"Stichting Prikkeldraad Om Friesland" (SPOF)

Masg het ook anders opgelost worden?

Ik zeg: Zodra iemand 65 wordt, deporteren naar friesland die zooi, en de locals er ook houden, en dan inderdaad dat prikkeldraad en grachtengezeur. Dat azc-eiland er ook houden, geweldig, in 1 klap van alle problemen af.

Ik heb nog wel een schep zodat iemand anders kan graven

Laat ze dat prikkeldraad zelf betalen .

En stellingwerf mag blijven .

Gewoon in zee drijven en het land nuttig gebruiken?

Afsteken desnoods?

Afsteken en weg laten drijven is idd ook prima .

De Hollanders zijn nog steeds gefrustreerd vanwege hun verlies bij de Slag bij Warns in 1345.

Whehehe, aandoenlijk.

Goed idee, goed idee. .
Maar kunnen de provincies Groningen, Overijssel, Gelderland, Flevoland, Noord-Holland, Zuid-Holland, Zeeland, Noord-Brabant, Utrecht en Limburg ook verwijderd worden? .

quote:

Op woensdag 18 augustus 2004 00:01 schreef pekel het volgende:

Maar kunnen de provincies Groningen, Overijssel, Gelderland, Flevoland, Noord-Holland, Zuid-Holland, Zeeland, Noord-Brabant, Utrecht en Limburg ook verwijderd worden? .

Ja, wanneer Drenthe tot gruzelementen wordt gebombardeerd, dan lijkt het vanuit jouw gezichtveld dat we alle andere provincien verwijderen.

Een aap in de dierentuin denkt ook dat de bezoekers in kooien zitten.

Een klap op je harses.

Ik draag een flesje anti-vries bij aan dit goede initiatief

quote:

Op woensdag 18 augustus 2004 00:05 schreef Sidekick het volgende:

[..]

Ja, wanneer Drenthe tot gruzelementen wordt gebombardeerd, dan lijkt het vanuit jouw gezichtveld dat we alle andere provincien verwijderen.

Een aap in de dierentuin denkt ook dat de bezoekers in kooien zitten.

Jij vergelijkt een nuchtere Drent met een aap?

quote:

Op woensdag 18 augustus 2004 00:09 schreef pekel het volgende:

[..]

nuchtere Drent

Doe eens niet zo hypothetisch.

Goed idee
Alleen de bechikbare middelen moeten toch even goed verdeeld worden aangezien we Limburg met al haar bewoners tot zoetwater reservaat promoveren. Ook hiervoor is veel prikkeldraad nodig en die mitrailleurnesten kunnen we het beste eerst bij limburg neerzetten totdat ze daar niet meer nodig zijn. Ik bedoel, de Limbo´s die de zondvloed overleven deporteren we gewoon naar Fryslan.

quote:

Op woensdag 18 augustus 2004 00:12 schreef Sidekick het volgende:

[..]

Doe eens niet zo hypothetisch.

Ik verwerp de hypothese.

Mijn steun heb je

ik zou zeggen, dat we dat stuk land onder t ijselmeer droogleggen, een grooter flevoland maken, en dan al het water naar friesland pompen, spoelt de poep daar ook is weg.

quote:

Op woensdag 18 augustus 2004 00:19 schreef NtodaS het volgende:
ik zou zeggen, dat we dat stuk land onder t ijselmeer droogleggen, een grooter flevoland maken, en dan al het water naar friesland pompen, spoelt de poep daar ook is weg.

land teruggeven aan de natuur, brljant.

quote:

Op dinsdag 17 augustus 2004 23:53 schreef du_ke het volgende:

stellingwerf

Wat is dat?

quote:

Op woensdag 18 augustus 2004 00:19 schreef NtodaS het volgende:
ik zou zeggen, dat we dat stuk land onder t ijselmeer droogleggen, een grooter flevoland maken, en dan al het water naar friesland pompen, spoelt de poep daar ook is weg.

lijkt me een puik plan. kan six flags ook weer gaan uitbreiden

quote:

Op dinsdag 17 augustus 2004 23:53 schreef du_ke het volgende:
Laat ze dat prikkeldraad zelf betalen .

En stellingwerf mag blijven .

Phew, laat ik daar nou net wonen



[ Bericht 0% gewijzigd door Woffel op 18-08-2004 00:29:36 (;d) ]

Afsteken en de Noordzee op laten drijven zeg ik!

quote:

Op woensdag 18 augustus 2004 00:30 schreef ZX9R het volgende:
Afsteken en de Noordzee op laten drijven zeg ik!

en dan een napalmpje er overheen

quote:

Op woensdag 18 augustus 2004 00:42 schreef kikoooooo het volgende:

[..]

en dan een napalmpje er overheen

Wat een praatjes voor iemand uit Drenthe ( )

Een grote muur Israel begon al met het goede voorbeeld geven

quote:

Op woensdag 18 augustus 2004 00:55 schreef muurjunky het volgende:
Een grote muur [afbeelding] Israel begon al met het goede voorbeeld geven

Zouden ze in Duitsland nog een stukje over hebben?

Wij hebben een dierentuin in Drentheland !

quote:

Op woensdag 18 augustus 2004 00:58 schreef ondeugend het volgende:
Wij hebben een dierentuin in Drentheland !

in Emmen

quote:

Op woensdag 18 augustus 2004 00:59 schreef ZX9R het volgende:

[..]

in Emmen

Met apen !!

quote:

Op woensdag 18 augustus 2004 00:59 schreef ondeugend het volgende:

[..]

Met apen !!

Die lopen in Friesland los rond

Oh nee, dat zijn de Friezen!

Goed plan! Zijn onze meren ook eindelijk gezuiverd van die Hollandse kuttekoppen en hun Duitse aanhangsel!

quote:

Op woensdag 18 augustus 2004 00:21 schreef martinlutherking het volgende:

[..]

Wat is dat?

Dat zijn een soort reserve drenten Die wonen zo in de buurt van Wolvega en praten ook geen fries maar een op drents lijkend dialect.

quote:

Op dinsdag 17 augustus 2004 23:53 schreef du_ke het volgende:
Laat ze dat prikkeldraad zelf betalen .

En stellingwerf mag blijven .

Wehehe, net vanochtend definitief besloten daarvandaan te verhuizen
Terug naar het Wilde Westen

quote:

Op woensdag 18 augustus 2004 00:45 schreef Woffel het volgende:

[..]

Wat een praatjes voor iemand uit Drenthe ( )

doe maar zo

En ik ben nog steeds niet vergeten wat er in Dokkum is gebeurd!!


Hé Cultheld, waar moet ik nou met m'n bootje varen? Jij weet toch net zo goed als ik dat er niks heerlijker is om lekker op de Friese plassen te varen en die locals vanaf de boot te minachten? Ik wil een voorstel doen om een grote strook door Friesland te trekken waar er gevaren kan worden, een en ander moet er zo uit komen te zien:



Weet dat ik een grote groep investeerders achter me heb die een forse bijdrage aan de SPOF willen doen als dit plan doorgaat.

