Zijn er nog meer gevoelige, complexe mensen?

quote:

Op maandag 27 september 2004 15:37 schreef type_29 het volgende:
Dacht je nou echt dat ik jullie plezier wil bezorgen.
Ik zeg gewoon waar het op staat.

Anders ga je ff ergens anders je frustraties lossen.

quote:

Op maandag 27 september 2004 16:14 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Anders ga je ff ergens anders je frustraties lossen.

Waar bemoei jij je nou weer mee.
Heb ik je holmaat beledigd ofsow??

quote:

Op maandag 27 september 2004 16:29 schreef type_29 het volgende:

[..]

Waar bemoei jij je nou weer mee.
Heb ik je holmaat beledigd ofsow??

Wat een lieve user ben jij !

quote:

Op maandag 27 september 2004 16:58 schreef keronia het volgende:

[..]

Natuurlijk wil iedereen als individu gezien worden, maar als je mensen al helemaal niet mag vergelijken en helemaal niet op basis van overeenkomsten uitspraken mag doen dan heeft het geen zin om uberhaupt menswetenschappen te hebben, toch? IEDEREEN generaliseert van stopt mensen in groepjes, NIET OM DE INDIVIDUALITEIT aan te TASTEN, maar om uitspraken te doen over verschijnselen die verder reiken dan alleen 1 persoon. Ik heb niks gezegd dat de individualiteit aantast. En ik word een beetje moe van dat westerse gejammer over individualisme en het "ik moet zelf weten wat ik doe" geklaag, we leven wel in een sociale wereld, niet geheel afgezonderd???

Ik zei niet: "mensen met problemen hebben meer diepgang", wat ik bedoel is dat sommige mensen meer last ondervinden van problemen in hun leven door een grotere gevoeligheid of door indringendere levenservaringen en als ze daar goed mee leren omgaan, dan worden ze sterker en ontwikkelder dan mensen die het wat dat betreft minder heftig hebben in hun leven (natuurlijk vindt iedereeen zijn of haar problemen groot, maar er zijn wel zeker verschillen te vinden).

Uitdagingen zijn positieve interpretaties (of labels) van situaties die anderen "problemen" noemen. Als je het als een uitdaging opvat, dan ga je dus efectiever om met je problemen (zie boven: je ontwikkelt erdoor) dan wanneer je dat niet doet, maar het gaat om dezelfde uitgangssituaties. Stress is alleen maar een gezonde reactie van het lichaam / de geest om aan te geven dat het
teveel belast wordt. Dat signaal is juist handig, want dan kun je veranderen wanneer dat nodig is (een uitdaging dus, als je het goed opvat).

Van problemen wordt je hard, daarom denk ik dat die problemen van jouw geen echte problemen zijn maar aanstellerij.

quote:

Op maandag 27 september 2004 16:29 schreef type_29 het volgende:

[..]

Waar bemoei jij je nou weer mee.
Heb ik je holmaat beledigd ofsow??

Neuh, niet echt beledigd. je komt alleen een beetje zielig over met zulke 'diepzinnige' posts. Ga dan je moeder eikelen ofzo.

quote:

Op maandag 27 september 2004 18:24 schreef type_29 het volgende:

[..]

Van problemen wordt je hard, daarom denk ik dat die problemen van jouw geen echte problemen zijn maar aanstellerij.

Van problemen wordt je hard.......wat zul jij veel vrienden hebben. Niemand vraagt jou om je mening.

quote:

Op maandag 27 september 2004 18:24 schreef type_29 het volgende:

Van problemen wordt je hard..

Van problemen word je hard, niet wordt je hard!

quote:

Op maandag 27 september 2004 18:24 schreef type_29 het volgende:

[..]

Van problemen wordt je hard

Jottem! Worden we dan net zo als jij?

quote:

Op maandag 27 september 2004 18:24 schreef type_29 het volgende:
Van problemen wordt je hard, daarom denk ik dat die problemen van jouw geen echte problemen zijn maar aanstellerij.

Van problemen word je niet hard, van problemen aanpakken word je hard, sukkel.

quote:

Op maandag 27 september 2004 23:53 schreef Manono het volgende:

[..]

Van problemen word je niet hard, van problemen aanpakken word je hard, sukkel.

