Boogerd, geboren 28-05-1972 te Den Haag, is een van de vaandeldragers van de huidige generatie Nederlandse wielrenners. Op zijn palmares staan de volgende triomfen:
1996: GP Sweykhuizen (Ned)
1996: 1 etappe Tour de France: Aix Les Bains
1996: Mijl van Mares
1996: 3 criteriums : Stiphout, Wateringen en Maarheeze
1997: Criterium Heerlen
1997: Nederlands kampioenschap (weg)
1998: Nederlands kampioenschap (weg)
1998: 1 etappe en eindklassement Catalaanse week
1998: 3 criteriums: Made, Boxmeer en Roosendaal
1999: 1 etappe Vuelta Valancia: Pra de Lomes
1999: Eindklassement Parijs-Nice
1999: 1 etappe Ronde van het Baskenland
1999: GP Beghelli
1999: Criterium Chaam
1999: Amstel Gold Race
1999: Amsterdam RAI Dernyrace
1999: Ronde van Emilia
1999: Milaan-Vignola
2000: 7e etappe Tirreno-Adriatico
2000: Profronde Pijnacker
2001: 4e rit Ronde van Mallorca, Port d'Alcudia
2001: 1e etappe Ronde van Valencia, Port. Sagunto
2001: 4e etappe Ronde van Valencia, Alto Campello (Vallada)
2001: 7e etappe Tirreno-Adriatico, Ortezzano
2001: Eindklassement Catalaanse Week
2001: Brabantse Pijl
2001: Profronde van Wateringen
2001: Spektakel van Steenwijk
2001: 1e etappe Ronde van Rijnland-Pfalz, Kirn
2002: 16e etappe Tour de France, La Plagne
2002: Boxmeer
2002: Draai van de Kaai
2002: Gouden Pijl
2002: 6e etappe Ronde van Nederland (Eneco Tour), Landgraaf
2002: Amstel Curaçao Race
2002: Zwolle
2002: Spijkenisse
2003: Brabantse Pijl
Zijn mooiste triomf is zonder enige twijfel de koninginnerit in de Tour de France van 2002, waar hij op schitterende wijze naar eeuwige roem soleerde op La plagne.
Veder springen zijn talrijke ereplaatsen in grote klassiekers in het oog. Boogerd word dan ook met recht beschouwd als een van de beste en meest consistente eendagsrenners van zijn tijdperk.
Vaak is Mikey ijzersterk, maar ontbreekt het hem aan een beetje geluk of leepheid, of is er simpelweg ene net iets sterker. Als oprecht liefhebber en emotioneel belever heb ik momenten van grote euforie en diepe teleurstelling gevoeld.
Al met al hoop ik dat hij nog eens die ene klapper maakt om zijn carriere compleet te maken, en wel in zijn droomklassieker Luik - Bastenaken - Luik.
Discussieer hier verder over de ambassadeur van het Nederlandse wielrennen
quote:Ik kom alleen even zeggen dat het gewoon een fantastische renner is.Op zaterdag 16 oktober 2004 18:24 schreef Leatherface het volgende:
Discussieer hier verder over de ambassadeur van het Nederlandse wielrennen
quote:Waar ik een heel verhaal nodig heb om tot die conclusie te komen, zeg jij het in een zinOp zaterdag 16 oktober 2004 18:26 schreef popolon het volgende:
[..]
Ik kom alleen even zeggen dat het gewoon een fantastische renner is.
quote:Op zaterdag 16 oktober 2004 18:30 schreef Leatherface het volgende:
[..]
Waar ik een heel verhaal nodig heb om tot die conclusie te komen, zeg jij het in een zin
Ik sta ook niet bekend om m'n lange posts
quote:Hear, hear.Op zaterdag 16 oktober 2004 18:35 schreef tong80 het volgende:
Iemand met een grootsporthart. Een aanvaller pur sang. Mooie coureur die altijd 100% geeft. Door zijn aanvalslust heeft ie vaak net te weinig over om te winnen. Maar het maakte hem wel tot de grote renner die hij is.
Mooie hommage.
, goeie coureur, verdient beter dan een hoop ereplaatsen, maar is zeker een toprenner. neemt niet weg dat ik vind dat die niet zo moet liggen fitten op ploegmaten, en niet zo dom moet doen af en toe. Want waarom zou Dekker anders dreigen met Rabo te verlaten als Mike nog eens demarreerd op het moment dat Dekker bijna aangesloten was (Lees: LBL 2004)
zo ja, dan kan die daar toch wel hoog eindigen denk ik....
,Volgend jaar Mike
,Goede site, up-to-date.......ere wie ere toekomt en dat komt Michael echt toe. Dé renner voor Nederland de afgelopen 10 jaar. Kijk naar z'n erelijst, volgens mij wordt hij in Italië nog meer gewaardeerd dan in Nederland, maar voor mij blijft het gewoon een klasbak. Aanvallend rijden loont misschien niet altijd, maar hij maakt wel vaak de koers.......en dat kunnen er meer niet zeggen dan wel.
2004 20ste Classement U.C.I.
2003 9de Classement U.C.I.
2002 17de Classement U.C.I.
2001 7de Classement U.C.I.
2000 36ste Classement U.C.I.
1999 2de Classement U.C.I.
1998 5de Classement U.C.I.
1997 40ste Classement U.C.I.
[ Bericht 0% gewijzigd door Achterhoekers_eerst op 19-10-2004 10:52:52 ]
vaak is het nét niet, vaak krijgt hij kritiek, de onzekerheid en de frustratie.
Maar altijd staat Boogie er wanneer hij er wil staan. Als hij start rijdt hij voor de overwinning. Genoeg azijnpissers wijzen op zijn gemiste kansen en 'domme' (ik noem het fanatiek en gedreven) manier van koersen, maar wat heeft hij me vaak gespannen naar een wedstrijd laten kijken.
Respect voor deze man
Hij was wel een vijftal jaren ofzo terug 5e geworden ofzo toch? Toen kwam ik m nog tegen in Belgie en was ik zo stoer om zn handtekening te vragen
Komende week te bewonderen in de Tirreno.
quote:heb ik het nou mis of deed Boogerd niet meeOp vrijdag 4 maart 2005 13:02 schreef zjroentje het volgende:
Hup. Het seizoen is weer op weg.
Komende week te bewonderen in de Tirreno.
quote:Ik hoop zo dat Mickey nu eindelijk z'n LBL kan winnenOp donderdag 17 maart 2005 14:27 schreef rubbereend het volgende:
dit jaar gaat hij weer eens een klassieker winnen, k voel t
quote:Dat is een van mijn grootste wensen op sportgebied, zo niet de grootste.Op donderdag 17 maart 2005 18:52 schreef knep het volgende:
[..]
Ik hoop zo dat Mickey nu eindelijk z'n LBL kan winnen
quote:Op zondag 17 oktober 2004 23:29 schreef knep het volgende:
Volg hem intensief sinds zijn mooie tour etappe overwinning in Aix-les Bains, pracht coureur, die maar wat graag zijn 2e plaatsen zou weggooien voor die ene zege in Liège
Volgend jaar Mike
Zijn mooiste overwinning is natuurlijk La Plagne, ik herinner me het nog als de dag van gisteren, kan veel dingen terughalen daarvan
. Toen ik hem de eerste beklimming voorin zag meedraaien had ik al een voorgevoel dat ging aanvallen .Ik zou 'm hier in de buurt trouwens wel eens trainen, ik woon namelijk niet zo ver van 'm vandaan.
quote:Een goede profwielrenner behoort zijn talenten aan te spreken om te winnen, hetzij zelf of een ploegmaat. Hij ontnam daar zowel zichzelf als Kroon de zege, om dat superbe te noemenOp zondag 1 mei 2005 16:21 schreef komrad het volgende:
Ik vind boogerd een superbe renner om maar in wielerjargon te blijven. In LBL was hij voor mij ook gewoon de sterkste maar ze wilde weer eens niet samenwerken voor de saint-nicolas, zoals altijd. Op de laatste helling liet hij even zien hoe het werkelijk zat
Van een zege voor Kroon is nooit sprake geweest. Mij dunkt dat Boogerd zijn talenten aanspreekt, godverdomme zeg een beetje respect mag ook wel
.quote:Het ontbreekt bij hem helaas aan koersinzicht, verder een uitstekende renner voor eendaagse wedstrijden. Grote rondes is hij niet geschikt voor (om voor het podium mee te doen).Op zondag 1 mei 2005 22:30 schreef TimoBasso het volgende:
Goede Renner.. jammer dat de heer Boogerd niet echt een koele afmaker is
Toch een van neerlands beste
quote:Klopt, maar zijn koersinzicht bracht hem geen overwinning. Niet in Vlaanderen (Kroon?), niet in Zuid-Limburg (Freire/Kroon?), niet in Luik (Boogerd/Kroon?). Twaalf keer op het podium is natuurlijk ook een goede prestatie. Alleen de instelling, die blijft niet-superbe.Op zondag 1 mei 2005 20:05 schreef knep het volgende:
Kletskoek okee6. De hele ploeg zou voor Boogerd werken.
