quote:
Op zondag 21 november 2004 20:40 schreef fayle het volgende:
[..]
Er zijn interessante artikelen geschreven over economische migratie, waarbij het idee was dat mensen een bepaalde periode kregen om hier een bedrijf op te zetten. Lukte het niet om te overleven, dan hield het op. De grens is nu in principe dicht voor economische vluchtelingen, terwil het een aanwinst kan zijn natuurlijk. Ook ideeen over opgeleiden in asielzoekerscentra die niet mogen werken terwijl ze bv geschoold zijn in een sector (zoals zorg) waar hard mensen nodig zijn.
Altijd blijven er dan vragen staan over de mate van geschooldheid en de eventuele communicatieve geschiktheid voor verlening van zorg en persoonlijke aandacht aan de patiënt.
quote:
Dat klopt op zich hoewel de bevolking in totaal natuurlijk kleiner was en er een andere verhouding was tussen nieuwkomers een al aanwezigen. Maar veelal trokken de vluchtelingen naar grotere steden, zodat daar een groot deel toch een invloed had op de stad.
Nochthans was er nooit zo'n instroom van regiocultureel verschillende waarden als in de moderne tijd (vanaf 1970) Een dergelijke instroom van vreemde normen en waarden en anderssoortige aanspreekbaarheid wakkerde gevoelens van onzekerheid aan en onderstreepte verschillen in plaats van dat hetmensen samenbracht op gedeelde normen en waarden. kennelijk is er een grans aan het opnamevermogen van een populatie. Het lijkt me goed om daaraan als beleidsvoerders niet onachtzaam voorbij te gaat opdat explosieve situaties door deugdelijke inschatting en monitoring voorkomen kunnen worden.
quote:
Het is niet verwonderlijk dat er geluiden opklinken. Kritiek op dingen die niet gewerkt hebben, andere gevolgen hebben dat destijds leek is prima. Maar dat afzeiken van hoe het nu is bevalt me niet.
Als het bij afzeiken blijft deel ik je mening. Als de kritisch verwoorde blik ertoe leidt dat beleid anders vormgegeven wordt en dat beleidsvoerders hun oor lenen aan mensen die lokaal met de gevolgen van hun (non)beleid te maken krijgen dan zie ik het als nuttig instrument ten behoeve van bewustwording.
quote:
De blik is veel donkerder dan nodig, mensen roepen van alles, zonder onderbouwing (ik val nu niemand hier aan), praten vanuit angst of kleppen een demagoog na.
Anderen dan weer bagataliseren bij het leven, scheppen taboes en creëren een eigen electoraat door angstvallige struisvogelpolitiek tot lokaal beleid te verheffen. Ook die riedel is intussen bekend. Wat mij betreft laten we dergelijk vertroebelend sentiment achterwege.
quote:
Er ís wel iets aan de hand op allerlei vlakken, maar de schuld ligt niet puur bij een voorbij kabinet of gebrek aan integratie. Als er iemand geintegreerd was was het die Mohammed B wel. Dat is dus niet het probleem. Afijn.
nam de man ook deel aan het maatschappelijke leven, maakte hji deel uit van een kring van mensen die actief bijdroegen aan de opbouw van de nederlandse samenleving of... sprak de man slechts de taal terwijl zijn hoofd in de wolken elders verkeerde?
quote:
Grijns: 2 opmerkingen borrelen in me op: 1. don't worry, ik lees breed
2 welke krant lees jij?
In de nederlandse taal lees ik: NRC, trouw, Parool, Volkskrant, AD, de Groene Amsterdammer, HP/de Tijd, Elseviers, FEM/De Week, Filosofie magazine, Vrij Nederland, Socialisme & Democratie en diverse lokale sufferdjes. Hoewel sommige van deze bladen nogal eenzijdige berichtgeving verzorgen. Ik lees boevengenoemde bladen niet elke dag of elke week. gezien ik echter veel op reis ben via het OV heb ik aardig wat momenten op de dag die ik aan schriftelijke oriëntatie kan besteden.
quote:
Ik maak me eerder zorgen over politici die de zaken op de spits drijven door in harde bewoordingen bepaalde groepen in zijn algemeenheid in de hoek te zetten en te stigmatiseren (denk aan oorlog Zalm en Wilders oa). Geef mij maar iemand die beseft dat de creatie van tegenstellingen tussen groepen alleen haat zaait en de grote massa afsluit voor samen leven, terwijl het altijd gaat om kleinere groepen extremen waar mensen problemen mee hebben en die voor overlast/moord etc zorgen.
