TRU The truth is in here and out there
Je ziet het niet maar toch is het er... Alles over mysterieuze, onverklaarde, spirituele en occulte zaken.
Ik ben erg geïnteresseerd in, zoals de topictitel al zegt, ervaringen rondom kinderen
waar je een figuurlijk vraagteken bij plaatst.
Uitspraken van kinderen
Gedragingen
Ervaringen
Angsten
Interpretatie
Hoe gaat de volwassene ermee om.
etcetera....
Ik start dit topic niet met een direct einddoel voor ogen.
Het is als open onderwerp bedoeld vanuit oprechte interesse.
Voorgaande topics waar het over kind(eren) en spiritualiteit gaat zijn al sterk verouderd.
ook ging het daar om een specifiek geval en als je daar na al die tijd weer op inhaakt zal de discussie waarschijnlijk gericht worden op de posts van toen.
De poster(s) van toen zijn er nu misschien niet meer.
waar je een figuurlijk vraagteken bij plaatst.
Uitspraken van kinderen
Gedragingen
Ervaringen
Angsten
Interpretatie
Hoe gaat de volwassene ermee om.
etcetera....
Ik start dit topic niet met een direct einddoel voor ogen.
Het is als open onderwerp bedoeld vanuit oprechte interesse.
Voorgaande topics waar het over kind(eren) en spiritualiteit gaat zijn al sterk verouderd.
ook ging het daar om een specifiek geval en als je daar na al die tijd weer op inhaakt zal de discussie waarschijnlijk gericht worden op de posts van toen.
De poster(s) van toen zijn er nu misschien niet meer.
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
Toen ik een kleine peuter was, heb ik een keer tegen mijn moeder gezegd: "Jouw mama ziet jou. Het is daar heel mooi wit." De moeder van mijn moeder was al overleden voordat ik geboren werd.
Mijn moeder hecht nog steeds heel veel waarde aan die uitspraak, ze heeft er een beetje berusting in gevonden. Ikzelf kan me de situatie eigenlijk niet meer herinneren.
Mijn moeder hecht nog steeds heel veel waarde aan die uitspraak, ze heeft er een beetje berusting in gevonden. Ikzelf kan me de situatie eigenlijk niet meer herinneren.
Wat mooi.quote:Op zondag 5 september 2004 19:14 schreef Toeps het volgende:
Toen ik een kleine peuter was, heb ik een keer tegen mijn moeder gezegd: "Jouw mama ziet jou. Het is daar heel mooi wit." De moeder van mijn moeder was al overleden voordat ik geboren werd.
Mijn moeder hecht nog steeds heel veel waarde aan die uitspraak, ze heeft er een beetje berusting in gevonden. Ikzelf kan me de situatie eigenlijk niet meer herinneren.
Deze ervaring lijkt erg op een ervaring van mij..eigenlijk mijn ouders want ik was op het moment van deze uitspraak te jong om het mij nu nog helder te herinneren.
Mijn ouders hebben een dochter gehad die overleden is voordat ik in the picture kwam.
Ik sprak vaak over haar en haar aanwezigheid.
Op een keer zei ik opeens vanuit het niets "mama, dit keer ga ik niet meer bij je weg hoor".
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
Oh jee, verhalen zat. .
Mijn dochter heeft het al sinds ze een jaar of drie is over 'toen ze mijn moeder was'. Ze praat dan doodleuk over 'vroeger' en ook mijn moeder komt dan in die verhalen voor. Ze is er heilig van overtuigd dat we elkaar al veel langer kennen, alleen waren toen de rollen anders verdeeld. Dat soort dingen verteld zo op hele droge toon, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. .
Ook heeft ze een keer of twee gezegd: "Mama, toen ik nog in jouw buik zat... *vul verhaaltje in*" en dan vertelde ze dus iets wat ze dus helemaal niet kon weten, omdat ze toen idd nog niet geboren was.
Ze ziet regelmatig een oude meneer hier in huis en daar houdt ze dan een praatje mee. Die oude meneer is een opa en hij komt vaak midden in de nacht op bezoek.
Ook heeft ze veel contact met 'Tante Rita' en die is erg veel bij haar. Voor zover ik haar begrijp gaat Tante Rita ook met haar mee naar school e.d.
Ik dacht eerst dat het gewoon een verzonnen, onzichtbaar vriendinnetje was, maar af en toe maakt ze opmerkingen waardoor ik denk dat er misschien toch weer iets meer achterzit.
Nou ja, geen probleem verder natuurlijk. . Ik ga haar iig niet pushen om antwoorden te krijgen, want dan krijgt ze misschien het idee dat ze raar is en dat is helemaal niet de bedoeling. Als er weer eens een verhaal voorbij komt, klets ik er met haar over en stel ik nonchalant wat vragen, maar als ze geen zin meer heeft om het erover te hebben, is het ook goed.
Als kinderen maar het idee hebben dat ze alles aan je kunnen vertellen, komen die verhalen op een gegeven moment vanzelf wel. . Hoewel ik het idee heb dat ze nu doorkrijgt dat niet alle kindjes dingen 'beleven' zoals zij..
Zelfs mijn ouders zijn er al eens tegen mij over begonnen (Vorig leven en dat ze dingen ziet) en die zijn er ook heilig van overtuigd dat ze de waarheid spreekt. Jaja, mijn ouders, mijn broodnuchtere, sceptische ouders. .
Mijn huisarts heeft haar altijd een erg bijzonder kind gevonden en hij zei een paar maanden terug wat ik al jaren dacht: "Ze heeft een oude ziel". .
.Mijn dochter heeft het al sinds ze een jaar of drie is over 'toen ze mijn moeder was'. Ze praat dan doodleuk over 'vroeger' en ook mijn moeder komt dan in die verhalen voor. Ze is er heilig van overtuigd dat we elkaar al veel langer kennen, alleen waren toen de rollen anders verdeeld. Dat soort dingen verteld zo op hele droge toon, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. .
Ook heeft ze een keer of twee gezegd: "Mama, toen ik nog in jouw buik zat... *vul verhaaltje in*" en dan vertelde ze dus iets wat ze dus helemaal niet kon weten, omdat ze toen idd nog niet geboren was.
Ze ziet regelmatig een oude meneer hier in huis en daar houdt ze dan een praatje mee. Die oude meneer is een opa en hij komt vaak midden in de nacht op bezoek.
Ook heeft ze veel contact met 'Tante Rita' en die is erg veel bij haar. Voor zover ik haar begrijp gaat Tante Rita ook met haar mee naar school e.d.
Ik dacht eerst dat het gewoon een verzonnen, onzichtbaar vriendinnetje was, maar af en toe maakt ze opmerkingen waardoor ik denk dat er misschien toch weer iets meer achterzit.
Nou ja, geen probleem verder natuurlijk. . Ik ga haar iig niet pushen om antwoorden te krijgen, want dan krijgt ze misschien het idee dat ze raar is en dat is helemaal niet de bedoeling. Als er weer eens een verhaal voorbij komt, klets ik er met haar over en stel ik nonchalant wat vragen, maar als ze geen zin meer heeft om het erover te hebben, is het ook goed.
Als kinderen maar het idee hebben dat ze alles aan je kunnen vertellen, komen die verhalen op een gegeven moment vanzelf wel. . Hoewel ik het idee heb dat ze nu doorkrijgt dat niet alle kindjes dingen 'beleven' zoals zij..
Zelfs mijn ouders zijn er al eens tegen mij over begonnen (Vorig leven en dat ze dingen ziet) en die zijn er ook heilig van overtuigd dat ze de waarheid spreekt. Jaja, mijn ouders, mijn broodnuchtere, sceptische ouders. .
.Mijn huisarts heeft haar altijd een erg bijzonder kind gevonden en hij zei een paar maanden terug wat ik al jaren dacht: "Ze heeft een oude ziel". .
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Leuk Muus.
Mijn zoontje heeft perioden dat ontzettend veel over de "vliegende meneer" praat.
Toen hij jonger was stond er iedere keer ene hele groep mensen op zijn kamer ( zoals hij het zag ).
Hij was ontzettend zeker van zijn waarneming en de manier van brengen.. de info, de houding maakt dat ik ervan overtuigd ben dat het niet "een monster onder het bed of in de kast" is.
zo zijn er nog veel meer dingen maar één ding wat mij goed is bijgebleven is iets dat gebeurd toen hij 2 jaar ongeveer was.
Hij stond onder/naast ( hoe zeg je dat ? hij was korter dan het dressoir oog was iig ) het dressior te rellen.
Op het dressoir stond een auto van gemalen marmer... heel zwaar beeld dus.
Hoe weet ik niet precies meer maar dat ding dreigde naar beneden te storten.. de enige weg was bovenop hem.
Het ding is over hem heen gegaan en is héél op de grond beland met een boog.
Precies op het moment dat ik schreeuwde.
Of het nu iets was wat ik teweeg bracht met mijn emotie, hij zelf... of een beschermengel...
geen idee, het was heel merkwaardig en ik ben ontzettend dankbaar.
Op de momenten dat er iets loos is met Brian is het overigens zo dat ík erg veel "activiteit " waarneem.
Om maar een voorbeeld te noemen,
Ik stond onder de douche en ik werd op een vervelende manier lastig gevallen door iets/iemand die erg warrig overkwam. Het was een erg onplezierig contact. Ik ben gelijk bij Brian gaan kijken...
had hij in zijn slaap overgegeven... en lag in zijn eigen kots.
Bij een kennis van mij ( paar jaartjes terug ) gebeurde ook dergelijke dingen.
De klok viel om de haverklap van de muur.. bleef heel en belandde op érg vreemde plaatsen in de kamer. Als je de trap op liep in dat huis leek het alsof iemand je zat te duwen net voordat je boven was. Duwen in de richting naar beneden...
Op een foto die in dat huis is genomen was een gestalte te zien op het beeldscherm van de tv terwijl die uit stond.
