R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik ben erg gespannen tijdens sociale bezigheden met andere mensen. Zelf vind ik dit erg vervelend worden. Op school kan ik me bijvoorbeeld niet ontspannen, en raak ik erg zenuwachtig. Bang dat er persoonlijke vragen op me af komen, die ik liever niet beantwoorden wil. Daardoor zit ik erg gestest erbij.
Het liefst ontwijk ik elk sociaal contact.. omdat ik bang ben voor "schade" die me aangericht kan worden. En daar bedoel ik mee , confronterende vragen of negatieve opmerkingen over mij.
Ik heb als voorbeeld school genomen, ik ben er geen buitenbeentje, en praat ook wel met mensen die ik aardig vind, maar toch blijft het gespannen gevoel, " wat nou als ze dit, en dat gaan vragen".
Thuis gekomen, ben ik ook erg moe, best wel uitgeput, lichamelijk en fysiek. Het lieft trek ik me dan ook terug in me kamer, en wil ik even met niemand praten. In de ochtend heb ik bijvoorbeeld nog zin om te gaan sporten, maar na school ben ik zo moe , van "de spanning" qua "sociaal contact" . Dat ik daar geen energie meer voor heb.
Zelfs tijdens het sporten voel ik me erg opgelaten, door de andere mensen om me heen, En kan ik niet "rustig" sporten en de dingen doen die ik wil doen. Ik let veel te erg op andere mensen, en "of ik wel veilig zit". geen confrontatie's. geen persoonlijke vragen.
Van buitenaf zal je dit waarschijnlijk niet aan mij zien, ik zie er niet "apart" uit, erg doorsnee juist.
Wat je wel zal merken is dat ik best "alleen" op de wereld ben.
Tegenover andere gedraag ik me meestal ook erg zelfstandig" ik kan het alleen wel aan". Zodat ik "met rust" gelaten wordt.
Een dag werken, een dag school. Dus een dag lang veel andere mensen omeheen raak ik zo gespannen van, dat ik zelf heb overweegt om te stoppen met school. En dat alleen maar vanwege dit.
Me school resultaten lijden er ook onder, ik kan me niet meer concentreren, omdat ik mezelf niet kan ontspannen met andere mensen erbij.
"dit" heb ik nu sinds een jaar, (eigenlijk wel al langer, maar niet in deze mate).
Toevalig is dit sinds ik op een nieuwe school zit, of juist niet toevallig.. ik weet het zelf niet.
Ik begin nu echt dingen te ontlopen... en vind het zelf niet "gezond" meer, en wil het graag veranderen.
Kan iemand me hiermee helpen, en is dit misschien herkenbaar, of lijdt dit ergens toe?.
Het liefst ontwijk ik elk sociaal contact.. omdat ik bang ben voor "schade" die me aangericht kan worden. En daar bedoel ik mee , confronterende vragen of negatieve opmerkingen over mij.
Ik heb als voorbeeld school genomen, ik ben er geen buitenbeentje, en praat ook wel met mensen die ik aardig vind, maar toch blijft het gespannen gevoel, " wat nou als ze dit, en dat gaan vragen".
Thuis gekomen, ben ik ook erg moe, best wel uitgeput, lichamelijk en fysiek. Het lieft trek ik me dan ook terug in me kamer, en wil ik even met niemand praten. In de ochtend heb ik bijvoorbeeld nog zin om te gaan sporten, maar na school ben ik zo moe , van "de spanning" qua "sociaal contact" . Dat ik daar geen energie meer voor heb.
Zelfs tijdens het sporten voel ik me erg opgelaten, door de andere mensen om me heen, En kan ik niet "rustig" sporten en de dingen doen die ik wil doen. Ik let veel te erg op andere mensen, en "of ik wel veilig zit". geen confrontatie's. geen persoonlijke vragen.
Van buitenaf zal je dit waarschijnlijk niet aan mij zien, ik zie er niet "apart" uit, erg doorsnee juist.
Wat je wel zal merken is dat ik best "alleen" op de wereld ben.
Tegenover andere gedraag ik me meestal ook erg zelfstandig" ik kan het alleen wel aan". Zodat ik "met rust" gelaten wordt.
Een dag werken, een dag school. Dus een dag lang veel andere mensen omeheen raak ik zo gespannen van, dat ik zelf heb overweegt om te stoppen met school. En dat alleen maar vanwege dit.