Van een zege voor Kroon is nooit sprake geweest. Mij dunkt dat Boogerd zijn talenten aanspreekt, ...
Ik vind dat Boogerd meer zou moeten willen winnen. Hij heeft geregeld de beste benen, dan moet je ook -op welke manier dan ook- kunnen winnen. Een groot renner moet kunnen zeggen wat hij fout heeft gedaan. Boogerd komt niet verder dan "ja ze zitten in mijn wiel" en "voor Kroon was het al te laat" (comm.: en jij zelf dan? Boogerd: "ja pas op de Nicolas", wielrennen is dus toneelwerk volgens Boogerd)
quote:Dit lijkt me een zuivere doodverwensing aan jezelf en een blijk van gemis aan zelfrespectgodverdomme zeg een beetje respect mag ook wel
quote:Makkelijk gezegd hoor, als je de beste benen hebt moet je winnen
. Het lijkt mij dat dat in de praktijk toch wel heel vaak niet geldt, vraag maar aan Jens Voigt
.Het ontbreekt Boogerd wel aan een aantal dingen: het zich niet in kunnen houden, matig koersinzicht en vooral een waardeloze sprint. Maar dan nog kun je wel iets meer respect betuigen aan een renner die zoveel koersen kleur heeft gegeven. Om over zijn instelling maar te zwijgen.
Daar irriteerde ik me in jouw reactie aan en gelukkig is dat ook duidelijk.
Je laatste zin:
.quote:Ik vind niet dat Boogerd kleur gaf aan LBL. Hij liet Kroon en Dekker zich weliswaar de pleuris rijden om de koers hard te maken, maar besloot vervolgens niet het winnersinstinct aan te spreken "hij bleef zitten". Vanuit geslagen positie dan nog even naar de derde plaats snellen, tja. Ik blijf dat alles (eigenlijk dit hele PT seizoen) van Boogerd niet-superbe vinden. Zijn eerdere zeges doen daar weinig aan af. Van de eens zo gepassioneerde renner blijft te weinig over. Ik vond Boogerd eigenlijk geen omkijk-renner, maar dat is ie nu wel.Op maandag 2 mei 2005 12:51 schreef knep het volgende:
[..]
Makkelijk gezegd hoor, als je de beste benen hebt moet je winnen
Het lijkt mij dat dat in de praktijk toch wel heel vaak niet geldt, vraag maar aan Jens Voigt
Het ontbreekt Boogerd wel aan een aantal dingen: het zich niet in kunnen houden, matig koersinzicht en vooral een waardeloze sprint. Maar dan nog kun je wel iets meer respect betuigen aan een renner die zoveel koersen kleur heeft gegeven. Om over zijn instelling maar te zwijgen.
Jens Voigt werd in de Ronde van de Middellandse zee net niet teruggepakt en won. Het is schijnbaar zijn handelsmerk om bergop vluchtend aan te komen. Hij klimt minder, dus moet ie een voorsprong opbouwen en daarom zit ie mee. Hij blijft op z'n goede dag niet passief zitten zoals een Boogerd.
quote:Ik ben het op basis van dit seizoen wel met je eens, maar vooral in vorige siezoenen heeft ie toch wel voldoende laten zien? Jens Voigt is ook pas 1,5 jaar bezig met veel winnen, daarvoor was het vaker net niet. ( Met Dekker in de tourOp maandag 2 mei 2005 16:35 schreef okee6 het volgende:
[..]
Ik vind niet dat Boogerd kleur gaf aan LBL. Hij liet Kroon en Dekker zich weliswaar de pleuris rijden om de koers hard te maken, maar besloot vervolgens niet het winnersinstinct aan te spreken "hij bleef zitten". Vanuit geslagen positie dan nog even naar de derde plaats snellen, tja. Ik blijf dat alles (eigenlijk dit hele PT seizoen) van Boogerd niet-superbe vinden. Zijn eerdere zeges doen daar weinig aan af. Van de eens zo gepassioneerde renner blijft te weinig over. Ik vond Boogerd eigenlijk geen omkijk-renner, maar dat is ie nu wel.
Jens Voigt werd in de Ronde van de Middellandse zee net niet teruggepakt en won. Het is schijnbaar zijn handelsmerk om bergop vluchtend aan te komen. Hij klimt minder, dus moet ie een voorsprong opbouwen en daarom zit ie mee. Hij blijft op z'n goede dag niet passief zitten zoals een Boogerd.
.)quote:Michael Boogerd komt gewoon niet weg, omdat alle favorieten naar hem kijken, dus die tactiek is niet te doen voor BoogerdOp maandag 2 mei 2005 16:35 schreef okee6 het volgende:
[..]
Jens Voigt werd in de Ronde van de Middellandse zee net niet teruggepakt en won. Het is schijnbaar zijn handelsmerk om bergop vluchtend aan te komen. Hij klimt minder, dus moet ie een voorsprong opbouwen en daarom zit ie mee. Hij blijft op z'n goede dag niet passief zitten zoals een Boogerd.
quote:Dus hij moet of stoppen, of hij moet meesterknecht worden volgens jouOp dinsdag 3 mei 2005 11:44 schreef Chepke het volgende:
[..]
Michael Boogerd komt gewoon niet weg, omdat alle favorieten naar hem kijken, dus die tactiek is niet te doen voor Boogerd
quote:Nee, ik bedoel dat hij niet weg komt zoals Voigt, vroeg in de koers. Hij kan alleen wegkomen als hij iedereen eraf rijdt op waarde. Maar de cols in de ardennen en in limburg kan dat niet omdat ze te kort zijn.Op dinsdag 3 mei 2005 12:41 schreef okee6 het volgende:
[..]
Dus hij moet of stoppen, of hij moet meesterknecht worden volgens jou
Nu die zo rijdt in de Tour verdiend dit topic een schop omhoog.
Eén van de leukste moment op tv van de tour dit jaar
. . Vaak net niet, maar ook vaak helemaal top ^^
quote:Ben ik het mee eens.Op zondag 16 juli 2006 21:32 schreef Dubnobasswithmyheadman het volgende:
HEEE LOTZZ!!
Eén van de leukste moment op tv van de tour dit jaar
Hij kan nog wel een paar jaar mee als ik dit zie van Michael.
quote:Erg mooi ook vooral, het verbaast me ook niks dat Boogerd 'm ziet en ook nog roept, goeie jongenOp zondag 16 juli 2006 21:32 schreef Dubnobasswithmyheadman het volgende:
HEEE LOTZZ!!
Eén van de leukste moment op tv van de tour dit jaar
.quote:Ja ,maar er zat nou bloed opOp zondag 16 juli 2006 21:35 schreef Klonk het volgende:
ik herken hem altijd eerder aan z'n witte tanden dan aan z'n kampioenstrui
quote:Keigroot peloton met grote snelheid, Lotz staat daar vrij afwezig bij een ravitenering (hoe in godsnaamOp zondag 16 juli 2006 21:48 schreef Ambrosius het volgende:
[..]
