Het VBL-columnhoekje deel 4 al weer!

quote:

EEN FLUITJE VAN EEN CENT?

Wat heeft Robert Hoyzer bezield? Met deze vraag houden vele voetballiefhebbers in Duitsland, maar ook ver daarbuiten zich al een tijdje bezig. Sinds een paar weken is bekend dat deze jonge Duitse scheidsrechter geld ontving van enkele Kroaten om wedstrijden te manipuleren. Zij zetten flink in op wedstrijden die door Hoyzer werden gefloten en gaven hem voor en soms zelfs tijdens de wedstrijd instructies. Zo moest de arbiter er voor zorgen dat de Kroaten dik geld wonnen bij het wedden op Duitse voetbalwedstrijden.

Hoyzer, die bekend stond als een talentvol arbiter, incasseerde zijn geldbedragen vooral voor het beïnvloeden van wedstrijden in de Regionalliga en de tweede Bundesliga, zeg maar de hoofdklasse en de eerste divisie van Duitsland. Met dit verschil dat in de Regionalliga de spelers wel betaald worden en in onze hoofdklasse niet. Het schandaal werd echter pas bekend na een duel in de beker. Paderborn, een club uit de Regionalliga, won verrassend van Hamburger SV, een club met een flinke reputatie. Hoyzer floot die wedstrijd en gaf een omstreden strafschop aan Paderborn en ook een discutabele rode kaart aan een speler van de Hamburgers. De dag na de wedstrijd maakte een wedkantoor in Duitsland al melding aan de voetbalbond van een enorm uitgekeerd bedrag naar aanleiding van het resultaat van deze wedstrijd. Die deed er echter niets mee en de trainer van Hamburg werd later zelfs ontslagen, mede door het verlies in dit duel.

Hoyzer maakte echter een fout. Hij benaderde al eerder een andere arbiter met de vraag om mee te doen aan de illegale praktijken. Die ging er niet op in en nam contact op met een ervaren scheidsrechter, waarna ze samen bewijzen gingen verzamelen. Uiteindelijk stapten zij naar de bond, die dit keer wel een onderzoek instelde. Hoyzer klapte uit de school en een schandaal was geboren. Verschillende andere namen vielen al in verband met de kwestie. Hoyzer betuigde inmiddels spijt, maar het blijft vreemd dat hij een ander benaderd heeft. Was dat overmoed van hem of was het een soort van wroeging en deed de collega wat Hoyzer gehoopt had? Want scheidsrechter word je toch juist omdat je eerlijkheid hoog in het vaandel draagt?

Ik vraag me inmiddels af in hoeverre dit ook in ons land zou kunnen voorkomen. Er is in Nederland wel niet zo’n levendig gokklimaat rond voetbalduels, zoals in Duitsland of Engeland, maar toch. Hoe makkelijk zou het wel niet zijn voor een Nederlandse arbiter om een duel in de eerste divisie te manipuleren? Er is nauwelijks relevante media-aandacht voor duels op dit niveau. Bovendien komt er amper publiek op af. Bij Stormvogels / Telstar zitten dit seizoen tot dusverre 1383 mensen bij thuisduels. Een vreemd gegeven strafschop, een rode kaart, een afgekeurd doelpunt, het zou amper opvallen. Hoogstens zullen de fans van de benadeelde ploeg even protesteren, maar echt bang voor ontdekking hoef je niet te zijn.

Daar komt nog bij dat wij in Nederland inmiddels niet meer zo’n hoge pet ophebben van ons arbiterskorps. Scheidsrechterlijke dwalingen komen elke week voor, dus je hebt nog een grote kans dat men je vreemde beslissing aan een gebrek aan kwaliteit wijt. Als je vervolgens niet net als Hoyzer een collega gaat benaderen om mee te doen, kan je hier flink mee verdienen, lijkt me.

Nu ga ik uit van de integriteit van onze scheidsrechters. Spelers acht ik minder zuiver op de graad. Die zie ik best in staat voor een flinke som geld eens in eigen doel te schieten, een bal te laten glippen, een paar kansen te missen of simpelweg een duel te laten lopen. Maar scheidsrechters… Ik zei het eerder al, dat word je toch pas als je volledig neutraal kunt zijn en ook eerlijk durft te zijn in je beslissingen? Misschien is het een naïef beeld van mij, maar dat beeld heb ik altijd gehad van de meeste Nederlandse scheidsrechters.

Ik vrees echter dat in Duitsland hetzelfde beeld heerste. Niemand had gedacht dat een vijfentwintigjare aankomende topscheidsrechter als Hoyzer illegaal geld zou verkiezen boven sportiviteit. Het is een pijnlijke constatering, maar vanaf dit moment zal het in Duitsland erg moeilijk worden om fouten van scheidsrechters af te doen als menselijk falen. Misschien hier ook al. Gekscherend werd er al over omkoping gepraat, toen arbiter Van der Hilst PSV vier strafschoppen toekende tegen RBC. Zo gaat het vaak, eerst klinkt het als grapje, maar vervolgens komt er toch een soort van wantrouwen. Wie zegt dat er niet meer Hoyzers rondlopen op de Europese velden? Robert Hoyzer heeft gegokt en verloren, maar er zijn wellicht ook winnaars. Dat het voetbal dan uiteindelijk de grootste verliezer is, mag een constatering zijn van het type “fluitje van een cent”.

quote:

BLAISE N’KUFO, BROODVOETBALLER

In de eerste weken na de winterstop is FC Twente een aangename verrassing. De ploeg van de wat kleurloos overkomende trainer Rini Coolen vergat van Feyenoord te winnen en verraste Ajax in Amsterdam. Dit komt niet in de laatste plaats door de inbreng van spits Blaise N’Kufo, een broodvoetballer bij uitstek. Bovendien is hij in tegenstelling tot zijn trainer absoluut niet kleurloos te noemen.

