Mijn verhaal
Donderdag 16 decemberRond 9 uur 's avonds ga ik naar het toilet en merk dat mn ondergoed wel erg nat is. Vraag me af of het vruchtwater is of afscheiding of urine. Doe de blaastest en lek dan inderdaad nog meer vocht. Er zijn 2 vrienden van Micha op bezoek en wil niet meteen paniek zaaien dus zeg nog niks. Ik blijf lekken en vind het nog steeds onduidelijk maar denk toch wel dat het vruchtwater is. Als ik Micha in de gang tegenkom breng ik hem even op de hoogte. Hij wordt meteen nerveus
Hij is zo slim om de auto uit te lenen aan een vriend, wel met het risico dat ie vannacht wakker gebeld gaat worden, maar toch. Tegen 12 uur gaan we naar bed om nog wat slaap mee te pakken, maar ik lig eerst nog wat tv te kijken. Even na 1 uur als ik net bijna slaap breken de vliezen pas goed, voel dat ik een hele plens vocht verlies. Ik ren naar de wc, verwissel maandverband en terug in bed om alsnog proberen wat slaap mee te pakken. Dit herhaalt zich elk half uur, steeds als ik bijna slaap verlies ik een plens vocht. Heb ook beetje buikkrampen inmiddels. Van slapen komt er toch niks meer dus ga ik maar uit bed. Om half 4 begint er enige regelmaat in de buikkrampen te komen. Om half 6 komen ze om de 4 minuten en maak ik Micha wakker en bel ik het ziekenhuis. Hij gaat nog even douchen, die vriend wakker bellen voor de auto, en dan gaan we naar het ziekenhuis.
Vrijdag 17 decemberIn het ziekenhuis hadden ze al een kamer voor ons klaar gemaakt. De weeën zijn nog niet zo krachtig, dus het is nog even afwachten. Ondertussen de wisseling van de wacht. Ikzelf vind de weeën al wat heftiger worden, maar goed wat weet ik er nou van?
Omdat de vliezen gebroken zijn willen ze ivm infectiegevaar zo laat mogelijk toucheren. Om half 12 vond de verloskundige de weeën krachtiger worden. Om 2 uur eindelijk getoucheerd: 5 cm ontsluiting. Blij dat er iets is, maar tegelijkertijd teleurgesteld: moet ik dit nog uren volhouden? Ik denk niet dat ik dat kan, maar ik kan geen ruggenprik krijgen omdat die afdeling vol is. Dan zou ik naar een ander ziekenhuis moeten en dat zie ik niet zitten. Op voorstel van de verloskundige ga ik onder de douche. Ik voel de weeën in rug, buik en benen, en vooral in m'n benen vind ik het erg vervelend, weet me daar geen raad mee. Onder de douche heb ik daar minder last van. Hou het er anderhalf uur uit.
Om 4 uur heb ik 7 cm ontsluiting en ik vraag me of hoe ik het nog vol moet gaan houden. Voel me zwak omdat ik steeds zeg dat ik het niet kan... Maar iedereen zegt de hele tijd dat ik het zo goed doe, zo goed de weeën opvang, en zo rustig. Dat vind ik wel fijn om te horen, omdat ik dus helemaal niet het gevoel dat ik het goed doe. Zie steeds erg op tegen het naar de wc gaan, bang dat er een wee komt, omdat ik die staand/lopend erg slecht kan opvangen. Ben ook erg moe, tussen de weeën zak ik soms een beetje weg, waardoor een volgende wee extra hard aankomt omdat ik er dan minder op voorbereid ben. Heb paar keer overgegeven, en probeer een droog broodje te eten om maar iets in mn maag te hebben en de volgende keer geen gal te hoeven spugen.
Rond 7 uur op voorstel van de nieuwe verloskundige (weer wissel geweest) nog een keer douchen. Ik wil eigenlijk niet, vooral vanwege het aan- en uitkleden en het afdrogen, maar kan ook niet meer op bed blijven liggen. De douche helpt nu niet zo goed als de vorige keer en ben er sneller weer onder vandaan. Op een gegeven moment neemt m'n lichaam het over. Het voelt als overgeven: m'n lichaam doet er alles aan om iets naar buiten te werken, en ik kan er niks mee of tegen doen, alleen afwachten tot het voorbij is. Dat vind ik echt vreselijk, ik kan het niet opvangen, maar kan ook niet meehelpen, alleen maar schreeuwen.
