De Illuminati eenvoudig uitgelegd

Ik weet het is een lang verhaal, maar de illuminati beschrijf je niet in een paar zinnen.
Om te begrijpen wie de echte rulers van de wereld zijn moet je weten wie de illuminati zijn.


INLEIDING

Een Wereldregering

Als wij aan een één-hoofdige wereld-regering denken, komt vanzelf de vraag bij ons op: "Wie en wat zit er achter?" Want het is duidelijk dat die ene man een machtig lichaam achter zich moet hebben om dit alles mogelijk te maken. Wie besturen deze aarde? Zijn het regeringen? Zijn het menselijke organisaties achter regeringen: de geheime genootschappen?

We onderscheiden heden ten dage drie machtige groepen, die dit alles op werelds vlak voorbereiden:

1. De Orde der Illuminaten

2. De Council on Foreign Relations (CFR)

3. De Ronde Tafel Conferenties, met onder andere de Trilaterale Commissie en de Bilderberggroep.

Over het hier behandelde is in ons land zo merkwaardig weinig bekend, dat wij hopen in deze leemte te kunnen voorzien. De Amerikaanse boeken en tijdschriften, die als voornaamste bronnen hebben gediend, zijn in de Verenigde Staten bij miljoenen mensen bekend. In Nederland is er nauwelijks ÈÈn studie in boek of tijdschrift aan gewijd. Waarom?

Misschien omdat de onthullingen in feite zo onthutsend zijn, dat de normale Nederlander, die van huis uit bereid is toch altijd het goede in zijn medemens te zoeken, zich maar moeilijk kan indenken dat er zulk een geraffineerd kwaad in de wereld kan bestaan? Of is het een gebrek aan informatie!


SYSTEMATISCHE GESCHIEDENIS DER SAMENZWERING.

Wat blijft er voor opwindends over als een mens veel meer geld bezit dan hij mogelijk voor zijn genoegens kan uitgeven? Voor degenen die een heersers-mentaliteit bezitten: slechts macht, brute macht over anderen. Geld kan dat soort macht maar tot een bepaald punt kopen. Daarboven worden politiek, sport en wereldpolitiek het uiteindelijke doel.

Het is niet alleen geld wat hen beweegt. Deze mensen streven naar een wereld-superstaat, in de verwachting dat zij degenen zullen zijn, die van achter de schermen zullen regeren.

Niettemin blijft 'wereldregering' het uiteindelijke doel van de samenzwering. Kolonel Mandell House heeft de methodiek neergelegd in zijn boek "Intimate Papers": "Schep opzettelijk problemen en bied dan de oplossing, die je doelstelling dient".

Schep toestanden die zo verschrikkelijk worden, zowel in eigen land als in het buitenland, dat het afstand doen van persoonlijke vrijheden en nationale soevereiniteit een redelijke prijs zal lijken voor een terugkeer naar rust in het land, en vrede in de wereld. De bordendragers worden gebruikt door de mensen die zij menen te bestrijden.

Uit het aantal financiers en intellektuelen die tot de CFR behoren; uit de reizen van David Rockefeller naar Moskou, en uit de bankkredieten aan de Sovjets kan afgeleid worden in hoeverre er toch min of meer geheime samenhang bestaat: een zorgvuldig voorbereide samenzwering tussen de CFR en het Kremlin, om gemeenschappelijk een werelddiktatuur te stichten.

Nog tijdens de Vietnam-oorlog diskussieerde men in Pratt House op de Park Avenue reeds over ontspanning en ekonomische samenzwering. Reeds in 1965 bracht een studiegroep van de CFR het opnemen van betrekkingen tot het kommunistisch China van Mao uitvoerig ter sprake...

Want dat is het doel waar de multinationale NewYorkse zakenwereld en de CFR naar streven: Ook de Sovjet Unie, de Oostblok-landen en tenslotte ook China in het wereldmarktsysteem te betrekken. In de Trilaterale Kommissie ligt nu de nadruk op Japan. Wie geeft er de leiding aan dit alles? Bestaat er een omlijnd plan?




BESTAAT ER EEN OMLIJND PLAN?

Wanneer begon de samenzwering op het huidige niveau? We nemen de draad op in 1870, toen een rijke Britse socialist, John Ruskin genaamd, benoemd werd tot professor in de kunstgeschiedenis aan de Oxford Universiteit te Londen. Maar dit bleek al spoedig een dekmantel te zijn voor een leer, die de produktiemiddelen in handen van een machtsgroep moest brengen en het bestuur in handen van ÈÈn man, die op zijn beurt weer gesteund en geleid moest worden.


Hij zei onder andere: "Ik heb er altijd naar gestreefd de eeuwige superioriteit van sommige mensen boven anderen aan te tonen en soms zelfs van ÈÈn man boven ons allen".

Cecil Rhodes was ÈÈn van zijn toehoorders, die zijn inaugurele rede overschreef en deze rede 30 jaar lang bewaarde. Cecil Rhodes verwierf ÈÈn van 's werelds grootste fortuinen. Hij vestigde een monopolie over alle diamanten die uit Zuid-Afrika kwamen alsmede het grootste deel van het goud uit dat land.


Zijn hele leven heeft Cecil Rhodes het grootste deel van zijn enorm vermogen besteed aan het verspreiden van John Ruskin's ideeÎn over de heersende klasse.

Velen kennen de beroemde Rhodes-studiebeurzen, die ingesteld werden om de minder betwistbare aspekten van John Ruskin's droom te verbreiden, maar heel weinig mensen zijn op de hoogte van het feit dat Cecil Rhodes in 1891 een geheim genootschap stichtte om de rest van die droom te helpen verwezenlijken.

Het geheime genootschap dat door Rhodes in het leven werd geroepen, bestond uit een binnenste cirkel van ingewijden, die op hun beurt de Round Table-groepen in het Britse Imperium en de Verenigde Staten oprichtten.

De Round Table-group in de Verenigde Staten creÎerde los van haar, een aparte organisatie, die we kennen als de CFR, de Council on Foreign Relations, die meer en meer een leidende rol ging spelen.

Hier was dan het klassieke patroon van politieke samenzweringen door de gehele geschiedenis. In het midden, gewoonlijk gesymboliseerd als het 'Alziend Oog' (in een driehoek), bevindt zich een heel kleine kern, die de macht in handen heeft, met ÈÈn man als de onbetwiste leider. Dan komt er een kring van tweederangs-leiderschap, waarvan de leden zich voor het grootste deel onbewust zijn van een binnenste kern. Hun wordt wijsgemaakt dat zij de binnenste kern zijn.

Mettertijd vormden deze samenzweringen, - daar ze vanuit het middelpunt worden opgebouwd - meerdere kringen.

Na de dood van Cecil Rhodes kwam de leiding van de binnenste kring in handen van Lord Alfred Milner. Deze wierf voor zijn geheime genootschap een groep jonge mensen, voornamelijk uit Oxford en Toynbee Hall. In 1909-1913 organiseerden zij in de voornaamste Britse gebieden en in de Verenigde Staten, geheime groepen, die bekend stonden als Round Table-groepen, waarvan die in Amerika al spoedig een eigen leven ging leiden, de krachten gebundeld werden en men immense kapitalen aan zich trok. Degene die alle macht rondom zich concentreerde, was de man die ook nu nog de leiding heeft: David Rockefeller.


DE ORDE DER ILLUMINATEN

De samenzwering achter het moderne kommunisme leidt met zekerheid eveneens naar de Orde der Illuminaten, die op 1 mei 1776 werd opgericht door een zeker Adam Weishaupt, een professor in het Kanonieke recht aan de Universiteit van Ingolstadt in Beieren. Weishaupt werd door de Franse socialist Louis Blanc genoemd als de stichter van het staatssocialisme en afgeschilderd als "de meest grondige samenzweerder die er ooit heeft bestaan". Veel van de bizarre kenmerken en symbolen kregen hierin een plaats, in het bijzonder de pyramide met de driehoek als losse top bovenaan, waarin het "Alziend Oog".


Adam Weishaupt werd 6 februari 1748 geboren en kreeg zijn eerste scholing bij de JezuiÎten. Hij was echter niet in staat enige vorm van morele discipline te verdragen en raakte vanwege zijn opstandige jeugd in hevige onmin met de JezuiÎten. Hij keerde zich tot de erkende Franse radikalen, waaronder Rousseau, en met name tot de filosofie van de Manicheanen, een geheime Oosterse sekte die aktief was in Egypte, SyriÎ en PerziÎ.

