In april ging het uit met m'n vriendin. Na een flink jaar beste verkering. Alles was goed, nooit ruzie, altijd gezellig, we konden bijna niet zonder elkaar. Toch begon zij te twijfelen of het wel was wat het moest zijn en ze maakte het uit.
Tot begin deze maand was ik daar eigenlijk kapot van. Er kon geen dag voorbij gaan of ik moest aan haar denken. Misschien onverstandig, maar we hadden voor 12 augustus een date. We zouden uiteten gaan. Om diverse redenen ging dat niet door. En dat was voor het eerst in al die maanden dat ik zoiets had van: 'Niet eens zo erg!' De week daarna ontmoette ik nog twee andere leuke meiden. De één bezet, de ander nog lang niet toe aan iets, maar goed, ze waren erg lief. Ik besefte dat ik eindelijk mijn gedachten weer eens op wat anders kon zetten en dat voelde wel lekker.
Tot afgelopen zondagavond. Telefoon. M'n ex. Of ze langs mocht komen. Ik kon geen nee zeggen dus ze kwam langs. Dat was niet goed denk ik. Sindsdien baal ik weer als een stekker. Ze geeft me geen zekerheid. Ze weet niet wat ze wil. Ze is wel vreselijk gedumpt door een gozer, maar mij wil ze niet terug. Ik vertelde dat ik geknuffeld had met een andere meid en dat ik een kus op de wang kreeg. Dat vond ze niet tof, maar terugkomen wil ze niet.
Ik was boos. SMSte met een ander meisje die mij verschrikkelijk goed er bovenop hielp. Een dag voelde ik me goed (gister). En vandaag liep ontspannen door de stad en wie kom ik tegen? M'n ex. En alles wat gebeurd, gebeurd alsof ik maar een 'vage kennis' van haar ben.
Aan de ene kant wil ze me niet kwetsen, maar een vrienschap verliezen wil ze ook niet. Hetzelfde geldt voor mij. Ik wil haar aan de ene kant helemaal verrot schelden voor wat ze me aandoet (bewust of onbewust), maar dat kan ik niet omdat ik nog te veel van haar hou. Ook besef ik dat het misschien beter is als we elkaar niet meer zien, maar ook dat stuit op tegengevoelens.
Soms denk ik weer aan die meiden van vorige week, maar de kleine, hele kleine vlindertjes die ik toen had kan ik nu niet voelen, omdat ik constant aan m'n ex denk. En hoe ik het ook wil, hoe het ook gaat, aan iets anders denken lukt niet. Haar uit m'n hoofd zetten lukt niet.
Vrienden zijn niet thuis. SMS reageert even niemand op. Ik zit alleen thuis... Heb geen zin om te eten... Wat moet je nou in zo'n geval?
Mijn standpunt is duidelijk: Wat ze me ook aangedaan heeft, ik wil m'n ex terug. Maar als ik reëel ga denken, weet ik dat dat er gewoon niet inzit. Verdrietig, boos, weemoedig... Lamlendig wordt ik er van. Ik zoek troost, maar vind het nergens. Niemand begrijpt me goed. Ik wil misschien wel een andere vriendin, maar dat zal ook niet de oplossing zijn; al helemaal niet als je er zo fel naar op zoek bent, terwijl je ex nog steeds door je hoofd speelt.
Maandag a.s. begint m'n nieuwe opleiding. Ik zou enthousiast moeten zijn. Ik ben het niet.
Ik heb een leuke bijbaan, maar ik wil er mee stoppen.
Wat moet ik dan?
Waar moet ik heen?
Wat moet ik doen?
Waarom dit allemaal?
Waarom helpt niets wat ik doe?
Waarom lijkt alles wat ik doe fout te zijn?
* Fok! zwijgt
* Fok! voelt tranen rollen
Verdomme ik ben een jongen van 21 jaar en zit te janken als een kind. En anderen zeggen wel dat ik het niet verdien en dat ik een leuke en lieve jongen ben die makkelijk anders kan doen en krijgen, maar waarom gebeurt het dan????
Nougoed, dit is even mijn story. Als je tot hier gekomen bent met lezen vind ik het knap. Bedankt.
quote:Je moet acteur worden jij!
Op donderdag 23 augustus 2001 17:46 schreef Fok! het volgende:
* Fok! zwijgt
* Fok! voelt tranen rollen
is ook het geen wat ik zelf ook niet kan.Reden is als volgend zie topic beetje verdriet?
maar dat heeft mijn vader tegen mij gezegt..
ga met de eerste beste meisje naar Bed.. vermaakt je wat.. je moet haar niet kennen.. dan zou je volgens hen.. en stuk zekerder worden.
of het werkt of niet weet ik niet.. ik kan dat zelf niet..
quote:why do bad things happen to good people
Op donderdag 23 augustus 2001 17:46 schreef Fok! het volgende:
Verdomme ik ben een jongen van 21 jaar en zit te janken als een kind. En anderen zeggen wel dat ik het niet verdien en dat ik een leuke en lieve jongen ben die makkelijk anders kan doen en krijgen, maar waarom gebeurt het dan????
ik ben een ongelooflijke nietsnut, verdien ik daarom kanker? Elke dag komt er weer een verhaal hoe mensen in de knoop zitten met hun relatie, en iedereen doet alsof het enkel hen overkomt. "Maar ik ben toch ontzettend lief en goed en perfect?" blijkbaar niet. En je bent ook niet de enige die gedumpt wordt, of zijn ex terugwil. En zelfs dat maakt je geen klootzak, misschien naief, maar geen klootzak.
Probeer eens eerst weer wat tijd voor jezelf te nemen ipv meteen weer een vriendin te nemen omdat je dat gewend bent. Zoveel jongens... eh... mensen willen na een verbroken relatie meteen weer een nieuwe omdat ze niet meer alleen kunnen zijn. Tja blijf je dan voor de rest van je leven afhankelijk van een ander?
Ik zat toen in een beetje vergelijkbare situatie en zag wel veel herkenning in jouw topic.