Hoogachtend, Spidey.

Is het niet beter dan om van friesland een zoetwater reservaat te maken, de friezen deporteren naar limboland en daar dan prikkeldraad en mitralleursnesten omheen

We lozen alle Friezen gewoon in Noord-Korea.
Je hoort dr nooit meer wat van terug

Als je toch bezig gaat verdiep je dan even wat beter in de feiten. Een soort reactie als deze neem ik geeneens serieus als het niet op feiten gebasseerd is.

Us Heit is een bierbrouwerij uit Bolsward (1 van de 11 Friese steden). Ga eerst nog maar even in de boeken hangen voor je met dit zielige gezeur komt jongentje.

quote:

Op woensdag 18 augustus 2004 13:22 schreef KaheemSaid het volgende:
Als je toch bezig gaat verdiep je dan even wat beter in de feiten. Een soort reactie als deze neem ik geeneens serieus als het niet op feiten gebasseerd is.

Us Heit is een bierbrouwerij uit Bolsward (1 van de 11 Friese steden). Ga eerst nog maar even in de boeken hangen voor je met dit zielige gezeur komt jongentje.

Hé Siepje!

De schrijver van het Beowulf-epos verweeft in zijn verhaal enkele bekende heldensagen. Daarmee plaatst hij de hoofdpersoon Beowulf in een roemrijk internationaal gezelschap, en vergroot daarmee de status van Beowulf. Een van die heldensagen gaat over de Friese koning Finn. De gebeurtenissen spelen zich in en om een koningshal af, die de Finnsburg heet. Het epos wordt vaak aangeduid als de Finnsburg.
De drie hoofdrolspelers zijn de Friese koning Finn, zijn Deense zwager Hnæf en diens Jutse opvolger Hengest.

Het verhaal
Koning Finn, de zoon van Folcwald, woont met zijn Deense vrouw Hildeburg op de Finnsburg. De Deense koning Hnæf, de zoon van Hoc en de broer van Hildeburg, is te gast bij Finn. Hnæf heeft zestig krijgers meegenomen.
Op een nacht overvallen de Friezen, onder leiding van Garulf, koning Hnæf in zijn gastverblijf. Er volgt een vreselijk gevecht, dat vijf dagen duurt. Koning Hnæf wordt gedood, evenals de zoon van Finn. Koning Hnæf wordt opgevolgd door Hengest.
Geen van beide partijen weet een militaire doorbraak te forceren; er is dus sprake van een patstelling. Hengest biedt de Friezen een bestand aan, waarbij afgesproken wordt dat de Denen evenveel rechten krijgen als de mannen van Finn.
Hengest en zijn mannen geniet een winter lang het gastrecht van Finn. De dood van hun leider blijft de Denen aan het geweten knagen, en in het voorjaar nemen ze wraak. Koning Finn wordt gedood, zijn bezittingen worden geroofd en Hildeburg wordt teruggebracht naar haar volk.

Ontstaan van tekst en manuscript
Er is geen historische bron die verwijst naar het gevecht om de Finnsburg. Vandaar dat wetenschappers soms twijfelen aan de historische waarde van de Finnsburg-sage. Als we ervan uitgaan dat het verhaal wel een historische kern heeft, dan is het te plaatsen in de eerste helft van de 5e eeuw. Hengest uit de Finn-sage en Hengest de Jut veroveraar van Kent in het jaar 455 worden namelijk gezien als een en dezelfde persoon. (Volgens de monnik Gildas maakten Hengest en Horsa de oversteek naar Britannië in 442) De orale tradities zullen dan ook in de eerste helft van de 5e eeuw ontstaan zijn.

Algemeen wordt aangenomen dat de voorvallen in het fragment vóóraf gaan aan de episode uit de Beowulf.
Er staan geen christelijke elementen in het verhaal, mede daardoor wordt het manuscript gedateerd op de zevende eeuw.


Finnsburg-episode (8e eeuw)
Als tweede is er de Finnsburg-episode. De schrijver van de Beowulfsage heeft het Finnsburgverhaal in het Beowulfverhaal verweven. Deze Finnsburg-episode, regel 1063 t/m 1160, behandelt het belangrijkste deel van het Finn-epos. De schrijver van de Beowulf ging ervan uit dat zijn lezers bekend waren met het Finn-epos, en wilde ze niet vermoeien met de minder interessante stukken van het verhaal.
Op het moment dat Beowulf in de koningshal nageniet van zijn overwinning op het monster Grendel, begint een scop (bard) een oud heldenlied voor te dragen: het Finn-epos. (onderaan de pagina staat de vertaling van de Finnsburg-episode)

Heidense thema’s en elementen
De Duitse onderzoeker Hans Kuhn ziet in de koning Finn Folcwalda een oorspronkelijk mythisch karakter uit de Noordse mythologie, die in latere christelijke Scandinavische volksoverleveringen verandert in een reuzenbouwmeester. Dus, achter de heldensage zit een mythe verscholen. Hoe onderbouwt hij deze stelling?

In een verloren mythe zou er sprake geweest zijn van een relatie tussen de reuzenbouwmeester Finn en de god Freyr. Finn vraagt als beloning voor het bouwen van een burcht een vrouw. Hij krijgt deze niet, waarop hij haar rooft.
De brokstukken waaruit bovenstaande mythe geconstrueerd worden zijn:

· De vrouw van koning Finn, Hildeburg wordt na de dood van Finn terug gebracht naar haar volk. Dat kan duiden op bruidroof door Finn.

· In de Deense, Noorse en Zweedse volkssagen is Finn een reuzenbouwmeester aan wie de bouw van een groot aantal kerken toegedicht wordt. In de Noordse mythen wordt de Asgardburcht wordt door een reuzenbouwmeester gebouwd die daarvoor Freyja als vrouw eist.

· Het Oudengelse folcwalda komt overeen met het Noordse folkvaldi. Nu staat in de Skírnismal (de Oudere Edda) dat een bijnaam van Freyr folkvaldi goða is. (folk=volk; valdi=heersen; goða=goden)

· In de Beowulf (1145) wordt vermeld dat de eotenas=reuzen het zwaard waar Finn mee gedood werd goed kenden. In de Noordse mythologie kennen we een episode waarin het zwaard van Freyr in de handen van de reuzen terecht komt.

· De naam Finn komt ook nog in de Edda voor, echter niet als reus maar als dwerg. Dwergen en reuzen zijn zeer aan elkaar verwant. De Edda vertelt dat Dwergen uit bloed en beenderen van reuzen geschapen zijn.

