De kunst van het loslaten van een ex deel 12

quote:

Op vrijdag 30 juli 2004 09:26 schreef Jumparound het volgende:
Deel 12 alweer :')
[..]

Wat hebben zelfbeeld en doelstellingen met elkaar te maken?
Je kan nog zo goed over jezelf denken....

Maar is dat niet onwijs vermoeiend? Waarom zou je bewust doelstellingen voor je zelfbeeld stellen? Je bent wie je bent en niets gaat dat veranderen... so why bother?

Misschien dat ik deze vraag wel voor jou (deels) kan beantwoorden. Je bent inderdaad wie je bent en mensen zouden je als dusdanig moeten accepteren. Alles goed en wel... maar wat als je er zelf niet helemaal tevreden mee bent? Je kunt niet van de ene op de andere dag helemaal veranderen, dat is een geleidelijk proces. Soms is het niet eens duidelijk waarmee je niet tevreden bent, daar gaat al een tijd overheen. En zelfs dan moet je de wil hebben om er iets mee te doen.
Momenteel zit ik in een gigantische dip en denk ook : why bother, het maakt toch allemaal niet uit, maar ik weet ook dat dit misschien 2 weken, 3 weken of een maand kan duren, maar dat er op een gegeven moment gaat komen dat ik kwaad op mezelf word, en weer mijn best ga doen om mijn zelfbeeld bij te stellen end daar actief iets mee te gaan doen. Dit is voor mij even een overbruggingsperiode waarin ik zo min mogelijk mensen wil zien of spreken. En van het besef dat ik er weer iets aan moet doen, daarvan word ik sterker. En uiteindelijk groei ik in mijn persoonlijkheid en krijg ik een positiever zelfbeeld als ik bereik wat ik wil.

[ Bericht 2% gewijzigd door Blinky op 30-07-2004 09:42:35 ]

sja, je moet gewoon jezelf bezig houden, jezelf ergens in gooien zodat je je gedachten verzet... als je dat een lange tijd doet dan verwerk je het vanzelf wel..

je kunt natuurlijk ook de hele tijd er over na gaan denken en er topics over openen maar zo blijf je ermee bezig...

tuurlijk.

maar ik probeerde de "kunst" uit te leggen

quote:

Op vrijdag 30 juli 2004 10:07 schreef Zenchi het volgende:
tuurlijk.

maar ik probeerde de "kunst" uit te leggen

Aan het eind van deeltje 11 heb ik een vragenlijstje gemaakt. Als zoveel mogelijk mensen hierop antwoorden, kunnen anderen daar misschien voor hen bruikbare tips uithalen en daar ' de kunst' ervan uit halen...

Hoe kijk je nu tegen jezelf aan
Ohja, zo voelde het om mezelf te zijn!

Hoe kijk je tegen relaties aan
In het algemeen: goed
In mijn geval; een relatie is welkom, maar samenwonen is voorlopig een no-no.

Hoe kijk je tegen de relatie met je ex aan
Hetzelfde als tegen de rest van mijn 'levens-hoofdstukken': had het niet willen missen & heb er een hoop van geleerd. Als ik het over mocht doen zou ik het toch net even anders gedaan hebben.

Wat is er voor nodig geweest om zover te komen?
Alcohol, zonneschijn en veel tijd voor mezelf

Hoelang heeft het geduurd om tot dit inzicht te komen?
2 maanden

Ben je NU gelukkig met jezelf?
Ik ben wel happy nu..
Helemaal gelukkig ben ik nog niet, maar dat komt wel zodra ik m'n nieuwe huis in kan het oude huis is verkocht.

Ik doe ook even gezellig mee met vragenlijstjes

Hoe kijk je nu tegen jezelf aan
Ik krijg weer een beetje het idee dat ik leef. In de laatste jaren van mijn relatie zat ik meer achter de PC dan dat ik echt ergens anders mee bezig was. Ik heb mijn oude interesses opgepakt en nieuwe gevonden.