Zij dacht dat het huis "hunted" was, ik had meer het gevoel dat het aan het dochtertje lag. En ja hoor.. na een tijdje dingen bijhouden bleek dat er erg veel activiteit was op de momenten dat het dochtertje "geemotioneerd" was.
Er waren behoorlijk wat dingen loos in het gezin dus dat het meisje niet goed in haar vel zat was niet meer dan normaal.
Mijn zoontje heeft perioden dat ontzettend veel over de "vliegende meneer" praat.
Toen hij jonger was stond er iedere keer ene hele groep mensen op zijn kamer ( zoals hij het zag ).
Hij was ontzettend zeker van zijn waarneming en de manier van brengen.. de info, de houding maakt dat ik ervan overtuigd ben dat het niet "een monster onder het bed of in de kast" is.
zo zijn er nog veel meer dingen maar één ding wat mij goed is bijgebleven is iets dat gebeurd toen hij 2 jaar ongeveer was.
Hij stond onder/naast ( hoe zeg je dat ? hij was korter dan het dressoir oog was iig ) het dressior te rellen.
Op het dressoir stond een auto van gemalen marmer... heel zwaar beeld dus.
Hoe weet ik niet precies meer maar dat ding dreigde naar beneden te storten.. de enige weg was bovenop hem.
Het ding is over hem heen gegaan en is héél op de grond beland met een boog.
Precies op het moment dat ik schreeuwde.
Of het nu iets was wat ik teweeg bracht met mijn emotie, hij zelf... of een beschermengel...
geen idee, het was heel merkwaardig en ik ben ontzettend dankbaar.
Op de momenten dat er iets loos is met Brian is het overigens zo dat ík erg veel "activiteit " waarneem.
Om maar een voorbeeld te noemen,
Ik stond onder de douche en ik werd op een vervelende manier lastig gevallen door iets/iemand die erg warrig overkwam. Het was een erg onplezierig contact. Ik ben gelijk bij Brian gaan kijken...
had hij in zijn slaap overgegeven... en lag in zijn eigen kots.
Bij een kennis van mij ( paar jaartjes terug ) gebeurde ook dergelijke dingen.
De klok viel om de haverklap van de muur.. bleef heel en belandde op érg vreemde plaatsen in de kamer. Als je de trap op liep in dat huis leek het alsof iemand je zat te duwen net voordat je boven was. Duwen in de richting naar beneden...
Op een foto die in dat huis is genomen was een gestalte te zien op het beeldscherm van de tv terwijl die uit stond.
Zij dacht dat het huis "hunted" was, ik had meer het gevoel dat het aan het dochtertje lag. En ja hoor.. na een tijdje dingen bijhouden bleek dat er erg veel activiteit was op de momenten dat het dochtertje "geemotioneerd" was.
Er waren behoorlijk wat dingen loos in het gezin dus dat het meisje niet goed in haar vel zat was niet meer dan normaal.
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
Dit lijkt me ontzettend interessant om op een compleet nonchalante manier uit iemands mondje te horen komen.quote:Op maandag 6 september 2004 14:26 schreef MUUS het volgende:
Mijn dochter heeft het al sinds ze een jaar of drie is over 'toen ze mijn moeder was'. Ze praat dan doodleuk over 'vroeger' en ook mijn moeder komt dan in die verhalen voor. Ze is er heilig van overtuigd dat we elkaar al veel langer kennen, alleen waren toen de rollen anders verdeeld. Dat soort dingen verteld zo op hele droge toon, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. .
Mag ik vragen hoe hij daarop kwam ?quote:Mijn huisarts heeft haar altijd een erg bijzonder kind gevonden en hij zei een paar maanden terug wat ik al jaren dacht: "Ze heeft een oude ziel". .
wat was de aanleiding ?
Die man heeft totaal geen gewin bij het zeggen van dit soort dingen, ik vind het dan altijd extra "waardevol" ( in zoverre dat iets waardevol kan zijn ).
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
Oh ja, vliegende dingen! Mensen, bolletjes of ze ziet alleen een stel ogen. Altijd 's nachts en altijd alleen bij mij in de slaapkamer.
Zag Brian die vliegende meneer ook alleen 's nachts?
Zag Brian die vliegende meneer ook alleen 's nachts?
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Fijn trouwens dat je er zo leuk/ goe dmee omgaat Muus.
Ikzelf heb erg veel tegenstand gehad van mijn ouders, waardoor ik het best moeilijk heb gekregen.
Mij werd het gevoel gegeven dat ik met verkeerde slechte dingen bezig was en mensen ermee kwetste.
Dit terwijl ik in het bgein niet eens wist wát ik dan verkeerd deed, want het ís voor een kind "gewoon". het onderscheid van wat wel en niet normaal wordt gezien is er bij mij ingepompt met directe afstraffing van hetgeen niet usual was.
Praten met of over mijn zus ?
dingen vertellen die ik gewoon wist... maar waar ik niet bij geweest was...
Alleen boze reacties.
Het vervelende is nog dat ik me niet bewust was dat ik sommige info op een andere manier had gekregen.
Ik handelde vanuit impuls. Dat is een tijdlang volledig weggeweest.
Als je ietzs weet, dan weet je dat.. je gaat je niet afvragen..
"hmmm, heb ik nou van iemand gehoord dat dit en dat is gebeurd of ..... ".
Je wéét iets en daar handel je naar.
Ik heb mij ontzettend onbegrepen gevoeld.
Ikzelf heb erg veel tegenstand gehad van mijn ouders, waardoor ik het best moeilijk heb gekregen.
Mij werd het gevoel gegeven dat ik met verkeerde slechte dingen bezig was en mensen ermee kwetste.
Dit terwijl ik in het bgein niet eens wist wát ik dan verkeerd deed, want het ís voor een kind "gewoon". het onderscheid van wat wel en niet normaal wordt gezien is er bij mij ingepompt met directe afstraffing van hetgeen niet usual was.
Praten met of over mijn zus ?
dingen vertellen die ik gewoon wist... maar waar ik niet bij geweest was...
Alleen boze reacties.
Het vervelende is nog dat ik me niet bewust was dat ik sommige info op een andere manier had gekregen.
Ik handelde vanuit impuls. Dat is een tijdlang volledig weggeweest.
Als je ietzs weet, dan weet je dat.. je gaat je niet afvragen..
"hmmm, heb ik nou van iemand gehoord dat dit en dat is gebeurd of ..... ".
Je wéét iets en daar handel je naar.
Ik heb mij ontzettend onbegrepen gevoeld.
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
de vliegende meneer kwam/komt voornamelijk in de late avond en 's nachts. ( na half 11 zeg maar )quote:Op maandag 6 september 2004 16:18 schreef MUUS het volgende:
Oh ja, vliegende dingen! Mensen, bolletjes of ze ziet alleen een stel ogen. Altijd 's nachts en altijd alleen bij mij in de slaapkamer.
Zag Brian die vliegende meneer ook alleen 's nachts?
De groep mensen konden op ieder moment van de dag aanwezig zijn.
Het grappige is dat ze een heel groot verschil maken tussen verschillende aanwezigen.
Ze zijn zo overtuigd en bewust van wat ze waarnemen.
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
Alsof ze meldt dat ze in de poppenhoek heeft gespeeld op school. Zonder opkijken en op dezelfde nonchalante toon. .quote:Op maandag 6 september 2004 16:17 schreef Mirage het volgende:
[..]
Dit lijkt me ontzettend interessant om op een compleet nonchalante manier uit iemands mondje te horen komen.
Tuurlijk mag je dat vragen.quote:Mag ik vragen hoe hij daarop kwam ?
wat was de aanleiding ?
Die man heeft totaal geen gewin bij het zeggen van dit soort dingen, ik vind het dan altijd extra "waardevol" ( in zoverre dat iets waardevol kan zijn ).
De eerste keer dat hij haar zag, was ze een week of vier. Geen idee meer waarvoor ik bij hem was, maar hij zei onmiddelijk bij binnenkomst: "Het lijkt wel alsof een volwassene me zit aan te kijken".
De laatste keer (ze is nu bijna vijf) was ik bij hem, omdat ze doof als een kwartel was. Ze bleek twee dikke oorontstekingen te hebben (geen pijn, geen koorts, helemaal niks) en zij zat bij hem op de grond te spelen met haar knuffel Meneer Muis en een paperclip.
Hij had het erover dat het zo vreemd was dat er uiterlijk niets aan de hand leek met haar en ze gewoon vrolijk zat te spelen terwijl ze toch hele dikke ontstekingen had.
Ineens bleef hij stil en zat hij naar haar te staren.
"Het is een bijzonder kind he? Ze is zo wijs en zo anders. Nou, ja, kijk... *stamel*.... als je erin gelooft he.... *stamel*.... nou ja.... dan zou ik zeggen dat ze een hele oude ziel is"
Mijn mond viel open. . Ten eerste omdat ik dat altijd letterlijk heb gezegd over haar en ten tweede omdat je zoiets gewoon niet verwacht.
Toen ik zei dat ik dat altijd al heb gezegd en dat hij vanaf dat ze een baby is al zulke opmerkingen maakte, had hij door dat ik hem niet voor gek verklaarde. .
.Hij kwam meteen los en vroeg of ze het moeilijk had om op school haar plek te vinden (en mijn hemel, wat was dat toen aan de orde op dat moment . ) Hij zei ook dat ze op school vaak totaal niets konden met 'dit soort kinderen' en ooooooh, wat had hij gelijk. . Mijn methodes waren raar, ik moest het allemaal doen zoals zij dat wilden, want zij hadden er verstand van. Ik kon zen iet duidelijk maken dat het bij Isabel allemaal net even anders werkte. Uiteindelijk bleken mijn methodes wel te werken en die van hun niet.
