MUZ user-reviews

quote:

MUGISON - Mugimama, Is This Monkey Music? (Accidental Records)

Ik houd er van om elk jaar ten minste één plaat te kopen die zo apart is dat je er niet snel klaar mee bent. De kans dat dit in 2005 dit album van Mugison gaat worden, is erg groot. Mugison is een IJslander, die met behulp van enkele vrienden en vriendinnen een curieuze plaat in elkaar heeft gedraaid.

Zo'n plaat waarvan je af en toe van verbazing eens gaat verzitten op je stoel en je af en toe koortsachtig afvraagt waar het nu allemaal op lijkt. Nu, na enkele luisterbeurten heb ik al een paar referenties gevonden, maar er gaan er hoe dan ook meer volgen.

Op sommige momenten klinkt de muziek van Mugison best traditioneel, lekker klein gehouden en begeleid door een gitaar en een piano. Liefdesliedje I Want You bijvoorbeeld of het ritmische Murr Murr en de licht naar Cave neigende pianoballad Hold On To Happiness. Op andere momenten stuitert de muziek als een kruising tussen The Flaming Lips en The Beta Band van hot naar her en doet Sad As A Truck me zelfs denken aan een overstuurd dEUS of evengoed Evil Superstars.

Dat is echter niet alles. Mugison laat zich op enkele songs begeleiden door vrouwen. Zo zingt hij het innemende liefdesduet 2 Birds, dat als een tijdloze ballad door het leven zou kunnen gaan, met een dame. Curieuzer is het met gitzwarte humor doordrenkte duet What I Would Say In Your Funiral. Tevens verraden de nummers dat Mugison in zijn IJslandse woning regelmatig een plaatje van Beck of Sparklehorse opgezet heeft. Misschien ook nog wel wat Tom Waits, getuige het door een meisje ingesproken nummer Salt, dat als een soort eng sprookje aandoet, inclusief weemoedige violen.

Daarbij zijn de af en toe bizarre teksten van Mugison ook het beluisteren waard en maken ze deel uit van de puzzel die deze plaat vormt. Een apart artwork geeft al aan dat je hier niet met een alledaags artiest te maken hebt. Zo'n heerlijk verrassend plaatje, waar je nog wel een tijd mee vooruit kunt voor je het helemaal hebt doorgrond. Als dat je al lukt. Vermoedelijk zal Mugison voor de grote menigte wel een onbegrepen en geschift artiest lijken, voor de liefhebber van indie, lo-fi en de hier boven genoemde referenties kan hij een waardevolle ontdekking worden. Zo één die je in armen sluit en straks aan het eind van het jaar minstens op nummer 10 van je eindlijst zet, omdat hij dat verdient.

quote:

Als we het gaan hebben over de beste, en niet grootste rapper ooit, dan zul je snel uitkomen bij The Notorious B.I.G.. Niet alleen had de man een geweldig originele stem en flow, ook lyricaal was en is hij een hele grote. ‘Ready to Die’, zijn debuutalbum uit 1994, welke naast een enorm commercieel succes ook nog eens zéér lovend door critici werd ontvangen, werd in 1997 opgevolgd door het album ‘Life After Death’. Toepasselijker had de titel niet kunnen zijn; het werd enige weken na zijn tragische dood uitgebracht. Tevens is dit het album wat ik in deze retro-recensie onder de loep ga nemen.

Disk 1
Na de intro track zit de sfeer er meteen lekker in. ‘Life After Death’ trapt af met het laatste deel van ‘Ready to Die’, waarin The Notorious B.I.G. zogenaamd zelfmoord pleegt. Het tweede nummer borduurt voort op de intro alwaar Biggie’s scherpe wordplay, hypnotiserende flow, en zware stem je tegemoet schallen. Het nummer is zwaar, serieus en wordt vervolgens opgevolgd door het zeer luchtige ‘Hypnotize’. Hier laat Biggie zich van zijn beste kant zien en wat z’n ‘hoe’s’ in het refrein zeggen is absuluut waar: Biggie’s woorden zijn hypnotiserend. Zo ook de beat trouwens, die zeer goed aansluit bij het nummer.