Wat Herald schrijft is absoluut waar. Toch snap ik het als je dat nu niet gelooft. Nu voel je weer de pijn en de wanhoop. Jammer, je was toch al een heel eind met het verwerken kreeg ik de indruk. Blijf toch voor jezelf zorgen, want daar gaat het om. Om jou. Ga lekker aan je nieuwe opleiding beginnen, heb je meteen wat afleiding, nieuwe mensen. En tja, je zoooo ongelooflijk klote voelen dat je gewoon echt niet meer weet wat je moet doen dat hoort erbij. Dat gaat uiteindelijk weer over, ook al geloof jij dat nu niet...
Sterkte 
.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Nou heb een beetje in jou situatie gezeten, en ben van dat...
Nou laten we zeggen dat ik weer verder kan, ze hield me ook aan het lijntje tot ze besloot met een ander door te gaan.
Dit alles ging op zo'n manier dat ik me zo vernederd voelde en dat ze zo een Remi was dat ik kapot ging elke keer als ik haar weer zag. Vroeg me af, ben jij wel wie je bent of bent geweest, Ben je op je hoofd gevallen, heb ik iets fout gedaan...
Tot ik erachter kwam dat ze nooit genoeg om me heeft gegeven om welke aandacht dan ook waard te zijn, niemand verdiend het om vernederd te worden en vriendschap nadat je iets intiems (*zo voelde het voor mij toen) met elkaar heb gedeeld KAN NIET. Tuurlijk als je net een weekje wat met elkaar heb gehad kan het best, maar als je een lange geschiedenis samen hebt gaan ALLES je aan pijnlijke dingen herinneren.
Ik heb me in die dagen vele avonden kapot gezopen, ben aantal avonden thuis gekomen zonder te weten wat ik had gedaan. Tot ik wakker werd.
Er is geen toekomst meer, ze heeft dat beslist, er is niets om te redden behalve jezelf. Er is niets belangrijkers dan jezelf, hoewel ik momenten genoeg had dat ik mijn leven minder waard achte dan de ander haar leven en alles deed om deze persoon levend weg te krijgen.
Het enige wat ik kon doen was alle schepen vernietigen, want er was toch niets wat van belang was. Als er al wat was.
Hoe het nu met me gaat? Ik ben bezig met een band, heb nu een volledige bezetting en na Lowlands trappen we af. Ik feest 5 dagen in de week. op Woensdag begint mijn weekend en ik ga door tot zondag. Zit soms uren te lullen met een vriend en een goed glas whiskey over gewoon coole onbenullige maar ook hele serieuse dingen. En ben echt ZO blij dat ik van die relatie af ben, want geloof me die rust die ik nu heb, die muzikale inspiratie, alles kunnen doen.. Daar kunnen weinig vrouwen tegen op, en zij kon er niet tegen op... Dat zie ik nu. Komop man, there are more BIGGER fish to catch. 
quote:Wil jij je harteloze en irritante mond houden, je post voegt niets toe aan dit topic en is alleen maar zeer minderwaardig en TOTAAl niet relevant in dit topic. Ik heb nergens zien staan dat hij acteur wilt worden, dus doe de wereld een plezier en pak je fiets en ga een stuk fietsen, neem je computer mee en dump die in een sloot.
Op donderdag 23 augustus 2001 17:51 schreef Love Mae King het volgende:[..]
Je moet acteur worden jij!
quote:*slikt*
Op donderdag 23 augustus 2001 17:46 schreef Fok! het volgende:
Soms denk ik weer aan die meiden van vorige week, maar de kleine, hele kleine vlindertjes die ik toen had kan ik nu niet voelen, omdat ik constant aan m'n ex denk. En hoe ik het ook wil, hoe het ook gaat, aan iets anders denken lukt niet. Haar uit m'n hoofd zetten lukt niet.Vrienden zijn niet thuis. SMS reageert even niemand op. Ik zit alleen thuis... Heb geen zin om te eten... Wat moet je nou in zo'n geval?
Mijn standpunt is duidelijk: Wat ze me ook aangedaan heeft, ik wil m'n ex terug. Maar als ik reëel ga denken, weet ik dat dat er gewoon niet inzit. Verdrietig, boos, weemoedig... Lamlendig wordt ik er van. Ik zoek troost, maar vind het nergens. Niemand begrijpt me goed. Ik wil misschien wel een andere vriendin, maar dat zal ook niet de oplossing zijn; al helemaal niet als je er zo fel naar op zoek bent, terwijl je ex nog steeds door je hoofd speelt.
Verdomme ik ben een jongen van 21 jaar en zit te janken als een kind. En anderen zeggen wel dat ik het niet verdien en dat ik een leuke en lieve jongen ben die makkelijk anders kan doen en krijgen, maar waarom gebeurt het dan????
Ik ken het gevoel al is mijn relatie met mn ex geheel anders en is zij degene die mij terugwil. Ik weet niet of ik mijn ex terugwil, ik weet uberhaupt even niet wat ik wil. Ik hou het daarom zoals het is en beslis als mijn nieuwe vriendin volgende week vrijdag komt. Ik voelde wel degelijk vlinders voor haar, maar door bepaalde dingen ebben die langzaam steeds weg.
Ik ben het niet helemaal eens met Harald, soms kan het heel leerzaam zijn een ander te hebben na een ex, maar misschien niet te snel. Het is misschien het beste single te blijven, maar als er iemand op je pad komt in wie je iets ziet?
Het kan gebeuren, jij bepaalt het leven niet, het bepaalt jou. Soms gaan dingen nu eenmaal niet zoals je voor ogen had.
Maar in ieder geval een advies, je ex wil je dus niet terug, ga dan ook niet terug. Je zult gewoon doormoeten, hoe kut het ook gaat...
quote:Dit is dus precies wat mijn ex constant zegt. Wel steeds flirten met andere jongens en tegen vrienden van mij zeggen dat het nooit meer wat zal worden met mij. Maar als ik haar er precies om vraag krijg ik bovenstaande te horen. Dacht je dat dat motiveerde om wat anders te gaan doen? Dacht je dat ik daardoor mijn gedachten op wat anders kan zetten?
