Keizersnee-ervaringen deel 2

haha ja is mischien makkelijker, ze zullen wel raar opkijken als ik daar met een complete koffer binnen kom wandelen

weet iemand trouwens of ze daar tegenwoordig iets van internet aansluiting hebben, of denk ik nu echt te luxe

meeste zkh hebben geloof ik tegenwoordig wel wireless internet.

kleertjes heb ik niet meegenomen, ten eerste je krijgt als er visite komt vaak wel, arwen heeft die daagjes zo;n vestje van het zkh aan gehad, pas de dag dat we gingen eigen kleertjes.

Ik had een gedeelde kamer, inclusief gedeelde tv, maar je bent voornamelijk althans ik net als anitra vooral naar die kleine aan het kijken of er mee te tutten

ah mooi, niet dat ik verwacht veel op internet te zitten, maar is toch fijn als ik zelf wat mails kan versturen.

Hier hebben ze voor zover ik weet wel een tv per bed, maargoed ik verwacht idd dat ik genoeg heb aan staren naar mijn kleine meisje

Bla je moet geschoren worden. Niet alles hoor, maar wel een stukje van de bovenkant, dus dat zou ik zelf even thuis doen als ik jou was. Dat is toch wel prettiger denk ik.

Ik had een hele goede tip gekregen. Draag de eerste weken de boxers van een man. Die heeft lekker veel ruimte aan de voorkant, en dan komt het niet tegen het litteken aan.

Die boxershorts klinkt idd wel als een goed idee, zal morgen eens de stad inlopen

E geschoren is t altijd wel...heb in de meest vreemde bochten gelegen al om het bij te houden tijdens mijn zwangerschap...erg lastig als je niks kunt zien hihi

quote:

Op vrijdag 6 juni 2008 11:57 schreef _evenstar_ het volgende:
meeste zkh hebben geloof ik tegenwoordig wel wireless internet.

Jeetje, da's wel luxe!
Maarreh, ik zou toch uitkijken dat je computer dan niet gestolen wordt, als je die mee dacht te nemen.

Ik had een scherm op mijn kamer met radio, tv, internet en msn. Maar veel dingen werden wel geblokkeerd wat vrij irritant was.

Ik wel mogelijkheid tot TV/radio, maar heb het niet gebruikt. Was gewoon teveel met de kleine bezig, en tussendoor even een kwartiertje een puzzelboekje opengeslagen. En vriendlief was er ook hele dagen (9 tot 9, met van 12-3 middagrust).
Toen Chris op de neonatologie lag had ik wel iets meer tijd, maar heb gezellig met de andere dames gebabbeld en _FlasH_ was er ook steeds. En natuurlijk 3 keer per dag naar beneden voor voedingen, 6x kolven, en andere bezigheden. Dus heb me eigenlijk prima vermaakt zonder al die dingen..

Wat maken jullie je toch druk over ondergoed, gewoon geen ondergoed en een tampon naar binnen prakken en klaar ben je.
Ik had de keizersnede verticaal(spoed) en hechtingen met van die krammen i.p.v. een keurige hechting, de streep was het eerste jaar best lelijk maar je ziet er na een zomertje amper meer iets van en m'n *zwangerschapsbuik* was na een maand alweer plat. (kon al m;n maatjes 36 weer zonder moeite aan)
Snap het gesteun en gekreungehalte van deze thread dan ook niet zo maar het kan ook komen dat ik door mijn beleving de situatie wat anders bekeek op dát moment. Ik was al dolblij dat mijn kindje bleef leven en ik hem na 3 maanden heen en weer hobbelen (couveuse-afdeling) mee naar huis mocht nemen .

Loedertje ieder zijn ervaring dat is 1 natuurlijk.

Een tampon was voor mij bv geen optie aangezien in met 10 cm ontsluiting de ok in ging, ik had dus gewoon veel last van vloeien en dan zijn tampons echt af te raden dat kan namelijk behoorlijk gaan stinken en je kan infecties op lopen.

