In april ging het uit met m'n vriendin. Na een flink jaar beste verkering. Alles was goed, nooit ruzie, altijd gezellig, we konden bijna niet zonder elkaar. Toch begon zij te twijfelen of het wel was wat het moest zijn en ze maakte het uit.
Tot begin deze maand was ik daar eigenlijk kapot van. Er kon geen dag voorbij gaan of ik moest aan haar denken. Misschien onverstandig, maar we hadden voor 12 augustus een date. We zouden uiteten gaan. Om diverse redenen ging dat niet door. En dat was voor het eerst in al die maanden dat ik zoiets had van: 'Niet eens zo erg!' De week daarna ontmoette ik nog twee andere leuke meiden. De één bezet, de ander nog lang niet toe aan iets, maar goed, ze waren erg lief. Ik besefte dat ik eindelijk mijn gedachten weer eens op wat anders kon zetten en dat voelde wel lekker.
Tot afgelopen zondagavond. Telefoon. M'n ex. Of ze langs mocht komen. Ik kon geen nee zeggen dus ze kwam langs. Dat was niet goed denk ik. Sindsdien baal ik weer als een stekker. Ze geeft me geen zekerheid. Ze weet niet wat ze wil. Ze is wel vreselijk gedumpt door een gozer, maar mij wil ze niet terug. Ik vertelde dat ik geknuffeld had met een andere meid en dat ik een kus op de wang kreeg. Dat vond ze niet tof, maar terugkomen wil ze niet.
Ik was boos. SMSte met een ander meisje die mij verschrikkelijk goed er bovenop hielp. Een dag voelde ik me goed (gister). En vandaag liep ontspannen door de stad en wie kom ik tegen? M'n ex. En alles wat gebeurd, gebeurd alsof ik maar een 'vage kennis' van haar ben.
Aan de ene kant wil ze me niet kwetsen, maar een vrienschap verliezen wil ze ook niet. Hetzelfde geldt voor mij. Ik wil haar aan de ene kant helemaal verrot schelden voor wat ze me aandoet (bewust of onbewust), maar dat kan ik niet omdat ik nog te veel van haar hou. Ook besef ik dat het misschien beter is als we elkaar niet meer zien, maar ook dat stuit op tegengevoelens.
Soms denk ik weer aan die meiden van vorige week, maar de kleine, hele kleine vlindertjes die ik toen had kan ik nu niet voelen, omdat ik constant aan m'n ex denk. En hoe ik het ook wil, hoe het ook gaat, aan iets anders denken lukt niet. Haar uit m'n hoofd zetten lukt niet.
Vrienden zijn niet thuis. SMS reageert even niemand op. Ik zit alleen thuis... Heb geen zin om te eten... Wat moet je nou in zo'n geval?
Mijn standpunt is duidelijk: Wat ze me ook aangedaan heeft, ik wil m'n ex terug. Maar als ik reëel ga denken, weet ik dat dat er gewoon niet inzit. Verdrietig, boos, weemoedig... Lamlendig wordt ik er van. Ik zoek troost, maar vind het nergens. Niemand begrijpt me goed. Ik wil misschien wel een andere vriendin, maar dat zal ook niet de oplossing zijn; al helemaal niet als je er zo fel naar op zoek bent, terwijl je ex nog steeds door je hoofd speelt.
Maandag a.s. begint m'n nieuwe opleiding. Ik zou enthousiast moeten zijn. Ik ben het niet.
Ik heb een leuke bijbaan, maar ik wil er mee stoppen.
Wat moet ik dan?
Waar moet ik heen?
Wat moet ik doen?
Waarom dit allemaal?
Waarom helpt niets wat ik doe?
Waarom lijkt alles wat ik doe fout te zijn?
* Fok! zwijgt
* Fok! voelt tranen rollen
Verdomme ik ben een jongen van 21 jaar en zit te janken als een kind. En anderen zeggen wel dat ik het niet verdien en dat ik een leuke en lieve jongen ben die makkelijk anders kan doen en krijgen, maar waarom gebeurt het dan????
Nougoed, dit is even mijn story. Als je tot hier gekomen bent met lezen vind ik het knap. Bedankt.
quote:Je moet acteur worden jij!