Op donderdag 23 augustus 2001 20:46 schreef Tranceptor het volgende:Ik weet niet of ik mijn ex terugwil, ik weet uberhaupt even niet wat ik wil. Ik hou het daarom zoals het is (...)
quote:Dat zeg jij! Maar IS het echt wel zo dat ze me niet terug wil? Waaruit blijkt dat? En waarom doet ze me nog wel een knuffel geven en een kus op de wang? Uit 'vriendschap'? Ze weet dat ik daardoor helemaal hoteldebotel wordt. Ze weet dat ik dan alleen maar voor haar ga. Misschien is dat wel juist de stomme fout, maar waarom speelt ze het dan zo?
Maar in ieder geval een advies, je ex wil je dus niet terug, ga dan ook niet terug. Je zult gewoon doormoeten, hoe kut het ook gaat...
Waarom kan ik niet gewoon stoppen met van haar houden? Want wat ze ook doet (goed of fout), ik blijf van haar houden en ik kan dat echt niet zomaar stoppen....
Aneurism, ik vraag me ook steeds vaker af of mijn ex echt wel zoveel om me heeft gegeven als dat ze zei/zegt... Ze zegt nog steeds dat we het zo slecht nog niet hadden. Ze zegt ook dat ik ontzettend veel voor haar betekende en dat ik dat nog steeds doe.
Uuuuuuuurenlang konden we praten, vrijen, lachen, gek doen, sexen... En nu, nu in de stad, ik ben verdomme niet meer dan een vage kennis! Het gebeurde vanmiddag nog. Ik kwam haar dus tegen en alleen een "Hoi!" kwam eruit...
Terwijl afgelopen zondag, ze ging niet weg voordat we geknuffeld hadden...
Ik weet het, het klinkt allemaal supervaag......... Maarja, het zal toch ook maar gebeuren dat het leven in één keer gaat zoals jij dat wil! Dat is toch niet voor te stellen? Dat kan toch zomaar niet? Nee, stel je voor...
Daarna kun je misschien wel weer een keer een gesprek met haar aanknopen en gewoon proberen om dan alsnog vrienden te worden en niet als een vage kennis voorbij elkaar te lopen. Het zal misschien moeilijk zijn, maar het kan gewoon niet dat je van het ene op het andere moment van vriend en vriendin overstap op vrienden. Daar is tijd voor nodig.....
Hoop dat het allemaal gaat lukken, maar ik weet zeker dat (zoals in de andere 'tip') het bed induiken met een vreemd meisje ook niet de oplossing zal zijn, misschien ga je je daar zelfs alleen maar slechter door voelen!
Succes!
Vraag jezelf dan af hoe je het wilt hebben over een bepaalde tijd.. leg 't dan vast voor jezelf in 't geheugen en begin er dan langzaam naar toe te werken. Dat probeer ik zelf ook.
Of het lukt is een 2de dat heeft met meerdere dingen te maken maar je komt nooit verder als je de basis overslaat.
[Dit bericht is gewijzigd door Visionist_069 op 25-08-2001 11:14]
quote:Ik wil niet heel vervelend zijn hoor, maar ZIJ IS heel belangrijk voor me! Ik werk al geruime tijd naar een toekomst met z'n tweeën, al zeker een jaar... Maar zij kennelijk niet zo...
Op zaterdag 25 augustus 2001 11:11 schreef Visionist_069 het volgende:
Visie je leven. Kijk hoe je leven er nu uitziet en ga daarbij heel diep, probeer geen dingen die enigzins belangrijk voor je zijn over te slaan.Vraag jezelf dan af hoe je het wilt hebben over een bepaalde tijd.. leg 't dan vast voor jezelf in 't geheugen en begin er dan langzaam naar toe te werken. Dat probeer ik zelf ook.
Of het lukt is een 2de dat heeft met meerdere dingen te maken maar je komt nooit verder als je de basis overslaat.
quote:Zeg ook niet dat je haar moet vergeten... denk alleen over na hoe je 't allemaal wil en probeer dat tot werkelijkheid te maken.
Op maandag 27 augustus 2001 16:09 schreef Fok! het volgende:[..]
Ik wil niet heel vervelend zijn hoor, maar ZIJ IS heel belangrijk voor me! Ik werk al geruime tijd naar een toekomst met z'n tweeën, al zeker een jaar... Maar zij kennelijk niet zo...
Heb dat zelf ook en het beste wat je kan doen is er voor haar te blijven wanneer ze steun nodig heeft met haar om te gaan als een vriend en vooral niet opdringerig over te komen.
Het is moeilijk want als je verliefd bent wil je niet een vriend zijn maar meer en ga je je al snel zo gedragen. In ieder geval good luck.
quote:En? Wat is je beslissing geworden? En hoe was de situatie? En voel je je nu lekkerder?
Op donderdag 23 augustus 2001 20:46 schreef Tranceptor het volgende:[..]
*slikt*
Ik ken het gevoel al is mijn relatie met mn ex geheel anders en is zij degene die mij terugwil. Ik weet niet of ik mijn ex terugwil, ik weet uberhaupt even niet wat ik wil. Ik hou het daarom zoals het is en beslis als mijn nieuwe vriendin volgende week vrijdag komt. Ik voelde wel degelijk vlinders voor haar, maar door bepaalde dingen ebben die langzaam steeds weg.
Al een paar keer zit ik met haar in de trein de afgelopen paar weken. Dat is iedere keer ontzettend gezellig, maar hoe je het ook went of keert, iedere keer gaat het wel érgens over het feit dat we exen van elkaar zijn.
Elke keer doe ik mijn best om me zo normaal mogelijk te gedragen. Als een gewone vriend. Maar elke keer als het weer op vroeger komt, dan kan ik het niet laten om mijn blijvende liefde voor haar te uiten. Meestal woordelijk, maar soms ook met een kus of een knuffel.
Nou vandaag zei ze ook weer wat. Ze had het over uitslapen met z'n tweeën. Dat miste ze wel eigenlijk. Ze mist nog meer dingen eigenlijk. De geborgenheid, het met z'n tweetjes zijn, leuke dingen doen, het praatmaatje, de sex... Hier praten we (gelukkig) vrij open over.
Alleen snap ik het nog steeds niet. Ze mist MIJ gewoon heb ik het idee, maar een nieuwe relatie zit er nog steeds niet in. Nog steeds niet. Ik zei haar vanmiddag dat ik het gevoel had dat het voor haar helemaal niet zo moeilijk is als dat het lijkt. Ze geeft zo ontzettend veel signalen dat ze de dingen die we deden mist, dat ik als enige kan verzinnen dat het feit dat ik ik ben haar tegenhoud om weer wat te beginnen.
