Het VBL-columnhoekje deel 4 al weer!

quote:

TUCHT- OF KLUCHTCOMMISSIE?

Overtredingen horen net zo bij het voetbal als doelpunten. In de strijd om de punten worden de regels van het spel soms moedwillig overtreden. Vandaar dat men ooit de gele en de rode kaart heeft uitgevonden. Inmiddels zijn die kleinoden niet meer weg te denken uit het voetbalspel. Net zo min als de schorsingen, die volgen als iemand te veel kaarten heeft verzameld. Juist die schorsingen zijn de laatste jaren echter totaal niet meer te volgen. De tuchtcommissie verwordt langzamerhand tot een kluchtcommissie, terwijl de oplossingen toch niet zo moeilijk lijken.

Het begint eenvoudig. Na een bepaald aantal gele kaarten volgt een automatische schorsing voor één wedstrijd. Ook een speler die twee gele kaarten, en dus de rode, krijgt, moet één wedstrijd toekijken. Een “normale” overtreding die met rood bestraft wordt, is ook nog makkelijk. Denk bijvoorbeeld aan het rood voor de Braziliaan Alex van PSV, die in de wedstrijd tegen Roda een doorgebroken speler neerlegde. Hij deed dat niet nodeloos gemeen, maar zoals we in het voetbal professioneel noemen. In dat soort gevallen volgt ook een schorsing van één wedstrijd.

Het wordt echter lastiger als de overtreding zwaarder wordt. Neem de wedstrijd tussen FC Groningen en FC Twente van vorige week zondag. Daarin viel rood voor Elbekay Bouchiba, wegens een slaande beweging met de elleboog. Verdediger Daniel Majstorovic hakte met zijn ellebogen twee keer stevig in op het gelaat van Martin Drent, maar beide keren beoordeelde de arbiter dit als een regulier kopduel. Aanvaller Dmitriy Shoukov vloog met een onbehouwen karatetrap tegen het hoofd van een opponent en kreeg de gele kaart. Drie gevallen in één wedstrijd, die alle drie anders beoordeeld worden. Shoukov kreeg een gele kaart en is dus verder niet meer te vervolgen. Bouchiba kreeg rood en kreeg een schikkingsvoorstel van vier duels, terwijl tegen Majstorovic een vooronderzoek is gestart. Het is al even onnavolgbaar als de straffen naar aanleiding van een vechtpartij bij AZ – Roda JC. Tim de Cler en Gregoor van Dijk kregen rood. Eerstgenoemde hoorde drie duels tegen zich eisen, de laatste kreeg er twee. Aangezien het om schikkingsvoorstellen ging, konden de heren nog in beroep, hetgeen Bouchiba van Twente en De Cler van AZ deden. Van Dijk accepteerde de twee duels, want dat is te overzien. Snapt u het nog?

Wat mij betreft gaan schorsingen op basis van videobeelden er gelijk uit. Met name duels die uitgebreider in beeld worden gebracht, zijn gevoeliger voor dit soort schorsingen. Bovendien is het vreemd dat de zendgemachtigde die de samenvatting bij elkaar knipt invloed kan uitoefenen op de tuchtspraak. Je zou maar een overtreding zien van een speler van je favoriete club. Mits die niet al te opvallend natrapt, is die best wel weg te houden uit de samenvatting. Zeker als het om een relatief onbelangrijke wedstrijd gaat. Zodra je een overtreding begaat tegen een speler van Ajax, PSV of Feyenoord, kun je er zeker van zijn dat die minstens vanuit drie verschillende camera-oogpunten herhaald gaat worden. De brief van de aanklager ligt dan de volgende dag al op de mat. Bovendien worden fouten van een arbiter vrijwel nooit teruggedraaid op basis van videobeelden. Denk aan onterecht afgekeurde goals of fouten in het beoordelen van buitenspel. Dat hoort bij het spel, zegt men dan. Nou, dan horen door de arbiter gemiste overtredingen ook bij het spel.