. ) Hij zei ook dat ze op school vaak totaal niets konden met 'dit soort kinderen' en ooooooh, wat had hij gelijk. Anyway, mijn huisarts kwam meteen helemaal los en zei dat als ik ooit problemen zou hebben met Isabel en school, ik hem maar moest bellen want hij kende die-en-die en die kon zo goed met 'dit soort kinderen' omgaan. Oh, en hij kende ook nog die-en-die en die had er ook nog heel veel verstand van. .
En echt bellen hoor, want 'dit soort kinderen' zijn heel bijzonder en je loopt vaak tegen onbegrip aan en ze moeten blijven zoals ze zijn, want ze zijn zo bijzonder.
Lief he? . Ik kwam met een vreemd soort opluchting buiten. "Wow, iemand die het ook ziet én het hardop uitspreekt".
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Mijn neefje schijnt het ook erg sterk te hebben. Hij vertelde mijn tante dat hij met oma had gepraat, alleen was oma (moeder van mijn tante) al een jaar of 30 dood... Hij kon haar dingen vertellen uit haar jeugd, die ze zelf al was vergeten en dergelijke. Ook hoe ze bijvoorbeeld aan het litteken op haar been kwam en zo, terwijl ze dat nooit had verteld. Hij had het best moeilijk op school, maar nadat hij onder begeleiding is gekomen van een paragnost (correct me if I'm wrong) heeft hij het kunnen plaatsen en gaat het een stuk beter. Op vakantie wil hij ook niet naar bepaalde plekken toe omdat het daar 'verdrietig is'. Na nazoeken bleek het een ernstig slagveld in WO1 geweest te zijn. Ook kastelen met kerkers wil hij niet in.
Het was op zich best wel een schok binnen de familie dat hij dit kon zien. Het was nooit zo iets wat overwogen of besproken werd, en iedereen heeft het wel goed opgevangen. Bij mij thuis is het af en toe wel eng, omdat hij dan rond kijkt alsof hij iets ziet, en ik zie de katten dan ook die kant op kijken. Ik zie dan niets (ook anderen in de kamer niet). Ik denk dat ik me er zelf teveel voor afsluit om uberhaupt iets te merken, en misschien vanwege het onbekende wil ik dat wel zo houden.
Het is in ieder geval wel een heeeel aparte ervaring.
Het was op zich best wel een schok binnen de familie dat hij dit kon zien. Het was nooit zo iets wat overwogen of besproken werd, en iedereen heeft het wel goed opgevangen. Bij mij thuis is het af en toe wel eng, omdat hij dan rond kijkt alsof hij iets ziet, en ik zie de katten dan ook die kant op kijken. Ik zie dan niets (ook anderen in de kamer niet). Ik denk dat ik me er zelf teveel voor afsluit om uberhaupt iets te merken, en misschien vanwege het onbekende wil ik dat wel zo houden.
Het is in ieder geval wel een heeeel aparte ervaring.
Ik nuf je seuk!
Ik hier?
If it's free, you're the product!
Ik hier?
If it's free, you're the product!
Jeeeeeeeeeeeeeeeeetje !
wat góed... en dat van een huisarts..
niets over huisartsen, maar degene die open staan/ erkenning geven aan dit soort
dingen houden meestal hun mond ( professioneel gezien ).
Mooi hoor !
En zeker onthouden én gebruiken mocht dat ooit nodig zijn.
wat góed... en dat van een huisarts..
niets over huisartsen, maar degene die open staan/ erkenning geven aan dit soort
dingen houden meestal hun mond ( professioneel gezien ).
Mooi hoor !
En zeker onthouden én gebruiken mocht dat ooit nodig zijn.
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
En dat onbegrepen gevoel is vreselijk voor een kind. . Ouders horen veilig te zijn, personen bij wie je altijd terecht kunt, of het nu met een snottebel of met intens verdriet is..quote:Op maandag 6 september 2004 16:25 schreef Mirage het volgende:
Fijn trouwens dat je er zo leuk/ goe dmee omgaat Muus.
Ikzelf heb erg veel tegenstand gehad van mijn ouders, waardoor ik het best moeilijk heb gekregen.
Mij werd het gevoel gegeven dat ik met verkeerde slechte dingen bezig was en mensen ermee kwetste.
Dit terwijl ik in het bgein niet eens wist wát ik dan verkeerd deed, want het ís voor een kind "gewoon". het onderscheid van wat wel en niet normaal wordt gezien is er bij mij ingepompt met directe afstraffing van hetgeen niet usual was.
Praten met of over mijn zus ?
dingen vertellen die ik gewoon wist... maar waar ik niet bij geweest was...
Alleen boze reacties.
Het vervelende is nog dat ik me niet bewust was dat ik sommige info op een andere manier had gekregen.
Ik handelde vanuit impuls. Dat is een tijdlang volledig weggeweest.
Als je ietzs weet, dan weet je dat.. je gaat je niet afvragen..
"hmmm, heb ik nou van iemand gehoord dat dit en dat is gebeurd of ..... ".
Je wéét iets en daar handel je naar.
Ik heb mij ontzettend onbegrepen gevoeld.
. Ouders horen veilig te zijn, personen bij wie je altijd terecht kunt, of het nu met een snottebel of met intens verdriet is..Ik heb ook altijd alles opgepot, omdat ik wist dat mijn ouders nergens voor openstonden en me gewoon de kamer hadden uitgeduwd als ik met zo'n verhaal was gekomen. Dat is heel naar, want een kind kan heel erg onzeker of bang zijn en dan is er niemand om mee te praten. Sterker nog, je eigen ouders verklaren je min of meer voor gek. .
Of het nu allemaal verbeelding is of echt, je moet een kind altijd serieus nemen. Altijd. Een kind belachelijk maken of om iets lachen wat iig zíj als echt ervaren, is vreselijk pijnlijk.
Door ze weg te sturen met dat soort verhalen, stuur je ze niet alleen letterlijk van jezelf weg, maar zorg je er ook voor dat kinderen eventuele bepaalde gaven kwijtraken.
Want ze schamen zich, het is raar en dan sluiten ze zich ervoor af etc etc.
Zonde!
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Ik als klein meisje had regelmatig "last" van het zien van dingen, vooral mensen.
Zo zat ik op een middag eens in de huiskamer televisie te kijken, en mijn moeder ging thee maken. Nadat ze weg was zag ik een man in de stoel zitten. Vervolgens ging ik naar mijn moeder en zei ik: "wil die meneer in de huiskamer geen thee?". Mijn moeder natuurlijk helemaal verbaast, er was toch geen man in de huiskamer? Toen ik terug kwam was hij er inderdaad niet meer, maar ik had hem wel gezien.
Enkele jaren later lag ik in bed, en kwam er een klein jongetje naar het voeteinde van mijn bed gelopen. Ik zag hem praten, maar ik hoorde geen geluid. Ik vroeg hem dingen, maar ik kon natuurlijk niet verstaan wat hij zei. Toen pakte ik een schriftje en een potlood, maar toen ik me omdraaide was hij verdwenen.
Als baby speelde ik vaak in de box, en brabbelde, lachte en stak ik mijn handjes vaak uit naar iets of iemand naast de box. Aldus mijn moeder.
Ook herinner ik me nog goed dat ik een soort van vage gedaantes door de straat zag lopen. Dit gebeurde vaak, waardoor ik het normaal vond.
Misschien komt het omdat we echt vlak naast een kerkhof woonden? Ik vind het eigenlijk niet raar, aangezien ik het altijd heb gehad. Nu heb ik er geen "last" meer van, maar toen ik vorig jaar nog eens terug ging naar ons oude huis, zag ik precies dezelfde dingen weer.
Zo zat ik op een middag eens in de huiskamer televisie te kijken, en mijn moeder ging thee maken. Nadat ze weg was zag ik een man in de stoel zitten. Vervolgens ging ik naar mijn moeder en zei ik: "wil die meneer in de huiskamer geen thee?". Mijn moeder natuurlijk helemaal verbaast, er was toch geen man in de huiskamer? Toen ik terug kwam was hij er inderdaad niet meer, maar ik had hem wel gezien.
Enkele jaren later lag ik in bed, en kwam er een klein jongetje naar het voeteinde van mijn bed gelopen. Ik zag hem praten, maar ik hoorde geen geluid. Ik vroeg hem dingen, maar ik kon natuurlijk niet verstaan wat hij zei. Toen pakte ik een schriftje en een potlood, maar toen ik me omdraaide was hij verdwenen.
Als baby speelde ik vaak in de box, en brabbelde, lachte en stak ik mijn handjes vaak uit naar iets of iemand naast de box. Aldus mijn moeder.
Ook herinner ik me nog goed dat ik een soort van vage gedaantes door de straat zag lopen. Dit gebeurde vaak, waardoor ik het normaal vond.
Misschien komt het omdat we echt vlak naast een kerkhof woonden? Ik vind het eigenlijk niet raar, aangezien ik het altijd heb gehad. Nu heb ik er geen "last" meer van, maar toen ik vorig jaar nog eens terug ging naar ons oude huis, zag ik precies dezelfde dingen weer.
MUUS, onder mijn nick WIlgje heb ik hier ooit geschreven over mijn zoon. Hoe hij "geesten" zag in zijn kamer, hoe hij zelf een orakel maakte en ook hoe hij "antwoorden" zag in een kristallen bol. Hij was toen een jaar og 9 a 10. Dit is bij hem weggezakt, maar op school kwam hij vreselijk vast te zitten. Zij adviseerden hem te laten testen en nu heeft hij dus het stempel PDD-nos.
Ik kan je alleen maar zeggen, neem dat advies van je huisarts serieus en laat je niet, zoals ik in die tijd, overrompelen door zoveel "kennis" van de school. Mijn zoon heeft een ellendige tijd gehad daar...
Ik kan je alleen maar zeggen, neem dat advies van je huisarts serieus en laat je niet, zoals ik in die tijd, overrompelen door zoveel "kennis" van de school. Mijn zoon heeft een ellendige tijd gehad daar...
