Hij wordt oud.....

11 augustus wordt sammy 12 jaar oud, ik vind het helemaal niet leuk....

Gister avond slofte hij door het huis, geen stap te hard, poten niet verder optillend dan hoogsnoodzakelijk en de realiteit sloeg me voor mijn hoofd, je wordt oud sam...
Vandaag hem lekker laten zwemmen, de eigewijze drol moest perse weer even ergens anders heen waar een wat stijlere kant was en ik moest hem er weer ophelpen omdat hij het niet meer trok...

Ik herriner me de tijd dat je uren en uren met hem kon lopen en dat hij je nog aankeek van zullen we nog even, ik herriner me nog de keer dat ik uit school kwam en sam net deed alsof hij nog niet uit was geweest, ik boos op mijn broer die op de bank lag te suffen, kon je niet even met die hond lopen!!!, broer beledigd, ik ben met die hond uitgeweest en we zijn verdwaalt in het bos, ze bleken 5 uur onderweg geweest te zijn

Hij wordt oud, af en toe tijdens het spelen valt zijn achterhand eventjes onder hem vandaan als hij te snel wil wenden en de gedachte aan zijn dood wordt realistisch...

Sammy, mijn eerste eigen hond, ik was 14 jaar toen ik hem kreeg.

Ik herriner me die kleine pup die gelijk bij me op schoot kroop en aan wie ik mijn hart ben verloren, dat hele kleine ventje van amper 3 weken oud met een klein wit vlekje op zijn hoofd.
Ik herriner me de keer dat hij net in een anti vlooien bad was geweest, zijn eerste bad bij de fokker, zodat ik met mijn schoonvader terug moest rijden omdat ik zeiknat was en bevroren zou zijn op de moter.
Ik herriner me dat kleine ventje op een dekentje op mijn schoot toen hij mee naar huis mocht, wat was ik in de wolken!!!
Ik herriner me hoe hij als pup zijnde rond kon razen om dan ineens zo vanuit wild dollen neer kon vallen en in slaap was...

Ik herriner me zoveel en de gedachte dat hij echt, maar dan ook echt oud begint te worden maakt me ergens bang, het laat me realiseren dat er straks een leven zonder hem is, een leven dat ik me amper voor kan stellen.

Zijn snuit is helemaal grijs, hij heeft een waardige oude golden snoet gekregen, maar zijn ogen twinkelen nog van de ondeugd, hij kan er nogsteeds geen genoeg van krijgen om steeds maar weer die stok uit het water te halen, maar als hij rent zie je hem met beide achterpoten tegelijk afzetten en weer slaat de realiteit je om de oren, je wordt oud sam, echt oud....

Honden, werden ze maar net zo oud als ons, dat afscheid nemen zit ik echt nog niet op te wachten, sam je moet maar 20 worden vind ik, ik heb nog lang geen genoeg van je!!!

Het gaat zo hard ineens vind ik, vorig jaar gaf je hem echt geen 11 jaar en nu is het een oude man...

Maarja hij krijgt nu iedere dag zwemtherapie(en dat vind hij verschrikkelijk ) dat moet hem helpen zijn spieren sterk te houden en de gewrichten soepel(training zonder zware belasting van de gewrichten).

Normaal lieten we hem 1 keer per week zwemmen, maar nu moet het maar dagelijks...

Je weet van te voren dat er een dag komt dat je afscheid moet nemen, maar zoalng je dier er lekker bijloopt sta je er niet bij stil, pas als de realiteit heel dichtbij komt sta je er echt bij stil...

Sam zal niet het eerste dier zijn waarvan we afscheid moeten nemen, maar hij is mijn eerste hondje, mijn eerste "kindje", met hem is alles begonnen...
Mijn eerste eigen hondenliefde...

Mijn broer was een kattenmens, geen hondenmens, sam heeft hem bekeerd.
Hij ging met mijn broer mee toen mijn broer ventjes van 6 jaar trainde op voetbal, je had die ventjes moeten zien rennen, kijken wie sam in kon halen

San was de enige hond die met de akbash van mijn broer kon, op een fotocollage heb ik nog een foto staan waar die 2 spelen, de akbash nog als pup, de foto ziet er heel vervaarlijk uit, schitterende tanden totaal ontbloot, bij de akbash nog maar scherpe puppytandjes, maar wat hadden ze een lol...

Rikidoh, hoe groot en sterk hij ook is, als hij zich een beetje onzeker voelt zoekt hij steun bij sam, de altijd evenwichtige sam die zich nooit van zijn stuk laat brengen.

Ik had me geen betere hond kunnen bedenken als sammy en ik hoop dat ik nog lang van mijn inmiddels bejaarde hond mag genieten..

Als je toch niets toe te voegen hebt blijf dan aub weg man...

[quote - verwijderd -
[/quote]

Tjeempig man, is het je hobby de botte hond uit te hangen ofzo???