Dit is frustrerend. Ik blijf gvd van haar houden! Ik kan het me (na inmiddels een halfjaar vrijgezellenleven) nog stééds niet voorstellen dat er vele andere leuke meisjes op de wereld zijn. Mijn liefde is alleen voor haar!
De tips van 'vergeet haar', 'ga leuke dingen doen', 'zet haar uit haar hoofd' lukken allemaal maar deels. Ik kán haar gewoonweg niet vergeten.
Every step I take,
every move I make,
every single day,
every time I pray,
I'll be missing you!!!
quote:Zij houdt ook nog van jou en soms zijn de kleine dingetjes die gewend bent moeilijk los te zien van het feit dat het uit is. Ik hoop in ieder geval dat het bij jou net zo goed komt als bij mij
Op donderdag 23 augustus 2001 23:35 schreef Fok! het volgende:[..]
Dit is dus precies wat mijn ex constant zegt. Wel steeds flirten met andere jongens en tegen vrienden van mij zeggen dat het nooit meer wat zal worden met mij. Maar als ik haar er precies om vraag krijg ik bovenstaande te horen. Dacht je dat dat motiveerde om wat anders te gaan doen? Dacht je dat ik daardoor mijn gedachten op wat anders kan zetten?
[..]Dat zeg jij! Maar IS het echt wel zo dat ze me niet terug wil? Waaruit blijkt dat? En waarom doet ze me nog wel een knuffel geven en een kus op de wang? Uit 'vriendschap'? Ze weet dat ik daardoor helemaal hoteldebotel wordt. Ze weet dat ik dan alleen maar voor haar ga. Misschien is dat wel juist de stomme fout, maar waarom speelt ze het dan zo?
Waarom kan ik niet gewoon stoppen met van haar houden? Want wat ze ook doet (goed of fout), ik blijf van haar houden en ik kan dat echt niet zomaar stoppen....
Waar ben je in godsnaam mee bezig man, ze is gewoon 1 spel met je aan het spelen en jij hebt het totaal niet door en je speelt het nog mee ook. Man liefdesverdriet en iemand terug proberen te krijgen is heel normaal, maar 5 MAANDEN LANG?!
Ik zou al in maand 4 gek zijn geworden, stop ermee, voor jezelf en ga in een andere omgeving waar je haar niet meer tegen komt en waar je aan jezelf kan werken, want dit is niet meer normaal. Laat haar met rust en leef je eigen leven, geloof me er is 1 zoals haar maar 1000 beter dan haar!
quote:Wow, dat geeft ineens wel een hele andere visie op de hele situatie. Maar ze hebben wel gelijk. Althans, ik herken er veel in van het gevoel dat ze omschrijven. Thanx voor de tip, ik heb 'm offline beschikbaar gemaakt in m'n favorieten, kan ik hem nog eens nalezen.
Op zaterdag 15 september 2001 01:01 schreef Gandwarf het volgende:
Read thishttp://www.lollie.com/romance6.html
En Aneurism, ik moet zeggen: ja. Zou bijna willen zeggen dat het me spijt. Maar dat van dat spel... Ik vraag het me iedere keer weer af. Is het inderdaad een spel? En zo ja, waarom zou zij het zo spelen dan? Want zoals ik haar altijd gekend heb is ze absoluut geen spelletjesspeelster (ook in het echt niet trouwens, want van bordspelen enzo hield ze TOTAAL niet 
)
En vijf maanden lang is niet zo heel lang hoor. Althans, voor mijn gevoel niet. Heb het idee dat we vorige week nog dikke verkering hadden. De tijd gaat wat dat betreft ook veel te snel hoor.
Ook is het moeilijk mij in een andere omgeving te storten. Ik kan haar namelijk heel moeilijk ontwijken. En dat is misschien wel het verrotte...... 
:?:?:?:?:?:?Shut me but lek.... 
Aandacht is nu eenmaal hartstikke leuk.
kijk ik kan het heel makkelijk zeggen nu. en dat doe ik dan ook. je moet er echt proberen een punt achter te zetten. ik heb nog geen een relatie gezien waarbij het goed is gegaan nadat het een keer is uitgeweest.
zodra het uit is geweest dan zal voor een van de partijen het voor de volgende keer nog makkelijker zijn om het uit te maken. uit = uit 
quote:En nu ben je al een half jaar aan het kloten... over een relatie van 1 jaar.
Op maandag 27 augustus 2001 16:09 schreef Fok! het volgende:[..]
Ik wil niet heel vervelend zijn hoor, maar ZIJ IS heel belangrijk voor me! Ik werk al geruime tijd naar een toekomst met z'n tweeën, al zeker een jaar... Maar zij kennelijk niet zo...
Overigens noem ik 1 jaar geen "geruime tijd werken aan de toekomst".
Zij is niet het probleem.
Dat ben jij!
Eis duidelijkheid en als ze dat niet kan geven dan moet je verder gaan en haar buiten sluiten.
Want het is nu wel duidelijk geworden dat jij niet met haar gedrag om kan gaan.
[Dit bericht is gewijzigd door nipeng op 16-09-2001 22:55]
Op dit moment zul je dat niet in (willen) zien, maar ik ben bang dat dit wel het feit is dat er staat.
-
Ik was een kind hoe kon ik weten - dat het voorgoed voorbij zou gaan...
-
Vandaag reed ik in de auto en ik kwam een drempel tegen. Ik dacht: 'Ik scheur 'm er zo hard overheen dat alles aan barrels is... Of kan ik dan beter een boom kiezen?'
Man o man, this feel's very uncool!
quote:Luister! Wil je weten hoe het ook kan gaan??? lees mijn topic in deze rubriek. Misschien voel je je dan wat beter! Het is allemaal begonnen toen ik naar een andere opleiding ben gegaan! Ook al zijn onze verhalen niet dezelfde, toch zie ik wat overeenkomsten!!
Op donderdag 23 augustus 2001 17:46 schreef Fok! het volgende:
[...]
