Met dank aan iteejerHet zat helemaal niet in de planning die dag, maar ineens stond ik vorige week bij een winkel in Scheveningen. Ik had wat spulletjes nodig, niks belangrijks eigenlijk.
Ik was nog nooit in die winkel geweest en ik had dit adres uit een hele lijst adressen geplukt. Geen idee waarom, maar toen ik binnenkwam was ik al blij dat er zoiets bestaat als intuitie.
![]()
.
Supermooie winkel, heel groot en heeeeeeeeeel veel mooie spulletjes. Stenen, wierookjes, sieraden, beeldjes, boeken, the works.
Ik heb even rondgesnuffeld (en geprobeerd niet al teveel kwijl over de spullen heen te smeren) en toen heb ik aan de dame die daar rondliep gevraagd waar ik kon vinden wat ik nodig had.
Ze liet het zien en klaar.
Ineens hoorde ik mezelf vragen of ze me wilde helpen bij het uitpendelen van een steen voor mezelf. (Stemmetje in mijn hoofd: 'huh? zocht ik een steen dan?')
Geen probleem uiteraard, alleen hadden ze hier een andere manier van stenen uitzoeken voor iemand.
MUUS moest op een stoeltje met haar linkerhand op haar zonnevlechtchakradingus-hoe-heet-het-daar-ook-alweer en haar andere arm moest ze op schouderhoogte uitstrekken naast haar.
Die mevrouw zat een beetje aan die uitgestrekte arm van MUUS en zei toen dat haar keelchakra dicht zat. (niks nieuws onder de zon) Het moest een blauwe steen worden. Een blauwe steen zou mijn keelchakra openen, zodat ik mezelf zou kunnen uiten.
Ik hoorde mezelf zeggen dat ik zelf aan aventurijn zat te denken en die is toch echt groen.
(Stemmetje in mijn hoofd: 'huh? je zat niet eens aan een steen te denken, dus hoe kom je bij aventurijn? Je hebt niet bijster veel verstand van stenen, MUUS, laat het nou maar aan die mevrouw over!')
De aventurijn helpt je om in balans te komen, vertelde de vriendelijke mevrouw mij.
Zij dacht blauw, ik dacht (blijkbaar) groen. Praten of in balans komen.
De vriendelijke mevrouw pakte allerlei bakjes met stenen en toen ging het leuke testje beginnen.
MUUS zat nog steeds in diezelfde houding en kreeg steeds een steen in haar handen. MUUS kon niet zien welke steen.
De arm van MUUS deed bij de ene steen niet veel.
De arm van MUUS ging bij de andere steen vanzelf helemaal naar achteren. (afstoten)
De arm van MUUS ging bij de andere steen omlaag. (letterlijk is die steen dan (voorlopig nog)teveel/ te zwaar) Deze steen werd later weer getest en ook toen ging de arm van MUUS weer omlaag.
De arm van MUUS ging bij de volgende steen vanzelf helemaal omhoog.
Ah! Die steen gaan we nog een keer proberen.
De arm van MUUS ging weer vanzelf omhoog.
Die steen was overduidelijk de steen die MUUS zocht.
MUUS deed haar oogjes open om te kijken wat voor een steen het nou was.
Het was de aventurijn die ik mezelf van tevoren zo onverwacht had horen noemen. Blijkbaar wist mijn lijf/hoofd al helemaal wat het nodig had.
![]()
.
Die mevrouw zei dat zij dus blijkbaar te ver vooruit had gedacht. Niet meteen proberen MUUS te laten praten, maar eerst MUUS in balans brengen.
Nog even ter verduidelijking: ik kon dus niet zien welke stenen ze had gepakt of welke stenen ik in mijn hand kreeg. Ze heeft ook andere kleuren/stenen bij me uitgeprobeerd, waaronder ook stenen die blauw en groen waren.
Ook heb ik niets bijzonders met aventurijn en dat is dus niet waarom ik aventurijn noemde. Paars of zwart heeft mijn voorkeur als het om 'mooi' gaat.
Totaal onverwacht die steen genoemd en zonder te kijken heb ik die steen uitgekozen. Of die steen mij?
![]()
.