Hoe kijk je tegen relaties aan
Relaties zijn leuk, maar niet direct een must. Ik zou er wel graag voor gaan; ik merk eigenlijk dat ik nog wel een beetje huiverig ben om snel stappen te ondernemen. Aan de andere kant heb ik ook nog niet echt iemand gevonden die mij leuk vond

Hoe kijk je tegen de relatie met je ex aan
Als 9,5 leuke jaren, maar eigenlijk blij dat het over is. Ik neig een beetje naar Brighteyes' mening: het was de ware voor deze 9,5 jaar (hoewel....misschien minder )

Wat is er voor nodig geweest om zover te komen?
Veel praten met anderen en een knallende ruzie met mijn ex begin dit jaar waarbij ze toch wel zo ongelooflijk irritant deed wat ik me nooit had kunnen voorstellen bij haar.

Hoelang heeft het geduurd om tot dit inzicht te komen?
Ruim anderhalf jaar.

Ben je NU gelukkig met jezelf?
Nee. Er scheelt nog te veel aan, zowel op lichamelijk als op psychisch vlak. Dat moet eerst verbeteren wil ik me echt gelukkig kunnen noemen. En hoe ik ga bereiken? Geen flauw idee

Wel moet ik zeggen dat ik toch wel weer een hoop lol heb in het leven. In de afgelopen twee jaar is mijn leven best veranderd; ik heb meer vrienden / kennissen gekregen, ik heb het stervensdruk en ik zit echt niet alleen maar achter de PC , ik rij af en toe het hele land door.........het leven is best fijn zo

Dan ik ook nog maar even:
Hoe kijk je nu tegen jezelf aan
Het is heel wisselend. De ene keer ben ik tevreden, zelfs blij met mijn leven zoals het nu is, de zelfverantwoordelijkheid vind ik een heerlijk iets, terwijl ik daar enorm veel moeite mee heb gehad. Andere dagen zit ik zo enorm in de put dat niets me kan schelen, zelfs mijn gezondheid niet. Dan gedraag ik me heel onverantwoordelijk tegenover mezelf. Laat slapen, niet (goed) eten. Maar ik merk wel dat ik dan wel uit het dal kom. Soms door vrienden, soms alleen. Er is altijd wel een moment dat ik besef dat ik verder moet en dat ik uiteindelijk alleen mezelf heb om op te vertrouwen.

Hoe kijk je tegen relaties aan
Ik vind ze vervelend bij anderen. Ik weet dat ik het niet moet doen, maar overal om mij heen zijn van die blije mensen, mensen die het weer met elkaar proberen en die het nog lukken ook. Ze zien er gelukkiger uit dan ooit. Ik weet wel dat in een relatie niet alles koe-en-ei is, maar het is toch wel weer fijn. Ik dacht dat ik de sex wel miste, dus heb ik een klein beetje ervaring opgedaan in one night stands. Maar daar bleek het antwoord niet te liggen. Onlangs besefte ik me dat ik tederheid mis. Zolang dat er niet is wil ik het liefste niets meer te maken hebben met intimiteit want het is nog te pijnlijk (heeft overigens niets meer met mijn ex te maken) en als ik niet weet wat ik mis voel ik me een stuk prettiger.

Hoe kijk je tegen de relatie met je ex aan
Ondanks alles een heerlijke tijd met hem doorgebracht, veel geleerd van hem en vooral van het leven. Ik denk nu niet vaak meer aan mijn ex en mijn gevoel voor hem op ' die' manier is weg. Wel hebben we af en toe nog contact en dat is nog altijd wel gezellig. Ik ben er nu ondertussen ook van overtuigd dat het beter is dat we uit elkaar zijn. Hoeveel we ook op elkaar leken, we blijken toch in heel veel (fundamentele) dingen juist het tegenovergestelde te zijn.

