Ik moet effe m'n verhaal kwijt...
Begin dit jaar ben ik na mijn afstudeerperiode begonnen aan mijn laatste stage voor de opleiding HBO-Verpleegkunde. Deze stage vond plaats in 't ziekenhuis. Meteen de eerste weken had ik al last van vermoeidheid en concentratieproblemen. Ik sliep slecht en daardoor kwam ik in 'n soort van vicueuze cirkel terecht (vermoeidheid - concentratieproblemen - drukopbouw - slecht slapen - vermoeidheid - etc). Na een week of 4 ben ik naar de huisarts gestapt met deze problemen; we hebben bloedonderzoek uitgevoerd, maar daar kwam geen lichamelijke oorzaak aan 't licht. Op stage toch weer geprobeerd, maar ik liep tegen dezelfde problemen aan, waardoor hetgeen er niet uitkwam wat er uit zou moeten komen. Na nog 3 weken wachten heb ik besloten om nog 'n keer naar de huisarts te gaan en na 'n gesprek ben ik doorverwezen naar de psycholoog. Inmiddels liep 't op stage mis, ik ben er gestopt en heb de opleiding even op 'n laag pitje gezet.
Na enkele gesprekken bij de psycholoog ben ik geïndiceerd voor groepstherapie, waar ik nu sinds enkele maanden elke week op dinsdagavond (1,5 uur) mee bezig ben. Ik heb een bepaalde onzekerheid en faalangst, waardoor ik "onbewust" een druk opbouw en daardoor niet kan functioneren.
------------------
In de tussentijd heb ik heel wat meegemaakt. Na 3,5 jaar is de relatie met m'n vriendin op de klippen gelopen, waar ik 2 jaar mee heb samen gewoond. Zij was één van de weinigen, zo niet de enige, waar ik echt alles kwijt kon. Ik heb nog veel contact met 'r, maar 100% zal 't nooit meer worden. Na het uitgaan ben ik weer thuis gaan wonen, geen ideale oplossing maar 't kan op dit moment niet anders. Verder ben ik sinds vorig jaar oktober aan 't sukkelen met m'n knie. Door een blessure is uiteindelijk m'n voorste kruisband gedeeltelijk verwijderd en heb ik de hele zomervakantie besteed aan revalidatie. Uiteindelijk ben ik niet erg veel opgeschoten, omdat ik nog steeds niet kan doen wat ik graag wil, voetballen. ADL-functioneren gaat goed, maar zodra ik "extreme" activiteiten onderneem begint mijn knie tegen te werken.
-------------------
In september, na enkele gesprekken met mijn docent contactpersoon (DCP), heb ik besloten om opnieuw te beginnen met stage. Deze wilde ik ook weer in 'tzelfde ziekenhuis lopen, om daar met 'n positief gevoel af te sluiten. Maar ik liep daar tegen dezelfde problemen aan en ben na 4 weken gestopt. Opnieuw ben ik met mijn DCP in gesprek gegaan en na een rustperiode van 3 weken heb ik afgesproken om een aantal voorwaarden op papier te zetten, waaronder ik graag zou willen stagelopen. Na deze 3 weken heeft mijn DCP een instelling gevonden die enigszins met mijn situatie wilde en kon rekening houden.
Gisteren heb ik een gesprek met mijn DCP en mijn begeleidster gehad, hieruit kwam naar voren dat ik nog teveel met mezelf en m'n situatie bezig ben om op niveau te kunnen functioneren. We hebben besloten om ook achter deze stage maar een punt te zetten. Ik zal eerst mijn problemen moeten "oplossen" om met iets anders bezig te gaan.
Ik ervaar de laatste tijd vaak een enorm leeg en futloos gevoel, een soort van zwarte rand om m'n leven die af en toe breder wordt en heel soms wat smaller. Ik krijg mezelf niet fatsoenlijk op de rails en m'n omgeving staat vaak machteloos. Ik voel me af en toe zo ongelofelijk down, dat ik er bijna niet uitkom.
Daarom heb ik wat positiviteit nodig, kan iemand die mij geven ajb?
(heel verhaal trouwens, hopelijk nemen jullie de moeite om 't door te lezen)