ONZ Onzin voor je leven!
Vrolijkheid troef in dit lieve forum vol humor.
De laatste bevindingen
Er waren zoals we dachten te weten
twee werelden; de echte en die andere
dit onderscheid is onlangs bij nader onderzoek
een overbodige illusie gebleken:
deskundigen hebben in menselijke hersenen gezocht
en geen verschillen gehoord of gezien
integendeel, wat zij vonden
was met geen pen te beschrijven,
zo ongelooflijk eenvoudig zo mooi
zij noteerden:
"De nacht viel in de ramen van ons instituut,
maanlicht streek over de jonge borsten
van onze vrouwelijke proef persoon
en ja, de door haar hersencellen aangedreven
apparaten zuchtten en in onze microscopen zagen we
in haar moleculen melkwegen van verlangen.
Wij zoeken nog koortsachtig naar formules'.
Rutger Kopland
[ Bericht 1% gewijzigd door onkjoe op 16-07-2004 21:12:09 ]
Er waren zoals we dachten te weten
twee werelden; de echte en die andere
dit onderscheid is onlangs bij nader onderzoek
een overbodige illusie gebleken:
deskundigen hebben in menselijke hersenen gezocht
en geen verschillen gehoord of gezien
integendeel, wat zij vonden
was met geen pen te beschrijven,
zo ongelooflijk eenvoudig zo mooi
zij noteerden:
"De nacht viel in de ramen van ons instituut,
maanlicht streek over de jonge borsten
van onze vrouwelijke proef persoon
en ja, de door haar hersencellen aangedreven
apparaten zuchtten en in onze microscopen zagen we
in haar moleculen melkwegen van verlangen.
Wij zoeken nog koortsachtig naar formules'.
Rutger Kopland
[ Bericht 1% gewijzigd door onkjoe op 16-07-2004 21:12:09 ]
Dit is een geweldig topic. Een oase in de bagger die onzin tegenwoordig is.
Ik mis alleen PingPong die deze reeks ooit heeft gestart.
Waar ben je jongen ?
Ik mis alleen PingPong die deze reeks ooit heeft gestart.
Waar ben je jongen ?
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Helemaal mee eens
Een verademing in een wereld van onzinnigheden
Laten we dit topic voor PingPong in ere houden.
Een verademing in een wereld van onzinnigheden
Laten we dit topic voor PingPong in ere houden.
Je ziet niet wat je ziet. Lempicka.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Kleine Ballade
Voor Lucebert
Ik loop maar in mijzelf
verzonken met mijzelf
de wegen zijn van glas
de hemel is van ijzer
Ik weet niet wie ik ben
ik weet niet wie ik was
ik loop alleen maar men
wordt nooit van iets iets wijzer.
Er hangt een mist van licht
ik loop met mijn gezicht
mijn kleren en mijn huid
het leven in en uit.
Hans Andreus.
[ Bericht 31% gewijzigd door onkjoe op 17-07-2004 13:56:03 ]
Voor Lucebert
Ik loop maar in mijzelf
verzonken met mijzelf
de wegen zijn van glas
de hemel is van ijzer
Ik weet niet wie ik ben
ik weet niet wie ik was
ik loop alleen maar men
wordt nooit van iets iets wijzer.
Er hangt een mist van licht
ik loop met mijn gezicht
mijn kleren en mijn huid
het leven in en uit.
Hans Andreus.
[ Bericht 31% gewijzigd door onkjoe op 17-07-2004 13:56:03 ]
Even wat tegenwicht aan al dat gerijn:
Monet
Monet
Clowns to the left of me, jokers to the right, here I am, stuck in the middle with you.
What a day for a daydream.
What a day for a daydream.
TERUGKEER
We liepen door het late land. De bomen
geurden bedwelmend en de zomerlucht was zwaar.
Duister schoof over vers gemaaide klaver.
De wind kwam als een warm en tastbaar aaien
onder de hemel, spiegelend in een meer
op blauwgroen fond zijn ambergele wolkenvlokken.
Er klonk vreemde muziek, die ik vergat.
We zagen achter wijde velden spitse torens,
gerezen aan de duistere einderboog
tegen het stil verschilferd koepelparelmoer.
Er was gefluister en gegiechel langs de wegen
en bladerschaduw als een lokkend grottenhol.
Terugkeer. Dit nooit kunnen verwoorden:
terugkeer door de zomeravond, naar huis,
maar niet mijn huis, het onvolmaakte.
Dit was nóóit samen, altijd heel alleen,
de lucht moest warmer zijn dan bloed,
het licht heel rood verguld, de geuren
bijna verstikkend zwaar. Een ander paar
moest ergens dwalen, een veel gelukkiger
en mooier paar, en een jonge landman zong
of oefende in een tuin op een trombone.
En nooit heb ik dat huis bereikt, maar soms
in dromen ben ik nog op weg daarheen.
Hans Warren, Verzamelde Gedichten. (Amsterdam: Bert Bakker, 2002).
We liepen door het late land. De bomen
geurden bedwelmend en de zomerlucht was zwaar.
Duister schoof over vers gemaaide klaver.
De wind kwam als een warm en tastbaar aaien
onder de hemel, spiegelend in een meer
op blauwgroen fond zijn ambergele wolkenvlokken.