Van mijn litteken heb ik ook totaal geen last, geen jeuk, geen lelijke wond oid, daar zal je me dus ook niet over horen.
Die boxer is echt geen luxe want een stiek recht op die wond dat zit gewoon niet handig en je zal toch de voedingen fles/borst echt zelf moeten doen, daar heeft verpleging echt geen tijd voor en voeden en pijn is geen leuke combi als je het mij vraagt.

Mijn buik begint nu pas platter te worden, ik torste dan ook ruim 16 kilo/liter vocht met me mee en was de eerste 4 dagen "pas" 11 kilo/liter kwijt, toen moest de katheter eruit en ging het dus stukken minder snel.
Ik was dus van 53 kilo naar ongeveer 73 kilo gegaan en weeg nu weer braaf 54 kilo, maar heb toch echt niet meer zo'n strakke buik als eerst, naja ik lig er niet wakker van en mijn man al helemaal niet, want inderdaad gelukkig is ons meisje gezond ter wereld gekomen en als dat de prijs is dan is dat prima.
Maar ik geloof ook niet dat iemand in dit topic daarover je zal betwisten.

En inderdaad iedereen beleeft het in haar perspectief, hoe meer spoed en hoe meer levensbedreigend hoe minder je steunt en kreunt dat geloof ik meteen, maar vertel jij dan eens expliciet wat jij als gesteun en gekreun ervaart aan dit topic? Want ik vraag het me echt af.

Tampons werden mij zeer streng afgeraden vanwege infectie gevaar. En je kunt wel leuk bagatliseren Loedertje, maar voor iedereen is de bevalling of keizersnede anders.

En niemand zal zeggen dat het het niet waard was. Ik zei vandaag nog dat ik de keizersnede honderd keren over zou doen en dat het me enorm is meegevallen. Ik ben nu bijna drie weken verder en doe eigenlijk zo goed als alles weer behalve mij ver uitrekken en zware dingen tillen want dat doet gewoon nog zeer.

quote:

Op vrijdag 6 juni 2008 23:21 schreef Loedertje het volgende:
Wat maken jullie je toch druk over ondergoed, gewoon geen ondergoed en een tampon naar binnen prakken en klaar ben je.
Ik had de keizersnede verticaal(spoed) en hechtingen met van die krammen i.p.v. een keurige hechting, de streep was het eerste jaar best lelijk maar je ziet er na een zomertje amper meer iets van en m'n *zwangerschapsbuik* was na een maand alweer plat. (kon al m;n maatjes 36 weer zonder moeite aan)
Snap het gesteun en gekreungehalte van deze thread dan ook niet zo maar het kan ook komen dat ik door mijn beleving de situatie wat anders bekeek op dát moment. Ik was al dolblij dat mijn kindje bleef leven en ik hem na 3 maanden heen en weer hobbelen (couveuse-afdeling) mee naar huis mocht nemen .

Ja hoor, jij bent stoer, maar dat wisten we al.
Laat de rest van de wereld ook even fijn hun ervaringen kwijt raken, wil je? Je hoèft hier niet te lezen hoor

quote:

Op maandag 4 september 2006 09:44 schreef Loedertje het volgende:

[..]

Ik ben 5 dagen na de KS gewoon gaan verhuizen en heb nergens last van gehad tijdens het tillen en verslepen van meubels en dozen.

Nou Nou Leah, stoer niet te guitig met credits hé..... eerder oliedom als ik Loedertje's eerdere reactie in de topic ff omhoog vis.
En de kraamhulp hielp zeker mee met dozen sjouwen en zei zeker niets.... ja daaaaaaaag geloof je zelf toch niet.

quote:

Op zaterdag 7 juni 2008 00:51 schreef Leah het volgende:

[..]

Ja hoor, jij bent stoer, maar dat wisten we al.
Laat de rest van de wereld ook even fijn hun ervaringen kwijt raken, wil je? Je hoèft hier niet te lezen hoor

Wat heeft het met stoer zijn te maken
Mag je hier alleen je ervaringen posten als je het als vreselijk trauma hebt ervaren en tel je pas mee als jouw wond groter was, je maanden aan het revalideren ben of je bloedingen nadien enorm waren.