De Finnsburg-episode:
Een prozavertaling door Jan Jonk

Zang en muziek klonken samen weer op in het bijzijn van Healfdenes oorlogsleider. Een akkoord werd ontlokt aan het vreugdehout, een lied werd voorgedragen, toen Hrothgars scop voor verstrooiing ging zorgen in de hal. Langs de medebank vertelde hij het verhaal van de zonen van Finn, hoe een ramp hen overviel en hoe Hnaef van het geslacht der Scyldings, de held der Half-Denen, viel in een dodelijk gevecht tegen de Friezen.

'Hildeburh hoefde de trouw der Eotens waarlijk niet te prijzen. Zonder dat zij er schuld aan had, werden haal dierbaren haar ontnomen tijdens het schildenspel, haar broer en haar zoon; gewond door de speer vielen zij ten prooi aan het lot. Welk een verdriet moest die vrouw lijden! Toen de morgen aanbrak en zij daar, waar zij tevoren de grootste vreugde op aarde had gekend, in het open veld moest zien, hoe haar verwanten een gewelddadige dood waren gestorven, betreurde Hocs dochter niet zonder reden wat het fatum had voorgeschreven.

'Op een paar na had de oorlog al Finns mannen weggerukt, zodat hij de gevechtskracht van Hengest, de officier van de koning, op geen enkele wijze kon weerstaan in de zaal waar zij hun besprekingen voerden, of het armzalige overschot met een aanval kon ontzetten. Maar Hengest en zijn lieden boden hem een regeling aan met de voorwaarden, dat zij een andere plaats, een hal en een verhoogde troonzetel zouden ontruimen, zodat zij evenveel macht zouden hebben als de zonen der Eotens, en dat hij, de zoon van Folcwalda, bij het uitdelen der goederen de Denen elke feestdag gelijke eer zou bewijzen, de hij de groep van Hengest evenveel ringen en rijke schatten, kostbaar goud, geven zou als waarmee hij de stam der Friezen in de bierhal zou verblijden.

'Aan beide kanten werd toen een verdrag van hechte vriendschap goedgekeurd. Onder ede verklaarde Finn aan Hengest, oprecht en eerlijk, dat hij de arme overlevenden volgens inzicht van zijn raadgevers eervol zou behandelen dat niemand daar de onderneming in woord of daad zou schenden, noch dat men er zich laatdunkend over mocht uitlaten, hoewel zij, zelf zonder leider, de moordenaar van hun vrijgevige heer gevolgd waren, omdat hun dat opgelegd werd; en dat, als een van de Friezen op uitdagende wijze zou herinneren aan de gehate moordpartij, de kling van het zwaard dat recht zou zetten. 'De brandstapel werd bereid en prachtig goud uit de schat erheen gebracht. De beste oorlogs-Scylding, de held in de strijd, lag klaar op het hout. In die brandstapel kon ledereen gemakkelijk de met bloed bevlekte maliënkolder zien, het zwijnsbeeld geheel van goud, de everbeer hard als ijzer, en menige edelman, die aan zijn verwon dingen bezweken was. Hoevelen waren er niet in dat bloedbad gevallen.

'Haar eigen zoon liet Hildeburh toen in de vlammen leggen van Hnaefs brandstapel - zij liet zijn lichaam naast dat van zijn oom plaatsen, ten prooi aan het vuur. De vrouw jammerde, uitte zich in klaagliederen. De oorlogsheld steeg omhoog. 'Het machtige verbrandingsvuur zocht zijn weg naar de wolken, loeide op voor de grafheuvel. Hoofden smolten weg, wonden gaapten open en er sprong bloed uit het lichaam waar de vijand het had verwond. Het vuur, die gulzige geest, had allen verzwolgen van beide volken, die de strijd had weggenomen. Hun glorie was voorbij. 'Beroofd van hun vrienden gingen de strijders toen naar hun woonplaatsen, zochten zij Friesland weer op, hun woonsteden en hun veste. In al zijn ongeluk bleef Hengest echter die ijzige winter lang bij Finn. Hij dacht aan zijn land, al kon hij geen schip, voorzien van een met een ring versierde steven, over de zee leiden - een storm blies over de wateren, de oceaan vocht tegen de wind, de winter had de baren met ijzige band gesloten, tot er weer een nieuw jaar naar de hofsteden der mensen kwam, zoals het ook nu nog gebeurt, altijd de juiste volgorde afwachtend, schitterend, helder weer.

'Toen was de winter voorbij. Hoe schoon was de schoot der aarde. Heel graag wilde de banneling, de gast, daarvandaan weg. Maar Hengest wilde liever wraak dan wegvaren; hij overdacht, of hij geen vijandelijk treffen tot stand kon brengen, omdat hij dan met zijn zwaard de zonen der Eotens zou belonen. Vandaar dat hij de spreker van de groep geen strijd weigerde, toen deze hem het beste der wapens, het strijdzwaard van Hunlafing, in handen legde; de scherpe snede daarvan was de Eotens goed bekend.

'De onverschrokken Finn viel later, nog wel bij hem thuis, een gruwelijke dood door het zwaard ten deel, toen Guthlaf en Oslaf na hun reis over zee zich beklaagden over de grimmige aanval en hem de schuld gaven van de ellende die hen had overvallen; hun rusteloze geest konden zij niet langer beheersen.

'Toen werd de hal rood van de levens der tegenstanders, en werd ook Finn gedood, de koning getroffen, omringd door zijn lijfwacht, en de koningin meegevoerd. De boogschutters der Scyldings brachten alle bezittingen van de landkoning naar hun schip, al wat zij in Finns huis konden vinden aan halskettingen en kostbare stenen. Over het zeepad brachten zij de nobele vrouw naar de Denen, leidden zij haar naar haar volk.'

Zo luidde het lied, het verhaal van de speelman.

Een historische volksheld van Friesland is Grote Pier (Fries: Grutte of Greate Pier) of Lange Pier Donia van Heemstra, een Friese kaper die bekend stond als het kruis van de Hollanders. Hij was oorspronkelijk een rijke boer die leefde in Kimswerd en zich verre hield van alle twisten van zijn tijd. Het vrije volk der Friezen werd in deze tijden verscheurd door de eeuwig durende burgeroorlog tussen Schieringers en Vetkopers en de voortdurende bedreiging van de Hollandse expansie. Geheel Friesland ten westen van de Zuiderzee was ingenomen door de Graven van Holland en alleen ten oosten van deze Zuiderzee (hedendaags het IJselmeer) bleven de Friezen vrij in een soort aristocratische republiek. Het Graafschap Holland viel via allerlei huwelijksconnecties aan de Bourgondisch-Habsburgse dynastie en zodoende werd de Hollandse positie ingenomen door het ontplooiende rijk van de Bourgondiërs en hun uiteindelijke erfgenaamd, Keizer Maximiliaan van het Heilige Roomse Rijk der Duitse Natie, Aartshertog van Oostenrijk en hoofd van de Habsburgse-Bourgondische dynastie.