Er klonk vreemde muziek, die ik vergat.
We zagen achter wijde velden spitse torens,
gerezen aan de duistere einderboog
tegen het stil verschilferd koepelparelmoer.
Er was gefluister en gegiechel langs de wegen
en bladerschaduw als een lokkend grottenhol.
Terugkeer. Dit nooit kunnen verwoorden:
terugkeer door de zomeravond, naar huis,
maar niet mijn huis, het onvolmaakte.
Dit was nóóit samen, altijd heel alleen,
de lucht moest warmer zijn dan bloed,
het licht heel rood verguld, de geuren
bijna verstikkend zwaar. Een ander paar
moest ergens dwalen, een veel gelukkiger
en mooier paar, en een jonge landman zong
of oefende in een tuin op een trombone.
En nooit heb ik dat huis bereikt, maar soms
in dromen ben ik nog op weg daarheen.
Hans Warren, Verzamelde Gedichten. (Amsterdam: Bert Bakker, 2002).
Clowns to the left of me, jokers to the right, here I am, stuck in the middle with you.
What a day for a daydream.
What a day for a daydream.
Ter geruststelling
Schrik niet
als je iemand hoort praten
tegen bomen
in het park
schrik niet
als je twee doden ziet lopen
innig met elkaar
verarmd
schrik niet
als je je hart voelt kloppen
van wanneer, waarom,
hoe lang
schrik niet
als je ooit mocht lezen
wat je altijd
had gedacht:
er is niet in je hoofd gekeken.
Anton Heyboer en Ingmar Heytze
erm post was al ge-edit naar iets serieus hoor
this is my life
its not what it was before
all these feelings i've shared
and these are my dreams
that i'd never lived before
somebody shake me
cuz i
i must be sleeping
now that we're here,
it's so far away
all the struggle we thought was in vain
all in the mistakes,
one life contained
they all finally start to go away
now that we're here its so far away
and i feel like i can face the day i can forgive
and i'm not ashambed to be the person that i am today
these are my words
that i've never said before
i think i'm doing okay
and this is the smile
that i've never shown before
somebody shake me cuz i
i must be sleeping
i'm so afraid of waking
please don't shake me
afraid of waking
please don't shake me
this is my life
its not what it was before
all these feelings i've shared
and these are my dreams
that i'd never lived before
somebody shake me
cuz i
i must be sleeping
now that we're here,
it's so far away
all the struggle we thought was in vain
all in the mistakes,
one life contained
they all finally start to go away
now that we're here its so far away
and i feel like i can face the day i can forgive
and i'm not ashambed to be the person that i am today
these are my words
that i've never said before
i think i'm doing okay
and this is the smile
that i've never shown before
somebody shake me cuz i
i must be sleeping
i'm so afraid of waking
please don't shake me
afraid of waking
please don't shake me
Old and Wise - Alan Parsons Project
As far as my eyes can see
There are shadows approaching me
And to those I left behind
I wanted you to know
You've always shared my deepest thoughts
You follow where I go
And oh... when I'm old and wise
Bitter words mean little to me
Autumn winds will blow right through me
And someday in the mist of time
When they asked me if I knew you
I'd smile and say you were a friend of mine
And the sadness would be lifted from my eyes
Oh when I'm old and wise
As far as my eyes can see
There are shadows surrounding me
And to those I leave behind
I want you all to know
You've always shared my darkest hours
I'll miss you when I go
And oh... when I'm old and wise
Heavy words that tossed and blew me
Like autumn winds that will blow right through me
And someday in the mist of time
When they ask you if you knew me
Remember that you were a frined of mine
As the final curtain falls before my eyes
Oh when I'm old and wise
As far as my eyes can see
As far as my eyes can see
There are shadows approaching me
And to those I left behind
I wanted you to know
You've always shared my deepest thoughts
You follow where I go
And oh... when I'm old and wise
Bitter words mean little to me
Autumn winds will blow right through me
And someday in the mist of time
When they asked me if I knew you
I'd smile and say you were a friend of mine
And the sadness would be lifted from my eyes
Oh when I'm old and wise
As far as my eyes can see
There are shadows surrounding me
And to those I leave behind
I want you all to know
You've always shared my darkest hours
I'll miss you when I go
And oh... when I'm old and wise
Heavy words that tossed and blew me
Like autumn winds that will blow right through me
And someday in the mist of time
When they ask you if you knew me
Remember that you were a frined of mine
As the final curtain falls before my eyes
Oh when I'm old and wise
As far as my eyes can see
Mooie nostalgie:
David de kabouter
[ Bericht 14% gewijzigd door Razzerr op 20-07-2004 01:05:43 ]
David de kabouter
[ Bericht 14% gewijzigd door Razzerr op 20-07-2004 01:05:43 ]
Maw: het zal wel 2006 worden...
quote:Welkom PingPong, je laatste bezoek was op 22-04-2004 @ 22:11
Estoy aquí. Mooi topic!quote:Op vrijdag 16 juli 2004 21:46 schreef tong80 het volgende:
Dit is een geweldig topic. Een oase in de bagger die onzin tegenwoordig is.
Ik mis alleen PingPong die deze reeks ooit heeft gestart.
Waar ben je jongen ?