Ik ben met je eens dat individuen niet over een kam geschoren moeten worden. Ik vind echter ook dat er wel degelijk signalen moeten blijven uitgaan als het opvallend vaak misloopt met mensen afkomstig uit bepaalde bevolkingsgroepen. Slechts door signalering en benoeming kan in samenwerking met betrokkenen tot een sluitende probleemaanpak worden overgegaan. Weigeren betrokken hun maatschappelijke verantwoordelijkheid te nemen dan lijkt het mij zinvol dat een overheid andere maatregelen neemt om de maatschappij tegen hufterigheid en al te grote eigengereidheid te beschermen.
Verder vind ik dat er geen taboe moet zijn op benoeming van sociale en culturele invloeden op eigengereid gedrag dat resulteert in hufterigheid op straat. Aspecten als ongelijkheid van man en vrouw spelen nu eenmaal een rol in de vorming van een kind tot volwassene. Een nederlandse maatschappij di vooral op consensusvorming is gericht kun je slechts draaiende houden als partijen bereid zijn om water bij de eigen wijn te doen en partijen aanspreekbaar blijven. Kiezen mensen bewust voor isolatie, afscheiding en non-participatie terwijl zij de rekening daarvoor eenvoudig bij de maatschappij leggen dan mogen hieraan van mij door vertegenwoordigers van die maatschappij (overheden) maatregelen genomen worden ter correctie van dit samenlevingsverstorende gedrag.
Vanuit siganalering, benoeming en erkenning van misstanden die opvallend vaak herleidbaar zijn tot een bepaalde sociaal-culturele achtergrond kan gericht reparatiewerk worden begonnen. Welnu, in diverse gemeente sheeft men te kampen met overlast, eigengereid, ronduit hufterig en soms crimineel gedrag van groepjes jongens van marokkaanse komaf. Kenmerkend aan deze individuen is dat zij zich nauwelijks laten aanspreken op dit gedrag, zij rustig glashard blijven liegen en zij niet op maatschappelijke verantwoording aanspreekbaar zijn. Signalering van dit gedrag van betreffende individuen lijkt mij dus wel degelijk noodzakelijk om tot een zinvolle analyse van probleemaanpak te komen. Want nietsdoen zal onherroepelijk terugslaan op de vele jongens van marokkaanse komaf die gewoon hun stinkende best lopen te doen om in de nederlandse maatschappij te slagen en die anderen het leven geenszins verzuren.
Na signalering van veroorzaakte overlast door groepen individuen zoek je naar sociaal-culturele overeenkomsten om meer handvatten te hebben bij probleemaanpak. Vlot kom je dan uit op een cultuur die bij deze individuen een soort superioriteitsgevoelens heeft gekweekt die hen nauwelijks aanspreekbaar maken. Zij weigeren bijvoorbeeld te luisteren naar vrouwen want in hun opvoeding moesten de vrouwen rondom hen zich altijd naar de man voegen. Voor velen die geen overlast veroorzaakten speelde dit gegeven geen rol, voor degenen die zich misdroegen zou er in dit gedeelde gegeven een van de oorzaken gevonden kunnen worden voor hun disfunctioneren binnen de nederlandse maatschappij.
Mogelijk trad er te weinig correctie op tijdens de opvoeding van deze individuen. Wie niet of nauwelijks grenzen krijgt bijgebracht zou kunnen gaan experimenteren met als resultaat onzedelijk gedrag, of intimiderend gedrag, of afpersend gedrag of straatterreur of crimineel gedrag van groepen gelijkgestemden... Wij komen er pas achter of iets dergelijks of iets anders aan te wijzen kan zijn als mogelijke oorzaak voor verstierend gedrag dat nogal eens plaatsvindt door dit gedrag in kaart te brengen via signalering en openbaring.
Vegen we dergelijke gedragingen onder het tapijt zonder dat er verandering optreedt dan worden slachtoffers van deze mensen en bnij hen betrokkenen overvraagd. Hen leven laat men immers gewoon verstieren. Dit gaat 'goed' totdat er mensen in verzet komen en zich verenigen om dan maar zelf iets te gaan doen als een overheid met het monopolie op geweld haar monopolie niet ter correctie gebruikt. Zo ontstaan er door onaangepastheid van individuen die niet of nauwelijks gecorrigeerd worden diverse groepjes mensen die elkaar vinden.
De ene groep verenigt zich onder afkomst, de andere onder gedeelde waarden en idealen en weer anderen verenigen zich op grond van hun geografische locatie. Zo ontstaat onderscheid tussen wij en zij, ontstaan roddels over wij en zij en wordend eze roddels gevoed door diverse incidenten tussen wj en zij. Een overheid zal zichtbaar moeten optreden ter bevordering van de leefbaarheid om de kloof tussen wij en zij niet zo groot te laten worden dat wederzijdse afkeer ontstaat. Bij dit optreden past signalering, benoeming en openbare erkenning van factoren die van invloed zijn op deze kloof. Dit gebeurde jarenlang niet of nauwelijks met als gevolg dat bepaalde bevolkingsgroepen als gevolg van gedrag van diverse individuen uit die bevolkingsgroepen een maatschappelijk stigma kweekten.Burgers zonder noemenswaardige opleiding die deze maatschappelijke misstanden op hun manier benoemden werden voor racist uitgemaakt of weggezet als querulanten.