In de burgeroorlog tussen de Vetkopers en de Schieringers in Friesland dreigden de Vetkopers te verliezen en dus riepen dezen de keizer te hulp als arbiter. Keizer Maximiliaan stuurde een leger en stelde een stadhouder aan. De Schieringers waren het niet eens met deze bemoeienis in Friese zaken en sloten een verbond met de aartsvijand van het Hollands-Bourgondische machtsblok. Deze aartsvijand was Hertog Karel van Gelre ofwel Gelderland, die zich in het nauw zag gedreven door de ontplooiende Bourgondisch-Habsburgse supermacht. De zaak van de Bourgondiërs werd geen goed gedaan door de wrede plunderingen door de Bourgondische huurtroepen die in Friesland werden gelegerd.

In 1515 plunderden de Bourgondiërs Kimswerd en mogelijk werden vrouw en kinderen van Pier Donia van Heemstra hierbij gedood. Lange Pier ontstak in woede over de wreedheden van de vreemdelingen en werd aanvoerder van een Friese vloot die de Zuiderzee onveilig maakte en allerlei Holandse steden, dorpen en kastelen plunderde. Pier Donia van Heemstra noemde zich Koning van Friesland, Hertog van Sneek, Graaf van Sloten, Vrijheer van Hindelopen, Kapitein-Generaal (Admiraal) van de Zuiderzee, verwoester der Denen, wreker van Bremen, aanhouder van Hamburg en kruis van de Hollanders. De gigantische kerel met zwarte baard werd deel van de Friese folklore als vrijheidsheld van Friesland. Een zwaard dat hem mogelijk heeft toebehoord is 2,12 meter lang en weegt meer dan 6 kilo. Zulke zwaarden werden in deze tijd door bijzonder kranige soldaten gebruikt om een bres te slaan in de gelederen van de vijand. Het is wel mogelijk dat dit zwaard inderdaad behoorde aan Grote Pier die immers bekend staat in de overlevering als een bijzonder grote zware en sterke kerel. Het zwaard wordt bewaard in het Fries museum in Leeuwarden, en een replica hangt in het dorpscafé "Greate Pier"in Kimswerd.

Om geen (onschuldige) Friezen te doden met dit zwaard wil de legende dat hij zijn gevangenen altijd eerst de Friese zin "Buter, brea en griene tsiis, wa dat net sizze kin, is gjin oprjochte Fries" (boter, brood en groene kaas, wie dat niet zeggen kan is geen oprechte Fries) liet opzeggen. Wie dit in accentloos Fries kon, bleef de onthoofding bespaard.


In de periode 1515-1517 was Floris van Egmond de stadhouder van Friesland. Aangezien de activiteiten van Grote Pier en deze Floris samenvallen is wel mogelijk dat dit allemaal ook de basis is van TV-serie Floris van Rozemond uit 1969. Hierin treed ook Lange Pier op, bondgenoot van Hertog Karel van Gelre, kruis van de Hollanders, Hertog van Sneek, Graaf van Sloten, Vrijheer van Hindelopen etc. Maar de eerder koddige en negatieve duiding van de figuur Pier Donia van Heemstra miskent toch dat de plundervloot van Grote Pier en zijn strijd tegen de Bourgondisch-Habsburgse dynastie eigenlijk een voorafschaduwing is van de strijdwijze en ideologie van de Geuzen, slechts een generatie later. De strijd tussen het concept van de aristocratische republiek en de nieuwe monarchie van de Bourgondiers & Habsburgers zit al in de activiteiten van Grote of Lange Pier Donia van Heemstra. Hij was een soort proto-Geus, zeker ook gezien zijn niet kinderachtige methoden tegen de aanhangers van de vorst. Grote Pier overleed vreedzaam in zijn bed op 28 oktober 1520 in het Friese Sneek, waar hij in de grote kerk werd begraven. In het Friese Kimwerd staat hedendaags een groot standbeeld van de grootste zoon van Kimwerd.

Ben net op tijd weggekomen. .

PROLOOG

Het grote, rijke en vruchtbare land van de Friezen lokt de machtswellustige Franken al heel lang. Hun veroveringszucht hebben ze in de voorgaande eeuwen kunnen uitleven op Wenden, Saksen, Thoringi, Gothen en Bourgondiërs. Vanaf het begin van de 6e eeuw, richten de inmiddels gekerstende Franken zich ook op het heidense Friesland. Delen worden ingelijfd bij het Frankische rijk en gepoogd wordt de bevolking te bekeren. De strijd verloopt in een golfbeweging. In 628*1) na Chr. voert een Fries-Saksisch leger strijd tegen de Franken. Veel Friezen en Saksen worden krijgsgevangen gemaakt. Bisschop Eligius van Noyon koopt op de slavenmarkt enige van deze krijgsgevangenen, kerstent ze en stuurt ze voor missiewerk naar hun gebieden terug. Rond 650 na Chr. worden er Frankische munten geslagen in Dorestad. Korte tijd later is de stad weer in Friese handen.


Vermoedelijk staan alle Friezen dan al onder leiding van één koning. De eerste koning die we tegenkomen is Aldgisl. Hij is zowel opperrechter als opperpriester binnen de heidense traditie. Overtuigd heiden en trouw aan de zaak van zijn voorouders is hij toch verdraagzaam tegenover het Christendom. In het jaar 677 na Chr. staat hij zelfs toe dat bisschop Wilfrid van York, een Angelsaks, die op doortocht is naar Rome maar vanwege problemen met de Franken om moet reizen, de winter aan het hof van de Friese koning doorbrengt. Hij krijgt zelfs de kans om te prediken. Maar Koning Aldgisl laat zich niet bekeren. Als dit wel gebeurd zou zijn was automatisch de gehele Friese bevolking christen geworden.


Hofmaarschalk Ebroïn, van het door een interne machtstrijd verscheurde Frankische rijk, komt echter aan de weet dat Wilfrid van York bij de Friese koning verblijft. Hij stuurt per bode een brief naar Aldgisl en biedt deze een aanlokkelijke hoeveelheid goudgeld indien de bisschop wordt uitgeleverd. In het bijzijn van Wilfrid, de bode en de hofhouding leest koning Aldgisl de brief voor om deze vervolgens in het vuur te werpen. Hiermee toont hij zijn verachting voor Ebroïn, die met goudgeld poogt het heilige gastrecht dat bij de Friezen hoog in ere stond te schenden.
Na het vertrek van Wilfrid valt een deel van het bekeerde volk weer terug in de vertrouwde heidense traditie. Maar enkelen behouden het nieuwe Christendom. In het zuiden van het Friese rijk vormt zich een groep Friezen, die niet alleen pro-christelijk is, maar ook meer naar de Frankische zijde neigt. Het lijken betrekkelijk rustige perioden, strijd tussen de Friezen en Franken komt nauwelijks voor. Maar schijn bedriegt.