N’Kufo werd in 1975 geboren in het voormalige Zaïre, maar kwam in Zwitserland terecht. Zoals elke kleurling in een overwegend blanke samenleving zal ook de jonge N’Kufo te maken hebben gehad met racisme. Er zal openlijk racisme geweest zijn, maar ook onderhuids sluimerend racisme. De vraag is wat erger is. N’Kufo zelf stelde ooit dat racisme de oorzaak was van zijn ontbreken bij de nationale ploeg van Zwitserland. Gezien zijn prestaties meende hij daar recht op te hebben en wellicht had hij nog wel gelijk ook. In ieder geval is duidelijk dat de voetbalwereld eigenlijk de zijne niet is, maar zijn talent dreef hem toch de velden op. Het was onvermijdelijk.

Het onvermijdelijke bracht hem inmiddels al langs vele clubs. N’Kufo is dit seizoen bezig aan zijn twaalfde seizoen als profvoetballer en FC Twente is al zijn tiende club. Het heeft twee oorzaken. Ten eerste is N’Kufo niet de gemakkelijkste persoon. Ook in Enschede was trainer Coolen niet altijd blij met zijn gedrag. N’Kufo wil nog wel eens de miskende vedette uithangen en de acties van minder begaafde ploeggenoten hoofdschuddend gadeslaan. Bovendien durft de Zwitser altijd zijn mening te geven en daar houdt niet iedereen in de voetbalwereld van.

De tweede reden is dat N’Kufo een ouderwetse broodvoetballer lijkt. Niet zelden verruilde hij de ene club voor de andere om een lucratievere verbintenis te tekenen. Ook de bekende stap terug om er twee vooruit te maken is N’Kufo niet vreemd geweest. Zijn doel was altijd duidelijk: zo hoog mogelijk komen, want daar betalen ze het meest. Het was deze zomer ook al bijna raak. Twente had hem definitief over kunnen nemen van Hannover 96, waarna N’Kufo echter leek te gaan vertrekken. In Guillerme Afonso had hij zelfs al zijn eigen opvolger geregeld, maar op het laatst besloot N’Kufo dat een stap naar Montpellier niet de juiste zou zijn. Wellicht viel er meer geld te halen, maar de Franse tweede divisie was niet echt aantrekkelijk. Ongetwijfeld hield N’Kufo in zijn achterhoofd dat een herhaling van zijn eerste seizoen in Enschede hem op termijn verder zou brengen.

Dus is de sterke spits bezig aan zijn afscheidsronde in Enschede en wil hij zich in de etalage zetten. In zijn Twentse periode heeft N’Kufo altijd al een neusje gehad voor de juiste momenten. Want ondanks al zijn kwaliteiten was N’Kufo heus niet elke week even goed. Een wonderspits is hij ook al niet, daar hij het vooral van zijn enorme explosiviteit en kracht moet hebben. Maar broodvoetballers hebben, zoals gezegd, een neusje voor de momenten. Als er een club uit de traditionele Nederlandse top tegen Twente speelt, is er altijd veel aandacht van de media. Daarom was het ook niet zo raar dat hij in december 2003 in één week tijd zowel Feyenoord als Ajax velde. Het was evenmin vreemd dat N’Kufo excelleerde in bekerduels en dat hij onlangs weer scoorde tegen Ajax, bij Twentes zege in de Arena.

Het doel van N’Kufo is duidelijk. Hij zorgt er in die duels voor dat hij uitblinkt en zorgt er voor dat hij in ieder geval ook de samenvattingen van FC Twente in Studio Sport haalt, met een aardige actie of een goal. Na zijn exercitie in december 2003 werd hij door veel volgers als sensatie bestempeld. Van dat soort acties moet hij het hebben. Laat wel wezen dat N’Kufo een prima speler is, zeker voor FC Twente. Hij kan het verschil maken voor die club, zeker als hij zoals nu wordt omringd door vaardige spelers met een goede pass. Of ze nu Cziommer, Culina, Gakhokidze of Touma heten, allemaal kunnen ze N’Kufo vrijspelen en hem helpen in zijn eigen advertentie.

Inmiddels staat de teller voor N’Kufo op negen treffers. Als hij rond de vijftien uitkomt, lijkt dat voldoende om een transfer naar pakweg Frankrijk af te kunnen dwingen. Daar lijkt N’Kufo voor te spelen. De komende dertien wedstrijden in de eredivisie zal hij allemaal zien als mogelijkheden om zichzelf in de kijker te spelen en FC Twente straks te verruilen voor een grotere club, die meer betaalt. Het is het leven van een broodvoetballer en in Enschede zal men het niet betreuren als het zo zal gaan. Want een goede N’Kufo bezorgt de ploeg punten en bovendien kan een mooie transfersom nooit kwaad voor de Tukkers. De Zwitser zelf is niet anders gewend dan dit, het is zijn leven geworden. Het is even onvermijdelijk als zijn roeping voor het profvoetbal. Succes, Blaise!