In het jaar 1786 deed de politie in Beieren, na het vinden van bepaalde papieren bij een koerier die door de bliksem getroffen was, huiszoeking in het huis van een vooraanstaand advocaat, Von Zwack geheten.

De politie legde beslag op documenten en brieven, die aan het licht brachten, dat hij een hooggeplaatst lid was van een uitgebreide samenzwering, genaamd de Orde van Illuminati.

Door de eeuwen heen zijn vormen van het woord Illuminati, dat "Verlichten" betekent, gebruikt door vele geheime sekten en organisaties. De voornaamste onder hen waren de Illumbrados in Spanje, de Guerinets in Spanje en de Roshaniya van Afghanistan en Pakistan. Maar deze bemoeiden zich in de eerste plaats met psychologie en geestelijke doeleinden, een voorgespiegelde innerlijke wijsheid en meesterschap van het menselijk denken over de geheimen van het heelal. Achteraf bleek dit in de materiÎle struktuur te passen.

De samenzwering die in Beieren ontdekt werd was van geheel andere soort. Hierin werd een ekonomisch principe ontwikkeld dat voor die tijd geheel nieuw, zo niet onbestaanbaar was. In grote lijnen zien we dit systeem nu ontwikkeld worden.

De Illuminati bestaat uit 13 families

The Astor Bloodline

The Bundy Bloodline

The Collins Bloodline

The Du Pont Bloodline

The Freeman Bloodline

The Kennedy Bloodline

The Li Bloodline

The Onassis Bloodline

The Reynolds Bloodline

The Rockefeller(Rockenfelder) Bloodline

The Rothschild(Rotesschild) Bloodline

The Russell Bloodline

The Duyn Bloodline

The Merovingian Bloodline
Merovingian (European Royal Families)


Interconnected families:

The Disney Bloodline

The Krupp Bloodline

The McDonald Bloodline





WEISHAUPT EN ZIJN "KOSMOKOMPLOT"

De Ingolstadtse professor was er in de beginjaren van de Illuminaten-Orde reeds spoedig in geslaagd zijn Orde als geheim genootschap in een ander geheim genootschap binnen te loodsen, namelijk in de Beierse Vrijmetselaarsloge "Theodor zum guten Rat" en had ondermijnende ideeÎn ten tijde van de ontdekking van de dokumenten op de verongelukte koerier reeds op grote schaal ingang doen vinden onder Vrijmetselaars van vele Europese landen. Dit is niet zo verwonderlijk, want de meeste Vrijmetselaars voelen zich aangetrokken tot het geheimzinnige, het rituele.

Duizenden vooraanstaande Europeanen bleken in dit jaar (negen jaar na de oprichting van de Orde) reeds betrokken te zijn bij de werkzaamheden van Weishaupt en werkten georganiseerd voor een doel dat slechts aan de hun onbekende hoofdleiding bekend was.

Het einddoel van de Illuminati, dat via spionage, infiltratie, indoktrinatie, afpersing, omkoperij, bedreiging en beinvloeding der openbare mening tot stand zou moeten komen, was:

"Omverwerping van demokratische regeringen om dan in de enorme chaos, die zou volgen, die de massa zou doen roepen om een "sterke man", zelf de macht te grijpen en een werelddiktatuur in te stellen.

Enige jaren later verhuisde de machtsinvloed samen met enige Duitse emigranten naar Amerika, waar men het machtscentrum pyramidaal konstrueerde en het nu bestaat om in onze tijd hun symbool, de Pyramide met het alziend oog, op het ÈÈn-dollar-biljet te projekteren.

Een van de brieven van Weishaupt (die zichzelf een samenzweerdersnaam had aangemeten, namelijk Spartacus), aan Von Zwack, welke Robinson (professor in de natuurkundige filosofie aan de universiteit van Edinburg, Schotland) citeert in zijn 'Troof of a Conspiracy" is zo schokkend en merkwaardig, dat we er iets uit willen aanhalen.

"Met dit plan", aldus Spartacus, "zullen we de gehele mensheid kunnen leiden. Op deze manier, en met de eenvoudigste middelen, zullen we alles in beweging en in vlammen zetten. Onze satellieten moeten zo worden geplaatst en geinstrueerd, dat we in het geheim alle politieke onderhandelingen kunnen beinvloeden"

Dat symbool (onder andere op het dollarbiljet) - waaruit ook hun invloed op het geldsysteem blijkt) van de pyramide met losse topsteen draagt de woorden Annuit Coeptis - Novus Ordo Seclorum hetgeen betekent: Aankondiging van de geboorte van de Nieuwe Wereldorde, met als stichtingsjaar 1776, van de Orde der Illuminaten. Dit jaar valt samen met de bundeling van de 13 staten die de Verenigde Staten inluidde.

Recente onderzoekingen wettigen het vermoeden dat de voorstelling van de Pyramide met de zwevende topsteen, n· een Vrijmetselaarscongres in Willemsbad, Duitsland, in 1782 gehouden, internationale maÁonnieke betekenis kreeg.

In 1782 waren de Beierse Illuminaten bijzonder aktief binnen de kringen der Vrijmetselaars. Het Kongres van Willemsbad werd in feite beheerst door Baron Von Knigge, Adam Weishaupt's tweede man, die er op het Kongres in slaagde vele Vrijmetselaars en Tempelieren aan te trekken voor de Illuminaten-Orde.



De uitdrukking ìNieuwe Orde" klinkt in onze oren sinds Hitler beslist niet aangenaam in de oren. In hetzelfde jaar waarin Hitler aan de macht kwam (1933) werd F.D. Roosevelt (een nakomeling van John Adams) president. Terwijl Hitler zijn "Nieuwe Orde" predikte, luidde Roosevelt (zelf een hoge ingewijde der MaÁonnerie) zijn socialistische "New Deal" (nieuwe aanpak, nieuwe orde) in, waarin uiterst linkse figuren als Stewart Chase, Adlai' Stevenson, Felix Frankfurter, Abe Fortas, Alger Hiss, John Abt, Nathan Witt, NataniÎl Weyl en Charles Kramer de dienst uitmaakten.

De vijf laatstgenoemden, waaronder Alger Hiss werden allen als Sovjet-spionnen ontmaskerd. De verraderlijke rol van Roosevelt, met Alger Hiss als leider van de CFR Braintrust naast zich, op de Yalta-Conferentie, is algemeen bekend.


GESCHIEDENIS DER HEDENDAAGSE SAMENZWERING

Volgens een beschrijving van Gary Allen in "American Opinionî was het Europa van de 18e eeuw vergeven met geheime vennootschappen, die radikale filosofieÎn aanhingen en betrokken waren bij vele complotten die gericht waren op het grijpen van de macht. De meeste autoriteiten op dit gebied zijn het erover eens, dat de ìGrant Orient de la Franceî(Vrijmetselarij), die in 1872 verscheen uit 266 loges bestond, het middelpunt vormde van deze agitatie.

In het boek ìProof of conspiracyî, dat voor het eerst in 1798 verscheen en geschreven werd door John Robinson lezen we dat de loges van het Groot Oosten, de loge van de Lyons. Robinson schrijft: ìOnder de fanatieke leden van de loge Theodore was Dr. Adam Weishaupt, professor in de kannonieke recht aan de Universiteit van Ingolstadt, de meest opvallendeî.

Het boek van Robinson, bedoeld als waarschuwing tegen de praktijken der Illuminaten, verscheen in 1798 ook in het Nederlands. In de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag is een exemplaar aanwezig.

Er is reeds opgemerkt dat in de vijf jaar na de ontmoeting tussen Weishaupt en K–lmer, de eerstgenoemde bezig was plannen te maken voor een geheim genootschap. Op 1 mei 1776 stichtte hij de Orde der Illuminati en een jaar later begon hij de loge Theodore te gebruiken als dekmantel voor zijn samenzweringsactiviteiten.

Robinson geeft weer, hoe de Loge Theodore ( en verschillende andere Loges) als voorbereidende school ging funktioneren ìvoor een andere Orde van metselaars, die zichzelf de :îVerlichtenî noemden, en ... het uitdrukkelijke doel van deze Orde was de overname van alle burgelijk gezag.

De Britse historika Nesta Webster schrijft in haar boek: "World Revolution; the plot against Civilisation": "Het was echter niet in zijn bittere kritiek op de beschaving waar Weishaupt verder ging dan Rousseau, maar in het plan dat hij ontwikkelde om de beschaving over te nemen. Rousseau had alleen de weg geplaveid voor revolutie, Weishaupt zelf zette het eigenlijke raderwerk voor de revolutie in elkaar".