Dank voor het openen, ik ben erg nalatig geweest. Ik geloof dat de opzet van dit topic (sinds 18 juni 2001!) zo onderhand wel luid en duidelijk is. Blijf er iets moois van maken, dan komt alles goed.quote:Op vrijdag 16 juli 2004 21:51 schreef onkjoe het volgende:
Helemaal mee eens
Een verademing in een wereld van onzinnigheden
Laten we dit topic voor PingPong in ere houden.
Even voor de administratie:
Maak hier een mooi topic van
Maak hier een mooi topic van (deel 2)
Maak hier een mooi topic van (deel 3)
Voor al uw moois.
Mijn bijdrage is gewijd aan iemand die ik al 2 weken heel erg mis:
quote:Pantani
Een purperen hemel
Geel zijn de wegen
Ik ben de bezem
Wie zal ik vegen
Groter dan god
Nooit zal ik buigen
Langs de kant van de weg
Staat de duivel te juichen
Allez Pantani!
Slik dit poeder
't Is geen voet van een col
't zijn de borsten
Van uw moeder
Drink de bergen voeten dansen
Zelfde ronde nieuwe kansen
Herman Brood op een fiets
Tour de France Junkie
Fietsen is niets
Fietsen is Funkie
Berg na berg
met een vinger in de neus
Vanaf heden luidt de leus
De bergen vallen mee
Rij de Tour op LSD
L'Epo C'est Moi
Verdoemd tot het niets
Vliegende Hollander
Spook op een fiets
Een Ghostdance
Op de pedalen
In het donker
Zullen we stralen
Allez Pantani!
Snuif dit poeder
't Is geen voet van een col
't Zijn de dijen van uw moeder
De fiets digitaal
De mens analoog
En mochten we vallen
Dan is het omhoog
Herman Brood op een fiets
Tour de France Junkie
Fietsen is niets
Fietsen is Funkie
Berg na berg
Met een vinger in de neus
Vanaf heden luidt de leus
De bergen vallen mee
Rij de Tour op LSD
Arc de Triomphe
Champs Elysées
Trip de France
Legalisé
Ik fiets ik besta
Het podium blank
Obelix de val
En een ketel toverdrank
Krang
Geluk ermee, armzalige resultaatboeren.
Pingpong, ik weet nu even niets moois,
maar ik ben blij je weer te zien posten in je eigen mooie topic.
Nou ja, dit is wel mooi
Przed nami droga która znamy, która sami wybieramy!
maar ik ben blij je weer te zien posten in je eigen mooie topic.
Nou ja, dit is wel mooi
Przed nami droga która znamy, która sami wybieramy!
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
wb ppquote:Dank voor het openen, ik ben erg nalatig geweest. Ik geloof dat de opzet van dit topic (sinds 18 juni 2001!) zo onderhand wel luid en duidelijk is. Blijf er iets moois van maken, dan komt alles goed.
Afwezigheid
Zoals rozen openen, je ziet het niet,
een roos is een roos is, is plotseling weten:
wat werd gezegd zegt zich weer, missen
is veelvoud, blijft opengaan in het nu
en je begrijpt niet hoe. Je ligt in het hart
en je wacht en niets zoekt je, niets
slaapt je naar het licht, blijft zich ontvouwen
terwijl het valt in zichzelf.
Esther Jansma
A poem on the underground wall
Paul Simon.
The last train is nearly due,
The underground is closing soon,
And in the dark deserted station,
Restless in anticipation,
A man waits in the shadows.
His restless eyes leap and scratch,
At all that they can touch or catch,
And hidden deep within his pocket,
Safe within it’s silent socket,
He holds a colored crayon.
Now from the tunnel’s stony womb,
The carriage rides to meet the groom,
And opens wide and welcome doors,
But he hesitates, then withdraws
Deeper in the shadows.
And the train is gone suddenly
On wheels clicking silently
Like a gently tapping litany,
And he holds his crayon rosary
Tighter in his hand.
Now from his pocket quick he flashes,
The crayon on the wall he slashes,
Deep upon the advertising,
A single worded poem comprised
Of four letters.
And his heart is laughing, screaming, pounding
The poem across the tracks rebounding
Shadowed by the exit light
His legs take their ascending flight
To seek the breast of darkness and be suckled by the night.
Paul Simon.
The last train is nearly due,
The underground is closing soon,
And in the dark deserted station,
Restless in anticipation,
A man waits in the shadows.
His restless eyes leap and scratch,
At all that they can touch or catch,
And hidden deep within his pocket,
Safe within it’s silent socket,
He holds a colored crayon.
Now from the tunnel’s stony womb,
The carriage rides to meet the groom,
And opens wide and welcome doors,
But he hesitates, then withdraws
Deeper in the shadows.
And the train is gone suddenly
On wheels clicking silently
Like a gently tapping litany,
And he holds his crayon rosary
Tighter in his hand.
Now from his pocket quick he flashes,
The crayon on the wall he slashes,
Deep upon the advertising,
A single worded poem comprised
Of four letters.
And his heart is laughing, screaming, pounding
The poem across the tracks rebounding
Shadowed by the exit light
His legs take their ascending flight
To seek the breast of darkness and be suckled by the night.
Jean-Michel Basquiat
Clowns to the left of me, jokers to the right, here I am, stuck in the middle with you.
