omtrent de ramp in Azië gelegenheidssolidariteit, waar Live Aid iets structureels was en jaren door heeft gefunctioneerd. Het moet nog blijken of de steun aan India, Sri Lanka, Indonesië en de slachtoffers zo structureel zal blijken. Ik heb geld overgemaakt vanuit de overtuiging dat het helpt omdat er iets mee gedaan kan worden en met de gedachte dat het een druppel op een gloeiende plaat is en de meest nutteloze vorm van hulp kan zijn. Wat nodig is, is infrastructuur in de brede zin van het woord: kennis, logistiek, bouwen. En ook goederen zoals kleding en voedsel. Daar zijn de getroffen mensen meer mee gebaat dan met geld, waaarvan delen aan strijkstokken kunnen blijven hangen en wat politiek gebruikt kan worden. Hoe langer je over bepaalde dingen nadenkt, hoe onlogischer ze worden en hoe cynischer je zelf wordt. Maar je kunt ook teveel nadenken. Je staat nu eenmaal voor het voldongen feit dat alles geld kost, de realiteit dat 'money makes the world go round'. En dus ben ik gestopt met denken, en heb ik iets overgemaakt.

Ik ben geen vrolijk mens in deze laatste uren van 2004. Het jaar overziend is het een jaar van extremen geweest, in persoonlijk opzicht en in voetballend opzicht. Ernest Hemingway schreef ooit: "The world is a fine place and worth fighting for." Ik ben het, dankzij of ondanks het feit dat ik vele hartverwarmende en hartverscheurende momenten met mijn vrienden heb gekend het afgelopen jaar, in ieder geval eens met het tweede deel.

Dit is mijn hart
Mijn houten hart
De dames voor u hebben het alvast verzwaard
Dus wees maar lief
Het kan geen kwaad
En stelen lijkt me niet de moeite waard

Goed, we hebben een nieuwe spits die zich voor de tweede seizoenshelft tot doel heeft gesteld meer dan ooit in zijn loopbaan als voetballer te scoren. Laten we hem het voordeel van de twijfel maar geven. laten we maar even vergeten dat jij zelf al twijfels had bij het innemen van de spitspositie in een systeem met vleugelspelers, laten we maar even vergeten dat het Ronald Koeman niet is gelukt om Wesley Sonck om te scholen tot een Ajax-spits, laten we maar even vergeten dat er de kans bestaat dat Ryan Babel vaker in het tweede dan in het eerste zal spelen, laten we maar even vergeten dat de aankopen de voorkeur krijgen, laten we maar even vergeten dat we een ongeloofelijk kutte eerste seizoenshelft hebben gehad, laten we maar even vergeten dat de norm van Ajax, het laten zien van goed verzorgd, technisch pressievoetbal, de afgelopen jaren meer uitzondering dan regel is geworden, en laten we, je zou er bijna alcoholist van worden, vooral vergeten dat er ooit de kans bestond dat Frank Rijkaard en Marco van Basten bij Ajax zouden kunnen werken als respectievelijk technisch directeur en hoofdcoach. Laten we daarom Angelos Charisteas maar verwelkomen en er het beste van hopen. Je moet immers durven dromen. En voorlopig is het mijn droom dat ik niet meer zuchten naar en van de ArenA ga en kom.


Je kan er goed op laten lopen
Dan doet het niet zo'n pijn
Als toen ik het origineel nog had
Het gouden, goud maar klein
Dit hart, ik heb het pas gekocht
Bewust een tweedehands
Je blijft geen gouden kopen
Ook al had je wel de kans

Een van de beste dingen die de supportersschare van Ajax is overkomen is het Ajax Supporters Delegatie-initiatief. Je kunt bezwaren hebben tegen zelfbenoemde vertegenwoordigers, maar daar valt natuurlijk tegenin te brengen dat mensen met goede punten, initiatieven en inzet altijd de kans moeten krijgen het verschil te maken. Het is alweer een tijdje geleden dat de eerste initiatieven (sites op zwart) en gesprekken zijn getoond en afgelopen week was er weer een informatieavond waar ook John Jaakke, Arie van Eijden en Jeroen Slop aanwezig waren. Anderhalf jaar geleden werden bepaalde punten ingediend. Hoe pijnlijk is het als de voorzitter toezegt de gang van zaken omtrent het afschaffen van het oude logo te onderzoeken terwijl de terugkeer van dat logo al vanaf het begin op de agenda staat en bekend is dat de meerderheid van de supporters dat oude logo terug wil omdat dát het logo is wat uitstraalt waar Ajax voor staat?

