genetische foutjes doorfokken.

Dat is al 10-tallen jaren zo met honden. Nu zeiken de mensen dat honden niet gecoupeerd mogen worden of de staart eraf mag maar ooit vonden ze flaporen en dunne staarten mooi. Die flaporen geven oorontstekingen en die dunne staarten geven als een hond kwispeld een gebroken staart.

Ooit ben ik op een site geweest van een Duiste herder fok familie. Dat was echt een dieptepunt. Omdat die LBO-ers denken dat een aflopende rug bij een duitse herder hoort (wat niet zo is overigens!) hebben ze compleet kromgefokte honden.

Als je dat wilt verbieden moet je dat ook bij mensen doen toch.
Iedereen die een bril draagt mag dus geen kinderen meer krijgen

Maar je hebt wel gelijk er word teveel gefokt met bepaalde diersoorten.
Met honden is met name de golden retriever dat ras word steeds vaker agressief

Dat moesten ze idd maar snel verbieden...

Van mij mogen ze trouwens het houden van huisdieren helemaal verbieden.

Vissen horen niet in een kom, vogels niet in een kooi, konijnen niet in een hok en honden en katten niet in een huis.

Om het door te trekken op mensen dan, vroegtijdige kaalheid bij mannen is een genetisch foutje. Mogen die mannen nu geen kinderen meer krijgen? Moeten ze eerst alle mannen in de familie van hun aanstaande echtgenote onderzoeken om te kijken of zij misschien ook drager is? Want anders geven ze het door aan hun kinderen... Sommige mensen vinden sproetjes aantrekkelijk, of rood haar, groene ogen, lange vingers, een kuiltje in de wang. Maar ja, is een genetische afwijking, dus daar mag je niet mee 'fokken'. Chinezen met hun spleetogen moeten we zeker maar meteen allemaal doodmaken of in ieder geval steriliseren, stel je voor dat ze dat doorgeven aan hun kinderen... en wat dacht je van negers, die hebben een bruine of soms zelfs zwarte huid! En nog kroeshaar ook (vgl Rex-katten).

Sphynxen 'gehandicapt' noemen geeft wel aan dat je er echt niets van begrepen hebt. Het hebben van minder haar hindert ze echt niet in hun bestaan als kat. Ze missen geen poot, zijn niet doof of blind, ze zijn niet vaker ziek, worden net zo oud als andere katten en huidafwijkingen heb ik ook nog nooit meegemaakt. En ik heb toch al zes jaar een Sphynx (de laatste twee jaar zelfs twee). Buiten de jaarlijkse inenting hoef ik nooit met ze naar de dierenarts. Ze hebben twee klimpalen tot het plafond, een groot huis om in rond te rennen, mogen altijd op schoot of op mijn schouders, hebben het kortom prima naar hun zin en zijn perfect gezond.

Als het aan jou ligt hebben we voortaan alleen nog maar 'vuilnisbakken'honden en -katten, alsof die zo gezond zijn. Alle rassen verbieden, want die zijn allemaal uit genetische afwijkingen ontstaan waarmee doorgefokt is. Koeien mag je ook niet meer selecteren op melk- of vleesproduktie, koolsoorten niet op grootte van het blad, rozen niet op de kleur van de bloem, allemaal genetische afwijkingen. En slangen, worden die eigenlijk niet op kleur of patroon gefokt? Of zijn dat geen genetische afwijkingen volgens jou...

Nagels trekken is in heel Europa verboden dus dat argument gaat niet op.

quote:

Op zondag 3 oktober 2004 01:00 schreef Furby het volgende:
Dat is al 10-tallen jaren zo met honden. Nu zeiken de mensen dat honden niet gecoupeerd mogen worden of de staart eraf mag maar ooit vonden ze flaporen en dunne staarten mooi. Die flaporen geven oorontstekingen en die dunne staarten geven als een hond kwispeld een gebroken staart.

Dit is dus helemaal niet waar....

Vroeger werd gecoupeert omdat de honden taken hadden waarbij ze hun staart of oren konden beschadigen(denk aan de jachthonden mat gecoupeerde staart), of omdat het er gewoon afschrikwekkender uitzag(zoals bij de doberman)....

Tegenwoordig hebben honden die taken niet meer en blijkt dat misschien 1 op de 1000 honden die nu niet gecoupeert wordt zijn staart beschadigt en dat is een hoge inschatting...

Het oorprobleem is groter bij een gecoupeerde hond, want omdat het oor normaal zou hangen staat het oor verder open als je hem coupeert en zo rechtop laat staan.
De bouw van het oor is iets anders, ook hebben ze de beschermende vacht in de oren niet zo dik als een hond waarbij de oren origineel rechtop staan...

De argumenten die jij hier noemt zijn allang achterhaalt en worden alleen nog maar geroepen door de mensen die pro couperen zijn, couperen heeft tegenwoordig geen enkel nut meer.

Waar slaat het nou weer op dat nu mensen met rood haar of spleetogen zouden moeten worden gesteriliseert. TS is niet tegen rasfokken, ze is tegen het doorfokken van rassen met duidelijke gebreken die in hun genen liggen. Alle mensenrassen zijn ongeveer even sterk of zwak, hoe je het maar wil noemen, met hier en daar een kleine populatie waarin een bepaalde ziekte meer voorkomt. Bij dieren ligt het anders dan bij mensen: mensen worden meestal eerst een stelletje, waarna ze besluiten al dan niet kinderen te hebben. Bij rasdieren worden de ouders bij elkaar gezocht om een nestje te creeeren met bepaalde eigenschappen.

Ik weet niet genoeg over de hierboven afgeveelde rassen om te zeggen welke van mij niet gefokt zouden mogen worden. Sommige rassen kunnen best een fijn leven hebben maar hebben meer verzorging nodig, bijvoorbeeld langharige cavia's. Bij sommige honden met veel huidplooien zie je eerder aandoeningen als mijt en schurft, maar met een goede verzorging kan dat goed opgelost worden. Te ver doorgefokte persen daarentegen kunnen nauwelijks door de neus ademen, en dat vind ik dan weer te ver gaan. En dat katje op het onderste plaatje, je ziet gewoon dat zn bouw niet geschikt is voor wat katten horen te doen, je ziet de spanning op de rug. Dat vind ik echt een bezwaar.