What a day for a daydream.
What a day for a daydream.
Lieverd
Lieverd moet naar zijn kamer gaan.
Moeder wil even ernstig praten
met het bezoek, met de deuren dicht,
met lieverd uit de weg. Lieverd
klimt de trap voor de helft op
en dan af, sluipt naar het sleutelgat -
ik mag alles weten van mezelf, maar
wat is ongeoorloofd schoolverzuim?
Wat zijn concentratiestoornissen? -
Op tenen sluipt lieverd naar boven
Lieverd zoekt in mams slaapkamer wel
naar een geheim dat hij begrijpt.
Ted van Lieshout
Lieverd moet naar zijn kamer gaan.
Moeder wil even ernstig praten
met het bezoek, met de deuren dicht,
met lieverd uit de weg. Lieverd
klimt de trap voor de helft op
en dan af, sluipt naar het sleutelgat -
ik mag alles weten van mezelf, maar
wat is ongeoorloofd schoolverzuim?
Wat zijn concentratiestoornissen? -
Op tenen sluipt lieverd naar boven
Lieverd zoekt in mams slaapkamer wel
naar een geheim dat hij begrijpt.
Ted van Lieshout
een kloddertje roze hieeeeeeeeeeer...........
People who think they know it all annoy those of us who do
Nog een paar mooie wolken...
"Het is oorlog, bedankt Vannoppen, bedankt Van der Linden. Dit is het laatste dat ik voor de Belgische ploeg gedaan heb. Ze kunnen allemaal de boom in."
Improv: Rich Tapestry of Life
Improv: Rich Tapestry of Life
IN HET BOS
Wie toch wijken in de eiken,
immer wijken als wij kijken?
Wie verschuilen zich als uilen
In hun zwarte bomenhart?
Zou ik dromen dat mijn lome
voetstap gladde schedelkap
boven hoge wenkbrauwbogen
nog geen tel te vroeg verjoeg?
Ruisen koel door bomenhuizen
hun gewaden? Nauw verraden
blâren met trage gebaren
een bewegen, zó verzwegen
dat pas als 't verdwenen was
ik met zekerheid en spijt
wist dat wat ik had gegist
had bestaan en was gegaan.
Katja Bruning
Mir ist so wunderbar
Marzelline:
Mir ist so wunderbar,
es engt das Herz mir ein;
er liebt mich, es ist klar,
ich werde glücklich, glücklich sein.
Leonore:
Wie gross ist die Gefahr!
wie schwach der Hoffnung Schein!
Sie liebt mich, es ist klar,
oh, namen-, namenlose Pein!
Rocco:
Sie liebt ihn, es ist klar,
ja, Mädchen, er wird dein!
Ein gutes, junges Paar,
sie werden glücklich, glücklich sein!
Jaquino:
Mir sträubt sich schon das Haar,
der Vater willigt ein;
mir wird so wunderbar,
mir fällt kein Mittel ein.
(uit: Fidelio, van Beethoven).
( !, !, !, !. ).
Marzelline:
Mir ist so wunderbar,
es engt das Herz mir ein;
er liebt mich, es ist klar,
ich werde glücklich, glücklich sein.
Leonore:
Wie gross ist die Gefahr!
wie schwach der Hoffnung Schein!
Sie liebt mich, es ist klar,
oh, namen-, namenlose Pein!
Rocco:
Sie liebt ihn, es ist klar,
ja, Mädchen, er wird dein!
Ein gutes, junges Paar,
sie werden glücklich, glücklich sein!
Jaquino:
Mir sträubt sich schon das Haar,
der Vater willigt ein;
mir wird so wunderbar,
mir fällt kein Mittel ein.
(uit: Fidelio, van Beethoven).
( !, !, !, !. ).
!,
Alles hat ein Ende, nur die Wurst hat zwei.
Made to last awhile
And roll on
Made to move in style
And move along
Made to dream of flying
So high
Made to wake up crying
I don't know why
Beautiful one
Asleep in the sun
Secret, sweet and sublime
I hope you last a long, long time
[ Bericht 0% gewijzigd door plugger op 24-07-2004 01:44:55 ]
EEN GESCHENK
Ze trokken God aan zijn mouw:
'Dat geschenk van je,
de liefde,
wat was daar je bedoeling van?'
Het regende
en God verzonk in gepeins
(maar eerst rukte hij zich nog los,
hij hield niet van hun manieren)
en al peinzend
waadde hij door leven en door dood,
door waanzin en nalatigheid,
door waarheid en door angst,
zag hoe zij frunnikten aan elkaars jas
en daalde peinzend af
langs de smalle trap van hun rede —
'Ik heb het geweten', mompelde hij. Ik héb het geweten'.
Toon Tellegen
Ze trokken God aan zijn mouw:
'Dat geschenk van je,
de liefde,
wat was daar je bedoeling van?'
Het regende
en God verzonk in gepeins
(maar eerst rukte hij zich nog los,
hij hield niet van hun manieren)
en al peinzend
waadde hij door leven en door dood,
door waanzin en nalatigheid,
door waarheid en door angst,
zag hoe zij frunnikten aan elkaars jas
en daalde peinzend af
langs de smalle trap van hun rede —
'Ik heb het geweten', mompelde hij. Ik héb het geweten'.