Ik stel voor om de vierde man hier een taak in te geven. In plaats van het irriteren van trainers langs de zijlijn, kan die op overtredingen gaan letten. Als een speler een overtreding maakt en zowel de scheidsrechter, grensrechters en vierde man missen die, dan moet hij niet meer vervolgd worden. Een kwestie van geluk. Als je morgen door rood rijdt, maar niemand ziet het, heb je ook geluk. Misschien niet helemaal te vergelijken, maar het neemt in ieder geval een hoop onduidelijkheid en vooral frustratie weg. Want moeten we zo’n ordinaire strijd willen als enkele seizoenen terug na de halve finale in de beker tussen Ajax en Feyenoord? Beide teams wilden daar zoveel mogelijk tegenstanders geschorst krijgen, om de rivaal te verzwakken in de strijd om de tweede plaats. Daarbij komt dat er ook nog sprake van klassejustitie is. Peter van den Berg kan er van meepraten, toen hij als speler van RKC niet werd vrijgesproken, maar de grote Pierre van Hooijdonk van Feyenoord wel.

Als dan vervolgens door de KNVB een duidelijke lijst wordt gemaakt en gepubliceerd met vaste straffen per vergrijp, is volgens mij aan alle onduidelijkheid een einde gekomen. Stel het maar gewoon vast. Twee duels voor een grove tackle, drie voor natrappen, vier voor spugen, vijf voor slaande bewegingen en kopstoten. Het is dan aan de speler zelf om het risico te nemen. Wordt hij gezien, is hij de klos. Dan kan je achteraf niet zeuren over opzet of provocaties. Een dergelijk systeem is eerlijk en voor iedereen duidelijk. Want nu kan je voor dezelfde overtreding een andere schorsing krijgen. Ik denk zelfs dat het op termijn sportiever gedrag zal bewerkstelligen. Ik vrees echter dat het er niet van gaat komen en dat de tuchtcommissie voorlopig nog wel even bekend zal staan als de kluchtcommissie. En dat is jammer, want zo moeilijk is het toch niet. Ik snap het niet, u wel?

quote:

KOEMAN SLACHTOFFER VAN CLUBCULTUUR

De kogel is door de kerk: na ruim drie jaar trainer te zijn geweest bij Ajax, heeft Ronald Koeman vandaag ontslag genomen. Zijn positie wankelde al sinds het dramatische verlies in München, waarna Ajax in de competitie en de Champions League tegen meerdere zeperds aanliep. Na Tel Aviv kon Koeman de boel via keihard ingrijpen nog tijdelijk ombuigen, maar puntverlies thuis tegen ADO Den Haag en FC Twente en de Europese uitschakeling in Auxerre werden hem uiteindelijk te veel.

Waar is het misgegaan? Voorop staat dat Ronald Koeman goed gepresteerd heeft bij Ajax, wat mensen ook willen beweren. De door Co Adriaanse monddood gemaakte selectie werd door Koeman in december 2001 langzaam maar zeker weer zelfbewust gemaakt en zijn aanpassingen bezorgden Ajax de titel. In 2004 werd hij voor de tweede maal kampioen met Ajax, al kende die titel minder glans dan hij en de supporters gehoopt hadden.

Toch zal iedereen het er over eens zijn dat de beste periode onder Koeman de Champions League-campagne van 2002/03 was. Met wilskracht, slimme tactiek, enthousiasme en technische vaardigheden wist Ajax tot in de kwartfinale te komen, met een elftal vol jongelingen. Die konden pas gestuit worden in de extra tijd, door de latere winnaar AC Milan. Iedereen was vol lof over het voetbal en het succes in dat jaar. Helaas kon die periode niet meer herhaald worden.

Jammer genoeg is Koeman daar zelf voor een groot deel schuldig aan. Natuurlijk speelde het mee dat Ajax in die campagne elk duel, met uitzondering van de tweestrijd met Rosenborg, als underdog begon. Dat was een jaar later wel anders. Natuurlijk heeft de leiding van Ajax Koeman niet geholpen door hem te beroven van Cristian Chivu, Andy van der Meyde en Zlatan Ibrahimovic. Maar in het seizoen daarna, 2003/04 dus, heeft Koeman zelf zijn fundamenten weggeslagen.

Want waarom heeft Ronald niet vastgehouden aan de tactiek die toen zo succesvol was? Waarom heeft Ronald niet besloten dat met deze selectie geen 4-3-3 gespeeld kan worden, wat al die blinden op de tribune ook roepen? Wat nou clubcultuur, er moet gewonnen worden! Ronald had met zijn vuist op tafel moeten slaan, moeten wijzen op die kwartfinaleplaats en de eerste titel in 2002. 4-4-2, dat moet Ajax spelen!