Out of my mind, back in five minutes
Geweldige huisarts MUUS!
Ik herken je verhaal , in het onbegrip van je ouders etc,
toen ik klein was had ik regelmatig bezoek van een man op mijn kamertje, mijn ouders hebben hier altijd erg om gelachen. Ik was altijd erg angstig in die tijd, sliep slecht, werd gepest op school,
was altijd een beetje een buitenbeetje wat dat betreft.
Jarenlang heb ik gedacht dat ik het wel gedroomd zou hebben, maar inmiddels weet ik dat ik niet droomde, en dat ik wel dingen kan voelen en soms ook zien. Nu durf ik daar bij veel mensen ook voor uit te komen.
Mijn ouders zal ik dit nu nooit meer vertellen, ik denk dat ze me naar de psych zouden sturen
Wat mooi..isabel heeft een oude ziel..wat een bijzonder meisje
Kan me voorstellen dat je erg blij was met deze erkenning!
en nogmaals, wat een geweldige huiarts zeg!
Ik herken je verhaal , in het onbegrip van je ouders etc,
toen ik klein was had ik regelmatig bezoek van een man op mijn kamertje, mijn ouders hebben hier altijd erg om gelachen. Ik was altijd erg angstig in die tijd, sliep slecht, werd gepest op school,
was altijd een beetje een buitenbeetje wat dat betreft.
Jarenlang heb ik gedacht dat ik het wel gedroomd zou hebben, maar inmiddels weet ik dat ik niet droomde, en dat ik wel dingen kan voelen en soms ook zien. Nu durf ik daar bij veel mensen ook voor uit te komen.
Mijn ouders zal ik dit nu nooit meer vertellen, ik denk dat ze me naar de psych zouden sturen
Wat mooi..isabel heeft een oude ziel..wat een bijzonder meisje
Kan me voorstellen dat je erg blij was met deze erkenning!
en nogmaals, wat een geweldige huiarts zeg!
doei
Jou zoon zit toch op iederwijs? Men is ook reuze nieuwsgierig in dat topic hoe het verder is gegaan.quote:Op maandag 6 september 2004 19:06 schreef Pleun het volgende:
MUUS, onder mijn nick WIlgje heb ik hier ooit geschreven over mijn zoon. Hoe hij "geesten" zag in zijn kamer, hoe hij zelf een orakel maakte en ook hoe hij "antwoorden" zag in een kristallen bol. Hij was toen een jaar og 9 a 10. Dit is bij hem weggezakt, maar op school kwam hij vreselijk vast te zitten. Zij adviseerden hem te laten testen en nu heeft hij dus het stempel PDD-nos.
Ik kan je alleen maar zeggen, neem dat advies van je huisarts serieus en laat je niet, zoals ik in die tijd, overrompelen door zoveel "kennis" van de school. Mijn zoon heeft een ellendige tijd gehad daar...
Die iederwijsschool is gestopt omdat er te wenig leerlingen waren. Het was financieel niet meer haalbaar...
Out of my mind, back in five minutes
Jaaaa, dat verhaal heb je me toen verteld op die beurs! Een heel bijzonder jongetje en ik vind het super dat de zo nuchtere familie het zo goed heeft aangepakt met hem. .quote:Op maandag 6 september 2004 16:35 schreef freud het volgende:
Mijn neefje schijnt het ook erg sterk te hebben.
-knipperdeknip-
Het is in ieder geval wel een heeeel aparte ervaring.
Zijn jouw ouders er wel goed mee omgegaan in jouw ogen? Je moeder sprak over bepaalde gebeurtenissen uit je babytijd, maar deed ze daar lacherig over of was het heel normaal?quote:Op maandag 6 september 2004 18:59 schreef Morgil het volgende:
Ik als klein meisje had regelmatig "last" van het zien van dingen, vooral mensen.
-knipperdeknip-
Nu heb ik er geen "last" meer van, maar toen ik vorig jaar nog eens terug ging naar ons oude huis, zag ik precies dezelfde dingen weer.
Allebei bedankt voor jullie verhaal trouwens! .
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Ik wist helemaal niet dat jij Wilgje bent! .quote:Op maandag 6 september 2004 19:06 schreef Pleun het volgende:
MUUS, onder mijn nick WIlgje heb ik hier ooit geschreven over mijn zoon. Hoe hij "geesten" zag in zijn kamer, hoe hij zelf een orakel maakte en ook hoe hij "antwoorden" zag in een kristallen bol. Hij was toen een jaar og 9 a 10. Dit is bij hem weggezakt, maar op school kwam hij vreselijk vast te zitten. Zij adviseerden hem te laten testen en nu heeft hij dus het stempel PDD-nos.
Ik kan je alleen maar zeggen, neem dat advies van je huisarts serieus en laat je niet, zoals ik in die tijd, overrompelen door zoveel "kennis" van de school. Mijn zoon heeft een ellendige tijd gehad daar...
.Is hij nu alles kwijt of heeft hij nog wel eens opvallende dingen? En een stempel is maar een stempel hè! Jij kent jouw kind het beste en jij bent degene die hem het hierbij kunt steunen en hem kunt stimuleren.
En ik zal zeker mijn huisarts bellen voor de telefoonnummers als ik ooit weer eens tegenaan loop met die kleine. .
Aan je ouders vertellen heeft dan idd geen nut, want als je een verhaal vertelt, doe je dat om iets te delen met een ander en als de ander niet wil luisteren, is dat kwetsend. Die moeite zou ik mezelf dus besparen als ik jou was, want je hebt genoeg mensen om je heen die het wel willen horen.quote:Op maandag 6 september 2004 19:16 schreef Bolletje... het volgende:
Geweldige huisarts MUUS!
Ik herken je verhaal , in het onbegrip van je ouders etc,
toen ik klein was had ik regelmatig bezoek van een man op mijn kamertje, mijn ouders hebben hier altijd erg om gelachen. Ik was altijd erg angstig in die tijd, sliep slecht, werd gepest op school,
was altijd een beetje een buitenbeetje wat dat betreft.
Jarenlang heb ik gedacht dat ik het wel gedroomd zou hebben, maar inmiddels weet ik dat ik niet droomde, en dat ik wel dingen kan voelen en soms ook zien. Nu durf ik daar bij veel mensen ook voor uit te komen.
Mijn ouders zal ik dit nu nooit meer vertellen, ik denk dat ze me naar de psych zouden sturen
Wat mooi..isabel heeft een oude ziel..wat een bijzonder meisje
Kan me voorstellen dat je erg blij was met deze erkenning!
en nogmaals, wat een geweldige huiarts zeg!
Maar goed, neemt niet weg dat je een lange tijd hebt gedacht dat het aan jou lag en dat je raar was. Tof die onzekerheid die je ouders je meegeven. .
En ja, mijn huisarts is helemaal geweldig. . Ik wilde zeggen dat die erkenning niet eens nodig was, aangezien ik het zelf al wist, maar ik moet zeggen dat het toch echt als een soort opluchting voelde. Eindelijk iemand die exact hetzelfde zag en die er zomaar mee aankwam zonder dat ik erom vroeg. Heel fijn idd. .
Jullie ook allebei bedankt voor de persoonlijke verhalen!
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Ik zag vroeger vaak een man voor m'n slaapkamerdeur staan.Als ik er aan terug denk was het meer een silouet van iemand, maar ik was er heilig van overtuigt dat het een man was
Verder werk ik met kids van 0-2 jaar.Af en toe zie ik ze ergens naar kijken/lachen/kletsen en dan kijk ik daarheen en dan is er niks. Ik geloof wel degelijk dat kinderen dingen/mensen kunnen zien.Juist door deze ervaringen
Verder werk ik met kids van 0-2 jaar.Af en toe zie ik ze ergens naar kijken/lachen/kletsen en dan kijk ik daarheen en dan is er niks. Ik geloof wel degelijk dat kinderen dingen/mensen kunnen zien.Juist door deze ervaringen
aan het eind van mijn geld hou ik altijd een stukje maand over
Mooie, herkenbare verhalen van iedereen!
Mijn dochtertje is ook zo'n bijzonder typje. Zo zag ze mij eens helemaal "blauw" terwijl niks tastbaars erop zou kunnen wijzen dat ik dat was (in de zin van kleur kleren of iets dergelijks). Ik vermoed nog steeds dat ze mijn uitstraling of aura zag. Maar dat is niet de enige ervaring die ik met haar heb. Wij zijn beide -denk ik - heldervoelend en dat is niks anders als dingen snel aanvoelen of weten. Ik weet nu dat het ook in het hokje HSP (Hoog sensitieve personen) zou kunnen passen, al gruwel ik van dergelijke hokjes .
Wij weten soms al van tevoren wat de ander gaat zeggen of na een lange stilte, beginnen we over hetzelfde onderwerp (terwijl dat niks met het vorige onderwerp of situatie te maken had). Ook als zij helemaal in de verte staat begrijpen wij elkaar zonder geschreeuw of overduidelijke handgebaren, misschien een klein knikje maar merendeels voelen we elkaar aan.
Met mijn zoontje heb ik dat natuurlijk ook wel, maar veel minder. Met hem heb ik de "gewone" moederband - die al zeer bijzonder is natuurlijk - terwijl ik bij haar van jongs af aan iets "anders" voel. Zij is zeer gevoelig, zowel geestelijk als lichamelijk. Bij mij werd dat vroeger geinterpreteerd als aanstellerig en aandachtvragerig, wat mij bijna mijn hele jeugd (en langer nog) mijn kamertje opgejaagd heeft .
Ik heb nu al een hele tijd geaccepteerd dat mijn ouders toen gewoon niet beter wisten en deden wat ze konden met de vermogens die ze hadden. Al heeft dat best wat bloed, zweet en tranen gekost Ik ben daardoor wel de sterke en nog steeds gevoelige persoon geworden die ik nu ben, waarmee ik indirect eigenlijk wil zeggen dat begaafde kinderen er ook met minder begaafde ouders wel komen (al gaat het net ff iets moeilijker allemaal) .