Met het doel hun identiteit geheim te houden, kregen de leden van de Orde der Illuminaten te horen dat zij klassieke namen moesten aannemen. Op eenzelfde manier werden plaatsnamen versluierd. Om data te coderen werd de Perzische kalender aangehouden.

In navolging van de JezuiÎten, bij wie hij een opleiding,kreeg, ontwikkelde Weishaupt een overeenkomstige pyramidale bevelsstruktuur. AbbÈ Barruel schreef: "Hij bewonderde het regiem der JezuiÎten, dat onder een ÈÈnhoofdige leiding zoveel mensen verspreid over de gehele wereld samenvoegde naar hetzelfde doel; hij voelde dat men hun methodes zou kunnen nabootsen, ondanks het feit dat eigen inzichten diametraal tegenover die van hen stonden".

Door zorgvuldige penetratie in andere geheime genootschappen en loges in geheel Europa, bereikte men het moment dat Weishaupt's Illuminaten de belangrijkste revolutionaire krachten domineerden en dirigeerden. Slechts een paar vertrouwelingen mochten weten dat Weishaupt de grondlegger en het opperhoofd van de orde was. Zijn instrukties werden naar beneden doorgegeven door vijf of zes naaste medewerkers. En inderdaad, tot het moment dat de geheime papieren van de Illuminati in 1786 in beslag werden genomen, kende niemand buiten de binnenste kring de leider van de groep.


MACHT EN INVLOED

De macht en invloed van de Illuminati nam sterk toe door een formeel verbond met de Vrijmetselarij van het Europese vasteland. Deze bundeling werd verzegeld op het Congres van Wilhelmsbad, dat op 16 juli 1732 begon. Graaf de Virieu, een vrijmetselaar uit de Martinische loge van Lyons zei na zijn terugkeer uit Wilhelmsbad: "Ik kan u slechts vertellen dat dit alles veel en veel ernstiger is dan u denkt. De samenzwering die in elkaar is gezet, is zo goed doorwrocht, dat het hoegenaamd onmogelijk zal zijn voor de Monarchie eraan te ontsnappen". Vanaf het moment der grote coalitie in 1782 begon het Illuminisme zijn aktiviteit over geheel Duitsland uit te breiden.

Toch werden deze afdelingen gekontroleerd door een leidinggevende top van 12 man onder aanvoering van Weishaupt zelf,. die op zijn beurt ook alle touwtjes van de loge in M¸nchen persoonlijk in handen had. Later werd het hoofdkwartier overgebracht naar Frankfurt, dat een belangrijk financiÎel centrum was en het toneel van vele internationale intriges van die tijd.

De geheime werkwijze van de Orde der Illuminati werd spoedig verstoord, nadat Baron von Knigge na een ruzie met Weishaupt de orde verliet. In april 1785 verlieten nog vier Illuminaten het genootschap. Zij hadden meer dan genoeg van de dwingelandij, die binnen de Orde bedreven werd.

"Elke mogelijkheid werd benut om tweedracht te zaaien, niet alleen tussen regering en onderdanen, maar ook tussen ministers en departementen en zelfs tussen ouders en kinderen".

Ontmaskerd als grondlegger en leider van de Orde, moest Adam Weishaupt zijn werk als professor in Ingolstadt opgeven en werd hij uit Beieren verbannen. Maar juist door het vervolgen van de Illuminati in Beieren verspreidden de leiders zich over geheel Europa en groeide de organisatie enorm en bleef Weishaupt zijn operaties met straffe hand leiden.


DE FRANSE REVOLUTIE

Het grootste sukses van de Illuminati uit die tijd is misschien wel de invloed en de kontrole op de Franse revolutie, die in 1789 begon en eindigde met het schrikbewind van 1794. Het grote plan van Weishaupt was overal herkenbaar. Lord Acton zegt het in zijn boek "Essay on the French Revolution" als volgt: "het verbijsterende is niet het tumult, maar het plan. Door al het vuur en de rook zien we de bewijzen van een berekenende organisatie. De organisatoren blijven vastbesloten geheim en vermomd, maar er bestaat geen twijfel over hun aanwezigheid vanaf dat eerste moment".

Robinson, die dit alles vanuit het perspektief van die tijd waarneemt, schrijft: "Ik heb dit verbond (de Orde van de Illuminati) waargenomen terwijl het zich fanatiek en systematisch inspande tot het bijna onweerstaanbaar werd; en ik heb waargenomen dat de meeste aktieve leiders in de Franse Revolutie lid van dit verbond waren en hun eerste schreden daarin maakten overeenkomstig de in het verbond geldende principes en door middel van de daaruit afkomstige instrukties en hulp".

De Illuminati gebruikten frontorganisaties om het doel zowel in Frankrijk als overal elders te bereiken. Hun belangrijkste middel in de Franse Revolutie was de "SociÎteit der Jacobijnen" of de "Jacobijnse Club". (Thomas Carlyle in "The French Revolution" 1837).


VERGELIJKINGEN TOEN EN NU

De binnenste kringen van de Grote Samenzwering gebruikten zowel toen als ook nu een systeem van kringen binnen kringen om hun kontrole op de hele organisatie zeker te stellen. Dit systeem kan het best vergeleken worden met een steen die in een vijver wordt gegooid. De plons veroorzaakt kringen in het water, die groter worden naarmate ze verder van het centrum afkomen.

Die steen kunnen we vergelijken met de ingewijden in de samenzwering, met de Illuminati. De eerste kring buiten het centrum vertegenwoordigt in onze tijd de Ronde Tafelgroepen in Amerika en andere landen als instrument van de Raad voor Buitenlandse betrekkingen, de Council on Foreign Relations (CFR). De buitenste kringen stellen de massa-organisaties voor, die gefinancierd en gesteund worden door de Ingewijden. Zij werken aan projekten die zijn voorbereid ten behoeve van de samenzwering.

Die Amerikaanse Raad voor Buitenlandse betrekkingen komt eveneens in het geheim bijeen en geeft een uiterst intelligent blad uit, ìForeign Affairs", dat wordt geredigeerd door enkele van de meest ontwikkelde en invloedrijke mensen in onze tijd. Zij werken mee aan het omverwerpen van de traditionele instellingen en vestigen een ìNieuwe Wereldorde", een "Wereldregering".

De ingewijden uit de Raad voor Buitenlandse Betrekkingen in Amerika (ook in Nederland worden dergelijke pogingen ondernomen) hebben eveneens aangezet tot wetteloosheid en gebruiken dit weer om algehele kontrole op de politiek en op het wettelijk gezag te krijgen.

De "Verklaring Rechten van de Mens en Burger" van Robespierre werd door de Ingewijden van die tijd gebruikt om steun te vinden voor een zogenaamde "Universele Republiek". De "Verklaring Rechten van de Mens" van de Verenigde Naties wordt gebruikt om steun te vinden voor een universele broederschap, een nieuwe internationale orde, een wereldregering. Het streven van de V.N. om de publiciteitsmedia aan banden te leggen, toont de mogelijkheid tot misbruik hiervan.

De lezer moet zelf maar uitmaken hoeveel van deze vergelijkingen op louter toeval berusten, of dat er "een plan bestaat". Natuurlijk ging ook Robespierre te ver en werd hij met zijn zichtbare medestanders door dezelfde konventie gearresteerd, die hij voor de Illuminati-doeleinden had gemanipuleerd. Op 28 juli 1794 kwam er een eind aan het schrikbewind toen Robespierre op een kar naar de guillotine werd gebracht. Hij verloor zijn hoofd, maar de Jacobijnen hadden niet de bedoeling de kontrole over Frankrijk in paniek op te geven en gingen met dat doel voor ogen door met het aanzetten tot revolutie.

Na Weishaupt's dood opereerden de zichtbare leiders van de Europese Illuminati aanvankelijk vanuit ItaliÎ. Deze groep, de Carbonari werd door de "Onzichtbare veertig" op de barricaden gekommandeerd. De moederloge was de Alta Vendetta en tussen 1830 en 1848 zorgden de invloedrijke agenten ervan voor voortdurende onrust in ItaliÎ en het grootste deel van Europa.

Tijdens deze periode verbeterde de Italiaanse Illuminati de strategie om op hetzelfde moment met twee partijen te werken; de Actiepartij en de Intellectuele partij. De ene partij droeg hoge hoeden, terwijl de andere een gebalde vuist toonde.