Je gaat toch geen mensen met een groeistoornis fokken, omdat ze dan zo schattig klein zijn?

quote:

Op zondag 3 oktober 2004 14:24 schreef erodome het volgende:


De argumenten die jij hier noemt zijn allang achterhaalt en worden alleen nog maar geroepen door de mensen die pro couperen zijn, couperen heeft tegenwoordig geen enkel nut meer.

Je kan me wat. Die flaporen en dunne staarten zijn erin gefokt omdat ze het mooi vonden ofzo. De hond stamt af van de wolf en dat is een beest met dikke staart en spitse oren. De flaporen geven ontstekingsproblemen (nu zeg jij "nee") maar dat wordt verholpen omdat de mensen tegenwoordig voor elke kras op de neus al bij de dierenarts staan en de Doberman is een mooi voorbeeld van een hond die als hij zijn staart tegen een tafel aanslaat 'm al gebroken heeft.

Begrijp me goed, ik ben echt tegen dat couperen maar het probleem zit 'm in het fout fokken.

edit-oh ja :

Ik heb hier een bijzonder uitgesproken mening over maar totaal geen verstand van dus ik houd me maar stil

Gebeurt bj mensen toch ook, dus so wat.

De manx kat bv komt in 2 vormen, rumpie en stumpie(nee ik heb het niet zelf verzonnen ).

Als je 2 rumpie's met elkaar kruist krijg je kittens die ook het eerste deel van de endeldarm missen, die gaan dus gewoon hartstikke dood...

Dat zegt wel wat over de gezondheid van deze fokvorm, het is echt een zware afwijking.
Daarbij is de staart een belangerijk evenwichts-orgaan van de kat, nu leren ze daar wel mee leven, maar ideaal is het iet te noemen...

Een kat met korte pootjes heeft geen normaal kattenleven, hij kan niet goed klimmen zoals een normale kat dat kan, rennen en springen gaat ook al niet zo geweldig...

Een kat met gevouwen oren ziet er voor elke andere kat agressief uit en zal veel problemen met de comminucatie met andere katten hebben.

Een engelse bulldog kan amper normaal ademhalen door de veelste korte snuit, boven de 20 graden moet je gaan oppassen omdat hij zijn hitte niet goed kwijt kan, lekker een flink eind rennen kan je toch al op je buik schrijven, want na 50 meter is het beest buiten adem, ze kunnen niet normaal ter wereld komen.

De ierse wolfshond is een prachtige enorme hond, helaas brengt die grote ook heel veel problemen met zich mee, zoals hart-problemen, ook zit er een erfelijk lever-probleem in...
Zijn gewrichten en botten staan onder enorme druk, wat ook vaak problemen op gaat leveren.

Over onze koeien gesproken trouwens, leuk hoor die sloten met melk, maar dan ook echt alleen leuk voor de boer en voor de melk-industrie, niet voor de koe igg...
Want omdat ze gefokt zijn op zo verschrikkelijk veel melk geven hebben ze enorme uiers hangen, dit veroozaakt vaak uier-ontstekingen en hoefproblemen...

Vlees koeien kunnen vaak niet normaal geboren worden, hetzelfde geld voor texelaar schapen(99 van de 100 keer moet je helpen, vaak lukt het nog wel zonder keizersnede, maar zelf kan het schaap het niet).
De bouw die we er zo in gefokt hebben zorgt ervoor dat de jongen nog maar zelden normaal door het geboorte kanaal kunnen.

Er zijn heel veel fouten in de fok, puur en alleen om de mens te plezieren, maar het dier heeft er maar bar weinig lol van...

Ohhhh, furby, ik ben in mijn hele leven nog maar 1 hond tegen gekomen die zijn staart kapot had geslagen(liep uit op een amputatie) en dat was een DD, die dus normaal niet gecoupeert worden, de staart igg.
Ik heb toch zat dobers gekend en ken er nu nog 3 met staart, geen van hen heeft ooit dat zwiebel ding kapot geslagen.

Dat kapot slaan valt echt 100% mee in de praktijk, dat is echt een bakerpraatje die wordt gebruikt door mensen die voor couperen zijn en dat het risiko op oor ontstekingen hoger is als je een hond die origineel flaporen heeft coupeert is ook echt waar...
Kijk maar eens heel erg goed naar het verschil tussen bv herder oren en die van een dober dan snap je ook gelijk waarom dat zo is...

Dat flaporen in het geheel niet het ideaalste zijn heb je gelijk in, alhoewel er rassen zijn zoals bv de golden waarbij de flaporen veel praktischer waren, een hond met staande oren zou veel sneller water in zijn oren krijgen wat ook weer nare gevolgen kan hebben als dat tevaak gebeurt.
Maar de oren couperen maakt het niet beter, alleen maar slechter.

Het is makkelijk op zicht iets te roepen.
Ik heb nergens bewijs kunnen vinden voor de slechte gezondheid van Sphynxen!!!

Waar haal je dit vandaan?

De ervaringen van mensen met Sphynxen zijn dat het prima gezonde katten zijn, die even oud worden als iedere andere kat.
Al dat gedoe omdat ze geen haar hebben en er anders uitzien: vind je dat mensen die genetische foutjes hebben ook niet meer mogen fokken?
Hoorproblemen, oogproblemen, kanker, hartfalen, KAALHEID, om over lage verstandelijke vermogens nog maar niet te spreken.

Weet jij trouwens wel dat de naaktkat een eeuwenoud ras uit Mexico is, en dat daarvandaan naar alle waarschijnlijkheid de eerste Sphynx is ontstaan (Amerikaanse huiskat en Mexicaanse naaktkat).
Er zijn al naaktkat foto's van achteruit 1800, erste foto's. Wel toen fokten ze nog niet op genetica, deze katten waren er gewoon.
De Sphynx is uit dit katje gefokt en gewoon gekruist met de Rex en de Siamees, niets mis mee.

Misschien moet je ook eens dit artikel lezen:

http://www.petpublishing.com/catkit/articles/grandpa.shtml

Dit is de poes die kat van het jaar is geowrden, na zijn dood.....hij werd 34 jaar en was....een rasechte Sphynx.
Tja, ziekelijk he? Om zo oud te willen worden als Sphynx?