Misschien is dat eigenlijk niet eens het meest pijnlijke. Misschien is het wel het meest pijnlijke dat er kennelijk niet ergens een mapje of ordner is getiteld 'Project Logo', waar de gang van zaken omtrent het belangrijkste boegbeeld van de club uitvoerig is gedocumenteerd? Het doet ruiken naar amateurisme. Wat ook amateuristisch is, is een oproep doen om het 'gedweep' met de Joodse cultuur en Israel te stoppen en tegelijkertijd niet te weten - het blijft een briljante opmerking - dat op de eigen officiële clubsite een ringtone met een Joods liedje en een logo met de Davidsster wordt aangeboden. En wat te denken van jeroen Slop? Het zal best een aardige vent zijn, kundig met cijfers, meer hoe kun je als bestuurder bij Ajax die over financiële zaken gaat niet weten dat er bij het uitvak bufferzones bestaan en gewoon zeggen dat de ArenA niet uitverkocht is omdat die stoeltjes vrij zijn? Daar kan ik met mijn hoofd niet bij!

En dan de spelers. Rafael van der Vaart heeft eerder karakter getoond door er te zijn, met de herdenkingen rond Para, maar zou het niet gewoon zo moeten zijn dat het een vanzelfsprekendheid zou moeten zijn dat spelers iets van hun tijd opofferen voor de supporters? Voetballers hébben al zo'n luizenleventje vergeleken met de gemiddelde supporter. Ok, dan is de gemiddelde Ajax-supporter een kritisch mens die niet snel tevreden is, maar als je wegwerpgebaren kunt maken als het even slecht gaat, kan je toch ook even je neus laten zien als het goed gaat of als er een goede reden is? Het was schokkend om terug te moeten lezen dat Tomás Galásek totaal geen trek had in een bezoekje aan het supportershome, uitgerekend de down-to-earth zijnde Galásek. En weet je wat het vervelende is van dit hele verhaal? Aan de ene kant heb ik het gevoel dat spelers en supporters dicht bij elkaar behoren te staan omdat zij de essentie vormen van Ajax. Maar als mens van wikken en wegen denk ik anderzijds: 'Waarom mensen tot iets verplichten wat kennlijk niet in hun hart zit?' Ik hoop dat ik er met dat laatste gigantisch naast zit.


Dit is mijn hart
Mijn houten hart
De dames voor u hebben het alvast verzwaard
Dus wees maar lief
Het kan geen kwaad
En stelen lijkt me niet de moeite waard

Spitsen en Ajax, een heikel punt. Ik hoor een hoop mensen zuchten als ik over Ibrahimovic begin, maar de goal in de thuiswedstrijd tegen NAC blijft hét hoogtepunt van de eerste seizoenshelft. Maar ik wil het niet over Kung Zlatan hebben, behalve dat ik het nog steeds schandalig vind dat ons het laatste seizoen van hem bij Ajax ontnomen is. Er is iets wat ook tragisch is: de salto makende Belg heeft het helaas niet gered bij Ajax. Het doet een beetje denken aan een Griekse tragedie: iemand die dolblij was naar Ajax te kunnen, bereid was te leren en vervolgens helemaal afgebroken de club de rug toekeert. Je zag hem afglijden van goede wil en strijdlust naar onverschilligheid, gelatenheid en tegenzin. Er is niets verschrikkelijkers dan met tegenzin naar je werk gaan en weten dat je beter verdient als je de kansen maar zal krijgen. Of dat een excuus is om je begatief op te stellen weet ik niet, maar het is wel menselijk en logisch.

Wesley Sonck is, net zoals alle anderen, een speler die Ajax wilde gebruiken als springplank naar een andere club. Dat geldt niet alleen voor hem, maar ook voor de momenteel als een dweil spelende Maxwell, de dit seizoen hardwerkende maar tegenvallende Pienaar en de anderen. Ze komen naar Ajax om te leren, groter te worden en te zaaien. In de hoop te kunnen oogsten. Het vooruitzicht van een Duitse of Engelse middenmoter, hoe goed die club ook zal betalen, is voor een sportman een verlies.