Deze strategie is sindsdien zeer veel toegepast en ook nu zien we er voorbeelden van. Zo beschouwt de "Rote Armee Fraction" zichzelf als een duidelijke aktiepartij, een voorloper van het grote leger dat de Westelijke wereld zal bevrijden van imperialisme, kapitalisme en zionisme. Naast deze Duitse aktiepartij bestaan in vele andere landen gelijkgerichte groepen: ItaliÎ, Griekenland, Japan en Zuid-Amerika. De intellektuele partij bestaat in de vorm van allerlei "Internationale komitÈ's ... voor van alles en nog wat".


Het bijzondere feit dat deze opstanden door heel Europa op gelijke voet plaats vinden wijst op de mogelijkheid van een centraal geleide aktievoering.

Onder degenen die namens de Illuminati en haar vele sub-organisaties bezig waren deze opstanden te organiseren, bevond zich ook de in 1818 in Trier geboren Karl Marx. Marx bezocht de universiteiten van Bonn en Berlijn. Hij nam in 1842 het redakteurschap op zich van de "Rheinische Zeitung", die in 1843 verboden werd wegens het militante karakter.

In datzelfde jaar trouwde hij en verhuisde naar Parijs, waar hij in aanraking kwam met verschillende groepen ballingen, waaronder de dichter Heine, de anarchist Bakoenin, de Franse socialisten Blanc, Cabet en Fourier. Al deze groepen waren verbonden met de Grote Samenzwering. Een ervan stond bekend onder de naam ìVerbond der Ballingen" en later als het "Verbond der Rechtvaardigen" (Bund der Gerechten).

Uit Parijs verbannen, ging Marx naar Brussel, waar hij samen met zijn vriend Friedrich Engels hielp bij de opbouw van een nieuw Illuminati-Aktiefront voor de Bund der Gerechten: "De Kommunistische Liga". Twee jaar later werden Marx en Engels door de bovenlaag van de Bond belast met het schrijven van een programma voor hun geheim genootschap. Zij kregen deze opdracht na een aantal andere gegadigden, waaronder Moses Hess, tijdens een vergadering buiten spel gezet te hebben.

Dit programma zou door de Bond gebruikt worden voor de door de Illuminati opgezette revoluties. Het programma werd uitgegeven onder de titel "Manifest van de Kommunistische Partijî, zonder enige verwijzing naar de schrijvers. Dat laatste zou ook niet juist zijn geweest, daar Marx en Engels slechts de theorie en praktijk van de Bond moesten verwoorden.

Het Manifest bevat alle standpunten waarmee andere verlichte samenzweerders zoals Jacobijnen, Babeuf en Hess, Europa reeds bekend hadden gemaakt. In begrijpelijke taal werden de leerstellingen weergegeven, die Adam Weishaupt reeds had opgesteld: afschaffing van het erfrecht, huwelijk en gezin, vaderlandliefde, alle godsdienst, privÈ-eigendom en het bevorderen van een gemeenschappelijke opvoeding voor kinderen door de staat.

Deze plannen van Weishaupt, de Bund der Gerechten, de Kommunisten en vele anderen, stammen in feite af van hetgeen Plato zoveel eeuwen eerder had gezegd. Plato was voorstander van drie soorten revoluties: ekonomische, politieke en godsdienstige. Het is goed in dit verband het beroemde werk van Plato, "De Staat", eens te vergelijken met het Kommunistisch Manifest.


MEESTERBREINEN BLIJVEN BUITEN SCHOT

Spoedig na het verschijnen van het Manifest keerde Marx terug naar Duitsland en nam aktief deel aan de aldaar gevoerde revolutie van 1848. Toen hij ter dood werd veroordeeld, ontsnapte hij naar Londen, waar hij "Das Kapital" schreef en meehielp bij het opzetten van de "eerste Internationale". De aktievleugel van de Grote Samenzwering werd op internationale leest geschoeid, maar het was en bleef een front voor de meestersamenzweerders uit de binnenste kringen.

In het boek 'Wolven in schaapsklederen" van George Edwar Sullivan, vraagt de schrijver zich af waarom Karl Marx door de kommunistische propagandamachine naar voren is geschoven als "de vader van het Kommunisme" en bejubeld wordt vanwege zijn zogenaamde oorspronkelijkheid ten aanzien van het door hem bedachte plan, zoals dat naar voren komt in het Manifest.

Volgens hem is het om de aandacht af te leiden van Marx' status als handlanger en ingewijde van een buiten de wet gestelde bende en om het feit te verdoezelen dat het Kommunistisch Manifest van 1848 louter en alleen een andere naam was voor hetzelfde programma dat tevoren was verworpen en dat andere naamplaatjes kreeg opgeplakt als Illuminisme, Jacobinisme, enzovoort.

De eerder geciteerde Nesta Webster zegt dat dezelfde geheime kring der Illuminati nauw verbonden was met de opzet van de Bolsjewistische revolutie, hoewel van geen van de leidende Bolsjewieken gezegd kan worden, dat ze lid zijn geweest van de binnenste kring, waarvan wordt aangenomen dat deze kring lieden bevat, die tot de hoogste intellektuele en financiÎle klasse behoren en wier namen absoluut geheim blijven. "


DAVID ROCKEFELLER EN DE CFR

Vele gegevens over dit onderwerp komen uit een biografie over David Rockefeller, geschreven door Wilham Hoffman: "David, Report on a Rockefeller". In dat boek wordt erkend, wat vele andere schrijvers altijd al beweerd hebben, namelijk dat de eliteclub de "Council on Foreign Relations" (Raad voor Buitenlandse Betrekkingen), de CFR, en de huidige Illuminati achter alle pogingen tot de vorming van een wereldregering zitten, ook achter de kommunistische en fascistische.

Hoffman bevestigt op een andere wijze opnieuw, wat door de CFR-professor Caroll Quigley in zijn boek "Tragedy and Hope" al jaren geleden is toegegeven: De superbankiers kontroleren ook de kommunistische landen. Sinds jaren is David Rockefeller voorzitter van het bestuur van de CFR Èn van de Chase Manhattan Bank. En als zodanig is hij ook de inspirator en leider van de Illuminati, de Trilaterale Kommissie en de Ronde Tafel Konferenties. Zijn streven is: een monopoliepositie op alle posten.

Maar... ook de David Rockefellers worden gedreven. Geen enkel genie kan op eigen kracht klaarspelen wat David Rockefeller bereikt heeft. Uit een groot aantal bewijzen, verzameld door een groep mensen die stuk voor stuk hun verantwoordelijkheid kennen en op hun beurt toegang hebben tot de geheimste bronnen, mogen we vaststellen dat de grote man achter de schermen zowel van de Round Table Conferenties, de Trilaterale Commissie en de CFR, David Rockefeller heet. Aldus een artikelenreeks in "American Opinion".

Hij werd geboren in 1915 als zoon van John D. Rockefeller II en een dochter van de Amerikaanse Senator Nelson Aldrich, die in 1913 een groot aandeel had in het aannemen van een wetsontwerp in de Amerikaanse Senaat. Deze wet riep het Federal Reserve System in leven, Amerika's Centrale Bank en de volledige beheerser van de geldvoorraad in de Verenigde Staten. Hierdoor kwam -in strijd met de grondwet- de macht over het geld, dat in handen van het Congres behoort te zijn, terecht bij een kleine groep partikuliere bankiers, 12 in getal, waarvan de Chase Manhattan Bank van Rockefeller de leiding heeft.

In 1945 werd David Rockefeller, die als organisatorisch en financiÎel genie gold, de belangrijkste bestuurder van de Chase Manhattan Bank, die door fusie en andere manipulaties grotendeels in Rockefellers handen was gekomen. Deze bank wordt algemeen als de belangrijkste ter wereld gezien en heeft duizenden filialen in 30 landen.

De macht van deze bank -dus van de machtigste leiders- is zo groot, dat hij alle grenzen overschrijdt, regeringen maakt en breekt, oorlogen doet beginnen en eindigen, ondernemingen en concerns "tussen Rome en Bangkok" -om met het weekblad "Time" te spreken - doet opstaan en verzinken, kortom een invloed heeft die op iedere wereldbewoner direkt of indirekt inwerkt.

Sinds 1973 staat er in het hartje van Moskou -het adres zegt het reeds: Karl Marxplein no. 1 - een door David Rockefeller zelf geopend filiaal van de Chase Manhattan Bank.

