Johan CruijffKijk, hunnie zeggen Johan is de beste. Dat is logisch. Ik ben niet
onbescheiden, maar ik heb nog niemand gezien wie zo goed kon voetballen als
ik. Dus als hunnie dan zeggen dat ik de beste ben, hebben ze eigenlijk
gelijk. Ik heb dan misschien geen prijzen gewonnen met het Nederlands
elftal, maar dat is ook een kwestie van pech. Want als die Müller niet
schiet, kan ie ook niet scoren en dan hadden hunnie nooit gewonnen ook. Dat
was in 1974, voor als iemand dat niet meer weet. Vraag trouwens aan de
Chinezen of ze mij kennen en er zal geen Chinees zijn wie mij niet kent. Ze
kennen mij ook in de woestijn en het oerwoud, ze verbinden zelfs Nederland
aan mijn naam. Dat ik bij de 10 laatsten zit voor de grootste Nederlander
zegt al genoeg. De enige wie ik kan bedenken wie groter was, was de reus van
Rotterdam. Maar da's logisch natuurlijk. En hunnie die zeggen dat ik niet
per sé een aanvaller was, ja, die hebben een beetje gelijk. Maar ik kon het
allebei. Ik kon zelfs keepen. Dus als hunnie van FOK! niet voor mij kiezen,
dan is die hele verkiezing geitenkaas natuurlijk. Dan hoeven ze nooit meer
toernooien te doen ook, want dan snappen ze het niet. Dan zijn het net
hedendaagse jeugdopleiders, wie het ook niet meer snappen. Dat hunnie dan
dus maar voor mij kiezen. Maar goed, ik kan de prijs wie jullie uitreiken
niet op komen halen, dus dan is verliezen weer minder nadelig. Dan heb dat
nadeel nog een voordeel ook. Maar da's logisch.
PeléEdson Arantes do Nascimento. We noemen hem Pelé. Zeventien jaar was hij,
toen hij de wereld voor het eerst aan zijn voeten legde met prachtige
dribbels. Ineens dook hij op in 1958, op het WK. Bij elke balaanname
begonnen de violen te spelen en de rozen te bloeien. Maagden en priesters
verzuchtten bewonderende woorden, volwassen mannen huilden van ongeloof. Bij
elke beroering van de bal gloorde de magie en boven alles de verwondering.
De verwondering over het gemak waarmee Pelé alles deed. De verwondering over
de dingen die hij liet zien. Hij was onvoorspelbaar, omdat hij alles kon.
Het lichaam perfect in balans, de dansende heupen en de hopeloze blikken van
de verdedigers. Liefst 127 keer deed hij de netten bollen in het jaar 1959.
In 1961 waren het er 110. Negen keer werd Pelé landskampioen, 3 keer
wereldkampioen, 2 keer won hij de Copa Libertadores en de wereldbeker voor
clubteams. In 1969 liet hij zijn 1000e doelpunt noteren. De man scoorde 92
hattricks, liet 30 keer 4 goals achter zijn naam noteren en wist 6 keer 5
doelpunten in één duel te maken. Sterker nog, hij maakte er ooit eens 8 in
één wedstrijd. 92 interlands, 1363 officiele wedstrijden en 1281 goals. Pelé
is voor velen de grootste ooit. Maar is hij voor ons ook de beste aanvaller
ooit? The Sunday Times wist het in 1970. "How do you spell Pelé? G.O.D."
Weten wij het ook?
Marco van BastenMarco van Basten was misschien wel de sierlijkste spits die ooit op de
internationale velden rondliep. Zijn gracieuze manier van bewegen en lopen,
maakte hem tot een genot om naar te kijken. Van Basten scoorde met het
hoofd, met de voet, met de hak, met alles eigenlijk. San Marco kon ook
uitdelen, als het moest. Van Basten was niet aardig, maar een pure winnaar
die openlijk teamgenoten schoffeerde. Van Basten werkte trainers weg, maar
Van Basten kwam er mee weg. Het was zijn gratie en zijn pure klasse. In Den
Bosch weten ze nog precies waar Marco door de lucht zweefde, Rinat Dasaev
wordt nog badend in het zweet wakker door die onmogelijke goal in 1988 en
bij AC Milan is hij nog steeds een held. Marco won vele prijzen en scoorde
vele goals, maar boven alles was er toch het verdriet van het onbevredigende
einde. En daardoor het grote gissen. Wat als Marco nog enkele jaren had
gevoetbald? Waar was het geëindigd? Had hij Oranje wereldkampioen gemaakt?
Was hij teruggekeerd bij Ajax, zoals Rijkaard, om glorieus afscheid te
nemen? Had Marco ook tekenen van verval getoond? We zullen het nooit weten.
Het draagt allemaal bij aan de mythe rond Van Basten, maar zijn
geloofsbrieven op het veld zijn overtuigend genoeg voor vele voetbalfans om
hem de beste aanvaller ooit te noemen. Maar zijn ze overtuigend genoeg voor
FOK?
Met dank aan MethodMich voor de geschreven stukjes