ik wil eens kijken hoe het gros hier over de volgende situatie denkt (ik probeer t kort te houden):
ik heb anderhalve maand iets met m'n ex gehad. ze kwam voor de zomer bij ons werken, en na de zomervakantie ben ik wat contact gaan zoeken, we zijn uitgeweest en een paar dagen erna naar de bios, en sinds dien hadden we wat.
we zijn beide lang vrijgezel geweest, met een paar eerdere korte niet geweldig lopende relaties, en vooral ik wilde wat rustig beginnen, niet te hard van stapel lopen, dus we zagen elkaar 2-3 x in we week, meestal 's avonds een 3 uur bij iemand thuis, en zaterdag overdag met werk, en 's avonds met uitgaan, of bij haar of mij filmpje kijken.
na een 3 weken had ik echt het gevoel dat dit de ware was. zij had ondertussen al een paar keer eerder gezegd dat ze heel blij was met de relatie, dat het nu echt goed zat etc. we hebben een paar misverstanden gehad, waardoor de ene de andere verkeerd begreep, en daar niet blij mee was maar dat werd uitgesproken en er is nooit ruzie geweest.
afgelopen zaterdag hebben we nog film gekeken bij mij, er kwam nog bezoek was, en aangezien ze moe was vroeg ze of ik dr naar huis kon rijden. eenmaal thuis aangekomen bleek ze weer klaarwakker (vroor buiten, ijskoude auto waarschijnlijk) en ze vroeg of ik nog binnen wilde komen (rond 0:00). wij nog daar film gekeken, en zodra de ouders naar bed gingen begonnen we gewoon wat te zoenen, knuffelen, strelen enzo, zoals altijd (van sex is geen sprake geweest) en tegen 3 uur ging ik naar huis.
de dag erna vroeg ze via msn of ik morgenavond wilde langskomen, want ze wilde praten... ze klonk niet vrolijk en ik zag eigelijk de bui al hangen. ik zei dat ik nu wel langs zou willen komen, maar als ze het wilde uitmaken moest ze het me nu zeggen (ik had eigelijk niet verwacht dat ze het zou uitmaken, maar ik wilde het "uitsluiten" zeg maar, voordat ik daarheen ging). "nee nee, ik weet eigelijk niet wat ik moet voelen, en ik wil ook weten hoe jij erover denkt...
ok, ik erheen, ze was niet vrolijk, en eenmaal boven aangekomen zei ze "je weet waarschijnlijk al wat ik je wil zeggen"... nouja, ze zei dat ze niet meer het gevoel had dat ze in het begin had, ze was al een week (wat langer) aan het twijfelen of ze ermee door wilde gaan, en nu wilde ze er toch niet mee doorgaan. ik was sprakeloos, zei dat hier niks op kon zeggen en ik ben direct de deur uit gelopen..
kort samengevat: ik meende dat het supergoed ging, en ik kreeg ook genoeg signalen van haar kant dat het goed zat. ook de zaterdagavond bij haar was supergezellig, er was helemaal niks aan haar te merken, en de dag erna flikt ze me dit. ik kan zelf niet geloven dat je een week nog zo normaal en aardig tegen me kunt doen, en bij het "vrijen" nog alles toelaat, en de dag erna gewoon met dit lulverhaal aankomt. bijkomend detail is dat ze 16 is en ik 19 zij opzich redelijk verlegen, mischien wat onzeker is (ze heeft heel vaak gedacht dat ik het wilde uitmaken op sommige momenten), dus ik denk dan maar dat het gewoon de jonge wispelturige leeftijd is, die bij enige twijfel het direct uitmaken ipv het uit te praten...
van vrienden krijg ik verschillende reacties... ze geven me gelijk over de leeftijd/wispelturigheid, sommige zeggen dat ze zich nog bedenkt, en andere menen dat de ouders ermee te maken hebben (waar ik overigens nooit problemen mee heb gehad...
mijn vraag aan jullie: is dit eigelijk een volkomen normale situatie, en ben ik gewoon na die 3 weken te entousiast gaan denken over ons, of klopt dit niet helemaal ?
ik ga het er nog met haarzelf over hebben...binnekort ergens, maar ik ben op het moment nog te van slag om met haar te gaan praten...
[edit] sorry, het is toch een lang stuk tekst geworden