E. Smit schrijft in "Oost-West een schijntegenstelling": "Tesamen met Amerikaanse kommunistisch-gezinde industriÎlen als Cyrus Eaton en Armand Hammer, bouwde Rockefeller onlangs in Rusland hotels, aluminium-, rubber- en glasfabrieken. Alle Amerikaanse patenten, ook die betrekking hebben op belangrijke vindingen voor de oorlogsindustrie gaan via Rockefellers bemiddeling en financiering naar de USSR".

ìAmerican Opinion" vermeldt dat de financieringen van de beruchte graanleveranties, de bouw van grote fabrieken, enzovoort, door de Chase Manhattan Bank geschiedt.

Inmiddels hebben nuchter rekenende Amerikanen ontdekt, dat al deze nieuw ontstane handel onder meer met het Oostblok, de "Firma Rockefeller" kapitalen aan rente opbrengt.

Het is duidelijk, dat mensen die tot de rijksten der aarde behoren, zich niet zo druk behoeven te maken, als het alleen om geld ging. Er moet iets anders zijn dat hen tot voortgang drijft. En dat is het andere "artikel" -n· geld- dat velen in zijn ban houdt: Macht, super-macht, wereldmacht. Als er een wereldregering komt, dan ...daarvan de leiding te hebben, zonder rivalen, zonder konkurrentie...


DE INVLOED VAN DE CFR

De Council on Foreign Relations streeft zoals we zagen, naar invloed in beide grote Amerikaanse partijen, zodat zij uiteindelijk de presidentskandidaten van beide partijen kan beinvloeden.

In principe zou het nu reeds mogelijk zijn, dat het bij een presidentsverkiezing in Amerika zou gaan om de keuze tussen twee leden van de CFR, die slechts in schijn verschillende programma's aan de kiezers voorleggen. Wie ook gekozen wordt: de gekozene zal zich in het Witte Huis slechts kunnen handhaven door de CFR-politiek te volgen.

Dit verklaart veel van de opvallende niet-veranderde politiek van Amerika ten opzichte van bijvoorbeeld het kommunisme, ondanks de presidentswisselingen. Wat de kandidaat vÛÛr zijn verkiezing ook aan opmerkingen geuit heeft op de werkkwijze en gedachtenwereld van de zittende president of van zijn konkurrent, zodra hij zijn ambt aanvaard heeft, zet hij onveranderd de politiek van ÈÈn stap vooruit, gevolgd door twee stappen achteruit van zijn voorganger voort. Waarom?

Omdat de CFR het kommunisme niet werkelijk bestrijden zal, maar de tweespalt en spanning, die de Oost-West-tegenstelling oproept, bijzonder goed kan gebruiken om het nut en de noodzakelijkheid van een wereldregering aan te tonen, die immers "met sterke hand" aan al deze onrust en oorlogsdreiging een einde zal maken.

De samenwerking van de CFR met de kommunistische en half-kommunistische organisaties, welke laatsten immers konstant de gevestigde orde aanvallen, laat zich op dezelfde wijze verklaren.

Hoe meer verwarring, rellen, klassenstrijd, rassenstrijd en internationale spanningen, hoe gemakkelijker en sneller de bevolking rijp wordt gemaakt voor de roep: "Geef ons een wereldregering, die boven de partijen staat en die aan al deze onrust en ellende met krachtige hand een einde maakt". Deze geluiden worden nu al reeds meerdere malen gehoord..

Een aktief lid van de CFR, P. Bloomfield, schreef in 1962 al: "Indien wij het kommunisme op grote schaal zouden bestrijden, zou het Westen zijn stimulans verliezen om te komen tot een wereldregering. Amerika "bestrijdt" wel het kommunisme, maar zal het nooit verslaan, wel steunen.

In feite werd de CFR geboren uit het zogenaamde trauma van 1920. Toen verwierp de Senaat de toetreding van de Verenigde Staten tot de Volkenbond, waarbij het doel van de voorstellen was, dat Amerika, zich daaraan ondergeschikt zou maken. Teleurgesteld, maar niet verslagen gingen Edward Mandell House en zijn vrienden over tot het oprichten van de CFR. Het doel bleef hetzelfde: Te komen tot een wereldregering die, zo niet door de Volkenbond, dan toch via een andere organisatie tot stand gebracht moet worden. Is de CFR nu een verlengstuk van de Amerikaanse regering, of omgekeerd?

De CFR ging steeds verder met machtsuitbreiding, het werd Amerika's onzichtbare regering. Het is met behulp van deze organisatie en via belastingvrije stichtingen, universiteiten en regeringsdepartementen dat deze internationale samenzwering naar buiten toe de binnen- en buitenlandse politiek van de Verenigde Staten meer dan 50 jaar heeft beheerst.

Bovendien hadden zij door een consortium van 12 banken -alle onder invloed van de CFR, het beheer van de Federal Reserve Trust (vergelijkbaar met de Nederlandse Bank) in handen gekregen, zodat zij in feite de koers van de dollar bijvoorbeeld konden bepalen, maar bovendien miljarden aan leningen konden verstrekken. De Chase Manhattan Bank van David Rockefeller heeft hierin de leiding, en Rockefeller is (uiteraard) dan ook de voorzitter.

De CFR is een gesloten groep van intellektueel begaafde figuren, die wereldpolitiek in het groot menen te moeten bedrijven. De ruim 1000 leden bestaan uit politici, ex- of toekomstige presidenten van Amerika, ministers, senatoren, bankiers, groot-industriÎlen, leiders van grote kranten, weekbladen, radio- en T.V.-omroepen, uit ekonomen, filosofen, enzovoort. (Boeken die dit onderwerp aankaarten, noemen ook jaarlijks de namen van de leden, evenals die van de Trilaterals).

Het belangrijkste doel dat de CFR nastreeft komt in het kort hierop neer: Men wil wereldvrede door te ijveren voor een wereldregering.

Ook de Verenigde Naties, een geesteskind van de CFR, moet de CFR dienen in het vestigen van die wereldregering. Men heeft inmiddels bereikt dat de CFR voor alle hoge en belangrijke posten in een Amerikaanse regering, reeds aanwezige leden kan "leveren", die in dergelijke funkties bij voorbaat volledig ingewerkt zijn (o.a. Kissinger, Mondale, Brzezinski, enzovoort). Elke president heeft een "man achter de president" als voornaamste adviseur van het Witte Huis. Wilson had de geheimzinnige Kolonel Edward Mandell House, Roosevelt de beruchte Alger Hiss, Kennedy stond onder sterke invloed van McGeorge Bundy en Arthus Schlesinger Jr., Johnson werd dagelijks geadviseerd door Whitman Rostow, terwijl de namen Kissinger en Brzezinski nog vers in het geheugen liggen.

Het is duidelijk dat geen Amerikaanse president iets kan klaarspelen zonder direkte of indirekte medewerking van de CFR, Amerika's onzichtbare en nietgekozen regering.

Ofschoon de CFR als geheel het middelpunt vormt van de samenzwering en praktisch gesproken leiding geeft aan de aktiviteiten van de binnenste cirkel, gaat zij toch in het geheim te werk. De CFR vermijdt openbaarheid en de leden moeten zweren (beloven), van hetgeen er op de konferenties behandeld wordt niets aan het publiek prijs te geven.

De CFR heeft een officieel ledental van ongeveer 1400 personen. Een van de voornaamste oprichters was niemand minder dan de eerder genoemde Kolonel Edward Mandell House. Hun invloed breidde zich steeds meer uit. Om een voorbeeld te noemen: Een feit is dat de CFR de Amerikaanse regering voorzag van het eerste georganiseerde begin van een naoorlogse planning.

Het ontbrak de Amerikaanse regering aan geschikte middelen om een departement dat zich zou bezighouden met de planning, op te zetten. De CFR telt de grootste genieÎn en geleerden onder haar leden. Een denktank zou men het kunnen noemen.

Men liet de CFR (als buiten-parlementair lichaam) een begin maken met het werk, onder de voorwaarde dat haar organisatie -zodra dit mogelijk was- aan de staat zou worden overgedragen. Met behulp van de Rockefeller Foundation richtte de CFR in december 1939 vier los van elkaar staande planning-groepen op, te weten

veiligheid en bewapening

ekonomie en planning

politiek

territoriale zaken

Deze vier groepen zouden elk 12 mensen omvatten, waaronder onderzoekers van het hoogste kaliber. In 1943 werd een vijfde planningsgroep aan het State Department toegevoegd, die zich zou bezighouden met de problematiek van de regeringen in ballingschap uit bezet Europa.