En dat weet jij?
Je bent zelf een sukkel want dat slaat helemaal nergens op, ik heb geen problemen meer.
Dus ik ben hard en ik vind jou een dom wijf.

[ Bericht 1% gewijzigd door type_29 op 01-10-2004 09:38:42 (manwijf) ]

quote:

Op vrijdag 1 oktober 2004 09:37 schreef type_29 het volgende:

[..]

En dat weet jij?
Je bent zelf een sukkel want dat slaat helemaal nergens op, ik heb geen problemen meer.
Dus ik ben hard en ik vind jou een domme mongool

Iemand in een discussie sukkel en domme mongool noemen, en dan roepen dat je geen problemen hebt. .

ja grappig, doe ff normaal

[ Bericht 77% gewijzigd door DarkElf op 01-10-2004 11:20:51 ]

quote:

Op vrijdag 1 oktober 2004 09:37 schreef type_29 het volgende:

[..]

En dat weet jij?
Je bent zelf een sukkel want dat slaat helemaal nergens op, ik heb geen problemen meer.
Dus ik ben hard en ik vind jou een dom wijf.

Dat je vrienden niet meer naar je geouwehoer willen luisteren, betekend nog niet dat je dit topic om zeep moet helpen.

Ik denk dat type meer problemen heeft dan ie zelf denkt, mensen willen slaan vanwege een post.....mensen uitmaken voor van alles en nogwat en dan ook nog hard willen zijn... mensen die denken dat ze hard moeten zijn hebben hun eigen problemen nog niet onder ogen durven zien. Ik zou ook niet weten waarom je hard zou moeten zijn naar anderen toe, heeft in mijn ogen totaal geen nut en is een verspilling van je energie. Op een nomale manier je mening uiten lijkt me een stuk normaler.

quote:

Op zondag 26 september 2004 23:39 schreef MrX1982 het volgende:
Ìk lees de OP en kan daar best wat dingen in vinden. Ik zou het best zelf geschreven kunnen hebben met hier en daar wat aanpassingen.

Ik denk dat ik zelf meer een gevoelsmens ben dan iemand die rationeel kan nadenken over de dingen. Ik laat ook meer mijn gevoel spreken dan mijn rationele verstand. Ik denk ook altijd wel veel na over de dingen. Bijv. dingen die verkeerd zijn gegaan en dan probeer ik te begrijpen waarom ze verkeerd zijn gegaan en als ik de tijd kon terug draaien wat ik anders zou doen. Ik weet niet of ik met dat soort gedachtes blij moet zijn. Soms kan je jezelf echt depressief praten door allemaal dingen te denken die verkeerd zijn gegaan en die je graag zou willen veranderen

Ik heb 100% precies hetzelfde.

Hoewel ik eigenlijk ontzettend rationeel ben ingesteld, krijg ik mezelf niet zover om dingen die voor mijn gevoel slecht zijn gegaan / slecht gaan rationeel af te wegen en me er daardom niet druk over te maken. Mijn gezonde verstand zegt dat ik me er niet druk om hoef te maken omdat het niets voorstelt of dat het lang niet zo erg is, maar mijn gevoel gaat juist toch de andere kant op. Ik heb dan inderdaad ook van die momenten dat ik in negatieve gedachten terecht kom en me dan echt kut ga voelen. Gelukkig duurt dat nooit zo heel lang (ik heb niet wat veel mensen hier blijkbaar wel hebben, van die ups en downs), maar het is toch iets wat blijft terugkomen en wat eg irritant is, vooral omdat het lijkt alsof ik er niks aan kan doen.

Ik maak me sowieso altijd veelste druk over dingen, hoewel ik weet dat het allemaal altijd wel goed gaat. Ik zit nu bv alweer helemaal te stressen voor een tentamen dat ik volgende week dinsdag heb hoewel ik het allemaal makkelijk ga redden met leren etc. Aan de andere kant werkt het ook wel positief omdat ik het mezelf niet aan kan doen om niet te gaan leren bijvoorbeeld.

