(ouders van) kinderen met autisme

Dat is inderdaad wel heel snel al.

Het is zo ontzettend lief dat je je druk maakt om sinterklaas, maar ik kan me zo voorstellen dat er ook bij de bleskolk aan sinterklaas gedaan wordt. En tuurlijk, hij zal zijn vriendjes missen, maar hij zal daar ook echt wel leuke jongens en meisjes om zich heen hebben.

Maar een ding moet je toch duidelijk zijn: JIJ BENT NIET EEN STOMME MOEDER
Tuurlijk, het voelt vervelend als je het niet aankan, maar het etiketje stomme moeder zal je nooit opkrijgen.
Als ik kijk hoe jij je inzet voor Chavez, maar ook voor je jongste twee, dan doe je gewoon alles wat mogelijk is.

Ik kan me voorstellen dat je er van schrikt hoor. Het is wel heel snel ineens en ook voor hem idd, weinig kans op voorbereiden, en dan ook nog een Sinterklaas.

Maar ja, ik denk dat jullie toch door die 'zure appel' _{wat een achterlijk understatement} heen moeten bijten...

Maar ik snap dat je je ff niet zo happy voelt hoor.

Ik zou willen dat ik je kon helpen, maar dat gaat zo moeilijk van een afstand.

Ik zou met de psych overleggen hoe je het hem het beste kan vertellen.

quote:

Op donderdag 25 november 2004 13:30 schreef Logician het volgende:
troel: ja ik ga dat zeker vragen als ze straks terugbelt.

Geef me even een seintje als je dat gesprek hebt gehad, dan bel ik je even.

Logician, hier kan je je nooit op voorbereiden, je weet nooit hoe jij je zou voelen als het moment daar is. Natuurlijk valt het zwaar, het is je kind, je wilt het allerbeste voor hem. Diep van binnen weet je dat dit het beste is momenteel. Ik wens je veel sterkte en je bent een supermama!!!!

quote:

Op donderdag 25 november 2004 13:30 schreef Logician het volgende:
brighteyes: ik weet dat we er doorheen moeten, maar omdat ik het allemaal zo gehad had, dacht ik
dat het me minder zou raken.. was ik van overtuigd dat ik het heerlijk zou vinden stom he?
maar het is wel een goed iets, wij hebben een rustpause hij ook en tegelijk word hij 24/7 geobserveerd
met als idee dat ze hem straks beter kunnen begeiden en beter een conclusie kunnen trekken over
voor wat in de toekomst voor hem beter zal zijn.
maar het blijft heel onwerkelijk..

troel: ja ik ga dat zeker vragen als ze straks terugbelt.

Natuurlijk is het superonwerkelijk.

En ik denk ook dat de 'wanhoop' op een gegeven moment zeker een bepaald nut gehad heeft, anders had je nooit aan de bel zullen trekken.

Nu je dat wel gedaan hebt, en weet dat er goede onderzoeken zullen zijn, is er al een klein deel van de zorgen en lasten van je schouders gevallen 'je weet dat er hulp gaat komen en dat het nodig is en dat het niet aan jullie ligt'. En juist omdat dat is gebeurd kan je nu door de wanhoop heen kijken en voelen dat het eigenlijk helemaal niet fijn is om je kind voor 3 weken te missen.
Dat is toch ook logisch. Hoe moeizaam en zwaar en drukkend het ook is. Het blijft wel je kind...

_{Althans, dat is mijn huis-tuin-en-keuken-kijk hier op.}

quote:

Op donderdag 25 november 2004 12:56 schreef Logician het volgende:
Ik word net gebeld door de kinderpsychiater dat er maandag al een plekje is voor chavez in de
bleskolk, dat is een psychiatrisch kinderziekenhuis ter observatie voor 2 a 3wk intern, dus we
mogen hem dan niet meenemen of in het weekend ophalen, het overvalt me heel erg...

ik had een half uur geleden haar net gebeld, omdat het erg lang duurde nadat we een gesprek
hadden gehad hierover.. en ze zei een half uur geleden dat er een lange wachtlijst was..
en ineens belt ze net op, dat het wel heel erg snel is, maar dat er dus v.a maandag plaats is.

En ineens denk ik, kut sinterklaas! we mogen hem dus niet ophalen .. wat stom ineens denk ik
hoe oneerlijk het is dat hij er dan niet bij kan zijn omdat zijn stomme moeder het niet meer aankan
en zit ik hier als een kleinkind te janken achter mijn toetsenbordje..
Ik moet de school nog informeren, en hij moet dus ook tijdelijk naar die interne school dus moet
zijn vriendjes 3wk missen, en ze zouden met sinterklaas allemaal leuke dingen doen, en ik heb
een sint en 2 pieten gehuurd gvd wat ben ik ook een labiel mens

ik kan even helemaal niet blij zijn ... terwijl dit toch is wat wij wilden??

ze belt me zo terug met meer informatie, ivm een intake gesprek en hoe het met school
moet geregeld worden etc..

bleh ik ga even een rol plee papier pakken..

Joh, dat soort dingen mág jij niet meer denken hoor! Het is 3x zo moeilijk om toe te geven dat je hulp nodig hebt dan om het op z'n beloop te laten met als gevolg een uitgeputte (en onmogelijke) moeder en een ongelukkig kind. Je hebt het goed gedaan. Punt.