Verdomme ik ben een jongen van 21 jaar en zit te janken als een kind. En anderen zeggen wel dat ik het niet verdien en dat ik een leuke en lieve jongen ben die makkelijk anders kan doen en krijgen, maar waarom gebeurt het dan????Nougoed, dit is even mijn story. Als je tot hier gekomen bent met lezen vind ik het knap. Bedankt.
Lees "Ik houd van haar....maar zij is ook leuk!" In deze rubriek!!!
quote:Daar ben ik het dus totaal niet mee eens. Ik ken zoveel mensen die nu al jaaaaaaaaaaaren met elkaar zijn (echt al meer dan 30 jaar getrouwd bijvoorbeeld) waarbij het in de verkeringstijd toch vaker is uitgeweest. Soms voor periode's langer dan een half jaar! En ik geloof daar nog steeds in en dat is misschien niet helemaal verstandig....
Op zondag 16 september 2001 22:15 schreef haiwor het volgende:
ik heb nog geen een relatie gezien waarbij het goed is gegaan nadat het een keer is uitgeweest.zodra het uit is geweest dan zal voor een van de partijen het voor de volgende keer nog makkelijker zijn om het uit te maken. uit = uit
..En dat opruimen ken ik... Laatst een kaartje wat ik vond" "ik hoop dat 2001 voor ons een topjaar wordt!" Nou wat een topjaar! Maar daar maak ikme nu ECHT niet meer druk om en dat zou jij ook niet moeten doen!
PS: Was dit weekend nog in de "buurt" trouwens (Emmen)!
Of jouw situatie uitzichtloos is, dat weet niemand 100% zeker. Het staat er in ieder geval niet goed voor (en ja, dat is een understatement).
Zoals ik het zie heb je op dit moment een tweetal opties:
1. Je kunt actief achter haar liefde aan blijven gaan
2. Je kunt afstand nemen en je eigen leven weer op orde brengen
Zoals je hebt kunnen lezen op die URL die ik je heb gegeven is optie nr. 1 de weg naar vernietiging. Als je te lang achter de liefde van mensen aan gaat rennen, dan bereik je een negatief effect, zo erg dat het niet meer omkeerbaar is.
Als je niet loslaat heb je dus sowieso verloren - als je wel loslaat maak je nog een kleine kans. Wat kies je dan?
Natuurlijk is het moeilijk, maar je moet jezelf in dit geval beschermen. Dat je uberhaupt al speelt met de gedachte om je auto om een boom te kreukelen geeft aan dat deze situatie uit de hand is gelopen. Waarom zou je zelfmoord plegen om een meisje dat je niet meer wil? Dat is HAAR probleem, niet het jouwe. Herhaal dat maar een keer of 50 voor jezelf.
Neem je verliezen, trek je terug en hergroepeer. Je kunt beter levend het slagveld verlaten, want dan maak je nog een kans om later alsnog een overwinning te behalen.
Met de stelling uit=uit ben ik het overigens ook niet eens, er zijn zat verhalen van mensen wiens paden later weer met elkaar kruisten.
Oh en misschien had ik de liefde niet met een slagveld moeten vergelijken, maar zo voelt het soms
Maar oké, ik heb er natuurlijk gerust wel eens goed over nagedacht. Dat afstand nemen. Maar geef me dan eens een strohalm aan! Ik bedoel; wat is afstand?
Ze staat op ICQ, mailadresbox, MSN, in m'n GSM.... Moet ik 'r daar ook allemaal uitgooien? Ik krijg nog regelmatig een SMSje van HAAR of we samen zullen reizen in de trein! Moet ik dat plotsklaps in één keer afkappen of gelijdelijk aan? Als ik werk (taxi) komt ze ALTIJD eventjes langs voordat ze de kroeg ingaat. Gewoon, even kijken en kletsen... Moet ik zeggen dat ze dat niet meer mag doen???
Wat ik wil aangeven is dat het absoluut niet van mijn kant ALLEEN af komt. Ik kan haar toch moeilijk verbieden mij op te zoeken en te SMSsen? Of wel?
quote:Geen contact meer. Je kunt wel hoi zeggen als je elkaar in de Gevel of op het station tegenkomt, maar zeker niet gaan kletsen en al helemaal niet gaan staren.
Op woensdag 19 september 2001 11:36 schreef Fok! het volgende:
wat is afstand? geen contact meerZe staat op ICQ, mailadresbox, MSN, in m'n GSM.... Moet ik 'r daar ook allemaal uitgooien? JA! Vandaag nogIk krijg nog regelmatig een SMSje van HAAR of we samen zullen reizen in de trein! Moet ik dat plotsklaps in één keer afkappen of gelijdelijk aan?In een keer! Is even moeilijk maar het is het beste Als ik werk (taxi) komt ze ALTIJD eventjes langs voordat ze de kroeg ingaat. Gewoon, even kijken en kletsen... Moet ik zeggen dat ze dat niet meer mag doen???Ja, zeggen dat je er geen behoefte meer aan hebt.
Wat ik wil aangeven is dat het absoluut niet van mijn kant ALLEEN af komt. Ik kan haar toch moeilijk verbieden mij op te zoeken en te SMSsen? Of wel?zeggen dat je er geen prijs op stelt en zeker niet reageren
Zeg, rij jij ook wel eens treintaxi?
Ik zou alleen niet zeggen dat je er geen prijs op stelt, want ik kan mij voorstellen dat zij dat nogal slecht opneemt, wat je doel niet ten goede gaat komen.
Je kunt toch gewoon eerlijk zeggen dat je afstand wilt nemen? Dat je even geen contact meer wilt, zodat je tot jezelf kunt komen. En niet vertellen dat je het allemaal niet trekt en dat je daarom afstand wilt nemen, want dan kom je wanhopig over.
Ongeduld en wanhoop zijn je vijanden
Jeetjemekreetje.... dat is wel knijterhard hoor. En wel onwijs moeilijk. Ik denk dat het hoe dan ook raar op haar overkomt. Sterker, haar broer is een onwijs toffe collega van me (rarara, hoe heb ik haar ooit leren kennen...), dus ik zal daar nog wel eens thuis komen ook!Maar tot nu toe is alles wat we aan contact hebben wat mij betreft goed. Het zal toch wel heel raar voor haar zijn als ik ineens niet meer wil reageren. Dan gaat ze natuurlijk vragen stellen. "Ben je boos? Heb ik iets verkeerds gedaan?" en dat soort dingen. 