Op donderdag 23 augustus 2001 17:46 schreef Fok! het volgende:
* Fok! zwijgt
* Fok! voelt tranen rollen
is ook het geen wat ik zelf ook niet kan.Reden is als volgend zie topic beetje verdriet?
maar dat heeft mijn vader tegen mij gezegt..
ga met de eerste beste meisje naar Bed.. vermaakt je wat.. je moet haar niet kennen.. dan zou je volgens hen.. en stuk zekerder worden.
of het werkt of niet weet ik niet.. ik kan dat zelf niet..
quote:why do bad things happen to good people
Op donderdag 23 augustus 2001 17:46 schreef Fok! het volgende:
Verdomme ik ben een jongen van 21 jaar en zit te janken als een kind. En anderen zeggen wel dat ik het niet verdien en dat ik een leuke en lieve jongen ben die makkelijk anders kan doen en krijgen, maar waarom gebeurt het dan????
ik ben een ongelooflijke nietsnut, verdien ik daarom kanker? Elke dag komt er weer een verhaal hoe mensen in de knoop zitten met hun relatie, en iedereen doet alsof het enkel hen overkomt. "Maar ik ben toch ontzettend lief en goed en perfect?" blijkbaar niet. En je bent ook niet de enige die gedumpt wordt, of zijn ex terugwil. En zelfs dat maakt je geen klootzak, misschien naief, maar geen klootzak.
Probeer eens eerst weer wat tijd voor jezelf te nemen ipv meteen weer een vriendin te nemen omdat je dat gewend bent. Zoveel jongens... eh... mensen willen na een verbroken relatie meteen weer een nieuwe omdat ze niet meer alleen kunnen zijn. Tja blijf je dan voor de rest van je leven afhankelijk van een ander?
Ik zat toen in een beetje vergelijkbare situatie en zag wel veel herkenning in jouw topic.
Wat Herald schrijft is absoluut waar. Toch snap ik het als je dat nu niet gelooft. Nu voel je weer de pijn en de wanhoop. Jammer, je was toch al een heel eind met het verwerken kreeg ik de indruk. Blijf toch voor jezelf zorgen, want daar gaat het om. Om jou. Ga lekker aan je nieuwe opleiding beginnen, heb je meteen wat afleiding, nieuwe mensen. En tja, je zoooo ongelooflijk klote voelen dat je gewoon echt niet meer weet wat je moet doen dat hoort erbij. Dat gaat uiteindelijk weer over, ook al geloof jij dat nu niet...
Sterkte 
.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Nou heb een beetje in jou situatie gezeten, en ben van dat...
Nou laten we zeggen dat ik weer verder kan, ze hield me ook aan het lijntje tot ze besloot met een ander door te gaan.
Dit alles ging op zo'n manier dat ik me zo vernederd voelde en dat ze zo een Remi was dat ik kapot ging elke keer als ik haar weer zag. Vroeg me af, ben jij wel wie je bent of bent geweest, Ben je op je hoofd gevallen, heb ik iets fout gedaan...
Tot ik erachter kwam dat ze nooit genoeg om me heeft gegeven om welke aandacht dan ook waard te zijn, niemand verdiend het om vernederd te worden en vriendschap nadat je iets intiems (*zo voelde het voor mij toen) met elkaar heb gedeeld KAN NIET. Tuurlijk als je net een weekje wat met elkaar heb gehad kan het best, maar als je een lange geschiedenis samen hebt gaan ALLES je aan pijnlijke dingen herinneren.
Ik heb me in die dagen vele avonden kapot gezopen, ben aantal avonden thuis gekomen zonder te weten wat ik had gedaan. Tot ik wakker werd.
Er is geen toekomst meer, ze heeft dat beslist, er is niets om te redden behalve jezelf. Er is niets belangrijkers dan jezelf, hoewel ik momenten genoeg had dat ik mijn leven minder waard achte dan de ander haar leven en alles deed om deze persoon levend weg te krijgen.
Het enige wat ik kon doen was alle schepen vernietigen, want er was toch niets wat van belang was. Als er al wat was.
Hoe het nu met me gaat? Ik ben bezig met een band, heb nu een volledige bezetting en na Lowlands trappen we af. Ik feest 5 dagen in de week. op Woensdag begint mijn weekend en ik ga door tot zondag. Zit soms uren te lullen met een vriend en een goed glas whiskey over gewoon coole onbenullige maar ook hele serieuse dingen. En ben echt ZO blij dat ik van die relatie af ben, want geloof me die rust die ik nu heb, die muzikale inspiratie, alles kunnen doen.. Daar kunnen weinig vrouwen tegen op, en zij kon er niet tegen op... Dat zie ik nu. Komop man, there are more BIGGER fish to catch. 
quote:Wil jij je harteloze en irritante mond houden, je post voegt niets toe aan dit topic en is alleen maar zeer minderwaardig en TOTAAl niet relevant in dit topic. Ik heb nergens zien staan dat hij acteur wilt worden, dus doe de wereld een plezier en pak je fiets en ga een stuk fietsen, neem je computer mee en dump die in een sloot.