Ik herken nog wel meer punten uit de lijst van HSP kenmerken, maar ik kom niet aan de 12 punten. Dingen als gevoelig zijn voor licht, geluid en drukte heb ik vroeger wel gehad, maar heb ik op de een of andere manier (onbewust) weten te overkomen. Ik ben wel altijd dat verlegen jongetje in de klas geweest, maar dat heb ik deels ook achter me gelaten. een aantal punten die wel heel typerend gelden voor mij vind ik:

quote:

1. Ik ben me bewust van subtiele signalen in mijn omgeving.
2. Ik kan subtiele geuren, smaken, geluiden en kunstwerken waarnemen en ervan genieten.
7. Als ik erge honger heb, heeft dat invloed op mijn concentratie of mijn humeur.
8. Stemmingen van de mensen om mij heen hebben invloed op mij.
13. Ik heb een rijk en complex gevoelsleven.
14. Ik kan diep geroerd raken door kunst of door muziek.
18. Ik doe erg mijn best om geen fouten te maken of dingen te vergeten.
21. Het vermijden van situaties die mij van streek maken of overstelpen, heeft bij mij een hoge prioriteit.

Interessant onderwerp, ik heb nooit geweten dat zoiets als een HSP bestond

Ik weet niet of ik zo iemand ben, maat het lijkt me niet geheel onwaarschijnlijk.

quote:

Op maandag 27 september 2004 18:24 schreef type_29 het volgende:

[..]

Van problemen wordt je hard, daarom denk ik dat die problemen van jouw geen echte problemen zijn maar aanstellerij.

Wat een zielig mannetje ben jij

Ik wou even op dit puntje dieper ingaan.

quote:

3. Ik word makkelijk overdonderd door fel licht, geluiden of sirenes.

Heb sterke geuren even verandert in geluiden en grove weefsels ( ) weggehaald.

Vanmiddag had ik dit nl weer. Vanochtend was ik gewoon lekker fit, (zeer) goed in mijn element en al (veel energie en uitstraling voel en merk ik dan ook, naja, kent het wel). Echter naarmate de dag vorderde werd dit wat minder, weer dat gevoel ver(der) weg, wat afweziger, te zijn. Ik kom dan gelijk minder duidelijk uit mijn woorden (of ik denk soms echt dat mensen wel snappen wat ik bedoel , zodat ik gewoon (verbaal dus) bepaalde woorden gewoon weglaat (laksheid?, geen zin?, denken dat ze het toch wel snappen?, minder energie?, etc?) en geef dus maar een paar kernwoorden en halve zinnen . Dit doe en heb ik dus niet als ik meer energie heb en/of mezelf gewoon beter voel. Snap het soms niet.

Goed, ik voelde mezelf steeds uitgeputter worden, okee wat druk, geconcentreerd luisterend ochtendje en begon wat moeiier te worden. Dus iig wou ik snel weer weg, naar huis, uit de drukte, damn, dus weer even opladen. Voelde het al aankomen. Best kut gewoon. Echter was het al te laat, over mijn energie-peil heen ofzo, want in de metro dacht ik niks meer, maar elke keer als er een geluid kwam, net daarvoor bewoog ik dan enzo. Dit soort dingen vind ik moeilijk uit te leggen by the way. Ik voel gewoon, maar het is geen denken, als die deuren (met wat geluid dus) dicht gaan, voordat er een flits aankomt (lichtjes van de metro, andere metro, etc), als er iemand opstaat, telefoon gaat, arghhh etc. Ook zat er een meneer constant naar me te kijken, maar niet op een onaangename manier, het was alsof ik doorhad dat hij doorhad dat hij mij doorhad of doorzag is het meer, hij leek te zien wat ik had, wat er gebeurde.

Een mevrouw, die tegenover mij zat, durfde (maar dat is een gevoel wat ik heb, hoeft dus niet, al is dat gevoel wel sterk) mij niet echt aan te kijken en ik zie er nou niet eng uit ofzo. Het leek, en hier deed ik dus ook mijn uiterste best voor (ik blok mezelf dan) zodat zij dat gevoel niet van mij zou krijgen, alsof zij bang was dat ik haar gedachten kon lezen of eigenlijk dus al las . Maar ik deed niks, ik voelde het gewoon, ik deed gewoon. Keek ik in de raam (plots, perongeluk, expres, voor haar, zodat zij zich niet ongemakkelijk kon voelen..ik weet het niet), kijkt zij snel naar beneden en daardoor, door die dingen, voelde zij zich wat ongemakkelijk. En die meneer had het door, dat alles, vermoed ik. Die geluiden, hij zag het bij mij dat ik er 'last' van had, dat ik dat voelde. Hij hield mij in de gaten daardoor. Maakte mij opzich niet uit, ik dacht toch niets .