Ik weet niet waarom Ronald dat niet gedaan heeft. Was het druk, omdat Ajax nu eenmaal 4-3-3 moet spelen, al is het met twee twaalfjarigen op de flank? Was het angst om impopulair gevonden te worden? Was het misplaatste arrogantie, die hem deed denken dat hij kon herhalen wat Van Gaal in 1995 had gedaan? Dat laatste zou niet slim geweest zijn, want de tijden zijn wel veranderd sindsdien. Bovendien had Ajax toen nog wel een selectie die 4-3-3 kon spelen.

Mensen die Ronald bekritiseren om zijn aankoopbeleid, hebben deels gelijk. Toch heeft Koeman amper onlogische aankopen gedaan, puur gekeken naar de naam en het CV van de spelers. Misschien heeft de scouting te weinig gekeken hoe zoiets in het Ajax-systeem, want daar is dat woord weer, zou passen. Zdenek Grygera maakte naam als offensieve rechtsback in de nationale ploeg, die begeerd werd door Juventus, Dortmund en Monaco. Datzelfde Monaco dat later dat seizoen de finale van de Champions League haalde. Grygera was dus geen onlogische aankoop, maar wel als je bedenkt dat die nooit met twee spelers voor zich had gespeeld, maar altijd in 4-4-2 speelde. Escudé idem dito. Was ooit bijna rond met Manchester United, maar is te langzaam om een inschuivende verdediger te zijn. Tom Soetaers had misschien best wel de stap naar topniveau kunnen zetten, maar Ajax had moeten informeren naar zijn mentaliteit. Want is het onlogisch om een bij Roda JC degelijk presterende jonge Belgische linksbuiten te halen, die ook op een lijstje van Arsenal stond? Nee, zo gek veel rare aankopen deed Ronald koel beredeneerd niet. Dat ze vervolgens toch niet functioneerden, ligt grotendeels aan het systeem.

Over het vertrek van de onbetwiste leider Chivu hoef ik het niet eens te hebben. De Roemeen dweepte met Koeman en andersom. Chivu stond pal voor Ronald en had niet geaccepteerd dat een teamgenoot fuck you had geroepen. Van der Meyde had een hoog rendement, dat geen enkele Ajax-vleugelspeler heeft benaderd. En Zlatan Ibrahimovic gaf in zijn eentje Ajax aanvallend een smoel.

Er zijn dus wel degelijk oorzaken buiten Koemans schuld om te vinden voor de dalende prestatiecurve. Toch knaagt bij mij nu het gevoel dat de bekritiseerde Koeman het allemaal had kunnen voorkomen door zelf in te grijpen. Want die blinden op de tribune die liever een totaal niet renderende linksbuiten zien, die begrijpen het niet. Het gaat niet om het systeem, maar om de intentie. Een ploeg die vanuit 5-3-2 begint, kan aanvallender spelen dan een ploeg die 4-2-4 speelt. Kijk alleen maar naar het Nederlands elftal, dat in 1998 lof oogste in de hele wereld. Dat speelde gewoon zonder vleugelspitsen. Of Real Madrid, dat de internationale standaard voor mooi voetbal werd. Zag u daar een vleugelspits? Zelfs het nu bewierookte Barcelona speelt zonder echte vleugelspitsen, simpelweg omdat er daar met Arjen Robben en Cristiano Ronaldo eigenlijk maar twee van zijn in de wereld.

Had ingegrepen Ronald, want als Ajax mooi had gevoetbald en gewonnen in 4-4-2, had niemand je daarop aangevallen. Nu komt er een nieuwe coach, die ongetwijfeld ook weer met vleugelspitsen wil gaan aanmodderen. Speciaal voor die blinden op de tribune met hun gezever over clubcultuur. Die jongens die liever Boukhari zien spelen of Tom de Mul. Clubcultuur noemen ze dat dan. Idealisme, durven ze het zelfs te noemen. Ik noem het bewust kwaliteitsverlies.

quote:

KOEMAN SLACHTOFFER VAN CLUBCULTUUR

De kogel is door de kerk: na ruim drie jaar trainer te zijn geweest bij Ajax, heeft Ronald Koeman vandaag ontslag genomen. Zijn positie wankelde al sinds het dramatische verlies in München, waarna Ajax in de competitie en de Champions League tegen meerdere zeperds aanliep. Na Tel Aviv kon Koeman de boel via keihard ingrijpen nog tijdelijk ombuigen, maar puntverlies thuis tegen ADO Den Haag en FC Twente en de Europese uitschakeling in Auxerre werden hem uiteindelijk te veel.