Om 8 uur heb ik volledige ontsluiting en mag ik gaan meepersen. Dat voelt al beter, nu ik zelf mee kan helpen. Het gaat alleen niet zo snel, en de verloskundige stelt voor om de baarkruk te gebruiken. Micha zit achter me en ik leun op hem, dat vind ik wel prettig. Om 9 uur zijn de haartjes geboren, maar daalt de hartslag van de baby steeds. Herstelt zich wel weer, maar ze willen toch wat bloed afnemen om te kijken hoe graag de baby eruit wil. Voor ik het weet lig ik weer op bed en word ik een verdieping naar beneden gebracht naar de gyneacoloog die me gaat inknippen zodat de baby er sneller uit kan. Ze zeggen dat ik verdoofd en ingeknipt wordt tijdens een wee, maar ze vragen steeds 'heb je een wee?' en doen dan al vanalles, terwijl ik dan nog helemaal geen wee heb. Ze hebben erg haast blijkbaar. Dan komt er eindelijk een wee, ik pers zo hard als ik kan en er duwt nog iemand mee op m'n buik. Om 21:17 uur is Noah geboren en leggen ze hem op m'n buik. Micha heeft traantjes in z'n ogen
maar ik ben nog beetje suffig en vind het maar raar. Wat doet die baby daar???
Hij ligt met z'n rug naar me toe dus ik kan hem niet eens goed zien. Ik moet nog moeite doen om Micha de navelstreng te zien doorknippen. Noah wordt in een doek gewikkeld en ik denk nog dat ze hem omdraaien zodat ik hem beter kan zien, maar voor ik het weet is ie weg. Hij huilt niet, heeft moeite met ademhaling, moet zuurstof hebben. Micha gaat erachteraan, en ik moet nog gehecht worden. Het hechten was af en toe pijnlijk, krijg wat extra verdoving, maar het ergste is voorbij. Micha komt terug en laat me wat fotootjes zien (lang leve de digitale camera!) en gaat daarna weer naar Noah, en mensen bellen. Na het hechten lig ik een tijdje alleen. Iemand komt me vertellen dat m'n moeder heeft gebeld, en dan krijg ik een telefoon en kan ik bellen. Om half 11 wordt Noah met couvuese en al even mijn kamer in gereden en kan ik hem eindelijk zien. Maar ik zag nog niet veel van hem, door alle slangetjes en zuurstofmaskertje enzow. De kinderarts vertelt snel een paar dingen, en dan gaat Noah naar de Medium Care afdeling. Iemand komt Micha en mij koffie en thee beschuit met muisjes brengen. Micha gaat nog even bij Noah kijken, en daarna gaat ie naar huis. Het ziekenhuis heeft een foto gemaakt, en die mag ik 's nachts bij me houden. Hij heeft nu geen zuurstofmaskertje voor z'n gezicht, dus kan ik hem dan pas voor het eerst goed bekijken. En hij lijkt sprekend op Micha
Als ik gedouched ben mag ik zelf naar Noah. Maar als ik naar de wc ga word ik ontzettend duizelig, en kreeg een gevoel alsof ik een keiharde trap tegen m'n borstkas had gehad waardoor ik moeite had met ademen, dus dat douchen zie ik niet zo zitten. Ik balen want ik wil m'n zoon zien! Een verpleegster heeft me toen gewassen op bed, en daarna, om kwart over 1 's nachts, ben ik eindelijk naar Noah gebracht. De verpleegster daar was heel aardig en legde uit waar alle slangetjes voor waren en wat alle dingen op de monitor betekenden. Ik ben niet al te lang gebleven, want na meer dan 36 uur wakker te zijn viel ik om van de slaap.
Ik heb 's nachts redelijk goed geslapen, ben één keer wakker geworden door naweeën en heb toen nog een paar uur kunnen slapen dankzij een paracetamol. Na het ontbijt en de eerste keer kolven, ben ik meteen naar Noah gegaan. Ik mocht hem voor het eerst vasthouden
Toen ik hem in de couveuse zag liggen vond ik het nog een heel onwerkelijk idee, dat dat nou echt mijn zoon was. Maar toen ik hem voor het eerst vasthield, voelde het meteen goed. Het 'klopte' gewoon
Pas eind van die middag is Noah voor het eerst aan de borst gelegd, en dat is dus nooit echt een succes geworden. Ik las pas later dat baby's die borstvoeding krijgen eigenlijk binnen een uur aangelegd moeten worden.
Ik had geen idee wat ik ervan moest verwachten, maar de bevalling is me toch wel een beetje tegen gevallen. Heb me nog dagenlang verwonderd hoe vrouwen dit al eeuwenlang voor elkaar hebben gekregen. En hoe ik het uiteindelijk voor elkaar heb gekregen! Maar jah, het was niet alsof ik een keuze had, het moest er tenslotte toch uit
Ik vond het wel heel naar dat het vrij lang geduurd heeft voordat ik Noah goed kon zien, en vasthouden. Maar jah, het ging om zijn gezondheid, dat is natuurlijk het belangrijkste.
Ben wel heel blij met Micha, hij was heel lief. Deed alles wat ik hem vroeg, en hij bood zelfs zn hand aan om in te knijpen, maar dat heb ik hem maar niet aan gedaan
[ Bericht 1% gewijzigd door texelonia op 11-01-2005 16:19:32 ]