Hieronder een stukje over de Mexican Hairless, waarin je kunt lezen dat het zelfs een uitgestorven ras zou zijn geweest:

Mexican, Canadian & American Hairless Breeds

Although there are written accounts from the 1830's of a Paraguayan "scant-haired cat", the first properly recorded hairless "breed" was the now extinct Mexican Hairless (also called the New Mexican Hairless). In 1902, a couple from New Mexico received two hairless cats from local Pueblo Indians. It was claimed that these were the last survivors of an ancient Aztec breed of cat. The Mexican Hairless cats were litter-mates and noted to be 25% smaller than local shorthair cats. They were normally whiskered and seasonally coated, growing a ridge of fur down the mid-back and tail during the colder seasons. The male, not yet sexually mature, was killed by dogs and the owners searched for a hairless mate for the female. In fact the loss was avoidable. The female could have been bred to similarly shaped domestic cats and the offspring back-crossed to their mother to re-establish the hairlessness trait. The female cat was sold as a pet and possibly exported to Britain or continental Europe in 1903 where she was exhibited, but apparently not bred. Even in 1902, enough was known about livestock breeding to have made this feasible. They resembled the modern Sphynx but were less extreme in face shape. There is the (remote) possibility that some later occurrences of random hairlessness trace back to this female since pet cats were not spayed in the early 1900s.


Waar ik je trouwens niet over hoor praten dat is het doorfokken van dieren, zoals de perzen met een open bek, deze worden gefokt op plat gezicht en hebben een te kleine kaak om deze nog dicht te doen en een te platte neus om fatsoenlijk te ademen.
Dit is veel erger dan het fokken met een naakte kat. Ik ben overigens geen fokker, maar bijna de trotse eigenaar van een Sphynx kruisingskitten....

Overigens, mijn vriend is kaal, net als zin vader en zijn drie broers. Ik ben blij dat jij er destijds niet was om zijn vader te verbieden om te fokken.....

Laat maar Thorka, ze snappen het toch niet. Sphynxen zien er "eng" uit dus moeten ze wel ziek, gehandicapt of 'instabiel" zijn, wat dat dan ook moge inhouden. Dat het ras al eeuwen bestaat, doet er niet toe. Dat men zeer zorgvuldig met andere rassen kruist om inteelt te voorkomen, doet er niet toe. Iedereen heeft het hier over "duidelijke gebreken" maar ik zou niet weten wat er mis zou moeten zijn met een Sphynx. Goed hij heeft geen dekhaar. So what, dat is geen handicap.

Tuurlijk hebben Sphynxen wel eens een wondje, maar dat gaat niet lekker onder de vacht broeien terwijl je er niets van ziet maar kan juist netjes in de open lucht genezen en je kan goed zoen hoe het geneest en dus eventueel op tijd ingrijpen. Nog nooit nodig geweest, maar goed. Bij een "normale" kat zie je de wond niet, dus die zal veel eerder gaan ontsteken.

Voor wie echt moeite wil doen om zich in te lezen over raskatten en erfelijke aandoeningen.
deze studie

Enkele stukjes

Munchkin (ik vind dit ras ook maar niets, maar goed, uit onderzoek blijkt dat het niet schadelijk is voor de kat)

Dr. David Biller en dr. Maria Jimenez (1997) deden radiologisch onderzoek naar het skelet van de Munchkin waarbij twee nesten chondroplastische katten en hun ouders fenotypisch en radiografisch geëvalueerd werden om de verschillen tussen chondroplastische kittens en niet-chondroplastische kittens vast te kunnen stellen. Uit dit onderzoek bleek dat deze vorm van chondrodysplasie in katten alleen de lange beenderen bij kortpotige katten behelst. De schedel, ruggengraat en borst waren niet aangetast bij de katten, die hij in het onderzoek had.

Zo heeft Biller röntgenonderzoek gedaan, waarbij ook oudere katten met chondrodysplasie van 12-14 jaar werden onderzocht. De slijtage van hun botten was niet anders dan die van katten met normale pootlengte.

Hoewel dit ras Munchkin nog tamelijk nieuw is, schijnt deze afwijking alleen cosmetisch van aard te zijn (Vella, McGonagle, Shelton & Stanglein, 1999).
Doodsoorzaken zijn gelijk aan die van andere (ras)katten (Pflueger, 1999; Lyons, 1998, 1999).
Chondrodysplasie, zoals we dit bij de kat zullen benoemen, beïnvloedt alleen de lengte van de lange botten. De botstructuur is normaal (Biedebach, 1995).

De gezondheidsaspecten zijn nog volop in onderzoek en er zijn dan ook nog geen conclusies te trekken aan de hand waarvan definitief gesteld kan worden, dat er geen gezondheidsproblemen zijn die direct gerelateerd zijn aan het Munchkin-gen.

Welzijnsaantasting :

Volgens het rapport van Dr. Schmidt (2001), met betrekking tot Paragraaf 11b van de Duitse Dierenbeschermingswet 2000, is het welbevinden van dieren niet meetbaar (Tschanz 1993, Buchholtz 1993, Sambraus, 1993). Anatomische, fysiologische en ethologische gegevens dienen als indicatie voor welbevinden (Schmitz 1995).

De Munchkins zijn bijzonder beweeglijke dieren, die met gemak trappen lopen of op de bank springen.
Moederpoezen met normale pootlengte verstoten Munchkinkittens niet, zoals ze bij kittens met een afwijking (= abnormaliteit) wel doen.
Er is geen botslijtage, kreupelheid of artritus aangetoond (Biller 1997), zou dit wel zo zijn, dan zou het dier wel pijn hebben/krijgen.

Integriteitsaantasting :

Chondrodysplasie beïnvloed voornamelijk de lengte van de lange botten, waarbij de verandering in de voorpoten het meest in het oog springt.
Onder invloed van het verantwoordelijke gen zijn de lange botten bij “kortpotige” katten minder lang geworden (gedisproportioneerd) zoals o.a.:
* bij de voorpoten het platte gebogen spaakbeen (radius), de langere ellepijp (ulna) en het opperarmbeen (humerus);
* bij de achterpoten het lange cylindrische dijbeen (femur), een lang scheenbeen (tibia), en een priemvormig kuitbeen (fibula).
De Munchkin kan alles, springt alleen minder hoog dan een kat met normale pootlengte.
Homozygote nakomelingen zijn niet levensvatbaar (Scollard, 1998).