Me school resultaten lijden er ook onder, ik kan me niet meer concentreren, omdat ik mezelf niet kan ontspannen met andere mensen erbij.
"dit" heb ik nu sinds een jaar, (eigenlijk wel al langer, maar niet in deze mate).
Toevalig is dit sinds ik op een nieuwe school zit, of juist niet toevallig.. ik weet het zelf niet.
Ik begin nu echt dingen te ontlopen... en vind het zelf niet "gezond" meer, en wil het graag veranderen.
Kan iemand me hiermee helpen, en is dit misschien herkenbaar, of lijdt dit ergens toe?.
Ik weet dat ze bij het Riagg speciale groepstherapien doen voor sociale fobie, praat je met anderen van jouw leeftijd die dit ook hebben.....Zelf wilde ik noooooooiiiit in groepstherapie, ja daaag beetje tegen mensen je persoonlijke verhalen vertellen...Maar nadat ik er eenmaal ben geweest, vind ik het juist super leerzaam....Je hoort verhalen van anderen waarin jij ook weer dingen herkent (wat heel prettig is) en je gaat dmv oefeningen proberen eroverheen te komen!
Wil je mijn toekomstige ex zijn?
Hoe oud ben je? Hoelang zit je al op die nieuwe school? Ben je vaak van school veranderd?
Stel me een vraag, waarop je het antwoord NIET wilt weten, reken dan wel op een antwoord dat je niet had willen horen!!!
GEEN dingen gaan vermijden, want dan kan je moeite met sociale contacten binnen kortste keren omslaan in een sociale fobie. Toen ik een jaar of 19 was heb ik daar ook last van gehad en dat is vreeschlijk kan ik je wel vertellen.
I'm celebrating my love for you, with a pint of beer and a new tattoo
Nogal een rare vraag, aangezien blowen in dit soort gevallen nog veel funester is.quote:Op vrijdag 10 september 2004 22:41 schreef Smorlez het volgende:
Rare directe vraag: Heb je wel 's harddrugs gebruikt?
I'm celebrating my love for you, with a pint of beer and a new tattoo
dit wou ik net zeggen.quote:Op vrijdag 10 september 2004 22:40 schreef trith het volgende:
Maak je aub niet zo druk! LEEF! Wat kan jou de rest schelen?
trek je niet teveel van anderen aan. dan ga je je vanzelf beter voelen.
:]
Je wilt vragen die je mogelijk gesteld zouden kunnen worden liever niet beantwoorden, maar wat voor vragen gaat het dan om? Wil je een voorbeeld noemen? Probeer es volledig buiten jezelf te staan, "kijk" eens naar jezelf, jouw persoon die zich gespannen voelt. Wat vind je daar zelf van? Neem eens wat afstand, zeg maar.
No, I will not fix your computer
Had ik vorig jaar ook, ik ging naar een nieuwe school. een kostschool met alleen maar rijkeluis kindjes, en ik leip daar met me beurs rond. voelde me erg kut daar. maar op een punt had ik zoiets van, ik hbe niets te verliezen, en ik heb schijt aan de rest.
En je moet maar zo denken, je probeert vrienden te maken, en doordat je er niet stom uit wil zien, raak je nerveus omdat je goed over wilt komen. maar daarmee bereik je alleen het tegenovergestelde, namelijk dat niemand je echt leert kennen, en voor je het weet zit je of in een vreemd leven waarin je altijd de rol van iemand speelt die je eigenlijk niet bent, of in een totaal sociaal isolement. Zet je er gewoon overheen, dat is de enigste manier. Je moet maar zo denken, als ze mij niet zien zitten zoals ik echt ben, dan zou ik ze waarschijnlijk niet eens als vrienden willen hebben.
sta sterk, en je zal mensen aan trekken!!!!
En je moet maar zo denken, je probeert vrienden te maken, en doordat je er niet stom uit wil zien, raak je nerveus omdat je goed over wilt komen. maar daarmee bereik je alleen het tegenovergestelde, namelijk dat niemand je echt leert kennen, en voor je het weet zit je of in een vreemd leven waarin je altijd de rol van iemand speelt die je eigenlijk niet bent, of in een totaal sociaal isolement. Zet je er gewoon overheen, dat is de enigste manier. Je moet maar zo denken, als ze mij niet zien zitten zoals ik echt ben, dan zou ik ze waarschijnlijk niet eens als vrienden willen hebben.
sta sterk, en je zal mensen aan trekken!!!!