Toon Tellegen
I apply pressure to pussies that stuntin I pop
Stand alone squeezin my pistol I'm sure that I gotta
Now Peter Piper picked peppers, and Run rocked rhymes
Now 50 Cent, I write a lil bit but I pop nines
Tell niggaz, "Get they money right," cause I got mine
And I'm around quit playin nigga you can't shine
You gon be that next chump to end up in the trunk
After bein hit by the pump, is that what you want?
Be easy nigga, I lay your ass out
Be-lieve me nigga, thats whut I'm about, gangsta
You could find a nigga sittin on chrome
Hit the clutch, hit the gear, hit the gas and I'm gone (Yea!)
50 cent
Stand alone squeezin my pistol I'm sure that I gotta
Now Peter Piper picked peppers, and Run rocked rhymes
Now 50 Cent, I write a lil bit but I pop nines
Tell niggaz, "Get they money right," cause I got mine
And I'm around quit playin nigga you can't shine
You gon be that next chump to end up in the trunk
After bein hit by the pump, is that what you want?
Be easy nigga, I lay your ass out
Be-lieve me nigga, thats whut I'm about, gangsta
You could find a nigga sittin on chrome
Hit the clutch, hit the gear, hit the gas and I'm gone (Yea!)
50 cent
doet dingen zoals geen ander dat kan!
Light breaks where no sun shines - Dylan Thomas
Light breaks where no sun shines;
Where no sea runs, the waters of the heart
Push in their tides;
And, broken ghosts with glow-worms in their heads,
The things of light
File through the flesh where no flesh decks the bones.
A candle in the thighs
Warms youth and seed and burns the seeds of age;
Where no seed stirs,
The fruit of man unwrinkles in the stars,
Bright as a fig;
Where no wax is, the candle shows its hairs.
Dawn breaks behind the eyes;
From poles of skull and toe the windy blood
Slides like a sea;
Nor fenced, nor staked, the gushers of the sky
Spout to the rod
Divining in a smile the oil of tears.
Night in the sockets rounds,
Like some pitch moon, the limit of the globes;
Day lights the bone;
Where no cold is, the skinning gales unpin
The winter's robes;
The film of spring is hanging from the lids.
Light breaks on secret lots,
On tips of thought where thoughts smell in the rain;
When logics dies,
The secret of the soil grows through the eye,
And blood jumps in the sun;
Above the waste allotments the dawn halts.
Light breaks where no sun shines;
Where no sea runs, the waters of the heart
Push in their tides;
And, broken ghosts with glow-worms in their heads,
The things of light
File through the flesh where no flesh decks the bones.
A candle in the thighs
Warms youth and seed and burns the seeds of age;
Where no seed stirs,
The fruit of man unwrinkles in the stars,
Bright as a fig;
Where no wax is, the candle shows its hairs.
Dawn breaks behind the eyes;
From poles of skull and toe the windy blood
Slides like a sea;
Nor fenced, nor staked, the gushers of the sky
Spout to the rod
Divining in a smile the oil of tears.
Night in the sockets rounds,
Like some pitch moon, the limit of the globes;
Day lights the bone;
Where no cold is, the skinning gales unpin
The winter's robes;
The film of spring is hanging from the lids.
Light breaks on secret lots,
On tips of thought where thoughts smell in the rain;
When logics dies,
The secret of the soil grows through the eye,
And blood jumps in the sun;
Above the waste allotments the dawn halts.
Bertolt Brecht: Legende vom toten Soldaten
Und als der Krieg im fünften Lenz
Keinen Ausblick auf Frieden bot,
Da zog der Soldat seine Konsequenz
Und starb den Heldentod.
Der Krieg war aber noch nicht gar,
Drum tat es dem Kaiser leid,
Daß sein Soldat gestorben war:
Es schien ihm noch vor der Zeit.
Der Sommer zog über die Gräber her,
Und der Soldat schlief schon.
Da kam eines Nachts militär-
ische Ärztliche Kommission.
Es zog die Ärztliche Kommission
Zum Gottesacker hinaus.
Und grub mit geweihtem Spaten den
Gefallnen Soldaten aus.
Der Doktor besah den Soldaten genau,
Oder was von ihm noch da war.
Und der Doktor fand, der Soldat war k.v.
Und er drückte sich vor der Gefahr.
Und sie nahmen gleich den Soldaten mit,
Die Nacht war blau und schön.
Man konnte, wenn man keinen Helm aufhatte,
Die Sterne der Heimat sehn.
Sie schütteten ihm einen feurigen Schnaps
In den verwesten Leib
Und hängten zwei Schwestern in seinen Arm
Und ein halbentblößtes Weib.
Und weil der Soldat nach Verwesung stinkt,
Drum hinkt der Pfaffe voran,
Der über ihn ein Weihrauchfaß schwingt,
Daß er nicht stinken kann.
Voran die Musik mit Tschindara
Spielt einen flotten Marsch.
Und der Soldat, so wie er's gelernt,
Schmeißt seine Beine vom Arsch.
Und brüderlich den Arm um ihn
Zwei Sanitäter gehn.
Sonst flög er noch in den Dreck ihnen hin,
Und das darf nicht geschehn.