Volgens mij ben ik wat gek ofzo, of hebben (hopelijk) meerdere mensen dit, hier af en toe last van? Ik vind dit best weird vooral zo achteraf, op het moment gebeurt het allemaal gewoon. Maar soms, word ik er wat kriegel van, nee eigenlijk, gewoon vermoeiend is het, en vooral (of is het eigenlijk) omdat ik dan steeds vermoeider word. Ik vind het ook moeilijk uit te leggen hoe ik me dan voel, maar ik lijk soms wel zo'n doorgeef-iets ofzo, het gaat gewoon allemaal door me heen. Ik moest dan ook eenmaal thuis eerst behoorlijk opladen, en wat tot rust komen, niet eens de muziek aangezet dan. Dat soort dingen. Net gewoon weggeweest, ook nog vermoeid, nu gaat het weer en vanavond (weer) optijd naar bed. Maar vind dit dus wel vreemd, want lijk het ook steeds erger (sterker) ofzo te hebben/krijgen.

Naja, dat was het. Licht, geluid etc..alles is dan wat overwelmend, niet eens op die manier, het gaat gewoon door me heen lijkt wel, of hetzelfde, ik snap het niet. Wat is dit toch?

[ Bericht 1% gewijzigd door sweetgirly op 01-10-2004 21:14:58 ]

quote:

Op donderdag 23 september 2004 11:17 schreef keronia het volgende:
Ik zal een korte omschrijving geven van mezelf (voor een deel gebaseerd
op 'enneagramtypen':

Ik ben een gevoelige jongen, iemand die het leven met grote pieken en dalen
beleeft en het vaak als een worsteling ervaart. Ik probeer mezelf staande
te houden door met mn weelderige fantasie werelden te scheppen of door
met muziek en andere kunstzinnige bezigheden mijzelf te onderscheiden van
anderen, om iemand te zijn en gewaardeerd te worden. Ook kan ik ontzettend
veel nadenken over de zin van leven en dood en zoek ik naar een omvattende
waarheid waarmee ik mezelf rechtvaardig en alle chaos een plekje kan geven.
Ik heb moeite met gewoon 'gezellig' doen, met contacten leggen (zeker met
meisjes) en met het 'gewone' leven. Ik voel me daarom vaak een outsider,
iemand die er niet bij hoort, wel anders wil zijn, maar ook weer er juist wel
bij wil horen. Het is het nooit helemaal in het leven voor mij, geluk ligt in het
verleden of in de toekomst. Ik ben dan ook vaak jaloers op mensen die wel
liefde, seks, een gewone baan hebben en simpel gelukkig zijn, gewoon zichzelf
en zonder bullshit.
Tegenwoordig zet ik me af tegen veel van mn bijzonderheden, ik laat muziek,
de neiging om verhalen en gedichten te schrijven, om te filosoferen over het
leven liefst achter me omdat ik er genoeg van heb om er toch nooit gelukkig mee
te worden.
Als het slecht gaat met me, kan ik heel pessimistisch, geisoleerd en onzeker zijn.
Als het goed gaat kan ik juist erg idealistisch zijn, begrijpend, geinspireerd,
creatief, zacht, zorgzaam, romantisch, betrouwbaar, intelligent, sportief, enz...
Helaas zijn de pieken niet zo talrijk als ik zou willen...

Zijn er soms meer mensen die zich in deze beschrijving herkennen en er mee
om weten te gaan? Of die objectief ernaar kunnen kijken (ik ben psycholoog,
maar kan niet afstand nemen van mn gevoel e.d.)?

