De trein, gezien ik er elke dag dik een uur in zit kom ik vele mensen tegen. Vaak dezelfde, waardoor je elkaar van gezicht leert kennen. Het vreemde is dat je elkaar elke dag ziet maar vaak geen woord wisselt. Je mist bepaalde personen wel als ze er een dag niet zijn, maar een gesprekje beginnen, dat gebeurt niet vaak. Tenzij er in ene enorme vertraging is, dan zie je mensen in ene vaak tegen elkaar beginnen te klagen waaruit conversaties voortvloeien.
Soms is een vertraging niet nodig om een gesprek op te starten en gebeurt het gewoon. Zo praat ik sinds een week of 3 ofzo dagelijks met een meisje wat ook altijd in dezelfde coupe op de terugreis zat. Afijn, ik heb een vlotte babbel en de skill om grappen te kunnen maken bezit ik ook, dus op een gegeven moment kwam ze vrijwel altijd standaard naast me zitten als ze instapte. Ach ja, als zij dat wilt he... Op een gegeven moment stond ze ook 's ochtends vroeg op het perron. Bleek dat ze altijd die trein al had, maar achter in stapte. Toen ze zag dat ik ook deze trein had stond ze in ene voorin, waar ik altijd in stap. Hoewel ik zelf geen gevoelens ofzo voor haar koesterde kreeg ik de indruk dat dat wederzijds wel zo was: Ik had tussen neus en lippen door eens vermeld dat ik een deur nog moet schilderen, merkt ze in ene op dat ze in het weekend wel wil komen helpen met het schilderen van die deur. Zou ze gereedschap en zo meenemen
![]()
Later merkte ze op, omdat ik nog immer wel thuis eet ondanks dat ik op mezelf woon, dat ze wel een keer voor me wilt koken. Ook vertelde ze vorige week dat ze bijna moest overwerken, maar dat ze dat heeft afgewimpeld omdat ze anders mij niet zou zien in de trein, en ik mocht best weten dat ze het zo gezellig met me vond.
Nou zijn mijn grappen vaak wereldvreemde analyses en botte spotterijen. Geen minder- of meerderheid is veilig voor mijn visies en ik schroom niet om ze ten gehoor te brengen. Maar ja, men geniet ervan en doordat ik mezelf totaal niet serieus neem en dus ook mezelf vaak in de zeik douw vinden mensen ze leuk. Zo ook zij natuurlijk, anders vond ze het immers niet gezellig bij me in de trein
![]()
Tot afgelopen maandag...
treinreis verloopt als usual. Zij loopt weer te kankeren op haar werk en wat ze vandaag allemaal weer heeft gedaan (Like I care). Als je als vrouw vertelt over je werk, vertel dan noemenswaardige anek dotes, geen vaag gelul over wie ruzie heeft met wie en dat kees vandaag henk een lul noemde of wat voor bonbonnetjes ze vandaag weer hefet moeten inpakken. Maar ik dwaal af: op een gegeven moment maak ik een incestgerelateerde "komische" opmerking, waarbij ze uit haar slof schoot en me vertelde dat je daar niet mee mag spotten, want zij kende een meisje dat verkracht was door haar vader, dat dat heel erg is e.d. Ja, dat is de dwarslaesie van Koos Alberts ook, maar dat belet me niet om in ONZ een topic aan te maken met "pimp my wheelchair" Afijn, volgens mij gooide ik er nog wat gedachtes tegenaan die ik hardop ventileerde: "stel nou dat ze vriendjes krijgt waarmee ze seks heeft en die zijn belabberd, dan komt ze tot de conclusie dat ze nog het meest genoot van haar vader. Is dat niet wrang?" Nou ja, we spraken nog wel vanaf de trein tot het moment dat ik in de auto stapte. Ik zei nog "ik ga volgende week gewoon naar Knoop in je zakdoek kijken, kan ik daarop wel wat grappen maken over mongolen". Zei antwoorde: ja dat is beter, want op jongens die zo over iets als incest praten knap ik echt af. OK
![]()
De volgende ochtend stond ze niet meer op het perron waar ik altijd instapte en op de weg terug stapte ze ook niet meer in mijn coupe in. Ik zag haar bij het uitstappen nog wel lopen, maar ze was sneller uit het zicht dan doorgaans. dat is nu al een paar dagen zo, dus resten mij de vragen:
1. Zou ze me nu haten?
2. het meisje dat door haar vader misbruikt zou zijn, zou ze zichzelf daarmee bedoelen?
[b]Op
vrijdag 7 november 2008 08:54 schreef santax het volgende:[/b]
[..]
Blij dat er nog mensen hier zijn waar ik me wel in herken.
U, meneer MikeyMo, bent mijn nieuwe FOK!-held _O_