Wat is er voor nodig geweest om zover te komen?
Een paar maanden intens verdriet, wat langzamerhand minder werd. Nachtenlang nadenken, veel posten in deze topics en veel praten met mensen via msn. Veel lezen ook wel en vooral heel erg veel schrijven. Ik ben blij dat ik in die periode heel veel kon overwerken want ik zou niet weten wat ik alleen thuis had moeten doen. Ook heb ik gesprekken gehad met een maatschappelijk werkster en heb de helft van een cursus Identiteit doorlopen. Ook heb ik mij aangemeld voor vrijwilligerswerk, en voor zangles. Met name dat laatste bracht veel vreugde en zelfvertrouwen mee.

Hoelang heeft het geduurd om tot dit inzicht te komen?
Ruim een jaar and still learning

Ben je NU gelukkig met jezelf?
Nee. Er scheelt nog te veel aan op psychisch vlak. Dat moet eerst verbeteren wil ik me echt gelukkig kunnen noemen. (Net als PdeHoog). Ik denk dat te bereiken door veel bezig te zijn, mezelf ook eens te dwingen om NIET zo diep na te denken en niet zo zwaar ergens aan te tillen.
En ik mag soms wel gewoon wat meer dingen ondernemen, hoewel ik het idee heb dat dingen ondernemen in je eentje niet leuk is, maar wie niet waagt, wie niet wint.

Ik heb voor mezelf een aardige inschatting van wat mijn valkuilen zijn en daar probeer ik omheen te lopen (wat niet altijd lukt), maar ik blijf het proberen. Ik geef niet op.

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2004 16:56 schreef Blinky het volgende:
Een lap tekst die aan mezelf doet denken.

Voor jou is het inmiddels 1 jaar geleden, voor mij 4 maanden en mijn gevoelens zijn precies hetzelfde. Stemmingswisselingen, de ene dag niks aan de hand, de volgende klote.

Ik heb een relatie van 5 jaar gehad en er zijn zoveel dingen die je hoort en ziet, die je aan haar doet denken. Waardoor de relaties van andere dus ook gaan opvallen zoals je al aangeeft. Heb ook one-night-stands gehad en heb zelfs 1 keer meegemaakt dat ik dacht :"Hee dat deed ik bij mijn ex ook zo "

En inderdaad helemaal gelukkig met mezelf en de situatie??? Nope not really en dan helemaal de gedachten dat ze na 2 weken al bij een ander zat en het helemaal top heeft. bij hem ingetrokken, nieuwe leuke baan etc. Terwijl ik het er best moeilijk mee heb.

Tijd heelt de wonden wel, maar wanneer?

ik heb sinds vanmiddag een tussenstop met me vriendin na 2 jaar en 2 maanden...
veel ruzie afgelopen tijd om zelfs kleine dingen, en ben gister met een buurmeisje ergens wezen zonnen bij een meertje...en dat was de druppel...veel ruzie gehad omdat zij alles wel accepteert van jongens die haar cool vinden, en ik ga even een dagje geheel onverwacht met buurmeid iets doen...en dat vond ze fout...

Ze hoopt dat we over een tijdje (maand ofzo) weer met een frisse start kunne beginnen...
Ik zal haar alleen vaak tegenkomen, aangezien ze 200 meter van me vandaan woont...

kutsituatie...

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2004 17:30 schreef alkaholic63 het volgende:

[..]

Voor jou is het inmiddels 1 jaar geleden, voor mij 4 maanden en mijn gevoelens zijn precies hetzelfde. Stemmingswisselingen, de ene dag niks aan de hand, de volgende klote.