Erg mooi ook vooral, het verbaast me ook niks dat Boogerd 'm ziet en ook nog roept, goeie jongen
) en hij herkent hem in 1 blik .Geboortedatum:
Geboorteplaats:
Woonplaats:
Burgerlijke staat:
Nationaliteit:
Lengte:
Gewicht:
Prof sinds:
Wielerploeg:
UCI-number:
Specialiteit: Michael Anthonie Boogerd
28 mei 1972
Den Haag
Kapellen
Gehuwd (7-12-2002)
Nederlandse
1.78 m.
62,5 kg.
1994
Rabobank sinds 1996
NED19720528
Klimmer, klassementsrenner,
klassiekerspecialist
Michael Boogerd ziet op 28 mei 1972 om 6.37u. in Den Haag voor het eerst het daglicht. Hij weegt dan 3550 gram en is 49,5 cm lang.
De tweede zoon van het echtpaar Boogerd brengt ook zijn gehele jeugd door in de regeringsstad. Het toeval wil dat hij enkele jaren bij ene Richard Krajicek in de klas zat. Veel is deze overigens niet op school. Vader Krajicek verplicht op onzachtzinnige wijze de latere Wimbledonwinnaar in buitenlandse toernooien tegenstandertjes van de baan te serveren.
Hoe anders steekt het sportleven van Michael in elkaar! Michaels oudere broer Rini fietst al vanaf zijn zevende. Michael was twee. Bij de familie Boogerd stond alles in het teken van fietsen.
In navolging van zijn oudere broer Rini klimt hij op achtjarige leeftijd op de fiets en maakt hij door het rijden van jeugdwedstrijden voor de Haagse club Sparta op speelse en ongedwongen wijze kennis met de wielersport. Na twee jaar wordt het Zoetermeer '77.
De liefde voor het wielrennen is niet blind en onbeperkt. Als hij dertien is heeft Michael er een beetje genoeg van en gaat hij zich bezig houden met andere zaken die een jongen van die leeftijd boeien. Echter, als zijn broer enkele jaren later dezelfde stap neemt en ook zijn fiets aan de kant zet, mist Michael na een tijdje het huiselijke geleuter over fietsen en maakt hij zijn rentree bij de nieuwelingen (1988).
In die tijd maakt Michael kennis met het klimmen. Omdat iemand hem wijs gemaakt heeft dat je in Limburg gemakkelijk prijs kunt rijden, reist hij met zijn vader af naar een klimcriterium in die streek. Bij het inschrijvingslokaal ziet Michael de fietsen van zijn tegenstanders staan en direct zakt de moed hem in de schoenen: in tegenstelling tot de Hagenaar zijn ze allemaal zo verstandig geweest een aangepast verzet te monteren. Eigenlijk wil Michael meteen weer naar huis, maar om de reis niet voor niets gemaakt te hebben start hij tenslotte toch maar. Tot zijn eigen verbazing rijdt hij met zijn grotere verzet alle concurrenten uit het wiel en soleert naar de overwinning. Michael maakt zichzelf niets wijs: "een toevalstreffer op een hele goede dag" houdt hij zichzelf voor. Totdat enkele weken later bij een volgende gelegenheid het hierboven beschreven scenario zich herhaalt. Dan pas begint het bij Michael te dagen dat hij kan klimmen.
Zijn prestaties op moeilijk terrein blijven niet geheel onopgemerkt bij bondstrainer Egon van Kessel. Een keurig samengesteld dossier waarin hij zichzelf presenteerde geeft de doorslag: tot veler verbazing wordt de renner met de bescheiden erelijst door de keuzeheer in de nationale juniorenselectie opgenomen.
In deze selectie maakt hij de overstap naar de amateurs. Bondscoach Piet Kuys heeft wel in de gaten dat de lichtgebouwde Boogerd in de Nederlandse klassiekers enkel van de dijken zou waaien en laat zijn pupil vooral in het buitenland rijden. Het valt hem op dat de Hagenaar verschrikkelijk diep kan gaan: Michael valt herhaaldelijk na zware inspanningen zowat van zijn fiets. Michaels lichaam is echter minder sterk dan zijn geest en moet wennen aan de opeenstapeling van dergelijke zware inspanningen. Een reeks vervelende blessures is het gevolg. Een moeilijke tijd breekt aan, ook al omdat de opvolger van Piet Kuys, Piet Hoekstra, veel minder vertrouwen heeft in Boogerd. Michael zou een te kleine motor hebben om een echt wereldtopper te worden. Geconfronteerd met dit feit kan Michael nu alleen maar lachen. "Ik ken er nu heel wat die mijn motortje zouden willen hebben", zegt hij.
Michael vecht zich terug en nadat hij in de Drielanden Omloop het hele peloton op minuten heeft gereden, gaat in Den Haag de telefoon. Het is Jan Raas met het aanbod om prof te worden bij WordPerfect.
Michael hapt toe en wordt broodfietser. Echter het blessureleed is nog niet geheel geleden. Bovendien is de sfeer in de ploeg niet best. Na een veel te zwaar voorjaar staat hij in 1995 zelfs op het punt om zijn fiets doormidden te breken, als hij op het eerste het beste colletje in de Classique des Alpes jankend gelost wordt. Jan Raas blijft echter vertrouwen houden en Boogerd verhuist mee naar de nieuwe sponsor die de Zeeuw heeft weten te strikken: Rabobank.
De Tour van '96 wordt door velen gezien als de doorbraak van Michael. In de stromende regen rijdt hij op weg naar Aix les Bains in volle finale met Melchior Mauri weg uit het peloton. De Spanjaard verkijkt zich in de laatste bocht en zet koers naar de hekken, "waarna Michael alleen verder moet. Hij weet echter het peloton voor te blijven, zodat de armen de lucht in kunnen. Achter de streep spreekt hij de historische woorden:"Win ik hier godverdomme zomaar een touretappe!"
Was de eenendertigste plaats in die Tour van '96 al mooi, de volgende jaren wordt steeds duidelijker, dat Michael dankzij zijn talent om bergop te rijden uit kan groeien tot een goed ronderenner. In de EPO tour van 1998, waarin Virenque en zijn Festinaconsorten naar huis gestuurd worden, houdt hij het hoofd koel, rijdt met de besten mee omhoog en tikt in Parijs als vijfde aan. Nederlands kampioen is hij op dat moment al voor de tweede keer, nadat Erik Breukink op symbolische wijze op een door Rabobank overheerst NK 1997 de macht aan hem overgedragen had.
Michael weet zijn goede vorm te behouden in het naseizoen. Op een - geheel volgens Hollandse traditie - in het water gevallen WK in Valkenburg zit hij samen met een van kanker herstelde en zwaar verbazende Lance Armstrong in de finale bij de beste zes renners, maar rijdt hij op een cruciaal moment lek. Weg zijn de kansen op de regenboogtrui, die vervolgens naar de man gaat die toch wel de sterkste van die dag is: Oscar "le facteur" Camenzind. Diezelfde Camenzind is ook de week daarna te sterk voor Michael en verwijst hem in de Ronde van Lombardije terug naar de tweede plaats.
Ook in het daaropvolgende voorjaar trekt Michael de stijgende lijn door. Gesteund door een indrukwekkende Rabo-equipe houdt hij zich Frank VandenBroucke van het lijf in Paris-Nice. In Luik-Bastenaken-Luik zijn de rollen helaas omgedraaid. Weer iets later slaat hij nota bene in eigen land bovendien voor het eerst toe in een wereldbekerwedstrijd: in een millimetersprint klopt hij in de laatste meters van de Amstel Gold Race verrassend Lance Armstrong. De Amerikaan heeft echter verreweg de meeste arbeid verzet en heeft nog andere doelen voor orgen: "Michael will pay me back in july", zegt hij.
En inderdaad, Lance Armstrong is niet te kloppen in de Tour van 1999, terwijl bij Michael al in de voorbereiding naar de Tour het kaarsje langzaam uitgaat. De ongelukkig gekozen Passage du Gois in de eerste dagen van de Tour maakt een einde aan de illusies van Michael. Na een lelijke valpartij en met minuten achterstand rijdt Michael de Tour nog wel uit, maar daar is dan ook alles mee gezegd.