Manx
Het gedeeltelijk of geheel missen van de staart is geen doelbewust ingefokt en in stand gehouden afwijking, doch een natuurlijk voorkomende variatie binnen de gedomesticeerde kat wereldwijd en leidt niet tot serieuze problemen in de fokkerij, noch wat betreft de motoriek van de dieren.

Het missen van of partiëel missen van de staart geeft juist bij de kat geen “survival
of the fittest”- problemen, aangezien een kat een flexibele ruggengraat heeft. Dit
betekent, dat de loop-, ren-, sprong- (de kat kent een sprong-galop tijdens de jacht)
en afzetmogelijkheden door de samenstelling van de rug bepaald worden.

Katten, die door een ongeluk hun staart verloren hebben, bewegen zich normaal en communiceren normaal met soortgenoten en / of mensen (Schmidt, 2001). Ethogrammen van katten die door een ongeluk hun staart verloren hebben zijn bij Dr. Schmidt op te vragen.

Sphynx
De Sphynx is ontstaan door een natuurlijke mutatie van een haargen (Hr) bij een Canadese huiskat in 1966 te Ontario, Canada. Sphynxen zijn niet geheel haarloos. Het lichaam is overdekt met zeer korte zachte haartjes (donsharen) en ze hebben op bepaalde plaatsen van hun lichaam (de oren, snuit, op de neusrug, voeten, testikels en staart) wat steviger en langer (kort) haar.

De Sphynx is een grote, zeer stevige, gespierde kat en voelt warm aan.
Dit ras is in 1970 erkend door de Amerikaanse CFA en al eerder door de Amerikaanse TICA en nu recent m.i.v. 1-1-2002 door de Internationale FIFe-organisatie.

Gezondheidsaantasting :
Wegens haar ongewone uiterlijk denken tegenstanders van het ras dat de kat ziekelijk is.
De Keurmeesters- en Stamboekcommissie van de FIFe stelde op de erkenningsshow van 16 april 2001 in haar rapportage vast dat de 44 getoonde Sphynxen in zeer goede conditie verkeerden, geen huidproblemen (ook niet in de huidplooien), geen problemen aan ogen en oren noch staartproblemen (zoals vettige katerstaarten) vertoonden.

Welzijnsaantasting :
Discutabel:
* Aangezien de vacht van de normale kat een belangrijke warmtevasthoudende functie heeft, kan men haarloosheid natuurlijk heel goed als een abnormaliteit beschouwen. Door voldoende lange aanpassing aan de veranderde omgeving en nieuwe levensomstandigheden kunnen Sphynxen ook buitenshuis gehouden worden. De huid is glad, maar toont echter, verschillend in hoeveelheid, een donsbeharing, zoals bij een perzik en voelt als suède. Afhankelijk van het seizoen hebben sommige dieren ook nog haar op de rug en flanken. De huid heeft geen onaangename geur. De soepele huid van de Sphynxen ontwikkelt bij temperatuursdalingen een dikkere onderhuidse vetlaag, die in het voorjaar vanzelf wegslinkt. Als een kat zich maar in een voldoende warme omgeving bevindt en een dekentje krijgt als het nodig is, hoeft hij niet bijzonder onder zijn kaalheid te lijden. Door het warmteverlies wegens gebrek aan beharing hebben Sphynxen meer voedsel nodig dan andere katten.

Welbevinden van dieren is niet meetbaar (Tschanz 1993, Buchholtz 1993, Sambraus 1993). Anatomische, fysiologische en ethologische gegevens dienen als indicatie voor welbevinden (Schmitz, 1995). Daar welbevinden en gedrag via het Limbische systeem met elkaar verbonden zijn, zijn ook conclusies van het normale gedrag van een kat naar de norm van welbevinden, betrouwbaar. Het welbevinden van de 7 onderzochte Sphynxen was niet gestoord (Schmidt, 2001).

* Bij zonnig weer pigmenteert de huid.
De soepele huid van de Sphynx is bovendien taai en dik, dit ter bescherming tegen beschadiging en uitdroging. Bovendien “transpireert” de Sphynx en tijdens dit proces worden vetten en talg afgescheiden. Hierdoor voelt een ongewassen Sphynx vettig aan en kan de huid er bruin en smoezelig uitzien. De normale lichaamstemperatuur en de grof gemeten huidoppervlaktetemperatuur (via handrug gemeten) gaf als uitslag dat de temperatuursregeling ongestoord is bij 7 Sphynxen in onderzoek bij Dr. Schmidt, 2001 Ondanks het ontbreken van een vacht heeft de huid van de Sphynx wel degelijk verzorging nodig! Bij behaarde katten zorgt talgproductie voor een beschermende laag om de haren. Deze talg wordt bij Sphynxen ook gewoon aangemaakt en blijft dus op de huid zitten. Hierdoor moet de Sphynx gewassen worden (hooguit over het algemeen 1x in de drie à vier maanden, maar er zijn exposanten, die de Sphynx vaker voor de show in het bad doen), daar hij anders plakkerig wordt, gaat ruiken en “afgeeft”. Een verhoogde afscheiding van huidsmeer is niet aanwezig.

Sphynxen likken elkaar ter huidverzorging. Met de tong en de daarop bevindende ruwe papillen wordt de donsbeharing over het gehele lichaam door de volwassen katten steeds weer gereinigd en ter afkoeling bevochtigd. Het gezicht en de oren worden door de voorpoten gereinigd en deze worden tussendoor afgelikt en bevochtigd. Met de snijtanden worden huid en "vacht" door kaakbewegingen beknabbeld. Het ontbreken van een vacht is niet pijnlijk noch belemmert dit het functioneren van de Sphynx. De haarloosheid van Sphynxen is met die van geschoren schapen te vergelijken. Bij de Sphynx zijn het geschoren vachtbeeld en de rudimentaire tastharen niet van betekenis voor het gedrag of het welbevinden.

Integriteitaantasting :
Discutabel:
* De snorharen zijn over het algemeen afwezig of tot korte haartjes gereduceerd (Robinson, 1991).
* Tastharen zijn een wezenlijk gevoelszintuig voor de kat. Ze zijn vooral in het donker ter oriëntering onmisbaar, maar ook bij het vangen en betasten van buit, bij het onderzoeken van voorwerpen en bij de uitwisseling van sociale kontakten (Brunner, 1994; Leyhausen 1994).