De rest van de nummers van CD1 zijn kort gezegd geweldig te noemen, op het inhoudloze nummer ‘Fucking You Tonight’ met metroseksueel R. Kelly en de interlude na dan. De neusjes van de zalm echter zijn vooral ‘What’s Beef’ en ‘Niggas Bleed’. De eerstgenoemde vertelt aan de hand van prachtige wordplay, vergelijkingen en metaforen wat beef nou daadwerkelijk inhoud, terwijl de tweede op magistrale wijze verhaalt over een brute moordzaak, wat zó goed wordt gedaan dat je je er een beeld bij voor stelt zoals je doet als je een boek leest. Lines als deze geven de toon aan in dit nummer: ‘As soon as she hit the door we start blastin’/ I saw her brains hit the floor/ Raw laughin’/ I swear to God/ I hit MaxiPriest at least 12 times in the chest/ Spin around, shot the chick in the breast/ She cryin, headshots put her to rest’.



Disk 2
Disk 2 is, hoewel minder goed dan disk 1, absoluut niet verkeerd. Het eerste nummer, ‘Notorious Thugs’ featuring Bone Thugs ~n~ Harmony, is de perfecte fusie van twee totaal verschillende stijlen: Biggie’s trage, relaxte stijl, en de razend snelle rapkunsten van de Bone Thugs. Dit nummer is zonder twijfel een van de beste van dit album. Ook ‘Miss U’, het tweede nummer van deze CD, is van hoge kwaliteit. The Notorious B.I.G. laat zich van zijn andere zijde zien en draagt het nummer op aan een overleden vriend.

Zoals in de vorige alinea aangegeven is CD2 minder goed dan CD1, en in tegenstelling tot 1 zitten er op deze CD werkelijk een paar draken van nummers, zoals bijvoorbeeld ‘Another’ en ‘The World Is Filled’. Een nummer dat daarentegen weer wél heerlijk is, is ‘Sky is the Limit’. Een mooie beat, een door 112 verzorgd refrein, en scherpe teksten van Biggie maken dit nummer tot een topper.

Guest Appearances
Zoals te verwachten viel is dit album gevuld met vele guest appearances. Sommige hiervan zijn hartverwarmend goed; Jay-Z bijvoorbeeld, weet in ‘I Love The Dough’ een zeer degelijke performance neer te zetten. Ook de mannen van Bone Thugs ~n~ Harmony doen, zoals hierboven al gezegd, absoluut hun ding en doen niet vreselijk veel onder voor the Man himself.

Wel zuur is dat glimnicht Puff Daddy op vrijwel elk nummer zijn gluiperige stemgeluid ten gehore brengt. Wat het nut hiervan is blijft vooralsnog een raadsel, maar op je zenuwen werken doet het wel. Ook de gast verschijning van Lil’ Kim kwam naar mijn mening niet helemaal goed uit de verf.

Meesterwerk
Life After Death is zonder twijfel een van de beste hiphopalbums ooit, zoniet dé beste. Als je daadwerkelijk ontspannen en geconcentreerd naar deze CD luistert, springen de tranen je bijna in de ogen bij de gedachte dat de wereld lafhartig van haar beste rapper is ontnomen. The Notorious B.I.G. laat horen hoe hiphop nou eigenlijk dient te klinken, en wel met volle passie en in vol ornaat, ook al laat een enkele track zowel qua beat als qua lyrics te wensen over.
Biggie was en is the illest.

9,5



Disk 1
1. Life After Death Intro
2. Somebody's Gotta Die
3. Hypnotize
4. Kick In The Door
5. Fucking You Tonight
6. Last Day
7. I Love The Dough
8. What's Beef?
9. B.I.G. Interlude
10. Mo Money Mo Problems
11. Niggas Bleed
12. I Got A Story To Tell

Disk 2
13. Notorious Thugs
14. Miss U
15. Another - Lil' Kim
16. Going Back To Cali
17. Ten Crack Commandments
18. Playa Hater
19. Nasty Boy
20. Sky's The Limit
21. The World Is Filled...
22. My Downfall - DMC
23. Long Kiss Goodnight
24. You're Nobody (Til Somebody Kills You)

quote:

Op woensdag 15 juni 2005 14:22 schreef methodmich het volgende:
Waarom die hele oude plaat nu nog reviewen? Het was een prima plaat, maar geen standaardwerk in de hiphop vond ik.

quote:

Op maandag 20 juni 2005 20:08 schreef methodmich het volgende:
Ja, staat vrijdag op de FP.

quote:

Op woensdag 22 juni 2005 14:57 schreef methodmich het volgende:
Discussie dan liever op de FP, dat trekt veel lezers.