Sie malten auf sein Leichenhemd
Die Farben Schwarz-Weiß-Rot
Und trugen's vor ihm her; man sah
Vor Farben nicht mehr den Kot.
Ein Herr im Frack schritt auch voran
Mit einer gestärkten Brust,
Der war sich als ein deutscher Mann
Seiner Pflicht genau bewußt.
So zogen sie mit Tschindara
Hinab in die dunkle Chaussee,
Und der Soldat zog taumelnd mit,
Wie im Sturm die Flocke Schnee.
Die Katzen und die Hunde schrein,
Die Ratzen im Feld pfeifen wüst:
Sie wollen nicht französisch sein,
Weil das eine Schande ist.
Und wenn sie durch die Dörfer ziehn,
Waren alle Weiber da.
Die Bäume verneigten sich, der Vollmond schien,
Und alles schrie hurra.
Mit Tschindara und Wiedersehn.
Und Weib und Hund und Pfaff!
Und mittendrin der tote Soldat
Wie ein besoffner Aff.
Und wenn sie durch die Dörfer ziehn,
Kommt's, daß ihn keiner sah,
So viele waren herum um ihn
Mit Tschindra und Hurra.
So viele tanzten und johlten um ihn,
Daß ihn keiner sah.
Man konnte ihn einzig von oben noch sehn,
Und da sind nur Sterne da.
Die Sterne sind nicht immer da,
Es kommt ein Morgenrot.
Doch der Soldat, wie er's gelernt,
Zieht in den Heldentod.
Und als der Krieg im fünften Lenz
Keinen Ausblick auf Frieden bot,
Da zog der Soldat seine Konsequenz
Und starb den Heldentod.
Der Krieg war aber noch nicht gar,
Drum tat es dem Kaiser leid,
Daß sein Soldat gestorben war:
Es schien ihm noch vor der Zeit.
Der Sommer zog über die Gräber her,
Und der Soldat schlief schon.
Da kam eines Nachts militär-
ische Ärztliche Kommission.
Es zog die Ärztliche Kommission
Zum Gottesacker hinaus.
Und grub mit geweihtem Spaten den
Gefallnen Soldaten aus.
Der Doktor besah den Soldaten genau,
Oder was von ihm noch da war.
Und der Doktor fand, der Soldat war k.v.
Und er drückte sich vor der Gefahr.
Und sie nahmen gleich den Soldaten mit,
Die Nacht war blau und schön.
Man konnte, wenn man keinen Helm aufhatte,
Die Sterne der Heimat sehn.
Sie schütteten ihm einen feurigen Schnaps
In den verwesten Leib
Und hängten zwei Schwestern in seinen Arm
Und ein halbentblößtes Weib.
Und weil der Soldat nach Verwesung stinkt,
Drum hinkt der Pfaffe voran,
Der über ihn ein Weihrauchfaß schwingt,
Daß er nicht stinken kann.
Voran die Musik mit Tschindara
Spielt einen flotten Marsch.
Und der Soldat, so wie er's gelernt,
Schmeißt seine Beine vom Arsch.
Und brüderlich den Arm um ihn
Zwei Sanitäter gehn.
Sonst flög er noch in den Dreck ihnen hin,
Und das darf nicht geschehn.
Sie malten auf sein Leichenhemd
Die Farben Schwarz-Weiß-Rot
Und trugen's vor ihm her; man sah
Vor Farben nicht mehr den Kot.
Ein Herr im Frack schritt auch voran
Mit einer gestärkten Brust,
Der war sich als ein deutscher Mann
Seiner Pflicht genau bewußt.
So zogen sie mit Tschindara
Hinab in die dunkle Chaussee,
Und der Soldat zog taumelnd mit,
Wie im Sturm die Flocke Schnee.
Die Katzen und die Hunde schrein,
Die Ratzen im Feld pfeifen wüst:
Sie wollen nicht französisch sein,
Weil das eine Schande ist.
Und wenn sie durch die Dörfer ziehn,
Waren alle Weiber da.
Die Bäume verneigten sich, der Vollmond schien,
Und alles schrie hurra.
Mit Tschindara und Wiedersehn.
Und Weib und Hund und Pfaff!
Und mittendrin der tote Soldat
Wie ein besoffner Aff.
Und wenn sie durch die Dörfer ziehn,
Kommt's, daß ihn keiner sah,
So viele waren herum um ihn
Mit Tschindra und Hurra.
So viele tanzten und johlten um ihn,
Daß ihn keiner sah.
Man konnte ihn einzig von oben noch sehn,
Und da sind nur Sterne da.
Die Sterne sind nicht immer da,
Es kommt ein Morgenrot.
Doch der Soldat, wie er's gelernt,
Zieht in den Heldentod.
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Half jaar geleden getekend...
Hoi, ik ben een lamzak met een passie voor flessen wasverzachter.
Neuk mijn oor en noem me Harry Mulisch
Neuk mijn oor en noem me Harry Mulisch
Mooi cerror!
Even nog een mooi plaatje voor ik op vakantie ga, van de oceaan waarheen ik op vakantie ga:
Even nog een mooi plaatje voor ik op vakantie ga, van de oceaan waarheen ik op vakantie ga:
Mag ik met je mee?quote:Op vrijdag 30 juli 2004 12:58 schreef p-etr-a het volgende:
Mooi cerror!