Na de Tour blijkt ook dat het privé allemaal niet lekker zat. De relatie met zijn vriendin waarmee hij in het Belgische Essen samenwoonde loopt stuk en Boogerd is wat later te vinden aan de zijde van een topmodel. Dit levert tot ergernis van Michael vervelende verhalen op in enkele roddelbladen.
In 2000 wordt er voor een andere seizoensopzet gekozen. Minder wedstrijden in het voorjaar om een betere Tour te rijden. Echter, een valpartij in Spanje gooit roet in het eten en stuurt het voorjaar in de war. Pas in de Amstel Gold Race is de oude vorm terug en sprint Michael naar een tweede plaats achter de snelle Duitser Erik Zabel. Na het matige voorjaar zijn de verwachtingen hooggespannen voor de Tour de France. Na de eerste bergetappe moet Michael helaas zijn doelen bijstellen: hij slaagt er niet in de eersten te volgen op weg naar Hautacam. In de Alpen verbetert de situatie zich niet en in de laatste etappes slaan zwakte en ziekte toe, zodat het helemaal einde verhaal is.
Na de traditionele criteriums besluit Michael zich voor te gaan bereiden op de wereldkampioenschappen in Plouay. Sydney laat hij daarom aan zich voorbijgaan. In Plouay heeft Michael goede benen, maar omdat hij te vroeg zonder ploegmaats komt te staan zit er niet meer in dan een 11e plaats. Na de finish komen de emoties los: de combinatie van een recent sterfgeval in de familie en het gevoel dat er absoluut meer in had gezeten, worden Michael even te veel.
Na een welverdiende vakantie, begint al vroeg in de winterperiode de voorbereiding op het nieuwe seizoen. De grote hoeveelheid trainingsarbeid betaalt zich al snel uit: reeds in zijn eerste koers, de ronde van Mallorca, weet Michael zijn eerste zege van het seizoen te pakken. En daar blijft het niet bij: Michael wordt de meest succesvolle renner van het voorjaar met successen in de Ronde van Valencia (2x) en de Tirreno Adriatico. Bovendien zit Michael met een tweede plaats achter ploeggenoot Erik Dekker zeer dicht bij de eindzege van de Ronde van Valencia, is hij oppermachtig in de Catalaanse week en gaan de eindklassementen van de Tirreno Adratico en de Ronde van het Baskenland maar net aan zijn neus voorbij. Wat opvalt is dat Michael wat aan explosiviteit lijkt te hebben gewonnen. De meeste van zijn zeges worden behaald in een sprint met een kleine groep.
Dit laatste onderstreept Michael in de Belgische klassieker de Brabantse Pijl. Deze zware koers over de Alsemberg, die al lang op het verlanglijstje van de Rabobankrenner stond, draait na een harde koers uit op een sprint bergop met de Belgen Dave Bruylandts en Axel Merckx als grote concurrenten. Geen van beide kunnen echter het wiel van Boogerd houden, zodat deze een kroon kan zetten op het prachtige voorbereidingswerk van zijn ploeg.
Sterk is Michaels optreden ook in "zijn" Luik-Bastenaken-Luik". Aan het einde van de ogenschijnlijk wat mat verlopen koers vinden de grote tenoren elkaar terug in een kopgroep van vijf. Deze keer heeft Michael helaas geen jus meer om werkelijk een vuist te maken, zodat ex-wereldkampioen Oscar Camenzind met de bloemen naar huis gaat. Boogerd kan er vrede mee hebben: "Ik heb hier verloren van de wereldtop."
In de Amstel Gold Race wordt Michael in het defensief geduwd door een fabelachtige Erik Dekker. Een rustperiode om de accu's weer op te laden volgt. En terwijl de Giro d'Italia overschaduwd wordt door dopingrellen, bouwt Michael aan zijn voorbereiding op de Tour. Een Tour waarvoor hij na enkele teleurstellende edities vastbesloten is zichzelf niet teveel druk op te laten leggen.
De eerste week komt hij zonder meer goed door. Rabobank pakt in Antwerpen in de persoon van Marc Wauters de eerste gele trui in haar geschiedenis, maar weet deze jammer genoeg niet lang vast te houden. Op weg naar Verdun kiest Michael voor de aanval, zodat hij zijn wagonnetje aan kan haken wanneer het eerste peloton van het door de sterke wind in waaiers geslagen rennersveld langskomt. Ook de ploegentijdrit levert weinig tijdsverlies op. Nadat Erik Dekker met een ritzege wat druk van de ketel gehaald heeft, rijdt Michael op weg naar l’Alpe d’Huez naar een meer dan keurige 10e plaats. De opluchting is groot, de teleurstelling ’s anderdaags na een slechte klimtijdrit ook. Ook in de Pyreneeën gaat het de ene dag beter dan de andere en verliest Michael uiteindelijk meer tijd dan hem lief is. De echte bergen mogen dan achter de rug zijn, de Tour is pas in Parijs afgelopen: Michael nestelt zich via een slimme vlucht weer in de top 10 en blijft daar tot in de Franse hoofdstad. Het vooraf gestelde doel is daarmee gerealiseerd.
Na de Tour 2001 werkt Michael toe naar het WK in Portugal en de Ronde van Lombardije. Een etappe-overwinning in Rheinland-Pfalz is daarbij zijn belangrijkste wapenfeit. Tijdens het WK heeft Michael de pech dat de koers nooit echt openbreekt. Hij probeert het nog één keertje onder de rode vlag, maar geeft later aan dat dit een wanhoopspoging was. Tegen mannen als de uiteindelijke wereldkampioen Freire, Zabel en Bettini heeft hij immers toch geen kans in de sprint.
In de Ronde van Lombardije, een week later, is Michael een van de mannen die de wedstrijd maken. Na de val van zijn Zweedse medevluchter in een afdaling rijdt Michael alleen op kop, maar wordt bijgehaald door drie sterke coureurs: de na zijn schorsing volledig opgeleefde Richard Virenque en de Italianen Figueras en Di Luca. Laatstgenoemde neemt revanche op zijn teleurstellende Giro-optreden in het voorjaar door zijn landgenoot te verslaan in de sprint. Michael vult als derde het podium aan.
Wel goed zijn, maar niet winnen. Dat is een beetje de rode draad van het voorjaar van 2002, Michaels negende profjaar. Een cruciale rol wordt daarbij gespeeld door de afwezigheid van Erik Dekker. De Drent gaat, nadat hij met hulp van Michael de hoofdprijs heeft gepakt in de lastige Tirreno-Adriatico, tegen de vlakte tijdens Milaan - San Remo en breekt zijn been. De revalidatie neemt het hele voorjaar in beslag. En dus mist de Raboploeg een tweede speerpunt en staat Michael er wat het kopmanschap betreft alleen voor. Dat maakt het er niet gemakkelijker op. In de wedstrijden dat Michael goed moet zijn, is hij ook goed. Het ontbreekt hem echter aan het beetje geluk dat nodig is om een koers naar zijn hand te zetten. In Luik-Bastenaken-Luik wordt er bovendien “op zijn wiel gereden” door vele concurrenten.
Enigszins getergd gaat Michael daarom naar de Amstel Gold Race. Daar lukt het hem wel om de koers te maken. Op een kilometer of veertig van de streep blijkt de Eyserbosweg het breekpunt. Alleen Lance Armstrong (Are you going to win the Amstel this year? – No, I’ll probably be beaten by a Dutchman in the sprint!) en de Fassa Bortolo’s Ivanov en Bartoli kunnen de Hagenaar bijbenen. De laatste twee trekken er echter voortdurend tussenuit. Desondanks loopt het uit op een sprint die een overwinning oplevert voor de explosieve Bartoli.