Het blijkt verder dat de CFR een enorme rol heeft gespeeld bij het samenstellen van het Handvest der Verenigde Naties. Alger Hiss, die pas 8 jaar na de oorlog als aktief kommunistisch spion werd aangeklaagd, verwierf via de CFR belangrijke funkties bij het Departement van Justitie. Eenmaal in het State Department werd hij alras direkteur van de afdeling voor sociale politieke zaken en had hij de leiding van alle na-oorlogse planning, waarvan het belangrijkste was de oprichting van de Verenigde Naties (zie hiervoor vooral: ìNone dare call it Treason" van J.A. Stormer).

Samen met de Amerikaanse minister Stettinius (ook CFR-lid) stelde Alger Hiss in samenwerking met en onder het goedkeurend oog van Andrei Gromyko het ontwerp van het Handvest van de Verenigde Naties samen, dat op 21 juni 1945 door het oprichtingskomitÈ te San Francisco werd aangeboden. Het feit dat de Verenigde Naties in hoofdzaak door CFR leden en kommunisten werd opgericht, geeft op zichzelf al te denken. Het zwakste punt hierin is wel het befaamde ÈÈn-land-ÈÈn-stemsysteem, waardoor de linkse invloed met de dag groeide (onder andere Afrika).

Alger Hiss was kommunist Ën CFR-lid. Het gemeenschappelijk doel is het vormen van een wereldregering. Hij werd ongeveer 8 jaar na Yalta ontmaskerd als een notoire kommunistische spion. Over Yalta gesproken, de zieke Roosevelt liet zich adviseren door een zogenaamde braintrust, een groep van de knapste koppen uit Amerika, uiteraard voornamelijk bestaande uit CFR-leden, waarvan deze Alger Hiss voorzitter was. Op de konferentie te Yalta werd Hongarije, Tsjechoslowakije, Polen, Estland, Letland en Littauen zonder meer aan Rusland uitgeleverd op advies van de CFR-braintrust.

De CFR beheerst van achter de schermen heel de Verenigde Staten. Onder CFR-leden zijn ook direkteuren en journalisten van de voornaamste kranten en tijdschriften van Amerika, ook de direkteuren van de Ford Foundation en het Carnegie Fund horen hierbij (zie boeken van Gary Allen en John A. Stormer).

John F. McManus schrijft in "The Insiders" dat de CFR vanaf haar oprichting in 1921 mensen met grote macht en invloed begon aan te trekken. Hieronder waren ook de presidenten Hoover, Eisenhower, Johnson. Nixon, Kennedy, Carter, de ministers van buitenlandse zaken Stettinius, Acheson, Dulles, Herter en Rusk, een groot aantal mensen uit het kabinet van de presidenten, de Federal Reserve Board, ambassadeurs, leden van het Hooggerechtshof, de Hoge Raad en de presidentiÎle adviseurs. Voor hun doel veelbelovende figuren worden door de CFR/TrilateraIe Commissie aangetrokken om te worden "opgeleid" in de Internationale Socialistische sfeer, om "gebruikt" te kunnen worden als "ze" daarvoor de tijd rijp achten.


DE TRILATERALE COMMISSIE

De zogenaamde Trilaterale Commissie is een instelling van CFR's voorzitter David Rockefeller en wordt gebruikt als werktuig van deze beweging. De doelstelling vindt men aangetekend in het officiele tijdschrift "Trialogue" van de CFR. (Tri staat voor Drie en Lateral voor zij- (of ver-) takking):
"De Trilaterale Commissie werd gevormd in 1973 door partikuliere personen in West-Europa, Japan en Noord-Amerika, teneinde de samenwerking te bevorderen inzake problemen die deze drie gebieden gemeen hebben. Ze wil de publieke opinie bekend maken met deze problemen en stelt voor deze gezamenlijk op te lossen".

Vrij vertaald wil dit zeggen dat het doel van de CFR is Japan, Canada, de Verenigde Staten en de EEG te verenigen tot een socialistisch wereldsysteem, dat de gehele wereld moet gaan beheersen.
De Trilaterale Commissie werd opgericht door het vasthoudend manoeuvreren van David Rockefeller en Zbigniew Brzezinski. Rockefeller, voorzitter van de machtige Chase Manhattan Bank, direkteur van talloze multinationale corporaties, fondsen en instellingen, is zoals we zagen reeds lange tijd de centrale figuur van de mysterieuze CFR.

In 1970 schreef Brzezinski, een intieme relatie van David Rockefeller en in die tijd professor te New York, een boek dat getiteld was "Between Two Ages" (tussen twee eeuwen). In dit boek roept Brzezinski op tot het vormen van gemeenschappelijke betrekkingen tussen de USA, West-Europa en Japan, met zijdelingse banden die zich moeten uitstrekken naar de meer ontwikkelde kommunistische landen. Samen met Brzezinski lanceerde Rockefeller de Trilaterale Commissie om dit idee gestalte te geven.

In dit boek toont Brzezinski dat zijn gedachten parallel lopen met die van de oorspronkelijke oprichter van de CFR Edward Mandell House. En hij laat duidelijk uitkomen wat hij zich tot doel heeft gesteld: Een Wereldregering.

De ledenlijst van de Trilaterale Commissie bevat nu 80 Amerikanen, 10 Canadezen, 90 West-Europeanen en 75 Japanners. Toen Carter president werd van de Verenigde Staten, benoemde hij op de drie belangrijkste posten in zijn kabinet: Cyrus Vance, W. Michael Blumenthal en Harold Brown, die alle drie, behalve dat zij tot de Trilaterale Commissie behoren, ook nog lid zijn van de CFR. Onder de leden die door president Carter werden benoemd, bevinden zich onder meer Zbigniew Brzezinski als Nationale Veiligheids Adviseur, Andrew Young als (inmiddels ex-) ambassadeur bij de V.N., Richard N. Gartner als ambassadeur in ItaliÎ en Henri Kissinger (met speciale bevoegdheden).

John McManus (in dienst van de John Birch Soc.), die zich specialiseert in het brengen van objektieve voorlichting (is: nieuws dat ons onthouden werd) schrijft: "Het effekt dat de CFR en de Trilaterale Commissie op de ontwikkelingen in ons land (V. S.) hebben is niet moeilijk te zien. Onze regering handelt niet langer meer in het belang van het land: Amerika is niet meer in staat een oorlog te winnen en wordt doorlopend door internationale afspraken, verdragen en konventies tot onmacht gedwongen. Haar leiders hebben een welhaast onbeschaamde voorkeur ontwikkeld voor de Sovjet Unie, Cuba en China, in een poging om het door hen gestelde doel -de wereldregering- dat altijd het gestelde doel van het kommunisme is geweest, te kunnen realiseren".

Zelfs het woord "Commission" is misleidend, aangezien het gewoonlijk geassocieerd wordt met adviesgroepen op regeringsniveau, tenzij we het kunnen zien als een arm van een regering -een onzichtbare regering.

David Rockefeller, stichtte samen met zijn adviseurs deze elitegroep, waarvan hij de 250 leden met zorg had uitgekozen. Oppervlakkig gezien tracht deze groep alleen maar goede dingen te doen en een positieve bijdrage te leveren voor de oplossing van de wereldproblemen.

De Tritaterale Commissie vergadert als regel tweemaal per jaar "om problemen te bespreken", zoals de monetaire situatie in de wereld, ekonomische- en militaire vraagstukken. Maar mensen die achter de schermen hebben gekeken, beweren dat het werkelijke doel is: Alle politieke sleutelposities in handel en regeringen te bezetten en de vrije wereld te verenigen tot een soepel funktionerende socialistische wereldregering.

Carter en Brzezinski schreven naar de vergadering die in Tokio gehouden werd, en die ze zelf niet konden bezoeken door bezigheid in het reorganiseren van het Witte Huis, een brief waarin de strekking van beide was: "Het streven naar een rechtvaardige Nieuwe Wereld Orde". Dit is de filosofie waarvan de Trilaterale Commissie uitgaat. Brzezinski's boek is maar weinig bekend, evenals indertijd het geval was met Hitler's 'Mein Kampf. Maar we kunnen erin lezen hoe de Trilaterale braintrust op pad wordt gestuurd. Zij organiseert in de geindustrialiseerde landen de komende Computer Maatschappij, de geldloze maatschappij, waarmee het leven en welzijn van de mensen wordt bestuurd (The Cashless Society).

In dit laatste vinden we de kritische kern. Hierin vinden we de drijvende kracht binnen de Trilaterale Commissie. Het zijn de gigantische multinationale maatschappijen -vertegenwoordigd in de betrokken groepen, die profiteren van Trilaterale politiek en aktiviteiten. Gladde akademici als Brzezinski, Gardner, Allison, McCracken, Henri Owen, etcetera leveren de filosofische rechtvaardiging voor exploitatie van de wereld.