Ik ben juist niet zelfverzekerd, en zelfverzekerd worden , wordt je niet op commando. Zo ben ik niet.
Met die vragen bedoelde ik intieme vrage, erg persoonlijke vragen. Ben bang om gekwetst te worden. En raak steeds "contact lozer ". Ik ga erg vaak gesprekken vermijden merk ik aan mezelf..
Met die vragen bedoelde ik intieme vrage, erg persoonlijke vragen. Ben bang om gekwetst te worden. En raak steeds "contact lozer ". Ik ga erg vaak gesprekken vermijden merk ik aan mezelf..
tlijk je kan niet van dag op dag veranderen... maar als je doorsnee bent.. waar zou je je dan voor moeten schamen.
ga naar de winkel. koop een paar leuke kleren. ga naar de kapper voor een leuke coupe...
en zorg dat je tevreden met jezelf bent zoals je nu bent. zoek werk(voor het geld en voor de sociale contacten) en dan komt de rest vanzelf wel.
ga naar de winkel. koop een paar leuke kleren. ga naar de kapper voor een leuke coupe...
en zorg dat je tevreden met jezelf bent zoals je nu bent. zoek werk(voor het geld en voor de sociale contacten) en dan komt de rest vanzelf wel.
:]
je bedoelt het vast goed, maar die dingen die "heb" ik al. Het gaat niet om hoe ik eruit zie. En werk heb ik, en school ook. Maar "het" probleem heb ik ook..quote:Op vrijdag 10 september 2004 22:56 schreef wootahH het volgende:
tlijk je kan niet van dag op dag veranderen... maar als je doorsnee bent.. waar zou je je dan voor moeten schamen.
ga naar de winkel. koop een paar leuke kleren. ga naar de kapper voor een leuke coupe...
en zorg dat je tevreden met jezelf bent zoals je nu bent. zoek werk(voor het geld en voor de sociale contacten) en dan komt de rest vanzelf wel.
Ik kan ook geen nieuwe vrienden maken. Snap wat je bedoelt.
Het ergste is dat het een vicieuze cirkel is, je gaat je steeds meer terugtrekken en dan word je nóg zenuwachtiger. Probeer de cirkel te doorbreken, zeg 's ochtends tegen jezelf "het maakt me geen reet uit wat mensen van me vinden en ik zeg lekker wat in me opkomt"
Sterkte.
Het ergste is dat het een vicieuze cirkel is, je gaat je steeds meer terugtrekken en dan word je nóg zenuwachtiger. Probeer de cirkel te doorbreken, zeg 's ochtends tegen jezelf "het maakt me geen reet uit wat mensen van me vinden en ik zeg lekker wat in me opkomt"
Sterkte.
Anatidaephobia
The fear that somewhere, somehow, a duck is watching you.
The fear that somewhere, somehow, a duck is watching you.
Het punt is dat je er onbewust toch mee bezig bent ("Letten anderen op mij? Kom ik niet raar over bij de rest? Wat zouden ze denken als ik dit en dat zeg?"). En je kunt het niet op commando uitzetten. Sterker nog, hoe harder je dat probeert, hoe meer je op jezelf gaat letten.
Misschien dat het helpt als je het niet als "probleem" ziet, maar als "uitdaging"? Probeer elke dag een stukje van je angst te overwinnen. Durf een keer een opmerking te maken tegen mensen waarvan je eigenlijk bang bent om hem te maken. Meestal is het trouwens zo dat als je echt loopt te dimdammen van zou ik het nou wel doen of niet, dan is het 99 van de 100 keer helemaal niet raar als je het doet. Als je zo 'zelfbewust' bent, denken je hersenen vaak heel conservatief (maw. iets is al snel 'raar' naar jouw idee) - als het echt gek is om iets te doen, dan gaan er echt wel alarmbellen rinkelen in je hoofd, heel wat anders dan die twijfels die je meestal hebt. Dat verschil herken je echt wel. Bottom line: als je twijfelt, is het meestal niet raar om datgene te zeggen of te doen.