Bij normaal behaarde katten bevinden de tastharen (Bonnie Beaver,1980) zich:
1. op beide helften van de bovenlip ongeveer een dozijn tastharen in rijen,
2. op beide wangen enkele,
3. boven de ogen in bosjes,
4. op de kin stoppelachtige tastharen,
5. aan ieder zijkant van de kop tweemaal,
6. onder de voorpoten.

Discussie :
De oriëntering in het donker gaat via het tapetum lucidum van het netvlies en via de reukcellen in de neus. Voor de oriëntering in het donker zijn de tastharen onbelangrijk. Katten zouden in het donker tegen muren en voorwerpen oplopen omdat de tastharen pas in de nabijheid door aanraking werken. De Sphynx heeft grote ogen met zeer variabele pupilgroottes. De iriskleuren variëren van blauw (pointkat) tot goudkleurig bij de andere Sphynxen in onderzoek.. Bewegende en onbeweeglijke voorwerpen werden door de toekijkende Spynxen direct geregistreerd, gevolgd en nauwkeurig met de neus en de poten onderzocht. De 400.000 zintuigcellen per mm2 (Leyhausen 1974) maken een uitmuntend zicht mogelijk, dat door het tapetum lucidum ook in het donker werkzaam is.

Zowel voor de jacht als voor het vangen en aftasten van de prooi zijn de reukcellen in de neus, de optische oriëntering en de zoolkussentjes het belangrijkste . De tastharen zijn overwegend bij nauwe doorgangen belangrijk (Schmidt , 2001)!

Omdat bij Sphynxen de tastharen (of sinus- of sensorharen) slechts rudimentair aanwezig zijn of geheel ontbreken, heeft Dr. Schmidt een doorgang gemaakt van 1 cm breder dan de volwassen dieren in onderzoek en de Sphynxen zijn zonder de zijkanten van de doorgang aan te raken erdoorheen gelopen.

Voor het onderzoeken van prooi komen tastharen, indien toch, alleen nog bij dode prooi in aanmerking. Volgens P.Neville (1996, 1997 en 1999) en R. Tabor (1983) zijn de poten en de mond bij het onderzoek van dode prooidieren belangrijk. Onbekende voorwerpen worden eerst voorzichtig met de poten aangeraakt, de zoolkussentjes verzamelen informatie en geven deze door. Een verder onderzoek van voorwerpen gebeurt nasaal en oraal.

De ca. 200 miljoen reukcellen vervangen, uitstekend de, althans beweerde (Wegner 1994), begrensde tastzin van de rudimentaire tastharen (Leyhausen 1974). Naast de reukzin speelt het Jacobsorgaan, achter de T1 (snijtand 1 in de tandformule) van de bovenkaak in het tandvlees liggend, een rol in de geuranalyse en herkenning. Markeringen door urine en alle andere geuren worden door de licht geopende mond ingeademd (flemen) geregistreerd en geanalyseerd. De tastharen spelen bij de reukzin en geuranalyse geen rol (Schmidt, 2001).

De zintuigelijke organen van de kat zijn neurofysiologisch nog niet afdoende onderzocht, zodat een uitspraak hierover niet compleet of absoluut kan zijn (Dr. Schmidt, 2001), zoals door Wegner (1994) is beweerd. Alleen door herhaling en weergave van hypothetische beweringen worden deze niet méér waar.

De sociale contacten verlopen optisch, nasaal en door flemen. Bij beide laatste zintuigelijke waarnemingen worden feromonen van soortgenoten en niet soortgenoten opgenomen en geregistreerd. Sociale contacten worden door en met lichaamstaal opgezocht, opgenomen en/of afgebroken (Schmidt, 2001).

Genetische component :
Geen enkele Sphynx is compleet haarloos, maar de haarloosheid komt voor in verschillende gradaties: Er bestaan diverse soorten van haarloosheid die door verschillende genen h, hd of hr (Pedersen 1991; Willer 1992) veroorzaakt worden en ook nog eens onafhankelijk van elkaar vererven. Zo kan het gebeuren, dat, wanneer men twee haarloze katten met elkaar kruist, er slechts behaarde kittens worden geboren doordat de haarloosheid van de ouderdieren niet op dezelfde genetische basis berust:
* Bij Canadian Hairless, Moonstone Cat of Sphynx is naaktheid gebaseerd op een
recessief gen (hr). In 1970 door Cat Fanciers Association erkend als Sphynx.
Het Sphynx-gen hr is incompleet dominant ten opzichte van het Devon Rex vacht-
gen “re”. Dat betekent dat heterozygote Sphynxen (hr.re-katten) haarloos kunnen
zijn gedurende hun leven, maar onder invloed van bepaalde omgevingsfactoren
(leefomstandigheden, hormonale toestand) soms wel en soms niet een (krul)vacht
kunnen ontwikkelen. Hoewel het Sphynx-gen dus recessief is ten opzichte van alle
normale haarvachten is het Devon Rex-gen recessief t.o.v. het haarloosgen van de
Sphynx. Een homozygote Sphynx gepaard aan Devon Rex zal dus allemaal Sphynx-
kittens geven.

* Bij de Russische Don Hairless (Don Sphynx) en de variëteit uit St.Petersburg de Peterbald is de naaktheid gebaseerd op een dominant gen (Hr-bd).
Dit in vergelijk met het dominante Hr-gen van de normaal behaarde kat.

* Mexican Hairless gebaseerd op een recessief gen en genetisch verwant aan Sphynx.
De Mexican Hairless is gedeeltelijk tot geheel haarloos. Op die delen waar haar groeit is het haar stijl en niet krullend zoals bij heterozygote Sphynxen met een hr.re factor [van de Devon Rex (re)]. Bij een combinatie van een Sphynx x Mexican Hairless is het type kittens 100% Sphynx, zodat het hr-gen ook in de Mexican Hairless aanwezig moet zijn.

Geadviseerde maatregelen :

* Het O.P. is van mening dat door het fokken van naaktkatten de intrinsieke waarde
van de kat als zodanig geen geweld wordt aangedaan.
* Een overgrote meerderheid van de verenigingen is tegen een fok- en/of een tentoonstellingsverbod voor Sphynx en andere naaktkatten.
* In de Standaard van de Devon Rex, Cornish Rex, Selkirk Rex, German Rex, Laperm en Sphynx dient opgenomen te worden dat snorharen niet mogen ontbreken.