Op donderdag 23 augustus 2001 17:51 schreef Love Mae King het volgende:[..]
Je moet acteur worden jij!
quote:*slikt*
Op donderdag 23 augustus 2001 17:46 schreef Fok! het volgende:
Soms denk ik weer aan die meiden van vorige week, maar de kleine, hele kleine vlindertjes die ik toen had kan ik nu niet voelen, omdat ik constant aan m'n ex denk. En hoe ik het ook wil, hoe het ook gaat, aan iets anders denken lukt niet. Haar uit m'n hoofd zetten lukt niet.Vrienden zijn niet thuis. SMS reageert even niemand op. Ik zit alleen thuis... Heb geen zin om te eten... Wat moet je nou in zo'n geval?
Mijn standpunt is duidelijk: Wat ze me ook aangedaan heeft, ik wil m'n ex terug. Maar als ik reëel ga denken, weet ik dat dat er gewoon niet inzit. Verdrietig, boos, weemoedig... Lamlendig wordt ik er van. Ik zoek troost, maar vind het nergens. Niemand begrijpt me goed. Ik wil misschien wel een andere vriendin, maar dat zal ook niet de oplossing zijn; al helemaal niet als je er zo fel naar op zoek bent, terwijl je ex nog steeds door je hoofd speelt.
Verdomme ik ben een jongen van 21 jaar en zit te janken als een kind. En anderen zeggen wel dat ik het niet verdien en dat ik een leuke en lieve jongen ben die makkelijk anders kan doen en krijgen, maar waarom gebeurt het dan????
Ik ken het gevoel al is mijn relatie met mn ex geheel anders en is zij degene die mij terugwil. Ik weet niet of ik mijn ex terugwil, ik weet uberhaupt even niet wat ik wil. Ik hou het daarom zoals het is en beslis als mijn nieuwe vriendin volgende week vrijdag komt. Ik voelde wel degelijk vlinders voor haar, maar door bepaalde dingen ebben die langzaam steeds weg.
Ik ben het niet helemaal eens met Harald, soms kan het heel leerzaam zijn een ander te hebben na een ex, maar misschien niet te snel. Het is misschien het beste single te blijven, maar als er iemand op je pad komt in wie je iets ziet?
Het kan gebeuren, jij bepaalt het leven niet, het bepaalt jou. Soms gaan dingen nu eenmaal niet zoals je voor ogen had.
Maar in ieder geval een advies, je ex wil je dus niet terug, ga dan ook niet terug. Je zult gewoon doormoeten, hoe kut het ook gaat...
quote:Dit is dus precies wat mijn ex constant zegt. Wel steeds flirten met andere jongens en tegen vrienden van mij zeggen dat het nooit meer wat zal worden met mij. Maar als ik haar er precies om vraag krijg ik bovenstaande te horen. Dacht je dat dat motiveerde om wat anders te gaan doen? Dacht je dat ik daardoor mijn gedachten op wat anders kan zetten?
Op donderdag 23 augustus 2001 20:46 schreef Tranceptor het volgende:Ik weet niet of ik mijn ex terugwil, ik weet uberhaupt even niet wat ik wil. Ik hou het daarom zoals het is (...)
quote:Dat zeg jij! Maar IS het echt wel zo dat ze me niet terug wil? Waaruit blijkt dat? En waarom doet ze me nog wel een knuffel geven en een kus op de wang? Uit 'vriendschap'? Ze weet dat ik daardoor helemaal hoteldebotel wordt. Ze weet dat ik dan alleen maar voor haar ga. Misschien is dat wel juist de stomme fout, maar waarom speelt ze het dan zo?
Maar in ieder geval een advies, je ex wil je dus niet terug, ga dan ook niet terug. Je zult gewoon doormoeten, hoe kut het ook gaat...
Waarom kan ik niet gewoon stoppen met van haar houden? Want wat ze ook doet (goed of fout), ik blijf van haar houden en ik kan dat echt niet zomaar stoppen....
Aneurism, ik vraag me ook steeds vaker af of mijn ex echt wel zoveel om me heeft gegeven als dat ze zei/zegt... Ze zegt nog steeds dat we het zo slecht nog niet hadden. Ze zegt ook dat ik ontzettend veel voor haar betekende en dat ik dat nog steeds doe.