Ze danst momenteel met een plastic zakje door de kamer en heeft daar hele verhalen mee. Lekker ding
Mijn dochtertje is ook zo'n bijzonder typje. Zo zag ze mij eens helemaal "blauw" terwijl niks tastbaars erop zou kunnen wijzen dat ik dat was (in de zin van kleur kleren of iets dergelijks). Ik vermoed nog steeds dat ze mijn uitstraling of aura zag. Maar dat is niet de enige ervaring die ik met haar heb. Wij zijn beide -denk ik - heldervoelend en dat is niks anders als dingen snel aanvoelen of weten. Ik weet nu dat het ook in het hokje HSP (Hoog sensitieve personen) zou kunnen passen, al gruwel ik van dergelijke hokjes .
.Wij weten soms al van tevoren wat de ander gaat zeggen of na een lange stilte, beginnen we over hetzelfde onderwerp (terwijl dat niks met het vorige onderwerp of situatie te maken had). Ook als zij helemaal in de verte staat begrijpen wij elkaar zonder geschreeuw of overduidelijke handgebaren, misschien een klein knikje maar merendeels voelen we elkaar aan.
Met mijn zoontje heb ik dat natuurlijk ook wel, maar veel minder. Met hem heb ik de "gewone" moederband - die al zeer bijzonder is natuurlijk - terwijl ik bij haar van jongs af aan iets "anders" voel. Zij is zeer gevoelig, zowel geestelijk als lichamelijk. Bij mij werd dat vroeger geinterpreteerd als aanstellerig en aandachtvragerig, wat mij bijna mijn hele jeugd (en langer nog) mijn kamertje opgejaagd heeft .
Ik heb nu al een hele tijd geaccepteerd dat mijn ouders toen gewoon niet beter wisten en deden wat ze konden met de vermogens die ze hadden. Al heeft dat best wat bloed, zweet en tranen gekost Ik ben daardoor wel de sterke en nog steeds gevoelige persoon geworden die ik nu ben, waarmee ik indirect eigenlijk wil zeggen dat begaafde kinderen er ook met minder begaafde ouders wel komen (al gaat het net ff iets moeilijker allemaal) .
Ik ben daardoor wel de sterke en nog steeds gevoelige persoon geworden die ik nu ben, waarmee ik indirect eigenlijk wil zeggen dat begaafde kinderen er ook met minder begaafde ouders wel komen (al gaat het net ff iets moeilijker allemaal) Ze danst momenteel met een plastic zakje door de kamer en heeft daar hele verhalen mee. Lekker ding
I used to work in a morgue........I am a people person
Only Human
Only Human
Leuk om al jullie verhalen te horen
Toen ik een paar jaar oud was zei ik tegen mijn ouders: "Ik had hier niet geboren moeten worden, ik ben geboren bij de verkeerde ouders." Sinds ik denk een jaar heb ik een paar keer mijn overleden huisdieren in mijn dromen gezien. Ik heb sinds dat ik een jaar of 4 was ook problemen met mijn vader gehad. Ik was bang voor hem en ik vond hem gewoon raar. Soms waren we het totaal oneens en ik dacht een paar jaar geleden: "zodra ik van de middelbare school af ben ga ik meteen op kamers". Maar toen ging het weer beter en nu woon ik nog steeds thuis(ik ben nu 18). Ik had nooit echt problemen op school toen ik klein was, ondanks dat ik toch soms ongelukkig was. Ik was altijd erg bang om met onbekende mensen te praten en toen ik 7 was begon ik te denken dat ik maar beter niet geboren had kunnen worden. Op de middelbare school kreeg ik het wel moeilijk, vooral omdat al mijn vriendinnen me één voor één in de steek begonnen te laten, om onverklaarbare reden. Ik werd depressief en ik loop nu nog steeds bij de psychiater, maar het gaat nu wel veel beter met me.
Toen ik een paar jaar oud was zei ik tegen mijn ouders: "Ik had hier niet geboren moeten worden, ik ben geboren bij de verkeerde ouders." Sinds ik denk een jaar heb ik een paar keer mijn overleden huisdieren in mijn dromen gezien. Ik heb sinds dat ik een jaar of 4 was ook problemen met mijn vader gehad. Ik was bang voor hem en ik vond hem gewoon raar. Soms waren we het totaal oneens en ik dacht een paar jaar geleden: "zodra ik van de middelbare school af ben ga ik meteen op kamers". Maar toen ging het weer beter en nu woon ik nog steeds thuis(ik ben nu 18). Ik had nooit echt problemen op school toen ik klein was, ondanks dat ik toch soms ongelukkig was. Ik was altijd erg bang om met onbekende mensen te praten en toen ik 7 was begon ik te denken dat ik maar beter niet geboren had kunnen worden. Op de middelbare school kreeg ik het wel moeilijk, vooral omdat al mijn vriendinnen me één voor één in de steek begonnen te laten, om onverklaarbare reden. Ik werd depressief en ik loop nu nog steeds bij de psychiater, maar het gaat nu wel veel beter met me.
The things you own end up owning you
Ik ken verhalen van mensen die altijd een "denkbeeldige persoon" in hun hoofd hadden. Deze vertelde soms dingen die je eigenlijk niet kon weten. Het lijkt erop alsof maar weinig kinderen dit hebben en als ze omgaan met leeftijdsgenoten dan leren ze dat ze "bepaalde andere denkbeelden/referentiekaders hebben". Mss dat ze het hierdoor op latere leeftijd blokkeren. Of mss is het geen goed idee dat deze entiteiten bij hun blijven. Wie zal het zeggen? Apart is het zeker.
Op zaterdag 7 oktober 2006 14:56 schreef Friek_ het volgende:
Nu kon ik het niet laten om even snel op je Fotoboek te kijken en ik zag wat ik al dacht: een onzeker beta-studentje.
Nu kon ik het niet laten om even snel op je Fotoboek te kijken en ik zag wat ik al dacht: een onzeker beta-studentje.
Ik denk dat ieder kind op deze manier kan zien, als jij als ouder je er niet mee bemoeit..quote:Op dinsdag 7 september 2004 02:03 schreef livEliveD het volgende:
Ik ken verhalen van mensen die altijd een "denkbeeldige persoon" in hun hoofd hadden. Deze vertelde soms dingen die je eigenlijk niet kon weten. Het lijkt erop alsof maar weinig kinderen dit hebben en als ze omgaan met leeftijdsgenoten dan leren ze dat ze "bepaalde andere denkbeelden/referentiekaders hebben". Mss dat ze het hierdoor op latere leeftijd blokkeren. Of mss is het geen goed idee dat deze entiteiten bij hun blijven. Wie zal het zeggen? Apart is het zeker.
gewone interesse toont en je kind zijn/haar gang laat gaan dan zal het zich vanzelf verder ontwikkelen of niet.
Waarom er zo een verschil is tussen kinderendie dit nauwelijs (laten) merken en kinderen die het heel sterk naar voren brengen, geen idee... het loopt gewoon zo denk ik.
De gevoelige kinderen leven naar mijn idee op een heel ander "vlak".
Ik maak onderscheid zoals je ziet tussen het kunnen "zien" en het ontzettend gevoelig zijn en de wereld niet begrijpen... net zoals de wereld jouw vaak niet begrijpt
( wat was er eerder, het kip of het ei ? Of loopt dit hand in hand ? ).
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
De oudste van mij heeft trouwens erg veel uitspraken waarin hij refereert naar "reïncarnatie".
Hij praat vaak over.
" toen ik nog groot was. "
"als papa heel veel boterhammen eet wordt hij nog iets groter en dan weer klein en dan ben ik heel groot "
"als je twee keer (?) uit je lichaam gaat dan ben je dood, mama. Je wordt dan weer een baby "
Vreemde maar interessante uitspraken vind ik zelf.
Het grappige vind ik dat hij zo weer verder gaat met zijn bezigheid of zijn aandacht opeens verlegt.
Hij praat vaak over.
" toen ik nog groot was. "
"als papa heel veel boterhammen eet wordt hij nog iets groter en dan weer klein en dan ben ik heel groot "
"als je twee keer (?) uit je lichaam gaat dan ben je dood, mama. Je wordt dan weer een baby "
Vreemde maar interessante uitspraken vind ik zelf.
Het grappige vind ik dat hij zo weer verder gaat met zijn bezigheid of zijn aandacht opeens verlegt.
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
Mijn moeder is er heel goed mee omgegaan. Ze is dan ook erg geinteresseerd in het paranormale etc. Mijn vader is juist degene die me nooit geloofde en er lacherig over deed. Dit heeft onze band dan ook sterk verslechterd.quote:Op maandag 6 september 2004 20:17 schreef MUUS het volgende:
Zijn jouw ouders er wel goed mee omgegaan in jouw ogen? Je moeder sprak over bepaalde gebeurtenissen uit je babytijd, maar deed ze daar lacherig over of was het heel normaal?
Allebei bedankt voor jullie verhaal trouwens! .
Ik had dat vroeger ook.
Ik praatte altijd met een ingebeeld(?) vriedinnetje. Ik had er ook een naam voor, alleen kan ik me die niet meer herinneren. Ik kan me niet meer herinneren hoe het precies zat... Maar het heeft geduurd tot ik ongeveer 5-6 jaar oud was.
Ik praatte er nooit met mijn moeder over. Ik was een heel inmezelf gekeerd kind. Misschien is dat ook de reden van het praten met dat vriendinnetje.