Argumentatie :
De huidplooien geven geen problemen en smetten niet, daar de huid zeer flexibel is. Kittens hebben veel meer huidplooien dan volwassen exemplaren.
In partiële vorm komt haarloosheid incidenteel voor bij Devon Rex, Cornish Rex, Selkirk Rex, Laperm en German Rex. De FIFe heeft in haar GA-2000 het voorstel aangenomen dat snorharen bij de kat niet mogen ontbreken.
Naast de tastharen, die alleen bij nauwe doorgangen van betekenis zijn en niet voor oriëntering in het donker, zijn bij de tastzin de huid van de kop en van de poten, alsmede de zoolkussentjes van belang. De zoolkussens zijn bij Spynxen sterker ontwikkeld dan bij andere rassen, waardoor de indruk ontstaat dat de kat op “luchtkussens” loopt.
Bij de Sphynx kan niet van probleemfokkerij gesproken worden, omdat in geen enkel opzicht afwijkingen in de beweeglijkheid van de afzonderlijke ledematen of het gehele lichaam, zintuigelijke organen, zintuigen, de waarneming van prikkels en de omgeving, de levensverwachting en de levenskwaliteit volgens de norm, aan te tonen zijn.

Verstoord welbevinden, verstoord gedrag of verstoorde communicatiemogelijkheden zijn bij geen van de onderzochte dieren aanwezig. Alle dieren hadden ethogrammen die niet van andere raskatten of Europese Kortharen afwijken (Dr. Schmidt, 2001).

Huidige incidentie :
In Nederland begon rond 1970 de fok van Sphynxen met twee haarloze katjes, die iemand als zwervertjes uit Canada had meegenomen.
Het totaal aantal nesten Sphynxen binnen de Nederlandse raskattenpopulatie 1992 -1996 was 21 nesten.
Gewenste incidentie :
De Sphynx is een gezond ras dat in het in het algemeen grote nesten (5-7) kittens krijgt.
Verparingen aan Devon Rex dienen vermeden te worden om te voorkomen dat o.a Myopathie (Spasticiteit) binnen het Sphynxen-ras wordt gehaald, daar dit familiair is bij de Devon Rex.

Als je even de moeite had genomen om op de link te klikken had je gezien dat het officiële studie was van de Stichting Overleg Platform van de Nederlandse Cat Fancy die zij aangeboden hebben aan het Ministerie van Landbouw, Natuurbeheer en Visserij en dus niet gewoon "een verhaaltje van fokkerspaginas". En als je goed leest gaan ze juist wel in op de slechte dingen die zouden kunnen voorkomen.

Een Sphynx hoef je helemaal niet 2x per week te wassen. Twee keer per zes maanden is bij ons vaak zat, ze houden zichzelf en elkaar goed schoon. En waarom zou dat "niet goed" zijn om een kat te wassen, ik heb onze htk-kat ook wel eens in bad gedaan als ze zichzelf niet schoon kreeg (vreselijk aan de diarree of in de modder liggen rollen of vlooienbehandeling).

Een gecko, baardagaam etc hebben speciale verlichting en/of verwarming nodig. Nou, dat betekent toch al genoeg, een beest dat warmgehouden moet worden, dat is niet goed. Zelfde domme argument, slaat helemaal nergens op.

Als je de moeite had genomen op de link te klikken, zou je gezien hebben dat juist een Siamees, wat jij omschrijft als een "stabiel" ras (nog steeds geen uitleg gehad hierover), relatief gevoelig is voor allerlei erfelijke aandoeningen.

Over de oudste kat beginnen wij alleen omdat jij beweert dat raskatten veel minder oud worden. Is dus niet waar.

Blijkbaar heb je niet genoeg Sphynxeneigenaren gesproken, ik ben er 1 en je gelooft geen woord van wat ik zeg. Waarom niet? Ik kan me niet voorstellen dat er zo veel Sphynxeigenaren rondlopen die allemaal beweren dat ze ziek zwak en misselijk zijn en 9 van de 10 keer ziek worden en veel eerder doodgaan. Daar hoor ik nooit iets over binnen de Sphynxfora en -groepen. Dan doen die mensen die jij kent toch iets fout, die van mij zijn kerngezond en hebben het prima naar hun zin.

[ Bericht 7% gewijzigd door lizardtattoo op 04-10-2004 08:42:01 ]

Ik ga niet met die beestjes naar tentoonstellingen, dus status ontleen ik er ook geenszins aan. Ze zijn gewoon hartstikke lief en aanhankelijk, en wij vinden ze mooi.

Onze HTK was een opvangkat, liep over een industrieterrein te zwerven, vreselijk mager en onder de vlooien. Toen we na een paar maanden naar een vriendinnetje zochten om haar gezelschap te houden kwamen we een foto van een Sphynx tegen en waren we verkocht. Na een hoop boeken en internetpagina's gelezen te hebben hebben we er uiteindelijk een gekocht (en later dus nog een).

Ik vind jouw mening slechtgefundeerd maar blijkbaar zijn alleen de verhalen, ervaring en kennis van bepaalde mislukte Sphynxeigenaren relevant, en positieve verhalen niet. Goed, blijf jij lekker geloven dat het hartstikke zielig en schandalig en onverantwoord is, geef ik mijn katten nog een extra knuffel.

quote:

Op maandag 4 oktober 2004 10:02 schreef snakelady het volgende:
Ik blijf bij mijn mening, ik haal liever een kat uit het asiel die het nodig heeft dan een kat van 1000 euro omdat hij wat aparter is dan een HTK.

Ik heb geen kat nodig om mijn status te verhogen.

Volgens mij ging de discussie over of het goed is genetische fouten door te fokken, en niet over de voors en tegens van rasdieren. En dan nog nemen veel mensen volgens mij niet een raskat vanwege het aparte of de status (is die er dan?), maar gewoon vanwege hoe mooi of leuk ze zo'n beestje vinden. Als je in het asiel komt of bij een nestje, zitten er altijd meerdere van die kleine lieffies naar je te kijken. Dan kies je er een - waarom die ene? Omdat je die mooier of leuker vindt. Niks mis mee, maar laat kattenliefhebbers dan ook gewoon een ras kiezen als ze nou zo gek zijn op een bepaald ras. Sommige mensen plannen van te voren wat ze leuk lijkt, anderen lopen er tegen aan. Zolang die beesten het naar hun zin hebben en geen last hebben van hun gekke genen is het toch prima?