Waar is het misgegaan? Voorop staat dat Ronald Koeman goed gepresteerd heeft bij Ajax, wat mensen ook willen beweren. De door Co Adriaanse monddood gemaakte selectie werd door Koeman in december 2001 langzaam maar zeker weer zelfbewust gemaakt en zijn aanpassingen bezorgden Ajax de titel. In 2004 werd hij voor de tweede maal kampioen met Ajax, al kende die titel minder glans dan hij en de supporters gehoopt hadden.

Toch zal iedereen het er over eens zijn dat de beste periode onder Koeman de Champions League-campagne van 2002/03 was. Met wilskracht, slimme tactiek, enthousiasme en technische vaardigheden wist Ajax tot in de kwartfinale te komen, met een elftal vol jongelingen. Die konden pas gestuit worden in de extra tijd, door de latere winnaar AC Milan. Iedereen was vol lof over het voetbal en het succes in dat jaar. Helaas kon die periode niet meer herhaald worden.

Jammer genoeg is Koeman daar zelf voor een groot deel schuldig aan. Natuurlijk speelde het mee dat Ajax in die campagne elk duel, met uitzondering van de tweestrijd met Rosenborg, als underdog begon. Dat was een jaar later wel anders. Natuurlijk heeft de leiding van Ajax Koeman niet geholpen door hem te beroven van Cristian Chivu, Andy van der Meyde en Zlatan Ibrahimovic. Maar in het seizoen daarna, 2003/04 dus, heeft Koeman zelf zijn fundamenten weggeslagen.

Want waarom heeft Ronald niet vastgehouden aan de tactiek die toen zo succesvol was? Waarom heeft Ronald niet besloten dat met deze selectie geen 4-3-3 gespeeld kan worden, wat al die blinden op de tribune ook roepen? Wat nou clubcultuur, er moet gewonnen worden! Ronald had met zijn vuist op tafel moeten slaan, moeten wijzen op die kwartfinaleplaats en de eerste titel in 2002. 4-4-2, dat moet Ajax spelen!

Ik weet niet waarom Ronald dat niet gedaan heeft. Was het druk, omdat Ajax nu eenmaal 4-3-3 moet spelen, al is het met twee twaalfjarigen op de flank? Was het angst om impopulair gevonden te worden? Was het misplaatste arrogantie, die hem deed denken dat hij kon herhalen wat Van Gaal in 1995 had gedaan? Dat laatste zou niet slim geweest zijn, want de tijden zijn wel veranderd sindsdien. Bovendien had Ajax toen nog wel een selectie die 4-3-3 kon spelen.

Mensen die Ronald bekritiseren om zijn aankoopbeleid, hebben deels gelijk. Toch heeft Koeman amper onlogische aankopen gedaan, puur gekeken naar de naam en het CV van de spelers. Misschien heeft de scouting te weinig gekeken hoe zoiets in het Ajax-systeem, want daar is dat woord weer, zou passen. Zdenek Grygera maakte naam als offensieve rechtsback in de nationale ploeg, die begeerd werd door Juventus, Dortmund en Monaco. Datzelfde Monaco dat later dat seizoen de finale van de Champions League haalde. Grygera was dus geen onlogische aankoop, maar wel als je bedenkt dat die nooit met twee spelers voor zich had gespeeld, maar altijd in 4-4-2 speelde. Escudé idem dito. Was ooit bijna rond met Manchester United, maar is te langzaam om een inschuivende verdediger te zijn. Tom Soetaers had misschien best wel de stap naar topniveau kunnen zetten, maar Ajax had moeten informeren naar zijn mentaliteit. Want is het onlogisch om een bij Roda JC degelijk presterende jonge Belgische linksbuiten te halen, die ook op een lijstje van Arsenal stond? Nee, zo gek veel rare aankopen deed Ronald koel beredeneerd niet. Dat ze vervolgens toch niet functioneerden, ligt grotendeels aan het systeem.