Kan iemand mij zeggen hoe het met de groei van de hersenen gaat? Ik bedoel. Is de brug tussen beide hersen hemisferen bij kinderen ook al aanwezig? Zoniet, kan dat de reden zijn waarom kinderen vaak zo een vriendje hebben. Omdat het denkpatroon tussen beide hersenhelften niet synchroniseren, dat een van de hersenhelften de persoonlijkheid van het kind vormt en de andere de persoonlijkheid van het vriendje. (dit is niet om het bovenstaande allemaal af te kraken! Want ik geloof er ook wel degelijk in.)
Ik praatte altijd met een ingebeeld(?) vriedinnetje. Ik had er ook een naam voor, alleen kan ik me die niet meer herinneren. Ik kan me niet meer herinneren hoe het precies zat... Maar het heeft geduurd tot ik ongeveer 5-6 jaar oud was.
Ik praatte er nooit met mijn moeder over. Ik was een heel inmezelf gekeerd kind. Misschien is dat ook de reden van het praten met dat vriendinnetje.
Kan iemand mij zeggen hoe het met de groei van de hersenen gaat? Ik bedoel. Is de brug tussen beide hersen hemisferen bij kinderen ook al aanwezig? Zoniet, kan dat de reden zijn waarom kinderen vaak zo een vriendje hebben. Omdat het denkpatroon tussen beide hersenhelften niet synchroniseren, dat een van de hersenhelften de persoonlijkheid van het kind vormt en de andere de persoonlijkheid van het vriendje. (dit is niet om het bovenstaande allemaal af te kraken! Want ik geloof er ook wel degelijk in.)
What to think or what not to think... THAT's the question
Ik denk dat dit een heel leuke stelling is.quote:Op vrijdag 10 september 2004 13:55 schreef elfenvleugels het volgende:
Ik had dat vroeger ook.
Ik praatte altijd met een ingebeeld(?) vriedinnetje. Ik had er ook een naam voor, alleen kan ik me die niet meer herinneren. Ik kan me niet meer herinneren hoe het precies zat... Maar het heeft geduurd tot ik ongeveer 5-6 jaar oud was.
Ik praatte er nooit met mijn moeder over. Ik was een heel inmezelf gekeerd kind. Misschien is dat ook de reden van het praten met dat vriendinnetje.
Kan iemand mij zeggen hoe het met de groei van de hersenen gaat? Ik bedoel. Is de brug tussen beide hersen hemisferen bij kinderen ook al aanwezig? Zoniet, kan dat de reden zijn waarom kinderen vaak zo een vriendje hebben. Omdat het denkpatroon tussen beide hersenhelften niet synchroniseren, dat een van de hersenhelften de persoonlijkheid van het kind vormt en de andere de persoonlijkheid van het vriendje. (dit is niet om het bovenstaande allemaal af te kraken! Want ik geloof er ook wel degelijk in.)
zelf weet ik ook dat er genoeg vriendjes vanuit noem het fantasie ontstaan.
Zo heeft het vriendje van mijnzoontje een "kat" op hetmoment.
Hele natuurlijik (zoals ik he zie), maar hiernáást heb ik ook ervaring met dingen die zeker niet onder(zelfgeproduceerde) fantasie vallen.
Het één hoeft het ander nieuit te sluiten, ik denk daarom dat weinig mensen problemen hebben met je (vraag)stelling.
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
Zie je, dat bedoel ik dus. . Zo zonde..quote:Op dinsdag 7 september 2004 11:16 schreef Morgil het volgende:
[..]
Mijn moeder is er heel goed mee omgegaan. Ze is dan ook erg geinteresseerd in het paranormale etc. Mijn vader is juist degene die me nooit geloofde en er lacherig over deed. Dit heeft onze band dan ook sterk verslechterd.
Al denk je als ouder dat het onzin is, laat dat nooit aan het kind merken! Even luisteren, even het kind laten uitpraten en zijn/haar verhaal laten doen... da's al genoeg.
Ik ben blij dat jouw moeder er iig was om naar je te luisteren, Morgil. .
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Was het echt een ingebeeld vriendje wat je had of was het misschien toch 'meer' dan dat? .quote:Op vrijdag 10 september 2004 13:55 schreef elfenvleugels het volgende:
Ik had dat vroeger ook.
Ik praatte altijd met een ingebeeld(?) vriedinnetje. Ik had er ook een naam voor, alleen kan ik me die niet meer herinneren. Ik kan me niet meer herinneren hoe het precies zat... Maar het heeft geduurd tot ik ongeveer 5-6 jaar oud was.
Ik praatte er nooit met mijn moeder over. Ik was een heel inmezelf gekeerd kind. Misschien is dat ook de reden van het praten met dat vriendinnetje.
Kan iemand mij zeggen hoe het met de groei van de hersenen gaat? Ik bedoel. Is de brug tussen beide hersen hemisferen bij kinderen ook al aanwezig? Zoniet, kan dat de reden zijn waarom kinderen vaak zo een vriendje hebben. Omdat het denkpatroon tussen beide hersenhelften niet synchroniseren, dat een van de hersenhelften de persoonlijkheid van het kind vormt en de andere de persoonlijkheid van het vriendje. (dit is niet om het bovenstaande allemaal af te kraken! Want ik geloof er ook wel degelijk in.)
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Ik kan me nog herinneren dat ik met mijn vriendinnetje en haar ouders op vakantie naar kroatie ging toen ik 8 jaar was, en we reden door Italie, en we gingen stoppen ergens , om wat te gaan eten, we reden die plaats binnen, langs een haven, ik zie het nog zo voor me, en ik zei, hej wat leuk hier ben ik al een keertje geweest, maar da's al heel lang geleden hoor!
Het stomme is dat ik het nu nogsteeds weet, en dat ik toen meteen de haven daar herkende.
Dit was overigens de 1e keer dat ik naar het buitenland ging
Het stomme is dat ik het nu nogsteeds weet, en dat ik toen meteen de haven daar herkende.
Dit was overigens de 1e keer dat ik naar het buitenland ging
doei
Het volgende zou je aan van alles toe kunnen dichten.
Alertheid, mensenkennis.... etc... maar ook gevoeligheid.
Mijn zoontje pikt mensen die " iets vriendelijk " nodig hebben zo uit de mensenmassa.
Het leuke is dat hij precies de mensen eruit pitk waarbij ik hetzelfde gevoel heb ( ik heb alleen de remming "je spreekt niet zomaar " iemand aan, bemoeienis etc ).
Hij kan zomaar opeens besluiten dat hij naast iemand gaat zitten, bij iemand gaat staan...
Hij zegt dan iets liefs of laat zijn knuffel ( als hij die bij zich heeft ) het woord doen.
Vaak zijn het mensen die helemaal niet gezien worden door de "levende mensen ".
soms geeft hij ze een grasspriet/ bloemetje uit het gras.
Alleen het feit dat hij ze het gevoel geeft dat ze gezíen worden... en dan ook nog eens lief aangesproken worden... zonder remming.. zonder (voor)oordeel...
Je ziet die mensen dan stralen !!
Het is heerlijk om te zien.
Ik laat hem gewoon zijn gang gaan en ik ben bewonder het gebrek aan remming.
Alertheid, mensenkennis.... etc... maar ook gevoeligheid.
Mijn zoontje pikt mensen die " iets vriendelijk " nodig hebben zo uit de mensenmassa.
Het leuke is dat hij precies de mensen eruit pitk waarbij ik hetzelfde gevoel heb ( ik heb alleen de remming "je spreekt niet zomaar " iemand aan, bemoeienis etc ).
Hij kan zomaar opeens besluiten dat hij naast iemand gaat zitten, bij iemand gaat staan...
Hij zegt dan iets liefs of laat zijn knuffel ( als hij die bij zich heeft ) het woord doen.
Vaak zijn het mensen die helemaal niet gezien worden door de "levende mensen ".
soms geeft hij ze een grasspriet/ bloemetje uit het gras.
Alleen het feit dat hij ze het gevoel geeft dat ze gezíen worden... en dan ook nog eens lief aangesproken worden... zonder remming.. zonder (voor)oordeel...
Je ziet die mensen dan stralen !!
Het is heerlijk om te zien.
Ik laat hem gewoon zijn gang gaan en ik ben bewonder het gebrek aan remming.
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
Wat leuk dat je je dit nog goed kan herinneren !quote:Op maandag 13 september 2004 10:03 schreef Bolletje... het volgende:
Ik kan me nog herinneren dat ik met mijn vriendinnetje en haar ouders op vakantie naar kroatie ging toen ik 8 jaar was, en we reden door Italie, en we gingen stoppen ergens , om wat te gaan eten, we reden die plaats binnen, langs een haven, ik zie het nog zo voor me, en ik zei, hej wat leuk hier ben ik al een keertje geweest, maar da's al heel lang geleden hoor!
Het stomme is dat ik het nu nogsteeds weet, en dat ik toen meteen de haven daar herkende.
Dit was overigens de 1e keer dat ik naar het buitenland ging
Hieruit zou je kunnen afleiden dat je er eerder geweest bent, in je dromen of een vorig leven ?
Heb je meer "binding" met italië waar je al tegenaan gelopen bent ?
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
tvp
Wat mij nou opvalt hier, is dat het over veel vaker dochters/moeders/meisjes zijn die dingen merken..
Om dat verschil weer wat minder te laten worden :
Ik heb lange tijd iemand zien zitten naast mijn bed op een stoel. Later kwam ik er achter dat dat mijn gids zou zijn..
Ik heb ook nu nog steeds "last" ( ) van heel veel dejavus. Zoiets gebeurd me overal eigenlijk. Ik zit hier nu in een net gebouwd huis, weliswaar op een mindere locatie voor HSPers (Enschede, waar die vuurwerkfabriek stond..). Ik zit hier pas een maand, maar heb toch er toch al veel gehad!
In Ieper (België) had ik vreemd genoeg een vage soort rust in mijn lijf. Wat ik tot nu toe gelezen en gehoord heb is dat de meeste mensen daar iets geks voelen en het als onplezierig ervaren.. Ditzelfde heb ik bij het Solse Gat..