679 - 688

In 679 na Chr., na Aldgisl's dood wordt Redbad koning. Het wordt hem duidelijk dat de Franken tot het uiterste zullen gaan om de Friezen te onderwerpen en dat zij op steun van de bekeerde Friezen kunnen rekenen. Natuurlijk is Redbad een fel voorstander van een heidens Friesland. Maar hij is ook het evenbeeld van zijn vader: nobel, diplomatiek en bereid de harmonie binnen zijn rijk zo nodig met straffe hand te handhaven. Hij wil er niet aan denken de onafhankelijkheid van zijn koninkrijk op te geven. Redbad wil dat zijn volk gelooft in een ideaal: de vrije Fries.
Hij laat wetten op schrift stellen en voert politieke hervormingen door (o.a.centralisatie van de macht). Hij versterkt zijn vloot, voert wapens in en maakt van zijn rijk één groot legerkampement.
Tussen de heidense Friezen en de pro-Frankische christen-Friezen wordt de spanning voelbaar. De christen-Friezen vormen een vijfde colonne. Christen en verrader worden synoniemen.
In de ogen der Franken zijn de Friezen onchristelijke barbaren die met alle ter beschikking staande middelen uit hun toestand "bevrijd" moeten worden. Maar dit moet nog even wachten, want in 680 na Chr. komt de hofmaarschalk Ebro´n te overlijden. Binnen het Frankische rijk raken de Austrische en Neustrische partijen verwikkeld in een hevige machtsstrijd.
Redbad beseft dat het zijn kans is om de gebieden die in het verleden door de Franken veroverd zijn te heroveren. Zijn troepen trekken de Betuwe in, zuidelijk Gelderland. Ja in 688 na Chr. bereikt hij zelfs de omgeving van Gent en Antwerpen. Vermoedelijk is dit allemaal oud-Fries gebied. De Friese koning neemt niet meer dan wat aan de Friese voorvaderen heeft toebehoord. Uiteraard is hij van plan het heidendom in deze streken geheel te herstellen.
Echter in 687 na Chr. lukt het de hofmaarschalk Pepijn ( de Middelste ) het Frankische volk achter zich te krijgen. De tegenaanval wordt ingezet.

688 - 693

Een krachtig, onverdeeld Frankisch leger is helaas te sterk voor onze held Redbad. Een enorme overmacht rukt noordwaarts op tot aan de Rijn. De Betuwe wordt heroverd op de Friezen. Bij Dorestad lijdt Redbad rond 689 na Chr. een nederlaag. Volgens de verhalen duurt de strijd een hele dag en trekken de Friezen in kleine groepjes terug. De koning werpt, volgens overleveringen, tijdens de terugtocht zijn kroon in het Bleke Meer. (Zou dit een eerbetoon aan de gesneuvelden kunnen wezen, misschien een belofte dat hij terug zou keren?).
Utrecht blijft behouden voor de Friezen, in het grensgebied blijft het nog lang onrustig. Ook de Rijnmond tussen Hoek van Holland en Katwijk blijft nog onrustig grensgebied.
En ja hoor, de eerste missionaris dient zich alweer aan. Het is Wigbertus uit Northumbrië. Vol goede moed begin hij aan zijn werk. Het wordt hem niet eens verboden!
Twee jaar lang doet hij zijn uiterste best. Maar Redbad negeert hem gewoon en het Friese volk volgt dit voorbeeld op de voet. Volledig uit het veld geslagen trekt Wigbertus zich in 690 na Chr. terug in een klooster. Maar de missionarissen weten van geen ophouden. De volgende staat alweer te trappelen van ongeduld: Willibrord.


Ondertussen staan de zaken er voor Redbad niet bepaald goed voor. Zijn leger verliest regelmatig en ook steekt verraad de kop op. Zo'n verrader is bijvoorbeeld Ado Wursing, een Stichts-Friese edelman. Een christen, die er niet voor terugdeinst de zaak van zijn voorouders te verkwanselen aan de Frankische vijand. Het is niet duidelijk welk kwaad hij de Friese zaak aandoet. Redbad, die zo'n verrader normaal gesproken ter dood zou moeten veroordelen, besluit echter in al zijn goedheid dat de straf verbanning zal zijn. Ado trekt regelrecht naar het hof van de Frankische koning. Hij wordt er met open armen ontvangen, krijgt geschenken en mag zelfs zijn kinderen naar de hofschool sturen en steunt het werk van Willibrord op grote schaal.

Willibrord trekt naar Dorestad en Utrecht. Zonder de Friese koning om toestemming te vragen vangt hij aan met zijn werk, gesteund door een sterk Frankisch leger. Hij vindt gehoor bij de Friese heidenen, die al eens eerder tot het christendom bekeerd waren, maar na de herovering door Redbad weer overgegaan waren tot het heidendom. Als ontrouw aan het geloof en de zaak van de voorvaderen al zo diep in het bloed zit, als bovendien het voorbeeld van Ado van Wursing bekend zal zijn geweest, als je bescherming voelt van een krachtig leger, dan is de keuze voor een verrader niet moeilijk.

Een Friese edelman die zich rond Elst in de Betuwe tegen de Frankische verheerser verzet wordt uit zijn gebied verbannen. Het is Eberhard. Al zijn bezit wordt verbeurdverklaard en hij vestigt zich in Friesland.

Pepijn de Middelste is trots op Willibrord en moedigt hem aan. Willibrord preekt voornamelijk in de veilige, op de Friezen heroverde gebieden, met Antwerpen als uitvalsbasis. In 690 na Chr. reist hij naar Rome om Paus Sergius om zegen te vragen voor zijn werk. Er volgt een aantal jaren waar weinig over bekend is. Het is best mogelijk dat er in de grensgebieden gevechten zijn tussen de Franken en de Friezen, maar duidelijk is in ieder geval dat rond 693 na Chr. Redbad zijn politiek wijzigt. De Franken zijn waarschijnlijk te sterk om steeds tegen te vechten. Er lijkt een soort bestand te zijn waarbij het rijk van Redbad onaangetast blijft. Dit geeft hem de kans te reorganiseren en betere tijden af te wachten. Die kroon in het Bleke meer ligt nog op hem te wachten!

693 - 714

Langzaam ebt het strijdrumoer weg. In grensstreken wordt de orde hersteld. Grenscorrecties worden uitgevoerd en Redbad doet echt zijn uiterste best om zich van zijn beste kant te laten zien. Verslagen is hij zeker niet, want dat zou hem zijn koningschap hebben gekost. Hij laat zijn dochter Thiadsvind in 695 na Chr. huwen met Pepijns zoon Grimoald. Een diplomatiek hoogstandje, want het is Pepijn juist gelukt om de functie van hofmaarschalk, via het erfrecht te laten regelen. Het is onbekend of er uit dit huwlijk kinderen zijn voortgekomen. Het enige kind dat van Grimoald bekend is, verwekte hij in 708 na Chr. bij een minnares. Dat zal het rechtsgevoel van Redbad geen goed gedaan hebben.