Over het vertrek van de onbetwiste leider Chivu hoef ik het niet eens te hebben. De Roemeen dweepte met Koeman en andersom. Chivu stond pal voor Ronald en had niet geaccepteerd dat een teamgenoot fuck you had geroepen. Van der Meyde had een hoog rendement, dat geen enkele Ajax-vleugelspeler heeft benaderd. En Zlatan Ibrahimovic gaf in zijn eentje Ajax aanvallend een smoel.

Er zijn dus wel degelijk oorzaken buiten Koemans schuld om te vinden voor de dalende prestatiecurve. Toch knaagt bij mij nu het gevoel dat de bekritiseerde Koeman het allemaal had kunnen voorkomen door zelf in te grijpen. Want die blinden op de tribune die liever een totaal niet renderende linksbuiten zien, die begrijpen het niet. Het gaat niet om het systeem, maar om de intentie. Een ploeg die vanuit 5-3-2 begint, kan aanvallender spelen dan een ploeg die 4-2-4 speelt. Kijk alleen maar naar het Nederlands elftal, dat in 1998 lof oogste in de hele wereld. Dat speelde gewoon zonder vleugelspitsen. Of Real Madrid, dat de internationale standaard voor mooi voetbal werd. Zag u daar een vleugelspits? Zelfs het nu bewierookte Barcelona speelt zonder echte vleugelspitsen, simpelweg omdat er daar met Arjen Robben en Cristiano Ronaldo eigenlijk maar twee van zijn in de wereld.

Had ingegrepen Ronald, want als Ajax mooi had gevoetbald en gewonnen in 4-4-2, had niemand je daarop aangevallen. Nu komt er een nieuwe coach, die ongetwijfeld ook weer met vleugelspitsen wil gaan aanmodderen. Speciaal voor die blinden op de tribune met hun gezever over clubcultuur. Die jongens die liever Boukhari zien spelen of Tom de Mul. Clubcultuur noemen ze dat dan. Idealisme, durven ze het zelfs te noemen. Ik noem het bewust kwaliteitsverlies.

quote:

IK BEN GEWELDIG!

Deze week kreeg ik ineens een brief binnen in mijn mailbox. Maandagochtend was hij verstuurd. Toen ik de afzender zag, was ik verbaasd. Dat ik een brief van hem mocht ontvangen. De brief, in keurig Engels, was te interessant om links te laten liggen. Daarom heb ik hem hier zo natuurgetrouw mogelijk trachten te vertalen.

“Er mag geen enkele twijfel over bestaan: ik ben de beste! In de hele wereld is momenteel niemand te vinden die mij zelfs maar benadert. Wat de pers ook mag beweren. Al die zuurpruimen hebben het bij het verkeerde eind. Ze snappen er niets van. Ze proberen onrust te veroorzaken binnen mijn elftal, maar het zal slechts averechts werken. Gisteren was de eerste, er gaan er nog veel volgen. Uiteraard allemaal onder mijn bewind.

Ik heb meegekregen dat Ronald Koeman is ontslagen bij Ajax. Onlangs had ik het al aan de stok met een andere icoon uit het Nederlandse voetbal, Frank Rijkaard. Koeman is er net zo één. Al toen ik nog in Barcelona werkte, zong zijn naam rond als mogelijke nieuwe trainer daar. Ik word er nu nog neergezet als de tolk van een vriendelijke Engelse voetbalopa zonder tactisch benul, terwijl ze mannen als Rijkaard en Koeman blind als trainer willen zien. Nooit wat bereikt als coach. Ik word ook nog wel twee keer landskampioen in een zwakke competitie als die van Nederland. Ik lach er vaak om met Mateja en Arjen. Dan zeg ik tegen Mateja dat hij daar dan wel 35 goals per seizoen kon maken, maar dat ze daar alleen maar keepers van Lehmann-niveau hebben. En als ik zie hoe Arjen hier al voorbij tegenstanders flitst, dan moet hij bij jullie wel buitenaards zijn geweest. Nee, ik was nog wel drie keer kampioen geworden ook, met minstens tien punten voorsprong.

