Net een heel verhaal getypt valt me computer uit
Nou ja even overnieuw. Hier dan niet een moeder maar een ex-aupair, mag dat ook?
Uiteraard heb ik mijn aupair kindje wel eens van de commode laten vallen. Ik wist echt niet dat hij niet doorhad dat hij daar niet kon draaien, dat deed hij anders nooit
Een hele erge blunder met hem is wel een andere:
In de grote luierverpakkingen (dat waren toen dozen daar) hadden ze een mooi kasteel getekend aan de binnenkant (de heren van pampers bedoel ik). Die kon je dan zelf leuk in elkaar zetten. Dat wilde ik wel voor Marco doen. We waren daar druk meebezig. Tenminste ik dacht we, want terwijl ik geconcentreerd aan het knippen was is hij op de tafel achter me geklommen. De tafel was een glazen tafel die aan het onderstel vastzat door middel van zuignapjes. Nou ja, vast, die lieten dus los als een jongetje van twee teveel aan een kant leunde. Een ontzettende knal was het gevolg. Ik schrok me natuurlijk wild, draai me om en Marco zit daar tussen al die glasscherven en brullen joh.
In een flits heb ik hem opgepakt en ben naar beneden gerend, daar was gelukkig iemand bezig met het huis op te ruimen. Die schrok zich wezenloos toen wij schreeuwend naar beneden kwamen (ja, ik gilde ook de longen uit mijn lijf...). Achteraf viel het allemaal wel mee, Marco had helemaal niets en ik maar een paar scrammetjes.
En hebben jullie al een keer de witte vitrage roze gemaakt??? Per ongeluk een rood truitje van de was ervoor in de trommel laten zitten toen ik de vitrage even wilde wassen bij mijn aupair gezin.
Het enige wat ik kon bedenken was om ze gewoon op te hangen, het stond erg schattig kan ik je zeggen
Dat vond de familie overigens niet bij thuiskomst.
Oef ja, deze is ook erg. We waren een aantal zomers geleden met een hele groep wat drinken op een terrasje. Ze hadden daar van de sta-tafels. (Zeg maar armhoogte). Ik was het zoontje van een vriendin een beetje aan het gekmaken. Deze 1,5 jarige hield er namelijk erg van om keihard rondgedraaid te worden terwijl je hem op je arm had. Dan deed hij zijn hoofd naar achter en je raadt het al, kaboem, tegen de tafel aan. Van schrik laat ik hem vervolgens bijna vallen.
Er kwam gelijk een behoorlijk ei op zijn hoofd, hij heeft nog twee weken met een blauw hoofd gelopen. Je kunt je misschien wel voorstellen dat het bijna 4 jaar heeft geduurd voor ik haar kind weer mocht aanraken...
[ Bericht 0% gewijzigd door sjak op 20-08-2004 16:24:27 ]