Fietsen is al mooi, fietsen in Italië is nog mooier. Michael mag graag afreizen naar het land van de pasta’s om er te trainen of te koersen. Het fraaie landschap, het prettige klimaat en de Italiaanse passie voor de wielersport zijn de veelbelovende ingrediënten van de Giro. Omdat de Giro bij uitzondering start in G
roningen en omdat dit jaar het traject lijkt op dat van de Tirreno-Adriatico, besluit Michael voor het eerst van zijn leven aan de Italiaanse Ronde mee te doen. Niet zozeer om op het roze te jagen, maar vooral om te proberen een etappe te winnen. Zijn plannen worden in de war gestuurd door een valpartij in de eerste echte etappe. Hij overweegt de koers te verlaten en dat hij ondanks fysiek ongemak zijn neus aan het venster steekt in de etappe naar Ans tekent zijn vechtlust. In de echte bergetappes blijkt Michael toch te kort te komen in vergelijking met de Italianen die het hele jaar in dienst stellen van “hun” Giro. Ondanks dat in de laatste bergetappes de spijsvertering voor problemen zorgt, kijkt Boogerd in finishstad Milaan tevreden terug op zijn debuut. Hij ziet er wel perspectieven voor de komende jaren. De periode tussen Giro en Tour overbrugt Michael met een trainingskamp in de Alpen. Daar maakt hij uitgebreid kennis met zijn nieuw Tourcompaan Levi Leipheimer. Michael leert de Amerikaan kennen als een nuchtere jongen met gevoel voor humor én uitstekende fietskwaliteiten. Omdat Leipheimer de Route du Sud naar zijn hand weet te zetten reist de Raboploeg vol verwachting af naar Luxemburg voor de start van de Tour 2002. Mét Michael Boogerd, die zich gelukkig prijst dat hij niet langer het enige middelpunt van de aandacht zal zijn binnen de ploeg.
Aan de vooravond van Michaels vertrek naar Luxemburg begint Michael tevens aan een volgende fase in zijn leven. Michael vraagt namelijk zijn vriendin Nerena ten huwelijk.
De Tour van het jaar 2002 blijkt voor Michael weer een mooie Tour te worden. Net als in de voorjaarsklassiekers, rijdt Michael nu ook weer aanvallend mee. Na enkele wat stroef verlopen bergetappes in de Pyreneeën worden de benen van Michael deze Tour met de dag beter. In de dertiende etappe, met aankomst in Béziers, levert dit bijna een etappezege op. David Millar blijkt echter de meest rappe man in de kopgroep te zijn. Bovenop de Mont Ventoux krabt Michael zich achter zijn oren. Richard Virenque heeft na een slim opgevoerde show de hoofdprijs gepakt en die rijdt toch echt niet beter dan hem. En dus valt Michael weer aan in de koninginnerit. En dit keer niet zonder resultaat: na een lange solo van 85 kilometer over de col de la Madeleine en de klim naar het skioord La Plagne pakt hij de bloemen. Michael weet zijn vorm tot het einde van de Tour te behouden. In de laatste tijdrit zet Michael een superprestatie neer en klimt daarmee in het algemeen klassement van de 13e naar de 12e plaats.
Na de Tour stort Michael zich in het criteriumcircus. Op vele plaatsen besluit hij de rondjes rond de kerk met een eerste plaats. Het zijn echter wel slopende weken waardoor de echte vorm verdwijnt. In het najaar zien we Michael echter wel weer van voren rijden in de zware Italiaanse najaarsklassiekers en wint hij na veel geklooi met zijn oortelefoontje de koninginnerit in de Rond van Nederland. Na het WK in Zolder, waar Mario Cipollini er geen twijfel over laat bestaan dat hij de beste sprinter ter wereld is,is er nog een mooie uitslag in een verder vrij onopvallend gereden Ronde van Lombardije.
Het wielerseizoen wordt afgesloten met een vakantie op Curaçao. De heren van de wereldbeker hadden bedacht dat het wel eens aardig zou zijn in het Caribisch gebied de wereldbeker uit te reiken. Voor sommige renners zou dit immers aardig te combineren zijn met één of twee weekjes genieten. En dus wordt er gebeachvolleybald en gezwommen met dolfijnen. Echter…er wordt ook gefietst tegen de top van het Caribisch gebied. En bij 40 graden valt dat nog vies tegen. Michael bewijst echter altijd te willen winnen door de zege voor de neus van wereldbekerwinnaar Paolo Bettini weg te kapen.
De winter wordt op feestelijke wijze ingeluid: begin december stapt Michael met zijn vriendin Nerena onder aanzienlijke publieke belangstelling in het huwelijksbootje, waarna de voorbereidingen op het seizoen 2003 alweer snel beginnen…
In die voorbereidingen op 2003 stoot medekopman Erik Dekker zijn knie en raakt daardoor langdurig geblesseerd. Omdat ook Oscar Freire de hoge verwachtingen niet waar maakt, komt opnieuw veel op de schouders van Michael terecht. Het Rabobank voorjaar begint voorspoedig met zeges van Roy Sentjes en Steven de Jongh in belangrijke Belgische wedstrijden. Echter, na een prachtige overwinning van Michael in een van zijn lievelingswedstrijden, de Brabantse Pijl, houdt het een beetje op. Hoewel Michael steeds op de voorste rijen van het peloton te vinden is, zit een grote overwinning er niet meer in.
Rabobank vertrekt vol goede moed naar de Tour, waar Michael naast het jagen op ritzeges Levi Leipheimer zal ondersteunen. Helaas komt de Amerikaan al in een van de eerste etappes zwaar ten val. Omdat ook Marc Lotz bij dezelfde valpartij de strijd moet staken, is de Rabobank ploeg direct veel van zijn troeven kwijt. Michael voert nog wel een mooi nummer op in de laatste Pyreneeën rit, die na een lange solo gewonnen wordt door Tyler Hamilton.
Ook na de Tour zien we Michael in een prima vorm terug in de klassiekers. Een valpartij in de Clasica san Sebastian staat een goede klassering echter in de weg. En in de Omloop van Zurich mist hij een beetje geluk. Ondertussen zorgen al die ereplaatsen er wel voor dat Michael naar een fraaie tweede plaats in het Wereldbekerklassement rijdt, achter Paolo Bettini, maar voor Peter van Petegem, die zowel de Ronde van Vlaanderen als Parijs-Roubaix op zijn naam schrijft.
Michael bevestigt zijn goede vorm met een keurig gereden WK in een sfeerloos ogend Hamilton. Het nieuwtje van het najaar is echter dat Michael en Nerena in juni 2004 een eerste kleine Boogerd verwachten!
2004 wordt een jaar van “vaak bij de besten, nooit winnen.” Michael rijdt zonder meer een indrukwekkend voorjaar. Jammer genoeg ligt de Italiaan/Argentijn (hij verandert halverwege het seizoen van nationaliteit) Davide Rebellin dwars. Zowel in de Amstel Gold Race als Luik-Bastenaken-Luik komt Michael net te kort in een rechtstreeks duel.
De Brabantse Pijl? Zelfde verhaal, alleen gooit nu een andere Italiaan roet in het eten: Luca Paolini. Ondertussen vergaat het Rabobank niet slecht. Milaan - San Remo is direct al een prooi voor Oscar Freire en Erik Dekker pakt in een regenachtig Rotterdam de nationale titel.
De 2004 editie van de Tour de France is een fletse. Lance Armstrong is zó
sterk dat de spanning er snel af is. Rabobank weet geen ritten te winnen, al vallen Dekker, De Groot, Kroon en Rasmussen op met soms lange ontsnappingen. Michael zelf, nét vader van zoon Mikai (hoera!) ligt meer op de grond dan dat hij op de fiets zit. Op karakter rijdt hij uit, terwijl het misschien veel beter geweest was om het strijdperk te verlaten. Na de Tour komt Michael vrij moeizaam weer op gang. Er is een akkefietje met de organisatie van enkele criteriums die hem liever niet aan de start lijken te zien. Of hem anders als geldwolf afschilderen.
Pas tegen het WK is hij weer de oude. Een derde plaats in de Coppa Sabatini is het bewijs. Op het fraaie pacours van Verona is hij bergop misschien wel weer de beste. Maar aan de finish wordt het toch weer sprinten en dus pakt de razendsnelle Freire zijn derde wereldtitel. Eindelijk een regenboogtrui voor Rabo, dat wel.