Dat is dus persoonlijke smaak. Ik vind het niets omdat ik er niks aan vind. Maar ik ga niet meteen roepen dat het schandalig is dat ze gefokt worden, uit onderzoek blijkt dat de botten alleen korter zijn en niet zwakker of krommer of wat ook. Niets mis mee dus, maar ik heb gewoon niks met het ras. Perzen en Maine Coons en Noorse boskatten overigens ook niet, veel te pluizig, vind ik niks. Zoals hierboven ook al opgemerkt is, de een vindt een zwart/witte kat mooi, de ander een grijsgestreepte, weer een ander heeft liever een gestippeld exemplaar en ik dus een minderbehaarde.

Als andere mensen het wel mooi vinden of het karakter spreekt ze aan en het is aantoonbaar niet schadelijk voor het dier dan gaan ze hun gang maar. Niks te schandalig en onverantwoord. Beest is net zo levendig en kan gewoon muizen vangen en zijn nagels scherpen, springt alleen wat minder hoog. Handig als je vaak vlees op het aanrecht laat liggen ofzo.

quote:

Als andere mensen het wel mooi vinden of het karakter spreekt ze aan [b]en het is aantoonbaar niet schadelijk voor het dier dan gaan ze hun gang maar. Niks te schandalig en onverantwoord. Beest is net zo levendig en kan gewoon muizen vangen en zijn nagels scherpen, springt alleen wat minder hoog. Handig als je vaak vlees op het aanrecht laat liggen ofzo.

daar ben ik het wel mee eens, zolang het maar niet schadelijk is voor het dier. Of men het wel of niet mooi vindt is meer een kwestie van smaak.

Zo heb ik laatst op een show voor het eerst kennis gemaakt met de LaPerm. Een kat met een gekrulde vacht. Ook een genetische afwijking, ontstaan bij een boerderijkat in Amerika. Al haar kittens hadden ook deze afwijking en dat was dus de geboorte van een nieuw ras (het is anders dan bijv. rexen). Hele leuke beestjes. Nadeel is alleen dat je altijd problemen krijgt met fokken wat betreft inteelt. Nu zijn ze hard op zoek naar andere geschikte kattenrassen die willen kruisen met de LaPerm zodat het ras zich kan uitbreiden en de 'genenpoel' wat groter wordt. Zo op het eerste gezicht zijn het echt grappige katten, maar of er op de lange termijn problemen gevonden worden...ze hebben daar nu nog geen zicht op...

quote:

Op maandag 4 oktober 2004 10:02 schreef snakelady het volgende:
Ik blijf bij mijn mening, ik haal liever een kat uit het asiel die het nodig heeft dan een kat van 1000 euro omdat hij wat aparter is dan een HTK.

Ik heb geen kat nodig om mijn status te verhogen.

ja maar wat is nu dan de discussie? Gaat het erom dat jij bepaalde raskatten niet leuk/mooi vindt en htk-katten prefereert want ik dacht dat je de discussie begonnen was over de gezondheid, de gevolgen van doorfokken met genetische foutjes? Die 2 dingen staan namelijk totaal los van elkaar, of je iets mooi vindt en of iets goed is voor het welzijn van dieren/bepaalde raskatten.

Onze Valkparkiet is een wild-type

Zijn sommige hondenrassen gewoon "fout"?

Een foute honden topic

quote:

Op maandag 4 oktober 2004 23:30 schreef snakelady het volgende:

[..]

En er zijn helaas ook veel broodfokkers in, daar kunnen de goede fokkers natuurlijk niks aan doen maar zolang het ras bestaat en zo duur is zullen mensen naar broodfokkers gaan.

Ik moet zeggen ik selecteer nooit een kat op het uiterlijk, soms lijkt het zo omdat ze alle 4 totaal verschillend zijn maar het zijn gewoon katten die op mijn pad zijn gekomen.

Is zo, maar als mensen een broodfokker uitkiezen is het ook niet vreemd dat die dieren sneller problemen krijgen. Die letten namelijk minder op inteelt en erfelijke ziektes/afwijkingen e.d.
En dat zie je bij elk ras wat 'gewild' is. Zo was de pers 10 jaar geleden helemaal 'in'. Het is niet een kat die ontstaan is uit een foutje, maar wel een kat waarbij je rekening moet houden met een aantal problemen die gerelateerd zijn aan het ras. Zo komt bij perzen PKD veel meer voor (een afwijking/ziekte waarbij er cystes op de nieren komen) en dan nog maar niet te spreken over problemen met de traanbuizen enzo. De Maine Coon heeft weer meer te maken met HCM (een hartafwijking). Goede fokkers werken vaak samen om deze ziektes/afwijkingen 'uit te bannen'. Het lijkt me dan ook duidelijk dat er niet doorgefokt wordt met dieren met dit soort dingen in de lijnen.
Maar ja, in hoeverre is er controle over dit soort dingen bij HTK-katten? In principe al helemaal niet. Vaak laten mensen hun poes naar buiten, krols..geen idee wat erbovenop springt, geen idee of dat dier gezond is.

Ik heb zelf nu 3 HTK-katten en 1 raskat. De HTK-katten zijn ook allemaal op mijn pad gekomen, de laaste nu een maand geleden, die kreeg ik letterlijk in m'n schoot geworpen. Allemaal even leuk, allemaal even welkom. En 1 raskat, min of meer ook op m'n pad gekomen toen iemand die ik kende een nestje had en we op zoek waren naar een kat voor m'n oma. Dat was liefde op het eerste gezicht, net als bij de HTK-katten overigens. Ik ben ook niet anti of juist er pro-raskat. Ik vind alleen dat mensen verantwoord om moeten gaan met het fokken van die beesten, zowel voor raskatten als HTK-katten

Ik doe mijn sphynxen eigenlijk bijna nooit in bad, alleen als ze vies zijn. Ze zijn niet zieker, ongelukkiger, hebben niet vaker krasjes of andere gekke huidproblemen dan andere katten. En dat geldt ook voor de vele tientallen sphynxen die ik ken.
Dit in tegenstelling tot perzen, waarbij er een hoop idote fokkers rondlopen die er voor zorgen dat de katten geen kat-waardig leven meer kunnen hebben.
Het sphynxgen zorgt voor niets anders dan een hééél zachte donsvacht (sphynxen zijn dus nooit echt kaal), meer niet. Je kan geen sphynxen doorfokken zoals bij sommige andere rassen wel kan. Fokken moet natuurlijk altijd met zorg gebeuren maar dat heeft niets met het ras te maken.
Ik begrijp het als je je vragtekens bij sommige dingen zet, zelfs als je fel ergens tegen bent. Maar zorg wel dat je je feiten goed hebt.