Onzin zeg.

Er zijn ook mensen die het niet zo hebben ervaren.

Dat zegt echt helemaal niemand. Ik heb juist gezegd hoe enorm ik het mee vond vallen. Na 3 dagen liep ik gewoon rond en nu drie weken verder doe ik praktisch alles. Ik vond het juist helemaal niet erg, moeilijk of zwaar. Maar iedereen ervaart het anders en bij sommigen gaat het herstel niet zo rap.

Bovendien werkt jouw manier van posten absoluut niet, want denk je dat nu werkelijk iemand je serieus neemt als je als een olifant door een porceleinkast heen walst?

quote:

Op zaterdag 7 juni 2008 01:15 schreef marlieske het volgende:


En de kraamhulp hielp zeker mee met dozen sjouwen en zei zeker niets.... ja daaaaaaaag geloof je zelf toch niet.

Ik had geen kraamhulp muts.
Die zou overigens wél gewoon komen als ik netjes thuis zou zijn bevallen.

quote:

026/ZG Wij houden uw kindje nog even hier. Bert Bakker
M. Hugenholtz - R. De Leeuw

Marianne Hugenholtz was mijn vroedvrouw en zij heeft geen enkel commentaar gegeven op mijn handelen na de keizersnede. Ze was erg betrokken bij het geheel omdat het allemaal (helaas) niet zo is gelopen als ik had verwacht)

Het ergste bij zo'n gebeurtenis is namelijk dat je je kindje niet onbeperkt kan knuffelen en je angst of hij het zal gaan redden, daarbij vergeet je weleens dat je zelf ook nog een operatie hebt ondergaan en die pijn daarvan schakel je op 1 of andere manier totaal uit.

Vreemd dat iedereen zich wel kan inleven in de moeders die de luxe hebben om optimaal hun eigen zooi te verwerken en niemand begrijpt dat het niet overal zo gaat en dat elke situatie anders is.

quote:

Op zaterdag 7 juni 2008 00:19 schreef Silmarwen het volgende:
Ik ben nu bijna drie weken verder en doe eigenlijk zo goed als alles weer behalve mij ver uitrekken en zware dingen tillen want dat doet gewoon nog zeer.

Het is achteraf ook niet zo slim om te gaan tillen hoor Je voelt de wond wel en daarnaast schijnt het voor de genezing inwendig ook niet echt goed te zijn (hoorde ik pas bij een nacontrole, mij hebben ze verder totaal niets verteld bij het verlaten van het ziekenhuis omdat het allemaal nogal raar was gelopen.)
Bij die bewuste nacontroles kwamen er plotseling allerlei dingen en tips met betrekking tot wat je wel en niet had mogen doen .

quote:

Op zaterdag 7 juni 2008 01:15 schreef marlieske het volgende:


En de kraamhulp hielp zeker mee met dozen sjouwen en zei zeker niets.... ja daaaaaaaag geloof je zelf toch niet.

nogmaals, een kraamhulp is totaal overbodig als je kind nog maanden in het ziekenhuis ligt.

quote:

Op zaterdag 7 juni 2008 09:40 schreef Loedertje het volgende:

[..]

Het is achteraf ook niet zo slim om te gaan tillen hoor Je voelt de wond wel en daarnaast schijnt het voor de genezing inwendig ook niet echt goed te zijn (hoorde ik pas bij een nacontrole, mij hebben ze verder totaal niets verteld bij het verlaten van het ziekenhuis omdat het allemaal nogal raar was gelopen.)
Bij die bewuste nacontroles kwamen er plotseling allerlei dingen en tips met betrekking tot wat je wel en niet had mogen doen .

Ik denk trouwens dat de zorgen om je kindje en de drang om haar/hem te zien de pijn wel stukken minder relevant maakt. Bij ons was het niet zo ernstig, maar ze lag wel aan de monitor en bij het voeden stopte ze soms met ademen. Die angst is inderdaad niets vergeleken met de pijn die je op dat moment hebt.

Wel een vreemde en slechte gang van zaken zeg. Is dat al lang geleden?