Enkele weken later zijn de druiven enigszins zuur als Michael voor de derde keer een tweede plek in de Ronde van Lombardije, de laatste Wereldbekerwedstrijd van het seizoen, pakt. Ditmaal is het Italiaanse supertalent Damiano Cunego hem de baas. Geen schande overigens, we praten hier wel over de winnaar van de Giro.
In de winter van 2004 maakt een sterke lichting jonge renners de overstap van de opleidingsploeg naar de pro tour ploeg van Rabobank. Jongens als Thomas Dekker, Pieter Weening, Joost Posthuma en ook Theo Eltink eisen de aandacht voor zich op met meer dan behoorlijke resultaten.
In de grote voorjaarsklassiekers is het echter nog altijd de oude lichting die om de bloemen rijdt. Boogerd zelf komt wat moeizaam op gang nadat een blessure zijn voorbereiding in de war stuurt. Toch is hij in staat Freire in zijn regenboogtrui aan de eindzege in de Tirreno-Adriatico te helpen. In Vlaanderen komt Dekker tekort en doet Kroon zichzelf tekort.
De Amstel Gold Race verloopt - letterlijk - mistig. Daardoor komt de koers nooit echt los. Terwijl Michael baalt, lijkt Karsten Kroon aanspraak te mogen maken op de zege als hij met een groepje wegrijdt in de laatste dertig kilometer. Zij worden uiteindelijk ingerekend door het peloton waarna Rabobank de kaart Freire trekt. Dekker en Boogerd trekken de sprint op de steile Cauberg perfect aan, maar helaas heeft de Spanjaard zichzelf deze keer overschat. Danilo Di Luca sprint naar de zege. Michael wordt knap tweede. Misschien dat er wel meer ingezeten had als hij direct voor zichzelf gekozen had. Kortom: Boogerd baalt een beetje, Kroon baalt een beetje en Freire... die haalt de schouders op. Je kunt nou eenmaal niet altijd winnen.
De Waalse Pijl wordt overgeslagen om top te zijn in Luik. Daar is Michael naar eigen zeggen de sterkste man in koers. Hoezeer Kroon, Dekker en Weening echter ook hun best doen, het blijkt onmogelijk om de rijen gesloten te houden. Terwijl iedereen op het achterwiel van Boogerd rijdt, muizen Jens Voigt en Alexandre Vinokourov ervan tussen op dik 50 km van de streep in Ans. Gegangmaakt door stoomlokomotief Voigt slagen ze erin voorop te blijven, vooral ook omdat in de achtervolgende groep alleen Rabobank wil rijden. Vinokourov wint de sprint en direct achter Voigt rolt Michael over de streep: hij heeft de concurrentie in de achtervolgende groep in de lastige finale weten te lossen maar ook de twee koplopers nog pakken is nét te veel gevraagd.
Na Luik-Bastenaken-Luik breekt er voor Michael even een rustperiode aan om zich vervolgens te gaan voorbereiden op de Tour.
“Pas de cadeaux” heeft Lance Armstrong verordonneert bij zijn laatste Tourdeelname. En wat hij daarmee bedoelt blijkt in etappe nummer 15, die dwars door de Pyreneeen loopt. Er rijdt die dag een sterke kopgroep weg met daarbij ook Michael Boogerd. Terwijl de voorsprong groeit naar boven de 18 minuten, de grootste voorsprong van een kopgroep in deze editie van de Tour, wordt de kopgroep steeds kleiner. Dekker moet eraf, Kroon moet eraf, Brochard moet lossen... Boogerd blijft lang in het spoor van de eersten maar de slotklim naar Pla d’Adet is er uiteindelijk teveel aan. De eerste luitenant van Lance Armstrong, George Hincapie, blijft over met Oscar Pereiro. Hincapie heeft zich de hele dag zorgvuldig weggestoken en profiteert (pas de cadeaux!) van het werk van de anderen. Michael komt een kleine minuut later als vierde over de streep.
Ondertussen rijdt de andere Michael van Rabobank, Michael Rasmussen, al een tijdje rond in de bolletjestrui. Hij heeft al een rit gewonnen, net als youngster Pieter Weening. De sfeer in de ploeg is dan ook prima en Michael verzet bergen werk voor zijn collega’s. Met als resultaat dat Rasmussen ook op de Champs Elysees nog in de bolletjes het podium op mag.
In het najaar bereidt Michael zich na winst in het criterium van Boxmeer gewoontegetrouw voor op de najaarsklassiekers en het WK. Bij het inrijden voor de proloog van de Eneco Tour komt hij echter ongelukkig ten val door een onvoorzichtige toeschouwer. Van de verwondingen blijft hij de hele etappekoers lang last houden. En de Clasica San Sebastian slaat hij maar over.
In de Ronde van Polen gaat het echter al weer een stuk beter. Michael kan er veel nuttig werk doen voor Pieter Weening en Thomas Dekker, die indruk maken en de ronde respectievelijk als tweede en derde beëindigen. Weening wint zelfs een etappe. Doordat Michael een behoorlijk sterke tijdrit rijdt, weet hij zelf als zesde te eindigen in het eindklassement.
Op het WK lijkt Michael op weg naar een medaille als hij op het toch wel pittige parkoers in Madrid in de laatste ronde weg is met nog 5 man, waaronder ook Koos Moerenhout. Michael rekent zichzelf zeker bij de drie beste finishers, wat dus minimaal brons op zou leveren. Niemand houdt het nog voor mogelijk, maar het gebeurt toch: het peloton komt terug. En dan staat er natuurlijk geen maat meer op Tom Boonen, die de wereldtitel pakt voor Alejandro Valverde en Anthony Geslin.
Michael blijft last houden van kwetsuren. Zijn knie speelt op, waardoor hij het Kampioenschap van Zurich en de Ronde van Lombardije moet laten schieten. Einde seizoen!
In 2006 lijkt het allemaal voorspoedig te beginnen. Mallorca, Valencia... er wordt lekker getraind. Als in Nederland vervolgens het weer omslaat vertrekt Michael vanuit de Limburgse sneeuw direct naar Toscane om met Thomas Dekker en Alessandro Petacchi zijn kilometers te maken. In de Tirreno-Adriatico, voor Boogerd de eerste echte grote afspraak van het seizoen, is hij dan ook sterk genoeg om Thomas Dekker mee naar de eindoverwinning te loodsen. Vervolgens slaat het noodlot toe en wel op heel ongelukkige wijze. Geen val van de fiets, nee, tijdens het spelen met zoontje Mikai verstapt hij zich en breekt een botje in zijn voet.
Na een dag in het gips besluit Michael de voet te laten tapen en de pijn te gaan verbijten. De Ronde van Vlaanderen en de Brabantse Pijl moet hij uiteraard aan zich voorbij laten gaan, maar in het Baskenland is hij weer van de partij. Net op tijd en heel wat bloed, zweet en trainen verder is hij er weer klaar voor. Gelukkig maar, want de Amstel Gold Race en LBL staan voor de deur. Karsten Kroon, inmiddels vertrokken naar CSC, gooit de koers open op de Eyserbosweg. Een kopgroep, met daarbij natuurlijk Michael Boogerd, ontstaat. Vlak na de Keutenberg ontsnapt Kroons collega Frank Schleck. Die houdt knap stand. Wesemaan wordt tweede, Boogerd eindigt op de derde plaats en pakt daarmee alweer zijn zevende podiumplaats in de Amstel Gold Race!
In Luik-Bastenaken-Luik houdt Michael heel Nederland aan de buis gekluisterd als hij in de afdaling van de Cote de Sprimont het hazenpad kiest met Joaquin Rodriguez. Bettini probeert tevergeefs naar de twee toe te rijden. De voorsprong groeit richting de minuut. Zou het dan eindelijk lukken? Maar Rodriguez rijdt niet echt door, hij heeft Valverde namelijk nog achter de hand. En omdat de troepen achter het tweetal zich organiseren, worden ze toch nog gegrepen op de Saint-Nicolas. De allersterksten blijven over in Ans, waar Valverde inderdaad de snelste blijkt voor Paolo Bettini en Damiano Cunego. Boogerd wordt nog knap vijfde.
