Ik heb de ballen verstand van kerken en stromingen, toch wil ik 't, als buitenstaander eens over gereformeerden hebben. Dus wat geloof-technische zaken betreft, luidt de disclaimer; correct me if I'm wrong mbt deze openingspost.
Eerst even lekker stigmatiseren. Gereformeerden. Zo op-t-oog keurige mensen, zonder fratsen. Huisje, boompje, beestje. Rijtjeswoning, opeltje (vectra of astra) voor de deur, meer dan 2 kinderen, goeie banden met de familie en lekker blind CDA stemmen. Omdat 't zo hoort. Iedereen te vriend. Keurig opgevoed. Geen onkruid tussen de tegels, afgestofte kozijnen, Hollandse pot. Conservatief. Vrouw doet de was, krant en pantoffels in de bekende houding, boodschappen en lapt trouw de ramen. Vooral niet opvallen lijkt de missie. Nagels met de nagelknipper, maximumsnelheid en bier = thee.
Maar willen ze dit wel? Is dit 't leven? Verplicht aardig doen tegen iedereen? Gaat het altijd zo goed? Is die opel nou echt zo fantastisch? Hoe gaaf is het om in het gereformeerde-keurslijf te zitten?
Natuurlijk niet man. Niemand wil zo leven. Frustraties!
Zo onstaan extreme vormen van afgunst, roddel, achterklap en andere, nog extremere vormen van terreur. Collectief gefrustreerd.
Hier in de buurt stikt het van de gereformeerden. Maar is dit een typisch heilig, of schijnheilig volk, that's the question. Waar ze elke zondag naast elkaar in de banken zitten met de handjes over elkaar. Een voor 't oog, hechte gemeenschap.
Vandaag wilde ik even een stukje toeren en dan kom je ze weer massaal tegen. Altijd die vieze schijnheilige maximumsnelheid, keurig die regeltjes. Zondagsrijders, een bron van ergernis. Nou dit is dus tevens de waarheid achter het mysterieuze fenomeen zondagsrijders. Een opel astra sedan met 2 grijze bloemkool-koppen op de achterbank. Gereformeerden! Het is dat ik me wel aardig in kan houden, maar het liefst druk ik ze van de weg. God wil het kennelijk nog net niet zo, maar hij is het wel van plan!
En lekker wandelen en (weer) bij familie op bezoek, als de dienst erop zit. Ik zweer je dat die koppen er ongelukkig uitzien, als ik ze voorbij zie slenteren. Daar straalt de verveling en ergernis vanaf. De refo's lijken ook het enige volk ter wereld, die graag bij hun schoonfamilie op bezoek gaan.
Overal naar binnen kijken bij de wandeling, ook zo'n valse tic. Ronduit asociaal gewoon, de ware aard dus van het beestje. En die misgunnende blik, als je toevallig een grotere auto als een opel vectra op de oprit hebt staan. Wat zal je verguisd worden.
Maar gereformeerden zijn zakelijk ook min- of meer verplicht elkaar tegemoet te komen. Want je ziet in de kleinere gemeenschappen onder de plaatselijke middenstand ook veel gereformeerde families. En die kennen elkaar natuurlijk allemaal, via de kerk. Al generaties lang. Maar als je per ongeluk een keer je vreten of schoeisel bij de concurrent koopt, hang je. Dat is dus typisch de overtreffende trap van not-done in die gemeenschap. Dan word je vanaf de geboorte min of meer gehersenspoeld met de gedachte dat je niets met bepaalde families te maken mag hebben.
Oh en wat betreft de neukerij. Uiteraard deelt niemand met elkander uit lust het bed. Maar er wordt bij wijze in de biechtstoel nog op elkaar ingeneukt. Och wat een taboe toch. Iedereen heeft zo z'n behoefte aan z'n kwakje te lozen zo af- en toe, behalve de refo's. Maar die stiekemerds rukken zich vaak het hardst op de meest zieke fantastieen.
Gaat het leven van de refo nou zo over rozen? Zijn ze echt zo hecht en gelukkig als ze eruit willen zien? Of heb ik in z'n geheel niet ongelijk. :')
The gum you like, is coming back in style.