Mên dit hele stuk tekst had ik zó kunnen typen.
ALLES slaat gewoon op mij. Enige tip die ik je kan geven(en tevens aan mezelf) is: probeer toch maar niet teveel na te denken over alles en ''je leven te leven''. Doen de ''doorsnee'' mensen namelijk ook! O ja en als je (regelmatig) blowt, zou ik daar ook maar mee kappen of minderen......(misschien kan je zelf al invullen waarom)
Maar stop a.j.b niet met je kunstzinnige bezigheden. Dan doe je jezelf alleen maar te kort! Je bent misschien niet doorsnee(ik weet maar al te goed dat dat soms best frustrerend kan zijn), maar je bent wel jezelf! En als je je niet als jezelf voordoet, kap daar dan mee! Bovendien zullen de meeste mensen er bij mensen als jou(en mij) snel genoeg doorheen prikken en dan kan je vervelende reacties verwachten....
Blijf dus gewoon jezelf! Geloof me, jezelf zijn is uiteindelijk toch het fijnst. De mensen die je ''dan nog'' mogen, die moet je absoluut koesteren.
Oh ja en als laatste tip: kom voor jezelf op. Deze maatschappij houdt over het algemeen geen rekening met mensen die hun gevoelens(teveel) tonen... helaas....

Ik heb dit topic nog niet doorgelezen dus als iets soortgelijkigs eerder is getypt, excusez-moi.

En nog één ding, ik heb soms het idee/gevoel dat meerdere mensen, nee, iedereen dit gewoon heeft. Dat ik dus een jonkie (nog) ben ik die zin, maar dat het niet wordt gezegd, omdat ik er maar zelf moet achter komen. Als dat zo is, willen jullie dat dan zeggen, want dan voel ik mezelf tenminste normaal .

Ik heb het antwoord op mijn eigen vraag al..

Iedereen heeft het, alleen niet iedereen is zich er (nog) bewust van.

Nou dat maakt me iig weer een stuk normaler dan . Maar correct me if I'm wrong.

Ik denk ook niet dat iedereen zich er bewust van WIL zijn. Dat bewegen voordat het geluid er is ken ik ook wel. Zulke dingen gebeuren voornamelijk als je daarvoor overweldigd bent door je omgeving, op een of andere manier zie, hoor en voel je dan een heel stuk sterker.

quote:

Op vrijdag 1 oktober 2004 22:02 schreef Kore het volgende:
Ik denk ook niet dat iedereen zich er bewust van WIL zijn. Dat bewegen voordat het geluid er is ken ik ook wel. Zulke dingen gebeuren voornamelijk als je daarvoor overweldigd bent door je omgeving, op een of andere manier zie, hoor en voel je dan een heel stuk sterker.

Hm, zit wat in.
Aan de andere kant, is bewustzijn wel iets waar je voor kan kiezen? (Volgens mij weet ik het antwoord ook al, mensen kiezen niet voor bewustzijn, ze kiezen voor ego en rationeel denken, even kort gezegd, want dat sluit af). En (of is het want?) ik vraag me af of ik er nl wel bewust van WIL zijn, If you know what I mean.

Als ik me nl sterk voel, dan heb ik nergens last van (ben ik misschien zelfs in staat om sfeer te bepalen ipv om er een element van te zijn), maar juist op de momenten dat ik mezelf vermoeider voel, dan gebeurt het gewoon, weet niet of 'last van' het juiste woord is. Weet iig dat ik me dan anders voel dan normaal (= dan anderen, de meeste mensen) dus. En of dat prettig is, nee, ik heb het gevoel alsof ik mezelf moet verschuilen dan, mezelf moet inhouden, met iedereen moet rekening houden, wil niet dat ze zich ongemakkelijk (gaan) voelen, etc etc. Hm, voel ik me goed, dan vind ik dat (anders) zijn trouwens niet erg.

En soms wordt het toch hoe dan ook opgemerkt, sommige vinden het prettig, niet erg, misschien zelfs apart, anderen mensen gaan zich afsluiten, mensen proberen zichzelf volgens mij ook constant te blokken, vooral als er zo'n miep tegenover je zit waarvan je dus dat gevoel misschien krijgt . Ik begrijp het ook allemaal wel, alleen snappen doe ik het niet. En ik ben mezelf er bewust van, maar niet opzettelijk. Dus probeer ik maar zo normaal mogelijk te doen, zodat mensen niet bang voor mij worden . Want dat is het. Mensen zijn bang voor hetgeen ze niet kennen, volgens mij zijn mensen uiteindelijk alleen maar bang voor zichzelf..maargoed.

_{ik ga douchen, want ik ga weer diep en ver voor zo'n normale vrijdagavond}