Uuuuuuuurenlang konden we praten, vrijen, lachen, gek doen, sexen... En nu, nu in de stad, ik ben verdomme niet meer dan een vage kennis! Het gebeurde vanmiddag nog. Ik kwam haar dus tegen en alleen een "Hoi!" kwam eruit...
Terwijl afgelopen zondag, ze ging niet weg voordat we geknuffeld hadden...
Ik weet het, het klinkt allemaal supervaag......... Maarja, het zal toch ook maar gebeuren dat het leven in één keer gaat zoals jij dat wil! Dat is toch niet voor te stellen? Dat kan toch zomaar niet? Nee, stel je voor...
Daarna kun je misschien wel weer een keer een gesprek met haar aanknopen en gewoon proberen om dan alsnog vrienden te worden en niet als een vage kennis voorbij elkaar te lopen. Het zal misschien moeilijk zijn, maar het kan gewoon niet dat je van het ene op het andere moment van vriend en vriendin overstap op vrienden. Daar is tijd voor nodig.....
Hoop dat het allemaal gaat lukken, maar ik weet zeker dat (zoals in de andere 'tip') het bed induiken met een vreemd meisje ook niet de oplossing zal zijn, misschien ga je je daar zelfs alleen maar slechter door voelen!
Succes!
Vraag jezelf dan af hoe je het wilt hebben over een bepaalde tijd.. leg 't dan vast voor jezelf in 't geheugen en begin er dan langzaam naar toe te werken. Dat probeer ik zelf ook.
Of het lukt is een 2de dat heeft met meerdere dingen te maken maar je komt nooit verder als je de basis overslaat.
[Dit bericht is gewijzigd door Visionist_069 op 25-08-2001 11:14]
quote:Ik wil niet heel vervelend zijn hoor, maar ZIJ IS heel belangrijk voor me! Ik werk al geruime tijd naar een toekomst met z'n tweeën, al zeker een jaar... Maar zij kennelijk niet zo...
Op zaterdag 25 augustus 2001 11:11 schreef Visionist_069 het volgende:
Visie je leven. Kijk hoe je leven er nu uitziet en ga daarbij heel diep, probeer geen dingen die enigzins belangrijk voor je zijn over te slaan.Vraag jezelf dan af hoe je het wilt hebben over een bepaalde tijd.. leg 't dan vast voor jezelf in 't geheugen en begin er dan langzaam naar toe te werken. Dat probeer ik zelf ook.
Of het lukt is een 2de dat heeft met meerdere dingen te maken maar je komt nooit verder als je de basis overslaat.
quote:Zeg ook niet dat je haar moet vergeten... denk alleen over na hoe je 't allemaal wil en probeer dat tot werkelijkheid te maken.
Op maandag 27 augustus 2001 16:09 schreef Fok! het volgende:[..]
Ik wil niet heel vervelend zijn hoor, maar ZIJ IS heel belangrijk voor me! Ik werk al geruime tijd naar een toekomst met z'n tweeën, al zeker een jaar... Maar zij kennelijk niet zo...
Heb dat zelf ook en het beste wat je kan doen is er voor haar te blijven wanneer ze steun nodig heeft met haar om te gaan als een vriend en vooral niet opdringerig over te komen.
Het is moeilijk want als je verliefd bent wil je niet een vriend zijn maar meer en ga je je al snel zo gedragen. In ieder geval good luck.
quote:En? Wat is je beslissing geworden? En hoe was de situatie? En voel je je nu lekkerder?
Op donderdag 23 augustus 2001 20:46 schreef Tranceptor het volgende:[..]
*slikt*
Ik ken het gevoel al is mijn relatie met mn ex geheel anders en is zij degene die mij terugwil. Ik weet niet of ik mijn ex terugwil, ik weet uberhaupt even niet wat ik wil. Ik hou het daarom zoals het is en beslis als mijn nieuwe vriendin volgende week vrijdag komt. Ik voelde wel degelijk vlinders voor haar, maar door bepaalde dingen ebben die langzaam steeds weg.
Al een paar keer zit ik met haar in de trein de afgelopen paar weken. Dat is iedere keer ontzettend gezellig, maar hoe je het ook went of keert, iedere keer gaat het wel érgens over het feit dat we exen van elkaar zijn.
Elke keer doe ik mijn best om me zo normaal mogelijk te gedragen. Als een gewone vriend. Maar elke keer als het weer op vroeger komt, dan kan ik het niet laten om mijn blijvende liefde voor haar te uiten. Meestal woordelijk, maar soms ook met een kus of een knuffel.