En wat betreft dat 'intieme vragen stellen'... realiseer je wel dat iedereen ook maar gewoon mens is, en net zoals jij niet iemand expres voor het blok zal zetten, zullen de meesten dat ook niet doen bij jou. Je kunt er vrij zeker van zijn dat men de normale omgangsvormen hanteert, en dus geen hele intieme vragen gaat stellen. Een enkeling is wel zo extrovert dat hij/zij dat aandurft, en zelfs dan heb je nog altijd de mogelijkheid om te zeggen "ja eh, daar reageer ik niet op, gaat je niks aan"...
Dus eigenlijk is er lang niet zoveel 'gevaar' als dat jij ziet, en als je een keer echt in een vervelende situatie komt, dan ben je nog niet verloren: je kunt altijd zelf nog aan de 'noodrem' trekken (dmv laatstgenoemde opmerking), of zelfs gewoon weglopen... Dus eigenlijk kan je gewoon niks gebeuren.
Misschien dat het helpt als je het niet als "probleem" ziet, maar als "uitdaging"? Probeer elke dag een stukje van je angst te overwinnen. Durf een keer een opmerking te maken tegen mensen waarvan je eigenlijk bang bent om hem te maken. Meestal is het trouwens zo dat als je echt loopt te dimdammen van zou ik het nou wel doen of niet, dan is het 99 van de 100 keer helemaal niet raar als je het doet. Als je zo 'zelfbewust' bent, denken je hersenen vaak heel conservatief (maw. iets is al snel 'raar' naar jouw idee) - als het echt gek is om iets te doen, dan gaan er echt wel alarmbellen rinkelen in je hoofd, heel wat anders dan die twijfels die je meestal hebt. Dat verschil herken je echt wel. Bottom line: als je twijfelt, is het meestal niet raar om datgene te zeggen of te doen.
En wat betreft dat 'intieme vragen stellen'... realiseer je wel dat iedereen ook maar gewoon mens is, en net zoals jij niet iemand expres voor het blok zal zetten, zullen de meesten dat ook niet doen bij jou. Je kunt er vrij zeker van zijn dat men de normale omgangsvormen hanteert, en dus geen hele intieme vragen gaat stellen. Een enkeling is wel zo extrovert dat hij/zij dat aandurft, en zelfs dan heb je nog altijd de mogelijkheid om te zeggen "ja eh, daar reageer ik niet op, gaat je niks aan"...
Dus eigenlijk is er lang niet zoveel 'gevaar' als dat jij ziet, en als je een keer echt in een vervelende situatie komt, dan ben je nog niet verloren: je kunt altijd zelf nog aan de 'noodrem' trekken (dmv laatstgenoemde opmerking), of zelfs gewoon weglopen... Dus eigenlijk kan je gewoon niks gebeuren.
So this is how liberty dies... with thunderous applause.
Truth? What's so great about the truth? Try lying for a change, it's the currency of the world
Truth? What's so great about the truth? Try lying for a change, it's the currency of the world
Zekers, en ondertussen je serotoninehuishouding helemaal naar de klote helpen waardoor je in een zware depressie belandt. Dat is de oplossing!quote:Op vrijdag 10 september 2004 22:51 schreef T3rr0r het volgende:
Xtc is the answer!
I'm celebrating my love for you, with a pint of beer and a new tattoo
Ik heb het ook deels gehad. Toen ik ging werken werd het stukken beter, heb er veel vrienden gemaakt en daardoor ging het buiten het werk ook stukken beter. Het ging niet meteen, maar heel geleidelijk. Ik weet niet hoelang je al werkt, maar bij mij duurde het eventjes, denk een half jaar ofzo. Klinkt misschien lang, maar als je eenmaal weer goed in je vel zit gaat het sociaal stukken beter. Ik heb nog altijd een beetje een afwachtende houding voor onbekende personen, maar ik trek me nooit meer terug. Zorg er in ieder geval voor dat je je nooit terugtrekt, dat maakt het alleen maar erger. Zorg dat je jezelf 'presenteert', dat je niet ergens achter de achtergrond zit.
Als het je sociale leven in z'on mate beinvloed dat je school er achter uit door gaat en je alleen maar thuis zit zou ik wel hulp zoeken. Kijk het even aan zou ik zeggen en als het niet lukt naar de RIAGG gaan bijvoorbeeld.