Aaarrrggghhh, tis wel moeilijk hoor! En hoe moet ik het in godsnaam allemaal aan haar uitleggen dat ik tot nu toe eigenlijk alles wel goed vond, maar vanaf nu ineens niet meer????
Hebben jullie wel eens in zulke situaties gezeten? Ik bedoel echt mijn situatie dus? Gewoon na vijf/zes maanden steeds nog maar zitten wachten? Of ben ik gewoon gek? Waarschijnlijk wel hè?!
quote:Oh oh.... betrapt...
Op woensdag 19 september 2001 11:45 schreef SunChaser het volgende:[..]
Zeg, rij jij ook wel eens treintaxi?
Nouja, ik reed tot vorig jaar ook op de treintaxi inderdaad. Sinds september 2000 heeft Taxi Schreur dat overgenomen. Maar ik moet zeggen dat die foto's van jou op je website me wel erg bekend voorkomen. Dus ik ben bang dat ik je vast wel eens in de taxi gehad heb voorheen! Wel lachen trouwens...
Nee je bent niet gek! ik heb er bijna 1 jaar mee gezeten omdat eenjongen me opzij had gezet (de rede? zijn vrienden mochten mij niet ik was te braaf)
En elke keer zocht tie weer contact en het leuke was hij zat bij me in de klas en kreeg met een (toen) goeie vriendin van mij wat later bleek om mij te pesten want hij voelde toch ook wat voor mij maar wilde nisk meer met me vanwege zijn vrienden
ook al was het z'n lul en hij hij me meerdere keren zeer gekwetst toen voelde ik nog wat voor um. Ik heb nu 10 maanden met mijn huidige vriend dit is gewoon een veel betere relatie (zeg maar een "echte" )ik hou ontzetten veel van hem en wil hem nooit meer kwijt maar toch elke keer als ik lang die jongen loop voel ik me weer "raar" en wil me bewijzen dat ik gelukkig ben
Maarrrrrrrrrrr je bent dus niet raar hoor ))
enneee laat iedereen maar praten die zegt : Het gaat vanzelf over dat gaat het ook wel maar je zit nu midden in het proces als je iemand verlies van wie je hou bv je oma rouw je daar toch ook wel langer over dan 5 a 6 maanden????
heel veel succes ennnee als je een nieuwe liefde heb wil ik dat eigelijk wel weten hoor
xxxx Missy Shy
"Ben je boos?" --> Nee
"Heb ik iets verkeerds gedaan?" --> Ja, je hebt het uitgemaakt 
"Waarom vond je tot nu toe alles goed?" --> Ik heb het er steeds moeilijker mee gekregen en de emmer is nu pas aan het overlopen.
Pas als je helemaal uit haar leven bent gaat ze misschien opmerken dat die leegte helemaal niet leuk is.
Waarom denken mensen altijd dat ze vrienden kunnen blijven na een relatie? Dat zie ik echt maar zelden 
[Dit bericht is gewijzigd door Gandwarf op 19-09-2001 21:56]
quote:
Op woensdag 19 september 2001 20:33 schreef Fok! het volgende:
En hoe moet ik het in godsnaam allemaal aan haar uitleggen dat ik tot nu toe eigenlijk alles wel goed vond, maar vanaf nu ineens niet meer???? Je bent haar geen verantwoording schuldigHebben jullie wel eens in zulke situaties gezeten? Ik bedoel echt mijn situatie dus? Gewoon na vijf/zes maanden steeds nog maar zitten wachten? Of ben ik gewoon gek? Waarschijnlijk wel hè?!Nee, je bent niet gek. Maar aangezien je om hulp vraagt en verschillende mensen hetzelfde zeggen, niet twijfelen maar gewoon doen. En als je het er moeilijk mee hebt dan post je dat maar hier!
quote:Dat heb ik al eens vaker gezegd tegen haar.... Tot nu toe zonder resultaat...
Op woensdag 19 september 2001 21:53 schreef Gandwarf het volgende:
"Heb ik iets verkeerds gedaan?" --> Ja, je hebt het uitgemaakt
quote:Laten we het hopen... Ik ga m'n best doen, maar ik weet nu al dat ik het zowat niet kan! Kom 'r morgenochtend namelijk al weer tegen in de trein. En tsja, het perron van Schagen is nou ook weer niet zo heeeeeel erg groot.......
"Waarom vond je tot nu toe alles goed?" --> Ik heb het er steeds moeilijker mee gekregen en de emmer is nu pas aan het overlopen.Pas als je helemaal uit haar leven bent gaat ze misschien opmerken dat die leegte helemaal niet leuk is.
Gewoon een onoverwinnelijk gevoel van dat ik haar terugwil. Ik lijk potverdorie wel geobsedeerd! Dat ben ik ook waarschijnlijk.....
Wat je op dit moment voelt is pure machteloosheid, je hebt niet de macht om de situatie te veranderen zoals hij nu is. Dat kan een mens echt enorm frustreren, want we willen eigenlijk allemaal ons eigen lot bepalen.
Ik zit midden (meer aan het einde inmiddels eigenlijk) in een zelfde soort situatie en weet hoe ranzig het kan zijn. Vooral het afstand nemen is vreselijk moeilijk, helemaal als je haar vaak tegenkomt. Maar neem van mij aan dat optie 1, het achter haar liefde aan blijven rennen, echt een afschuwelijke vergissing is. Daar heb ik al mijn bruggen mee verbrand.
En iedereen kan wel mooi advies geven, het is heel moeilijk om het daadwerkelijk op te volgen voordat het te laat is. Ik heb ook iedereen om mij heen genegeerd en ben lekker het pad van de vernietiging ingeslagen. Ontzettend pijnlijk, maar inmiddels kan ik gelukkig de hilariteit van de situatie wel inzien. Toen ik je verhaal zag MOEST ik daarom ook even reageren, alhoewel ik weet dat het waarschijnlijk hopeloos met je gesteld is (dat was bij mij immers ook).