Zo kon een man als Janmaat in de politiek komen, zo konden diverse partijtjes groeien die beloofden op hun wijze wat te gaan doen aan ervaren problematiek van mensen die niet of nauwelijks benoemd kon worden op straffe van maatschappelijke verkettering door bevoogdende 'beter'weters. Momenteel zitten wij in een situatie waarin al wat escalaties hebben plaatsgevonden. Mensen met een hoofddoekje werden schaamteloos latig gevallen, groepen jongens terroriseren een buurtje en/of een middenstander, een gebedsruimte ging in vlammen op, mensen werden uit hun leefomgeving geterroriseerd, meisjes worden lastiggevallen op straat en in openbare gelegenheden,.... Er mag dus best iets meer aan signalering, benoeming en erkenning van door individuen bewerkte problematiek gebeuren als wij het bovengenoemde niet uit de hand willen laten lopen.
quote:
Dus de demografische veranderingen doen me niets, ik heb op allerlei plekken in Amsterdam gewoond en me nooit onveilig gevoeld. Het gaat om andere dingen dan simpelweg een samenleving waar meerdere culturen samenleven.
Het gaat inderdaad om andere dingen. Bijvoorbeeld gebrek aan maatschappelijke verantwoordingszin voor gedrag en mogelijkheden van het eigen kroost buitenshuis. Iets dat bijvoorbeeld al begint bij het aanleveren van een onaanspreekbaar kind op school waardoor het kind direct al op achterstand van leeftijdsgenoten begint; missers in de opvoeding bijvoorbeeld door te weinig correctie van negatief gedrag waardoor individuen bijzonder eigengereid in de nederlandse samenleving opgroeien,.. culturele bevestiging van bepaald gedrag als diverse malen ronduit irritant en soms crimineel gedrag wordt goedgepraat en bedrijvers ervan worden gedekt in plaats van aangesproken door mensen met soortgelijke sociaal-culturele wortels.
Dergelijke signalen mogen wat mij betreft gewoon worden gepubliceerd, gewogen, geïnterpreteerd en in overleg met betrokkenen worden omgezet in een programma dat mensen betrekt bij de opbouw van hun leefwereld. Hiervoor hoort natuurlijk te worden gewaakt voor de nodige nuancering, gewaakt tegen stigmatisering, gewaakt tegen bagatalisering en gewaakt tegen de uitnodigende weg van de slachtofferrol om onder elke verantwoording uit te komen. Gebeurt dit alles niet dat groeien vooroordelen en etiketjes jegens bevolkingsgroepen als gevolg van hinderlijk, hufterig, irriterend en intimiderend gedrag van individuen uit deze bevolkingsgroepen waarbij dergelijk gedrag opvallend voorkomt en wordt het voor mensen afkomstig uit deze bevolkingsgroepen steeds moeilijker om maatschappelijk krediet op te bouwen in de nederlandse samenleving..
Dat laatste nu lijkt me verre van wenselijk. Maatschappelijke heelmeesters als sociaal-maatschappelijk werkers, politie en volksvertegenwoordigers en vertegenwoordigers uit instituties zullen dus gewoon operatief aan het werk moeten ter gezondmaking van de samenleving want zalvende woorden hebben geleid tot de huidige situatie. Taboeïsering van misstanden zie ik als een vlucht voor het noodzakelijke correctieve werk waarbij vuile handen gemaakt kunnen worden, overreactie op mistanden zie ik als een tegengestelde eveneens eigengereide reactie op al te eigengereid gedrag in een poging te signaleren dat maatschappelijke correctie in een bepaalde setting dringend gewenst is.
Wij zullen toemoeten naar een samenleving waarin ingezetenen zichop bepaalde basiswaarden laten aanspreken analoog aan de manier waarop verkeersdeelnemers deelname aan het verkeer mogelijk maken door zich te conformeren aan verkeersregels terwijl zij niet noodzakelijkerwijs hetzelfde vervoermiddel in dezelfde prijsklasse en dezelfde kleurstelling hoeven te gebruiken. De weg naar gedeelde basiswaarden waarop ingezetenen zich laten aanspreken is er eentje van gezamenlijke lange adem, incasseringsvermogen, geduld en volharding waarbij gebruik gemaakt kan worden van de vrijheid van meningsuiting als een instrument van monitoring.