And that's true. Je kunt niet van de ene op de andere dag veranderen, dat gaat geleidelijk.quote:Op vrijdag 10 september 2004 23:15 schreef Poerkie het volgende:
...maar bij mij duurde het eventjes, denk een half jaar ofzo. Klinkt misschien lang, maar als je eenmaal weer goed in je vel zit gaat het sociaal stukken beter. Ik heb nog altijd een beetje een afwachtende houding voor onbekende personen, maar ik trek me nooit meer terug. Zorg er in ieder geval voor dat je je nooit terugtrekt, dat maakt het alleen maar erger. Zorg dat je jezelf 'presenteert', dat je niet ergens achter de achtergrond zit.
Aan de andere kant: je kunt ook niet niks blijven doen en afwachten. Als je wilt dat er wat gebeurt, zul je zelf de eerste stap moeten zetten. Om maar even een metafoor te gebruiken: je kunt niet leren zwemmen als je niet het water ingaat, hoe bang je ook bent. Maar spring niet meteen in het diepe, want dan verzuip je gegarandeerd. Begin in het ondiepe, en ga steeds een stukje verder het diepe in.
En af en toe zit het tegen en lukt alles niet zoals je graag zou willen. Dat is niet erg, je moet vooral niet boos worden op jezelf en denken dat "het je nooit zal lukken". Iedereen heeft tegenslagen, de ene keer gaat het beter dan de andere keer. Accepteer gewoon dat je dan een rotdag hebt, en dat het morgen beter gaat. Zolang je maar vooruitgang boekt gaat het goed, ook al gaat het niet zo snel als dat jij graag zou willen.
So this is how liberty dies... with thunderous applause.
Truth? What's so great about the truth? Try lying for a change, it's the currency of the world
Truth? What's so great about the truth? Try lying for a change, it's the currency of the world
Ik herken mijzelf wel een beetje in de TS.
Maar bij mij is het dan niet dat ik bang ben dat ze persoonlijke vragen gaan stellen, maar van geen gespreksonderwerpen te vinden, wat van die "stiltes" veroorzaakt waar ik (waarschijnlijk iedereen) zich nogal ongemakkelijk bij voelt.
Maar bij mij is het dan niet dat ik bang ben dat ze persoonlijke vragen gaan stellen, maar van geen gespreksonderwerpen te vinden, wat van die "stiltes" veroorzaakt waar ik (waarschijnlijk iedereen) zich nogal ongemakkelijk bij voelt.
Dit moet toch een oorzaak hebben.
Lijkt me sterk dat je dat van de ene op de andere dag krijgt. Je bent bang dat mensen je iets persoonlijks vragen, omdat je je schijnbaar ergens voor schaamt of onzeker over voelt.
Ik zou eerst de oorzaak van het probleem eens proberen te achterhalen.
Lijkt me sterk dat je dat van de ene op de andere dag krijgt. Je bent bang dat mensen je iets persoonlijks vragen, omdat je je schijnbaar ergens voor schaamt of onzeker over voelt.
Ik zou eerst de oorzaak van het probleem eens proberen te achterhalen.
When it comes to being Plug 1, it's just me, myself and I
Ik hang aan je lippen................................
God gaf de mens vrijheid en we kunnen dus al met al aannemen dat hij niet verantwoordelijk is voor menselijke misdaden. Alleen hij die de mens heeft geschapen draagt echter de volle verantwoordelijkheid voor de stront.
Ik had het vroeger ook en heb het (onbewust) afgeleerd door steeds kleine stapjes te nemen die er niks mee te maken leken te hebben. Ik ben één zomer opeens een zonnebril gaan dragen en toen ik voor het eerst mijn discman kreeg (mini-disc) heb ik in de trein gezeten met oordopjes. Deze twee dingen zorgen ervoor dat je een beetje afstand neem van de mensen in je omgeving en dan lijkt het alsof de mensen om je heen eigenlijk maar gewoon onderdeel van een film zijn. Je staat erbuiten. En na verloop maakte het niet meer uit of ik mijn koptelefoon of zonnebril ophad. Ik besefte pas achteraf dat het twee kleine dingen waren die vrij veel aan mijn eigen karakter hebben bijgedragen.
Doe eens wild ....