Even nog een mooi plaatje voor ik op vakantie ga, van de oceaan waarheen ik op vakantie ga:
[afbeelding]
Hoi, ik ben een lamzak met een passie voor flessen wasverzachter.
Neuk mijn oor en noem me Harry Mulisch
Neuk mijn oor en noem me Harry Mulisch
Daar kom je nou nét iets te laat mee. Misschien is er nog iets te regelen, dat moet je dan zelf maar even uitzoeken . Het plaatsje heet in ieder geval Lacanau Océan, en het is in Frankrijk.
. Het plaatsje heet in ieder geval Lacanau Océan, en het is in Frankrijk.
ik ga maandag naar luxemburg... ook leuk...
Hoi, ik ben een lamzak met een passie voor flessen wasverzachter.
Neuk mijn oor en noem me Harry Mulisch
Neuk mijn oor en noem me Harry Mulisch
Pssst, hier niet slowchatten guys...
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Om echt te lezen
moet je alle lichten uitdoen,
woorden houden van duisterheid
zoals het beeld houdt van de donkere kamer.
Onder hen beiden zouden ze zonder geluid
te maken de wereld kunnen vervangen.
Herman de Coninck
moet je alle lichten uitdoen,
woorden houden van duisterheid
zoals het beeld houdt van de donkere kamer.
Onder hen beiden zouden ze zonder geluid
te maken de wereld kunnen vervangen.
Herman de Coninck
Geluk ermee, armzalige resultaatboeren.
PingPong.
Ik mis je.
Ik mis je.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Eva
Ik houd de wereld in mijn hand,
het glazen ei vol land en wolken
ik zal de hemel gaan bevolken,
ik roep de varens uit het zand.
Ik schud de apen uit mijn mouw,
de spikkelpanters en de mieren,
het blauw konijn, de krabbeldieren,
ik strooi topaas, azuur en dauw.
Ik weet nu dat ik alles kan.
ik ken de dieren aan hun vel,
de vogels aan hun notenspel
en ik geef namen aan de man.
De verf die ik morste vliegt plots’ling in brand,
‘t palet valt vlammend uit mijn hand
de aarde zwaait open,
ik zie haar lopen
in mijn eigen groene gras
Wil jij soms, wit wezen, dat ik je niet ken
en dat ik niet almachtig ben.
Je wilt me vergeten, mijn vruchten eten
en me bedriegen met je man.
Hier in je lichaam van albast
zie ik de roze vlammen branden
en wat je wilt valt in je handen
je hebt mijn wereld aangetast
Daar sluipt de groengevlekte kat
en heeft de merel al te grazen.
De leguaan gaat bellen blazen,
kruipt op vijf poten over ’t pad.
De vleesboom rijst het water uit
en rinkelt met zijn glazen snaren.
Er zit in de kristalpilaren
een uil die schuine liedjes fluit.
Hier sta ik voor zot in mijn kamerjapon.
Ik dacht wel dat ik alles kon,
en ben ik verdwenen dan komt op zijn tenen
de engel met het grote mes...
Tekst: Lennaert Nijgh/ Muziek: Boudewijn de Groot :1967
Ik houd de wereld in mijn hand,
het glazen ei vol land en wolken
ik zal de hemel gaan bevolken,
ik roep de varens uit het zand.
Ik schud de apen uit mijn mouw,
de spikkelpanters en de mieren,
het blauw konijn, de krabbeldieren,
ik strooi topaas, azuur en dauw.
Ik weet nu dat ik alles kan.
ik ken de dieren aan hun vel,
de vogels aan hun notenspel
en ik geef namen aan de man.
De verf die ik morste vliegt plots’ling in brand,
‘t palet valt vlammend uit mijn hand
de aarde zwaait open,
ik zie haar lopen
in mijn eigen groene gras
Wil jij soms, wit wezen, dat ik je niet ken
en dat ik niet almachtig ben.
Je wilt me vergeten, mijn vruchten eten
en me bedriegen met je man.
Hier in je lichaam van albast
zie ik de roze vlammen branden
en wat je wilt valt in je handen
je hebt mijn wereld aangetast
Daar sluipt de groengevlekte kat
en heeft de merel al te grazen.
De leguaan gaat bellen blazen,
kruipt op vijf poten over ’t pad.
De vleesboom rijst het water uit
en rinkelt met zijn glazen snaren.
Er zit in de kristalpilaren
een uil die schuine liedjes fluit.
Hier sta ik voor zot in mijn kamerjapon.
Ik dacht wel dat ik alles kon,
en ben ik verdwenen dan komt op zijn tenen
de engel met het grote mes...
Tekst: Lennaert Nijgh/ Muziek: Boudewijn de Groot :1967
De zin van het leven, is het leven zin geven.
Mooi. .quote:Op dinsdag 20 juli 2004 19:52 schreef Croupouque het volgende:
A poem on the underground wall
Paul Simon.