Een held is het de beste Nederlandse renner van de laatste 15 jaar.
Meer fans ?
Boogie is voor mij DE Nederlandse renner van het moment. Hij zoekt meestal de aanval in de koers of heeft een andere rol wat hem in het daglicht stelt. Mooie renner
Zijn interviews vind ik ook altijd wel vermakelijk en die rij witte tanden als ie zich aan het verbijten is
quote:Hij heeft wel een proefrit gehad bij Jordan.Op donderdag 20 juli 2006 01:57 schreef Hephaistos. het volgende:
Dat die man nooit voor een Colgate-reclame is gevraagd is me nog altijd een raadsel...
[ Bericht 10% gewijzigd door Steijn op 20-07-2006 02:20:32 ]
quote:Anders zeggen ze weer dat ik een Mooiere OP moet makenOp donderdag 20 juli 2006 02:01 schreef thaleia het volgende:
Ik vind Boogerd fantastisch maar jezus tong, die openingspost
quote:Ja dat vind ik ook altijd. Beter dan dat diplomatieke gezwam van veel andere sporters.Op donderdag 20 juli 2006 02:05 schreef SpankTheMonkey het volgende:
Ik vind zijn interviews altijd prachtig om naar te luisteren. Altijd alles recht voor zijn raap.
[afbeelding]
quote:Die kampioenstrui zit hem ook als gegoten. Toch blij dat ie de wedstrijd gekocht heeftOp donderdag 20 juli 2006 02:05 schreef SpankTheMonkey het volgende:
Ik vind zijn interviews altijd prachtig om naar te luisteren. Altijd alles recht voor zijn raap.
[afbeelding]
.Alhoewel ik denk dat het beste bij Boogerd er ook wel af zal zijn na die voortreffelijke Pyreneenritten en het voortreffeljike knechtwerk in de Alpen.
Maar ik gun hem wel een succesje
1 van de best geklasseerde helpers in deze Tour, iedere dag weer attent meerijdend op het voorste plan. Het is jammer dat hij op sommige dagen gevangen zat in de ploegentaktiek, maar waarschijnlijk rijdt Michael op zijn best als hij moet werken voor de ploeg.
quote:Ja ach, en dan staat hij 11e i.p.v. 12e, dat maakt niet zoveel verschil.Op vrijdag 21 juli 2006 10:43 schreef Dubnobasswithmyheadman het volgende:
Hj had gisteren denk ik wel met Cunego/Moreau mee gekund als hij niet bij Menchov moest blijven.
Hij was zeker beter dan Cunego en Moreau en waarschijnlijk had hij Sastre ook wel kunnen volgen. Maar op Landis stond geen maat, dus de etappewinst zat er niet in voor hem.
Heel spijtig dat het Boogerd niet is gelukt om een etappe te winnen, dat had hij absoluut verdiend gezien z'n manier van rijden en de vorm die hij heeft
Alleen jammer dat hij niet zo explosief is en zijn zenuwen niet altijd de baas is, daarom wordt hij vaak 2e of 3e.
Maar toch, Boogerd
. Op naar 't WK dan maar 
.. Wat een held .quote:Laten we het hopen, dan gaat ie nog een jaartje door
quote:NOS zendt documentaire over Michael Boogerd uit
Datum: 16-okt-2007 13:11
Hoewel het, vanwege een blessure opgelopen tijdens trainingstocht, nog niet duidelijk is hoe het einde van de carrière van Michael Boogerd er uit gaat zien, zendt de NOS donderdag een portret uit over de kopman van de Rabobank-ploeg. Boogerd is gefilmd vanaf het moment dat hij aankondigde te stoppen met wielrennen. Archiefbeelden vanaf 1996 worden afgewisseld met recente beelden, zoals zijn laatste deelname aan het WK in Stuttgart. Naast deze beelden is een uitgebreid gesprek te zien met Boogie over zijn loopbaan, zijn gedachten over doping, de liefde van zijn familie, het winnen van de Touretappe op La Plagne en het gegeven dat Nederland hem niet als winnaar ziet.
Boogerd heeft in totaal 53 overwinningen op zijn naam staan. Hij werd in 1997, 1998 en 2006 Nederlands kampioen en won drie klassiekers; twee keer de Brabantse Pijl en in 1999 de Amstel Gold Race. Hij reed twaalf keer de Tour de France en boekte daarin twee ritzeges, waaronder de koninginnerit in 2002 naar La Plagne en eindigde twee keer bij de beste tien in het eindklassement van de Tour; 5e in 1998 en 10e in 2001. Op zaterdag 3 november rijdt Boogerd zijn laatste wedstrijd, de Amstel Curaçao Race. (HM)
‘NOS: portret Michael Boogerd’, donderdag 18 oktober, 20.30 uur, Nederland 3.
***************************************
**Michael Boogerd verschijnt zaterdag
in Varese niet aan de start in de Ronde
van Lombardije.De Hagenaar ondervindt
te veel hinder van de anti-biotica-kuur
die hij slikt sinds zijn val van vorige
week in de training waarbij hij zijn
knie blesseerde en een infectie opliep.
Boogerd had zijn wielerloopbaan in de
de Italiaanse koers willen afsluiten,
maar dat is hem niet gegund.Mauricio
Ardilla (Col) is zijn vervanger in de
Rabobank-ploeg.
Zondag is er op de Cauberg een afscheid
voor Boogerd georganiseerd.Die 'koers'
laat hij zeker niet schieten."Als het
moet,rijd ik de Cauberg met de tandem"
aldus de Rabo-vedette.
Bron: NOS-TT
.Maar verder jammer voor Michael, had hem toch een mooier afscheid gegund.
En natuurlijk ontzettend klote dat hij het niet redt voor zondag. Maar die opmerking over zondag is natuurlijk weer geniaal: "Als het moet, rijd ik de Cauberg met de tandem"
Wanneer is het ?
Blijft mooi om te zien hoe Boogerd die Fransman een stoot geeft
quote:op zoveel mensen hoef je waarschijnlijk niet te rekenen maar dat er veel mensen staan dat zal vastOp zaterdag 20 oktober 2007 14:08 schreef Zwansen het volgende:
Ik hoop dat morgen een miljoen mensen op de Cauberg staan. Ik moet morgenavond werken anders was ik desnoods vanuit Amsterdam met de fiets erheen gegaan.
Je bent één van de iconen geweest, Michael, die me in het wielrennen 'sleurde'.
quote:Bettini was er toch niet?
quote:nee hij was er niet. Of hij en de eveneens aangekondigden Boonen en bro's Schlecks wel bij de after party in het Holland Casino waren is mij niet bekend
quote:Toch nog steeds klant bij Chechini?
vanaf 18 april (geloof ik) gaat Michael een wielerprogramma presenteren. Ben benieuwd hoe hij het doet
quote:Op vrijdag 10 april 2009 12:33 schreef Dpadnul het volgende:
Volgens mij had ik ergens gelezen dat de eerste renner die hij interviewt de kersverse winnaar van De Ronde is.
quote:Van de Rabosite.Zaterdag 18 april is op RTL7 (16.30 uur) de eerste aflevering te zien van Wielerland, een wekelijks wielerprogramma. Rabobank is partner van de tv-serie, die is bedacht door Marco Goudswaard, de eigenaar en producent van de website wielerland.nl. Michael Boogerd is de vaste presentator van het half uur durende programma. Rode draad door het programma is een ontmoeting van Boogerd met een bekende wielertopper. In de eerste aflevering staat tweevoudig Ronde van Vlaanderen-winnaar Stijn Devolder centraal.
.http://www.rtl.nl/compone(...)Wielerland_s1_a1.xml
Michael Boogerd, na het zwarte gat en de dopinginsinuaties
Michael Boogerd eindigde tien jaar geleden als tweede in Luik-Bastenaken- Luik, na Frank Vandenbroucke. Diezelfde VDB die onlangs verklaarde dat hij gedopeerd won, 'net zoals de tweede, of derde, vierde of vijfde'. Boogerd: 'Dat is niet echt netjes.'