Het voordeel van een houten hart
Je bent voorzichtiger met vuur
De splinters zijn voor anderen
Er hoeft geen slot op en is dus helemaal niet duur

De liefde van een supporter voor zijn club kan bekoelen. wat Ajax betreft is daar alle reden voor, gezien het afgelopen half jaar. Nee, gezien het afgelopen jaar, waar hoogtepunten net zo schaars waren als een opmerking van Balkenende die ergens op sloeg. Maar échte liefde, net als een goede vriendschap, is iets wat nooit helemaal bekoelt. Ook al raka je de liefde van je leven kwijt, door ziekte of iets dergelijks, dan nog denk je liefdevol terug aan de goede momenten en koester je je herineringen. Een bepaald soort liefde maakt je hart onbuigzaam. Het breekt niet, omdat het te mooi is, of is geweest. Als je iemand je beste vriend noemt, is dat een soulmate die er voor je is. Als je het geluk hebt de liefde van je leven tegen te komen en te behouden, dan voel je jezelf groeien, een beter en ander mens worden. Ik overromantiseer, maar dromer als ik ben geloof ik dat ondanks dat de wereld kil en koud is, de warmte gevonden kan worden in mensen die iets voor je betekenen. Mensen die je doen lachen, huilen, mensen waar je om gaat geven en waaraan je altijd met liefde en een glimlach terug zal denken.

Dit is mijn hart
Mijn houten hart

Zo is het ook met Ajax. Hoe rot het ook kan gaan en hoe rot het ook zal worden: mijn hart is onbuigzaam wat Ajax betreft.

Tekst Liedje: Acda & De Munnik

quote:

Op zondag 2 januari 2005 17:20 schreef methodmich het volgende:
Alleen Pienaar wordt weer eens onderschat.

quote:

Op zondag 2 januari 2005 16:08 schreef CherrymoonTraxx het volgende:
Het zijn alle 3 momenteel geen beste keepers voor een club als Ajax. Alle drie hebben ze rare capriolen, alleen is Stekelenburg jong en Vonk al aardig op leeftijd. Als ik Koeman was zou ik dan ook voor Stekelenburg kiezen in plaats van Vonk.

Lobont is niks en wordt niks.

quote:

Op zondag 2 januari 2005 17:20 schreef methodmich het volgende:
Alleen Pienaar wordt weer eens onderschat.

quote:

Op zondag 2 januari 2005 17:51 schreef methodmich het volgende:
Maar was bijvoorbeeld tegen Juve en Maccabi thuis de beste man.

quote:

Op zondag 2 januari 2005 18:09 schreef JeroenV het volgende:
Hier het bericht waar JaWi het over had... Wel van een Feyenoordsupporterssite, maar toch...

01-01-2005: Cohen zingt met 30.000 man Hand in Hand op de Dam
[Bron: FR-Fans.nl]

Cohen (burgemeester van amsterdam) heeft niet veel vertrouwen in ajax. En sprak zijn onvrede gister uit samen met 30.000 andere amsterdammers, door bij klokslag 12 uur niet ajax aan te moedigen maar ons Feyenoord. Hij begon het beroemde Feyenoord-lied: Hand in hand, kameraden...

Cohen zelf gaf als reden voor deze actie dat hij hiermee symbolisch het Jaar van de Verbroedering heeft ingeluid. Wij in Rotterdam hebben dat niet nodig, wij zingen al jaren het Hand in Hand, kameraden...

quote:

Op zondag 2 januari 2005 17:46 schreef BliksemSchigt het volgende:

[..]

Lobont is niks is wel heel erg onderschattend. Lobont heeft een tijd heel erg sterk gekeept en ons vaak genoeg geredt. Zijn reflexen zijn echt heel erg sterk. Alleen hoge ballen en terugspeelballen zijn niet echt super.

Ik zou wel op het moment Stekelenburg in de goal willen hebben. Hij zal toch ooit ervaring moeten krijgen en dat kan alleen maar door te spelen.

quote:

Op zondag 2 januari 2005 18:00 schreef Suijk het volgende:

[..]

Maar heeft mijns inziens toch te weinig laten zien, gewoon omdat hij veel meer kan.