Het jaar 695 na Chr. heeft nog veel meer in petto. Redbad doet er werkelijk alles aan om zijn nieuwe politiek geloofwaardig te laten lijken. Ja zelfs aan de verrader Ado Wursing doet hij een verzoek terug te keren. Deze heeft het echter reuze naar zijn zin in het Frankenland en is er bovendien een beetje huiverig voor om terug te keren. Als goed gebaar stuurt hij zijn zoon Thyadgrim naar het hof van Redbad om hem daar op te laten voeden. Later zal deze Thyadgrim trouwen met Liafburh en een zoon Liudger krijgen, die als bekeerder van veel Friezen bekend wordt.

Als het jaar 695 bijna voorbij is, nodigt Redbad de inmiddels tot aartsbissshop der Friezen uitgeroepen Willibrord uit. O, wat is deze blij dat hij nu eindelijk al die arme Friezen uit hun geestelijke dwalingen mag verlossen. Hij kan zijn geluk niet op als ook koning Redbad bereid is gedoopt te worden. Heidens Friesland houdt de adem in. Is dit het einde?

Op de dag van de doop is iedereen uitgenodigd. De hele Friese adel is aanwezig. Het belooft een grootse dag te worden. Redbad, christen!!

Maar als de koning net een voet in het doopvont heeft gezet, aarzelt hij. Voelbaar is de spanning. Willibrord wordt wat ongeduldig.

"Waar wacht U op, heer Redbad?"

" Waar zijn toch de Friese voorvaderen en de vele edelen die met mij waren als ik streed tegen de Franken?"

"Uw voorvaderen branden in de hel, omdat zij ongedoopt gestorven zijn!"

"En waar ga ik dan heen?"

"U komt, na uw doop met de christenen in de hemel."

"Nou bisschop," zegt de koning "dan brand ik toch liever met mijn voorvaderen in de hel, dan dat ik met al mijn vijanden, de Franken in de hemel kom."

Einde voorstelling.

Het is de Friezen weer volkomen duidelijk dat hun koning nog steeds trouw is aan de Friese voorvaderen en de heidense traditie. Het kan best mogelijk zijn dat een beperkt aantal ontrouwe Friezen zich laat bekeren, maar na deze voorstelling weet iedere heidense Fries dat hij vasthoudend aan de oude traditie, de koning als voorbeeld heeft.

Natuurlijk verspreidt dit verhaal zich over zowel het Friese als het Frankische gebied. En uiteraard geven de Franken er een andere uitleg aan dan de Friezen. (In de Frankische versie, die in diverse annalen is opgetekend, heeft de koning reuze spijt en wil nog een poging wagen. Die tweede kans wordt echter door barbaarse heidenen verijdeld.)

Eind 699, komt Redbad Willibrord tegen in Fositesland. Vermoedelijk wordt met Fositesland Helgoland bedoeld, dat in die tijd Fries grondgebied is.

De missionaris is net uit Denemarken weergekeerd, maar door een storm in Friese wateren uit de koers geraakt. Die reis naar Denemarken had hem trouwens toch al weinig opgeleverd, want de houding jegens het christendom was er al hetzelfde als in Friesland. Het was gezellig, maar uiteindelijk bereikte hij niets anders dan het vrijkopen van wat slaven met de bedoeling deze te kerstenen en net als in het verleden in Friesland terug te sturen naar hun eigen gebied.

Op het eiland Fositeland grazende koeien mogen door niemand worden aangeraakt, rijpe vruchten die van de bomen vallen mag men niet eten. Alles is aan Fosite gewijd.

Willibrord echter laat enige koeien slachten en het vlees wordt gebraden en opgegeten. Drie van de vrijgekochte slaven worden gedoopt in de heilige bron op het eiland.

Het slachten van de koeien is een daad, die volgens het Friese recht (vastgelegd in de Lex Frisionum) bestraft dient te worden door de daders op het strand de oren af te snijden, te kastreren en te offeren. Maar in het rijk van Redbad heerst een strenge rechtsorde. Dus worden de overtreders voor de koning gebracht.

Koning Redbad laat het lot beslissen wat er met de gevangenen moet gebeuren. Drie dagen werpt hij driemaal de runen. Het lot wijst uiteindelijk aan dat één van de volgelingen van Willibrord ter dood moet worden gebracht. Vermoedelijk is dit de slager. Verder beslissen de runen dat de rest van de schuldigen uit Friesland verbannen dient te worden.

Wederom zullen christelijke bronnen beweren dat hun god sterker was dan de heidense goden. Maar, wat had het voor Redbads politiek betekend als de koning de daders had laten ombrengen?

Voor het missiewerk zijn de gevolgen ongelooflijk. De missionarissen hebben zelf alle goodwill

verspeeld. In 704 bezoekt de oude Wilfrid, ja de prediker uit de periode 677-678, Redbad. Redbad ontvangt de oude bekende vriendelijk. Maar als het de oude man te doen is om de positie van het missiewerk te herstellen, dan heeft hij weinig succes.

Willibrord zien we nauwelijks meer in onze streken. In 710 doopt hij de bastaardzoon van Pepijn en zijn minnares Apheida. Het kind heet Karel. Karel Martèl.

Redbad haalt ongetwijfeld de banden met de Saksen nog eens aan. Overal waar zijn handelsvloot komt, wordt overlegd. Met de Vikingen lukt het overleg nog niet. Wat zal de geschiedenis anders verlopen als hij, Redbad, er in zou slagen de aanvallen van de Vikingen in die periode te laten beginnen!

Of Redbad ook contacten heeft met de moslims is onbekend. Wonderlijk is wel dat zij juist in die tijd de aanval op het zuiden van christelijk Europa inzetten.

Het is duidelijk dat de tijden veranderen. Weer koopt hij overal wapens, worden er schepen gebouwd en oefenen overal legers. Het wachten is op het juiste moment.

714 - 719

De hofmaarschalk Pepijn is zo ziek dat hij op 2 maart 714 niet zelf in staat is de overdracht aan Willibrord van enige, waarschijnlijk verbeurd verklaarde, gebieden te tekenen. Zijn vrouw Plectrude neemt voor hem waar.

Enkele dagen later laat hij zich naar zijn bezittingen in Jupille vervoeren. Prins Grimoald begeeft zich naar de St. Lambert-basiliek te Luik om voor de gezondheid van zijn vader te bidden.

Daar wordt hij, in de kerk, dodelijk verwond door Rangar, een heidense Fries.

Is dit wraak voor zijn overspel, een politieke zet van Redbad? We kunnen slechts gissen.<

Pepijn komt na een korte herstelperiode op 16 december 714 te overlijden. Theudoald, de zoon van Grimoald heeft recht van opvolging, maar is pas zes jaar. Plectrude neemt het heft in handen. Weer valt het Frankische rijk in delen uiteen. Neustriërs willen Theudoald niet erkennen maar roepen Raganfried tot hertog uit, terwijl ook een deel voorkeur heeft voor Karel Martèl. De Austriërs vallen de Neustriërs aan maar leiden een nederlaag bij Compiegnie. De bisschop van Auxerre begint te plunderen met een privélegertje. De chaos in het Frankenrijk is weer compleet.