Pas overigens op dat je niet te vaak dingen gaat herhalen tegen je ex, zoals dat "Je hebt een fout gemaakt door het uit te maken." Op een gegeven moment zal ze namelijk alleen maar meer en meer overtuigd raken van het feit dat ze er goed aan heeft gedaan om het uit te maken. Zo heb ik de fout gemaakt haar continue onzeker te noemen... oeps - toen stond er dus plotseling iemand voor mij die zich wél heel zeker voor ging doen, terwijl ze dat eigenlijk niet was.
Waar ik bij mij geen kansen meer zie, zie ik bij jou nog een piepkleine opening. Of je nou aan die opening gaat werken door afstand te nemen of hem vernield door achter haar aan te blijven hobbelen, uiteindelijk maakt het allemaal niets uit, want je vindt toch wel ergens geluk.
Hope is the last to die 
wordt je er van! Letterlijk!!! Bahbahbah!Als zij nou ook in één keer stopt met contact zoeken, zou het een stuk makkelijker zijn toch?
quote:
Op donderdag 20 september 2001 06:35 schreef Fok! het volgende:
*zucht* Is het dan misschien goed als ik na het weekend begin? NeeWant ik kan het nu gewoon echt niet! Ik moet 'r ook nog eens uit m'n GSM halen... en van ICQ... en van MSN... ff doorbijtenAls zij nou ook in één keer stopt met contact zoeken, zou het een stuk makkelijker zijn toch?laat het niet afhangen van haar. Bovendien zal ze misschien als je afstand neemt meer naar je toe trekken. Blijf volhouden )ook tegen har) dat je die afstand nodig hebt.
Uiteindelijk zijn er drie mogelijke uitkomsten:
OF je hebt veel geluk en ze groeit terug naar je
OF je hebt de kracht gevonden om zonder veel problemen als vrienden verder te kunnen gaan (wat de toekomst open laat)
OF je hebt de kracht gevonden om alleen verder te gaan en ergens anders geluk te vinden
Een win-win-win situatie!
Sinds donderdag had ik 'r niet meer gesproken, maar vandaag kwam ik 'r twee keer 'tegen' op MSN. We hebben wat gebabbeld, maar eindelijk eens (voor het eerst) NIET over onze situatie. Ik heb ook niet enthousiast gedaan, eigenlijk heel neutraal. Ze vroeg net wanneer ik weer met de trein moest. Ik antwoordde: "Donderdag...geloof ik..."
Verder zie ik het allemaal wel. Ik vind het wel lekker dat je me de steun geeft Gandwarf, ik lees nog elke dag het topic. Het sterkt me beetje bij beetje...
Hoewel ik vandaag voor het eerst van iemand hoorde dat ik haar niet moest laten gaan! Follow your heart, zei zij... Maargoed, voor alles is wat te zeggen. Ik heb nu een half jaar m'n hart voor niets gevolgd. Laten we het nou eens op een andere manier doen!
Misschien dat ik met jouw bevindingen toekomstige problemen beter te lijf kan gaan 
Gisteravond vertelde ze me dat ze een nieuwe vriend heeft. Nog niet zo lang, maar ze heeft het eerst niet durven vertellen aan mij. Ik moest me flink houden, maar heb haar geluk gewenst.
Maar voor het gevoel was het alsof ze het voor de tweede keer uitmaakte. En wat nog frustrerender is, is dat ik ongeveer begin te geloven dat ik tot m'n dood met haar in m'n hoofd blijf zitten, zelfs als ik met iemand anders getrouwd ben en kinderen heb.....
Het wil maar niet overgaan, ik groei er maar niet overheen. En dat terwijl we elkaar echt niet vaak meer spreken. Maar elke keer als ik haar weer zie.... Als ik haar stem hoor.... Als ik maar een SMSje van haar krijg.....
Life is hard, life is sweet, but you'll néver get what you need.......
-edit- ik kan niet eens meer normaal posten
quote:Je groeit er wel overheen, het kost alleen tijd. Veel tijd in jouw geval, maar da's niet erg.
dat ik ongeveer begin te geloven dat ik tot m'n dood met haar in m'n hoofd blijf zitten, zelfs als ik met iemand anders getrouwd ben en kinderen heb.....Het wil maar niet overgaan, ik groei er maar niet overheen.
Sterkte!
ik wens je veel kracht en wijsheid. Afscheid nemen van iemand is een beetje doodgaan. Ook dit is een afscheid. Dit is niet van het een op het andere moment over. Mijn relatie met mijn ex (na ruim elf jaar samen) is ook uitgegaan. Heel veel dingen herinneren mij nog aan hem en hoor ik onverwacht zijn stem oid, staat heel mijn wereld op zijn kop, dat snijd door mijn ziel. Toch ging het niet meer. Ergens hou ik nog van hem, maar samen zijn zal nooit meer terugkomen, dat wil en kan ik niet. Maar de pijn blijft, die moet slijten, heel langzaam.
Ik weet ook niet hoe ik je kan steunen, ik herken alleen veel in mezelf. Het doet pijn. En dat zal het ook nog wel een tijd blijven doen.
Ik wens je alle sterkte om hier doorheen te komen.
Duch.
Gisteren heeft mijn vriendin het ook uitgemaakt na een jaar.
Alles leek perfect, toekomst plannen, vakanties geplanned etc.
Eergsteren kwam ik haa rnog tegen in het cafe, zaten gewoon nog aanelkaar als een verliefd stel.
Totdat ze wegging, nogal depressed...
Gister middag belde ze me dus op, dat het niet langer zo kon, en het verstandig was uit te maken.
ONDANKS het feit dat ze nog verliefd is en veel van me houd, en dat ze er dus ook bijna 4 maanden over heeft moeten nadenken!
Ik heb het 4 maanden geleden namelijk zelf proberen uit te maken, vanwege een aantal zaken die mij niet aanstonden.
Maar ik had haar het voordeel van de twijfel gegeven, en daar heb ik nooit spijt van gehad.
Ik heb vandaag al vrij moeten nemen van school en werk om dat ik dit gewoon te erg vind.
Ik hoef maar aan der te denken en ik al weg..