Ik heb een relatie van 5 jaar gehad en er zijn zoveel dingen die je hoort en ziet, die je aan haar doet denken. Waardoor de relaties van andere dus ook gaan opvallen zoals je al aangeeft. Heb ook one-night-stands gehad en heb zelfs 1 keer meegemaakt dat ik dacht :"Hee dat deed ik bij mijn ex ook zo "

En inderdaad helemaal gelukkig met mezelf en de situatie??? Nope not really en dan helemaal de gedachten dat ze na 2 weken al bij een ander zat en het helemaal top heeft. bij hem ingetrokken, nieuwe leuke baan etc. Terwijl ik het er best moeilijk mee heb.

Tijd heelt de wonden wel, maar wanneer?

Dat is moeilijk te zeggen. Ik vond een paar maanden ook erg lang duren, maar nu ik terugkijk heb ik aan dat jaar net genoeg gehad. Toen ik er middenin zat, vertelden mensen dat het vanzelf weer zou komen, maar dat wilde ik niet geloven en ik had er ook helemaal niets aan op dat moment. Maar op een dag merk je dat je niet constant eraan gedacht hebt. Een tijdje later merk je dat je er een paar uur niet aan gedacht hebt, weer een tijd later vergeet je het een (halve) dag, ga zo maar door. Wat voor mij heel erg heeft geholpen is afleiding. En relativeren. Je bent niet afgegaan, je bent niet minder geworden. Sommige dingen lopen niet zoals je wilt. Het enige wat je ermee kunt doen is ermee leven anders maak je het jezelf lastig. Zij is niet meer belangrijk voor je. Je hebt er niets aan om je er druk over zitten te maken. Een vriend kwam onlangs met een doordenkertje:

Nukkig worden is geen remedie, positief denken wel.
Wat je voelt straal je uit. Onthoud dat goed.

Sterkte ermee.

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2004 18:04 schreef Stevie_ het volgende:
ik heb sinds vanmiddag een tussenstop met me vriendin na 2 jaar en 2 maanden...
veel ruzie afgelopen tijd om zelfs kleine dingen, en ben gister met een buurmeisje ergens wezen zonnen bij een meertje...en dat was de druppel...veel ruzie gehad omdat zij alles wel accepteert van jongens die haar cool vinden, en ik ga even een dagje geheel onverwacht met buurmeid iets doen...en dat vond ze fout...

Ze hoopt dat we over een tijdje (maand ofzo) weer met een frisse start kunne beginnen...
Ik zal haar alleen vaak tegenkomen, aangezien ze 200 meter van me vandaan woont...

kutsituatie...

Ik neem aan dat er over bovenstaande ergernissen over gepraat is?

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2004 18:12 schreef Blinky het volgende:

[..]

Ik neem aan dat er over bovenstaande ergernissen over gepraat is?

Ja, er is over gesproken ja...allemaal vrij felle & niet leuke discussie (noem het gerust ruzie's) de uitkomsten waren meestal niet zeer redelijk, maar viel net mee te leven...

Ik vraag me af of dit een goede zet is, zo'n pauze...zeker met de verleidingen van andere in deze momenteel zwoele zomer...

kwam haar net tegen...begroeting is niet aan de pas gekomen...

vaaag...

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2004 18:09 schreef Blinky het volgende:

[..]

Dat is moeilijk te zeggen. Ik vond een paar maanden ook erg lang duren, maar nu ik terugkijk heb ik aan dat jaar net genoeg gehad. Toen ik er middenin zat, vertelden mensen dat het vanzelf weer zou komen, maar dat wilde ik niet geloven en ik had er ook helemaal niets aan op dat moment. Maar op een dag merk je dat je niet constant eraan gedacht hebt. Een tijdje later merk je dat je er een paar uur niet aan gedacht hebt, weer een tijd later vergeet je het een (halve) dag, ga zo maar door. Wat voor mij heel erg heeft geholpen is afleiding. En relativeren. Je bent niet afgegaan, je bent niet minder geworden. Sommige dingen lopen niet zoals je wilt. Het enige wat je ermee kunt doen is ermee leven anders maak je het jezelf lastig. Zij is niet meer belangrijk voor je. Je hebt er niets aan om je er druk over zitten te maken. Een vriend kwam onlangs met een doordenkertje:

Nukkig worden is geen remedie, positief denken wel.
Wat je voelt straal je uit. Onthoud dat goed.