Redbad sluit een verbond met Raganfried, valt ondertussen, met Saksische hulp het gebied van de Austriërs binnen en stoot zelf in 715 door tot Keulen in het hart van Austrië.

Zijn oorlogsvloot vaart de Rijn op. Het gebied dat rond 693 verloren moet zijn gegaan wordt weer terugveroverd. Zelfs de oude Friese gebieden ten zuiden van de Schelde worden weer ingelijfd. Maar wederom vermoeit hij zijn leger niet door verder door te stoten in Frankenland.
Het Christendom wordt weer grondig aan de kant gezet. Weer worden overal kerken aangestoken en wordt afgerekend met verraders. Het verbaast de missionaris Bonifacius die in 716 voet aan land zet, hoe grondig dit is gebeurd. Het onderhoud met Redbad levert niets op. Ontmoedigd keert hij om. En terwijl Redbad regeert als bevrijder van het land van zijn voorvaderen, brengt Bonifacius uitgebreid verslag uit bij de Paus.
Karel Martèl, gevangengezet op bevel van Plectrude weet, terwijl Plectrude het zwaar te verduren heeft bij Keulen, te ontsnappen. Hij weet enkele Austrische legereenheden aan zich te binden, maar is nog steeds te zwak voor de Friese overmacht. Tegen de Neustriërs lukt het ook niet erg. Bij toeval haalt hij een onbetekenende overwinning op een Neustrisch legeronderdeel in het bos van Amblava in Limburg. Dit sterkt het vertrouwen in zijn kunnen. Ook bij Austriërs. Als Theudoald komt te overlijden, verzoent Karel zich met Plectrude. Ze weten een leger op de been te brengen dat in staat is de Friese aanvallen tot staan te brengen.

Rond 733 begint het tegenoffensief tegen de Friezen.
Maar dat hoeft Koning Redbad, de grote held, niet meer mee te maken. In 719 is hij gestorven. Hij laat zijn opvolger, Buba een vrij heidens Friesland na.

De oorsprong van de Friezen ligt in een gebied dat ruwweg Zuid-Scandinavië, Denemarken en de regio Weser/Oder beslaat. In de periode tussen 1750 en 700 vC maakten ze nog deel uit van een grotere groep mensen, de Germanen (of Teutonen) genoemd. Deze grotere groep was voornamelijk van het Nordische ras (dolichocranic). (Tussen de Nordiërs leefden ook een –kleinere- groep van brachycranics, die mogelijk de positie van slaaf had)



Na 1400 vC vond er een expansie van de Germanen plaats richting Zuid-Europa.

Rond 1400 vC was de oorspronkelijke Germaanse groep gesplitst in een West-, Oost- (de Goten en de Vandalen) en een Noord-Germaanse groep (de Scandinaviërs). De verschillen kunnen worden gevonden in taal en cultuur. Aan het eind van de Bronstijd (700 vC) had de expansie van de West- Germanen de kuststreken van Noordwest-Duitsland bereikt (thans de provincie Hannover).

De West-Germanen kunnen, langs religieuze grenzen, worden onderverdeeld in drie stamgroepen: de Inguaeonen, de Istuaeonen en de Irminonen. De Friezen behoren tot de Inguaeonen. De naam Inguaeonen is afgeleid van de god Inguz: de Friezen geloofde dat ze van hem afstamden. Inguz is een andere naam voor de Germaanse god Freyr. Andere stammen die tot de Inguaeonen behoorden waren: de Juten, De Warnsers, De Angelen en de Saksen. Van deze stammen waren de Saxen het meest verwant met de Friezen. Alle Inguaeonen woonden in de kuststreken van de Noordzee. De Chaukianen, ook een stam die aan de Noordzee woonde, behoorde tot de Irmionen

Vanuit het noordwesten van Duitsland en, om preciezer te zijn, de kuststreken rond de mondingen van de rivieren de Eems en de Weser, koloniseerden de Inguaeonen de kleigronden langs de kusten van de huidige Nederlandse provincies Friesland en Groningen (700-600 vC)
Tussen 700 en 400 vC kan niemand spreken van een afzonderlijke Friese groep omdat er nog steeds een homogene cultuur bestond tussen Texel (Nederland) en de Weser (Duitsland).
Pas rond 200 vC komen er veranderingen op cultureel gebied.

ulius Ceasar veroverde tussen 58 en 50 vC het Keltische Galicia (het huidige Frankrijk en België). Hiermee verplaatste hij de grenzen van het Romeinse Rijk tot aan de rivier de Rijn. Op dat moment in de geschiedenis leefden de Friezen nog ten noorden van de Rijn en vielen dus buiten de grenzen van het Romeinse Rijk. Onder Keizer Augustus (28 vC-14 nC) wilden de Romeinen de rivier de Elbe, in plaats van de Rijn, hun meest noordelijke grens maken. De Friezen kozen voor sasmenwerking met de Romeinen. Echter rond het jaar nul werden de balastingen zo hoog dat de Friezen in opstand kwamen. 20 jaar was Friesland vrij. Er werden echter nieuwe afspraken gemaakt met Corbulo. Een overeenkomst werd opgesteld waarin werd opgenomen dat men het eens was over het feit dat de Rijn en gemeenschappelijke grens was die beide partijen zouden respecteren. Friesland zou onder de Romeinse invloedssfeer vallen, maar niet langer bezet zijn.


In 58 nC namen de Friezen een onbewoond stukje grond ten zuiden van de Rijn in bezit, waarbij zede afspraken met Corbulo schonden. Twee Friese aanvoerders, Verritus en Malorix (dit zijn Romeinse vertalingen van hun Friese namen) gingen naar Rome om aan de Romeinse Keizer Nero te vragen of ze daar mochten blijven. Spijtig genoeg werden de Friezen met geweld van dat stukje grond ten zuiden van de Rijn verwijderd.

In 69 nC kwamen de Batavieren (een Germaanse stam, die woonden in het midden van Nederland en dus de zuidelijke buren van de Friezen) ook in opstand tegen de Romeinse bezetters. Deze regio was de noordwestelijke hoeksteen van het Romeinse Rijk. De Friezen en de Kaninefaten (ook een Germaanse buurstam van de Friezen in het westen van Nederland) werden bondgenoten van de Batavieren. Jammer genoeg is de opstand een mislukking. De Romeinen verslaan de Batavieren. De Rijn blijft de grens tot de ineenstorting van het Romeinse Rijk in 410 nC.

-Na 400 nC stopt de stijging van de zeespiegel. Het Friese volk en hun adel keren terug naar de Friese kleigronden, die tegen die tijd alweer in bezit genomen is door mensen vanuit de regio van de Elbe en Sleeswijk/Holstein. Deze stammen assimileren en gaan de geschiedenis in als de Friese stam zoals we die vandaag kennen.