Wij hebben trouwens ook geen kraamzorg. Ons kindje ligt in het ziekenhuis en ik heb verder geen hulp nodig want ik kan het meerendeel zelf en voor andere dingen heb ik gelukkig mensen in d ebuurt die me meehelpen.

quote:

Op zaterdag 7 juni 2008 09:47 schreef Silmarwen het volgende:

[..]

Ik denk trouwens dat de zorgen om je kindje en de drang om haar/hem te zien de pijn wel stukken minder relevant maakt. Bij ons was het niet zo ernstig, maar ze lag wel aan de monitor en bij het voeden stopte ze soms met ademen. Die angst is inderdaad niets vergeleken met de pijn die je op dat moment hebt.

Precies, je hebt wel wat anders om je druk over te maken. (Je schikt je bij die apnoe's (^{geen idee of ik het goed schrijf}) helemaal rot de eerste keer he?)

quote:

Wel een vreemde en slechte gang van zaken zeg.

Slotervaart ziekenhuis, onderbezetting personeel en een overvolle kraamafdeling, verwijt hen niets, het was veelste druk.

quote:

Wij hebben trouwens ook geen kraamzorg. Ons kindje ligt in het ziekenhuis en ik heb verder geen hulp nodig want ik kan het meerendeel zelf en voor andere dingen heb ik gelukkig mensen in d ebuurt die me meehelpen.

Ik heb jullie bevallingsverhalen niet echt gevolgd, is het ergens terug te lezen?

[ Bericht 0% gewijzigd door Loedertje op 07-06-2008 09:59:48 (EDIT--> GEVONDEN) ]

quote:

Op zaterdag 7 juni 2008 09:57 schreef Loedertje het volgende:

[..]

Precies, je hebt wel wat anders om je druk over te maken. (Je schikt je bij die apnoe's (^{geen idee of ik het goed schrijf}) helemaal rot de eerste keer he?)

Ik heb heel paniekerig "Yade YADE!" staan roepen tot de verpleegkundige kwam en haar goed tussen de ribben even duwde waardoor ze ineens weer ging ademen. We hebben het gelukkig nooit meegemaakt dat ze echt weer beademend moest worden. En dan was Yade "slechts" 5 a 6 weken te vroeg. Een babietje dat nog jonger is lijkt me helemaal eng zeg.

Sloten ze dan de afdeling niet? Ons ziekenhuis heeft pas nog een middag de afdeling gesloten gehouden omdat het te druk was. De patienten worden dan doorgestuurd naar het UMC of LUMC, waardoor niemand gestressed rond loopt en er geen tijd voor je is. Maar nou ben ik sowieso super blij met ons ziekenhuis.

quote:

Op zaterdag 7 juni 2008 10:09 schreef Silmarwen het volgende:


Ik heb heel paniekerig "Yade YADE!" staan roepen tot de verpleegkundige kwam en haar goed tussen de ribben even duwde waardoor ze ineens weer ging ademen. We hebben het gelukkig nooit meegemaakt dat ze echt weer beademend moest worden. En dan was Yade "slechts" 5 a 6 weken te vroeg. Een babietje dat nog jonger is lijkt me helemaal eng zeg.

Er ging zo'n keihard alarm af (alsof er luchtalarm was) (in mijn beleving althans) en etegn de tijd dat ik besefte wat er gebeurde stonden er allemaal van die verpleegsters om ons heen

Na hun uitleg vielen de volgende apnoes mee, je schrikt minder (maar bent toch bang)

Nog even voor de dames met ervaring, hoelang duurde het voor je je kindje eindelijk vast mocht houden. Ik lees op internet toch geregeld verhalen dat je 2 a 3 uur op de recover kamer ligt voor je terug naar de afdeling en dus naar je kindje gaat

Blablabla, ik heb Maria meteen vast mopgen houden, kort, liggend op de OK. Dat is meer even op je arm voelen en het gezichtje dichtbij hebbe. Daarna duurt het wel even (1,5 uur denk ik) voordat je je kindje echt kunt vasthouden en (eventueel) aan de borst kunt leggen.