En zo zijn er nog meer "rare" kleine dingen die ik nu even niet meer weet!
* qu63 blijft topic volgen!
Wat mij nou opvalt hier, is dat het over veel vaker dochters/moeders/meisjes zijn die dingen merken..
Om dat verschil weer wat minder te laten worden :
:Ik heb lange tijd iemand zien zitten naast mijn bed op een stoel. Later kwam ik er achter dat dat mijn gids zou zijn..
Ik heb ook nu nog steeds "last" ( ) van heel veel dejavus. Zoiets gebeurd me overal eigenlijk. Ik zit hier nu in een net gebouwd huis, weliswaar op een mindere locatie voor HSPers (Enschede, waar die vuurwerkfabriek stond..). Ik zit hier pas een maand, maar heb toch er toch al veel gehad!
In Ieper (België) had ik vreemd genoeg een vage soort rust in mijn lijf. Wat ik tot nu toe gelezen en gehoord heb is dat de meeste mensen daar iets geks voelen en het als onplezierig ervaren.. Ditzelfde heb ik bij het Solse Gat..
En zo zijn er nog meer "rare" kleine dingen die ik nu even niet meer weet!
* qu63 blijft topic volgen!
It's Time To Shine
[i]What would life be like without rhethorical questions?[/i]
[i]What would life be like without rhethorical questions?[/i]
Het schijnt zo te zijn dat het voor kinderen vrij normaal is om om bepaalde dingen 'op te pikken'. Ze zijn daar nog heel gevoelig voor en zien en voelen veel meer dan de meeste volwassenen. Ze denken nog niet zoals wij logisch maar meer intuitief. Interessant topic inderdaad, heb zelf geen voorbeelden maar blijf het topic volgen!
Ik heb zelf als klein Fidje veel gezegd dat ik nooit ouder wilde worden, omdat ik het 'nooit leuk vond om oud te zijn'. Ik schijn ook gezegd te hebben dat ik een of ander huisdier mistte, wat ik nooit heb gehad (in dit leven dan zegmaar)
Mijn neefje had veel rare dingen, zo deed hij op een avond (hij was trouwens rond de 3/4 jaar toen geloof ik) alle lichten uit, en zijn ouders vroegen verbaasd "wat ben jij van plan??", waarop hij antwoorde dat hij even met de dode mensen ging praten, en vervolgens tegen 'niets' begon te praten.
Hij werd ook een keer wakker, de naam "Evie" roepende. Een paar uur later werd mijn tante gebeld dat haar tante Evie was overleden.
Mijn neefje had veel rare dingen, zo deed hij op een avond (hij was trouwens rond de 3/4 jaar toen geloof ik) alle lichten uit, en zijn ouders vroegen verbaasd "wat ben jij van plan??", waarop hij antwoorde dat hij even met de dode mensen ging praten, en vervolgens tegen 'niets' begon te praten.
Hij werd ook een keer wakker, de naam "Evie" roepende. Een paar uur later werd mijn tante gebeld dat haar tante Evie was overleden.
Leuk en interessant topic om te lezen.
Zelf had ik als kind een "denkbeeldig" vriendinnetje die ik Muriëlle noemde... Nou scheen er wel een Muriëlle bij ons in de buurt te wonen maar daar kan ik me niets meer van herinneren. Ik weet er niet meer zo veel details van dus ik zal eens aan m'n zus of moeder vragen hoe ik er mee omging. Op een gegeven moment is dat wel opgehouden. Maar wie weet was het niet zomaar een fantasie.
Verder kan ik me ook nog herinneren dat als ik bij m'n oma sliep dat het slaapkamerraam in de kleur groen veranderde en dat er allerlei dieren voorbij kwamen lopen. Zover ik weet heb ik dat een paar keer gehad. Maar het zou goed kunnen dat het een droom of een fantasie was. Ik weet dat ik een rijkelijke fantasie had en nog steeds eigenlijk (op een gezonde manier hoor).
Tevens hoorde ik ook vaak voetstappen bij m'n oma op de overloop. Een detail is dat m'n opa overleden is en dat ik hem nooit heb gekend. Maar als het donker werd, dan was ik zowiezo nog meer in staat om het één en ander in te beelden. Maar ja..wie zal het zeggen. Niet alles hoeft aan verbeelding toegeschreven te worden..
Ik geloof zeker dat kinderen heel goed in staat zijn om meer te "zien" dan wij volwassenen.
Zelf had ik als kind een "denkbeeldig" vriendinnetje die ik Muriëlle noemde... Nou scheen er wel een Muriëlle bij ons in de buurt te wonen maar daar kan ik me niets meer van herinneren. Ik weet er niet meer zo veel details van dus ik zal eens aan m'n zus of moeder vragen hoe ik er mee omging. Op een gegeven moment is dat wel opgehouden. Maar wie weet was het niet zomaar een fantasie.
Verder kan ik me ook nog herinneren dat als ik bij m'n oma sliep dat het slaapkamerraam in de kleur groen veranderde en dat er allerlei dieren voorbij kwamen lopen. Zover ik weet heb ik dat een paar keer gehad. Maar het zou goed kunnen dat het een droom of een fantasie was. Ik weet dat ik een rijkelijke fantasie had en nog steeds eigenlijk (op een gezonde manier hoor).
Tevens hoorde ik ook vaak voetstappen bij m'n oma op de overloop. Een detail is dat m'n opa overleden is en dat ik hem nooit heb gekend. Maar als het donker werd, dan was ik zowiezo nog meer in staat om het één en ander in te beelden. Maar ja..wie zal het zeggen. Niet alles hoeft aan verbeelding toegeschreven te worden..
Ik geloof zeker dat kinderen heel goed in staat zijn om meer te "zien" dan wij volwassenen.
Voetjes van de vloer en schud die heupen los!
sorry voor de late reactie...quote:Op maandag 13 september 2004 09:58 schreef MUUS het volgende:
[..]
Was het echt een ingebeeld vriendje wat je had of was het misschien toch 'meer' dan dat? .
maar zoals ik in mijn originele post al zei. Ik kan me er niet meer veel van herinneren... jouw vraag was eigenlijk mijn reden om dit te posten, niet dat ik wist dat jij dat ging vragen ofzo...
ik kan me van later wel herrineren dat er mensen thuis zijn geweest die er iets over zeiden dat ik 'meer' kan. Maar zij schrikten me daardoor eigelijk af voor eventuele spiritualteit dan als ze gezwegen hadden.
Ik heb me vroeger namelijk nooit echt op mijn gemak gevoeld bij dergelijke mensen. En werd al heel snel zenuwachtig in hun buurt. Ook al was ik zeker geintresseerd in hun vertellingen over 'de andere zijde'...
Ik was er als kind gewoon niet klaar voor om erover verteld te worden door die volwassenen. Met hun verhalen over de duistere zijde die slecht is... enz. ALs het al mogelijk was dat ik eventuele 'krachten' zou hebben dan kan het heel goed zijn dat ik die door hun verdrongen heb omdat ik er bang van was.
Maar ik begin me steeds beter in mijn vel te voelen (en rustiger) hoe ouder ik wordt, dus misschien is het nog geen verloren zaak...
What to think or what not to think... THAT's the question
Ik denk dat dat een hele logische reactie van je was toen je klein was. Volwassenen (onbekenden?) gaan jou ineens ongevraagd dingen vertellen en dan ook nog eens over iets wat je eigenlijk als heel normaal beschouwde. Dan wordt iets ineens een big deal en inderdaad ook wel eng.quote:Op woensdag 15 september 2004 15:54 schreef elfenvleugels het volgende:
[..]
sorry voor de late reactie...
maar zoals ik in mijn originele post al zei. Ik kan me er niet meer veel van herinneren... jouw vraag was eigenlijk mijn reden om dit te posten, niet dat ik wist dat jij dat ging vragen ofzo...
ik kan me van later wel herrineren dat er mensen thuis zijn geweest die er iets over zeiden dat ik 'meer' kan. Maar zij schrikten me daardoor eigelijk af voor eventuele spiritualteit dan als ze gezwegen hadden.
Ik heb me vroeger namelijk nooit echt op mijn gemak gevoeld bij dergelijke mensen. En werd al heel snel zenuwachtig in hun buurt. Ook al was ik zeker geintresseerd in hun vertellingen over 'de andere zijde'...
Ik was er als kind gewoon niet klaar voor om erover verteld te worden door die volwassenen. Met hun verhalen over de duistere zijde die slecht is... enz. ALs het al mogelijk was dat ik eventuele 'krachten' zou hebben dan kan het heel goed zijn dat ik die door hun verdrongen heb omdat ik er bang van was.
Maar ik begin me steeds beter in mijn vel te voelen (en rustiger) hoe ouder ik wordt, dus misschien is het nog geen verloren zaak...
Daarom ben ik ook van mening dat je dit soort gesprekken eigenlijk ook nooit op deze manier met je kind moet hebben. Stel het kind vragen en toon belangstelling als het erover begint, maar dring ze niet jouw 'wijsheid' op en ga er geen moeilijke termen aanhangen.
Want dan wordt het een big deal en dan slaat een kind dicht. Ze gaan misschien nog wel denken dat ze raar zijn ook.
Jammer dat het bij jou zo gelopen is, elfenvleugels. . Maar je bent je nu wel een beetje aan het verdiepen in dit soort dingen, begrijp ik?
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Ik kom hier even kijken nadat Muus heeft gespammed in ouders
Ervaringen genoeg met mijn dochter. Die lag als dreumes al te kletsen tegen iemand en vanuit daar is het alleen maar meer geworden. Als mijn hond bv geknaagd heeft aan zijn poten en die bloeden dan, dan legt zij haar handen er op en de volgende dag is het weg, alleen is de plek nog kaal dan. Ze kan precies omschrijven hoe haar engel eruit ziet, die is dus al eens getekend door iemand en dat was dus precies zoals zij hem beschreven had. maar ze kan ook enge dingen met haar "gave"doen. Zo kan ze ineens uit treden en dan zit ze dus enorm bleek op de bank en is er geen contact et haar te krijgen. Of je komt beneden en de stoelen staan ineens in een kring terwijl je zeker weet dat er niemand beneden is geweest.