Om invloed te kunnen uitoefenen op het tegenwoordige internationale systeem, hebben Trilateristen een langlopend plan uitgedacht, waarvan de voornaamste punten zijn:

Het vormen van een kommissie van politici, die in de drie aangesloten gebieden de ekonomische en politieke betrekkingen met de derde wereld en de landen van het Oostblok moeten ko–rdineren. Een vredespolitiek, die tracht te komen tot vermindering van kernwapens en verkleining van de legersterkte en die tot elke prijs een oorlog tracht af te wenden, ook al zou dit betekenen het bezwijken voor vijandige dreigementen en het prijsgeven van bondgenootschappen. (De V.S. hebben al stappen in deze richting gedaan door het vrije China (Taiwan) de rug toe te keren en toe te laten, dat Rusland militaire bases onderhoudt op Cuba). Het herstruktureren van drie internationale ekonomische instellingen:
Het Internationale Monetaire Fonds (IMF)
De algemene overeenkomst betreffende handel en tarieven (GATT)
De Wereldbank
De struktuur van de Trilaterale macht is als een pyramide. Zij vormt als het ware de werkmaatschappij van de CFR. Aan de top bevindt zich de FinanciÎle Broederschap, dan het Uitvoerend KomitÈ (in Amerika), daaronder de Trilaterale Commissie in Amerika, Europa en Japan. Daaronder de kernlanden en aan de bodem de tweede, derde en vierde wereld. De Washington Post beschrijft dit als volgt: "Trilateristen zijn geen drie-zijdige mensen, zij zijn leden van een partikuliere, hoewel geen geheime internationale organisatie, samengesteld door David Rockefeller, teneinde de dialoog tussen West-Europa, Japan en de V.S. te bevorderen. Maar er is toch iets bijzonders aan de hand met de T.C. De president van de V.S. is er lid van, evenals de Vice-President en de staatssekretarissen van defensie en financiÎn en vele andere, die de buitenlandse politiek van Amerika bepalen voor de komende jaren" December 1980 benoemde President Reagan de top van zijn kabinet als volgt: Vice President George Bush Secretary of State Alexander Haig Secretary of Defense Casper Weinberger Secretary of Treasure Donald T. Regan Secretary of Commerce Malcolm Baldrige CIA-Director William J. Casey

Haig, Weinberger, Baldrige en Casey zijn leden van de CFR, volgens het rooster van 30 juni 1981. Donald T. Regean komt niet voor op de lijst van 1981, wel als lid volgens de lijst van 30 juni 1980. Reagan's Vice-President George Bush, was lid van zowel de CFR als van de Trilaterale Commissie. Weinberger wordt in de lijst van 20 november 1979 genoemd als lid van de Trilaterale Commissie. We weten dat beide beheerst worden door David Rockefeller.

In "CFR tightens Its Grip" van Phoebe Courtney lezen we: "Het doel van de Trilaterale Commissie is het bevorderen van de effektieve samenwerking tussen en ten behoeve van alle landen, wat ook hun politieke systemen mogen zijn"; hetgeen betekent ook samenwerking met Amerika's vijand de Sovjet Unie.

"De CFR en Tril. C.", zo gaat het boek verder, "vormen derhalve een internationaal ge–rienteerde groep, die internationalisme stelt boven nationalisme (in dit geval ook Amerikanisme)".

De Amerikaanse ekonomische politiek zal derhalve ingepast worden in het internationaal ekonomisch handels- en industriÎel systeem, zoals die door de CFR "bevorderd" wordt.

Ook hier is de lijst van de CFR-infiltratie onbegrensd. 20 Oktober 1981 herstelde Reagan de "Advieskommissie voor buitenlandse betrekkingen en benoemde Anna Armstrong als voorzitter en Leo Cherne als vice-voorzitter. Beiden zijn lid van de CFR.

Het was voor velen een teleurstelling dat Reagan eind 1981 Sol Linowitz, die onder Carter zo gefaald had, tot ministeriÎle consultant in ArabischIsraÎlische zaken benoemde.

Linowitz bemiddelde in de rampzalige Panamaovereenkomst met het Marxistisch regiem in Panama, waarbij Panama's diktator Torryos weigerde de leningen terug te betalen.

In verband hiermee zegt Gary Allen in "American Opinion" van januari 1982: "Ronald Reagan was terecht tegen de Panama-overeenkomst. Niettemin stond hij toe dat Linowitz door Haig voorgesteld en benoemd werd als konsultant in Arabisch-IsraÎlische zaken".

"The Independent American" schrijft: "De CFR heeft nog steeds de macht in handen". In 1962 reeds schreef Phoebe Courtney haar eerste boek over de invloed van de CFR. Het was getiteld "Amerika's niet-gekozen regering". Dit werd gevolgd door zeven andere boeken over dit onderwerp. Zij heeft in totaal 16 boeken geschreven. In januari 1980 waren er meer dan 600.000 van verkocht. Hieruit zou moeten volgen, dat menig Amerikaan op de hoogte zou moeten zijn van de "regering achter de regering", maar in de praktijk blijkt dat nogal tegen te vallen.

De naam van Harry Dexter White mag niet onvermeld blijven. De ongetwijfeld geniale man van Russische afkomst die in Amerika zijn naam van Weiss in White had laten veranderen, had op de Harvard Law School zijn opleiding genoten. Vele jaren was deze man onder het Roosevelt-regiem in feite minister van financiÎn. De officiÎle minister, Henri Morgenthau danste geheel naar de pijpen van deze man.

In 1946 benoemde president Truman, White, nadat de direkteur van de FBI, de integere Edgar Hoover, de president over de politieke onbetrouwbaarheid van White volledig had ingelicht, tot een topfunktie bij het Internationaal Monetaire Fonds, White's eigen geesteskind. Omstreeks 1950 werd hij als Sovjet-agent aan de kaak gesteld.

Wanneer men alom in de wereld en juist in de laatste tijd, tijdens de "Vredesweek" zoveel idealistische beschouwingen leest over super-nationale instellingen als Wereldbank en IMF en de VN, bedenke men wat deze instellingen door CFR-leden met dubieuze achtergronden gesticht werden.

De grondslag van de VN werd immers in 1943 in Amerika gelegd op de Dumbarton-Oaks-konferentie waar Alger Hiss de leidende figuur was. De grondslag van de wereldbank IMF werd in dezelfde tijd gelegd op de Bretton Woods-konferentie, met Dexter White als drijvende kracht. Beiden werden zeven jaar later met overtuigende bewijzen ontmaskerd als Sovjet-agenten. Beide heren waren ook sleutelfiguren in de CFR.

Het boek "Trilaterals over Washington" geeft onder andere een lijst van leden van de uitvoerende raad en komt tot de konklusie dat David Rockefeller inderdaad die raad domineert en derhalve ook de Raad zelf.

Wij kunnen konkluderen dat de Trilaterale Kommissie:

gesticht is door David Rockefeller;

de leden werden gekozen door D.R., samen met een kleine groep van vier assistenten; en

voor een groot deel werd gefinancierd door D. R. en een paar Foundations waar hij een vinger in de pap heeft.

Dat boek geeft ook de namen van de leden in Noord-Amerika en Japan. Voor Nederland zien we vermeld: E.K. den Bakker, voorzitter van , K. Fibbe, voorzitter van de Overzeese Gas- en Elektriciteitsmaatschappij, Rotterdam, Ivo Samkalden, ex-burgemeester van Amsterdam, Max Kohnstamm, direkteur van het Europese Universiteits-instituut, John Loudon, voorzitter Raad van Bestuur , Th. M. Scholten, voorzitter van de Beleggingsmaatschappij en E. Wellenstein. Dr. v.d. Wal is blijkens zijn eigen mededeling in een recent persbericht lid van de Raad van Bestuur van de Chase Manhattan Bank.

Toch komen de schrijvers van het tweede deel van "Trilaterals over Washington" tot de konklusie dat de Tril. Kom. niet nadrukkelijk uit is op het kreÎren van een wereldregering. Dat wordt achteloos overgelaten aan andere organisaties waarin we vele leden van de T.C. aantreffen.

De T.C. is toegewijd een nieuwe ekonomische Orde te scheppen, in plaats van een politieke wereld Orde. Maar uiteraard zijn er indirekt vele onderlinge relaties.