In 300 nC hadden andere kleinere West-Germaanse stammen ook grotere stam-groepen gevormd, die bekend staan als de Allemanen, de Saksen, de Thuringers, en de Bayerns. De Chaukiaanse stam verdwijnt helemaal. Hij is in de Friese en Saksische stam opgenomen

Rond 400 nC begonnen de Friezen hun eigen Friese Rijk te stichten. In 500 nC en zeker in 600 nC was er een snelle expansie en een sterke toename van de handel. Op zijn hoogtepunt, in de 7e eeuw, bestond dit rijk uit de kustgebieden vanaf het noorden van België tot aan het zuiden van Denemarken. En het controleerde een groot deel van de handelsroutes over de Noordzee van Friesland naar Engeland, Frankrijk, Scandinavië en Noordwest-Rusland. De periode van Volksverhuizingen heeft blijkbaar slechts een kleine invloed gehad op de raciale kenmerken.

Pas in de zesde eeuw beginnen bronnen weer over de Friezen te spreken. Een ‘Groot-Friesland’ (Magna Frisia) is gecreëerd. Dit historische Groot-Friesland bestond uit een smalle strook land langs de Noordzee, vanaf het Zwin (België) in het zuiden tot aan de Weser (Duitsland) in het noorden. Dit historische Friese Rijk bleef van 500 nC tot 719 nC bestaan. Het grensde aan de Saksen in het noorden en het oosten, de Franken in het zuiden en de Anglo-Saksen in het westen aan de overkant van de Noordzee.

Erg weinig is bekend over deze periode van de geschiedenis. Er zijn geen historische documenten van Friese oorsprong, en slechts een paar van Frankische en Anglo-Saksische oorsprong. De Frankische geschriften geven niet altijd een historisch correct beeld van de Friezen. Vanaf het moment dat de Franken onder Clovis (496 nC) zijn opgestapt op het Christendom zijn de Friezen hun grootste tegenstanders geworden. Daardoor zijn de Frankische teksten nogal eenzijdig werden op basis van politieke en religieuze gronden. Clovis bekeerde zich tot het Katholicisme voor machts-politieke redenen. De Gallo-Romeinse aristocratie en de kerk in Rome, wiens steun Clovis nodig had gedurende de periode van opbouw van zijn rijk, waren allemaal Katholiek. Andere Germaanse stammen in de vroegere invloedssfeer van het Romeinse Rijk (de Goten en Vandalen) waren bekeerd tot een vorm van Christendom die meer in overeenstemming was met hun Germaanse ziel: het Arianisme. De Germaanse stammen in het noorden, waaronder de Friezen, oefenden nog steeds het geloof uit van hun voorvaderen, thans bekend als Odinisme of Asatru, uit. In dit artikel wordt de term ‘Heiden’ gebruikt.

Door Katholiek te worden werden de Franken automatisch de grootste tegenstanders van de Friezen.

Rond 500 nC had Clovis zijn Frankische Rijk gevormd. Het zou de erfgenaam worden van het Romeinse Rijk met de zegen van de paus in Rome. De meest noordelijke grens van zijn rijk werd gevormd door de steden Utrecht en Dorestad, en grenzend aan de Friezen.

Na de dood van Clovis in 511 nC maakten de Friezen gebruik van de interne Frankische machtsstrijd en veroverden Utrecht en Dorestad. Beide steden zouden in voor meer dan honderd jaar (511 – 628 nC) in Friese handen blijven. De verovering van deze steden was van groot belang voor de Friezen omdat ze poorten waren voor de handel met het Saksische en Frankische achterland naar de Noordzee. In de zesde en zevende eeuw waren de Friezen de belangrijkste handelslieden op de Noordzee. De Noordzee werd zelfs ‘Mare Frisicum’ genoemd. Vanuit een religieus gezichtspunt was het Friese heidendom niet langer een bedreiging voor het Frankische Christendom omdat er geen uitvalshaven (Utrecht) meer was.

In het jaar 628 nC versloeg de Frankisch/Christen koning Dagobert een verenigd leger van Saksen en Friezen (zowel Friezen als Saksen waren heidenen). Door dat te doen viel de stad Utrecht toe aan de Franken. Dagobert richtte in Utrecht een kerk op gaf orders aan een bisschop om te beginnen met het bekeren van de Friezen. Christendom was een werktuig geworden in de handen van de Franken om de Friese onafhankelijkheid ten noorden van de Rijn te vernietigen.

Koning Redbad (679 – 719 nC)

De heidense koning Redbad is de grootste volksheld van de Friezen. Hij is de verdediger van de Friese vrijheid tegen de binnenvallende Frankische legers en tegen de Kerk van Rome. Redbad was vrome heiden. Dus toen de Franken intern verdeeld waren over de vraag wie de Franken zou regeren, viel hij de Franken aan, veroverde Utrecht en vernietigde de kerk. Het Christendom werd toen krachtdadig verwijderd uit het Friese rijk.

In 689 nC voerde Pepijn II de Frankische verovering aan in de Friese landen en hij neemt Dorestad in. Tussen 690 en 692 nC valt Utrecht eveneens in de handen van Pepijn. Daardoor controleert hij de belangrijkste handelsroutes vanaf het Frankische achterland naar de Noordzee via de rivier de Rijn. Pepijn sterft in 714 nC. Redbad maakt hiervan gebruik en verslaat in 716 nC de Frankische legers, onder aanvoering staan van Charles Martel, nabij Keulen. Hierdoor herovert hij opnieuw het Friese Rijk. Koning Redbad overlijdt in 719 nC en laat een Groot en heidens Friesland na.


Friesland, tot aan de Lauwers, werd in het Frankische Rijk opgenomen. Het verloor zijn vrijheid en de kerk kreeg er voet aan de grond. De zoon van Poppa, Abba (voluit Alfbad), werd de eerste Friese Hertog onder Frankisch bestuur (749 – 775 nC).

Ik woon in Groningen, maar heb ook in Friesland gewoont. WAT EEN KUTDIALECT!!! spreken die mensen echt GAY!!! gewoon. Dus ja het lijkt mij een goed idee dat we er wat napalm op gooien _{zoals U allen ziet ben ik gefrustreed. Dat krijg je als je in Friesland hebt gewoont}

quote:

Op woensdag 18 augustus 2004 13:39 schreef Tyrhraustur het volgende:
blablabla

Kortom hek eromheen dus?

Oh dit is een "ik pik op de Frysken want ik denk dat Holland Nederland is" topic.

quote:

Op woensdag 18 augustus 2004 13:42 schreef cultheld het volgende:

[..]

GVD daar gáát m'n onzin topic

Jammer he, ik heb nog een boekkast vol hoor.

quote:

Op woensdag 18 augustus 2004 13:40 schreef cerror het volgende:
Kortom hek eromheen dus?

racist.

quote:

Op woensdag 18 augustus 2004 13:40 schreef cerror het volgende:

[..]

Kortom hek eromheen dus?

napalm