Zoals ik al zei ervaring genoeg.
Ervaringen genoeg met mijn dochter. Die lag als dreumes al te kletsen tegen iemand en vanuit daar is het alleen maar meer geworden. Als mijn hond bv geknaagd heeft aan zijn poten en die bloeden dan, dan legt zij haar handen er op en de volgende dag is het weg, alleen is de plek nog kaal dan. Ze kan precies omschrijven hoe haar engel eruit ziet, die is dus al eens getekend door iemand en dat was dus precies zoals zij hem beschreven had. maar ze kan ook enge dingen met haar "gave"doen. Zo kan ze ineens uit treden en dan zit ze dus enorm bleek op de bank en is er geen contact et haar te krijgen. Of je komt beneden en de stoelen staan ineens in een kring terwijl je zeker weet dat er niemand beneden is geweest.
Zoals ik al zei ervaring genoeg.
Dat is een heel bijzonder meisje, Anitra. Leuk dat je het hier wilt vertellen! .
Heeft ze je wel eens verteld waarom ze wel eens 'weggaat' of waarom ze bijvoorbeeld de stoelen in een kring zet? En wat doet die engel voor haar? Helpt hij haar als ze bv haar handen bij de hond oplegt of is hij er puur en alleen om haar te beschermen?
Heeft ze je wel eens verteld waarom ze wel eens 'weggaat' of waarom ze bijvoorbeeld de stoelen in een kring zet? En wat doet die engel voor haar? Helpt hij haar als ze bv haar handen bij de hond oplegt of is hij er puur en alleen om haar te beschermen?
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Haar engel heeft ook een naam, ben hem alleen ff kwijt, weet dat het met een M begint volgens mij Marian. Ze helpt haar idd met haar handen, maar ook als zij het moeilijk heeft.
Dat weggaan is als ze kwaad is, ze heeft best veel mee gemaakt in 9,5 jaar, ze doet het dan echt om ons bang te maken en ik heb geleerd om haar dan bv rooie kleding aan te doen zodat ze weer kan "aarden". Die stoelen blijven een raadsel daar had haar stiefmoeder die zich veel met het paranormale bezig houd ook niet echt een antwoord op. Ik heb het heel eng gevonden omdat zij overduidelijk die dingen kan. Ik heb zelf altijd wel een gevoel, maar spreek het dan niet uit omdat ik bang ben dat ik het verkeerd heb, maar de laatste tijd wel de dingen uit gesproken en bleken allemaal te kloppen. Maar tussen alleen een gevoel hebben en de dingen die zij kan zit toch een wereld van verschil.
Dat weggaan is als ze kwaad is, ze heeft best veel mee gemaakt in 9,5 jaar, ze doet het dan echt om ons bang te maken en ik heb geleerd om haar dan bv rooie kleding aan te doen zodat ze weer kan "aarden". Die stoelen blijven een raadsel daar had haar stiefmoeder die zich veel met het paranormale bezig houd ook niet echt een antwoord op. Ik heb het heel eng gevonden omdat zij overduidelijk die dingen kan. Ik heb zelf altijd wel een gevoel, maar spreek het dan niet uit omdat ik bang ben dat ik het verkeerd heb, maar de laatste tijd wel de dingen uit gesproken en bleken allemaal te kloppen. Maar tussen alleen een gevoel hebben en de dingen die zij kan zit toch een wereld van verschil.
ik ga straks ff lezen
Op het moment dat onze oudste zoon van de beademing af ging en stierf stond mijn dochter (toen 3 jaar) in een halletje in het ziekenhuis en begon heel intens te schreeuwen... Na een poosje werd ze naar me toe gebracht, wist nog van niets en zei tegen mij, hij is weg he mam?!
Sindsdien is ze nog geregeld met dr broertje in gesprek en speelt ze ook met hem. Maar ze moppert ook wel eens op hem, dat ze nú wil slapen en niet wil spelen.
Op de momenten dat ze "aan het spelen" is, is ze niet aanspreekbaar en reageert niet op ons. Ze kijkt alsof ze zwaar stoned is en is na het spelen zo kapot dat ze in slaap stort.
Op het moment dat onze oudste zoon van de beademing af ging en stierf stond mijn dochter (toen 3 jaar) in een halletje in het ziekenhuis en begon heel intens te schreeuwen... Na een poosje werd ze naar me toe gebracht, wist nog van niets en zei tegen mij, hij is weg he mam?!
Sindsdien is ze nog geregeld met dr broertje in gesprek en speelt ze ook met hem. Maar ze moppert ook wel eens op hem, dat ze nú wil slapen en niet wil spelen.
Op de momenten dat ze "aan het spelen" is, is ze niet aanspreekbaar en reageert niet op ons. Ze kijkt alsof ze zwaar stoned is en is na het spelen zo kapot dat ze in slaap stort.
Je zou er haast een boek over schrijven!
Tja... daar doe je niks aan he muus... vooral als je ouder katholiek is en bangh is dat de duivel er zich mee aan t moeien is...quote:Op donderdag 16 september 2004 16:40 schreef MUUS het volgende:
[..]
Ik denk dat dat een hele logische reactie van je was toen je klein was. Volwassenen (onbekenden?) gaan jou ineens ongevraagd dingen vertellen en dan ook nog eens over iets wat je eigenlijk als heel normaal beschouwde. Dan wordt iets ineens een big deal en inderdaad ook wel eng.
Daarom ben ik ook van mening dat je dit soort gesprekken eigenlijk ook nooit op deze manier met je kind moet hebben. Stel het kind vragen en toon belangstelling als het erover begint, maar dring ze niet jouw 'wijsheid' op en ga er geen moeilijke termen aanhangen.
Want dan wordt het een big deal en dan slaat een kind dicht. Ze gaan misschien nog wel denken dat ze raar zijn ook.
Jammer dat het bij jou zo gelopen is, elfenvleugels. . Maar je bent je nu wel een beetje aan het verdiepen in dit soort dingen, begrijp ik?
Nu ja... Ik ben er redelijk ongeschonden uit gekomen... alleen op dat vlak niet.
Maar ik hou me wel met zulke dingen bezig. Zoals deze week. Ik heb een heel wazige week achter de rug. Is een beetje raar zelfs te noemen. Met zeker 5 personen heb ik simultane dingen gedaan; daarmee bedoel ik op hetzelfde moment hetzelfde zeggen, op hetzelfde moment een deur open doen, op identiek dezelfde manier (dat het freaky wordt), tijdens het werk naar beneden gaan voor een pauze en telkens met dezelfde persoon onder komen (die niet op dezelfde verdieping werkt)... Nu is de afgelopen week ook wel emotioneel geweest... waardoor ik misschien meer open stond voor dergelijke dingen.
Ook heb ik na bijna een jaar mijn gitaar nog eens boven gehaald en onmiddelijk weer weggedaan vanwege de negativiteit die het ding op me uitstraalde (ik was vroeger heel erg negatief) ik kreeg er zelfs buikpijn van.
What to think or what not to think... THAT's the question
Moussy, wat goed dat je er zo mee om kan gaan.
Is het misschien een idee om je dochter te vertellen hoe zich eventueel kan afschermen, als ze niet wil spelen?
Is het misschien een idee om je dochter te vertellen hoe zich eventueel kan afschermen, als ze niet wil spelen?
Am I evil? Yes I am!
Am I evil? I am man!
Am I evil? I am man!
Ze komt wel eens naar beneden om te klagen dat Mink zo'n herrie maakt tijdens het spelenquote:Op donderdag 16 september 2004 20:48 schreef krakkemieke het volgende:
Moussy, wat goed dat je er zo mee om kan gaan.
Is het misschien een idee om je dochter te vertellen hoe zich eventueel kan afschermen, als ze niet wil spelen?
Nou is het wel al weer een paar maandjes geleden dat ze met Mink in de weer is geweest.
Wij laten haar altijd maar ruziën als ze niet kan slapen van de herrie, of als ze niet wil spelen, zoals het bij broer en zus hoort
Je zou er haast een boek over schrijven!
Kinderen geloven sneller in reincarnatie omdat zij de situatie herkennen in hun speelgoed. Ze pakken de barbies, spelen wat, beleven wat avonturen, leggen het weg en de volgende dag begint alles weer opnieuw! Ik denk dat kinderen daardoor een lichtelijk verstoord beeld van het leven krijgen, niet slecht, besef komt vanzelf.
Born To Rock
Je wilt zeggen dat kinderen dit soort dingen maar verzinnen? En alle bovenstaande ervaringen dan? Er zijn zoveel verhalen bekend over dit onderwerp en er is ook al veel onderzoek naar gedaan, maar het feit blijft dat kinderen op jongen leeftijd spontaan dingen kunnen gaan zeggen die ze niet kunnen weten. Dat ze accuraat kunnen vertellen over een vorig leven met veel detailering, op een manier die eigenlijk onmogelijk is voor een klein kind.quote:Op zaterdag 18 september 2004 09:51 schreef Vaal het volgende:
Kinderen geloven sneller in reincarnatie omdat zij de situatie herkennen in hun speelgoed. Ze pakken de barbies, spelen wat, beleven wat avonturen, leggen het weg en de volgende dag begint alles weer opnieuw! Ik denk dat kinderen daardoor een lichtelijk verstoord beeld van het leven krijgen, niet slecht, besef komt vanzelf.
Ook heb ik in bovenstaande verhalen van mensen de link met speelgoed nergens kunnen vinden? Mensen zouden eigenlijk kinderen eens wat serieuzer moeten nemen ipv alles te bestempelen als fantasie.
|
|