Sterkte ermee.

Inderdaad afleiding ga je inderdaad zoeken, het is in die 4 maanden bijna niet voorgekomen dat ik alleen thuis zat. of ik zat bij vrienden of op de fitnesse of op stap noem maar op, mar is dat geen vlucht gedrag dan? Het is toch ook niet goed dat je het moeilijk vind om alleen thuis te zijn. En er zijn zoveel dingen die mij doen terug denken naar vroeger en dat moet ik zien kwijt te raken, niet meer naar het verleden kijken.

Het is moeilijk te bedenken, maar voor haar was ik ook gelukkig. Heb nu echter het gevoel dat ik iets mis in mijn leven Maar dat komt natuurlijk omdat je 5 jaar lang alles met z'n 2e doet. En ondanks dat je vrienden er altijd zijn, mis je toch iets dat zij niet kunnen opvullen.

En het doordenkertje is inderdaad waar. Als je lekker in je vel zit, straal je dat ook uit en dat merk je ook met contacten met bijvoorbeeld stappen.

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2004 22:05 schreef alkaholic63 het volgende:

[..]

Inderdaad afleiding ga je inderdaad zoeken, het is in die 4 maanden bijna niet voorgekomen dat ik alleen thuis zat. of ik zat bij vrienden of op de fitnesse of op stap noem maar op, mar is dat geen vlucht gedrag dan? Het is toch ook niet goed dat je het moeilijk vind om alleen thuis te zijn.

Probeer daarom ook thuis te zijn.. jezelf te vermaken. Huur een paar films desnoods, haal een leuk boek van de bieb in huis... verwen jezelf met boodschappen... maak het gezellig. Misschien 's avonds met waxinelichtjes/kaars... dat heb je wel verdient!

quote:

En er zijn zoveel dingen die mij doen terug denken naar vroeger en dat moet ik zien kwijt te raken, niet meer naar het verleden kijken.

Nee, je moet het niet zien kwijt te raken, je moet het een plaats geven. Laat het verleden rusten. Je kunt er niets meer aan veranderen. Dingen zijn gegaan zoals ze zijn gegaan.

quote:

Het is moeilijk te bedenken, maar voor haar was ik ook gelukkig. Heb nu echter het gevoel dat ik iets mis in mijn leven Maar dat komt natuurlijk omdat je 5 jaar lang alles met z'n 2e doet. En ondanks dat je vrienden er altijd zijn, mis je toch iets dat zij niet kunnen opvullen.

Je mist ook iets in je leven. Het is al goed dat je je dat 'mag' beseffen van jezelf. Want dat betekent ook dat je het accepteert. Dat is een belangrijke stap in je verwerkingsproces. En je weet ook waar het aan ligt. Je vrienden kunnen het niet opvullen, die leegte kan alleen JIJ opvullen. Maar daar gaat (gaat ie weer) tijd overheen.

quote:

En het doordenkertje is inderdaad waar. Als je lekker in je vel zit, straal je dat ook uit en dat merk je ook met contacten met bijvoorbeeld stappen.

Je staat er in elk geval weer een beetje open voor. Dat is ! Maar probeer niet een vervangster te zoeken voor je ex. Behalve voor haar is het voor jou ook niet leuk als je je zou beseffen dat je niet voor iemand gaat, maar voor het hebben van een relatie

[ Bericht 2% gewijzigd door Blinky op 04-08-2004 02:00:22 ]

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2004 20:20 schreef Stevie_ het volgende:

[..]

Ja, er is over gesproken ja...allemaal vrij felle & niet leuke discussie (noem het gerust ruzie's) de uitkomsten waren meestal niet zeer redelijk, maar viel net mee te leven...