Ondanks het feit dat ik haar maar al te graag terug wil, zal ik haar NOOIT terug nemen.
Vooral deze beslissing vind ik hard voor mezelf, maar dit is de enige manier.
Zo lang je toch van elkaar houd.. verliefd bent.. maar de relatie loopt niet lekker, niet lekker op een manier waar je zelf niks aan kan veranderen, het ligt in je karakter..
Dan kan de relatie gewoon niet, ik kwets haar met de relatie, en dat wil ik absoluut niet, ik wil gelukkig zijn.
Ik respecteer haar conclusie dus, en voor haar was het misschien nog wel harder.
Op het moment zelf lijkt het onwerkelijk..
Maar ik ben al eens eerder over het verdriet heen 'gegroeid'..
Alleen toen had ik het uitgemaakt, en dat was omdat ik neit meer van haar hield, dat maakt het echt vele stukken makkelijker.
Ik denk dat ik ongeveer het zelfde als jouw ga krijgen..
Ik heb nu al geen zin meer in me werk..
Me studie maakt meniks meer uit..
Een tip kan ik wel geven,
Het moment dat ik aan onze dingen denk die we samen gedaan hebben wordt ik week..
Ik heb ook direct me ketting, fotolijstjes, kaarten, brieven etc.. opgeborgen in een doos..
GSM gewist, PDA leeg gemaakt, alleen heb ik haar nog op me MSN...
Ik weet dat ik haar daar ook uit moet wissen .. moeilijk.
Ik ga weer verder met rouwen op deze HELE zwarte maandag...
Gun jezelf de tijd die je nodig hebt. Druk je verdriet niet weg (door je maar flink te houden als je tranen voelt). Blijf goed voor jezelf zorgen. Doe je genoeg leuke dingen, ben je met die nieuwe opleiding begonnen?
Probeer te accepteren dat je nog steeds veel verdriet hebt. Ga er niet tegen vechten, maar laat het toe.
NB. En dat is niet hetzelfde als bij de pakken neerzitten...
Sterkte .
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik ben inderdaad begonnen aan die nieuwe opleiding. In eerste instantie reisde ik nog heen en weer tussen Schagen en Almere, maar ik ben inmiddels ook in Almere gaan wonen. Het klikt enorm goed met de twee huisgenoten, dus dat gaat zeker wel goed.
Verder vermaak ik me in het weekend uitstekend. Scouting, taxirijden, zo af en toe eens stappen, dus ik zit echt niet alleen maar binnen enzow.
Het is inderdaad verdriet wat ik heb, nogmaals; het voelde alsof ze het voor de tweede keer uitmaakte, maar het is ook gewoon een soort wachten op haar. Moest trouwens wel lachen, toen ik daarnet op de Frontpage onze namen invulde bij de lovemeter kwam er 89% uit! Toen ik vervolgens haar naam en die van d'r nieuwe vriend () intypte, kwam er 14% uit.....
Ik probeer ook te accepteren dat ik er mee moet gaan leven. Maar ik zit nog veel te veel in het 'Ik-wil-meer-stadium'.
In ieder geval heb ik haar geluk gewenst. Ze keek me aan en we konden gewoon zoenen. Ik wilde heel graag, zij misschien ook wel (al is het misschien alleen maar vanwege het vertrouwde, maar ze KEEK gewoon zo!), maar ik wist me in te houden. Heel vervelend, maar denk wel het beste.....
Een andere halve zool had haar zo op d'r bek gepakt volgens mij.
Ik ga dus zeker niet bij de pakken neerzitten. Gewoon het pijnlijke gevoel dat ze nu iemand anders heeft, naast wie ze wakker kan worden, da's niet fijn....
Maar ik blijf (ben echt heel hardnekkig) gewoon in haar en mij geloven. Weet niet hoe dat komt, maar het is nog niemand gelukt om dat eruit te praten...
En wie weet, ooit...... Misschien met haar, misschien met een ander.......
En hoe gaat het tegenwoordig Fok! Zit ze nog steeds in je hoofd?
Wow, misschien wat laat, daarvoor sorry, maar ik zat eens te kijken in de search wat voor topics ik allemaal geopend had door de jaren heen. Staat deze er nog tussen met een wat verlate opmerking van Gandwarf. Wel tof dat je er nog even naar vraagt!
Laten we het kort houden:
Ik leef weer. Heb zelfvertrouwen. Ben zelfs alweer een beetje verliefd geweest op een andere meid.
Voor de rest heb ik weinig contact met m'n ex. Zo af en toe. Ze verweet me laatst dat ik niets deed aan de vriendschap en dat sloeg nog wel even in, maar dat was gauw over.
Ik kan het nu allemaal veel beter relativeren.
En nog iets:
Doordat we zo weinig contact hadden de laatste tijd wilde zij wel weer eens bijpraten. Wat resulteert in het feit dat we uit eten gaan. A.s. maandag moet dat gebeuren. Ben er niet bang voor en heb allerminst hoop op iets onwaarschijnlijks, dus ik denk dat het wel goed zit met mij!
Die verliefdheid op dat andere meisje is niets geworden?
Het etentje was gezellig! En voor het eerst sinds het uit was kon ik haar aankijken alszijnde gewoon een vriendin. Dat was best fijn.
Zij wilde ook graag weten hoe 'de stand van zaken' was aan mijn kant. Ik heb haar verteld dat ze voor mij niet bang meer hoeft te zijn.
Na het etentje zijn we nog even naar mijn huis gereden, waar flink verbouwd is. Dat had ze nog helemaal nooit gezien. Ze herkende het helemaal niet terug! Op een gegeven moment zei ze: "Jeemig, hebben ze nou een trapgat gemaakt op de plaats waar ons bed stond?" :):)
Later deed ze ook nog de bekenning dat ze tot voor kort nog vaak tegen haar nieuwe vriend bijna mijn naam zei, maar dat ze het steeds weer nét op tijd in kon slikken.... :):)
Die twee dingen maakten het gewoon compleet. Ik ben niet meer zo hopeloos als dat ik geweest ben. Ik sta weer in het leven en ben erachter dat er inderdáád nog meer dingen zijn dan haar!
Jeetje, dat heeft wel een tijdje mogen duren hè?
|
|