Natuurlijk is het vervelend dat het nu juist tijdens Sinterklaas moet zijn, maar het is niet anders. Dat moet je je vaak voorhouden, dat zinnetje: het is niet anders. En het feit dat jij hulp hebt gezocht bewijst alleen maar dat jij er het beste van wilt maken!

logician, kan me goed voorstellen dat dit nieuws je enorm overvalt. hopelijk lukt het om het je zoon goed over te brengen, voor hem is het vast ook erg moeilijk. succes ermee en sterkte die komende weken.

Logican. Wat gaat het snel opeens. Fijn dat hij zo snel hulp krijgt (en jullie dus ook). Maar kan me heel goed voorstellen dat het nu opeens wel heeel erg snel gaat.
Je kunt altijd nog tegen chavez zeggen dat sinterklaas een briefje heeft gestuurd dat hij met de kerstman heeft geruild... _{of roep ik nu echt iets heel doms. dat spijt me, is niet mijn bedoeling}
Ik hoop echt dat jullie met elkaar de rust krijgen die jullie verdienen en dat je gewoonweg weer een beetje plezier mag krijgen met elkaar. voor jullie allemaal

Sterkte Logician, voor jullie allemaal. Ik kan me voorstellen dat je je zo verscheurd voelt

He Logican, fijn dat alles zo redelijk goed geregeld gaat. Fijn dat de school ook zo goed meegaat in alles en sinterklaas
succes joh!

Fijn dat Chavez er "goed" op reageert. Leuk dat je toch sinterklaasviering kan doen en wat goed van de meester dat hij Chavez laat vertellen hoe of wat en dat hij de andere kinderen er bij betrekt, denk dat dat voor Chavez heel fijn is. nogmaals sterkte en dikke kus voor jullie allemaal

Hey meis, als er een ding is wat ons hier duidelijk is geworden is het dat je een heel zorgzame en bezorgde moeders bent (tikkie onzeker over haar eigen kunnen misschien), maar absoluut NIETS van het alles wat je hierboven noemt.
Het is even slikken dat je je kind voor drie weken uit handen gaat geven, maar een zomerkamp, uit logeren, of met vriendjes mee op vakantie duurt ook zo lang hoor! Aan het einde van de rit ben ik banger dat je er van baalt dat hij er weer is. Nou ja, dubbel gevoel.. blij aan de ene kant en balen aan de andere. Je zult de andere twee zien opbloeien nu er in huis niet zoveel onrust is en er niet zoveel geschreeuwd wordt. Je zult jezelf voelen opknappen, door minder stress en irritatie (come to think, kan Storm niet gelijk mee )

Ik ben blij dat Chavez er zo luchtig over is. Dat is in ieder geval een stuk minder zorg dan als hij er erg tegenop zou zien. Natuurlijk is het ook wel erg spannend voor hem.

Misschien is het voor Chavez ook wel een enorme opluchting..ik weet nog dat ik naar de lomschool ging en dat echt vanaf de eerste minuut dat ik daar was het voelde alsof er tien zware dekens van mijn schouders werden getild. Ik voelde me heel licht en fijn. Elke keer als ik nu aan school denk, denk ik meteen aan dat gevoel. Gewoon het idee dat ik niet het enige kindje was dat anders geprogrammeerd was en dat leraren je schenen te begrijpen...ooooooo, dat voelde echt heel goed.
Staat er los van dat je moederhart heel wat te verduren heeft deze tijden zeg.....moeilijk hoor.

Ik denk ook een beetje wat toot denkt. Volgens mij is het voor een kind loodzwaar om steeds te moeten vechten met dat "anders" zijn. Zien dat er iets niet goed gaat in hoe mensen op je reageren, maar niet weten wat en waarom. Erkenning daarvoor en wat lucht en ruimte zijn misschien voor hem ook wel heel prettig. Jullie zitten thuis met elkaar al in een bepaald patroon van actie en reactie. Daar kom je niet zo makkelijk meer uit, zeker niet als je zo aan het eind van je latijn bent. Dan ben je alleen nog maar aan het proberen niet te verzuipen. In die "pauze" die eraan komt, kunnen jullie allemaal weer even op adem komen, en eens bekijken hoe het in de toekomst moet. De observaties die daar worden gedaan helpen daar alleen maar in.

Dus lieve Logician, het is heel begrijpelijk dat je je schuldig voelt, maar het is NIET tercht en dat moet je jezelf steeds blijven vertellen. Je laat hier juist zien dat je ontzettend begaan bent, maar even met je handen in het haar zit. Sommige problemen met kinderen zijn nou eenmaal te groot om zelf mee door te blijven modderen. Door je rol, je nabijheid en je liefde als moeder kun je eenvoudigweg sommige dingen niet die professionals wel kunnen. Het is dan veel sterker en vooral in het belang van Chavez en de rest van je gezin om gebruik te maken van de hulp je geboden wordt. Hoe moeilijk dat ook voelt.

Je bent een dappere moeder. Als je dat maar niet vergeet.

Dat heeft Phileine weer eens mooi verwoord.