Ook wat betreft veel oorlogskunst is een officieel verkoopsdocument geen echte garantie dat de koop ook eerlijk tot stand kwam, de duitsers (Hermann Göring voorop) waren enthousiaste verzamelaars en kochten meestal enthousiast kunst op, echter onderdeel van deze koop was vaak ook een dreigement de (veelal joodse) eigenaars naar het KZ te sturen ..
zulke vormen van verkoop zij na de oorlog ongeldig verklaard en men veel zulke verkopen werden ongeldig verklaard, en ook nakomelingen kregen soms tegemoetkomingssommen, hierbij moet wel opgemerkt worden dat er weinig moeite werd gedaan nakomelingen te vinden en de schadeloosstelling zwaar onder de prijs zat en als onderdeel van de voorwaarden vervolgens de Nederlandse Staat alle claims op zulke werken overnam .. met de Goustikker collectie is dat bv gebeurt ...
In Duitsland en Zwitserland bevind zich vrijwel geen roofkunst, dat is grondig uitgeroofd door de russen en bovendien is er veel nazoekwerk gedaan naar mogelijk verdwenen kunst.
Er is wel een groot deel compleet verdwenen gemeld, maar het mag aangenomen worden dat het grootste del daarvan ook werkelijk vernietigd is (alhoewel, recentelijk werd er nog een El Greco in Polen gevonden, en soms nog Breughels, alhoewel recentelijk pas kort na de vernietiging van een beroemd Breughelwerk de verblijfsplaats ontdekt werd, het werk was echter al verloren gegaan)
Er zijn in Duitsland, Zwitserland of Amerika vrijwel geen grote verzamelaars die illegaal in WO2 geroofd werk verzamelen, simpelweg omdat er wel degelijk een zeker risico is van veroordeling mocht dat ontdekt worden, bovendien is de geldelijke waarde van zulke werken werkelijk nul, het is onverkoopbaar, en, ook al zullen grote verzamelaars wel verzamelen wat ze 'mooi' vinden, om toch een risico te nemen vanwege een bijzonder werk dat echter geen enkel herverkoopwaarde heeft, dat zal geen enkele doen..
Er is wel een zeker risico omtrend werken in het bezit van musea, wat betreft het uitlenen van werken, recentelijk werd een werk uit een amerikaans museum in amerika in beslag genomen, omdat een nakomeling van een duitse jood aanspraak deed op dat werk, dat volgens hem vroeger onder dwang verkocht zou zijn ...
Toen de amerikaanse justitie het werk in beslag nam, trokken veel duitse musea al hun uitleen-werken aan amerika terug en ook verzekeringen wilden het uitlenen van werken die mogelijk onder verdenking stonden, niet meer verzekeren, omdat dat een te groot risico zou zijn ..
Er is daarop een discussie ontstaan hoe daarmee om te gaan, of enkel zo'n klacht genoeg reden is een werk direkt in beslag te nemen..
Juist het werk van Rembrandt is overigens zo ongeveer het beste gedocumenteerde werk, ook qua eigenaars en levensloop nadat de schilderijen gemaakt zijn, bij mijn weten is er geen enkel werk van rembrandt welke nog steeds twijfel kent over wie de eigenaar zou zijn wegens mogelijk roof of verkoop onder dwang tijdens WO2.
Dat alles komt door het Grote Rembrandt-Project, dat zich richt op archiveringen en toeschrijvingen aan de Grote Kunstenaar en al zijn schilderijen (en deels van zijn leerlingen)
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25