Ook kan men de T.C. in zichzelf geen samenzwering noemen. Zo gezien opereert zij -naar zij zelf beweren- in het volle daglicht. Maar het zou verbazing wekken als zij de doelstelling van de stichter niet zouden kennen en onderschrijven.

Tevoren had de Chase Manhattan Bank samen met zijn relatie, de Naradny Bank de bouw van een vrachtwagenfabriek in Rusland, in Gorki in 1968 gerealiseerd, evenals de medewerking aan de Leen- en Pacht-overeenkomst. Ook in 1968 was de zogenaamde "Fiat-Deal" en een plan om in Volvograd een nog grotere fabriek te bouwen. Dean Rusk en Walter Rostow vertelden het Congres en het Amerikaanse publiek dat het om "vreedzame handel" ging hoewel er niet veel fantasie voor nodig is om te weten dat je vrachtwagens ook voor militaire doeleinden kunt gebruiken, zoals de piloten boven Vietnam konstateerden.


In 1972 ontvingen de Sovjets uitrusting en technische kennis uit het Westen om de grootste zware . truck-fabriek ter wereld te bouwen -de Kama Fabriek. In de Fiat-deal was ook begrepen het bouwen van een grote fabriek van luxe wagens.

De lijst is eindeloos en varieert van micro-chips tot komputers en van strategische metalen tot elektronische rekenapparatuur en van graan tot financiÎle manipulaties. De aanvoer gaat ook nu nog, van officiele kanalen tot smokkelwaar, gewoon door.


DE BILDERBERGERS

Zeer recent hebben we ook in Nederland kennis kunnen maken met de macht achter die Round­Table-groepen, met name in de zogenaamde Bilderberg-Konferentie. Tot de leden behoort de elite uit de zakenwereld, het bankwezen, de regeringen en intellektuelen. Invloedrijke wereldleiders zijn in vele gevallen ook lid van de CFR en de Trilaterale Kommissie, waarover later meer.
De leiding berustte als steeds bij dezelfde internationale kommissie, maar Prins Bernhard werd als voorzitter gedoodverfd. Toen de leiding achter de schermen de indruk kreeg dat de Bilderberg-groep min of meer een eigen leven zou gaan leiden, werd besloten deze te rekonstrueren. Prins Bernhard werd op de nu bekende manier op een zijspoor gezet en kon de reorganisatie doorgevoerd worden.
In 1980 werd de 28e Konferentie van de Bilderbergers gehouden en wel in Duitsland. De leiding berustte als steeds bij dezelfde internationale kommissie, maar nu maakte de oudere garde plaats voor jongere leiders, die een belangrijk reorganisatieplan zouden moeten uitwerken. Men had dit kunnen weten, want tevoren reeds was de zogenaamde Trilaterale Kommissie opgericht, met vele vertakkingen, die de belangrijkste plaats zou overnemen.
De CFR, de Bilderbergers, de Trilateristen, ze hebben allemaal ÈÈn ding gemeen, het zijn min of meer geheime genootschappen. Invloedrijke wereldleiders zijn in vele gevallen lid van al deze drie internationale organisaties.
Het is lange tijd moeilijk geweest iets te weten te komen over de Bilderbergers, zo dicht was hun sluier van geheimhouding. Ieder wie men ernaar vroeg, verklaarde onbekend te zijn met het bestaan van een groep, die de naam draagt van "Bilderbergers". Maar de Bilderbergers bestaan inderdaad, hoewel de laatste tijd iets minder geheimzinnig, zijn hun perskonferenties schertsvertoningen. Ze zijn nauw verbonden met de CFR en de daaruit voortgekomen Trilaterale Kommissies.
De Bilderbergers beperken hun "binnenste cirkel" tot ongeveer 100 man. Deze 100 met zorg gekozen mensen worden ieder jaar uitgenodigd voor een ontmoeting op een niet naar buiten bekend gemaakte plaats waar gekonfereerd wordt over de te volgen strategie. De eerste geheime ontmoeting had plaats van 29 tot 31 mei 1954 in het Bilderberg-hotel in Oosterbeek, waaraan de groep de naam ontleende.
Salem Kirban schrijft, dat ondanks de indrukwekkende namen van de 100 deelnemers, grote dagbladen het vermelden van deze jaarlijkse gebeurtenis stÈeds weten te ontwijken. De geheime kode van de Bilderbergers werkt perfekt. De vergaderingen zijn steeds gesloten voor publiek en verslaggevers. De besluiten worden niet bekend gemaakt. Tot de deelnemers behoren nochtans de kopstukken van de grote wereldpers.
De vragen die velen zich steeds weer stelden, zijn deze: Zijn regeringsfunktionarissen, die lid zijn van de CFR en de Ronde Tafel-Groepen zich bewust dat zij deel hebben aan een organisatie die streeft naar wereldheerschappij? Zijn ze bezig de weg te bereiden voor de wereldbeheerser? Als dat niet het geval is, waarom dan die geheimzinnigheid? Waarom dan een beperkt lidmaatschap, dat alleen toegankelijk is voor mensen, die macht in handen hebben of proberen te krijgen via de politiek, via volledige geldkontrole en via de massa-media? Is het een samenzwering? En zijn de Bilderbergers daar bij betrokken? Of is het alleen maar de zoveelste groep van zogenaamde weldoeners, die door anderen gemanipuleerd worden? In deze tijd ontwikkelen de gebeurtenissen zich zo snel, dat het antwoord wellicht spoedig gegeven kan worden.
Zeker is, dat de Bilderberg‑konferentie evenals de Trilaterale Kommissies geleid en beheerst worden door de Council on Foreign Relations, de CFR.
Het is heel opmerkelijk dat niet alleen in Nederland, maar ook de doorsnee Amerikaan nooit van de CFR heet gehoord. Toch is het de onzichtbare regering van Amerika.
Wat ons ernstig moet stemmen is het feit dat de verborgen machtsstruktuur van het internationale bankierswezen een geweldige invloed uitoefent op de publieke opinie van de Verenigde Staten, doordat het vrijwel volledige macht heeft over het hoger onderwijs en het grootste deel van de massa-kommunikatie-middelen.
Het menselijk brein is als een komputer. Hoe efficiÎnt het ook moge zijn, de betrouwbaarheid ervan is afhankelijk van de gegevens die erin worden gebracht.
Als het mogelijk is de betrouwbaarheid van deze gegevens te bepalen, dan is het - hoe intelligent een persoon ook moge zijn - zeer wel mogelijk de mensen zo te programmeren dat ze al beginnen te lachen als je het woord samenzwering noemt. Zo kunnen kontroleerbare informaties als zinloze fantasie worden afgedaan.




BESTAAT ER EEN WERELDWIJDE SAMENZWERING

De opvatting als zou er een samenzwering in de geschiedenis der mensheid bestaan, is een niet algemeen aanvaarde zienswijze. Veelal schrijft men gebeurtenissen en ontwikkelingen toe aan bepaalde wetmatigheden in de geschiedenis (de geschiedenis herhaalt zich) of aan toevallig aan de macht zijnde personen.

Zowel het socialisme/ kommunisme, als het fascisme/ nationaal-socialisme onderscheiden hun vijanden. Voor de socialist/ kommunist is dat de wereld van het kapitaal, voor de fascist/ nationaal-socialist is dat de wereld van het internationaal kapitaal als vijand van iedere vorm van nationalisme.

De vele gebeurtenissen die elkaar in deze tijd zo snel opvolgen, met inbegrip van onrust- ontevredenheid, gevoel van onbehagen, demonstraties, enzovoort doen de vraag rijzen of dat allemaal toevallig is, of dat het een onderdeel vormt van een "Groot Plan".

Men vindt in deze merkwaardige, voor de meesten onzer onbekende wereld een opvallend duidelijk terugkerend patroon: Een kleine groep lieden, die wereldmacht nastreven, weten om zich heen een groot aantal goedwillende, soms zelfs naiÎf-idealistische, humanitair denkende figuren te verzamelen, die zij voor hun doel gebruiken, zonder dat de slachtoffers maar een flauw vermoeden hebben, welk doel door de leiders wordt beoogd.

Machtsbeluste karakters voelen zich veelal aangetrokken door het geheimzinnige, waardoor dergelijke genootschappen zich kenmerken. Het toetreden tot een dergelijke interessante en mysterieuze club wordt als een eer voorgesteld (en ook als zodanig gevoeld), daar de "novice" verteld wordt, dat slechts "intelligente, progressieve en humanitaire" figuren als lid worden toegelaten en aangezocht.

Marxisme, dat volgens Brz