Tuurlijk wist ik dat de dag van aftakeling zou komen, dat maakt het nog niet leuk, het is gewoon een opgeschreven overdenking...
Heeft niet met janktrut of niet te maken, je dier wordt ouder, dat is realiteit en dan ga je aan de dood denken omdat die dichterbij begint te komen.

Maar als je het zo'n stomme topic vind wat doe je hier dan???

[ Bericht 40% gewijzigd door Phoenixx op 29-07-2004 23:00:08 ]

Geknuffeld wordt hij zat, het is dan ook een echte vrijdoos

Gisteren heeft hij zichzelf weer in de knoei gewerkt, eerst ging hij achter een meerkoet aan(niet dat hij die ooit kan vangen, maar erachteraan zwemmen is zo leuk), dus ik stond daar een half uur te roepen(goldens en water, wat heb ik vaak staan roepen en roepen, wachtend op een hond die weigerde uit het water te komen ), maar toen hij uiteindelijk klaar was met achter de meerkoet aanzitten kwam hij niet aan land waar hij er gewoon op kon, maar tussen het riet door waar hij vast kwam te zitten in de modder.

Het kwam erop neer dat ik tot mijn knieen in de gore blub moest en aangezien het water het dichtste bij was heb ik hem daarheen geholpen, ik door het water heen waden, hij blij zwemmen, stinkend terug naar huis

Goldens, kruisingen tussen honden en varkens zijn het

Grijnssssssss, het zou zo 1 van die van mij kunnen zijn, de goorlappen, ze vinden het gewoon leuk om vies te zijn

Als ze kunnen kiezen tussen een gore stinkende moddersloot en lekker helder water dan kiezen ze de gore moddersloot

Nou vanmiddag een grote schrik overleeft, sam viel een paar keer in elkaar tijdens de wandeling, dus wij daarstraks naar de dierenarts met de schrik in onze benen...

Hij heeft last van zijn nek, prikje gehad tegen de zwelling en pijn, morgen moeten we er nog 1 halen.
Sam mag de eerste tijd niet zwemmen of wandelen, hij mag alleen in de tuin een plas doen en moet totale rust houden(zal hij erg blij mee zijn, dat gaat nog wat worden...).
Maar dan komt alles goed alhoewel het wel een zwakke plek zal blijven.

Verder heeft hij een bere goede conditie volgens de dierenarts, zijn hartslag is heerlijk kalm dus dat gaat nog jaren mee volgens hem, afgezien van zijn nekje nu is hij in perfecte staat

Vandaag is het een ramp, de nekpijn is zwaar verergerd, hij durft zich amper te bewegen en huilt het uit als hij toch probeert op te staan...

Vanmiddag moeten we prednison ophalen, dat moet de zwelling verder wegnemen(hij heeft dus een nekhernia zijn we inmiddels achter).
Ik ben niet zo blij met die prednison(goor paardemiddel is het), maar wat moet dat moet...

Hij is zo verschrikkelijk zielig vandaag....

Inslapen is nu nog niet aan de orde gelukkig, maar hij zal wel een week of 4 tot 6 moeten revalideren, als het goed is moet hij met een week toch echt wel heel duidelijk verbetering tonen, dan gaat de predison omlaag en moet hij naar de fysiotherapeut.

Het doet hem alleen gruwelijk pijn nu(de 2 shots die hij heeft gehad zijn inmiddels uitgewerkt, dus hij krijgt de volle laag over zich heen), hij durft amper te bewegen, jankt het erg snel uit, arme hond...

Ik heb voor hem een "bench" in elkaar geflanst, maar hij ligt nu lekker vlakbij me, kussentje gemaakt van een handdoek voor onder zijn lieve hoofdje en een warme kruik tegen zijn nek aan om de pijn wat te stillen...
Reiki om hem te helpen zich te ontspannen, meer kan ik niet doen nu...

Hij mag de rest van zijn leven geen halsband meer dragen, dus we hebben een tuig gekocht, die komt nu al erg van pas omdat ik kan helpen overeind te blijven als er tijdens het lopen een pijnaanval plaatsvind.

Het is ontzettend zielig, maar de prognose is goed, veel en extreme rust, de zwelling wegnemen, fysiotherapie en dan moet het goed komen, hij zal niet meer de marathon mogen lopen, maar dat was hij toch al niet meer van plan

[ Bericht 25% gewijzigd door erodome op 01-08-2004 14:53:33 ]

Het kan heel veel oorzaken hebben, zoals verkeerd gebruik van de slipketting, maar ook een keer goed neerklappen en de nek pijn doen kan ook.

Sam is zijn hele leven een hele enthousiaste hond geweest buiten en hij is vaak gevallen, ergens tegenaan gelopen, over dubbele hekjes gesprongen dat hij het 2de hekje niet haalde(is 3 keer gebeurt, stomme hond vond over hekjes springen leuk, alledrie de keer klapte hij vol met zijn keel op het volgende hekje...