Ik vraag me af of dit een goede zet is, zo'n pauze...zeker met de verleidingen van andere in deze momenteel zwoele zomer...

kwam haar net tegen...begroeting is niet aan de pas gekomen...

vaaag...

Ja, dat is inderdaad vaag ja. Misschien moet je het wat rust gunnen en over een tijdje weer me haar praten? Geef haar twee weken... kan zij ook even alles op een rijtje zetten en jij ook.

Ik heb haar vanacht dood zitten sms'en...ik heb haast niet geslapen...ik wil niet zonder haar...
Ze heeft alleen haar mobiel uit...

Ik wordt serieus gek...

2 weken? dat is mij veelste lang...

quote:

Op woensdag 4 augustus 2004 10:03 schreef Stevie_ het volgende:
Ik heb haar vanacht dood zitten sms'en...ik heb haast niet geslapen...ik wil niet zonder haar...
Ze heeft alleen haar mobiel uit...

Ik wordt serieus gek...

2 weken? dat is mij veelste lang...

Dat is iets waar je niets aan hebt Stevie. Het is veel beter om een bepaalde afstand te houden dan om jezelf op te dringen (want dat doe je nu... ze heeft er geen zin meer in en zet zelfs haar mobiel uit). Als je te ver gaat (en daar ben je hard naar op weg als ik het zo lees) zal ze jouw naam, of elke keer dat haar piepje van sms gaat, negatief met jou in verbinding houden en dat komt helemaal niets ten goede, dus waak daar voor!
Hoe wil je in haar geheugen staan: als iemand die vreselijk irritant is en (in haar ogen wellicht) een beetje zielig zit te doen of iemand die haar de ruimte geeft tot nadenken en open staat voor discussie. En het allermooiste is als het initiatief van haar afkomt... geloof me.

Vraag of je beste vriend langs komt... praat daar mee, je ouders desnoods. Ik weet dat het inmogelijk is het 'even' te vergeten, maar probeer er wel op een goede manier mee om te gaan. Denk aan jezelf. In jouw leven ben jij de belangrijkste persoon.

quote:

Op woensdag 4 augustus 2004 10:03 schreef Stevie_ het volgende:
Ik heb haar vanacht dood zitten sms'en...ik heb haast niet geslapen...ik wil niet zonder haar...
Ze heeft alleen haar mobiel uit...

Ik wordt serieus gek...

2 weken? dat is mij veelste lang...

Ik ken je gevoelens, mijn ex had 1 week de bedenktijd nodig en dat zei ze op zondag.
Maandag moest ik naar een klant en heb die dag geleeft als een zombie. Je gaat alles afwegen. Dit heeft ze gezegd dus het komt misschien weer goed, maar ze heeft ook dit gezegd dus het komt niet meer goed. Na 5 jaar een relatie te hebben gehad en dan 1 week bedenktijd vragen vond ik vreemd, kon het dan ook net als jij niet aan. Het erge is dat ze na dag 1 al heel goed wist dat ze niet verder wilde, maar op deze manier leek het alsof ze eraan werkte Maar dat wil niet zeggen dat dat in jou situatie ook zo is

1 advies, luister naar blinky. Neem niet teveel contact op, dat kan averechts gaan werken.

quote:

Op woensdag 4 augustus 2004 01:51 schreef Blinky het volgende:

[..]

Probeer daarom ook thuis te zijn.. jezelf te vermaken. Huur een paar films desnoods, haal een leuk boek van de bieb in huis... verwen jezelf met boodschappen... maak het gezellig. Misschien 's avonds met waxinelichtjes/kaars... dat heb je wel verdient!
[..]
Dat moet ik zeker eens gaan proberen.