Want ik heb het toch bewezen? Ik heb Portugal gedomineerd met de FC Porto, een club die in nood was toen ik kwam. Ik heb het helemaal omgebogen en zelfs twee keer een Europacup gewonnen. Nu al weer de Carling Cup met Chelsea, terwijl de Champions League en de titel binnen handbereik zijn. Dat kan je geen toeval meer noemen. Toeval is Griekenland dat het EK wint. Toeval is Manchester United dat onder Sir Alex een Champions League wint. Toeval bestaat niet in mijn wereld.

Alles wat ik doe is gebaseerd op mijn buitenaardse tactisch inzicht en enorme voetbalkennis. Geen andere coach in de wereld die spelers zo tot in detail kan preparen op hun directe tegenstander. Ooit zal ik er nog wel een standaardwerk over schrijven dat zijn weerga niet kent. Dat zal verder gaan dan wat sofapraatjes over voetbalpsychologie, zoals die zogenaamde kroonprins in jullie landje. Verbaasd dat ik Maaskant ken? Ik had nog niet gezegd dat ik de breedst geïnformeerde voetbaltrainer in de wereld ben, geloof ik. Anders zeg ik het twee keer, maakt niks uit. Het is allemaal waar.

Nee, die hetze die ze zijn begonnen tegen mijn persoon is flauw en allemaal het gevolg van jaloezie. Dan zeggen ze nu ineens dat ik ook wel goede spelers had bij Porto, zeker omdat die nu bij andere clubs ook goed spelen. Maar wie heeft die spelers neergezet? Wie heeft ze beter gemaakt? Ik. Nu bij Chelsea ook weer. Met al dat geld en al die toppers kan iedereen kampioen worden, hoor je dan. Ja, wacht even. Kijk eens naar Real Madrid. Bovendien koop ik gericht in. Ik kan er niets aan doen dat andere teams Cech laten lopen en dat Makélélé bij Madrid geen salaris naar zijn kwaliteiten krijgt. Alles is mijn verdienste.

Dan hoor je ook na het ontslag van Koeman, maar ook van Ranieri, mijn voorganger hier, dat voetbaltrainer zo’n moeilijk vak is. Dat is een uitspraak voor verliezers. Voetbaltrainer zijn is niet moeilijk, dat bewijs ik al een paar jaar lang elke dag. Want nog iets, hoe komt het dat Ranieri hier dan niets won? Juist, hij is lang zo groot niet als ik.

Helaas beginnen de mensen steeds meer te balen van mijn superieure kwaliteiten en dan gaan zelfs scheidsrechters al heulen met de tegenstander. Want Drogba kreeg echt niet zomaar rood. Dat was een mooie afspraak tussen Rijkaard en Frisk. Je maakt mij niets wijs. Ik heb namelijk naast voetbalkennis ook nog de nodige mensenkennis.

Bovendien schroom ik niet om mijn kwaliteiten te onderstrepen, in woord en gebaar. Dat noemen ze dan arrogant. Zolang ik win, ben ik niet arrogant. Dan heb ik gewoon gelijk en heb ik mijn werk goed gedaan. Het is pas arrogant om een voetbalteam te gaan trainen, terwijl je de kwaliteiten niet hebt. Dat ze daar maar eens over nadenken, als ze mij weer arrogant willen noemen. Als ze me weer willen zwart maken, simpelweg omdat ze niet kunnen verkroppen dat ik de beste ben. Als ik straks landskampioen ben en de Champions League heb gewonnen, is het plaatje helemaal rond. Want dan loop ik daar en hoef ik alleen maar mijn breed glimlachend mijn CV te prevelen. Mijn CV, dat over tien jaar dienst doet als mantra voor winnaars.

Ik kan helaas niet zeggen dat ik het voetbal heb uitgevonden. Wel kan ik zeggen dat sinds mijn intrede als hoofdcoach in het voetbal een hervorming heeft plaatsgevonden. Goed beschouwd heb ik het voetbal gereformeerd. Face it, ik ben de beste coach die er momenteel rondwandelt in het wereldvoetbal. Over vijf jaar ben ik qua prijzen ook nog eens de succesvolste die er ooit is geweest. Ik ben gewoon geweldig en dat zie ik zelf het best. Nu jullie nog!”

Was getekend: José Mourinho.