Het zal een samenloop van omstandigheden geweest zijn dat dit er nu uitkomt, dat is vaak zo jarenlang gebeuren er kleine dingetjes die uiteindelijk leiden tot iets dat wel ernstig is...

Vandaag voelt sam zich een stuk beter, gisteren pas in het begin van de avond kregen we de medicatie en dat die werken is duidelijk, het wordt alleen een probleem om hem veel te laten liggen, ik ben nu erg blij met de in elkaar geflanste "bench", sam heeft zoiets van tjeempig mens ben allang blij dat ik weer een beetje normaal kan lopen, laat me toch, maar hij mag niet...

Hij heeft gisteravond voor het eerst in bijna 3 dagen weer gegeten, vanmorgen weer lekker gegeten.

Drinken doet hij een heleboel, is normaal dat hij dorst krijgt van de medicijnen, plassen gaat(als een puppy dan wel ), maar hij heeft nog niet gepoept, nu heeft ook pas gisteravond laat voor het eerst weer wat gegeten, maar ik zou vandaag nog wel graag wat zien...

Het gaat goed, vorige week vrijdag weer naar de dierenarts geweest voor controle, hij mocht op minder prednisolon, wel was de dierenarts niet tevreden over sammy's humeur, hij snauwde naar de dierenarts...

Dat maakte de dierenarts bang dat het ipv een hernia misschien wel een tumur was, dus we moesten zijn humeur goed in de gaten houden.
Maar sam was het geleur en gesleur aan hem gewoon mega beu en zelfs een goede golden heeft zijn grens in wat hij kan hebben...

Hij is weer zijn kalme en vrolijke zelf, de eerste dagen waren een regelrechte ramp, de arme hond wist van gekkigheid niet wat hij met zichzelf aanmoest en bleef maar rondjes en rondjes lopen(neurotisch gedrag), het is een hel geweest om hem liggend te krijgen steeds...
Na 2 dagen wist ik het ook niet meer en heb ik de dierenarts gebeld, sam mocht uit de bench om een beetje zijn gang te gaan, vanaf dat moment ging het vooruit...
Ik kon weer tot hem doordringen en hij begon langzaamaan weer naar me te luisteren...

Inmiddels is hij er bijna helemaal bovenop, hij beweegt zijn kop weer lekker(hij was ontzettend blij toen hij erachter kwam dat hij weer over de grond kon schurken ).
Maandag gaan we nog een keer voor controle naar de dierenarts, maar ik heb er al het vertrouwen in...

Hij is er nog niet helemaal, maar dat is vrij logisch aangezien de genezings periode tot 6 weken kan duren...

Het gaat niet goed met sam...

Maandag bij de dierenarts geweest, totaal geen pijnreactie meer, dus sam mocht omlaag naar om de dag een half pilletje, als het schema zo door zou lopen zou hij volgende week op om de 2 dagen zitten, maar helaas.....

Donderdagavond zat hij niet lekker in zijn vel, vrijdag was het weer een ramp, hij heeft weer duidelijk pijn, vertoont weer neurotisch gedrag.
Dierenarts gebeld, dosis moest weer verhoogd worden naar 2 pillen per dag.
Verder maar afwachten tot na het weekend.

Vandaag is het net zo'n ramp als gisteravond, overdag gaat het redelijk, s'avonds is het een verschrikking.
Hij blaft en jankt, ik kan amper tot hem doordringen, en het kost enorm veel moeite en tijd om hem rustig te laten gaan liggen, ik kan hem gewoonweg niet helpen of zelfs echt gerust stellen.

De hele dag door is hij zo dwaas als maar kan, dat is echt eng..
Het is alsof zijn rechterkant niet bestaat voor hem, alhoewel het wel prima werkt(als je hem aan de rechterkant roept kijkt hij links bv), hij loopt rondjes, loopt tegen dingen aan en is totaal onzindelijk(het in huis plassen heeft met de prednison te maken zeggen ze, maar de rest doet hij ook als ik er niet continu bovenop zit).

Dit zijn allemaal tekenen van neurologische defecten, tijdelijk hoop ik dan maar, maar dit maakt het wel erg eng, vooral met een kind in huis.

Sam is altijd een extreem betrouwbare hond geweest, nu kan ik nergens van opaan.

Maar dit is allemaal de ramp niet als hij weer beter wordt, maar ik ben zo bang dat ik hem kwijt ga raken, als hij na dit weekend niet verbeterd is zie ik het heel erg somber in, dan wordt het tijd om knopen door te hakken, want die arme hond heeft het echt heel erg slecht, zo kan ik hem niet door laten modderen, maar hem in laten slapen, pffffffiiiiiieeeeuuuwwww dat is niet iets wat je zomaar doet.

Nou ja dit is igg weer even een update, geen leuke helaas.
Ik zit igg megadik in de stress, maar daar kom ik wel overheen...