Nee, je moet het niet zien kwijt te raken, je moet het een plaats geven. Laat het verleden rusten. Je kunt er niets meer aan veranderen. Dingen zijn gegaan zoals ze zijn gegaan.
[..]
Het is op dit moment heel moeilijk (en dat zal je zelf ook wel hebben ervaren) om iets een plaats te geven wat pijn in je hart veroorzaakt. Ze heeft jaren terug mijn hart gestolen en nou hoop ik dat ze die binnenkort eens teruggeeft, zodat iemand anders hem kan stelen.

Je mist ook iets in je leven. Het is al goed dat je je dat 'mag' beseffen van jezelf. Want dat betekent ook dat je het accepteert. Dat is een belangrijke stap in je verwerkingsproces. En je weet ook waar het aan ligt. Je vrienden kunnen het niet opvullen, die leegte kan alleen JIJ opvullen. Maar daar gaat (gaat ie weer) tijd overheen.
[..]
Wat ben jij toch wijs...........

Je staat er in elk geval weer een beetje open voor. Dat is ! Maar probeer niet een vervangster te zoeken voor je ex. Behalve voor haar is het voor jou ook niet leuk als je je zou beseffen dat je niet voor iemand gaat, maar voor het hebben van een relatie

Jep en ik ben bang dat ik in die fase zit op dit moment . En het ergste is nog dat ik iedereen ga vergelijken met mijn ex en niemand voldoet haha erg he!

Je bent nu een jaar verder en hoe voel je je nu? Heb je het een plaats kunnen geven? Voel je je nog weleens eenzaam? ben je opzoek naar een relatie of bevalt het vrijgezellenleven?

Ik heb vorige week dinsdag mn ex weer gezien sinds een paar maanden, hij woont niet om de hoek maar we spreken wel eens in de zoveel tijd af omdat hij nog wel belangrijk voor me is en andersom.

We hebben 2 maanden 'officieel' wat gehad, maar ruim een half jaar een knipperlicht relatie gehad. Dat was zo slopend en ingewikkeld (hij is een stuk ouder o.a) dat het niet vol te houden was..

Maargoed, dinsdag is er wel weer wat gebeurd tussen ons, gezoend en bijna met elkaar in bed beland. Dat was zó lang geleden en zó lekker fijn en vertrouwd.
Heeft heel wat gevoelens naar boven gebracht bij mij, en ik mis hem weer verschrikkelijk.

Gisteravond in een rare bui heb ik hem gesmst en gezegt dat ik hem mis.. nog geen reactie terug. Aan de ene kant wil ik niets liever dan hem terug, maar aan de andere kant weet ik dat het niet werkt tussen ons..

Wordt hier helemaal gek van, hij blijft een zwakke plek voor me en ik weet niet meer wat te doen..

Help?

quote:

Op woensdag 4 augustus 2004 11:39 schreef Alsgeenander het volgende:
Ik heb vorige week dinsdag mn ex weer gezien sinds een paar maanden, hij woont niet om de hoek maar we spreken wel eens in de zoveel tijd af omdat hij nog wel belangrijk voor me is en andersom.

We hebben 2 maanden 'officieel' wat gehad, maar ruim een half jaar een knipperlicht relatie gehad. Dat was zo slopend en ingewikkeld (hij is een stuk ouder o.a) dat het niet vol te houden was..

Maargoed, dinsdag is er wel weer wat gebeurd tussen ons, gezoend en bijna met elkaar in bed beland. Dat was zó lang geleden en zó lekker fijn en vertrouwd.
Heeft heel wat gevoelens naar boven gebracht bij mij, en ik mis hem weer verschrikkelijk.

Gisteravond in een rare bui heb ik hem gesmst en gezegt dat ik hem mis.. nog geen reactie terug. Aan de ene kant wil ik niets liever dan hem terug, maar aan de andere kant weet ik dat het niet werkt tussen ons..

Wordt hier helemaal gek van, hij blijft een zwakke plek voor me en ik weet niet meer wat te doen..

