quote:
Wie in een dip zit, de weg kwijt is, zich depressief voelt, geen hoop meer kent, moet naar de Kuip. Het doet goed om tussen de fans te bivakkeren. Ik bedoel, als er één groep bestaat die al tientallen jaren, behoudens een enkele opleving, wordt geteisterd door rampspoed, is het wel het Legioen. Maar versagen, de club de rug toe keren, dat nooit. Het is op het ontroerende af zoals de supporters van Feyenoord achter hun houvast in het leven blijven staan. Al zal een ander moeite hebben met lui die ziende blind wensen te zijn.
Elke voetbaljaargang is het hart van het Legioen gevuld met geloof. hoop en liefde. Ze zouden beter moeten weten, want hoe lang al niet wordt duidelijk dat er fundamentele zaken niet deugen bij Feyenoord. Maar de fans geven niet op. Het is liefde van één kant. Feyenoord is de grote, mooie vrouw die alles heeft. Nee, die alles zou kunnen hebben, als ze zich zou verzorgen. Dat doet ze niet. Ze kleedt zich niet, maakt zich niet op, heeft lak aan haar aanbidders en komt zelden tegemoet aan alle smeekbeden. Toch lijdt de aanbidding er niet onder. Hoort het zo?
Hoe lang geleden al niet had ik op deze plaats Feyenoord op de divan. In analyse. Ik wees op de miserabele staat van dienst over de laatste tientallen jaren. Vorige week kwam ook VI met zo’n staatje. Over de laatste 29 jaar – en dat is erg lang – mag je Feyenoord geen topclub meer gunnen. Er is sprake van de Grote Twee. Ajax en PSV werden dertien keer kampioen, Feyenoord op eigen kracht een schamele twee keer, terwijl Cruyff de club nog één seizoen gebruikte als vehikel om zijn gram op Ajax te halen.
Het zal blijven bij die twee keer in dertig jaar, dat staat na zondag vast. Er moest gewonnen worden van PSV en daar kwam het in de verste verte niet van. Toch was de 3-3 niet alleen een uitvloeisel van verslapping bij de Eindhovenaren. Feyenoord heeft voorin veel kwaliteit en PSV vind ik achterin kwetsbaarder dan iedereen zegt. We zullen zien.
Vast staat dat Feyenoord achterin niet zijn beste spelers heeft. En ook niet op het middenveld trouwens. Dat zijn de cruciale constateringen die gemaakt moeten worden. Niet of Ruud Gullit goed bezig is, of dat zijn wissels deugden, enzovoort.
De eerste signalen duiken op dat Gullit fouten maakt, dat hij te vaak rept over Milan, dat hij kritiek openbaar uit, maar uw Vrije Man vindt dat de kern van de zaak niet raken. Het enige dat mij tegen valt, is dat de Amsterdammer aanvankelijk repte over het neerzetten over een verdedigend blok, maar uiteindelijk duels speelde (en verloor) met een overdosis aanvallers.
Toen vorig seizoen de seizoenstart net zo dramatisch was, vloog Rob Baan eruit. Deed niet ter zake vond ik. Ook niet dat Van Marwijk ging en Gullit kwam. Het maakt niet uit wie achter het stuur van de bolide gaat zitten als de motor slecht is afgesteld en hij met een klapband de bochten in moet.
Een jaar geleden maakte ik voor NOS Langs de Lijn mijn jaarlijkse marathoninterview met de voorzitters van de Top-3. Toen probeerde ik samen met voorzitter Van den Herik de rode lijn in Feyenoord’s desastreuze prestaties over de laatste decennia te zoeken. Hij antwoordde ‘op de man’. Dat stemde mij bedroefd na zoveel jaren contact, maar het was ‘all in the game’. Nergens stond geschreven dat Jorien van den Herik voor de microfoon ene Theo Bakker tegemoet moest komen in zijn analyse.
Wél bleek toen die voortdurende malaise bij Feyenoord de achilleshiel van Van den Herik te zijn. Logisch. Hij afficheert zich als vechter, als winnaar en zijn grootste speeltje is dat niet.
Toch zou de Grote Roerganger er wijs aan doen om te zoeken naar de dieper liggende redenen voor de teloorgang van Feyenoord als topclub. En het zou geen kwaad kunnen daar zijn eigen functioneren bij te betrekken.
Eén algemene conclusie valt namelijk al te trekken. Legioen fantastisch, stadion fantastisch, Rotterdam wereldhaven, mooi achterland, dat alle voorwaarden er dus zijn er. Als die potentie over zo’n lange periode niet wordt benut, komt dat niet door de poppetjes van de technische staf die voor de schermen dansen, maar door de leiding achter de schermen.
Toch zal die zelfanalyse niet tot op het bot plaats vinden. Er is geen noodzaak. De leiding in Zuid weet dat de liefde van het Legioen geen grenzen kent. Feyenoord wordt niet overeind gehouden door Van den Herik en aanhang, maar door de goedgelovige aanbidding van de supporters.