Het is half negen 's ochtends en Michael Boogerd is een tweetal minuutjes te laat op de afspraak. 'Sorry, net mijn kind naar school gedaan.' Zo gaat dat dus, als voormalig profwielrenner op rust. In plaats van voor dag en dauw op de fiets te kruipen, zoals zo vaak tijdens zijn lange, succesvolle carrière, speelt Boogie modelpapa.
Twee jaar is Boogerd uit het peloton, zij het niet zonder slag of stoot. Hij, die wielerminnend Nederland talloze keren op zijn kop had gezet, leek wel de weg kwijt in zijn nieuwe leven. Hij, de kopman van Rabobank, raakte maar niet aan de slag in het wielermilieu - zijn eigenste ploeg lustte hem plots niet meer. Boogerd leek weg te glijden in het zwarte gat. 'Met het leven na de sport viel plots een jarenlange structuur weg', zegt hij. 'Ik kon nergens meer op terugvallen. Er was plots geen excuus meer om de hond 's ochtends niet uit te laten (lacht) Er waren geen doelen meer om me in vast te bijten, zoals ik jarenlang had gedaan. Ik deed wel wat pr-werk in het wielrennen, maar dat was bijlange niet hetzelfde.'
Beckham en Posh
Ten langen leste leidden de nasportcarrièreperikelen tot een breuk in het gezin Boogerd. Groot nieuws! In Nederland dan, want Boogerd en wederhelft waren een beetje de Nederlandse versie van het koppel David Beckham-Victoria 'Posh' Beckham: Boogerd had immers een ex-Miss Nederland, Nerena Boogerd, als partner. Behoorlijk wat inkt vloeide over de privéperikelen ten huize Boogerd: vrouw kwijt, villa te koop, dat soort dingen. Boogerd: 'Tja, ik ben nu eenmaal een BN'er, zoals dat heet, een Bekende Nederlander. Dus moet ik dat allemaal ondergaan, ofschoon ik dat liever niet zou willen. Ik zou daar ook spastisch over kunnen doen, maar dat heeft weinig zin.'
Goed nieuws: de BN'er Boogerd en zijn gezin zijn weer herenigd. 'We zijn weer samen, ja, en dat geeft de nodige rust. Ik heb het behoorlijk druk, en dan ben ik blij dat ik 's avonds kan genieten bij mijn familie. Het doet deugd dat de puzzel weer past, dat is toch een houvast in het nieuwe leven na de sport.'
Zoetjesaan rolt Boogerd ook weer in het peloton. Voor een Nederlandse tv-zender presenteert hij Wielerland, een blik achter de schermen van de koers met een centrale gast - onder meer Ronde van Vlaanderen-winnaar Stijn Devolder passeerde al de revue. Boogerd: 'Het is een positief programma, ik wil niet al te kritisch zijn, ik wil een goed imago van de koers uitdragen.' Daarnaast studeert hij bijna af als marketingmanager. Boogerd: 'Binnen een maand ben ik klaar. En als het van mij afhangt, wil ik graag in een soortgelijke functie in het peloton terechtkomen, liefst op een hoog niveau. Er moet natuurlijk plaats zijn.'
Van een sportieve comeback, zoals vorig jaar nog geopperd, is geen sprake. 'Ach, dat was een lokkertje van een mediaprogramma, in de tijd dat Lance Armstrong zijn comeback maakte, maar het was nooit mijn bedoeling om terug te komen.'
En toen kwam er een tgv aan
Naast Armstrong is er anders nog een generatiegenoot van Boogerd die een comeback wil maken: Frank Vandenbroucke. Exact een decennium is het geleden dat Vandenbroucke Luik-Bastenaken-Luik won. En of Boogerd zich nog de klassieker herinnert. Boogerd: 'Ik weet er nog alles van. Ik voelde me die dag echt sterk. Toch was ik verbaasd dat ik op de Saint-Nicolas behoorlijk makkelijk Paolo Bettini kon losrijden. En nou rijd ik even op mijn eentje naar de aankomst in Ans toe, zo dacht ik. Want ik zat nog niet kapot. En toen kwam er een tgv aan. Vandenbroucke was toen gewoon een klasse sterker.'
Het zou het laatste grote kunstje van VDB zijn, een hoge top, gevolgd door diepe dalen met af en toe nog een klein bergje. Vandenbroucke gaf onlangs toe dat hij die dag gedopeerd reed. En in dezelfde adem: 'Ik had die dag niets anders genomen dan de tweede, de derde, de vierde en de vijfde. Iedereen had hetzelfde in zijn lijf.' Boogerd: 'Dat vind ik een rare uitspraak, hoor. Ik vind het niet echt netjes van Vandenbroucke. Herhaaldelijk zei men mij dat het toch niet normaal was wat Vandenbroucke die dag deed, maar ik ben altijd hoffelijk geweest tegenover hem. Ik heb hem nooit verdacht gemaakt, hij was ook nooit betrapt.' Maar of het waar was wat Vandenbroucke beweert? Boogerd ontkent. 'Natuurlijk zal ik Vandenbroucke nog de hand schudden als ik hem zie. Hij blijft een renner van uitzonderlijke klasse.'
Gelooft Boogerd nog in de comeback van VDB? 'Tja, sinds die zege in Luik-Bastenaken-Luik zat hij niet zoveel op de fiets, hé. Dus lichamelijk kan hij een comeback nog wel aan. En dat hij nog altijd koerst, wil ook zeggen dat hij het nog altijd graag doet. Maar ik geloof niet dat hij ooit op zijn oude niveau kan terugkeren.'
Hans Jacobs
http://www.nieuwsblad.be/(...)x?ArticleID=KM29E02P
quote:Die uitzending van vorige week met Devolder was best leuk.Op zondag 26 april 2009 11:25 schreef The_Hives het volgende:
iemand trouwens al zijn wielerprogramma gezien op zaterdag? Is het de moeite waard of zit hij alleen in dat programma van wegen zijn naam (dus om kijkers te trekken)?
quote:Ik verbaas mij altijd met dat Ik ben bekende nederlander bla bla bla, ze hebben er harstikke zelf aan meegewerkt, die vrouw van hem im P&WOp vrijdag 24 april 2009 12:41 schreef SuikerVuist het volgende:
'Natuurlijk schud ik VDB nog de hand'
Michael Boogerd, na het zwarte gat en de dopinginsinuaties
Beckham en Posh
Ten langen leste leidden de nasportcarrièreperikelen tot een breuk in het gezin Boogerd. Groot nieuws! In Nederland dan, want Boogerd en wederhelft waren een beetje de Nederlandse versie van het koppel David Beckham-Victoria 'Posh' Beckham: Boogerd had immers een ex-Miss Nederland, Nerena Boogerd, als partner. Behoorlijk wat inkt vloeide over de privéperikelen ten huize Boogerd: vrouw kwijt, villa te koop, dat soort dingen. Boogerd: 'Tja, ik ben nu eenmaal een BN'er, zoals dat heet, een Bekende Nederlander. Dus moet ik dat allemaal ondergaan, ofschoon ik dat liever niet zou willen. Ik zou daar ook spastisch over kunnen doen, maar dat heeft weinig zin.'
Goed nieuws: de BN'er Boogerd en zijn gezin zijn weer herenigd. 'We zijn weer samen, ja, en dat geeft de nodige rust. Ik heb het behoorlijk druk, en dan ben ik blij dat ik 's avonds kan genieten bij mijn familie. Het doet deugd dat de puzzel weer past, dat is toch een houvast in het nieuwe leven na de sport.'
quote:ik zag liever zijn vrouw Nerena dan Femke Halsema die daar een abonnement heeft..Op zondag 26 april 2009 22:05 schreef maril het volgende:
[..]
Ik verbaas mij altijd met dat Ik ben bekende nederlander bla bla bla, ze hebben er harstikke zelf aan meegewerkt, die vrouw van hem im P&W