Help?

Ik wil je graag helpen, maar je moet zelf gaan beslissen wat jij wil en weet je wat hij wil?

Als ik kijk naar mezelf...... Mijn ex heeft me heel wat geflikt en toch zou ik diep van binnen weer iets met haar willen (ook al lukt dat niet meer want na 2 weken was ze al bij een ander ingetrokken). Heb sindsdien ook nog geen contact met haar opgenomen terwijl zij dat wel bij mij probeert.

Ik denk als je jezelf geen pijn wil doen, moet weten wat zijn gevoelens nog zijn voor jou.

quote:

Op woensdag 4 augustus 2004 11:32 schreef alkaholic63 het volgende:
Jep en ik ben bang dat ik in die fase zit op dit moment . En het ergste is nog dat ik iedereen ga vergelijken met mijn ex en niemand voldoet haha erg he!

Dat gaat vanzelf over. Het is in principe denk ik niet erg om te vergelijken, maar iedereen heeft zijn eigen ding en probeer daar de charme van in te zien, dan kom je ook al een heel eind.

quote:

Je bent nu een jaar verder en hoe voel je je nu? Heb je het een plaats kunnen geven? Voel je je nog weleens eenzaam? ben je opzoek naar een relatie of bevalt het vrijgezellenleven?

Ik heb heel veel geleerd in het jaar, over mezelf, over anderen en over het leven op zich. Mijn naiviteit ben ik kwijt en dat geeft me een zeker gevoel. De beste les die ik heb geleerd is dat ik het zelf kan (ook al gaat het niet altijd even vlekkenloos), maar het is een prima gevoel om te weten dat er altijd iemand is die je door- en door kent en die er altijd voor je is: jijzelf.
Tot een paar weken geleden verliep alles prima en miste ik geen relatie maar nu min of meer wel en daar kan ik niet goed tegen. Het liefste zou ik willen dat ik gewoon 100% tevreden was met mezelf en niet iemand nodig hebben. Ik heb er ondertussen een hekel aan gekregen om afhankelijk van anderen te zijn, terwijl voorheen het idee had dat ik zonder mijn ex niet meer kon ademen.
Voor een 'echte' relatie is het nog te vroeg. Hoewel ik mezelf als geduldig beschouw ben ik erg ongeduldig als het op verliefdheden aankomt, dat is dat enthousiasme dat er niet uit te slaan valt en wat mannen afschrikt. Maar van dat besef leer ik weer (door er veel over na te denken) en probeer ik dat toe te passen en daar kan ik soms wel even onder de indruk van zijn.

Eenzaam voel ik me nog zeker, maar ik heb er een andere lading aan gegeven. Eenzaam had een negatieve klank in mijn beleving en dat ben ik nu anders gaan zien. Ik vermaak me nu ook wel in mijn eentje. Als ik weer in een psychologisch gat dreig te vallen, ga ik een avondje stappen (of vroeg naar bed...), in beide gevallen hoef ik dan niet teveel na te denken over mijn leven en zie ik het minder zwaarmoedig.

Alles rondom mijn ex heb ik een plaats kunnen geven. We zijn te verschillend in dingen die te belangrijk om te negeren. Ik mis 'hem' ook niet echt meer. En dat is een goed gevoel.

Ik ben niet wijs... ik maak nog genoeg fouten. Maar ik heb ondertussen wel levenservaring opgedaan en zie bij mezelf de verschillende fases waarin ik heb gezeten. Vaak door veel te praten met mensen, en met name veel in deze reeks te hebben gepost en gelezen, ging ik anders tegen dingen aankijken waardoor ik achteraf gezien in de volgende fase kwam. Als ik anderen daarbij kan helpen doe ik dat graag. Echter... het zijn mijn ervaringen en die hoeven niet als 'oplossing' gezien te worden. Onthou ervan waarvan je denkt dat je er iets aan hebt.