Die odd-eyes fold !

over feiten goed hebben gesproken: de foto waar je de naam "american curl" bij hebt gezet is een scottish fold.
Een american curl ziet er zó uit:

Rustig maar...
ik bedoel alleen te zeggen dat het makkelijk is om op "van horen zeggen" af te gaan. De mensen die hier echter (in dit geval) sphynxen hebben kunnen je allemaal vertellen dat de dingen die je schetst als problemen bij dit ras niet kloppen. Als ik problemen tegen was gekomen bij mijn katten had ik ze wel verteld. Waarom meteen de fokkers en eigenaars als onbetrouwbaar bestempelen en de dierenartsen niet? Terwijl die, juist vanwege hun beroep, bijna alleen de probleemgevallen zien, de gewone, gezonde katten komen alleen voor hun entingen.
Ik heb toen ik bij een dierenarts werkte talloze huis-tuin-en-keuken-katten gezien met allerhande problemen. Sterker nog, op de entingen na waren alle katten die ik zag ziek! Zou ik nu moeten zeggen dat men zou moeten stoppen met het fokken en houden van "normale" katten omdat ze blijkbaar allemaal ziek worden?
Nogmaals, ook ik heb mijn twijfels bij sommige rassen. Rassen die niet normaal kunnen leven, rassen die gezondheidsproblemen hebben zowel lichamelijk als geestelijk. Rassen die moedwillig door de mens de vernieling in gedraaid worden. Noem maar op.
Maar toevallig horen de sphynx en de rex daar niet bij, dit zijn gezonde katten met een open, vrolijk karakter die normaal kunnen ademen, normaal kunnen springen, zich normaal warm kunnen houden. Normaal zwanger zijn, bevallen en hun jongen groot brengen. Goed tegen de zon kunnen, geen andere verzorging nodig hebben dan af en toe wassen, wanneer ze echt smerig worden, net zoals een "normale" kat af en toe een kammetje door zijn vacht of een wasbeurt nodig heeft.

No prob. ik had ook wel een mogen invoegen

quote:

Op woensdag 6 oktober 2004 15:21 schreef Plunderbunny het volgende:
net zoals een "normale" kat af en toe een kammetje door zijn vacht of een wasbeurt nodig heeft.

Oh dat doe ik nou echt helemaal nooit, moet dat dan? Ik zou niet weten hoe ik mn kat zou moeten wassen, dat beest haaaat water...

quote:

Op donderdag 7 oktober 2004 11:46 schreef dafjedaf het volgende:

[..]

Oh dat doe ik nou echt helemaal nooit, moet dat dan? Ik zou niet weten hoe ik mn kat zou moeten wassen, dat beest haaaat water...

Nee hoor, als het niet nodig is moet je het ook lekker niet doen.
Bij katten met meer vacht dan een sphynx wordt het huidvet opgenomen in de haren. Omdat een sphynx alleen maar een "perzikvelletje" heeft wordt er minder huidvet opgenomen. Soms kan dit een beetje een bruinige verkleuring van de huid geven, maar de meeste wassen het zelf gewoon weg, net zoals een behaarde kat zich wast.
Als je dus een sprankelend schone sphynx wil kan het soms nodig zijn om ze te wassen, gelukkig vinden de meeste sphynxen dat heerlijk! Die van mij hoeft eigenlijk nauwelijks gewassen te worden, maar ze vind het zo lekker dat ze zelf 'sochtends bij me onder de douche stapt als ze de kans krijgt

quote:

Op donderdag 7 oktober 2004 12:42 schreef Plunderbunny het volgende:
maar ze vind het zo lekker dat ze zelf 'sochtends bij me onder de douche stapt als ze de kans krijgt

Aaaaaahw das echt gezellig!!!
Mijne gaat op de wasmachine zitten en begint gelijk te miepen als er een spettertje bij haar in de buurt komt Of ik heb net mn haar in de cremespoeling, besluit madame dat ze de badkamer uit wil, schreeuwt ze net zolang tot ik onder de warme douche vandaan stap om de deur open te doen....

quote:

Op woensdag 6 oktober 2004 21:01 schreef snakelady het volgende:
Sorry dat mijn vorige post zo bitcherig was.

Ik weet niet wat het is wat me tegenstaat aan de sphinx, ik ben niet een persoon die kijkt naar het uiterlijk van een kat maar naar het innerlijk, ik heb zelf ondervonden dat het innerlijk van de spinx super is.
Maar ik zie het ook om heen over hun huid, vaak verkouden in de winter enz. , sorry, ik blijf bij mijn mening.

Je houdt van een Sphynx of je vindt ze afzichtelijk.....

Ik hou ervan! Maar om even op jouw reactie over verkoudheid terug te komen. Sphynxen houden zichzelf warm door meer te eten. Ze ijn bij wijze van sprkeen hun eigen kacheltje. Verkouden worden hoeft niet.

Ik heb 2 H.T.K. katten (14 en 9) . Die van 14 is gezond en die van 9 heeft altijd wat. Hij is om de paar weken verkouden. Hij hoeft maar even op de tocht te zitten en sniest weer meubels ramen en mijzelf onder de snot...
Dit is een gevolg van de niesziekte die hij als baby had toen ie bij me kwam.
Daarnaast heefft hij last van zijn gewrichten en heeft dus soms pijn aan zijn pootjes me name wanneer hij springt, hij heeft sinds zijn geboorte last van oren (geen mijt) hij is al eens onder narcose behandeld, maar hielp niet), hij krijgt het ene oorzalfje na de andere, etc.
Zo zie je dus maar, dat er ook kneuzerige (maar oh zo lieve en oh zo mooie, zie icoon) huis tuin en keuken katers rondlopen!

sorry, die poezer is mijn icoon niet meer....Maar hij straalt wel als Maria....