Rena Noordermeer - Stilstaan.
e stilte spreekt tot mij
Een ritmische klank
Denderend als een trein
Opnieuw en opnieuw en opnieuw
Een eindeloos moment
Maar alleen voor mij zichtbaar
Anderen marcheren door
Gekooid in de maatschappij
Te heersend
Ik sluit mijn ogen
En geef me over
in de armen van de wind
Beneden me stap jij uit het ritme
Tussen alle anderen sta je stil
En terwijl ze langs je heen marcheren
Kijk jij omhoog en ziet mij
Had je maar eerder stilgestaan
Dan had je me gezien,
toen ik nog vol moed was,
en had je met me meegegaan
om ergens anders opnieuw te eindigen
Nu wordt je vertrapt
Door het leven.
En houdt zelfs de stilte zijn mond
Een auto en een man en een rivier
Vanaf hier
Is alles wat het lijkt.
Vanaf hier
Is alles wat het lijkt.
Dichten
Ik heb vertaald tot bloedens toe,
tot in het gloeien van mijn ingewanden,
tot in het merg, tot op het been,
hetgeen onzegbaar is.
De zilveren zachtheid van een meisjeshand
werd me gegeven. Ik koos de bomen uit. Ik
liet ze spreken. Ik heb geluisterd. Lang
gekeken, zowel naar helder licht als naar
de dichtheid van het woud.
Ik heb gezien de diepe vleermuis en hoe
de nacht werd sous-marien. De tinnen
zon heb ik onthouden. De mier.
De vuurpad. Het vloeien van de aarde.
De steeds opnieuw gezwollen beken.
Een tijdje lang ben ik geweest een
dartel beest. Een schaap misschien.
Maar eerder wou ik zijn wat ik geworden ben.
Een vonk. Niets méér dan dat, maar hoe
voel ik de brand ; dat hevig vuur waarin ik ben.
Ik heb vertaald wat stilte heet. Hetgeen
onhoorbaar heet heb ik met vingertoppen
waargenomen. Ik ben waar ik wou zijn.
Zo dicht, zo dicht ben ik de verste vonk
genaderd, dat zelfs geen mensenoog me
nog herkent. Ik glinster in het licht. Ik
daag de ekster uit. Een zilveren lepel
vuur ben ik, zo meegenomen.
Iris van de Casteele
Ik heb vertaald tot bloedens toe,
tot in het gloeien van mijn ingewanden,
tot in het merg, tot op het been,
hetgeen onzegbaar is.
De zilveren zachtheid van een meisjeshand
werd me gegeven. Ik koos de bomen uit. Ik
liet ze spreken. Ik heb geluisterd. Lang
gekeken, zowel naar helder licht als naar
de dichtheid van het woud.
Ik heb gezien de diepe vleermuis en hoe
de nacht werd sous-marien. De tinnen
zon heb ik onthouden. De mier.
De vuurpad. Het vloeien van de aarde.
De steeds opnieuw gezwollen beken.
Een tijdje lang ben ik geweest een
dartel beest. Een schaap misschien.
Maar eerder wou ik zijn wat ik geworden ben.
Een vonk. Niets méér dan dat, maar hoe
voel ik de brand ; dat hevig vuur waarin ik ben.
Ik heb vertaald wat stilte heet. Hetgeen
onhoorbaar heet heb ik met vingertoppen
waargenomen. Ik ben waar ik wou zijn.
Zo dicht, zo dicht ben ik de verste vonk
genaderd, dat zelfs geen mensenoog me
nog herkent. Ik glinster in het licht. Ik
daag de ekster uit. Een zilveren lepel
vuur ben ik, zo meegenomen.
Iris van de Casteele
Denkend aan de dood kan ik niet slapen,
En niet slapend denk ik aan de dood,
En het leven vliedt gelijk het vlood,
En elk zijn is tot niet zijn geschapen.
Hoe onmachtig klinkt het schriel 'te wapen',
Waar de levenswil ten strijd mee noodt,
Naast der doodsklaroenen schrille stoot,
Die de grijsaards oproept met de knapen.
Evenals een vrouw, die eens zich gaf,
Baren moet, of ze al dan niet wil baren,
Want het kind is groeiende in haar schoot,
Is elk wezen zwanger van de dood,
En het voorbestemde doel van 't paren
Is niet minder dan de wieg het graf.
Insomnia - JCBloem
En niet slapend denk ik aan de dood,
En het leven vliedt gelijk het vlood,
En elk zijn is tot niet zijn geschapen.
Hoe onmachtig klinkt het schriel 'te wapen',
Waar de levenswil ten strijd mee noodt,
Naast der doodsklaroenen schrille stoot,
Die de grijsaards oproept met de knapen.
Evenals een vrouw, die eens zich gaf,
Baren moet, of ze al dan niet wil baren,
Want het kind is groeiende in haar schoot,
Is elk wezen zwanger van de dood,
En het voorbestemde doel van 't paren
Is niet minder dan de wieg het graf.
Insomnia - JCBloem
'In deze kliniek denkt iemand dat hij Napoleon is. Niemand gelooft dat ik Maradona ben.'
Diego Maradona in Olé over zijn verblijf in een psychiatrische inrichting.
Diego Maradona in Olé over zijn verblijf in een psychiatrische inrichting.
Geluk ermee, armzalige resultaatboeren.
quote:Op dinsdag 10 augustus 2004 01:17 schreef PingPong het volgende:
'In deze kliniek denkt iemand dat hij Napoleon is. Niemand gelooft dat ik Maradona ben.'
Diego Maradona in Olé over zijn verblijf in een psychiatrische inrichting.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
|
|