Nou vandaag zei ze ook weer wat. Ze had het over uitslapen met z'n tweeën. Dat miste ze wel eigenlijk. Ze mist nog meer dingen eigenlijk. De geborgenheid, het met z'n tweetjes zijn, leuke dingen doen, het praatmaatje, de sex... Hier praten we (gelukkig) vrij open over.
Alleen snap ik het nog steeds niet. Ze mist MIJ gewoon heb ik het idee, maar een nieuwe relatie zit er nog steeds niet in. Nog steeds niet. Ik zei haar vanmiddag dat ik het gevoel had dat het voor haar helemaal niet zo moeilijk is als dat het lijkt. Ze geeft zo ontzettend veel signalen dat ze de dingen die we deden mist, dat ik als enige kan verzinnen dat het feit dat ik ik ben haar tegenhoud om weer wat te beginnen.
Dit is frustrerend. Ik blijf gvd van haar houden! Ik kan het me (na inmiddels een halfjaar vrijgezellenleven) nog stééds niet voorstellen dat er vele andere leuke meisjes op de wereld zijn. Mijn liefde is alleen voor haar!
De tips van 'vergeet haar', 'ga leuke dingen doen', 'zet haar uit haar hoofd' lukken allemaal maar deels. Ik kán haar gewoonweg niet vergeten.
Every step I take,
every move I make,
every single day,
every time I pray,
I'll be missing you!!!
quote:Zij houdt ook nog van jou en soms zijn de kleine dingetjes die gewend bent moeilijk los te zien van het feit dat het uit is. Ik hoop in ieder geval dat het bij jou net zo goed komt als bij mij
Op donderdag 23 augustus 2001 23:35 schreef Fok! het volgende:[..]
Dit is dus precies wat mijn ex constant zegt. Wel steeds flirten met andere jongens en tegen vrienden van mij zeggen dat het nooit meer wat zal worden met mij. Maar als ik haar er precies om vraag krijg ik bovenstaande te horen. Dacht je dat dat motiveerde om wat anders te gaan doen? Dacht je dat ik daardoor mijn gedachten op wat anders kan zetten?
[..]Dat zeg jij! Maar IS het echt wel zo dat ze me niet terug wil? Waaruit blijkt dat? En waarom doet ze me nog wel een knuffel geven en een kus op de wang? Uit 'vriendschap'? Ze weet dat ik daardoor helemaal hoteldebotel wordt. Ze weet dat ik dan alleen maar voor haar ga. Misschien is dat wel juist de stomme fout, maar waarom speelt ze het dan zo?
Waarom kan ik niet gewoon stoppen met van haar houden? Want wat ze ook doet (goed of fout), ik blijf van haar houden en ik kan dat echt niet zomaar stoppen....
Waar ben je in godsnaam mee bezig man, ze is gewoon 1 spel met je aan het spelen en jij hebt het totaal niet door en je speelt het nog mee ook. Man liefdesverdriet en iemand terug proberen te krijgen is heel normaal, maar 5 MAANDEN LANG?!
Ik zou al in maand 4 gek zijn geworden, stop ermee, voor jezelf en ga in een andere omgeving waar je haar niet meer tegen komt en waar je aan jezelf kan werken, want dit is niet meer normaal. Laat haar met rust en leef je eigen leven, geloof me er is 1 zoals haar maar 1000 beter dan haar!
quote:Wow, dat geeft ineens wel een hele andere visie op de hele situatie. Maar ze hebben wel gelijk. Althans, ik herken er veel in van het gevoel dat ze omschrijven. Thanx voor de tip, ik heb 'm offline beschikbaar gemaakt in m'n favorieten, kan ik hem nog eens nalezen.
Op zaterdag 15 september 2001 01:01 schreef Gandwarf het volgende:
Read thishttp://www.lollie.com/romance6.html
En Aneurism, ik moet zeggen: ja. Zou bijna willen zeggen dat het me spijt. Maar dat van dat spel... Ik vraag het me iedere keer weer af. Is het inderdaad een spel? En zo ja, waarom zou zij het zo spelen dan? Want zoals ik haar altijd gekend heb is ze absoluut geen spelletjesspeelster (ook in het echt niet trouwens, want van bordspelen enzo hield ze TOTAAL niet 
)
En vijf maanden lang is niet zo heel lang hoor. Althans, voor mijn gevoel niet. Heb het idee dat we vorige week nog dikke verkering hadden. De tijd gaat wat dat betreft ook veel te snel hoor.
Ook is het moeilijk mij in een andere omgeving te storten. Ik kan haar namelijk heel moeilijk ontwijken. En dat is misschien wel het verrotte...... 
:?:?:?:?:?:?Shut me but lek.... 
|
|
